Μπράγκα: H επανάσταση των μικρών

Δεν έχει κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα στην Πορτογαλία. Άλλωστε αυτό είναι προνόμιο πέντε ομάδων (Μπενφίκα, Πόρτο, Σπόρτινγκ, Μπελενένσες και Μποαβίστα), αλλά κυρίως δύο πόλεων: Της πρωτεύουσας (Λισαβώνα) και της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης (Οπόρτο).

H Μπράγκα βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Πορτογαλίας είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Μίνιο, η οποία είναι η 7η (!) πληθυσμιακά μεγαλύτερη επαρχία της χώρας των Λουζιτανών. Η πόλη αριθμεί 137.000 κατοίκους, κλασική πορτογαλική φοιτητούπολη το δίχως άλλο. Άλλωστε είτε πρόκειται - κυρίως - για εργασία είτε για οποιαδήποτε άλλη βιοποριστική ή φυσική ανάγκη, ο άμεσος προορισμός είναι το Οπόρτο, το λιμάνι και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, πρώτη μεγαλύτερη σε χιλιομετρική απόσταση.

Η πόλη της Μπράγκα

Η Μπράγκα δεν υπήρχε στον ποδοσφαιρικό χάρτη, μέχρι που να τη βάλει η ομώνυμη ομάδα. Οι "γκερέιρος" (σ.σ πολεμιστές σε μετάφραση από την πορτογαλική γλώσσα) έδωσαν νόημα στους κατοίκους της πόλης, της χώρας κι ελπίδα σε όλους της γης ποδοσφαιρικά κολασμένους. Δεν έτυχε, αλλά... πέτυχε.

Ιδρύθηκε το 1921 και η έμπνευσή των ιδρυτών - μετέπειτα προέδρων της - ήταν, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, η Άρσεναλ. Εξάλλου ένα άλλο προσωνύμιο που συνοδεύει την ομάδα μέχρι και σήμερα είναι το "αρσεναλίστας". Η επικρατέστερη εκδοχή, αυτή που τουλάχιστον προσεγγίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τον αστικό μύθο, είναι ότι ο τότε πρόεδρος, Ζοζέ Αντούνες Γκιμαράες, είχε επηρεαστεί από τις σπουδές του και business στο Λονδίνο, οι οποίες με τη σειρά τους έφεραν την αγάπη του για την Άρσεναλ.

O πρώτος τίτλος ήρθε το 1966 και ήταν το Κύπελλο Πορτογαλίας, επί της Βιτόρια του Σετούμπαλ, επί αργεντίνικου εδάφους μάλιστα, στην Κόρδοβα της Αργεντινής. Η πρεμιέρα τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συγκεκριμένα στο Κύπελλο Κυπελλούχων, είχε χρώμα ελληνικό. Στον πρώτο γύρο, απέκλεισε την ΑΕΚ με δύο νίκες (1-0 στη Αθήνα και 3-2 στην Πορτογαλία), ωστόσο αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο από την ουγγρική, Γκιορ.

Μετά τη δοκιμασία της δεύτερης κατηγορίας, από το 1975 βρίσκεται ανελλιπώς στην πρώτη. Μέχρι και πριν την τελευταία δεκαετία, καταλάμβανε μικρομεσαίες θέσεις στην κατάταξη της Primeira Liga, έφτασε ως φιναλίστ σε τρεις τελικούς Κυπέλλου (δίχως να πάει το τρόπαιο), έπαιξε πέντε φορές Ευρώπη (UEFA, Κύπελλο Κυπελλούχων) και σταματούσε σχεδόν πάντα στο δεύτερο γύρο. Μηδέν εις τον πηλίκον δηλαδή.

Η χρονιά ορόσημο

Μπορεί ποδοσφαιρικά να ακούγεται παράδοξο, ωστόσο η χρονιά ορόσημο είναι μια κατά την οποία δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο. Αλλά αυτή, κατά την οποία τέθηκαν τα θεμέλια για τους τίτλους της επόμενης δεκαετίας. Θεμέλια, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στις αρχές του 2000 η Πορτογαλία βρίσκεται σε οικοδομικό οργασμό, ενόψει του επερχόμενου Euro 2004 που διοργάνωσε.

