Το Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του 22χρονου Νίκου Καινούργιου της Ζούλτε Βάρεγκεμ. Ο διεθνής με την ελπίδων αριστερός μπακ όχι μόνο αγωνίστηκε βασικός, για πέμπτη φορά φέτος, αλλά κατάφερε να πετύχει και τα πρώτα του γκολ με τη φανέλα της ομάδας του Βελγίου.

Και το σημαντικότερο κατάφερε να κάνει πράξη την υπόσχεση που είχε δώσει στη γιαγιά του πως το πρώτο γκολ που θα βάλει θα το αφιερώσει στον παππού του ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Και ο οποίος θα χαιρόταν διπλά για τον ίδιο.

Και ο Νίκος δεν το ξέχασε, το Σάββατο το βράδυ, και αφού άνοιξε το σκορ με κεφαλιά από τη μικρή περιοχή στο εκτός έδρας ματς με την Μπέβερεν στο 36' της αναμέτρησης σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και αφιέρωσε το γκολ στον παππού του. Το "χρωστούσε" σε αυτόν που σε μικρή ηλικία τον πήγαινε στα γήπεδα του Βύρωνα όπου μεγάλωσε και αυτός κλώτσούσε ότι έβρισκε μπροστά του καθώς το μικρόβιο της μπάλας του είχε μπει από μικρός.

Λίγα λεπτά αργότερα, στο 78’, ο Καινούργιος πέτυχε ένα ακόμη γκολ, διαμόρφωσε το 4-1 με πλασέ από κοντά αφού κέρδισε το ριμπάουντ μετά από ένα χαμένο πέναλτι. Αυτό το τέρμα το αφιέρωσε στον εαυτό του. Τότε βγήκε στο πρόσωπο του όλη η χαρά από τα όσα είχε πετύχει εκείνο το βράδυ καθώς και η σκληρή δουλειά των τελευταίων ετών που τον οδήγησε από τη Super League 2 και τη Σπάρτη στην πρώτη κατηγορία του Βελγίου και τη Ζούλτε Βάρεγκεμ.

Ένα βράδυ το οποίο ο Νίκος Καινούργιος μιλώντας στο SPORT24 χαρακτηρίζει ως το καλύτερο ποδοσφαιρικό βράδυ στην καριέρα του. Κάτι που δεν άλλαξε παρά τον τραυματισμό του, πέντε λεπτά αργότερα, όταν δέχτηκε μια αγκωνιά στο κεφάλι με αποτέλεσμα να πάθει διάσειση, να γίνει αλλαγή, να πάει για εξετάσεις στο νοσοκομείο και να μην χαρεί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του το διπλό της Ζούλτε Βάρεγκεμ και τα δύο τέρματα που ο ίδιος είχε πετύχει στη νίκη της ομάδας του με το επιβλητικό 5-1.

"ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΓΚΟΛ ΗΤΑΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ"

Βέβαια για να φτάσει να σκοράρει δύο φορές έπρεπε να αλλάξει θέση και από αριστερός μπακ που αγωνίζεται στην ομάδα του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να παίξει ως σέντερ φορ για να καλύψει τις απουσίες που είχε η ομάδα του πριν την εκτός έδρας αναμέτρηση με την Μπέβερεν.

Από εκεί ξεκίνησε και η συνέντευξη του 22χρονου διεθνή μπακ στο SPORT24:

Έχεις αγωνιστεί ξανά σαν επιθετικός;
«Έχω παίξει ξανά στην Σπάρτη και μάλιστα σε αρκετά παιχνίδια. Ήταν ο προπονητής που είχε τότε, ο κ. Βαζέχα που με είχε χρησιμοποιήσει ως σέντερ φορ».

Για να σε βάλει ένας τόσο σπουδαίος επιθετικός σέντερ φορ κάτι θα είχε δει σε εσένα;
«Ναι πιθανό. Μου είχε πει ότι με πιστεύει και για τη θέση του επιθετικού. Ο κ. Βαζέχα ήταν αυτός που με είχε δοκιμάσει και στην Σπάρτη και είχε δώσει την έγκριση του για να με πάρουν στην ομάδα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος ο οποίος με έχει βοηθήσει».

