Εθνική επέτειο η Αγγλία δεν διαθέτει. Τουλάχιστον όχι επισήμως κι ας είναι τα γενέθλια της Βασίλισσας ένα ορόσημο. Σ' αυτήν την περίπτωση θα 'ταν μια καλή ιδέα να καθιερωθεί ως τέτοια η 6η Οκτωβρίου. Γιορτάζεται ούτως ή άλλως ως η ημέρα της απελευθέρωσης από μια ποδοσφαιρική μιζέρια που είναι πολύ πιθανό ότι θα διαρκούσε για μια τετραετία. Είναι η ημέρα που η εθνική ομάδα εξασφάλιζε τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, με το περίφημο φάουλ-γκολ του Ντέιβιντ Μπέκαμ στο 93' της τελευταίας αναμέτρησης των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 με αντίπαλο την Ελλάδα.

Χωρίς το πόδι-αλφάδι του τότε 26χρονου άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα "τρία λιοντάρια" του Σβεν-Γκόραν Έρικσον θα σπαταλούσαν μια τεράστια ευκαιρία απευθείας πρόκρισης στην τελική φάση που φιλοξενήθηκε σε Ιαπωνία/Κορέα και θα έμπλεκαν στη διαδικασία των πλέι οφ, με άγνωστα αποτελέσματα.

Η, βαθμολογικά αδιάφορη, Ελλάδα του Ότο Ρεχάγκελ στο δεύτερο παιχνίδι του είχε προηγηθεί δύο φορές στο ματς του Ολντ Τράφορντ και απειλούσε να ρίξει τους γηπεδούχους σε μια μαύρη τρύπα, 35 ημέρες ύστερα από το επιβλητικό και ιστορικό 5-1 επί των Γερμανών στο Μόναχο. Την πρώτη είχε ανοίξει το σκορ με το διαγώνιο σουτ του Άγγελου Χαριστέα στο 36' και τη δεύτερη ανέκτησε το προβάδισμα με το εύστοχο πλασέ του Ντέμη Νικολαΐδη, στη φάση που είχε ακολουθήσει την ισοφάριση του Τέντι Σέριγχαμ (68').

Μέχρι η μπάλα να στηθεί μεταξύ σέντρας και πιο κοντά στη γραμμή της μεγάλης περιοχής των Ελλήνων, οι Άγγλοι δεινοπαθούσαν. Το άγχος τούς είχε πνίξει, γιατί έβρισκαν τρόπο να σκοράρουν. Θα έχαναν και έπρεπε αυτομάτως να διαχειριστούν μια κατάσταση που δεν ήταν έτοιμοι.

Νωρίτερα ο Μπέκαμ είχε χτύπημα στην εξωτερική πλευρά των διχτύων. Την επόμενη που πήρε φόρα η μπάλα αναπαύτηκε στην εστία του Αντώνη Νικοπολίδη και κάθε καρδιά όλων επέστρεψε στη θέση της. Το αίμα ξεπάγωσε και πλημμύρισε ξανά τις φλέβες. Η Αγγλία τερμάτισε πρώτη στον όμιλο (στην ισοβαθμία με τη Γερμανία) και απέφυγε την περιπέτεια των πλέι οφ και κάθε χρόνο την ίδια ημέρα το γκολ αποτελεί σημείο αναφοράς, ευκαιρία για μεθύσι περηφάνιας.

Θα μπορούσα να μείνω στη θέση μου, αλλά...

Πολύ περισσότερο εφέτος που συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από εκείνο το απόγευμα στο ηλιόλουστο Μάντσεστερ. Ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο κίπερ που μάζεψε την μπάλα από την εστία του, ήταν η επιλογή της Sun Sport προκειμένου να εξηγήσει πώς είδε από την πλευρά του το τέρμα του Μπέκαμ.

