Ο Αντρές Παλόπ στο SPORT 24
Ο Αντρές Παλόπ, μιλάει αποκλειστικά στο SPORT 24 για την Εθνική, τη Σεβίγια και τον Πουέρτα
Ο Αντρές Παλόπ Θερβέρα γεννήθηκε πριν 35 χρόνια σε ένα μικρό χωριό έξω από τη Βαλένθια. Ξεκίνησε από τα τσικό των «νυχτερίδων», πέρασε στην πρώτη ομάδα και σε ηλικία 25 ετών δόθηκε δανεικός στη Βιγιαρεάλ που τότε αγωνιζόταν στη Β’ κατηγορία.
Κάνοντας εκπληκτικές εμφανίσεις, συνέβαλλε τα μέγιστα στην άνοδο της προσεχούς αντιπάλου του Παναθηναϊκού, στην Πριμέρα Ντιβισιόν για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δυο χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Βαλένθια, όπου όμως πέρασε άσχημες στιγμές. Ο Κανιθάρες μονοπωλούσε την εστία και κάθε φορά που ο Παλόπ τον αντικαθιστούσε, έκανε φοβερές εμφανίσεις.
Όμως η μυστική ρήτρα που υπήρχε στο συμβόλαιο του «Κάνι» και επέβαλλε την παρουσία του στην ενδεκάδα βρέξει χιονίσει, δεν άφηνε τον Αντρές να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Με τη φανέλα της Βαλένθια ο Παλόπ κέρδισε 2 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο Ισπανίας, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Έξι χρόνια μετά, – με μόνο 46 συμμετοχές στους «λεβαντίνους» – το καλοκαίρι του 2005, ο Παλόπ άφησε πίσω την ομάδα της καρδιάς του και μετακόμισε στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας για να υπερασπιστεί τα δίχτυα της Σεβίγια. Αμέσως κέρδισε θέση βασικού και ξαφνικά άρχισε να... βρέχει τίτλους.
Στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Στη δεύτερη όμως ήρθαν τα καλύτερα. Η Σεβίγια υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο της και κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενο ΟΥΕΦΑ με τον Παλόπ ως μεγάλο πρωταγωνιστή. Στη φάση των «16» ήρθε το πρώτο «έπος». Παίζονταν οι καθυστερήσεις στο Ντόνετσκ και σε ένα κόρνερ της απελπισίας, ο Παλόπ, που είχε προωθηθεί στην περιοχή της Σαχτάρ, εκτέλεσε με κεφαλιά τον αντίπαλο συνάδελφό του και χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του.
Δυο μήνες αργότερα, στις 16 Μαΐου του 2007, η Σεβίγια αντιμετώπισε στο «Χάμπτεν Παρκ» της Γλασκόβης την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε σε ένα δραματικό τελικό που κρίθηκε από τα 11 μέτρα. Ή μάλλον καλύτερα, σε ένα τελικό που έκρινε ο Παλόπ, αφού στη διαδικασία της «ρώσικης ρουλέτας» απέκρουσε τρία πέναλτι των «περικίτος», πριν ο Αντόνιο Πουέρτα ευστοχήσει στο δικό του χτύπημα και στείλει στα ουράνια τους τρελαμένους Ανδαλουσιάνους.
Την ίδια χρονιά η Σεβίγια κέρδισε και το Κύπελλο Ισπανίας, ενώ τερμάτισε στην 3η θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν, παίρνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Στις 20 Αυγούστου του 2007 ο Λουίς Αραγονές κάλεσε τον Παλόπ στην Εθνική Ισπανίας, παραμονές ενός φιλικού της «φούρια ρόχα» με την Εθνική μας. Η σταθερότητα του λεβαντίνου τερματοφύλακα, τον έφερε στην αποστολή για το EURO της Αυστρίας και της Ελβετίας και λίγο αργότερα στην κορυφή της Ευρώπης.
Το SPORT 24 συνάντησε τον Αντρές Παλόπ στη «Ciudad Deportiva», το προπονητικό κέντρο της Σεβίγια, και μίλησε μαζί του για τον άθλο της Ισπανίας στο EURO, το ματς με την Εθνική μας, την πορεία του στη Σεβίγια, τις μεγάλες στιγμές στο Ντόνετσκ και τη Γλασκόβη, τον Αντόνιο Πουέρτα, το Τσάμπιονς Λιγκ και την Ελλάδα.