Είχες έκτοτε επαφή με τον Βαζέχα ξανά;
«Του έχω στείλει δύο φορές μήνυμα να του πω ευχαριστώ γιατί με είχε βοηθήσει στην καριέρα μου».

Ας περάσουμε στο σήμερα ο προπονητής σου στη Ζούλτε, ο κ. Ντιούρι σε είχε ενημερώσει ότι θα παίξει ως φορ κόντρα στη Μπέβερεν; Σε είχε δοκιμάσει ή ήταν ξαφνικό;
«Με είχε δοκιμάσει δύο-τρεις φορές μέσα στην εβδομάδα, οπότε το είχα καταλάβει. Βέβαια στην ομάδα μου έχω παίξει σχεδόν παντού. Αριστερό μπακ, όλη την πλευρά ως αριστερό μπακ χαφ, αριστερό εξτρέμ, αριστερό στόπερ σε τριάδα αλλά και επιθετικός στην προπόνηση. Οπότε δεν μου φάνηκε περίεργο».

Και γιατί επέλεξε εσένα ως σέντερ φορ;
«Είχαμε προβλήματα. Και οι δύο επιθετικοί μας είναι τραυματίες. Οπότε έψαχναν ποιον να βάλουν».

Και τώρα με τα δύο γκολ που πέτυχες του έβαλες δύσκολα. Λες να σε βάλει και πάλι μπροστά την Πέμπτη (21/1) κόντρα στη Λέουβεν;
«Δεν ξέρω ακόμα. Το σημαντικό είναι να παίξω».

Η επίθεση είναι γλυκιά αλλά είμαι αριστερό μπακ

Σου είπε κάτι μετά το παιχνίδι του Σαββάτου (16/1) για την απόδοση σου, τα δύο γκολ;
«Δεν μιλήσαμε όχι αλλά νομίζω ότι είναι ευχαριστημένος, γιατί είδα κάτι δηλώσεις που έκανε αλλά είναι στα Φλαμανδικά, οπότε δεν κατάλαβα και πολλά. Ναι μεν μιλάω Γαλλικά και Αγγλικά αλλά αυτά ακόμα δεν τα καταλαβαίνω».

Εσένα σε ποια θέσει σου αρέσει να αγωνίζεσαι;
«Σαν θέση αυτή που πιστεύω ότι μου ταιριάζει είναι του μπακ χαφ, εκεί που παίζω τα τελευταία χρόνια και για την οποία δουλεύω για να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα. Η επίθεση βέβαια είναι γλυκιά αλλά μπορώ να καλύψω αρκετές θέσεις. Αυτή του μπακ όμως μου ταιριάζει περισσότερο απ’ όλες θεωρώ».

Φέτος παίρνεις και αρκετό χρόνο συμμετοχής σε σχέση με πέρυσι, έχεις ήδη παίξει σε οκτώ παιχνίδια, πως νιώθεις;
«Είναι πραγματικά ένα όνειρο που είχα να παίξω σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, να παίξω βασικός, να πετύχω τα πρώτα μου γκολ. Το ονειρευόμουν πολύ έχω δουλέψει υπερβολικά για να φτάσω εδώ και φυσικά χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό».

Πρέπει να ήταν ξεχωριστό το πρώτο σου γκολ, που το αφιέρωσες;
«Το πρώτο μου γκολ το αφιέρωσα στον παππού μου, τον οποίο έχω χάσει. Έδειξα ψηλά τον ουρανό, του είχα πει στο παρελθόν: «Θα γίνω επαγγελματίας, θα παίξω ποδόσφαιρο» το είχα υποσχεθεί στην γιαγιά μου ότι το πρώτο θα ήταν για αυτόν».

