Μουντιάλ: Το Ελλάδα - Κόστα Ρίκα ήταν ο 2ος πιο άδικος αποκλεισμός στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων

Ήταν 14 Ιουνίου του 2014. Η γούρική ημερομηνία από το 1987 δεν ήταν αρκετή για την Εθνική, που έχασε 3-0 από την Κολομβία στον πρώτο της αγώνα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Κι όμως. Παρά τη βαριά ήττα στην πρεμιέρα, δέκα ημέρες αργότερα η Ελλάδα πανηγύρισε την πρόκριση της στους 16 του Μουντιάλ για πρώτη φορά στην ιστορία της, με το αξέχαστο πέναλτι του Σαμαρά απέναντι στην Ακτή Αλεφαντοστού.

Και στις 29 Ιουνίου, το όνειρο για παρουσία στους οκτώ έσβησε στα χέρια του Νάβας, που απέκρουσε το πέναλτι του Γκέκα.

Το ταξίδι της Εθνικής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας άρχισε με συντριβή, συνεχίστηκε με επική πρόκριση και τελείωσε με τον πιο σκληρό τρόπο, στη διαδικασία των πέναλτι.

Οκτώ χρόνια μετά, το SPORT24 επιστρέφει σε εκείνο το ιστορικό τουρνουά. Για πρώτη φορά μπορείτε να δείτε τι έγινε στα ματς της Ελλάδας, μέσα από τα γραφήματα της Opta.

Και να διαπιστώσετε μαζί μας κάτι που κάνει ακόμα πιο στενάχωρη την έκβαση του ιστορικού αγώνα στους 16.

Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από την Κόστα Ρίκα είναι ο 2ος πιο άδικος αποκλεισμός στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ναι, δυστυχώς.

Κολομβία - Ελλάδα 3-0

Η Ελλάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ μόλις στο 5’, όταν η κόντρα του Μανωλά στο σουτ του Αρμέρο αφήνει την μπάλα να περάσει κάτω από τα πόδια του.

Στο τέλος τα xGoals είναι ισορροπημένα. Αλλά, η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας, η κεφαλιά του Γκέκα από τη γραμμή της μικρής περιοχής, έχει έρθει όταν βρισκόμαστε ήδη 2-0 πίσω στο σκορ. Ο Γκουτιέρες έχει βάλει το δεύτερο γκολ των Κολομβιανών, εξ επαφής στη μικρή περιοχή από κόρνερ(!) και το γκολ του Χάμες έρχεται ως κερασάκι στις καθυστερήσεις.

Ιαπωνία - Ελλάδα 0-0

Με ήττα η Εθνική μένει εκτός της φάσης των νοκ-άουτ. Η αποβολή του Κατσουράνη με δεύτερη κίτρινη στο 38’ κάνει την αποφυγή της ήττας να μοιάζει γολγοθάς.

Κι όμως. Ο Καραγκούνης μπαίνει στο ματς (στον πάγκο και στα δύο πρώτα παιχνίδια στη διοργάνωση), η Ελλάδα μάχεται με νύχια και με δόντια και κρατάει μέχρι τέλους το 0-0.

Η κατοχή για την παρέα του Χόντα φτάνει στο 74%, η Ιαπωνία φτάνει το 1.8 στα xGoals, αλλά δεν βρίσκει δίχτυα. Τα τρία σουτ από κοντά φεύγουν άουτ και ο Καρνέζης έχει απάντηση στα (μόλις τέσσερα) σουτ που πηγαίνουν στο τέρμα.

Η Εθνική δεν έχει γκολ μετά από 180’ λεπτά στο Μουντιάλ, αλλά έχει έναν βαθμό και την τύχη στα χέρια της: μόνο νίκη στον τελευταίο αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού και προκρίνεται.

Ελλάδα - Ακτή Ελεφαντοστού 2-1

Do or die. Ο Καραγκούνης ξεκινάει βασικός με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο και τους Μανιάτη - Κονέ δίπλα του στο κέντρο. Η Ελλάδα κάνει δύο αναγκαστικές αλλαγές στο πρώτο ημίχρονο: στο 12’ ο Σάμαρης μπαίνει αντί του Κονέ, στο 24’ ο Γλύκος στη θέση του Καρνέζη.

Το μακρινό σουτ του Χολέμπας βρίσκει στο οριζόντιο και στο 42’ η Ελλάδα χτυπάει στη μεγάλη της στιγμή. Ο Σάμαρης κλέβει, αλλάζει με τον Σαμαρά και εκτελεί για το 1-0.

Το οριζόντιο λέει όχι και στην οβίδα του Καραγκούνη στο 2ο ημίχρονο, η Ακτή πιέζει και η άμεση εκτέλεση του Μπονί φέρνει το 1-1 στο 74’.

Έχουμε σκάρτο ένα εικοσάλεπτο για την ύστατη προσπάθεια. Και στις καθυστερήσεις, στη ρωγμή του χρόνου, ο Σαμαράς κερδίζει το πέναλτι, στέκεται απέναντι στην ιστορία και βρίσκει δίχτυα.

Το σφύριγμα της λήξης βρίσκει την Ελλάδα να πανηγυρίζει την παρουσία της στους 16 του Μουντιάλ. Και ο “καθρέφτης” των xGoals από την Opta λέει “άξια”.