SPORT 24: Αντρές θεωρείς την κατάκτηση του EURO ως την κορύφωση της καριέρας σου; Κάτι σαν το «κερασάκι» στην τούρτα;
Α. Παλόπ: Δεν θα το έθετα έτσι. Στην καριέρα μου μέχρι τώρα στάθηκα πολύ τυχερός, σχεδόν τα κέρδισα όλα. Πρωταθλήματα, κύπελλα, ΟΥΕΦΑ, ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και τώρα το EURO. Δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι η κατάληξη της καριέρας μου. Νιώθω πολύ καλά και αισιοδοξώ πως θα κερδίσω και άλλους τίτλους. Την καλοκαιρινή διάκριση με την Εθνική θα την χαρακτήριζα ως δικαίωση για μένα, αφού δεν πέρασα και λίγα μέχρι να βρω τον «παράδεισο» στη Σεβίγια.
SPORT 24: Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας για μια Εθνική που κουβαλούσε πολλά χρόνια τον χαρακτηρισμό του «λούζερ»;
Α. Παλόπ: Όλα στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι όλοι νιώθαμε σαν ομάδα. Το γκρουπ που ταξίδεψε στην Αυστρία ήταν συμπαγές και το αποτελούσαν ποδοσφαιριστές που είχαν στο μυαλό τους το κοινό συμφέρον και όχι την προσωπική διάκριση. Δεν υπήρχαν βεντέτες μέσα στην Εθνική, μόνο παίκτες που ένιωθαν υπερήφανοι που αντιπροσώπευαν τη χώρα τους, παίκτες που με σεμνότητα αλλά και με φιλοδοξία, δούλεψαν για να φτάσουν όσο ψηλότερα μπορούσαν.
Και βέβαια είχαμε έναν πολύ καλό προπονητή. Ο Λουίς «διάβασε» με απόλυτη επιτυχία όλους τους αντιπάλους, οργάνωσε την απαραίτητη τακτική για κάθε παιχνίδι και έστησε την ομάδα με τον τρόπο που έπρεπε, με αποτέλεσμα να δικαιωθεί απόλυτα για τις επιλογές του. Από την άλλη μεριά, οι ποδοσφαιριστές ακολούθησαν τις οδηγίες του προπονητή και έφτασαν στην κατάκτηση του τίτλου προσφέροντας παράλληλα και ωραίο θέαμα. Ήταν δυο εβδομάδες που προσωπικά, αν και δεν έπαιξα ούτε ένα λεπτό, τις απόλαυσα όσο μπορούσα περισσότερο. Στην προετοιμασία, στις προπονήσεις, στις συζητήσεις, στην ένταση του πάγκου, στα πανηγύρια, παντού.
SPORT 24: Για μια ακόμα φορά, Ισπανία και Ελλάδα τέθηκαν αντιμέτωπες σε μια μεγάλη διοργάνωση. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από το συγκεκριμένο ματς;
Α. Παλόπ: Ήταν ένα ωραίο παιχνίδι. Οι πρώην πρωταθλητές Ευρώπης απέναντι στους επόμενους. Η Ελλάδα ήθελε να διορθώσει την άσχημη εικόνα των πρώτων αγώνων και να κλείσει όλα εκείνα τα στόματα που έσταζαν χολή για την απόδοσή της, θέλοντας να κάνουν να ξεχαστεί ο θρίαμβος του 2004. Τα ακούσαμε και τα διαβάσαμε και εμείς εκείνες τις μέρες όλα αυτά που γράφονταν στον διεθνή Τύπο. Ο Λουίς μας είχε προειδοποιήσει ότι παρόλο που οι αντίπαλοί μας είχαν αποκλειστεί, θα έμπαιναν μέσα στο γήπεδο για να πολεμήσουν, πρώτα – πρώτα για τους εαυτούς τους και μετά για τον προπονητή τους.
