Το Krešimir Ćosić Hall εγκαινιάστηκε πριν δεκατέσσερα χρόνια. Αρένα ταιριαστή στην παράδοση της Ζαντάρ. Και της πόλης και του καμαριού της. Του μπασκετικού προφανώς. Άλλο, δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς εκεί. Το όνομα και μόνο, προς τιμήν του ονομαστού τέκνου της, του ανυπέρβλητου Κρέσιμιρ Τσόσιτς, τα λέει όλα.

Τα υπόλοιπα, τα λένε οι κάτοικοι της πόλης. Πάνω κάτω ογδόντα χιλιάδες ψυχές. Δεν βαυκαλίζονται ούτε και υπερβάλουν όταν λένε πως όλοι, πλην ενός εξαιρουμένου, διαχρονικά, με το μπάσκετ ασχολούνται. Ο παππούς του Ντομινίκ Λιβάκοβιτς, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ακτινολόγος στο επάγγελμα, μα για χρόνια μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ζαντάρ.

Ο πατέρας του, Ζντράβκο, μηχανικός. Και πολιτικός. Μέχρι και υπουργός Θαλάσσης, Μεταφορών και Υποδομών διατέλεσε σε παλαιότερη κροατική κυβέρνηση. Το κομμάτι του όμως, το χρέος στην μπασκετομάνα πόλη του, το έκανε χτίζοντας τη σύγχρονη αρένα της Ζαντάρ.

Τότε, ο κανακάρης του είχε κατασταλάξει αθλητικά. Στο ξεκίνημα της εφηβείας ήταν, μα ήδη τη μισή του ζωή ο "Λίβι" στο ποδόσφαιρο την είχε ξοδέψει. Από τη δεύτερη μάλιστα κιόλας προπόνηση, φόρεσε τα γάντια. Τερματοφύλακας. Επιλογή συνειδητή, αντανακλαστική. Και χωρίς την παραμικρή παρέμβαση ή παραίνεση. Πήρε τα γάντια, πήγε στην εστία, τέλος. Έξι χρονών παιδί.

Παρά ταύτα, όλο καμάρι, συνεχίζοντας και την οικογενειακή παράδοση – αυτή των γραμμάτων, που διακρίνει τη φαμίλια του, περιμένει, με τον 28χρονο κίπερ να έχει δεσμευτεί πως θα σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις και Διπλωματία όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο -, ο Ζντράβκο τον πήγε στην αρένα, πριν τα επίσημα εγκαίνια, για μια τελείως ιδιωτική ξενάγηση. Έχει να το λέει μάλιστα πως ήταν αυτός που πέτυχε το πρώτο καλάθι στο νέο γήπεδο. Προφανώς, ικανό να του αλλάξει ρότα, δεν στάθηκε.

Ο Βρσάλικο, ο Κασίγιας, ο Κρουζ και η Ελενα

Τέσσερα χρόνια αργότερα άφησε τις δαλματικές ακτές και μετακόμισε στην πρωτεύουσα για χάρη της παντοκράτειρας, Ντιναμό. Ίδια πορεία με το γειτονάκι του, τον Σίμε Βρσάλικο. Σε διπλανές πολυκατοικίες μεγάλωσαν με τον κατά μια τριετία μεγαλύτερο του πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, ο οποίος ήταν και αυτός που ανέλαβε να τον προετοιμάσει σε επίπεδο, πλέον, πρωταθλητισμού.

Και όπως κάθε τι στη φάμπρικα των "μπλε", να μπει σε λογική βιτρίνας, πασαρέλας. Προϊόντα προς πώληση όλοι όσοι φτάνουν στους (σχεδόν μόνιμους) πρωταθλητές Κροατίας, με όλο το εγχώριο ποδοσφαιρικό σύστημα να δουλεύει, να φροντίζει για την περαιτέρω προβολή και – εννοείται – την αύξηση της αξίας και του προσδοκώμενου αντιτίμου.