Το πέναλτι του Σαμαρά έστειλε την Ελλάδα στο 1.8 xGoals, με την Ακτή στο 0.9 και την παρέα του Ντρογκμπά να μην έχει απειλήσει ουσιαστικά. Οι δύο ομάδες είχαν από 13 τελικές, το 1-1 ήταν δίκαιο, αλλά το τελευταίο άγγιγμα του Σαμαρά ήταν αρκετό.

Ελλάδα - Κόστα Ρίκα 1-1 (5-3)

Η ημέρα που η τύχη μας γύρισε την πλάτη. Όχι γιατί βγήκαμε έξω στην ρουλέτα των πέναλτι, αλλά γιατί δεν θα έπρεπε να οδηγηθούμε σε αυτήν.

Η Κόστα Ρίκα βρίσκει το προβάδισμα με το συρτό του Ρουίς στο 52’, που είναι και η μοναδική τελική στην εστία του Καρνέζη. Οι αντίπαλοί μας μένουν με 10’ στο 66’, η Ελλάδα παίζει με παίκτη παραπάνω μέχρι το 120’.

Το γκολ του Σωκράτη στο 91’ μας κράτησε ζωντανούς, αλλά η Ελλάδα δεν βρήκε το γκολ που δικαιούταν, ούτε με τον Σαλπιγγίδη στο 1ο ημίχρονο, ούτε με τον Μήτρογλου στο φινάλε της παράτασης.

Στο φινάλε του αγώνα, πριν τα πέναλτι, τα xGoals είναι υπέρ μας στο 2.3 - 0.4. Δεχθήκαμε ένα γκολ χωρίς να απειληθούμε αρκετά και δεν βάλαμε τα δύο γκολ που “δικαιούμασταν”.

Ο δεύτερος πιο άδικος αποκλεισμός στην ιστορία

Η διαφορά ήταν 1.9 xGoals υπέρ μας. Σύμφωνα με την Opta, ο αποκλεισμός μας ήταν ο δεύτερος πιο άδικος στην ιστορία των Μουντιάλ από το 1966 και μετά.

Μόνο η Βραζιλία του 2018, όταν βγήκε έξω από το Βέλγιο, γνώρισε πιο άδικο αποκλεισμό από την Ελλάδα. Εκτός της ομάδας του Νεϊμάρ, πότε άλλοτε δεν έχασε αγώνα νοκ-άουτ η ομάδα που είχε 1.9 xGoals περισσότερα από τον αντίπαλό της.

Λίγο άτυχοι στην άμυνα, πολύ στην επίθεση

Την αδικία αποτυπώνουν και τα γραφήματα της συνολικής παρουσίας μας σ'εκείνο το Μουντιάλ. Αρχίζουμε από την άμυνα, από τις τελικές που έκαναν οι αντίπαλοι της Ελλάδας στη Βραζιλία.

Η Εθνική δέχθηκε 51 τελικές, θα "έπρεπε" να δεχθεί από αυτές 4.3 γκολ και τελικά έφαγε πέντε. Ήμασταν πιο κοντά στα τέσσερα γκολ, παρά στα πέντε. Δεν μπορείς παρά να σκεφτείς το γκολ του Ρουίς.

Κλείνουμε με την εικόνα στην επίθεση. Αυτές ήταν οι δικές μας προσπάθειες στο Μουντιάλ.

Κάναμε 56 σουτ, "έπρεπε" να βάλουμε 5.7 γκολ, μείναμε στα τρία. Ακόμα και με την άτυχη στιγμή στο γκολ του Ρουίς, η Ελλάδα είχε τις φάσεις για να βάλει δύο και να περάσει. Δεν μπήκε.

Ο κύκλος έκλεισε με αδικία

Η Ελλάδα στη Βραζιλία είχε εκπληκτική παρουσία. Ακόμα και πολύ καλύτερες ομάδες από εμάς είναι δύσκολο να προκριθούν μετά από ήττα 3-0 στην πρεμιέρα.

Η ομάδα του Σάντος πήρε με ηρωισμό και τύχη το 0-0 με την Ιαπωνία και απέκλεισε στα ίσια την παρέα του Ντρογκμπά στον “τελικό” της τελευταίας αγωνιστικής.

Όταν παίξαμε στους 16, ήμασταν ήδη πετυχημένοι, είχαμε φτάσει πιο μακριά από ποτέ. Εκείνο το βράδυ στο Ρεσίφε, δεν φύγαμε μόνο με το κεφάλι ψηλά.

Αποκλειστήκαμε γιατί στο τελευταίο ματς του κύκλου που άνοιξε με το έπος του 2004, το ποδόσφαιρο μας γύρισε την πλάτη, μας αδίκησε για πρώτη φορά σε μεγάλο αγώνα.

Αλλά δεν παραπονιόμαστε. Γιατί στα γήπεδα της Πορτογαλίας η τύχη μας φρόντισε, πήραμε αυτό που αξίζαμε, δεν σταθήκαμε πουθενά άτυχοι στον δρόμο προς την κατάκτηση.

Δέκα χρόνια αργότερα ήταν απλώς η σειρά μας να πούμε "μπορούσαμε, αλλά δεν μας έκατσε".