Μπόκα - Φλουμινένσε 1-2 παρ. (1-1): Πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής η ομάδα του Μαρσέλο για πρώτη φορά στην ιστορία της

Η αναμονή δεκαετιών έλαβε τέλος. Η Φλουμινένσε επέστρεψε σε τελικό Copa Libertadores έπειτα από την αποτυχία του 2008, όμως αυτήν η φορά έκανε το καθήκον της στην έδρα της, το "Μαρακανά", επικρατώντας με 2-1 στην παράταση της Μπόκα.

Η ομάδα του Μαρσέλο (που αγωνίστηκε βασικός στα 35 του κι έγινε αλλαγή, όπως κι ο 40χρονος Φελίπε Μέλο) στέφθηκε πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής για πρώτη φορά στην ιστορία της, κέρδισε θέση στο επόμενο τουρνουά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και εμπόδισε τους Αργεντινούς να γίνουν η πολυνίκης ομάδα του θεσμού με επτά κατακτήσεις μαζί με την Ιντεπεντιέντε.

Ο αγώνας άρχισε με πολύ άγχος, λίγα νεύρα και τις δύο ομάδες να μην δείχνουν διάθεση να ρισκάρουν. Η "Φλου" έμοιαζε το φαβορί, είχε την ένθερμη υποστήριξη από τις κερκίδες, όμως δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο.

Οι παίκτες του Χόρχε Αλμιρόν ακολούθησαν το σχέδιο του προπονητή τους με επιτυχία και δεν επέτρεψαν πολλές πάσες στον αρχισκόρερ τους, τον Κάνο. Ακόμα κι έτσι, οι Βραζιλιάνοι ήταν αυτοί που δοκίμασαν περισσότερο τα αντανακλαστικά του αντιπάλου τερματοφύλακα, με τον Σέρχιο Ρομέρο να δηλώνει "παρών" όποτε χρειάστηκε στον αγώνα.

Όλα αυτά μέχρι το 36ο λεπτό, όταν σε μία όμορφη συνεργασία από δεξιά, η μπάλα έφτασε στον Κάνο στο ύψος του πέναλτι και ο 35χρονος επιθετικός πέτυχε το υπ' αριθμόν 13 γκολ στη φετινή διοργάνωση.

Με το 1-0 στη φαρέτρα της, η Φλουμινένσε δεν άλλαξε κάτι στο παιχνίδι της, με εξαίρεση τον Φελίπε Μέλο. Ο 40χρονος τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε στο 52', έχοντας καλή απόδοση απέναντι στον Έντινσον Καβάνι και στον Μιγκέλ Άνχελ Μερεντιέλ.

Ο αγώνας κυλούσε ήρεμα (εξαίρεση μία... κουτουλιά που φάνηκε να έκανε ο Νικολάς Βαλεντίνι στον Πάουλο Ενρίκε Γκάνσο στο 1ο μέρος, αλλά διαιτητής και VAR δεν είδαν κάτι μεμπτό), κάτι που βόλευε τους τύποις φιλοξενούμενους, οι οποίοι διατηρούσαν την κατοχή της μπάλας.

Όσο κυλούσαν τα λεπτά όμως ο εκνευρισμός μεγάλωνε, με πρωταγωνιστή τον Καβάνι. Η Μπόκα άρχισε να παίρνει το μομέντουμ πάντως και στο 72' μία οβίδα του Λούις Αντβίνκουλα έφερε το παιχνίδι στα ίσια.

Οι δύο προπονητές αποφάσισαν να "μιλήσουν" από τον πάγκο, όμως οι αλλαγές τους δεν στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν την παράταση. Μία εξ αυτών, ο Ντιόγκο Μπαρμπόζα, είχε την τελευταία καλή στιγμή του 90λεπτου όμως στο τετ α τετ από πλάγια θέση έστειλε την μπάλα άουτ.

Στην παράταση, το βολέ του Τζον Κένεντι στο 9ο λεπτό άφησε εμβρόντητο τον Σέρχιο Ρομέρο κι έβαλε ξανά μπροστά στο σκορ τη "Φλου". Ο σκόρερ λίγο αργότερα όμως δέχθηκε δεύτερη κίτρινη κάρτα κι αποβλήθηκε.

Οι Αργεντινοί δεν πρόλαβαν να χαρούν, αφού στις καθυστερήσεις του 1ου μέρους της παράτασης ο Φρανκ Φάμπρα έδωσε χαστούκι σε αντίπαλο και αποβλήθηκε κι αυτός με απευθείας κόκκινη κάρτα.

Οι δύο ομάδες τα έδωσαν όλα για όλα στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα, όμως οι στημένες φάσεις εξαφάνισαν τον ρυθμό και η Φλουμινένσε κατάφερε να κρατήσει το προβάδισμα κι εν τέλει να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

• ΜΠΟΚΑ: Ρομέρο, Αντβίνκουλα, Φιγκάλ (113' Βαλντές), Βαλεντίνι, Φάμπρα, Μεντίνα (106' Ταμπόρντα), Γκ. Φερνάντες, Ε. Φερνάντες (106' Σαράτσι), Μπάρκο (78' Λανγκόνι), Μερεντιέλ (91' Χάνσον), Καβάνι (78' Μπενεντέτο)
• ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ: Φάμπιο, Σαβιέρ (85' Γκούγκα), Νίνο, Μέλο (52' Μάρλον), Μαρσέλο (80' Μπαρμπόζα), Μαρτινέλι (80' Λίμα), Αντρέ, Άριας, Γκάνσο (81' Κένεντι), Κένο (103' Μπραζ), Κάνο

Οι κατακτήσεις

• 7 φορές Ιντεπεντιέντε (1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984)
• 6 φορές Μπόκα (1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007)
• 5 φορές Πενιαρόλ (1960, 1961, 1966, 1982, 1987)
• 4 φορές Ρίβερ (1986, 1996, 2015, 2018), Εστουδιάντες (1968, 1969, 1979, 2009)
• 3 φορές Ολίμπια (1979, 1990, 2002), Νασιονάλ (1971, 1980, 1988), Σάο Πάουλο (1992, 1993, 2005), Σάντος (1962, 1963, 2011), Γκρέμιο (1983, 1995, 2017), Παλμέιρας (1999, 2020, 2021), Φλαμένγκο (1981, 2019, 2022)
• 2 φορές Κρουζέιρο (1976, 1997), Ιντερνασιονάλ (2006, 2010), Ατλέτικο Νασιονάλ (1989, 2016)
• 1 φορά Κόλο Κόλο (1991), Ρασίνγκ (1967), Αρχεντίνος (1985), Βάσκο (1998), Όνσε Κάλντας (2004), Λίγκα ντε Κίτο (2008), Κορίνθιανς (2012), Ατλέτικο Μινέιρο (2013), Σαν Λορένσο (2014), Φλουμινένσε (2023)