Ο Άγιαξ του... Άμστερνταμ, το παραμύθι Μπέλεκ και η πορεία υποβιβασμού

Αρχικά να αναφέρουμε πως για κάποιον που θέλει να βλέπει και να στέκεται συνέχεια σε δικαιολογίες, καλύτερα να μην διαβάσει το κείμενο. Κουράστηκε ο κόσμος της ΑΕΚ ολόκληρη τη χρονιά, να βλέπει αυτή την ΑΕΚ και να ακούει για δικαιολογίες.

Είχαμε τους απλήρωτους και προσπαθούσαμε να τους δικαιολογήσουμε και να τους προστατεύσουμε, τώρα που πληρώθηκαν είχαμε το άσχημο γήπεδο (ο ΠΑΣ έπαιζε σε χαλί;) και τις αμέτρητες απουσίες (με τον Άγιαξ της Ηπείρου έπαιζες, όχι του Άμστερνταμ). Για αυτό δικαιολογίες... next year!

Μία τελική σε 90 λεπτά...

Δεν υπάρχουν περιθώρια σχολιασμού για την χθεσινή εμφάνιση της ΑΕΚ. Μια λέξη είναι αρκετή: Τραγωδία! Άμυνα απούσα, κέντρο ανύπαρκτο, επίθεση... ο Θεός να την κάνει. Όταν λοιπόν έχεις αυτές τις "επιδόσεις" στον αγώνα, η ήττα φαντάζει αναμενόμενη ακόμα και από ομάδα που πάλευε για την παραμονή της.

Και για να μην λέμε και ότι θέλουμε, από την χθεσινή άμυνα, μόνο ο Μανωλάς έλειπε. Οι υπόλοιποι 4 (και το τέρμα) ήταν οι βασικοί της ΑΕΚ. Από τον χώρο του κέντρου, μόνο ο Μάκος έλειπε, οι υπόλοιποι 2 είναι οι βασικοί. Και από την επίθεση, μόνο ο Λύμπε έλειπε, οι υπόλοιποι 2 είναι οι βασικοί (γιατί αυτός ο Κλωναρίδης δεν έχει σχέση με κάποιον άλλον στο ρόστερ της ΑΕΚ στη θέση που παίζει)

Συμπέρασμα; Παρά τις... απουσίες, η ΑΕΚ είχε 8 βασικούς της ποδοσφαιριστές, απέναντι στην ομάδα του ΠΑΣ και δεν μπόρεσε να δημιουργήσει πάνω από μια ευκαιρία και αυτή, στο 52ο λεπτό. Χρειάστηκε δηλαδή ένα ημίχρονο για να κάμψει την αντίσταση του... Άγιαξ!

Δεν μπορώ λοιπόν να λέγομαι παίκτης της ΑΕΚ και να χρειάζομαι τον Λύμπε, τον Μανωλά και τον Μάκο για να κερδίσω τον ΠΑΣ. Η εγώ δεν κάνω για την ΑΕΚ ή εκεί που αγωνίζομαι δεν λέγεται ΑΕΚ, τέλος!

Καμία ευθύνη στους μικρούς

Σε αυτή τη χώρα ποτέ δεν ξέρουμε τι θέλουμε (ακόμα και όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε), γι' αυτό θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι περιπτώσεις Παπασταθόπουλος είναι αυτές που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τι λέει ο κανόνας; Τα λάθη στους νεαρούς ποδοσφαιριστές είναι φυσιολογικά και αναμενόμενα στην αρχή της καριέρας τους, καθώς τους λείπουν εμπειρία και παραστάσεις.

Για τον συγκεκριμένο λόγο, καμία ευθύνη για την χθεσινή ήττα δεν φέρουν οι Μπουγαΐδης και Φούντας. Να συνεχίσουν την σκληρή δουλειά που κάνουν και η "πόρτα" των επιτυχιών και της καταξίωσης είναι ανοιχτή και τους περιμένει να την διαβούν.

Το "παραμύθι" Μπέλεκ δεν έχει δράκο αλλά... Τσίτα

Δεν παίρνει σχολιασμό, δεν παίρνει κριτική. Ο Καμερουνέζος βρίσκεται στην Ουντινέζε εδώ και... έναν γύρο και ακόμα το τεχνικό επιτελείο να καταλάβει πως ο αμέσως επόμενος επιθετικός από τον Λυμπερόπουλο (άντε και τον Σιαλμά), είναι ο Τσίτας.

Δηλαδή φτάνουμε σε περίεργες σκέψεις με τον συνεχόμενο παραγκωνισμό του νεαρού επιθετικού της ΑΕΚ που πλέον, όπως ήρθαν τα πράγματα, ο Τσίτας θα πρέπει να ψηθεί του χρόνου για να δούμε αν κάνει για βασικός το 2013. Πλάκα κάνουμε;

Αντί να πετάξουμε την επένδυση μας στα βαθιά προκειμένου να μάθει να κολυμπάει, κρατάμε και χρησιμοποιούμε βασικό τον Μπέλεκ για να είναι έτοιμος του χρόνου στην... Ουντινέζε. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό.

Και επειδή κάποιοι θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ας απαντήσουν σε αυτό: Πως είναι δυνατόν ο 17χρονος Φούντας να κρίνεται έτοιμος για να παίξει σε ένα παιχνίδι με τραγικό αγωνιστικό χώρο, τη στιγμή που κυνηγάς το γκολ και δεν μπορεί να σε βοηθήσει ο επί δύο χρόνια πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος νέων;

Και για να κλείσει το κεφάλαιο Τσίτας, αν θεωρούμε σαν τεχνικό επιτελείο πως ο Τσίτας και ο κάθε Τσίτας δεν είναι ακόμα έτοιμος (αυτό σχολιάζεται σε κύκλους), τότε είμαστε οι απόλυτοι υπεύθυνοι που έναν χρόνο τώρα δεν καταφέραμε να ετοιμάσουμε αυτή την επένδυση για την ΑΕΚ.