Ώριμος, προσγειωμένος και συνειδητοποιημένος. Τρία επίθετα που είναι ικανά να περιγράψουν σε απόλυτο βαθμό τον Αλέξανδρο Κατράνη, όταν τον γνωρίζεις από κοντά και μιλάς μαζί του έστω και για μια ώρα. Αν κι ο ίδιος θεωρεί πως οι λέξεις "αυτοδημιούργητος" και "μοναχικός λύκος" τού ταιριάζουν περισσότερο. Το "λένε", άλλωστε, τα δύο απ' τα οχτώ τατουάζ που έχει χτυπήσει στο κορμί του

"Ουσιαστικά, όλοι αυτοδημιούργητοι είμαστε και βρίσκουμε τη λύση μόνοι μας", σχολιάζει σε μία αποστροφή του λόγου του, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στο SPORT24. Κι από την πλευρά του, έχει κάθε λόγο να το πιστεύει, αφού πάλεψε πολύ, έκλαψε, μόχθησε και βλέπει σιγά-σιγά τους κόπους του να ανταμείβονται, τα όνειρα να παίρνουν εκδίκηση και το μέλλον να φαντάζει ακόμα πιο λαμπρό.

Συνέντευξη στους Ηλία Καλλονά και Πέτρο Παπαμακάριο

Με πίστη στις ικανότητές του, αγάπη για το ποδόσφαιρο και προσήλωση στον στόχο, ο 23χρονος αριστερός μπακ και πρώην αρχηγός της Ελπίδων μιλάει για τη φετινή εξαιρετική σεζόν στη Χατάισπορ, την ελληνική παροικία στην Τουρκία, τις δυσκολίες στη Σεντ Ετιέν, τα παιχνίδια που θα ήθελε να ξαναπαίξει, αλλά και τις μεγαλύτερες "τρέλες" του.

Ο χάρτης, η Χατάισπορ και οι Έλληνες της Τουρκίας

Ολοκλήρωσες μια εξαιρετική σεζόν με τη Χατάισπορ. Αν και νεοφώτιστη ομάδα διεκδικήσατε μέχρι τέλους ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο αλλά δεν τα καταφέρατε. Τι σου μένει απ’ αυτή τη χρονιά;

"Σίγουρα στην αρχή υπήρχε το άγνωστο. Τόσο ως ομάδα όσο κι ως χώρα/περιοχή. Ήταν μία ομάδα που ανέβηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία. Θα σας πω ότι πήρα το ρίσκο, αλλά μου βγήκε εκ του αποτελέσματος. Ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα απ’ ότι περίμενα και ως ομάδα και ως εγκαταστάσεις και ως συνθήκες. Ήταν η πρώτη χώρα και ομάδα που δεν χρειάστηκα μεγάλο διάστημα προσαρμογής, οπότε μου βγήκε σε καλό.

Όπως είπατε, διεκδικήσαμε μέχρι τέλους μια θέση στην Ευρώπη. Δεν την πήραμε, αλλά και πάλι πετυχημένη χρονιά χαρακτηρίζεται για την ομάδα. Η αλήθεια είναι πως χάσαμε την Ευρώπη στις λεπτομέρειες. Αν αναλογιστούμε πως η Σίβασπορ μάς πέρασε στο τελευταίο παιχνίδι. Είχε 19 ματς αήττητη με ισοπαλίες και νίκες και εμείς χάναμε κάποιους εύκολους βαθμούς. Τώρα, για το καλοκαίρι, θα δούμε τι θα γίνει".

"Δεν θα παραμείνω στη Χατάισπορ"

Ύστερα από μία τόσο καλή σεζόν, είναι δεδομένο πως θα υπάρξει ενδιαφέρον συλλόγων για την απόκτησή σου. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;

"Να σας πω την αλήθεια, ούτε εγώ γνωρίζω πού θα βρίσκομαι του χρόνου. Κάτι που δεν ξέρετε και θα σας το πω τώρα είναι πως δεδομένα δεν θα παραμείνω στη Χατάισπορ. Αυτό ξέρω, προς το παρόν. Από εκεί και πέρα, έχω συμβόλαιο έως το 2022 με τη Σεντ Ετιέν, επομένως θα πρέπει να βρεθεί μία λύση με την ομάδα. Πάντως, κάθε καλοκαίρι λένε ότι θα πάω στην α ή τη β ομάδα και τελικά καταλήγω στην... ψ. Το 'χω παρατήσει, δεν ασχολούμαι. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους εκπροσώπους μου".