Κατάφεραν και το είδαν;
«Ναι το έχουν δει όλοι οικογενειακώς. Η γιαγιά μου συγκινήθηκε σίγουρα αλλά το περίμενε γιατί ξέρει ότι δεν ξεχνάω τις υποσχέσεις μου».

Ποια είναι η επόμενη υπόσχεση που έχεις δώσει;
«Καταρχήν πάντα παίζω για την οικογένεια μου που είναι δίπλα μου. Η υπόσχεση που τους έχω δώσει είναι πως θα φτάσω όσο ψηλότερα γίνεται. Θέλω με τη δουλειά μου εντός και εκτός γηπέδου να τους κάνω όσο περισσότερο περήφανους μπορώ».

Το δεύτερο γκολ που το αφιέρωσες;
«Το δεύτερο δεν το αφιέρωσα κάπου συγκεκριμένα. Σε αυτό μου βγήκε όλη η χαρά. Αυτή η βραδιά ήταν η καλύτερη στη ζωή μου αναφορικά με το ποδόσφαιρο. Το όνειρο που έκανα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ και βγήκε. Εκείνη τη μέρα όμως και λόγω του τραυματισμού δεν το κατάλαβα, τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω».

Από τον παππού σου πήρες την αγάπη για το ποδόσφαιρο;
«Απ’ ότι μου έχουν πει ο άλλος μου παππούς, από την πλευρά του πατέρα μου που πέθανε αρκετά χρόνια νωρίτερα ήταν αριστερός μπακ χαφ στην ομάδα του χωριού του και μου λένε ότι από εκεί πήρα. Ο άλλος μου παππούς όμως ήταν αυτός που με πήγαινε στα γήπεδα του Βύρωνα και έπαιζα συνέχεια μπάλα».

Από πόσο μικρό θυμάσαι τον εαυτό σου να ασχολείται με το ποδόσφαιρο;
«Απ’ όταν γεννήθηκα πάντα με μια μπάλα στα πόδια ήμουν. Ξεκίνησα να παίζω μπάλα στις ακαδημίες του Βύρωνα και εν συνεχεία πήγα στην ομάδα του Υμηττού όπου έπαιξα τρία χρόνια, βρέθηκα στο αντρικό αν και 15 ετών και μετά πήγα στην ακαδημία του ΠΑΣ Γιάννινα σε επίπεδο Κ19. Από εκεί έφυγα και βρέθηκα στον Αήττητο Σπάτων».

Ο 22χρονος μπακ με τη φανέλα της Κ19 του ΠΑΣ Γιάννινα σε ματς με τον Ολυμπιακό.

Πως βρέθηκες στον Αήττητο;
«Ήξερα πως θα διεκδικούσε την άνοδο, ήταν στην Αθήνα και πίστευα πως η ομάδα θα μπορούσε να ανέβει και να παίξει στη Β’ Εθνική. Δεν πήρα όμως αυτά που ήθελα οπότε δεν έμεινα. Και εκεί βέβαια υπήρχαν ματς που με είχαν βάλει στην επίθεση».

Και από εκεί μετά πως προέκυψε η Σπάρτη;
«Στον Αήττητο είχαμε προπονητή τερματοφυλάκων τον κ. Βάντσικ και αυτός ήταν που μίλησε στον Βαζέχα για μένα και μίλησε και σε μένα και πήγα για δοκιμή. Με πήραν και είχα μια καλή χρονιά θεωρώ με 25 συμμετοχές και τέσσερα γκολ».

Ο Νίκος Καινούργιος έχει σκοράρει με την Σπάρτη και πανηγυρίζει.

Και από τη Σπάρτη και τη Β’ Εθνική στο… Βέλγιο και τη μεγάλη κατηγορία. Μεγάλο το άλμα;
«Ναι με ενημέρωσε ο εκπρόσωπος μου, ο Τόλης Μπακάλης, πως θα πήγαινα για δοκιμή στη Ζούλτε Βάρεγκεμ και έτσι έγινε το καλοκαίρι του 2019. Πήγα, δοκιμάστηκα για τρεις εβδομάδες,έπαιξα σε πέντε φιλικά, όλα ως αριστερός μπακ».