Το γήπεδο της ομάδας

Ο προϋπολογισμός προέβλεπε και το "Δημοτικό Στάδιο της Μπράγκα". Αυτό που όλοι θυμάστε, να έχει τη μία εξέδρα στα... βράχια. Μικρό, πλην εντυπωσιακό (από αρχιτεκτονικής σκοπιάς). Κόστισε 83.000.000 ευρώ, χωρά 30.000 θεατές και παραδόθηκε προς εκμετάλλευση το 2003.

Τα πρώτα μηνύματα

Τα "κλειδιά" τα έχει ο γνωστός μας, Ζεζουάλδο Φερέιρα. Τη σεζόν που ακολούθησε του Euro 2004, η Μπράγκα τελειώνει το πρωτάθλημα στην τέταρτη θέση. Το ίδιο και την επόμενη, όμως τα όνειρα ευρωπαϊκής καταξίωσης σταματούν πάλι στον πρώτο γύρο. Και τη μεθεπόμενη στην ίδια θέση, η καθιέρωση εντός των συνόρων γίνεται στόχος εφικτός. Αλλά, κι εκτός συνόρων αρχίζει να αχνοφαίνεται.

Με τον Κάρλος Καρβαλιάλ στον πάγκο, οι "γκερέιρος" στο UEFA της σεζόν 2006/2007 περνούν τα εμπόδιο των Κιέβο Βερόνα, περνούν ως τρίτοι από τον όμιλο πίσω από Άλκμααρ και Σεβίλλη (μετέπειτα κάτοχου του τροπαίου, αφήνοντας εκτός διοργάνωσης Σλόβαν Λίμπερετς και Γκρασχόπερ), περνούν και την Πάρμα στη φάση των "32", αλλά στους "16" αποκλείονται από την Τότεναμ. Σε εκείνη την ομάδα έπαιζε και ο Ντιέγκο Κόστα, ο οποίος σήμερα "βγάζει το ψωμί" του στην Τσέλσι.

Την επόμενη χρονιά, με αλλαγές προπονητών, πέφτει στην 7η θέση, αλλά πάλι καταφέρνει να κάνει μια αξιοπρεπή πορεία στο UEFA Cup. Πέρασε τη Χάμαρμπι, πέρασε ως δεύτερη από τον όμιλο πίσω από Μπάγερν και μπροστά από την Μπόλτον (αφήνοντας εκτός τον Άρη και τον Ερυθρό Αστέρα), αλλά στους "32" σταμάτησε πάνω στο εμπόδιο της Βέρντερ Βρέμης. Με Πάμπλο Κοντρέρας (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός) στο ρόστερ της.

Ο πρώτος τίτλος

Τη σεζόν 2008/2009 τελείωσε το πρωτάθλημα καλύτερα, καταλαμβάνοντας την 5η θέση, ενώ έπαιξε και UEFA Cup. Κι αυτό λόγω Ιντερτότο, στην τελευταία διοργάνωση της ιστορίας. Πέρασε το εμπόδιο της Σίβασπορ, όπως κι άλλες 11 ομάδες τους αντιπάλους τους.

Στην κλήρωση που διεξήχθη στη Νιόν της Ελβετίας, η Μπράγκα ανακηρύχθηκε νικήτρια του Ιντερτότο. Πέρασε τα εμπόδια της Μόσταρ, Αρτμέντια Πετρτζάλκα, Σταντάρ Λιέγης, αλλά σταμάτησε τους "16" πάνω στην Παρί Σεν-Ζερμέν. Με Ζόρζε Ζεζούς (πρώην Μπενφίκα, νυν Σπόρτινγκ) στον πάγκο, και Ρόλαντ Λιντς και Ορλάντο Σα, αρχισκόρερς.

Το μεγάλο "μπαμ"

Το 2009/2010 στην Μπράγκα φθάνει ο Ντομίνγκος Πασιένσια, κι αρχίζει η "επανάσταση των ορυχείων" (το παρατσούκλι της επαρχίας). Με αρχηγό τον Ούγκο Βιάνα και συμπαραστάτες τον Ρόλαντ Λιντς και τον Μεγιόνγκ Ζε, η ομάδα κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα. Έχασε το πρωτάθλημα για πέντε βαθμούς από την Μπενφίκα, άφησε τρεις βαθμούς πίσω στην τρίτη θέση την Πόρτο και 23 (!) στην τέταρτη τη Σπόρτινγκ. Κέρδισε το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League της επόμενης σεζόν. Ενώ στο UEFA Cup αποχαιρέτισε νωρίς από τον πρώτο προκριματικό, αποκλειόμενη από την Έλφσμποργκ.