Θα ήθελες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να μας πεις πώς αντέδρασες την πρώτη φορά που σου είπαν οι εκπρόσωποι σου πως υπάρχει πρόταση από την Χατάισπορ;

"Με πήρε τηλέφωνο ο εκπρόσωπός μου. Εγώ εκείνο το διάστημα ήμουν στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Μονακό. Μου λέει: 'Υπάρχει μια ομάδα, θα σου στείλω πρώτα κάτι να δεις και μετά θα σου πω τις λεπτομέρειες'. Μου στέλνει ένα χάρτη. Μπαίνω στον χάρτη, κοιτάζω και βλέπω πως είναι κοντά στη Συρία, στα σύνορα. Που είναι αυτό, αναρωτιέμαι. Τι είναι αυτό; Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω "Που θες να πάω τώρα"; Μου εξηγεί πως είναι μια ομάδα νεοφώτιστη, πως είναι τυπική, ότι ανέβηκε τώρα. Μου λέει 'Το ξέρω πως σε ξάφνιασε η περιοχή. Ούτε εγώ έχω να σου πω κάτι επ' αυτού'. Από την άλλη πλευρά, οικονομικά ήταν πολύ καλύτερα, οπότε ξεκινάμε από το γεγονός ότι ήταν μια δελεαστική πρόταση.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, έψαχνα μια ομάδα που θα έπαιρνα χρόνο συμμετοχής κι η Χατάισπορ ήταν μια τέτοια ομάδα, καθώς είχε ένα αριστερό μπακ. Ήθελα να έχω παιχνίδια στα πόδια μου. Ο αγωνιστικός ρυθμός ήταν το άλφα και το ωμέγα. Και λέω στον εκπρόσωπό μου: 'Το παίρνω το ρίσκο'. Σίγουρα μέχρι να παρθεί η τελική απόφαση μίλησα με όποιον γνωστό μου έπαιζε στη Τουρκία για να πάρω πληροφορίες. Τους Έλληνες παίκτες συγκεκριμένα. Με βοήθησαν πολύ στο να μάθουν πράγματα, να μου πουν κάποιες λεπτομέρειες και δεν το σκέφτηκα και πολύ, πήγα. Οπότε πήρα το ρίσκο. Γιατί τώρα που το σκέφτομαι ήταν όντως ρίσκο, αλλά μου βγήκε".

Θα έπαιρνες ξανά το ρίσκο;

"Εκ του αποτελέσματος εύκολα μπορώ να στο πω αυτό. Ναι σίγουρα. Ήταν μια σεζόν που, αν εξαιρέσουμε τη χρονιά που πήρα μεταγραφή στην Σεντ Ετιέν, σίγουρα θα μου μείνει. Και με βάση τους αριθμούς και με βάση το πώς βελτιώθηκα εγώ και πόσο με βοήθησε η ομάδα να βελτιωθώ. Από τα προηγούμενα καλοκαίρια είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση".

Μήπως ήσουν και θετικά προκατειλημμένος επειδή όσοι Έλληνες πηγαίνουν στην Τουρκία τα πηγαίνουν, κατά γενική ομολογία, πολύ καλά;

"Σίγουρα. Ακόμα και Γάλλοι συμπαίκτες μου σχολιάζουν πόσο καλά τα πηγαίνουν οι Έλληνες στο τουρκικό πρωτάθλημα. Εντάξει δεν είμαστε ίδιοι (σ.σ. με τους Τούρκους), αλλά είμαστε αρκετά κοντά ως λαοί. Η ζωή, οι άνθρωποι, η κουζίνα, ακόμα και το πρωτάθλημα. Όταν νιώθεις πως είσαι ευπρόσδεκτος κάπου και νιώθεις οικεία σου βγαίνει πιο εύκολα και μέσα στο γήπεδο.

Εγώ έπεσα και σε καλούς ανθρώπους που με βοήθησαν να μπω άμεσα στο κλίμα της ομάδας. Ήταν ένας παράγοντας που μέτρησε θετικά. Αν ήταν ένα πρωτάθλημα που έχουν πάει δέκα Έλληνες και δεν έχει πετύχει ούτε ένας, θα πετύχαινα εγώ; Δε νομίζω. Οπότε, ναι, σίγουρα παίζει ρόλο".

Μίλησες για τους Έλληνες που παίζουν στην Τουρκία. Είχατε επαφές; Μπορούσατε να περνάτε χρόνο μαζί; Βέβαια εσύ ήσουν αρκετά μακριά…

"Ήμουν μακριά απ’ όλους, δεν είχαμε καθημερινή επαφή. Αλλά είχε τύχει να ταξιδέψουμε μαζί με Σιώπη, Μπακασέτα και Τζαβέλλα για την Ελλάδα, ακόμα και οδικώς, τότε που είχαμε τα παιχνίδια με τις Εθνικές. Πέρα απ' αυτούς, τα είχαμε πει σε αγώνες και με Κίτσιου, Κολοβέτσιο".

Εμείς στην Ελλάδα βλέπαμε τα πεπραγμένα σας κάθε αγωνιστική και εντυπωσιαζόμασταν. Στην Τουρκία πώς ένιωθες να σας αντιμετωπίζουν;

"Υπήρχε πολύ θετική αύρα. Ειδικά για τον Μπακασέτα που τον ήξεραν κι από την περσινή σεζόν, τα σχόλια ήταν διθυραμβικά. Είχε ακουστεί και το καλοκαίρι για τη Φενέρμπαχτσε, πριν πάει ο Πέλκας, αλλά τελικά έκλεισε τον Ιανουάριο στην Τράμπζονσπορ. Για μένα, ο λόγος που η Τράμπζονσπορ αύξησε τη διαφορά από εμάς και τελικά τερμάτισε τέταρτη είναι ο Μπακασέτας. Υπήρχαν πολλά παιχνίδια που ήταν 1-0, 2-1 και τα έκρινε ο "Μπάκα" με γκολ ή ασίστ.

