Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του Ράφα Αλκόρτα, αν μη τι άλλο, μπορεί και να σε συγκινήσει.

"Ήταν απίστευτο. Παρακολουθήσαμε όλο το τεχνικό τιμ μαζί την κλήρωση και όταν βγήκε η Αθλέτικ Μπιλμπάο άρχισα να φωνάζω από χαρά", παραδέχθηκε ο βοηθός προπονητή του Μίτσελ στην Μαρσέιγ, για το αντάμωμα με την ομάδα στην οποία μεγάλωσε και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού πιθανότατα δεν θα είχε τα ίδια συναισθήματα για την κόντρα με τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Παρακάτω εξηγούμε το γιατί.

"Ποτέ δεν θα ξεπεράσω τον Βαλβέρδε. Έχει κάνει πολλά και είναι πολύ ψηλά στην καρδιά των φίλων του Ολυμπιακού", έλεγε με παράπονο (;) ο Μίτσελ, όταν κατάφερε να οδηγήσει τον πρωταθλητή Ελλάδας στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ στην πρώτη φουλ σεζόν του. Κάτι που ο "Τσινγκούρι" δεν είχε πετύχει στις τρεις περιόδους κατά τις οποίες κάθισε στον "ερυθρόλευκο" πάγκο.

Ναι σενιόρ Μίτσελ, συμφωνούμε μαζί σας. Δεν ξεπεράσατε ποτέ τον Βαλβέρδε, έστω και αν στην Ευρώπη δώσατε μια "προσωπικότητα", έναν αέρα που φέρατε μαζί σας από την Μαδρίτη και τα χρόνια σας ως "σημαία" της Ρεάλ, ως ποδοσφαιριστής.

Πράγματι, ο Μίτσελ ως προσωπικότητα είναι μεγαλύτερη από τον γεννημένο στην Εξτρεμαδούρα, αλλά "πολιτογραφημένο" Βάσκο, τεχνικό. Ως προπονητής, όμως, δεν τίθεται σύγκριση μεταξύ τους. Και εξηγούμαστε.

Με τον Μίτσελ, ο Ολυμπιακός έπαιζε με την φωτιά και τις περισσότερες φορές δεν καίγονταν, όχι όμως λόγω πλάνου, αλλά λόγω τύχης, Ρομπέρτο ή Κώστα Μήτρογλου. Και, κατά διαβολική σύμπτωση, λίγο πριν κληρωθεί το ζευγάρι Μαρσέιγ - Αθλέτικ Μπιλμπάο, η κληρωτίδα είχε βγάλει το ζευγάρι Άντερλεχτ - Ολυμπιακός.

Μια κόντρα που σίγουρα θα φέρνει πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα στον 52χρονο Μαδριλένο, αφού πριν από εκείνο το "μαγική εικόνα" 3-0 του Ολυμπιακού στις Βρυξέλλες, ήταν ουσιαστικά τελειωμένος. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι αν ο Ολυμπιακός αποτύγχανε κόντρα στην Άντερλεχτ, ο Μίτσελ ίσως να μην έπαιρνε καν την πτήση της επιστροφής για την Αθήνα, αλλά μια με προορισμό την Μαδρίτη.

Το "άστρο" του Μίτσελ, όμως, έκανε την εμφάνισή του στο "Κονστάντ Βάντεν Στοκ" και μάλιστα με τον πιο εμφατικό τρόπο: Ο Ρομπέρτο απέκρουσε πέναλτι, ο Χαβιέρ Σαβιόλα με τον Μήτρογλου βρίσκονταν με κλειστά μάτια και, κάπως έτσι, ο Ισπανός επέστρεψε στην Αθήνα όντας καβάλα στ' άλογο.

Η συνέχεια, γνωστή. Ο Ολυμπιακός έφτασε στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ και άγγιξε την πρόκριση στα προημιτελικά, λυγίζοντας στο "Ολντ Τράφορντ", κόντρα στην πιθανότατα χειρότερη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της τελευταίας 15ετίας. Και κάπου εκεί έλαβε χώρα η αρχή του τέλους στην σχέση Μίτσελ - Βίκτορ Σάντσεθ Ντελ Άμο και, κατ' επέκταση, της παρουσίας του προπονητή στον "ερυθρόλευκο" πάγκο.