Ο Νίκος Καινούργιος με τους εκπροσώπους του Τόλη Μπακάλη και Νίκο Μαυρομάρα.

Την πρώτη χρονιά τα πράγματα ήταν δύσκολα. Όχι για την διαβίωση του σε μια χώρα του εξωτερικού, άλλωστε έχει μάθει να μένεις μόνος του, μακριά από τους γονείς του από μικρή ηλικία, από τα χρόνια που ήταν στις ακαδημίες του ΠΑΣ Γιάννινα. Οπότε τα πράγματα στο Βάρεγκεμ όπου μένει ήταν σαφώς καλύτερα.

Αγωνιστικά όμως έπρεπε να συνηθίσει σε ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ποδοσφαίρου ένα δύσκολο πρωτάθλημα και όσοι θεωρούν πως η μετάβαση από τη SuperLeague 2 στηνJupiter League είναι εύκολη δεν έχουν παρά να δουν πόσοι ακόμα Έλληνες το έχουν καταφέρει.

Όπως εξηγεί άλλωστε το πρωτάθλημα είναι αρκετά δύσκολο παρά το τι γνώμη έχουν όλοι για αυτό: «Είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα, ιδίως για νέα παιδιά. Ο ρυθμός, η δύναμη, η ταχύτητα η μπάλα πάει πάνω κάτω».

Το μόνο που του λείπει είναι η οικογένεια του: «Από μικρός μένω μόνος, από την πρώτη στιγμή που πήγα στον ΠΑΣ και εν συνεχεία στη Σπάρτη. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι οι στιγμές που έχω χάσει με την οικογένεια μου. Αλλά είναι απ’ αυτά που χάνεις όταν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο».

Το αριστερό πόδι είναι κάτι ιδιαίτερο

Φέτος τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά, πως έχει πάει η σεζόν έως τώρα;
«Στην αρχή είχα έναν τραυματισμό, μου πήρε λίγο χρόνο να μπω στην ομάδα, τώρα το έχω αφήσει πίσω μου και έχω παίξει αρκετά συνεχόμενα παιχνίδια και βρίσκω τον ρυθμό μου, είναι φυσιολογικό για έναν παίκτη να θέλει ρυθμό για να μπορεί να αποδώσει καλά. Τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα, θεωρώ ότι είμαι έτοιμος για να πάρω και άλλο χρόνο συμμετοχής, όπως βλέπω εγώ στην προπόνηση τον εαυτό μου».

Παίζεις σε μια θέση όπου τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βγάζει πληθώρα παικτών και μάλιστα ταλαντούχων, ο Τσιμίκας, ο Γιαννούλης, ο Σταφυλίδης, ο Κυριακόπουλος, ο Κατράνης. Όλοι τους σε υψηλό επίπεδο. Σε τι οφείλεται θεωρείς αυτό;
«Πάντα η Ελλάδα έβγαζε καλούς αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές παίκτες. Τώρα πως προέκυψαν τόσοι πολλοί και καλοί για τα αριστερά δεν ξέρω. Μου αρέσει όμως που υπάρχουν αρκετοί καλοί αριστεροπόδαροι ποδοσφαιριστές. Το αριστερό πόδι είναι κάτι το ιδιαίτερο».

Υπάρχει κάποιος αριστερός μπακ που θαυμάζεις, που «κλέβεις» στοιχεία;
«Δεν έχω κάποιον ιδιαίτερο παίκτη που προσπαθώ να αντιγράψω. Κοιτάω γενικά να πάρω κάποια στοιχεία απ’ όλους τους παίκτες. Μου αρέσουν τα δεκάρια, οι τεχνήτες, αυτοί που κάνουν τη διαφορά».