Και μετά έχουμε τον Πέλκα στην Φενέρ ο οποίος κάνει τη μεταγραφή. Μέχρι και εμένα με ρωτούσαν. Ποιος είναι; Τι είναι; Αν είναι καλός. Τους έλεγα προφανώς τα καλύτερα. Βέβαια ακόμα και μένα με εξέπληξε ότι έπαιζε ακόμα πιο απελευθερωμένος. Γιατί τα παιχνίδια τα βλέπαμε όταν μας δινόταν η δυνατότητα. Μην σας πω πως όσα λέγονταν εδώ ήταν πιο κολακευτικά ακόμα κι απ' αυτά που ακούγονταν στην Ελλάδα".

"Όσο πιο καλός είναι ο χειμώνας σου, τόσο πιο εύκολο είναι το καλοκαίρι σου"

Παρατηρείς σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό και το τουρκικό πρωτάθλημα;

"Νομίζω το τουρκικό είναι σε καλύτερο επίπεδο γιατί οι ομάδες βάζουν περισσότερα λεφτά. Οπότε είναι δελεαστικό για μεγαλύτερα ονόματα να πάνε, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει κι η ποιότητα. Επίσης, υπάρχουν και παίκτες που δεν τους ξέρεις, δεν τους έχεις ακούσει και παίζεις αντίπαλος ή είναι συμπαίκτες σου και είναι τρομεροί. Οπότε έχει παίκτες και γνωστούς, που τους ξέρουν όλοι, αλλά και ονόματα που είναι άγνωστοι αλλά εξαιρετικοί".

Είπες ότι η φετινή χρονιά σε βοήθησε και σε ατομικό επίπεδο. Ο Κατράνης της φετινής σεζόν τι διαφορές έχει με τον Κατράνη της περσινής; Είναι καλύτερος τακτικά, έχει δουλέψει περισσότερο το σώμα του;

"Ατομικά είχα ένα χαρακτηριστικό, ειδικά όταν ήμουν στην Ελλάδα, πως το πρώτο πράγμα που έβαζε κάποιος δίπλα από το όνομα μου ήταν 'καλός αμυντικά'. Κι υπήρχε ένα ερωτηματικό για το επιθετικό κομμάτι. Προφανώς δεν περιμένεις κάποιος να στο πει, αφού μπορείς να το δεις αναλυτικά από τα στατιστικά σου. Οι αριθμοί δεν θα σου πουν ψέματα. Όταν για παράδειγμα ένας επιθετικός έρθει σε εσένα είκοσι φορές κάποια στιγμή θα περάσει. Αν τον κόψεις 18 είσαι καλός αμυντικός.

Ωστόσο, έχουμε δει πως όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες στηρίζονται αρκετά στα μπακ και πώς θα φτιάξουν το παιχνίδι τους από τα πλάγια. Οπότε από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο πάει προς τα εκεί πρέπει να ακολουθήσεις, διότι αν μείνεις πίσω, τελείωσες. Οπότε ήμουν σε μια ομάδα όπου, για καλή μου τύχη και προς έκπληξη μου, παίζαμε με κάτω τη μπάλα, επομένως βελτίωσα την επαφή με την μπάλα.

Πέτυχα ένα γκολ, έδωσε τέσσερις ασίστ και δημιουργούσα περισσότερο για τους συμπαίκτες μου, ασχέτως αν έγιναν οι φάσεις γκολ ή όχι. Γι' αυτό και είναι σημαντική η επόμενη ομάδα σε ό,τι αφορά στο στυλ παιχνιδιού της, προκειμένου να μην χαθεί η φετινή βελτίωση και η ανοδική πορεία. Όπως λένε, άλλωστε, όσο πιο καλός είναι ο χειμώνας σου τόσο πιο εύκολο είναι το καλοκαίρι σου".

Το έχεις "απωθημένο" να παίξεις στη Σεντ Ετιέν; Επειδή σε έχει αγοράσει αλλά δεν έχεις αγωνιστεί σε επίσημο ματς.

"Δεν έχω απωθημένο, αλλά θέλω να παίξω για τον κόσμο τους. Κάθε φορά που επέστρεφα ή την πρώτη σεζόν που ήμουν εκεί και δεν έπαιξα με στήριξαν πάρα πολύ. Και εντάξει είναι μια μεγάλη ομάδα στο πρωτάθλημα της Γαλλίας. Να σας πω ψέματα; Θα ήθελα να παίξω, να ήταν έτσι οι συνθήκες που να είχα έναν σημαντικό ρόλο. Αν αυτό δεν ισχύσει δεν μπορώ να το ρισκάρω και ξαφνικά από τις 22 φετινές συμμετοχές να πάω στις μηδέν, στις δύο ή στις πέντε".

Οι μεγαλύτεροι έχουν ζήσει τη Σεντ Ετιέν που μεγαλουργούσε με τον Πλατινί. Τα τελευταία χρόνια δεν συμβαίνει το ίδιο. Πώς αντιμετωπίζουν οι Γάλλοι τη Σεντ Ετιέν; Γιατί εμείς τα τελευταία χρόνια ασχολούμαστε περισσότερο με την Παρί, τη Μονακό, τη Λιόν και τη Μαρσέιγ.