Και, παραμονές της ιστορικής ρεβάνς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, επήλθε η ρήξη. Ο Μίτσελ, πιστός στην ιδέα του "Ολυμπιακός είσαι, πρέπει να παίξεις με στόχο το γκολ", ήθελε από την ομάδα του να παίξει μεν προσεκτικά, αλλά να μην κλειστεί στο καβούκι της. Ο Βίκτορ, αντίθετα, πρότεινε να είναι πιο συντηρητική η προσέγγιση, αφού απείχε 90 λεπτά από την μεγαλύτερη επιτυχία της ευρωπαϊκής της ιστορίας (το 1999, όταν ο Ολυμπιακός έπαιξε στα προημιτελικά με την Γιουβέντους, οι ομάδες και ο δείκτης δυσκολίας στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν σαφώς μικρότερα). Και κάπου εκεί ράγισε το γυαλί μεταξύ τους.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν και έληξε η σεζόν, ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Βίκτορ, με τον Μίτσελ να επιλέγει ως διάδοχό του έναν επίσης πρώην συμπαίκτη του, με μικρότερο όμως "όνομα", σε ότι έχει να κάνει με προπονητικές παραστάσεις και έξωθεν καλή μαρτυρία για την "χρησιμότητά" του. Ο Ράφα Αλκόρτα μπορεί, όπως και ο παλιός του συμπαίκτης, να κερδίζει τις εντυπώσεις με το παρουσιαστικό του, αλλά σε θέματα τακτικής δεν δείχνει να μπορεί να συγκριθεί με τον προκάτοχό του.

Ο τελευταίος, επιβεβαιώνοντας τα εγκωμιαστικά σχόλια που είχε αποσπάσει και για την δουλειά του στου Ρέντη, έχει αναγεννήσει ως πρώτος προπονητής τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, την οποία πέρυσι γλίτωσε από τον υποβιβασμό στο παρά ένα. Και φέτος, που μπόρεσε να δουλέψει το καλοκαίρι και παρ' ότι είχε επί της ουσίας μηδενικό μπάτζετ για μεταγραφές, παρουσιάζει ένα φουλ ανταγωνιστικό σύνολο.

Ένα σύνολο το οποίο αναδεικνύει παίκτες που πολλοί δεν πίστευαν ότι μπορούσαν να κάνουν διαφορά στην Πριμέρα Ντιβισιόν (βλέπε τον πρώην ΠΑΟΚτζή Λούκας Πέρεθ), βρίσκεται στην έκτη θέση της βαθμολογίας με μόλις δύο ήττες σε 15 αγωνιστικές και το προηγούμενο Σάββατο (12/12) αιφνιδίασε πλήρως την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα μέσα στην έδρα της (2-2), διεκδικώντας μέχρι και τη νίκη χωρίς να ταμπουρωθεί στην άμυνά της.

Σε αυτή, ο 51χρονος τεχνικός έχει βάλει ανεξίτηλη την σφραγίδα του, προ διετίας την οδήγησε στο Τσάμπιονς Λιγκ ύστερα από είκοσι χρόνια, πέρυσι την πήγε έως τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας και φέτος, ύστερα από ένα δύσκολο ξεκίνημα, την έχει όλο και πιο ψηλά, παρ' ότι ο βασικός της σέντερ φορ είναι αισίως 34 Μαΐων (Αρίτς Αντούριθ) και ο παίκτης που προκαλεί μεγαλύτερη ανισορροπία, μόλις πριν από λίγους μήνες μπήκε στο 21ο έτος της ηλικίας του (Ινιάκι Γουίλιαμς).

"Είναι ένας εξαιρετικός προπονητής", είπε για τον Βαλβέρδε ο Μίτσελ, κάνοντας δηλώσεις μετά την κλήρωση για τους "32" του Γιουρόπα Λιγκ. Το είπε γιατί το πιστεύει. Γνωρίζει, όμως, ότι στην κόντρα των δύο ομάδων τον Φεβρουάριο του 2016 (18 στο "Βελοντρόμ" και 25 στο "Σαν Μαμές") κινδυνεύει με "ξεγύμνωμα" στα μάτια των φίλων του Ολυμπιακού, οι οποίοι σίγουρα θα παρακολουθήσουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή την μονομαχία.

Ο Μίτσελ εργάζεται πλέον χωρίς τον Βίκτορ στο πλευρό του (συγνώμη Ράφα) και παίζει μεγάλο μέρος του προπονητικού του μέλλοντος στον πάγκο της Μαρσέιγ. Ο Ερνέστο, αντίθετα, θα μπορούσε, αν δεν είχε τα γνωστά του "κολλήματα", να κάθεται στον πάγκο της Μπαρτσελόνα από το καλοκαίρι του 2014, όταν τα είχε βρει σε όλα με τον σύλλογο της Καταλονίας και τον τότε αθλητικό του διευθυντή και καλό του φίλο, Αντόνι Θουμπιθαρέτα.

Την τελευταία στιγμή, ο "Τσινγκούρι" έκανε πίσω και ο "Θούμπι" κατέληξε στον Λουίς Ενρίκε, με τον οποίο η Μπάρτσα κατέκτησε το δεύτερο τρεμπλ της ιστορίας της, στηριζόμενη σε ποδοσφαιρικές ιδέες που ταιριάζουν απόλυτα στον Βαλβέρδε. Αμφιβάλει κανείς ότι ο άνθρωπος που θα βρίσκεται πάντα πιο ψηλά στις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού (σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Μίτσελ), με την προπονητική του φιλοσοφία και την ικανότητα να βγάζει τον καλύτερο εαυτό των ποδοσφαιριστών του, δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι παρόμοιο στους Καταλανούς;