Και η διάθεση της ελληνικής ομάδας φάνηκε από την αρχή του αγώνα, όταν παρουσιάστηκε αποφασισμένη για μια καλή εμφάνιση και προηγήθηκε στο σκορ. Όμως αντιδράσαμε σωστά και τελικά καταφέραμε να γυρίσουμε το ματς. Θυμάμαι την τελευταία συμβουλή του Αραγονές στα αποδυτήρια, λίγο πριν βγούμε για προθέρμανση: «Προσέξτε, απέναντί σας έχετε την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Σεβαστείτε αυτό που έχει κατακτήσει και μην την πάρετε αψήφιστα».
SPORT 24: Στην τελετή απονομής μετά τον τελικό του EURO, ανέβηκες στο πάλκο των επισήμων φορώντας την ίδια φανέλα που φορούσε ο Λουίς Αρκονάδα στον τελικό του EURO’84, όταν η Ισπανία ηττήθηκε από τη Γαλλία του Μισέλ Πλατινί.
Α. Παλόπ: Ο Λουίς υπήρξε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου και το δικό μου είδωλο όταν ήμουν πιτσιρικάς. Όλοι θυμούνται το άτυχο γκολ που δέχτηκε από το φάουλ του Πλατινί στον τελικό. Ο «πούλπο» (σ.σ. χταπόδι, το παρατσούκλι του Αρκονάδα) δεν άξιζε κάτι τέτοιο σε αυτό που θα μπορούσε να είναι το κορυφαίο ματς της καριέρας του. Λίγο πριν αρχίσει ο δικός μας τελικός, με φώναξε και μου χάρισε τη φανέλα του αγώνα με τη Γαλλία για να μου φέρει γούρι. Όταν τελείωσε το παιχνίδι, τη φόρεσα και πήρα το μετάλλιο από τα χέρια του Πλατινί. Για μένα ήταν συγκινητική η στιγμή, κάτι σαν κάθαρση για έναν μεγάλο των γηπέδων όπως ο Αρκονάδα.
SPORT 24: Ας αφήσουμε το EURO για να περάσουμε στη Σεβίγια. Μια φάση έφτανε για να σε κάνει ενάμιση χρόνο πριν, γνωστό σε όλο τον κόσμο. Μιλάω βέβαια για το γκολ – πρόκριση που σημείωσες στην παράταση εναντίον της Σαχτάρ. Θεωρείς αυτή την κορυφαία στιγμή της καριέρας σου, ή τα τρία πέναλτι που απέκρουσες λίγους μήνες αργότερα στον τελικό του ΟΥΕΦΑ εναντίον της Εσπανιόλ του Βαλβέρδε;
Α. Παλόπ: Δεν υπάρχει σύγκριση. Εγώ είμαι τερματοφύλακας και μου αρέσει να βοηθώ την ομάδα μου από αυτή τη θέση. Το γκολ στο Ντόνετσκ ήταν απλώς ένα στιγμιότυπο στην καριέρα μου. Σημαντικό βέβαια, γιατί έκρινε την πρόκριση, αλλά μέχρι εκεί. Δεν το πολυσκέφτηκα πάντως. Ξέρεις, είναι αυτές οι στιγμές απελπισίας που σε κάνουν να ριψοκινδυνεύσεις. Θα μπορούσαμε κάλλιστα, αντί να πετύχουμε γκολ, να δεχτούμε εμείς. Όμως στάθηκα τυχερός, ρισκάρισα και μου έκατσε το τέλειο σενάριο.
Στον τελικό ήταν τελείως διαφορετικό. Παιζόταν ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Και όταν τέτοια παιχνίδια φτάνουν στα πέναλτι, τότε ο πρωταγωνιστής είναι ο τερματοφύλακας. Ότι κάνει αυτός, θα είναι και η τελευταία εντύπωση που θα μείνει σε όλους. Και εκεί πραγματικά ένιωσα πως βοήθησα την ομάδα. Τρεις επιτυχημένες επεμβάσεις και μετά η αποθέωση. Όλοι οι συμπαίκτες μου ένα κουβάρι μαζί μου. Και μόνο τα λόγια που μου είπαν εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα των πανηγυρισμών, έφταναν για να με κάνουν ευτυχισμένο.