"Σε όλη τη Γαλλία έχει σεβασμό μόνο και μόνο που ξέρουν πως έχει τα περισσότερα πρωταθλήματα. Η πόλη ζει και αναπνέει για την ομάδα. Οι οπαδοί θα έρθουν στην προπόνηση και θα μας στηρίξουν. Ξέρεις πως είναι να κάνεις προπόνηση με 3.000 άτομα; Από εκεί και μόνο παίρνεις ψυχολογία και πας καλά μέσα στο γήπεδο

Θυμάμαι την πρώτη σεζόν που πήγα στην ομάδα, παίζαμε το ντέρμπι με τη Λιόν και χάσαμε με βαρύ σκορ. Μπήκαν μέσα οι οπαδοί, κρέμασαν πανό και προσπαθούσαν να μας βρουν για να μας γιουχάρουν. Είχαν έρθει και πριν το ματς και μας είχαν πει 'πέστε κατηγορία, δεν μας απασχολεί, απλά κερδίστε τους' και εμείς τελικά διασυρθήκαμε την επόμενη ημέρα".

Να επιστρέψουμε λίγο στην Τουρκία. Το πρώτο διάστημα δεν ήταν εύκολο για σένα, καθώς προσβλήθηκες από τον κορονοϊό και έχασες κάποια παιχνίδια.

"Ναι. Παίζαμε με τη Γαλατασαράι το Σάββατο και την Τετάρτη μού λέει ο προπονητής μου ότι θα ξεκινήσω για πρώτη φορά βασικός σε αγώνα πρωταθλήματος. Πέταξα από τη χαρά μου, αλλά προσγειώθηκα απότομα γιατί την Πέμπτη βγήκε θετικό το τεστ στον κορονοϊό. Λέω 'αποκλείεται, θα κάνω άλλο ένα", και βγαίνει ξανά θετικό και μου λένε ότι μένω 14 ημέρες εκτός. Οπότε έχασα την ευκαιρία και πήγα και λίγο πίσω αγωνιστικά".

Είχες συμπτώματα, τον πέρασες δύσκολα;

"Ευτυχώς δεν είχα συμπτώματα, αν εξαιρέσεις μια μέρα που ένιωσα περισσότερο κουρασμένος απ' ό,τι συνήθως. Εγώ δόξα το Θεό ήμουν από τους τυχερούς που το πέρασε ελαφρά".

"Έλεγαν πως είμαι στη Θεσσαλονίκη και υπογράφω στον ΠΑΟΚ, κι εγώ ήμουν στην Αθήνα με τους γονείς μου"

Το όνομα σου κατά καιρούς έχει συνδεθεί με όλες τις ομάδες του Big-4. Βρέθηκες ποτέ κοντά σε κάποια απ’ αυτές;

"Απ’ όσο γνωρίζω υπήρξε μια καλή επαφή όταν πήγε ο Δημήτρης Λημνιός από τον Ατρόμητο στον ΠΑΟΚ. Επειδή εκπροσωπούμασταν και από το ίδιο γραφείο, αλλά δεν προχώρησε, χωρίς να ξέρω το λόγο. Από εκεί και πέρα για να σας πω την αλήθεια πιο πολύ από τα ρεπορτάζ των site έχω... πάει στις ομάδες, παρά έχω φτάσει στην πραγματικότητα τόσο κοντά. Για παράδειγμα κάποια στιγμή είχα διαβάσει πως είμαι στη Θεσσαλονίκη και μπαίνω στα γραφεία του ΠΑΟΚ για να υπογράψω και εγώ ήμουν στην Αθήνα στους γονείς μου".

Θεωρείς πως αυτό είναι και το μεγαλύτερο ψέμα που έχεις διαβάσει για σένα;

"Ναι δεν θυμάμαι κάτι πιο ακραίο. Το δημοσίευμα έγραφε 'μπήκε στα γραφεία, τον περιμένουμε να βγει' κι εγώ ήμουν στην Αθήνα".

Πώς το αντιμετώπισες;

"Αναρωτήθηκα γιατί να γράψει κάποιος κάτι τέτοιο. Από την στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα. Διότι εκείνο το καλοκαίρι ίσως να μην υπήρξε καν επαφή της πλευράς του ΠΑΟΚ με τους εκπροσώπους μου. Ως αστείο το πήρα, γελούσα".

Η δικιά σου σκέψη ποια είναι; Θα ήθελες να επιστρέψεις στην Ελλάδα για μια ομάδα του Big-5 ή θα ήθελες να παραμείνεις στο εξωτερικό;

"Δεν θα πω ότι δεν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα ή πως θέλω να παίξω μόνο στην Ελλάδα. Αναλόγως ποια θα είναι η ομάδα, ποιες οι συνθήκες και η κατάσταση γενικότερα. Δεν θα πω ότι κλείνω την πόρτα. Εδώ έφτασα μέχρι τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο το 'ποτέ'. Δεν έχω εγωισμό. Θα σκεφτώ το καλύτερο για το μέλλον μου. Είτε το επόμενο βήμα είναι στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό θα το μάθουμε σύντομα πιστεύω (σ.σ. γέλια)".