Ακόμη όμως εκεί είναι. Στις 9 Ιανουαρίου θα πατήσει στα 28. Πολλά χρόνια, πάνω από 250 παιχνίδια με τη φανέλα της Ντιναμό. Δεν υπάρχουν πολλοί που μένουν και παίζουν τόσο εκεί. Δεν υπάρχουν πολλοί που με τέτοια γαλόνια δεν αξίζουν για να κάνουν το βήμα παραπάνω. Το βήμα στο εξωτερικό. Είχε τις ευκαιρίες να το κάνει, με διάφορους μνηστήρες να εμφανίζονται κατά καιρούς.

Δεν προχώρησε. Παντρεύτηκε την – από την εφηβεία κοπελιά του – Έλενα, ο Κρουζ, το μεγαλόσωμο και εντυπωσιακό χάσκι του, από κουτάβι που τον πήραν μαζί τους στο Ζάγκρεμπ, έφτασε στα έξι του και είναι απόλυτα αναγνωρίσιμος πλέον σε όλη την πόλη, ο κολλητός του Σίμε έχει ουσιαστικά ήδη ολοκληρώσει τη δική του ποδοσφαιρική διαδρομή, αλλά αυτός, ακόμη εκεί.

Ούτε και η προ τριετίας λεζάντα που του έκανε ο Ίκερ Κασίγιας, το μεγάλο του είδωλο - τον συμπατριώτη του «Σαν Ικερ», τον Δαβίδ ντε Χέα θεωρεί ο Κροάτης τον κορυφαίο του πλανήτη στην εστία – βοήθησε. «Φέτος, θα παρακολουθώ στενά τον Ντομινίκ Λιβάκοβιτς. Παίζει στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ και είναι 24 χρονών. Ενδιαφέρον», το τότε χαρακτηριστικό τιτίβισμα του Ισπανού.

Οι παρατηρήσεις στη Ρωσία

Τότε είχε μόλις πρωτοπατήσει στην "χρβάτσκα". Πρώτη του μεγάλη διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Η μόνη φορά σε αυτό που ένιωθε μέρος της ομάδας ήταν στις αναλύσεις των αντιπάλων εκτελεστών πέναλτι. Καινοτομία του εκλέκτορα Ζλάτκο Ντάλιτς, ήθελε και τους τρεις τερματοφύλακές της αποστολής, παρόντες στη μελέτη που γίνονταν για τα χούγια, τις συνήθειες όσων συνήθως θα στήνονταν πίσω από τη βούλα, απέναντι από την εστία, όταν έρχονταν η ώρα.

Και με την Κροατία, κακά τα ψέματα, συνήθως αυτή η ώρα έρχεται. Στα έξι τελευταία της νοκ-άουτ παιχνίδια σε Παγκόσμιο Κύπελλο, έχει παίξει παράταση στα πέντε. Στα τέσσερα, πέναλτι. Το πρώτο αυτής της σειράς ήταν με τη Δανία, στην προηγούμενη διοργάνωση στα γήπεδα της Ρωσίας.

Η πρώτη φορά που οι τρεις, ο τότε βασικός Σούμπασιτς, ο δεύτερος στην ιεραρχία Κάλινιτς και η αφεντιά του (άπαντες από τη Δαλματία), έκατσαν να αναλύσουν, να συζητήσουν, να δουν Δανούς εκτελεστές. Αυτό που αποζητούσε ο εκλέκτορας με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, με αυτήν του την καινοτομία, ήταν αφενός να μετατρέψει όλους κοινωνούς, αφετέρου παραπάνω μάτια και ματιά. Ποτέ δεν ξέρεις.

Ο Λιβάκοβιτς στην περασμένη διοργάνωση ήταν ο μόνος Κροάτης που δεν πάτησε στο χορτάρι ούτε δευτερόλεπτο. Οι παρατηρήσεις του όμως βοήθησαν όπως παραδέχτηκε αργότερα και ο Ντάνιελ Σούμπασιτς, ο οποίος αξιοποιώντας τις απέκρουσε τρεις εκτελέσεις Δανών και έτσι άνοιξε τον δρόμο των Βαλκάνιων για την ενδοξότερη στιγμή της ιστορίας τους, με την πορεία ως τον τελικό.

Στον προημιτελικό κόντρα στη Ρωσία, ο Σούμπασιτς απέκρουσε άλλο ένα. Τέσσερα στη σούμα. Η Κροατία ξεπέρασε την Αγγλία στην παράταση του ημιτελικού, το θεριό της Γαλλίας όμως ήταν ανυπέρβλητο στον τελικό.

