Νίκος Γόδας: Ο λαϊκός ήρωας που έζησε και πέθανε για τα ιδανικά του

Το ποδόσφαιρο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις. Τί γίνεται όμως όταν απολυταρχικά καθεστώτα στοχεύουν στο μυαλό βαθιά πολιτικοποιημένων αγωνιστών, με απώτερο σκοπό τη νουθεσία του κοινωνικού συνόλου και την επιβολή της τάξης;

Την απάντηση σε αυτό το ρητορικό ερώτημα, έρχεται να δώσει η ιστορία του κομμουνιστή και πολλά υποσχόμενου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα. Ενός μαχητή της Εθνικής Αντίστασης, που πλήρωσε τις ιδέες του για την ελευθερία της Ελλάδας και την κοινωνική αλλαγή του τόπου. Πέθανε πάνω στο άνθος της ηλικίας του, μόλις 27 ετών, πριν από 75 χρόνια, βιώνοντας ατέρμονους κύκλους κολάσεως, σαν να πρωταγωνιστούσε στη Θεία Κωμωδία του Δάντη.

Ο καλλιτέχνης -εντός αγωνιστικού χώρου- επιθετικός γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1921. Η Μικρασιατική Καταστροφή δημιούργησε συνθήκες εποικισμού, με συνέπεια τη μόνιμη εγκατάσταση της οικογένειας Γόδα στην Κοκκινιά.

Από μικρός κατάφερε να διακριθεί για το ταλέντο του στη στρογγυλή θεά, μια καριέρα που παραλίγο να σταματήσει "βίαια", καθώς μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά (1936), το φασιστικό καθεστώς απαγόρευσε ρητά την πολιτική ζύμωση εντός των ποδοσφαιρικών σωματείων, ενώ το 1940 κατέστειλε ουσιαστικά τη δράση των ποδοσφαιρικών συλλόγων.

Για καλή του τύχη, εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταγράφηκε στη μεγάλη του αγάπη που άκουγε στο όνομα Ολυμπιακός, ενώ παράλληλα συμμετείχε και στη νεοσύστατη ποδοσφαιρική ομάδα της ΕΠΟΝ Πειραιά, παρέα με άλλους επιφανείς παίκτες της εποχής.

Κατά τη διάρκεια της αντιστασιακής του δράσης συμμετείχε ως λοχαγός και επικεφαλής του Επίλεκτου 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ σε πληθώρα μαχών, μεταξύ των οποίων: Η ιστορική μάχη της Ηλεκτρικής Εταιρείας στο λιμάνι του Πειραιά στις 13 Οκτωβρίου 1943, το τετραήμερο 4-8 Μάρτη 1944 στην Κοκκινιά και τα Δεκεμβριανά.

Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας στις αρχές του 1945, συλλαμβάνεται στην Αθήνα ύστερα από υπόδειξη Έλληνα δοσίλογου, καταλήγοντας στις φυλακές της Αίγινας αρχικά και μετέπειτα στην απομόνωση των μεσαιωνικών φυλακών θανατοποινιτών της Κέρκυρας όπου και καταδικάζεται, σε στημένη δίκη, σε θάνατο για την υπόθεση του "Ασύλου της Κοκκινιάς".

Το σώμα του ήταν φυλακισμένο και η μοίρα του προδιαγεγραμμένη εξαρχής, όμως το ηθικό του δεν κάμφθηκε πότε. Στα τρία χρόνια παρουσίας του στη φυλακή, αρνούταν πεισματικά να προδώσει τα ιδανικά του υπογράφοντας δήλωση μετάνοιας. Μία απόφαση που έμελλε να τον οδηγήσει στον θάνατο από το εμφυλιακό κράτος. Ο Νίκος Γόδας εκτελέστηκε ως αντιφρονούντας στις 19 Νοεμβρίου του 1948 στο νησάκι Λαζαρέτο της Κέρκυρας.

Αυτά που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα ανεξίτηλα στην ιστορία είναι το ύστατο χαίρε προς τους συγγενείς του μέσω ενός συγκινητικού μηνύματος και η τελευταία του φράση πριν το κόκκινο του αίματος γίνει ένα με τη φανέλα του Ολυμπιακού που φορούσε στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Σημείωμα: "Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου. Αν κάνετε γιο (απευθυνόμενος στον αδερφό του), να του δώσετε το όνομά μου".