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Έχεις παίξει σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες με αποκορύφωμα την Ελπίδων όπου διατέλεσες και αρχηγός, αλλά πλέον δεν έχεις δικαίωμα συμμετοχής. Επομένως, το επόμενο βήμα είναι η Ανδρών. Πόσο το θέλεις;

"Σίγουρα η Εθνική είναι το μεγαλύτερο όνειρο για έναν ποδοσφαιριστή από τη στιγμή που ξεκινάει την καριέρα του. Αν κάθεσαι και το σκέφτεσαι διαρκώς, αναλώνεσαι και δεν το βοηθάς να συμβεί. Πρέπει στην ομάδα σου να πηγαίνεις καλά, να βελτιώνεσαι και κάποια στιγμή θα έρθει. Έχουμε την τύχη ως Ελλάδα, στη δική μου θέση, να έχουμε παικταράδες.

Νομίζω είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που έχουμε τόσους πολλούς. Είναι καλό να υπάρχει υγιής συναγωνισμός. Είδαμε πως με τον κ. Φαν Σιπ πήραν πολλά παιδιά ευκαιρίες, που πήγαιναν καλά σε διάφορα πρωταθλήματα, οπότε νομίζω αυτό είναι το μυστικό. Πήγαινε εσύ καλά και θα έρθει η στιγμή".

Χαρακτήρισες και μόνος σου ως παικταράδες τα αριστερά μπακ που διαθέτουμε. Σταφυλίδης, Τσιμίκας, Γιαννούλης, Κυριακόπουλος. Τι συμβαίνει πλέον σε αυτή τη θέση;

"Σίγουρα οφείλεται ξεκάθαρα στα παιδιά. Πρέπει να τους πούμε ένα μεγάλο μπράβο. Άρπαξε ο καθένας την ευκαιρία του και για αυτό αυτή τη στιγμή έχουμε αυτές τις επιλογές σε αυτή τη θέση".

Με την Εθνική Ελπίδων διεκδίκησες δύο φορές την πρόκριση σε τελική φάση αλλά και στις δύο αποκλειστήκατε. Τι συνέβη;

"Αν κάτι συμβαίνει διαρκώς, σημαίνει πως κάτι πάει λάθος. Πρέπει να δούμε τι φταίει. Δεν ξέρω, είναι ο μικρός χρόνος προσαρμογής; Διότι είναι δύσκολο να μαζεύονται 25 ποδοσφαιριστές, να κάνουν τρεις προπονήσεις και να παίζουν, την ίδια στιγμή που η αντίπαλη ομάδα, για παράδειγμα η Αγγλία, κάνει προετοιμασία 10 ημέρες πριν από εμάς. Δεν μπορεί ένας προπονητής, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, να σου περάσει όσα θέλει.

Δουλεύαμε βασικά πράγματα. Κάναμε μία ανάλυση στον αντίπαλο, προσπαθούσαμε να "κουμπώσουμε" στον αντίπαλο και να κάνουμε 2-3 πράγματα επιθετικά. Εδώ ομάδες που δουλεύουν έναν χρόνο δεν μπορούν να βγάλουν όσα θέλουν μέσα στο γήπεδο. Πόσω μάλλον όταν μαζεύονται 25 παίκτες από διαφορετικά πρωταθλήματα. Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι το οργανωτικό είναι το μεγάλο πρόβλημά μας".

"Δεν πρόλαβα να τη 'δω' ποτέ διότι σε κάθε ομάδα έπρεπε να αποδεικνύω πως αξίζω"

Πριν λίγες μέρες έγινες 23 ετών, αλλά αν δει κανείς την καριέρα σου θα συνειδητοποιήσει πως έχεις ζήσει τόσα πολλά. Γαλλία, Βέλγιο, Τουρκία, Ελλάδα… Επειδή είσαι νέος ακόμα, τι είναι αυτά που έχεις στερηθεί ως παιδί για να μπορείς τώρα να κάνεις καριέρα;

"Δεν μου φαίνεται ότι στερήθηκα κάτι. Εννοείται ως παιδί δεν έχεις τα φυσιολογικά καλοκαίρια. Πάντα έχεις ένα θέμα με το να προσέχεις τη διατροφή σου. Πάντα υπάρχει ένας ανταγωνισμός, αλλά από τη στιγμή που το θες, πρέπει να παλέψεις για να το κερδίσεις. Εγώ από τεσσάρων χρονών είχα μια μπάλα στα πόδια μου. Οπότε δεν μου φαίνεται ως στέρηση. Στέρηση θα μου φαινόταν αν δεν έπαιζα μπάλα. Προφανώς έχεις λιγότερο χρόνο με τους φίλους και την οικογένεια σου, αλλά πρέπει να κάνουμε και θυσίες".

