ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Ντιέγκο Μαραντόνα: Σωτήριο έτος 61 μ.Ν.

Ο Ντιέγκο Μαραντόναα σε στιγμιότυπο από την αναμέτρηση της Αργεντινής με τη Γαλλία για τη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 στην 'Καζάν Αρένα", Καζάν | Σάββατο 30 Ιουνίου 2018
Ο Ντιέγκο Μαραντόναα σε στιγμιότυπο από την αναμέτρηση της Αργεντινής με τη Γαλλία για τη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 στην 'Καζάν Αρένα", Καζάν | Σάββατο 30 Ιουνίου 2018 © 2018 SERGEI GRITS/ASSOCIATED PRESS

Ενας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από τον χαμό του Ντιέγκο Μαραντόνα. Μα και 61 είναι αυτά που ζούμε με Αυτόν να βρίσκεται αναμεταξύ μας.

Ανθρώπινη, αντανακλαστική αντίδραση η άρνηση της απώλειας. Θέλει χρόνο η συνειδητοποίηση, η κατανόηση, η αποδοχή της. Ενας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από αυτή του ποδοσφαίρου του ίδιου. Του ποδόσφαιρου της νιότης των σημερινών σαραντάρηδων, του ποδοσφαίρου της θύμησης των μεγαλύτερων τους, του ποδοσφαίρου της αφήγησης και του θρύλου των μικρότερων. Ενας χρόνος συμπληρώνεται από την απώλεια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Και ακόμη το ίδιο συναίσθημα αναβλύζει. Πως στο καλό να την δεχτείς;

Δεν γίνεται. Αδύνατον. Όχι γιατί δεν μας είχε προετοιμάσει. Δυστυχώς, επανειλημμένως. Όχι γιατί το μοιραίο ήταν όντως ξαφνικό. Το μαντάτο, πριν έναν χρόνο, άρχισε πρώτα με κάποια tweets, ανώνυμα, διστακτικά στην αρχή, προτού προκύψουν οι πανταχόθεν επιβεβαιώσεις. Ακόμη και τώρα, η πραγματικότητα των συνθηκών του φευγιού του, υπό διερεύνηση είναι. Και μάλλον, εσαεί έτσι θα είναι, απροσδιόριστες και αδιόρατες για το συλλογικό θυμικό των πιστών του.

Ο Θεός λοιπόν πέθανε. (Μας) Είπαν. Ο Νίτσε δεκαετίες πριν τον Ντιέγκο, έγραφε πως τον σκοτώσαμε όλοι εμείς. Για τον συγκεκριμένο Θεό μοιάζει προφητικό. Ισως όλοι όσοι κοινωνήσαμε με μπάλα, όντως ευθυνόμαστε. Μα, πως αλλιώς; Αλλον Θεό πιο οικείο, πιο ανθρώπινο, πιο παθιάρη, πιο δικό μας, δεν γνωρίσαμε. Και δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. Και γι’ αυτό τον δεχτήκαμε, τον πιστέψαμε, έτσι ακριβώς. Με τις αδυναμίες του. Με τις αδυναμίες μας.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα την κατάκτηση του πρώτου τίτλου της Νάπολι
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα την κατάκτηση του πρώτου τίτλου της Νάπολι © 1987 MASSIMO SAMBUCETTI / AP IMAGES

Δεν χρειάζονταν κανείς να τον δει ν’ αγιάζει σε τούτη τη ζήση για να τον λατρέψει. Σε καμία ζήση. Για ν’ αλητέψει ήρθε να κάνει την περατζάδα του. Για ν’ αμαρτάνει. Συνεχώς και επαναλαμβανόμενα. Πως άλλωστε ν’ αγιάσει μια ψυχή αν δεν αμαρτήσει; Και η δική του πρόλαβε να καθαγιαστεί από τις τόσες που αγαλλίασε βλέποντας τον στο γήπεδο, να διακονεύει με μπάλα ιερή.

