Από τις βόμβες στο Ισραήλ και το "safety room" μέχρι τη Σουηδία και το σύνθημα "Giannis Anestis" στο πέταλο των φανατικών οπαδών της Γκέτεμποργκ για όσα πρόσφερε ο 30χρονος Έλληνας γκολκίπερ στον ιστορικότερο σύλλογο της Σουηδίας... τρία χρόνια δρόμος.

Τρία χρόνια που ναι μεν τυπικά ολοκληρώνονται στις 31 Δεκεμβρίου αλλά οι τίτλοι τέλους στην καριέρα του διεθνούς τερματοφύλακα με την Γκέτεμποργκ έπεσαν στις 29 Νοεμβρίου στο ματς με την Έστερσουντ, όταν ο Ανέστης βραβεύθηκε πριν την έναρξη του αγώνα με την κόρη του να τον ρωτάει "Μπαμπά γιατί δεν παίζεις;" και τον ίδιο να βουρκώνει μετά το τέλος του αγώνα στο άκουσμα του ονόματός του από την εξέδρα των φανατικών φίλων των Σουηδών.

Συνέντευξη στον Πέτρο Παπαμακάριο

Ο ύψος 1,98 γκολκίπερ δεν θα συνεχίσει την καριέρα του στην Γκέτεμποργκ και έχει επιστρέψει στην Ελλάδα όπου μελετάει τις προτάσεις που έχει στα χέρια του τόσο από το εξωτερικό όσο και για να επαναπατριστεί. Στόχος του να πάρει την καλύτερη δυνατή απόφαση για τον ίδιο και την οικογένεια του.

Επιθυμία του ίδιου να συνεχίσει στο εξωτερικό και αν γίνεται σε ένα καλό πρωτάθλημα, ακόμα και αν πρόκειται για μια ομάδα μικρότερης δυναμικής και όχι σε μια μεγαλύτερη ομάδα αλλά σε μικρότερο πρωτάθλημα.

Εν μέσω της σύσκεψης για το μέλλον του, τον συναντήσαμε εντός έδρας, στα γραφεία της εταιρείας που τον εκπροσωπεί και ο Έλληνας γκολκίπερ έκανε ένα "φλας μπακ" στην έως τώρα καριέρα του. Από τα πρώτα βήματα μέχρι σήμερα, θυμήθηκε το διαζύγιο με την ΑΕΚ, αναφέρθηκε στο παιχνίδι που θα ήθελε να παίξει ξανά το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα του και μάλιστα με θετικό αποτέλεσμα, αυτό κόντρα στη Μίλαν για το Europa League.

Μίλησε φυσικά για τις δύσκολες στιγμές εντός και εκτός γηπέδων στο Ισραήλ, αναφέρθηκε στην "ελληνική παροικία" της Γκέτεμποργκ όλα αυτά τα χρόνια και τον Χάμσικ, ενώ σημείωσε το λόγο για τον οποίο ο Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή ένα επίπεδο πάνω από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Ενόψει εορτών έστειλε και την ευχή του για όλο τον κόσμο αλλά και για τον ίδιο, η οποία δεν ήταν άλλη από να του φέρει ο Άγιος Βασίλης τη νέα του ομάδα.

Ευγνώμων για όσα έχω πετύχει, θα συνεχίσω να δουλεύω για ακόμα περισσότερα

Τον Γιάννη Ανέστη είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν από 12-13 χρόνια όταν ήταν μέλος της Κ19 του Πανιωνίου, με τους "κυανέρυθρους" να υποδέχονται τότε την αντίστοιχη ομάδα του Παναθηναϊκού. Τότε, ο νεαρός γκολκίπερ ήταν εκτός αποστολής λόγω ενός τραυματισμού και μιλήσαμε για πέντε-δέκα λεπτά στο περιθώριο του αγώνα. Από τότε έδειχνε σοβαρός, προσγειωμένος και με αίσθηση του χιούμορ.