Παρά το νεαρό της ηλικίας σου φαίνεσαι αρκετά συνειδητοποιημένος. Ήσουν πάντα έτσι ή θεωρείς πως σε ωρίμασε απότομα ότι έφυγες τόσο νωρίς για το εξωτερικό;

"Αν δεν είχε γραφτεί έτσι η ιστορία, δεν ξέρω πως θα ήμουν. Φεύγεις από το Βόλο να πας στην Αθήνα, από την πρωτεύουσα στο εξωτερικό, περνάς πολλές ώρες μόνος σου. Σίγουρα η μόνη παρέα που έχεις είναι ο εαυτός σου. Πρέπει να τα βρεις με αυτόν γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις τίποτα. Σκέφτεσαι διάφορα πράγματα, τα οποία αν δεν ήσουν σε αυτή την κατάσταση θα τα σκεφτόσουν μεγαλύτερος. Οπότε η σκέψη σου είναι λίγο παραπάνω από την ηλικία σου και νομίζω ότι σε μένα βγήκε σε καλό.

Να πω την αλήθεια δεν πρόλαβα να τη 'δω' ποτέ. Γιατί στην αρχή πάλευα να κερδίσω τη θέση μου στον Ατρόμητο. Όταν την κέρδισα, έφυγα. Πήγα στη Σεντ Ετιέν και έπρεπε να παλέψω για να ξεχωρίσω και να διακριθώ. Μετά έπρεπε να πάω στο Βέλγιο, ως δανεικός στη Μουσκρόν, προσπαθώντας να αποδείξω ξανά την αξία μου. Ευτυχώς εκεί ήρθε ο Ατρόμητος. Το γεγονός πως πας σε ένα οικείο περιβάλλον σού δίνει ηρεμία και βρίσκεις τα πατήματα σου. Αλλά εγώ είχα στο μυαλό μου ότι έπρεπε διαρκώς να αποδεικνύω πράγματα".

Στο Βέλγιο τι στράβωσε;

"Έφυγε ο προπονητής που με είχε πάρει στην ομάδα και μετά τέθηκα εκτός πλάνων".

Είναι τεράστιο ζήτημα να σε εμπιστεύεται ο προπονητής.

"Ναι, το σημαντικότερο. Στη Σεντ Ετιέν πήγα με έναν προπονητή (σ.σ. Όσκαρ Γκαρθία), ο οποίος έφυγε στους τρεις μήνες. Με τον οποίο μιλούσαμε, μου έλεγε ότι πρέπει να βελτιώσω κάποια πράγματα για να αγωνιστώ στη Ligue 1. Το έβλεπα κι εγώ, άλλωστε. Όμως, όταν έρχεται κάποιος άλλος και η ομάδα δεν πήγαινε καλά, αναζητά τρόπους να την ανεβάσει. Δεν θα ασχοληθεί, όχι επειδή δεν το θέλει αλλά επειδή δεν έχει το χρόνο εκείνη τη στιγμή, με τους μικρότερους.

Στο Βέλγιο γίνεται αλλαγή προπονητή σε μία περίοδο που έπαιζα βασικός. Βρίσκομαι απευθείας στον πάγκο και μετά στην εξέδρα, οπότε και αυτό σε πήγε πίσω".

Είσαι ένας από ποδοσφαιριστής που προτίμησε σε νεαρή ηλικία να φύγουν στο εξωτερικό. Το δίλημμα παιχνίδια σε μια ομάδα στην Ελλάδα ή μια ομάδα στο εξωτερικό υπάρχει σε αρκετό κόσμο. Εσύ έχοντας ήδη κάνει αυτή την επιλογή τι συμβουλή θα έδινες σε όσους το σκέφτονται;

"Δεν υπάρχει συμβουλή επιτυχίας. Μπορεί να πας και να σου βγει, μπορεί να πας και να μην σου βγει. Δεν μετάνιωσα που πήγα στη Σεντ Ετιέν, διότι κέρδισα πράγματα τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά, ακόμα κι αν δεν έπαιξα στην πρώτη ομάδα. Είχα συμπαίκτη τον Ντεμπισί, με καριέρα σε Άρσεναλ και Εθνική Γαλλίας, και κάναμε μαζί γυμναστήριο. Είχα τον Σούμποτιτς που είχε παίξει στην Ντόρτμουντ. Απ' όλους πήρα κάτι.

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα του καθενός τι θα αποφασίσει για την καριέρα του. Άλλος μπορεί να θέλει να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά του, άλλος να θέλει να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όλα σεβαστά είναι".

"Μετά από το πρώτο εξάμηνο στη Σεντ Ετιέν έκανα σκέψεις να σταματήσω το ποδόσφαιρο"

Είπε για Ντεμπισί, Σούμποτιτς. Έχεις κάποια ιστορία από συμπαίκτη σου που θα μπορούσες να μας τη διηγηθείς;

"Ο αδερφός του Πογκμπά, ο Φλορεντίν, ήταν ο ψυχολόγος της ομάδας. Χάναμε-κερδίζαμε είχε μουσική μέσα στα αποδυτήρια, χόρευε και ήταν αυτός που ουσιαστικά ρύθμιζε την ψυχολογία της ομάδας. Από την άλλη πλευρά, ο προπονητής μάς έλεγε ότι δεν γίνεται να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά".