SPORT 24: Θα σε ξαναπάω στο Ντόνετσκ. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν είδες τη μπάλα στα δίχτυα;
Α. Παλόπ: Ένα ουρλιαχτό. Εκείνη τη στιγμή ήμουν εκτός εαυτού. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να σκοράρεις, μόνο όταν το πετυχαίνεις ο ίδιος. Συνειδητοποιείς τι ακριβώς νιώθουν οι παίκτες που στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα. Το μάτι μου γυάλιζε φίλε, σοβαρά σου μιλάω. Φοβερή, μοναδική αίσθηση. Και βέβαια αξέχαστη.
SPORT 24: Η Σεβίγια δείχνει να ξαναβρίσκει σιγά – σιγά τα πατήματά της στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η περασμένη χρονιά ήταν δύσκολη για την ομάδα.
Α. Παλόπ: Εγώ θα την αποκαλούσα χαοτική, τόσο ψυχολογικά όσο και αγωνιστικά. Καταρχήν έπρεπε να ξεπεράσουμε το χαμό του Αντόνιο Πουέρτα. Αυτό ήταν ένα γεγονός που μας συγκλόνισε, μας διέλυσε όλους κυριολεκτικά. Το χτύπημα ήταν πολύ δυνατό, από αυτά που δεν μπορείς να ξεφύγεις, που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα σκέφτεσαι σε καθημερινή βάση. Και ύστερα ήρθε η φυγή του Χουάντε. Δεν ήταν απλά η αλλαγή ενός προπονητή. Ο Ράμος σήμαινε πολύ περισσότερα για όλη την ομάδα. Μαζί του είχαμε φτάσει σε όλες τις επιτυχίες, τον εμπιστευόμασταν με κλειστά μάτια. Είχαμε συνηθίσει σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και αυτό άλλαξε σε μια δύσκολη περίοδο.
Παρόλα αυτά καταφέραμε να κρατηθούμε ψηλά. Ισοβαθμήσαμε στο τέλος με την τέταρτη Ατλέτικο και πήραμε το εισιτήριο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αγωνιστικά ήταν μια επιτυχημένη χρονιά, απλά δεν φαινόταν αυτό γιατί τα προηγούμενα δυο χρόνια τα είχαμε σαρώσει όλα σε Ισπανία και Ευρώπη. Το μεγαλύτερο όφελος της περσινής περιόδου ήταν ότι όλοι γίναμε πιο δυνατοί, ωριμάσαμε μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Και φέτος ξαναρχίζουμε να αποδίδουμε ωραίο ποδόσφαιρο. Βρισκόμαστε ψηλά στη βαθμολογία και θέλουμε να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή μας στο Τσάμπιονς Λιγκ.
SPORT 24: Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι που πήρατε μέρος για πρώτη φορά στο θεσμό, δεν το ευχαριστηθήκατε.
Α. Παλόπ: Έτσι ακριβώς είναι. Κανείς δεν είχε μυαλό για πανηγύρια και Τσάμπιονς Λιγκ. Μηχανικά λειτουργούσαμε στο γήπεδο. Τη μέρα που θα παίζαμε το καθοριστικό παιχνίδι για την πρόκριση στη φάση των ομίλων, μάθαμε τα άσχημα μαντάτα από τη Σεβίλλη. Επιστρέψαμε πίσω για να θάψουμε τον αδερφό μας. Και όταν ξαναγυρίσαμε στην Αθήνα για να αντιμετωπίσουμε την ΑΕΚ, δεν υπήρχε πλέον ποδόσφαιρο. Η νίκη μας ήταν τελείως άχρηστη. Θα αλλάζαμε όχι μόνο τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και όλους τους τίτλους που είχαμε κερδίσει και πολλά περισσότερα για να έχουμε τον Αντόνιο μαζί μας.
SPORT 24: Αντρές, καταλαβαίνω ότι η Αθήνα σου φέρνει άσχημες αναμνήσεις.
Α. Παλόπ: Δε θέλω να είμαι άδικος με την Αθήνα. Απλά έτυχε να είμαστε εκεί όταν συνέβη το κακό. Έχω και καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ως επισκέπτης, αφού έχω κάνει διακοπές και μπορώ να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για μια υπέροχη χώρα. Όταν αντιμετωπίσαμε την ΑΕΚ, πραγματοποιήσαμε μεγάλη εμφάνιση σε ένα εκπληκτικό στάδιο, με έναν κόσμο που στάθηκε δίπλα μας σε τόσο δύσκολες στιγμές, πράγμα που δεν ξεχνάει κανείς εδώ. Αλλά και παλιότερα με τη Βαλένθια, έχω βρεθεί απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Μπορείς να γράψεις πως χαίρομαι κάθε φορά που πρόκειται να ταξιδέψω στην Ελλάδα.