Ο ίδιος όμως φανταζόταν πριν δώδεκα χρόνια την πορεία της καριέρας του σε Πανιώνιο, ΑΕΚ, Γκέτεμποργκ και την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος στην Ελλάδα και δύο Κυπέλλων, ένα στη χώρα μας και ένα στη Σουηδία καθώς και συμμετοχές στα προκριματικά του Champions League και τους ομίλους του Europa League: “Όταν ξεκινάς να παίζεις επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχεις κάποια όνειρα, εννοείται, αλλά κάθε χρόνο και κάθε μέρα που περνάει πρέπει να βάζεις στόχους για να μπορείς να βελτιώνεσαι πρώτα απ' όλα εσύ σαν αθλητής και σιγά-σιγά να κερδίζεις πράγματα μέσα από το ποδόσφαιρο. Μετά από 13 χρόνια δεν περίμενα να έχω κάνει τόσα πράγματα. Είμαι ευγνώμων για όσα έχω πετύχει και θα συνεχίσω να δουλεύω για να μπορέσω να κατακτήσω ακόμα περισσότερα”.

Και στο "σήμερα" θεωρεί πως έχει κάνει την καριέρα που φανταζόταν ή όχι: “Αυτή τη στιγμή νιώθω ευτυχισμένος με όσα έχω πετύχει. Ναι θα μπορούσα να έχω κάνει και περισσότερα πράγματα, ποτέ δεν το ξέρεις αυτό πώς θα σου ξημερώσει η ζωή και το ποδόσφαιρο. Αλλά είμαι ευχαριστημένος”.

Ξεκίνησα μεγάλος να παίζω ποδόσφαιρο, στο τέρμα μου άρεσαν οι πτώσεις

Ο Ανέστης δεν ήταν με μια μπάλα στην κούνια, καθώς ξεκίνησε να παίζει σε μεγάλη ηλικία ποδόσφαιρο και παρά το ύψος του η πρώτη θέση του δεν ήταν κάτω από τα γκολπόστ, αλλά στο χώρο της μεσαίας γραμμής: "Όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, είχα πάει στην ομάδα του αδερφού μου και ξεκίνησα να παίζω στο χώρο του κέντρου. Αλλά εκεί αισθάνθηκα ότι είχε περισσότερα τρεξίματα και θεώρησα ότι ήταν δύσκολα για μένα και δεν άντεχα τόσο πολύ. Με επέλεξε ο Νταβόρ Γιακόμπλεβιτς και μου λέει θα γίνεις τερματοφύλακας, ήμουν 15 χρονών τότε, 15 μισό. Βέβαια και ποδόσφαιρο ξεκίνησα να παίζω σε μεγάλη ηλικία, κοντά στα 14".

Όταν βρέθηκε κάτω από τα γκολπόστ οι συνεχείς... πτώσεις ήταν αυτές που του κέντρισαν το ενδιαφέρον και καθιερώθηκε: "Ήμουν ψηλός από τότε, βέβαια στη συνέχεια ψήλωσα και άλλο. Μου άρεσε περισσότερο. Δεν είχε τόσα τρεξίματα όσα είχαν οι παίκτες μέσα, μου άρεσε που πέφταμε να πιάσουμε τις μπάλες, πέφταμε στις γωνίες και όσο περνούσε ο χρόνος μου άρεσε όλο και περισσότερο".

Στην ιδανικότερη ηλικία για έναν τερματοφύλακα

Στην ηλικία που είναι ο Έλληνας γκολκίπερ (σ.σ. τον Μάρτιο θα γίνει 31 ετών), έχει αποκτήσει πλέον μεγάλη εμπειρία και ίσως βρίσκεται στην ιδανικότερη ηλικία για έναν τερματοφύλακα για μια ακόμα καλή μεταγραφή μετά την τριετία του στην Γκέτεμποργκ: "Από τα 29 έως 33-34 θεωρώ πως είναι η καλύτερη ηλικία για έναν τερματοφύλακα. Έχει ζήσει πάρα πολλά, έχει αποκτήσει πολλές εμπειρίες οπότε μπορεί να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις, στα δύσκολα κυρίως, αλλά και στα εύκολα. Οι φιλοδοξίες μου είναι να συνεχίσω να προπονούμαι, να βελτιώνομαι σαν αθλητής και σαν άνθρωπος και από εκεί και πέρα να μπορέσω να κατακτήσω και άλλους τίτλους”.