Είπες πως κάποιος στα 18-19 μπορεί να μην μπορεί να πάει στο εξωτερικό ή να μην θέλει να μείνει μόνος του. Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε σιγά-σιγά και τους αθλητές να συζητούν για το θέμα της ψυχικής υγείας. Εσύ βρέθηκες ποτέ σε τέλμα;

"Σίγουρα όταν πήγα στη Γαλλία το πρώτο διάστημα δεν τα σκεφτόμουν αυτά, γιατί ήμουν ενθουσιασμένος. Κάποια στιγμή στο πεντάμηνο-εξάμηνο, όπου δεν έπαιζα, άρχιζα να μπαίνω σε σκέψεις. 'Έκανα καλά, δεν έκανα καλά', 'την κόβω, σταματάω'. Αυτό το ερώτημα έρχεται πάρα πολλές φορές".

Ακόμα και στα 18-19 μπορείς να πεις ότι θες να σταματήσεις;

"Μπορεί να μην το εννοείς, αλλά το λες στον εαυτό σου. Γιατί ποτέ δεν το εννοούσα 100%, να πω το πήρα απόφαση, πάω να σταματήσω. Αλλά λες τώρα κάνω, δεν κάνω; Μήπως δεν είμαι για αυτό το επίπεδο. Μήπως είναι τόσο καλύτεροι από μένα; Και σίγουρα από εκείνον τον Δεκέμβριο μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και να φύγω από εκεί ήταν το χειρότερο διάστημα που πέρασα σε ομάδα. Αυτό και ένας μήνας τραυματισμού που είχα στο Βέλγιο".

Πριν από λίγες ημέρες ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη δράση κι ο Χαβιέρ Ούμπιδες, με τον οποίο ήσασταν συμπαίκτες στον Ατρόμητο. Τι κρατάς από εκείνον και ποιο είναι το μυστικό που τον έκανε τόσο αγαπητό;

"Στεναχωριέμαι που αποχώρησε χωρίς τον κόσμο στις εξέδρες. Αν ήμουν από μία πλευρά θα του έλεγα 'Δεν περιμένεις του χρόνου, μήπως επιστρέψουν οι φίλαθλοι στα γήπεδα, να αποχωρήσεις όπως πρέπει'; Η αλήθεια είναι πως άφησε το στίγμα του σε όλες τις ελληνικές ομάδες που αγωνίστηκε και ειδικά στον Ατρόμητο, όπου θα συνεχίσει κι από άλλο πόστο (σ.σ. υπεύθυνος ποδοσφαιρικού τμήματος). Θα λείψει, γενικά, από το ποδόσφαιρο. Κι ως χαρακτήρας, αλλά κι ως ποδοσφαιριστής.

Ελπίζω να επιστρέψει ο κόσμος και να γίνει ένα παιχνίδι προς τιμήν του τη νέα σεζόν. Να τον χειροκροτήσουν και να αποχωρήσει όπως πρέπει. Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό είναι πως, ανεξάρτητα από την ηλικία σου, θα σε βοηθούσε με τον ίδιο ζήλο. Δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα και ήταν πάντα στο πλευρό μας. Και δεν είναι μόνο στον Ατρόμητο. Σκέψου, όταν πηγαίνω στον Βόλο, με ρωτούν για εκείνον, παρότι δεν έπαιξε μεγάλο διάστημα στον Ολυμπιακό. Υπάρχει εκτίμηση προς το πρόσωπό του. Και θεωρώ πως απ' τη νέα θέση θα μπορέσει να βοηθήσει σημαντικά. Θα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αποδυτηρίων και διοίκησης".

Τα τατουάζ, τα ματς που θα ξανάπαιζε και η Μπαρτσελόνα

Επιστρέφουμε σε σένα. Ο Αλέξανδρος Κατράνης πώς είναι εκτός γηπέδου;

"Έχω κι εγώ τις τρέλες μου, τις παραξενιές μου. Έχει περάσει πολλά (σ.σ. δείχνει την κοπέλα του). Θεωρώ πως είμαι ευχάριστος και ευγενικός, αλλά αυτός που θα με ζήσει θα πει πώς πραγματικά είμαι. Δεν είναι εύκολο να μιλήσω εγώ για τον εαυτό μου.

Υπάρχουν ημέρες που θέλω να καθίσω όλη μέρα σπίτι. Άλλες φορές, επειδή μένω και στο εξωτερικό, προτιμώ να βγω έξω και να δω τους φίλους μου. Είμαι σε όλα μέσα (σ.σ. γέλια)".

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχεις κάνει;

"Δεν ξέρω, το τατούαζ; Τα μαλλιά; Εγώ, όταν με ρωτάνε ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα μου, απαντώ ότι έφυγα και πήγα στη Γαλλία 18 ετών. Έτσι, στο... πουθενά. Μετά από μία εβδομάδα στο Σεντ Ετιέν έφυγε ο μάνατζέρ μου και έμεινα μόνος μου. Και τώρα τι κάνουμε;".

Θα ήθελες να μας πεις την ιστορία πίσω από τα τατουάζ σου;

"Τα τατουάζ τα έκανα σε μία περίοδο που δεν ήταν καλά τα πράγματα στη Σεντ Ετιέν. Το είδα ως εκτόνωση. Δεν ήμουν καλά και το είδα ως μία διέξοδο. Έκανα ένα τατουάζ και σε δύο ημέρες έλεγα: 'άντε, πάμε να κάνουμε το επόμενο'. Δεν είχα τι να κάνω, δεν ήξερα από πού μπορώ να πιαστώ. Μέχρι στιγμής, έχω 'χτυπήσει' οχτώ. Κάθε ένα σημαίνει κάτι για εμένα.