Κάνοντας εκπληκτικές εμφανίσεις, συνέβαλλε τα μέγιστα στην άνοδο της προσεχούς αντιπάλου του Παναθηναϊκού, στην Πριμέρα Ντιβισιόν για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δυο χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Βαλένθια, όπου όμως πέρασε άσχημες στιγμές. Ο Κανιθάρες μονοπωλούσε την εστία και κάθε φορά που ο Παλόπ τον αντικαθιστούσε, έκανε φοβερές εμφανίσεις.
Όμως η μυστική ρήτρα που υπήρχε στο συμβόλαιο του «Κάνι» και επέβαλλε την παρουσία του στην ενδεκάδα βρέξει χιονίσει, δεν άφηνε τον Αντρές να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Με τη φανέλα της Βαλένθια ο Παλόπ κέρδισε 2 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο Ισπανίας, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Έξι χρόνια μετά, – με μόνο 46 συμμετοχές στους «λεβαντίνους» – το καλοκαίρι του 2005, ο Παλόπ άφησε πίσω την ομάδα της καρδιάς του και μετακόμισε στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας για να υπερασπιστεί τα δίχτυα της Σεβίγια. Αμέσως κέρδισε θέση βασικού και ξαφνικά άρχισε να... βρέχει τίτλους.
Στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Στη δεύτερη όμως ήρθαν τα καλύτερα. Η Σεβίγια υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο της και κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενο ΟΥΕΦΑ με τον Παλόπ ως μεγάλο πρωταγωνιστή. Στη φάση των «16» ήρθε το πρώτο «έπος». Παίζονταν οι καθυστερήσεις στο Ντόνετσκ και σε ένα κόρνερ της απελπισίας, ο Παλόπ, που είχε προωθηθεί στην περιοχή της Σαχτάρ, εκτέλεσε με κεφαλιά τον αντίπαλο συνάδελφό του και χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του.
Δυο μήνες αργότερα, στις 16 Μαΐου του 2007, η Σεβίγια αντιμετώπισε στο «Χάμπτεν Παρκ» της Γλασκόβης την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε σε ένα δραματικό τελικό που κρίθηκε από τα 11 μέτρα. Ή μάλλον καλύτερα, σε ένα τελικό που έκρινε ο Παλόπ, αφού στη διαδικασία της «ρώσικης ρουλέτας» απέκρουσε τρία πέναλτι των «περικίτος», πριν ο Αντόνιο Πουέρτα ευστοχήσει στο δικό του χτύπημα και στείλει στα ουράνια τους τρελαμένους Ανδαλουσιάνους.
Την ίδια χρονιά η Σεβίγια κέρδισε και το Κύπελλο Ισπανίας, ενώ τερμάτισε στην 3η θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν, παίρνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Στις 20 Αυγούστου του 2007 ο Λουίς Αραγονές κάλεσε τον Παλόπ στην Εθνική Ισπανίας, παραμονές ενός φιλικού της «φούρια ρόχα» με την Εθνική μας. Η σταθερότητα του λεβαντίνου τερματοφύλακα, τον έφερε στην αποστολή για το EURO της Αυστρίας και της Ελβετίας και λίγο αργότερα στην κορυφή της Ευρώπης.
Το SPORT 24 συνάντησε τον Αντρές Παλόπ στη «Ciudad Deportiva», το προπονητικό κέντρο της Σεβίγια, και μίλησε μαζί του για τον άθλο της Ισπανίας στο EURO, το ματς με την Εθνική μας, την πορεία του στη Σεβίγια, τις μεγάλες στιγμές στο Ντόνετσκ και τη Γλασκόβη, τον Αντόνιο Πουέρτα, το Τσάμπιονς Λιγκ και την Ελλάδα.
