Η... διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο. Αντί να πάμε με τη safe επιλογή του Α-Ω, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μουσικά με το ντέρμπι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Βοήθησε στην επιλογή του κομματιού ο Θανάσης Βορίσης. Respect...
Τώρα, βέβαια, αν εσείς δεν βλέπετε κοινά στοιχεία στους στίχους, ίσως να μην είστε τόσο... διεστραμμένοι, αλλά αυτό είναι καλό για εσάς. Εμείς, που φέτος έχουμε να κάνουμε με αυτό το αμφίρροπο πρωτάθλημα, έχουμε χάσει τη λογική μας.

Πάμε, λοιπόν. Μαέστρο, δώσε λίγο ήχο παραπάνω. Δεν ακούω -και δεν καταλαβαίνω- τι λέω...

Η νύχτα θέλει περπάτημα, στα δύσκολα κράτημα (Μόνο περπάτημα; Πολύ τρέξιμο θέλει, γιατί αν μόνο περπατάνε απόψε, τότε θα μας πάρει κι εμάς ο ύπνος. Όσο για το κράτημα, ήρεμα, γιατί μέσα στην περιοχή η βούλα περιμένει...).

Πρέπει να ξέρεις να σηκώνεις ανάστημα (Ειδικά, αν δεν παίζεις μπάλα επί μήνες, όπως ο Ολυμπιακός. Αλλά να σηκώνει ανάστημα ξέρει καλά. Όπως και κούπες...).

Για παιχνίδια θανάσιμα βρίσκει πάτημα (Ναι, αν χάσει η ΑΕΚ χάνεται. Αν χάσει ο Ολυμπιακός το πάτημα το βρίσκει τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και η Ένωση. Πάτημα στο πάτημα, μπορεί και να προλάβουν...).

Και το πάθημα πάντα πρέπει να γίνεται μάθημα (Αν δεν γίνει το πάθημα του Παναθηναϊκού, μάθημα του Ολυμπιακού, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη Σούπερ Λίγκα. Κανείς δεν βλέπει τα παιχνίδια του άλλου;).

Είναι αλήθεια πως από το μηδέν φτάνεις στην κορυφή (Ναι ρε Θηρίο, αλλά κι από την κορυφή φτάνεις στο μηδέν. Για ρώτα και τον Ντέμη που ακόμη δεν έχει καταλάβει πως βρέθηκε στην 3η θέση να τρέχει και να μη φτάνει;)

Η νύχτα όμως ποτέ δεν είναι αξιοκρατική (Ας ελπίσουμε να είναι ο Ζωγράφος, γιατί αλλιώς η νύχτα προμηνύεται δραματική και ο κ. Βαρούχας, θα κάνει υπερωρίες στην κρατική τηλεόραση. Θα αναλύσει μέχρι και τα πλάγια άουτ).

Έχει ψάρια μεγάλα μεγαλύτερα από σένα (Από όσο ξέρω, ο γαύρος δεν είναι και καμιά γκουμούτσα ψάρι, οπότε κάτι άλλο θα εννοεί ο ποιητής. Έχει γούστο να θέλει να πει για την υπόθεση με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Μπράβο το Θηρίο, μέσα στη FIFA είναι;)

Δεν υπάρχει αυτό που λένε περασμένα ξεχασμένα (Και η ΑΕΚ αποκλείεται να έχει ξεχάσει το "κεφάλι" του Ντάρκο Κοβάσεβιτς, από το οποίο έφυγε η μπάλα στο ντέρμπι του πρώτου γύρου. Τότε, ήταν ο Φερέρ όμως. Περασμένος ξεχασμένος...)

Δεν υπάρχει συγνώμη όταν έχουν φώτα οι δρόμοι (Οι δρόμοι στους Θρακομακεδόνες δεν έχουν και πολλά φώτα, οπότε δεν προβλέπεται συγνώμη από τον Καλόν τη Δευτέρα για το πειθαρχικό παράπτωμα number three που προέκυψε στην ΑΕΚ).

Κι όποιος δε σε πάει, δύσκολα αλλάζει γνώμη (Ρίμπο; Μπλάνκο; Κι εσείς το Μαύρα Μεσάνυχτα αφιερώνετε στον Νίκο Κωστένογλου;).

Έχει κανόνες για να παίξεις, παίζεις πάντα μ' αυτούς (Και στον Ολυμπιακό ο κανόνας είναι ένας: Πάρτε το πρωτάθλημα. Ο Τάκης Λεμονής μάλλον δεν είχε διαβάσει τον εσωτερικό κανονισμό πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ξεκινούσε η σεζόν).

Κοίτα να μη μιλάς ποτέ, αλλά πάντα ν' ακούς (Θα ήθελε ο Κωστένογλου να πει στο Ριβάλντο. Καλό ε;)

Κι ότι κι αν ακούσεις, πρόσεχε πώς θα το μεταφέρεις (Ακριβώς. Αν ο Πεσέιρο ακούσει ότι ο Ολυμπιακός προηγείται με 0-2 στο ΟΑΚΑ, πρέπει να προσέξει πώς θα το μεταφέρει στους παίκτες του).