Όπως είπαμε και πιο πάνω, κέρδισε για πρώτη φορά εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League. Και δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πέρασε τα εμπόδια των Σέλτικ και Σεβίλλης και κούνησε "σεντόνι" στο "Εστάδιο Μουνισιπάλ της Μπράγκα". Στον όμιλο τερμάτισε τρίτη πίσω από Σαχτάρ και Άρσεναλ - μόνο τρεις βαθμούς πίσω από τη δεύτερη Άρσεναλ - και συνέχισε στο Europa League.

Στους "32" απέκλεισε τη Λεχ Πόζναν, στους "16" τη Λίβερπουλ, στα προημιτελικά την Ντινάμο Κιέβου, στα ημιτελικά την Μπενφίκα. Κι έφθασε να παίζει τον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό. Στο Δουβλίνο είδε τον Φαλκάο να της "γκρεμίζει" τα όνειρα για το τρόπαιο, αλλά η αποστολή εξετελέσθη. Η Μπράγκα ήρθε για να μείνει κι έμεινε. Υπενθυμίζεται ότι μέλη εκείνης της ομάδας, ήταν ο Λεάντρο Σαλίνο του Ολυμπιακού και ο Έλντερ Μπαρμπόζα της ΑΕΚ. Ο Ντομίνγκος Πασιένσια, πάντως, ακόμη και τώρα εξαργυρώνει αυτή την επιτυχία.

Σταθερά παρούσα

Η επόμενη σεζόν τη βρήκε στο Europa League (χάρη στην 4η θέση που είχε κατακτήσει την προηγούμενη σεζόν), περνόντας το εμπόδιο της Γιουνγκ Μπόις στα προκριματικά, ερχόμενη δεύτερη στον όμιλο πίσω από Μπριζ και μπροστά από Μπέρμπιχαμ και Μάριμπορ, αλλά με την Μπεσίκτας να τη κόβει το δρόμο στη φάση των "32". Και με τρίτη θέση στο πρωτάθλημα πίσω από Πόρτο και Μπενφίκα. Ξανά Champions League, ξανά όμιλοι μετά την πρόκριση επί την Ουντινέζε, όχι όμως και συνέχεια στο Europa, καθώς τερμάτισε τέταρτη πίσω από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γαλατάσαράι και Κλουζ.

Ο Λεάντρο Σαλίνο με τη φανέλα της Μπράγκα

Υπερήφανες πωλήσεις

Όπως κάθε πορτογαλική ομάδα, έτσι κι αυτή ξέρει να αγοράζει φθηνά και να πουλά ακριβά. Πούλησε τον Μπέτο στην Μπενφίκα (2.000.000 ευρώ), τον Φελίπε Πάρντο στον Ολυμπιακό (2.500.000 ευρώ), τον Ορλάντο Σα στην Πόρτο (3.000.000 ευρώ), τον Λίμα στην Μπενφίκα (4.000.000 ευρώ), τον Έντερ στη Σουόνσι (6.700.000 ευρώ), τον Ζε Λουίς στη Σπαρτάκ Μόσχας (6.500.000 ευρώ), τους Αντερλάν Σάντος και Ντανίλο στη Βαλένθια (9.500.000 ευρώ και 14.750.000 ευρώ αντίστοιχα). Αυτές είναι μόνο μερικές από τις κορυφαίες πωλήσεις της. Είπατε τίποτα;

O Φελίπε Πάρντο, άλλη μια ανακάλυψη των "γκερέιρος"

Με ορόσημο το μέλλον

Η Μπράγκα, πλέον, θεωρείται μια ομάδα αναγνωρίσιμη στην Ευρώπη. Σίγουρα, δεν είναι το μεγαθήριο. Αλλά, σίγουρα, είναι μια ομάδα επικίνδυνη. Απέκλεισε τη Φενέρμπαχτσε, φέτος. Σταμάτησε πάνω στη Σαχτάρ, στα προημιτελικά του Europa League.

Μια ομάδα που ανέβηκε στο ίδιο ασανσέρ με το πορτογαλικό ποδόσφαιρο. Επένδυσε, έκανε λάθη κι αστοχίες, ωστόσο είχε σχέδιο και πίστεψε σε αυτό. Απέδειξε ότι το ρομαντικό είναι και εφικτό. Μπορεί κάποια ομάδα από την Ελλάδα, να ακολουθήσει το παράδειγμά της;