SPORT 24: Αντρές θεωρείς την κατάκτηση του EURO ως την κορύφωση της καριέρας σου; Κάτι σαν το «κερασάκι» στην τούρτα;
Α. Παλόπ: Δεν θα το έθετα έτσι. Στην καριέρα μου μέχρι τώρα στάθηκα πολύ τυχερός, σχεδόν τα κέρδισα όλα. Πρωταθλήματα, κύπελλα, ΟΥΕΦΑ, ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και τώρα το EURO. Δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι η κατάληξη της καριέρας μου. Νιώθω πολύ καλά και αισιοδοξώ πως θα κερδίσω και άλλους τίτλους. Την καλοκαιρινή διάκριση με την Εθνική θα την χαρακτήριζα ως δικαίωση για μένα, αφού δεν πέρασα και λίγα μέχρι να βρω τον «παράδεισο» στη Σεβίγια.
SPORT 24: Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας για μια Εθνική που κουβαλούσε πολλά χρόνια τον χαρακτηρισμό του «λούζερ»;
Α. Παλόπ: Όλα στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι όλοι νιώθαμε σαν ομάδα. Το γκρουπ που ταξίδεψε στην Αυστρία ήταν συμπαγές και το αποτελούσαν ποδοσφαιριστές που είχαν στο μυαλό τους το κοινό συμφέρον και όχι την προσωπική διάκριση. Δεν υπήρχαν βεντέτες μέσα στην Εθνική, μόνο παίκτες που ένιωθαν υπερήφανοι που αντιπροσώπευαν τη χώρα τους, παίκτες που με σεμνότητα αλλά και με φιλοδοξία, δούλεψαν για να φτάσουν όσο ψηλότερα μπορούσαν.
Και βέβαια είχαμε έναν πολύ καλό προπονητή. Ο Λουίς «διάβασε» με απόλυτη επιτυχία όλους τους αντιπάλους, οργάνωσε την απαραίτητη τακτική για κάθε παιχνίδι και έστησε την ομάδα με τον τρόπο που έπρεπε, με αποτέλεσμα να δικαιωθεί απόλυτα για τις επιλογές του. Από την άλλη μεριά, οι ποδοσφαιριστές ακολούθησαν τις οδηγίες του προπονητή και έφτασαν στην κατάκτηση του τίτλου προσφέροντας παράλληλα και ωραίο θέαμα. Ήταν δυο εβδομάδες που προσωπικά, αν και δεν έπαιξα ούτε ένα λεπτό, τις απόλαυσα όσο μπορούσα περισσότερο. Στην προετοιμασία, στις προπονήσεις, στις συζητήσεις, στην ένταση του πάγκου, στα πανηγύρια, παντού.
SPORT 24: Για μια ακόμα φορά, Ισπανία και Ελλάδα τέθηκαν αντιμέτωπες σε μια μεγάλη διοργάνωση. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από το συγκεκριμένο ματς;
Α. Παλόπ: Ήταν ένα ωραίο παιχνίδι. Οι πρώην πρωταθλητές Ευρώπης απέναντι στους επόμενους. Η Ελλάδα ήθελε να διορθώσει την άσχημη εικόνα των πρώτων αγώνων και να κλείσει όλα εκείνα τα στόματα που έσταζαν χολή για την απόδοσή της, θέλοντας να κάνουν να ξεχαστεί ο θρίαμβος του 2004. Τα ακούσαμε και τα διαβάσαμε και εμείς εκείνες τις μέρες όλα αυτά που γράφονταν στον διεθνή Τύπο. Ο Λουίς μας είχε προειδοποιήσει ότι παρόλο που οι αντίπαλοί μας είχαν αποκλειστεί, θα έμπαιναν μέσα στο γήπεδο για να πολεμήσουν, πρώτα – πρώτα για τους εαυτούς τους και μετά για τον προπονητή τους.
Και η διάθεση της ελληνικής ομάδας φάνηκε από την αρχή του αγώνα, όταν παρουσιάστηκε αποφασισμένη για μια καλή εμφάνιση και προηγήθηκε στο σκορ. Όμως αντιδράσαμε σωστά και τελικά καταφέραμε να γυρίσουμε το ματς. Θυμάμαι την τελευταία συμβουλή του Αραγονές στα αποδυτήρια, λίγο πριν βγούμε για προθέρμανση: «Προσέξτε, απέναντί σας έχετε την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Σεβαστείτε αυτό που έχει κατακτήσει και μην την πάρετε αψήφιστα».