Το déjà vu, με τον ίδιο πια σε πρώτο πλάνο

Τέσσερα χρόνια (παρά κάτι μήνες) αργότερα, ο Λιβάκοβιτς είναι αυτός ο πρώτος, ο βασικός. Θέση που πήρε στην ιεραρχία αμέσως μετά την πρεμιέρα του περυσινού Euro. Οι δικοί του παραστάτες, άγνωστο – ακόμη – αν έχουν ανάλογη με την πρότερη δική του συμβολή στο déjà vu.

Όχι μόνο προσωπικό, αλλά συλλογικό, εθνικό. Τρία πέναλτι απέκρουσε και αυτός στους "16" της τρέχουσας διοργάνωσης, προσυπογράφοντας την πρόκριση κόντρα στην Ιαπωνία. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Τρεις φορές έχει γίνει στην ιστορία, τερματοφύλακας να αποκρούσει τρία πέναλτι στην σχετική διαδικασία Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι δύο έγιναν από Κροάτες. Και στις δύο, ήταν – από διαφορετικό μετερίζι έστω – μέσα.

Στον χτεσινό προημιτελικό, πριν φτάσει η ζαριά της βούλας, έδωσε το μεγαλύτερο ρεσιτάλ τερματοφύλακα σε τούτο το τουρνουά. Μια ενδεκάδα αποκρούσεις έκανε κόντρα στους Βραζιλιάνους, τις περισσότερες από κάθε άλλον στη διοργάνωση. Οι επτά ήρθαν σε προσπάθειες μέσα από την περιοχή του. Υπογραφή (του) για το ότι οι Κροάτες άντεξαν, έβγαλαν πρώτα τα 90 και μετά τα 120 λεπτά, φτάνοντας στα πέναλτι με το παρθενικό διεθνές γκολ του Πέτκοβιτς στο φινάλε της παράτασης.

Και εκεί, δεν μπορούσε να ξεφύγει από το ριζικό του. Όπως και πάλι ο Σούμπασιτς πριν τέσσερα χρόνια, έτσι και αυτός, απέκρουσε ένα πέναλτι, το πρώτο του Ροντρίγκο, φτάνοντας και τη δική του σούμα στα τέσσερα. Gameover. Άλλο, δεν χρειάστηκε. Είπαμε, η Κροατία, δεν χάνει ποτέ στα πέναλτι. Οι συμπαίκτες του δεν λάθεψαν, ο Μαρκίνιος έστειλε το τελευταίο χτύπημα της σελεσάο στο δοκάρι και έτσι την «χρβάτσκα» στην τετράδα του κόσμου για δεύτερη σερί διοργάνωση.

Εκεί περιμένει η Αργεντινή. Η αλλιώς, το alterego του Λιβάκοβιτς από τη βούλα σε τούτα τα νοκ-άουτ, ο Εμιλιάνο Μαρτίνες. Μωρέ, μήπως να προσπεράσουμε τις δύο ώρες μπάλας της ερχόμενης Τρίτης και να πάμε, να στηθούμε και να στηθούν όλοι, συμπαίκτες και αντίπαλοι, κατ’ ευθείαν εκεί, απέναντί του(ς);

Άλλο που δεν θέλει (θέλουν)…

Το SPORT24 στο Μουντιάλ 2022

Το SPORT24 παίζει μόνο Μουντιάλ 2022 και σε πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο ! Δες αναλυτικα το Πρόγραμμα του Μουντιάλ και τα αποτελέσματα των αγώνων του Μουντιάλ, Παρακολούθησε το Μουντιάλ live στο Matchcenter, κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 και στο Youtube κανάλι για να ενημερώνεσαι και να μη χάνεις καμία αθλητική στιγμή!

SPORT24 LIVE MUNDIAL SHOWS

Συντονιστείτε στις 4 καθημερινές εκπομπές του SPORT24 για το Μουντιάλ: Mundial Morning Show (10:00 - 11:00), The Show Must Go On (12:00 - 14:00), Pame Stoixima Pre Game Show (15:30 - 16:00), Game Night (22:45 - 00:15).