Ο Άντριου Κόουλ φόρεσε για μια εξαετία (1995-2001) την φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέκτησε ούτε λίγο, ούτε πολύ, δέκα τίτλους. Πέντε φορές την Premier League, δύο το Κύπελλο Αγγλίας, δύο φορές το Charity Shield και φυσικά το Champions League το 1999 στον δραματικό τελικό με την Μπάγερν Μονάχου. Πρόκειται, βάσει αριθμών, για τον δεύτερο καλύτερο στράικερ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, ενώ είναι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Premier League που κατάφερε να πετύχει πέντε τέρματα σε ένα ματς (4/3/1995 στο 9-0 της Γιουνάιτεντ κόντρα στην Ίπσουϊτς).

Ο Κόουλ ξεκίνησε την καριέρα του από τις Ακαδημίες της Άρσεναλ, η οποία ωστόσο ουδέποτε πίστεψε στις ικανότητες του και το 1992 τον πούλησε στην Μπρίστολ Σίτι. Είκοσι γκολ σε 41 ματς ήταν αρκετά για να του εξασφαλίσουν μια μεταγραφή στη Νιούκαστλ, με τη φανέλα της οποίας σκόραρε συνολικά 68 τέρματα σε 84 εμφανίσεις, σπάζοντας μάλιστα ένα ρεκόρ που κατείχε ο Χιούι Γκάλαχερ για σχεδόν 70 χρόνια στο κλαμπ (για τα περισσότερα γκολ μέσα στη σεζόν).

Το 1995 ο Άντριου Κόουλ μεταπήδησε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπου παρέμεινε μέχρι το 2001. Εκεί συνέθεσε ένα εκπληκτικό επιθετικό δίδυμο με τον Ντουάιτ Γιορκ, ενώ μαζί με τους Τέντι Σέρινγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκγιερ αποτέλεσαν ένα από τα καλύτερα επιθετικά κουαρτέτα που γνώρισαν ποτέ τα γήπεδα στη Γηραιά Αλβιώνα αλλά και την Ευρώπη. Μετά την φυγή του από τους "κόκκινους διαβόλους", ο Κόουλ αγωνίστηκε σε Μπλάκμπερν, Φούλαμ, Μάντσεστερ Σίτι, Πόρτσμουθ, Μπέρμινγχαμ (δανεικός), Σάντερλαντ, Μπέρνλι (δανεικός), Νότινγχαμ Φόρεστ. Το 2008 αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση αλλά παρέμεινε στο ποδόσφαιρο και ασχολήθηκε με την προπονητική. Πλέον, από τον Δεκέμβριο του 2010, επέστρεψε στη Γιουνάιτεντ και το Κάρινγκτον όπου εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και ασχολείται με την βελτίωση των επιθετικών της ομάδας ενώ παράλληλα δουλεύει και στις Ακαδημίες.

Συναντήσαμε τον Άντριου Κόουλ στο θρυλικό "The Cliff". Πρόκειται για το προπονητικό κέντρο των Ακαδημιών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1999 και μετά. H ιστορία του "Cliff" πάει αρκετά χρόνια πίσω, πριν ακόμη η Γιουνάιτεντ το νοικιάσει το 1938 προκειμένου να δίνουν εκεί τα παιχνίδια οι μικρές ομάδες του κλαμπ. Από το 1951 οι "κόκκινοι διάβολοι" αγόρασαν τις εγκαταστάσεις με σκοπό να προπονείται εκεί η πρώτη ομάδα, κάνοντας παράλληλα τις απαραίτητες βελτιώσεις. Το 1999 η Μάντσεστερ μετακόμισε στο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο στο Κάρινγκτον και διατήρησε το "Cliff" για τις προπονήσεις των τμημάτων της Ακαδημίας σε πολύ νεαρές ηλικίες.

Βλέποντας τον Άντι Κόουλ, στην αρχή σου δίνει την εντύπωση ενός απόμακρου τύπου, αυστηρού που κουβαλάει πάνω του "σταριλίκι" και βεντετισμό από το παρελθόν του με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ στα γήπεδα. Μόλις όμως του πεις την πρώτη κουβέντα, αυτή η εικόνα καταρρίπτεται. Φιλικός, ευδιάθετος, χαμογελαστός, έτοιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή να πιαστεί από μια κουβέντα σου για να σου κάνει πλάκα, πρόθυμος να σου λύσει ό,τι απορία έχεις και να απαντήσει στις ερωτήσεις σου.