SPORT 24: Στην τελετή απονομής μετά τον τελικό του EURO, ανέβηκες στο πάλκο των επισήμων φορώντας την ίδια φανέλα που φορούσε ο Λουίς Αρκονάδα στον τελικό του EURO’84, όταν η Ισπανία ηττήθηκε από τη Γαλλία του Μισέλ Πλατινί.
Α. Παλόπ: Ο Λουίς υπήρξε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου και το δικό μου είδωλο όταν ήμουν πιτσιρικάς. Όλοι θυμούνται το άτυχο γκολ που δέχτηκε από το φάουλ του Πλατινί στον τελικό. Ο «πούλπο» (σ.σ. χταπόδι, το παρατσούκλι του Αρκονάδα) δεν άξιζε κάτι τέτοιο σε αυτό που θα μπορούσε να είναι το κορυφαίο ματς της καριέρας του. Λίγο πριν αρχίσει ο δικός μας τελικός, με φώναξε και μου χάρισε τη φανέλα του αγώνα με τη Γαλλία για να μου φέρει γούρι. Όταν τελείωσε το παιχνίδι, τη φόρεσα και πήρα το μετάλλιο από τα χέρια του Πλατινί. Για μένα ήταν συγκινητική η στιγμή, κάτι σαν κάθαρση για έναν μεγάλο των γηπέδων όπως ο Αρκονάδα.
SPORT 24: Ας αφήσουμε το EURO για να περάσουμε στη Σεβίγια. Μια φάση έφτανε για να σε κάνει ενάμιση χρόνο πριν, γνωστό σε όλο τον κόσμο. Μιλάω βέβαια για το γκολ – πρόκριση που σημείωσες στην παράταση εναντίον της Σαχτάρ. Θεωρείς αυτή την κορυφαία στιγμή της καριέρας σου, ή τα τρία πέναλτι που απέκρουσες λίγους μήνες αργότερα στον τελικό του ΟΥΕΦΑ εναντίον της Εσπανιόλ του Βαλβέρδε;
Α. Παλόπ: Δεν υπάρχει σύγκριση. Εγώ είμαι τερματοφύλακας και μου αρέσει να βοηθώ την ομάδα μου από αυτή τη θέση. Το γκολ στο Ντόνετσκ ήταν απλώς ένα στιγμιότυπο στην καριέρα μου. Σημαντικό βέβαια, γιατί έκρινε την πρόκριση, αλλά μέχρι εκεί. Δεν το πολυσκέφτηκα πάντως. Ξέρεις, είναι αυτές οι στιγμές απελπισίας που σε κάνουν να ριψοκινδυνεύσεις. Θα μπορούσαμε κάλλιστα, αντί να πετύχουμε γκολ, να δεχτούμε εμείς. Όμως στάθηκα τυχερός, ρισκάρισα και μου έκατσε το τέλειο σενάριο.
Στον τελικό ήταν τελείως διαφορετικό. Παιζόταν ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Και όταν τέτοια παιχνίδια φτάνουν στα πέναλτι, τότε ο πρωταγωνιστής είναι ο τερματοφύλακας. Ότι κάνει αυτός, θα είναι και η τελευταία εντύπωση που θα μείνει σε όλους. Και εκεί πραγματικά ένιωσα πως βοήθησα την ομάδα. Τρεις επιτυχημένες επεμβάσεις και μετά η αποθέωση. Όλοι οι συμπαίκτες μου ένα κουβάρι μαζί μου. Και μόνο τα λόγια που μου είπαν εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα των πανηγυρισμών, έφταναν για να με κάνουν ευτυχισμένο.
SPORT 24: Θα σε ξαναπάω στο Ντόνετσκ. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν είδες τη μπάλα στα δίχτυα;
Α. Παλόπ: Ένα ουρλιαχτό. Εκείνη τη στιγμή ήμουν εκτός εαυτού. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να σκοράρεις, μόνο όταν το πετυχαίνεις ο ίδιος. Συνειδητοποιείς τι ακριβώς νιώθουν οι παίκτες που στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα. Το μάτι μου γυάλιζε φίλε, σοβαρά σου μιλάω. Φοβερή, μοναδική αίσθηση. Και βέβαια αξέχαστη.