Τα όνειρα σου με τη Ζούλτε Βάρεγκεμ που φτάνουν;
«Να το πάρουμε απ’ αυτή τη σεζόν, το συμβόλαιο μου λήγει το καλοκαίρι. Αλλά επειδή έχω αρχίσει να παίζω είμαι συγκεντρωμένος εδώ και το όνειρο μου είναι να παίξω όσα περισσότερα ματς μπορώ μέχρι το τέλος της σεζόν, να βάλω γκολ, να δώσω ασίστ και να τερματίσουμε όσο το δυνατόν ψηλότερα. Για μετά δεν ξέρω, εγώ θέλω να παίξω».

Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου και σε άλλα πρωταθλήματα, σε καλύτερες ομάδες;
«Σίγουρα. Πιστεύω ότι μπορώ να πάω ακόμα ψηλότερα. Βάζω στόχους για ακόμα ψηλότερα, στο επίπεδο που μπορώ να παίξω. Όσο για τα πρωταθλήματα, δεν με απασχολεί όλα μου αρέσουν».

Τι διαφορές εντοπίζεις στο Βέλγιο σε σχέση με την Ελλάδα;
«Το κακό είναι πως δεν έχω δει πως λειτουργούν οι ομάδες στην Ελλάδα γιατί δεν ήμουν σε έναν σύλλογο τόσο επαγγελματικό αλλά στην Σπάρτη που είχαμε πολλά προβλήματα. Εδώ τα πάντα είναι τρομερά, έχουμε ένα απίστευτο προπονητικό κέντρο, με έξι επτά γήπεδο, κάτι που ήθελα από μικρός να μπαίνω σε ένα μέρος και να βλέπω μόνο γήπεδα».

Έφυγες σε νεαρή ηλικία, τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί; Να ακολουθήσει το δρόμο του εξωτερικού;
«Εξαρτάται από πολλά πράγματα και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Τι έχεις από πίσω σου. Ένα βήμα σαν και το δικό μου από τη Β’ Εθνική της Ελλάδας στην Α’ Εθνική του Βελγίου δεν ξέρω πόσοι μπορούν να το κάνουν. Εμένα με πίστεψε και ο εκπρόσωπος μου και πάλεψε για αυτό. Αλλά όπως είπα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική».

"ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ"

Τι έχεις θυσιάσει για να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα;
«Καταρχήν το νούμερο ένα είναι η οικογένεια μου, όπως ήδη ανέφερα έχω χάσει πολλές στιγμές μαζί της. Δεύτερον έχω περάσει πολλές ώρες στο γυμναστήριο. Ήμουν ένα παιδί που άργησα να μεγαλώσω σωματικά,ήμουν κοντός, αδύναμος από τα 15-16 πήγα σε γυμναστήριο επαγγελματικά και μέσα σε δύο-τρία χρόνια άλλαξα όλο μου το σώμα. Πήγα στον κ. Στεφανή στην Αθήνα που με έχει βοηθήσει απίστευτα. Έχω φάει ώρες στα γυμναστήρια, στα γήπεδα. Ακόμα και το σχολείο το έχω θυσιάσει. Κατάφερα να το τελειώσω και να περάσω σε σχολή παρά το γεγονός ότι στην Γ’Λυκείου πήγα στα Γιάννινα».

Πως είναι ο συναγωνισμός-ανταγωνισμός στη Ζούλτε Βάρεγκεμ;
«Εμένα οι συμπαίκτες μου με έχουν βοηθήσει πολύ, από πέρυσι. Σαν να θέλουν το καλό μου. Μπήκα μετά από πολλούς μήνες μέσα και το αριστερό μπακ με βοήθησε αρκετά. Ανταγωνισμός υπάρχει αλλά ο καθένας θέλει να παίξει για το καλό του».

Εκεί συνεχίζεις και δουλεύεις σε έξτρα πρόγραμμα;
«Κάνω προπόνηση με την ομάδα και κάθε μέρα κάνω και διαφορετικά προγράμματα έξτρα, είτε στο γήπεδο, είτε στο γυμναστήριο. Δουλεύω πάνω στις σέντρες μου, τα πρώτα κοντρόλ. Εννοείται πως τα προγράμματα είναι σε συνεννόηση με την ομάδα, όταν είναι βαριές οι προπονήσεις δεν κάνω. Μιλάω με τον γυμναστή της ομάδας και έρχεται να με βοηθήσει».