Έχω στο ένα πόδι την ημερομηνία γέννησής μου και ένα χέρι με έναν σταυρό, για να το... φυλάει (σ.σ. γέλια). Επίσης, έχω έναν άνθρωπο που περπατάει με έναν λύκο. Επειδή εκείνη την περίοδο ήμουν μόνος μου, ένας μοναχικός λύκος. Δεν είχα κάποιον για να πιαστώ. Όταν έκλεινα το τηλέφωνο, ήμουν μόνος μου. Όταν πήγαινες προπόνηση, ήσουν μόνος σου. Όταν επέστρεφες σπίτι, ήσουν μόνος σου.

Το λιοντάρι, από την άλλη πλευρά, είναι ίσως το μοναδικό που το έκανα επειδή μ' άρεσε το σχέδιο και ήθελα, πέρα από τον λύκο, να έχω κι ένα λιοντάρι. Στο στήθος έχω το όνομα του παππού μου, το οποίο είναι το ίδιο με το δικό μου, καθώς και την ημερομηνία που γεννήθηκε, αλλά και έφυγε από τη ζωή. Μάλιστα, συνέπεσε με τη μεταγραφή μου στον Ατρόμητο. Σάββατο πέθανε, τη Δευτέρα έφυγα για Αθήνα για να πάω στον Ατρόμητο.

Στα χέρια, έχω τα ονόματα της οικογένειάς μου και στα δάκτυλα γράφει "self made". Διότι, ουσιαστικά, όλοι είμαστε αυτοδημιούργητοι και βρίσκουμε μόνοι μας τη λύση. Όσο και αν σε βοηθήσει κάποιος ή σου δείξει τον δρόμο, αν εσύ ο ίδιος δεν το θες, τότε δεν πρόκειται να συμβεί".

Έχεις κλάψει μετά από κάποιο παιχνίδι;

"Όχι. Η αλήθεια είναι πως την πρώτη σεζόν στη Σεντ Ετιέν, επειδή ήμουν μόνος μου, πέρασα δύσκολα και έκλαψα αρκετές φορές. Ξέσπαγα με αυτό τον τρόπο. Όταν δεν έπαιζα, στεναχωριόμουν. Έβγαινα από το σπίτι στις 12 το βράδυ και έκανα βόλτες γύρω-γύρω. Κι αναρωτιόμουν πού βρίσκομαι και γιατί μου συμβαίνει αυτό. Αλλά την επόμενη ημέρα έπρεπε να πάω για προπόνηση. Και τα άφηνα όλα πίσω".

Υπάρχει κάποιο παιχνίδι που θα ήθελες να ξαναπαίξεις;

"Μπορώ να πω παραπάνω από ένα";

Εννοείται.

"Σίγουρα, το ντεμπούτο μου με τον Ατρόμητο κόντρα στον Αστέρα. Θυμάμαι πως με φώναξε ο κ. Κορακάκης και μου είπε ότι ξεκινάω βασικός. Κι ενώ όλοι, ακόμα και εγώ, πιστεύαν ότι θα έχω άγχος, ήταν λες και είχα παίξει άλλα 100 ματς προηγουμένως. Είχαμε νικήσει κιόλας με γκολ του Ούμπιδες έξω από τη μεγάλη περιοχή.

Θα ήθελα, επίσης, να ξαναπαίξω το Μπεσίκτας - Χατάισπορ 7-0. Το χειρότερο παιχνίδι που έχω ζήσει. Θα ήθελα, αν μπορούσα με κάποιον τρόπο, να αλλάξω τη ροή. Για παράδειγμα, στο 1-0 είχα χάσει μία μεγάλη ευκαιρία για να ισοφαρίσω. Βρέθηκα απέναντι στον τερματοφύλακα και τη βρίσκω τελείως λάθος και καταλήγει άουτ. Ένιωθα τόσο αβοήθητος σε εκείνο το παιχνίδι. Βέβαια, είναι ένα 'χαστούκι' που τρως και προχωράς.

Το τρίτο είναι ένα παιχνίδι της Εθνικής Ελπίδων. Δεν ξέρω ποιο. Κάποιο που θα μας έδινε την πρόκριση και δεν θα αποκλειόμασταν τελικά".

Σε ποια ομάδα έχεις ως όνειρο να αγωνιστείς;

"Στην Μπαρτσελόνα. Είναι ένα άπιαστο όνειρο, αλλά μακάρι να τα καταφέρω. Από πρωταθλήματα, θα ήθελα να αγωνιστώ στο αγγλικό ή το ισπανικό. Χωρίς να σου πω ότι αλλού δεν θα πήγαινα. Π.χ. Γερμανία ή Ιταλία. Αλλά επειδή η Αγγλία είναι... Αγγλία, θα ήθελα να παίξω εκεί".

*Ευχαριστούμε το "Ermou 18 Beyond the Horizon" για τη φιλοξενία.

Photo Credits: Georgia Panagopoulou / Tourette Photography