"Δεν αισθανόμουν κάτι πριν από την εκτέλεση. Όταν κάποιος σουτάρει από τόσο μεγάλη απόσταση είναι πολύ πιο εύκολο να βρει τη γωνία πίσω από το τείχος. Είναι επίσης πολύ δύσκολο να περάσεις την μπάλα από το τείχος και να την κάνεις να πάει στην άλλη πλευρά", σχολίασε αρχικά ο παλαίμαχος τερματοφύλακας, αναλαμβάνοντας ακολούθως ένα μερίδιο της ευθύνης για ό,τι συνέβη.

"Η μπάλα πέρασε πάνω από το τείχος, αλλά δεν πήγε στη γωνία που φύλαγαν οι παίκτες, πήγε στη δική μου. Έκανα ένα μικρό βήμα προς τα αριστερά και όταν έκανα αυτό το μισό βήμα η μπάλα πέρασε και άλλαξε κατεύθυνση προς τη γωνία μου. Ωστόσο, έχοντας τοποθετήσει το κορμί μου προς τ' αριστερά, όντας εκείνη τη στιγμή πολύ κουρασμένος για να γυρίσω προς την άλλη πλευρά, η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα. Το λάθος μου ήταν αυτή η μικρή κίνηση θεωρώντας ότι σημαδεύει τη γωνία πίσω από το τείχος. Το πρόσεξε; Το είχε στο μυαλό του; Δεν μπορώ να το ξέρω".

Ύστερα από δύο δεκαετίες, ο Αρτινός πορτιέρε είναι πλέον σε θέση να συμπεράνει με βεβαιότητα πως "θα μπορούσα να μείνω στη θέση μου. Αλλά επειδή είμαι ένα άτομο που του αρέσει το ρίσκο και αναλαμβάνει την ευθύνη, δεν θα έμενα στη γωνία μου για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω κάτι παραπάνω για να βοηθάω την ομάδα μου".

Ο Νικοπολίδης θυμήθηκε επίσης ότι "για την Αγγλία ήταν μια γιορτή", μεταφέροντας ότι "κάποιες φορές νιώσαμε σαν σάκος του μποξ. Ήταν άπαντες σε διάθεση πάρτι και καθένας ανέμενε να πανηγυρίσει πολλά γκολ. Νιώσαμε ότι μας υποτιμούσαν. Στην Αγγλία σκέφτονταν ότι είναι μια ομάδα που θα τη νικήσουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και θα το διασκεδάσουμε".

Κάθε άλλο παρά έτσι ήταν όμως. "Η μεγάλη εικόνα ήταν η εμφάνισή μας και το γεγονός ότι οι Άγγλοι μας υποτίμησαν, ιδίως οι παίκτες που δεν σεβάστηκαν την ελληνική ομάδα στην οποία έπαιζαν ποδοσφαιριστές με εμπειρία από το Champions League που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα αν δεν τους λάβεις σοβαρά υπ' όψιν. Είναι κάτι που έπρεπε να το ξέρουν. Αν υποτιμήσεις μια ομάδα που δεν είσαι έτοιμος να παλέψεις με τον τρόπο που αυτή θα παλέψει, θα σε φέρει σε δύσκολη θέση".

Μην ξεχνάμε ούτως ή άλλως ότι το δεύτερο παιχνίδι υπό τον Ότο Ρεχάγκελ "ήταν η αφετηρία μιας δυνατής ομάδας που όλοι ξέρουμε τι έκανε το 2004", όπως υποστήριξε ο Νικοπολίδης. "Ήταν η αρχή της δημιουργίας του EURO 2004. Ήταν το πρώτο δείγμα ότι κάτι σπουδαίο δουλεύεται. Βρίσκαμε τον τρόπο να στριμώξουμε άλλες ομάδες. Και η πορεία μας από το 2001 έως το 2004 το απέδειξε. Παίξαμε απέναντι σε γίγαντες της Ευρώπης και αποδείξαμε ότι είμαστε ανταγωνιστικοί σε κάθε παιχνίδι".