Πράγμα που έκανε ο Άντριου Κόουλ ακόμη και όταν τον ρώτησα για την σχέση του με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον όλα αυτά τα χρόνια. Δεν δίστασε να αποκαλύψει πως υπήρξαν στιγμές που είχαν έντονες διαφωνίες, τονίζοντας ωστόσο πως ο Σκωτσέζος τεχνικός δεν είναι από τους ανθρώπους που σου κρατάνε κακία. Ο Κόουλ μας μίλησε με περηφάνια και νοσταλγία για τα χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Γιουνάιτεντ και "έσταξε μέλι" για τους Γιορκ και Σόλσκγιερ, αλλά και τον Σέρινγχαμ, με τους οποίους συνεργάστηκε άψογα στην επίθεση των "κόκκινων διαβόλων". Ο παλαίμαχος Άγγλος στράικερ αποθέωσε τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι, ενώ μίλησε και για την ενασχόληση του με την προπονητική και τις Ακαδημίες της ομάδας.

Η συνέντευξη του Άντριου Κόουλ στο Sport24.gr έγινε στο περιθώριο του project της bwin, του επίσημου εταίρου online gaming και στοιχηματισμού της Manchester United, που υποδέχθηκε πριν λίγες μέρες στο Μάντσεστερ τυχερούς νικητές της από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και τους προσέφερε μία μοναδική ποδοσφαιρική εμπειρία, την ευκαιρία να προπονηθούν με τον παλαίμαχο Άγγλο διεθνή στράικερ και γυμναστές του συλλόγου στο θρυλικό "The Cliff"!

Αναλυτικά η συνέντευξη του Άντριου Κόουλ στο Sport24.gr:

Στο ξεκίνημα της καριέρας σου στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για σένα. Είχες και ένα σοβαρό τραυματισμό (ο Νιλ Ράντοκ του είχε σπάσει και τα δύο πόδια...) που σε άφησε εκτός αγωνιστικών χώρων για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όμως κατάφερες να επανέλθεις, πέτυχες πολλά γκολ για την ομάδα και είχες μεγάλο μερίδιο στα όσα κατάφεραν οι "κόκκινοι διάβολοι" την εξαετία 1995-2001. Τελικά για να τα καταφέρει κάποιος στο υψηλότερο επίπεδο είναι εξίσου σημαντικό να είναι και πνευματικά δυνατός;

"Ναι, σίγουρα. Πάντα πίστευα πως η προσωπικότητα είναι το "κλειδί". Όταν θες να παίξεις ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο δεν είναι ποτέ εύκολο. Τα πισωγυρίσματα είναι μέρος του παιχνιδιού. Έτσι κι εγώ μετά τον τραυματισμό μου δούλεψα πολύ σκληρά έως ότου να επανέλθω στο επίπεδο το οποίο ήξερα πως είμαι ικανός. Και τα κατάφερα. Το ποδόσφαιρο έχει τα πάνω και τα κάτω. Η ζωή έχει τα καλά της και τις αναποδιές. Δεν είναι εύκολη. Έτσι και το ποδόσφαιρο. Αλλά στο τέλος προσπάθησα και επέστρεψα δυνατός".

Παίζοντας στο πλάι του Ντουάιτ Γιορκ στην επίθεση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ "βομβαρδίσατε" κάθε γήπεδο της Ευρώπης και της Αγγλίας. Πως θα περιέγραφες τη συνεργασία σου μαζί του;

"...(βγάζει ένα επιφώνημα νοσταλγίας). Ξέρεις, ήταν μια τέλεια συνεργασία! Είχαμε απόλυτη συνεννόηση, ο τρόπος που αντιλαμβανόμασταν το παιχνίδι ήταν παρόμοιος και όταν αγωνιζόμασταν μαζί όλα έμοιαζαν τόσο απλά. Και νομίζω γνωρίζεις πως το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα εύκολο άθλημα. Για εμάς όμως ήταν. Προκαλούσαμε πολλά προβλήματα στους αντίπαλους αμυντικούς και το σημαντικότερο, πετυχαίναμε πολλά τέρματα. Για εμένα προσωπικά αυτό ήταν κάτι πολύ σπουδαίο, έπαιξε μεγάλο ρόλο στα όσα καταφέραμε τότε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πάντα θα θυμάμαι αυτή τη συνεργασία μας στον αγωνιστικό χώρο με χαρά και θα τη νοσταλγώ. Ήταν κάτι για το οποίο συζητούσαν σε όλη την Ευρώπη ίσως και σε όλο τον κόσμο. Θα είναι πάντα κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα".

Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εκείνη την εποχή έπαιζαν επίσης οι Τέντι Σέρινγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκγιερ, δύο θαυμάσιοι επιθετικοί. Το γεγονός αυτό σου δημιουργούσε έξτρα πίεση ή σε βοηθούσε να βρεις κίνητρο ώστε να δουλεύεις ακόμη περισσότερο στην προπόνηση προκειμένου να διατηρήσεις την θέση σου στην αρχική ενδεκάδα;

"Φυσικά και σου δημιουργεί πίεση ένα τέτοιο γεγονός. Αλλά παράλληλα σε βοηθάει να βγάλεις και τον καλύτερο σου εαυτό. Να προσπαθήσεις πιο σκληρά στην προπόνηση με τη βοήθεια των γυμναστών. Πίεζα ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου για να γίνω καλύτερος. Προσωπικά το έβλεπα και σαν ένα πολύ δυνατό στοιχείο της ομάδας. Τέσσερις εξαιρετικοί στράικερ στο κλαμπ εκείνοι την εποχή, ήταν κάτι σπουδαίο. Κάθε Σάββατο ή μεσοβδόμαδα μπορούσε να αγωνιστεί ο καθένας από εμάς, να αποδώσει καλό ποδόσφαιρο και να σκοράρει. Γεγονός πολύ ιδιαίτερο. Ήταν πολύ όμορφο να είμαι ένα από τα τέσσερα σημαντικά "γρανάζια" μιας επιθετικής γραμμής που ακόμη και σήμερα όλος ο κόσμος θυμάται και συζητάει. Ήμασταν ένας κύκλος από τέσσερις επιθετικούς και ευτυχίσαμε να πετύχουμε τόσα πολλά πράγματα για το κλαμπ. Είναι κάτι που με γεμίζει με περηφάνια".

Κάποτε διάβασα μια συνέντευξη του Όλε Γκούναρ Σόλσκγιερ ο οποίος είχε ερωτηθεί αν ένιωθε ενοχλημένος για το γεγονός πως δεν ξεκινούσε στην βασική ενδεκάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η απάντηση του Νορβηγού ήταν πως αισθανόταν καλύτερα όταν έμπαινε στο ματς σαν αλλαγή διότι από τον πάγκο μπορούσε να διαβάσει την άμυνα των φιλοξενούμενων και να δράσει ανάλογα. Αποτελεί μοναδικό φαινόμενο η περίπτωση καθώς σκόραρε με εκπληκτική συνέπεια σαν αναπληρωματικός. Θυμάσαι κάτι ανάλογο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο;

"Κοίταξε, είναι ο παίκτης που ονομάζουμε super sub (σ.σ. σούπερ αλλαγή), όπως ήταν παλιότερα ο Στιβ Χάιγουεϊ. Ο Όλε ήταν πραγματικά μοναδικός σε αυτό! Ερχόταν από τον πάγκο και πράγματι σκόραρε σχεδόν πάντα. Θυμάμαι ένα ματς με τη Νότιγχαμ Φόρεστ που κερδίσαμε 8-1 (7-1 μας είπε ο Άντριου στην αρχή αλλά σπεύσαμε να τον... διορθώσουμε) και ο Όλε ήρθε από τον πάγκο πετυχαίνοντας 4 γκολ (για την ιστορία, ο Νορβηγός έβαλε όλα του τα γκολ από το 80' μέχρι το 91'...)! Πόσοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό; Ο Όλε ήταν αυτό το είδος παίκτη, που μπορούσε να το καταφέρει και πάντα το έκανε καταπληκτικά! Ήμουν πραγματικά τυχερός που αγωνίστηκα με ποδοσφαιριστές σαν κι αυτόν... Ξέρεις, οποιαδήποτε στιγμή και αν ερχόταν από τον πάγκο πίστευα πως αν του παρουσιαστεί η ευκαιρία, ο Όλε θα σκοράρει και είτε θα ισοφαρίσει, είτε θα μας βάλει ένα γκολ μπροστά. Ήταν ξεχωριστός".