Δίνουν έμφαση στους μικρότερους παίκτες; Ώστε να τους βελτιώσουν;
«Βοηθάνε όλους τους μικρούς ώστε να τους κάνουν καλύτερους, να βελτιώσουν ότι δεν πάει καλά. Μας ελέγχουν συνέχεια για τη δύναμη μας και όλο μας το σώμα. Επειδή έχω καλή σχέση με τους γυμναστές και ξέρουν ότι δουλεύω αρκετά με βοηθούν».

Δύσκολη η κλήση στην εθνική αλλά ποτέ μην λες ποτέ

Έχεις βρεθεί και στην Εθνική Ελπίδων αλλά δεν κατάφερες να κάνεις ντεμπούτο;
«Ναι έτσι ακριβώς αλλά ακόμα και η κλήση μου ήταν τεράστιο επίτευγμα για μένα. Αν αναλογιστούμε ότι πριν έρθω εδώ ήμουν στα Σπάτα και στην Σπάρτη».

Πλέον όμως μπορείς να κληθείς μόνο στην Ανδρών εκεί όπου μπροστά σου ο συναγωνισμός είναι τεράστιος. Θα το ήθελες;
«Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή από την Εθνική Ελλάδας. Εννοείται ότι θα το ήθελα. Είναι δύσκολα αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Αν μου έλεγες τρία χρόνια πριν ότι θα έπαιζα τώρα στο Βέλγιο στην Α’ κατηγορία θα έλεγα πως δεν είσαι καλά(σ.σ. γέλια)».

Η προοπτική του να επιστρέψεις στην Ελλάδα, σε μια μεγάλη ελληνική ομάδα, πως σου φαίνεται; Η δεν το σκέφτεσαι καθώς θες να συνεχίσεις να παίζεις στο εξωτερικό;
«Για τώρα σίγουρα θα ήθελα να παραμείνω στο εξωτερικό. Για να έρθω σε μια μεγάλη ελληνική ομάδα θα πρέπει να είμαι έτοιμος και πρέπει να δουλέψω ακόμα περισσότερο».

Ποιο είναι το μότο που έχεις στη ζωή σου;
«Το μόνο που έχω μάθει να κάνω είναι να δουλεύω σκληρά, δεν σταματάω μέχρι να πετύχω αυτό που θέλω. Αν μου πουν πως κάτι δεν μπορώ να το κάνω θα δουλέψω πολλές φορές για να τα καταφέρω, οπότε αυτό είναι το μότο μου».

Εκεί μένεις μόνος σου, εκτός γηπέδου έχεις αποκτήσει φίλους;
«Οι φιλίες μου είναι με τα παιδιά από την ομάδα. Δεν είμαι και αυτός που θα βγει πολύ από το σπίτι».

Τι έκανες μια μέρα που είχες ρεπό, προ του κορονοϊού;
«Είτε βρισκόμουν με τους συμπαίκτες μου να πάμε για καφέ, να τα πούμε, να πάμε βόλτα σε άλλες πόλεις με το αμάξι και εκεί να περπατήσω, να χαθώ στα στενά. Έχει δύο τρεις πόλεις εδώ κοντά που είναι πανέμορφες η Γάνδη στην οποία πάω αρκετά συχνά καθώς απέχει μόλις είκοσι λεπτά, η Μπριζ, η Αμβέρσα».

Και τώρα με τον κορονοϊό;
«Για μένα δεν αλλάζει κάτ ιαπλά δεν συναντιώμαστε έξω με τους συμπαίκτες μου. Οπότε πάω μόνος μου στις πόλεις που μου αρέσουν και περπατάω. Κάτι που με χαλαρώνει».

Photo Credits: Eurokinissi / Zulte Waregem