Δισυπόστατος. Στο κάθε τι. Ο διάβολος και ο άγγελος. Ο Μαραντόνα που θα σκοράρει με το χέρι και ανερυθρίαστα θα το πανηγυρίσει και ο Μαραντόνα που λίγα λεπτά μόλις μετά θα περάσει όποιον βρει μπροστά του πετυχαίνοντας το γκολ της ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Ο ληστής και ο αρτίστας. Ο Μαραντόνα που θα μετέτρεπε σε σόου ανεπανάληπτο, viral μοναδικό δεκαετίες πριν καν την ανακάλυψη του internet, μια τρίλεπτη προθέρμανσή του στο Μόναχο, με κορδόνια λυτά και κάλτσες κατεβασμένες, μια προθέρμανση που, διάολε, θα ξεσήκωνε από αγανάκτηση κάθε γυμναστή γιατί μόνο τέτοια δεν ήταν. Μα που καρφωμένος θα χάζευε ικετεύοντας να μην τελειώσει.

Ο Μαραντόνα που στην όψη το τελευταίο που θύμιζε ήταν ποδοσφαιριστής. Μα γέννησε ποδόσφαιρο. Δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Εφτιαξε ποδόσφαιρο. Το δικό του ποδόσφαιρο. Ο Μαραντόνα που εν ζωή τοποθετήθηκε σε βάθρο που κανείς άλλος, ποτέ, δεν μπόρεσε να φτάσει. Και ούτε και ο ίδιος άντεξε. Εθεσε το μέτρο της σύγκρισης για τους θρασείς επόμενους και τους θρασύτερους που το αποτόλμησαν να τους μετρήσουν δίπλα του. Πως να την αντέξουν;

Ο αντικομφορμιστής και ο συστημικός. Από την μία να εξυμνεί τους απανταχού επαναστάτες, κάνοντας μόδα το ό,τι και όποιο «αντί» και από την άλλη, να απολαμβάνει και να αποδέχεται την προστασία της Καμόρα στην πόλη Του, μόνο και μόνο για να μπορεί να υποκύπτει, μέχρι το μεδούλι, στα πάθη του. Στα πάθη που στο τέλος τον ξεζούμισαν.

Γκράφιτι για τον Ντιέγκο Μαραντόνα
Γκράφιτι για τον Ντιέγκο Μαραντόνα VIDEO

Ο Μαραντόνα που έγινε ρίμα και στιχάκι, μπαίνοντας σε δαύτο διπλά ακριβώς στο πιο ανθρώπινο ιερό, τη μάνα. Και για πολλούς, Ναπολιτάνους, Αργεντινούς, πιστούς ολούθε, η διάκριση ήταν όντως, αληθινά δύσκολη. Και όχι μόνο τραγουδώντας και αυτοί, εξυμνώντας το ότι μόνο και μόνο «είδαν τον Μαραντόνα».

O Μαραντόνα που έγινε Ντιέγκο. Μόνο. Και απλά. Χωρίς επίθετο να ακολουθεί ή έπεται. Ο Ντιέγκο που ακόμη και όταν καλά καλά δυσκολεύονταν να περπατήσει, παραδομένος τελείως στις συνέπειες των εξαρτήσεων του, δεν προκαλούσε οίκτο (ή έστω, μόνο οίκτο…), μα με κάποιον μεταφυσικό τρόπο τόνωνε το μαγικό, το αλλόκοσμο που προκαλούσε άμα τη εμφανίσει. Οποια και αν αυτή ήταν.

Αυτός λοιπόν ο Ντιέγκο – λένε πως – έφυγε πριν ακριβώς έναν χρόνο. Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Και όχι, πλέον, δεν είναι άρνηση. Δεν είναι αδυναμία ή ματαιοπονία. Γεγονός είναι. Αντί λοιπόν μνημόσυνα του (όπως λένε) χαμού του, γιορτή για τους ευλογημένους της γενιάς και παντοτινή υπενθύμιση στους επόμενους.

Συνεπώς, στο σωτήριο έτος 61 μ.Ν. βρισκόμαστε…

S24 Bet - Το Στοίχημα επιστρέφει στο SPORT24

Το SPORT24 απέκτησε νέα ενότητα με έγκυρο και μοναδικό περιεχόμενο για το Στοίχημα! Προγνωστικά στοιχήματος, προτάσεις και αναλύσεις με την υπογραφή του SPORT24 και της έμπειρης ομάδας δημοσιογράφων του. Καθημερινό περιεχόμενο με προτάσεις για το στοίχημα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στο S24 BET.

TAGS ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ ΝΑΠΟΛΙ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