Με τη φανέλα της Μπρίστολ Σίτι πέτυχες 20 γκολ σε 40 ματς και στη συνέχεια πήγες στην Νιούκαστλ όπου είχες 68 τέρματα σε 85 εμφανίσεις. Μεταγράφηκες στη Γιουνάιτεντ και βρήκες δίχτυα πάνω από 120 φορές σε 260 παιχνίδια. Θεωρείς πως με αυτό τον τρόπο "απάντησες" στην Άρσεναλ που δεν εμπιστεύθηκε το ταλέντο σου;

"Όποτε φεύγεις από ένα κλαμπ, πάντα έχεις ένα κίνητρο να αποδείξεις πως αξίζεις. Δεν θέλω να πω κάτι εναντίον της Άρσεναλ. Κάποια στιγμή φτάνεις στο σημείο που θες να αγωνιστείς στο υψηλότερο επίπεδο. Όταν σου δοθεί η ευκαιρία πρέπει να αποδείξεις ποιος είσαι. Είχα την τύχη να το κάνω αυτό στην καριέρα μου. Ήρθα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και είχα την τύχη να σκοράρω πολλά τέρματα. Είναι μεγάλη η ικανοποίηση πως μου δόθηκε η δυνατότητα να καταφέρω κάτι τέτοιο. Πάντα το σκέφτομαι με ευχαρίστηση πως μπόρεσα να είμαι μέλος μιας τόσο σπουδαίας ποδοσφαιρικής ομάδας".

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έχει το προφίλ ενός πολύ σκληρού μάνατζερ, ενός δύσκολου και απαιτητικού χαρακτήρα. Πως θα περιέγραφες την σχέση σου μαζί του όλα αυτά τα χρόνια;

"Είχαμε πολύ καλή σχέση. Αν είναι σκληρός σαν μάνατζερ; Ναι, σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να το πει έτσι! Πρέπει να σου πω πως είχαμε τις διαφωνίες μας όλα αυτά τα χρόνια που συνεργαστήκαμε. Δεν είναι όμως κάτι τόσο δραματικό! Είναι μέρος του ποδοσφαίρου. Ο Σερ Άλεξ είναι πάντα κάτι περισσότερο από προετοιμασμένος για να διαφωνήσει μαζί σου. Είναι όμως και άνθρωπος που θα το έχει ξεχάσει, θα το έχει αφήσει πίσω του την επόμενη κιόλας ημέρα! Αυτό είναι σημαντικό. Δεν σου κρατάει κακία. Το ξεχνάει ολοκληρωτικά. Πάντα είχα μια καλή, ειλικρινή σχέση μαζί του. Εξάλλου όπως βλέπεις ακόμη εργάζομαι για το κλαμπ (γελάει)...!"

Αρκετοί πιστεύουν πως ο Ντάνι Γουέλμπεκ έχει τις δυνατότητες να γίνει ο νέος Άντριου Κόουλ. Πιστεύεις πως υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο του παιχνιδιού του που πρέπει να βελτιώσει για να τα καταφέρει;

"Σίγουρα στο ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα χώρος για να βελτιώνεσαι. Σε όλους τους τομείς. Βλέπεις ακόμη πως ποδοσφαιριστές όπως ο Πολ Σκόουλς ή ο Ράιαν Γκιγκς, που βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, κι όμως προσπαθούν συνεχώς να καλυτερεύσουν το παιχνίδι τους! Νομίζω πως ο Ντάνι είναι ένας παίκτης με ποιότητα και όσο αποκτά εμπειρίες από το παιχνίδι, γίνεται όλο και καλύτερος. Θα βελτιωθεί όσο περνά ο καιρός, οι αποφάσεις του θα είναι ολοένα και πιο σωστές στο γήπεδο, οπότε θα σκοράρει και πιο συχνά. Για μένα προσωπικά είναι πολύ όμορφο να βλέπω παιδιά από τις Ακαδημίες να φτάνουν στην πρώτη ομάδα. Δεν είναι εύκολο και με ικανοποιεί πολύ όταν συμβαίνει".