SPORT 24: Η Σεβίγια δείχνει να ξαναβρίσκει σιγά – σιγά τα πατήματά της στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η περασμένη χρονιά ήταν δύσκολη για την ομάδα.
Α. Παλόπ: Εγώ θα την αποκαλούσα χαοτική, τόσο ψυχολογικά όσο και αγωνιστικά. Καταρχήν έπρεπε να ξεπεράσουμε το χαμό του Αντόνιο Πουέρτα. Αυτό ήταν ένα γεγονός που μας συγκλόνισε, μας διέλυσε όλους κυριολεκτικά. Το χτύπημα ήταν πολύ δυνατό, από αυτά που δεν μπορείς να ξεφύγεις, που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα σκέφτεσαι σε καθημερινή βάση. Και ύστερα ήρθε η φυγή του Χουάντε. Δεν ήταν απλά η αλλαγή ενός προπονητή. Ο Ράμος σήμαινε πολύ περισσότερα για όλη την ομάδα. Μαζί του είχαμε φτάσει σε όλες τις επιτυχίες, τον εμπιστευόμασταν με κλειστά μάτια. Είχαμε συνηθίσει σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και αυτό άλλαξε σε μια δύσκολη περίοδο.
Παρόλα αυτά καταφέραμε να κρατηθούμε ψηλά. Ισοβαθμήσαμε στο τέλος με την τέταρτη Ατλέτικο και πήραμε το εισιτήριο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αγωνιστικά ήταν μια επιτυχημένη χρονιά, απλά δεν φαινόταν αυτό γιατί τα προηγούμενα δυο χρόνια τα είχαμε σαρώσει όλα σε Ισπανία και Ευρώπη. Το μεγαλύτερο όφελος της περσινής περιόδου ήταν ότι όλοι γίναμε πιο δυνατοί, ωριμάσαμε μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Και φέτος ξαναρχίζουμε να αποδίδουμε ωραίο ποδόσφαιρο. Βρισκόμαστε ψηλά στη βαθμολογία και θέλουμε να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή μας στο Τσάμπιονς Λιγκ.
SPORT 24: Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι που πήρατε μέρος για πρώτη φορά στο θεσμό, δεν το ευχαριστηθήκατε.
Α. Παλόπ: Έτσι ακριβώς είναι. Κανείς δεν είχε μυαλό για πανηγύρια και Τσάμπιονς Λιγκ. Μηχανικά λειτουργούσαμε στο γήπεδο. Τη μέρα που θα παίζαμε το καθοριστικό παιχνίδι για την πρόκριση στη φάση των ομίλων, μάθαμε τα άσχημα μαντάτα από τη Σεβίλλη. Επιστρέψαμε πίσω για να θάψουμε τον αδερφό μας. Και όταν ξαναγυρίσαμε στην Αθήνα για να αντιμετωπίσουμε την ΑΕΚ, δεν υπήρχε πλέον ποδόσφαιρο. Η νίκη μας ήταν τελείως άχρηστη. Θα αλλάζαμε όχι μόνο τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και όλους τους τίτλους που είχαμε κερδίσει και πολλά περισσότερα για να έχουμε τον Αντόνιο μαζί μας.
SPORT 24: Αντρές, καταλαβαίνω ότι η Αθήνα σου φέρνει άσχημες αναμνήσεις.
Α. Παλόπ: Δε θέλω να είμαι άδικος με την Αθήνα. Απλά έτυχε να είμαστε εκεί όταν συνέβη το κακό. Έχω και καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ως επισκέπτης, αφού έχω κάνει διακοπές και μπορώ να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για μια υπέροχη χώρα. Όταν αντιμετωπίσαμε την ΑΕΚ, πραγματοποιήσαμε μεγάλη εμφάνιση σε ένα εκπληκτικό στάδιο, με έναν κόσμο που στάθηκε δίπλα μας σε τόσο δύσκολες στιγμές, πράγμα που δεν ξεχνάει κανείς εδώ. Αλλά και παλιότερα με τη Βαλένθια, έχω βρεθεί απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Μπορείς να γράψεις πως χαίρομαι κάθε φορά που πρόκειται να ταξιδέψω στην Ελλάδα.