Η νύχτα είναι πολύ θερμή, πολλά να της προσφέρεις (Ωχ, τέτοια λέγε μου. Ευτυχώς που δεν θα πάω στο γήπεδο, γιατί δεν είχα όρεξη για επεισόδια. Μα, όμως, δεν θα έχει κόσμο του Ολυμπιακού. Ναι, σωστά, και τι μ' αυτό; Δεν θα έχει μέσα στο γήπεδο, όχι έξω από αυτό...)

Πρέπει να γυρνάς με τα μάτια ορθάνοιχτα, αν η ζωή σου ξεκινάει μες στα μαύρα μεσάνυχτα (Αν το πρωτάθλημα λήξει τα μεσάνυχτα, στο Πασαλιμάνι θα κυκλοφορούν με τα παράθυρα των αυτοκινήτων ορθάνοιχτα, τα καπνογόνα αναμμένα και από μεσάνυχτα θα τους βρει το ξημέρωμα).

Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα (Όπου ζωή το καλό ποδόσφαιρο στο ντέρμπι κι όπου μαύρα μεσάνυχτα η Σούπερ Λίγκα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το ρεφρέν δεν κολλάει και τόσο...)

Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα (Χωρίς τύχη, δεν πας πουθενά. Είναι γνωστό αυτό)

Νύχτα κατάλαβα ότι μ' αγαπάς εσύ (σκέφτεται ο Χοσέ Σεγούρα για τον Σωκράτη Κόκκαλη...)

Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση (Ποιός το 'πε; Δεν ξέρω... Λέτε ο Τζίγγερ; Μπα. Λέτε ο Ντέμης; Μπορεί)

Μες στη νύχτα δεν έχει φιλίες και κολλητούς (ούτε και στη Σούπερ Λίγκα έχει τέτοια πράγματα, γι' αυτό κομμένα τα σενάρια περί πουλημένου τίτλου. Γιατί πριν λίγο καιρό το έδινε ο Ολυμπιακός στον Παναθηναϊκό. Τώρα, δηλαδή, το δίνει ο Παναθηναϊκός στον Ολυμπιακό; Και η ΑΕΚ; Το έδωσε νωρίτερα;).

Έχε τους φίλους σου κοντά, μα πιο κοντά τους εχθρούς (Πόσο πιο κοντά; Την τελευταία φορά που ο Ντέμης κάθισε μαζί με τον Πέτρο Κόκκαλη σε ματς Νέων, ακούστηκαν χίλια μύρια. Σε εκείνη τη φωτό, ήταν και ο Ίλια Ίβιτς. Πώς τα φέρνει ο καιρός...)

Τα τσιράκια θα κάνουν πώς και πώς να σε πατήσουν (άσχετος αυτός ο στίχος. Πάμε παρακάτω)

Κάνουν χρόνια να αγαπήσουν, μα ένα βράδυ να μισήσουν (λέτε να μην είναι τόσο άσχετος τελικά ο προηγούμενος; Τι λες κι εσύ, Ντέμη;)

Γι' αυτό λοιπόν όσο σκοτάδι και να 'χει, κράτα τα μάτια ανοιχτά (ο Ολυμπιακός είναι κοντά σε ένα πρωτάθλημα, που αποδεικνύει ότι ξέρει να βρίσκει το δρόμο, ακόμη και με απανωτές διακοπές ρεύματος).

Πλάτη στο τοίχο και περπάτα μπροστά (ναι, το είπαμε, ο Ολυμπιακός είναι αυτός...)

Έχε απόσταση από όσους σου χαϊδεύουν τα αυτιά (καλά, δεν του τα χαϊδεύουν κιόλας)

Παρ' όλα αυτά θα γνωρίσεις τα καλύτερα παιδιά (κατά βάθος καλά παιδιά είναι όλοι τους, σε κάθε ομάδα. Μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε, λίγο πριν το ντέρμπι κι εδώ στο SPORT 24)

Αν σου δοθεί η ευκαιρία να μπεις μέσα, μπες (Μιχάλη; Ναι, Κωνσταντίνου. Ακούς;)

Όμως θυμήσου εδώ δε παίζουν ρόλο οι περγαμηνές (Ρίμπο για σένα, δικό σου αυτό)

Στο σκοτάδι φαίνονται όλα αλλιώς (και στο γήπεδο επίσης)

Παραδείγματος χάριν (ναι...)

Η σκιά του ποντικού στον τοίχο μοιάζει λιοντάρι (άρα; και η σκιά του γαύρου; Μπα, κακός ο παραλληλισμός, δεν μου βγαίνει)

Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα. Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα. Νύχτα κατάλαβα ότι μ' αγαπάς εσύ. Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση; (Άντε πάλι. Ποιός το είπε τέλος πάντων; Και ποιός θα πάει τελικά στην κόλαση και ποιος στον παράδεισο. Για να δούμε, λίγες ώρες έμειναν...)

Ιδού και το τραγούδι