Σε λίγες μέρες ο Ανέστης θα είναι ελεύθερος και τυπικά και πλέον βρίσκεται εν αναμονή της επόμενης ομάδας του. Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον από συλλόγους από το εξωτερικό, αλλά και από την Ελλάδα και απλά πρέπει να πάρει την καλύτερη δυνατή απόφαση: "Υπάρχει ενδιαφέρον από κάποιες ομάδες, περιμένουμε να μετουσιωθεί και σε πρόταση. Πρώτα απ' όλα, ψάχνω να συνεχίσω στο εξωτερικό, αλλά την ίδια ώρα δεν κλείνω την πόρτα σε κάποια ομάδα της Ελλάδας. Έχω άλλωστε και την οικογένειΆ μου. Θα κοιτάξω να είμαι ευχαριστημένος εγώ και η οικογένεια μου κι θα επιλέξουμε ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός στην καριέρα μου".

Κέρδισε πολλά ακόμα και από τους δύο, μόλις, μήνες στο Ισραήλ

Το καλοκαίρι του 2018, όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του με την ΑΕΚ, ήταν η πρώτη του επαφή με το εξωτερικό, καθώς αποδέχτηκε την πρόταση της Χάποελ Μπερ Σεβά και ταξίδεψε στο Ισραήλ. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως περίμενε όμως και πέρασε αρκετές δυσκολίες, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων, με αποκορύφωμα φυσικά τις στιγμές που έζησε με τους βομβαρδισμούς από τους Παλαιστίνιους σε ισραηλινό έδαφος και τον ίδιο να τρέχει στο "safety room" που διαθέτει κάθε σπίτι στο Ισραήλ.

Τι θυμάται ο ίδιος όμως από εκείνο το διάστημα και τι έχει κρατήσει: "Έχω πει και στο παρελθόν πως για μένα το Ισραήλ, έστω και αν έκατσα μόλις δύο μήνες, ήταν μια εμπειρία. Κέρδισα πολλά πράγματα, βέβαια μπορείς να πεις πως έχασα και πολλά πράγματα καθώς έκατσα έξι μήνες χωρίς ομάδα στη συνέχεια, ήμουν ελεύθερος. Αυτό που κέρδισα είναι πως κατάλαβα πολλά γύρω από το ποδόσφαιρο, πέρασα δύσκολα αλλά αυτό με έκανε πιο δυνατό, να συνεχίσω να προπονούμαι, να γίνομαι καλύτερος, και για αυτό τα τελευταία τρία χρόνια ήταν από τα καλύτερα της καριέρας μου".

Όταν ακούς τους συναγερμούς και μετά τις βόμβες δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά

Και πρόσθεσε για τις δυσκολίες που έζησε: "Και εντός αγωνιστικών χώρων γιατί έπαιξα τα δύο πρώτα παιχνίδια για τα προκριματικά του Champions League και το δεύτερο για το Europa League και μετά έμεινα «σχεδόν» εκτός ομάδας και σιγά-σιγά συζητούσαμε ώστε να βρούμε μια λύση καλή και για τους δυο μας και εκτός αγωνιστικού χώρου καθώς ήμουν με την οικογένεια μου και υπήρξαν κάποιες μέρες κατά τη διαμονή μας στο Ισραήλ που ήταν εν μέσω βομβαρδισμών. Βέβαια και αυτά ήταν μαθήματα ζωής και σε κάνουν καλύτερο σαν άνθρωπο".

Ο 30χρονος γκολκίπερ είχε μιλήσει και τότε στο SPORT24 για τα όσα βίωσε και τα οποία θα θυμάται σε όλη του τη ζωή, κάτι απόλυτα φυσιολογικό: "Για μένα και τη γυναίκα μου ήταν πρωτόγνωρα πράγματα αυτά που ζήσαμε. Όταν ακούς συναγερμούς και μετά τις βόμβες να περνάνε πάνω από τα σπίτια δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά, τι πρέπει να κάνεις και τι όχι. Πρέπει να πας σε ένα ειδικό μέρος που λέγεται "safety room" ώστε να είσαι ασφαλής. Για τους ανθρώπους που ζουν στο Ισραήλ είναι μέρος της καθημερινότητας τους και μπορούμε να πούμε ότι είναι συνηθισμένοι, όχι φυσικά για εμάς".