Νομίζω πως είναι μια πολύ έξυπνη κίνηση για ένα κλαμπ να διατηρεί στις τάξεις του παλαίμαχους παίκτες που αγωνίστηκαν για την ομάδα διαπρέποντας. Να τους προσλαμβάνει σαν προπονητές, εφόσον έχουν αυτή την ικανότητα, διότι αυτό δίνει και ένα έξτρα κίνητρο στα μικρά παιδιά των Ακαδημιών. Έχεις διαπιστώσει κάτι τέτοιο όσο καιρό βρίσκεσαι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

"Ναι, σίγουρα. Όταν μιλάς στις νεότερες γενιές είναι πάντα όμορφο να τους μεταδίδεις τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει από το ποδόσφαιρο. Και συνήθως σε ακούν με προσοχή. Δεν αναγκάζεσαι να τους επιβάλλεις κάτι. Εννιά στις δέκα φορές σε παρακολουθούν προσεκτικά και παίρνουν αυτό που θέλουν να πάρουν. Κάποτε βρισκόμουν κι εγώ στη θέση τους και άκουγα με προσοχή τους προπονητές μου, προσπαθώντας να "χωνέψω" όσα μου μάθαιναν. Το επόμενο βήμα ήταν να δουλέψω και να τα βγάλω στο γήπεδο. Οπότε νομίζω πως είναι σημαντικό οι παλαίμαχοι παίκτες, που έχουν εμπειρία από το παιχνίδι, να έχουν την ευκαιρία να μεταδώσουν την πείρα τους στους νεότερους".

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπέγραψε τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι το καλοκαίρι. Πιστεύεις πως είναι ο τύπος του παίκτη που μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω στην ομάδα και να τη βοηθήσει να επιστρέψει στην κορυφή;

"Νομίζω πως αυτό το έχει αποδείξει ήδη! Οι εμφανίσεις του μέχρι τώρα είναι φανταστικές. Ο Ρόμπιν έχει κιόλας πετύχει 11-12 γκολ μέσα στη σεζόν. Είναι παίκτης με μεγάλη ποιότητα, κάτι που έχουμε δει και από την Άρσεναλ αλλά και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Οπότε σε μια ομάδα όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι βέβαιο πως θα σκοράρει πολλά γκολ. Το να κερδίσεις το πρωτάθλημα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο και το γεγονός πως έχουμε τον Ρόμπιν μαζί μας είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την ομάδα. Το ίδιο δύσκολο είναι κερδίσεις και το ευρωπαϊκό κύπελλο (σ.σ. Champions League). Οπότε όταν έχεις ένα παίκτη που μπορεί να πετύχει τέρματα και στην Ευρώπη είναι ένα ακόμη "συν" για το κλαμπ. Τα πάμε πολύ καλά στο πρωτάθλημα, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό και βέβαια θέλουμε να προκριθούμε την επόμενη φάση του Champions League, που είναι μια εξίσου σημαντική επιτυχία".

Πως σου φαίνεται αυτό το project της Bwin, που δίνει τη δυνατότητα σε τόσους ανθρώπους να βιώσουν αυτήν την καταπληκτική εμπειρία να προπονηθούν με τον τρόπο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

"Είναι πραγματικά κάτι πολύ όμορφο, πολύ πρωτοποριακό. Όταν ήμουν εγώ νεότερος, project σαν και αυτά δεν υπήρχαν. Το να συμμετέχεις μια ολόκληρη ημέρα σαν να είσαι μέλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αντιλαμβάνομαι πως είναι πολύ ιδιαίτερο για ανθρώπους σαν εσάς. Το "Cliff" είναι ένα φανταστικό προπονητικό κέντρο και θυμάμαι την αντίδραση μου την πρώτη φορά που ήρθα εδώ... (επιφώνημα θαυμασμού)Είχα πάθει σοκ διαπιστώνοντας πως η Γιουνάιτεντ προπονείται σε ένα τόσο εκπληκτικό μέρος. Το να συμμετέχεις και να αντιλαμβάνεσαι την ιστορία του είναι σπουδαίο και δίνει την ευκαιρία σε όλους εσάς να καταλάβετε για τι ακριβώς πρόκειται, πως είναι να γυμνάζεσαι με τους προπονητές, να το απολαύσετε και να περάσετε μια σπουδαία μέρα".

Αν το έκαναν αυτό πριν από 15 χρόνια, θα είχαμε παίξει παρέα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ...

"(γέλια) Ίσως φίλε μου, ίσως..."