Πως είναι βέβαια να ψάχνεις για σπίτι και να σου δείχνει ο σπιτονοικοκύρης τους χώρους που θα χρησιμοποιείς μεταξύ των οποίων και το "safety room": "Όταν νοικιάσαμε το σπίτι μας είχαν δείξει το "safety room" αλλά 100% δεν ήξερα ακριβώς πως χρησιμοποιείται και τι είναι. Και την ημέρα που ακούσαμε τις σειρήνες με πήρε τηλέφωνο ο προπονητής τερματοφυλάκων με ρώτησε αν είμαι καλά του απάντησα πως ήμασταν καλά και τότε μου είπε πως αν ακούσω ξανά τις σειρήνες να πάμε στο "safety room" γιατί είναι προστατευτικό από τις βόμβες".

Και πως αντέδρασε στο άκουσμα των σειρήνων και στις εκρήξεις που ακολούθησαν: "Για να πω την αλήθεια δεν συνειδητοποίησα τόσο πολύ πόσο επικίνδυνα ήταν τα πράγματα, περισσότερο η γυναίκα μου θα έλεγα ότι ανησύχησε, φοβήθηκε, εγώ ήμουν περισσότερο ήρεμος. Έτσι είμαι βέβαια εν γένει σαν άνθρωπος, ήρεμος".

Οι λόγοι που έφυγα από το Ισραήλ ήταν αγωνιστικοί, είχα μείνει σχεδόν εκτός ομάδας

Για πολλούς αυτός ο λόγος θα ήταν ο κυριότερος για να αποχωρήσει κάποιος από το Ισραήλ και να λύσει το συμβόλαιο του με την Μπερ Σεβά. Όχι όμως για τον Ανέστη: "Πρώτα απ’ όλα οι λόγοι ήταν ποδοσφαιρικοί, γιατί ήμουν «σχεδόν» εκτός ομάδας, μετά τα δύο ματς που παίξαμε και αυτό έπαιξε περισσότερο ρόλο γιατί ήθελα να βρω μια ομάδα που να με πιστεύει και να συνεχίζω να αγωνίζομαι".

Μπορεί ένας παίκτης που και στο παρελθόν έχει κάτσει στον πάγκο για μεγάλο διάστημα και εν συνεχεία πήρε τη φανέλα του βασικού σπίτι του σε Πανιώνιο και ΑΕΚ να καταλάβει πως όλα τελείωσαν μέσα σε δύο μήνες: "Είχα καταλάβει πως είχε τελειώσει αυτός ο κύκλος στο Ισραήλ, παρά το σύντομο πέρασμα μου, γιατί ήμουν εκτός ομάδας και θα ήταν δύσκολο να επιστρέψω στους αγωνιστικούς χώρους. Έκανα μόνο προπονήσεις, οπότε για μένα όλα είχαν τελειώσει".

Από τις "εμπόλεμες ζώνες", Κυπελλούχος στην... κρύα Σουηδία

Και από το Ισραήλ, τη ζέστη, τις "εμπόλεμες ζώνες" στη Σουηδία, μια εντελώς διαφορετική χώρα και μια ιστορική ομάδα όπως η Γκέτεμποργκ: "Ο πρώτος καιρός, ένας μήνας, δύο, ήταν δύσκολα, γιατί είχα συνηθίσει σε εντελώς διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες και όταν πήγα εκεί ήταν τα πάντα χιονισμένα, είχε -10, αλλά ήμασταν και τυχεροί σε εισαγωγικά καθώς το προπονητικό που κάναμε προπόνηση, όχι το κεντρικό, αλλά ένα άλλο γήπεδο που ήταν κλειστό. Οπότε μπήκα σε ρυθμό σιγά-σιγά και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Αλλά μετά από ένα-ενάμιση μήνα συνήθισα και το κρύο".

Με το καλημέρα ο Έλληνας τερματοφύλακας πήρε τη φανέλα του βασικού σπίτι του, έπαιξε σε όλα τα ματς του πρωταθλήματος και βοήθησε τη Γκέτεμποργκ που δεν διανύει το καλύτερο φεγγάρι στην ιστορία της, είχε πάρει τον τελευταίο της τίτλο το 2015, να κάνει αρκετά σπουδαία ματς.

Εμφανίσεις οι οποίες του έδωσαν το ρόλο του βασικού και την επόμενη σεζόν. Μια χρονιά που συνοδεύτηκε από δύο σημαντικά πράγματα, το ένα σε αθλητικό επίπεδο που ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου, τον Ιούλιο του 2020 κόντρα στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Μάλμε: "Με εμπιστεύτηκαν από την αρχή στην ομάδα και αυτό ήταν αρκετά σημαντικό. Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στη Σουηδία, μπόρεσα να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου από την αρχή και να κάνω κάποιες καλές εμφανίσεις αλλά φυσικά όταν σηκώνεις ένα τρόπαιο είναι το σημαντικότερο. Πόσο μάλλον όταν φτάνεις στην κατάκτηση ενός τίτλου μετά από πέντε χρόνια μακριά, καθώς η Γκέτεμποργκ είχε να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο από το 2015".

Για να έρθει βέβαια αυτός ο τίτλος έπρεπε να συμβάλει και ο ίδιος τα μέγιστα καθώς στον ημιτελικό κόντρα στην Έλφσμποργκ έπιασε πέναλτι στο φινάλε και έδωσε την πρόκριση στην ομάδα του:

"Πλην του τελικού και της κατάκτησης του τροπαίου από τις κορυφαίες στιγμές της θητείας μου στη Σουηδία ήταν ο ημιτελικός με αντίπαλο την Ελφσμποργκ στον οποίο έπιασα και πέναλτι στο 87ο λεπτό με το σκορ στο 0-0. Έδωσα στην ομάδα μου την ευκαιρία να αγωνιστεί στο τελικό".

Στη Σουηδία δεν... έζησα τόσο πολύ τον κορονοϊό, τα πάντα ήταν πιο ελεύθερα

Στη Σουηδία τον βρήκε και ο κορονοϊός, μια χώρα που αντιμετώπισε εντελώς διαφορετικά από κάθε άλλη χώρα την πανδημία αναφορικά με τα μέτρα που πήρε με τον Ανέστη να τονίζει: "Δεν έχω... ζήσει τόσο πολύ τον κορονοϊό θα μπορούσα να πω εγώ, όσο τον έζησε για παράδειγμα ο κόσμος στην Ελλάδα. Ναι μεν είχαμε κάποια μέτρα αλλά ήταν τα περισσότερα για τα μαγαζιά και είχε να κάνει με το ωράριο τους, να κλείνουν νωρίτερα. Για αυτό κάποιες φορές όταν είχαμε διακοπές και ερχόμουν στην Ελλάδα μου φαινόταν περίεργο να χρησιμοποιούμε μάσκες, να κάνουμε τεστ ενώ τα πράγματα στη Σουηδία ήταν ελεύθερα".

Πως είναι όμως γενικότερα τα πράγματα στη Σουηδία σε σχέση με την Ελλάδα: "Έχεις πιο ήρεμη ζωή, δεν βγαίνει ο κόσμος έξω συνέχεια μετά τις δουλειές του, πάνε απευθείας στο σπίτι ή στο γυμναστήριο. Εδώ θα βγεις έξω για καφέ το απόγευμα, και εκεί βέβαια αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Περνάνε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια τους θα μπορούσα να πω".

Ενώ σε σχέση με το πως αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο στη χώρα της Σκανδιναβίας υποστήριξε: "Έχει διαφορετική κουλτούρα ο κόσμος της Σουηδίας, είναι περισσότερο προσηλωμένοι στη δουλειά τους, δεν υπάρχει τόσο πίεση όσο υπάρχει στην Ελλάδα και ευχαριστιέσαι περισσότερο το ποδόσφαιρο".

Το "διαζύγιο" με την Γκέτεμποργκ και η αποθέωση από το πέταλο

Μετά από 100 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με τη φανέλα της Γκέτεμποργκ ο Γιάννης Ανέστης δεν συνεχίζει στο σύλλογο της Σουηδίας. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο οι δύο πλευρές αποφάσισαν να χωρίσουν το δρόμο τους: "Ήμουν πολύ ευχαριστημένος με την ομάδα, με πίστεψαν από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν θα συνεχίσω στην Γκέτεμποργκ με την οποία λήγει το συμβόλαιο μου και τυπικά στις 31 Δεκεμβρίου, ήταν λύση, κοινή συναινέση μπορείς να το πεις με την ομάδα. Βάλαμε κάποια πράγματα κάτω, οικονομικά και αγωνιστικά και αποφασίσαμε να μη συνεχίσουμε τη συνεργασίας μας".

Από τη στιγμή που ήταν γνωστό πως οι δρόμοι των δύο πλευρών θα "χωρίσουν" οι γηπεδούχοι τίμησαν τον Ανέστη, δύο ματς πριν το φινάλε στην αναμέτρηση με την Όστερσουντ με τον 30χρονο γκολκίπερ να ζει μια από της καλύτερες μέρες της καριέρας του: "Τα όσα έζησα μετά το ματς με την Όστερσουντ που δεν έπαιξα ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου. Ήμουν πολύ συγκινημένος όταν άκουσα τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα μου, που έλεγαν στα αγγλικά «Γιάννης Ανέστης». Για μένα ήταν πρωτόγνωρο και για πολλούς άλλους ποδοσφαιριστές είναι σημαντικό, ο κόσμος και μάλιστα ξένος κόσμος να δείχνει με αυτό τον τρόπο την αγάπη του. Να βλέπει τι δουλειά πους έχει κάνει και να την αναγνωρίζει με αυτόν τον τρόπο"

Ανατρίχιασα τη στιγμή που ο κόσμος φώναζε το όνομα μου

Ήταν κάτι που δεν περίμενε, καθώς κανείς από την ομάδα δεν τον είχε προϊδεάσει: "Δεν περίμενα ότι συνέβη. Ναι μεν μου είχαν πει πως θα με τιμήσουν, θα μου δώσουν μια ανθοδέσμη και ο κόσμος θα με χειροκροτούσε όπως συμβαίνει σχεδόν παντού. Δεν περίμενα όμως μετά το τέλος του παιχνιδιού να είμαι μπροστά στους «φανατικούς» και να αρχίζουν α φωνάζουν ρυθμικά το όνομα μου. Μπορώ να πω ότι ανατρίχιασα όταν ο κόσμος άρχισε να φωνάζει το όνομα μου, μακάρι να υπάρξουν και άλλες τέτοιες στιγμές".

Και αποκτά ξεχωριστή σημασία από τη στιγμή που κάτι ανάλογο δεν είχε συμβεί με άλλον παίκτη αυτά τα τρία χρόνια, πόσο μάλλον με κάποιον ξένο: "Συνέβη κάτι ανάλογο την ίδια μέρα καθώς ο αρχηγός τα προηγούμενα χρόνια, ο Σόντερ, ο οποίος ήταν 12 χρόνια στο σύλλογο έτυχε ανάλογης αποθέωσης. Για αυτό ήμουν ενθουσιασμένος. Γιατί ήταν μια ξένη χώρα, ο κόσμος δεν με ήξερε, και κατάφερα μέσα από τη δουλειά μου μετά από τρία χρόνια να γίνω σύνθημα στα χείλη των οπαδών".

Η μικρή Ελληνική παροικία της Γκέτεμποργκ

Στη Σουηδία έτυχε να υπάρξει συμπαίκτης με αρκετούς παίκτες από τη Super League, τελευταίος όλων ο Μάρκους Μπεργκ με τον οποίο είχε βρεθεί ως αντίπαλος στην Ελλάδα, στα αθηναϊκά ντέρμπι: "Είχαμε παίξει αντίπαλοι όσο ήταν στον Παναθηναϊκό όπου έκανε εξαιρετικές χρονιές και βοήθησε την ομάδα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, επαγγελματίας και αγωνιστικά μας βοήθησε τα μέγιστα απ’ όταν ήρθε στην ομάδα το καλοκαίρι".

Με τον Σουηδό φορ να πετυχαίνει δέκα γκολ στη σεζόν και να είναι κίλερ και στις προπονήσεις όπως προσθέτει ο Ανέστης: "Όπου έβρισκε μισή ευκαιρία την έκανε γκολ. Νομίζω πως είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς με τους οποίους έχω παίξει".

Πλην του Μπεργκ όμως τα προηγούμενα χρόνια έπαιξε μαζί με τους Γιακούμπ Γιόχανσον, Βέρμπλουμ και Μπιάρσμιρ που επίσης έχουν περάσει από τη χώρα μας και συγκεκριμένα την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα. Μια ελληνική "παροικία" μέσα στα αποδυτήρια της Γκέτεμποργκ: "Συνέχεια με ρωτούσαν όλοι τι γίνεται στην Ελλάδα, ποιος είναι πρώτος στη βαθμολογία, τι συμβαίνει στο πρωτάθλημα και πως πηγαίνει η μάχη του πρωταθλήματος. Αλλά συζητούσαμε γενικότερα και για την Ελλάδα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο".

Το περασμένο καλοκαίρι ο Γιόχανσον σταμάτησε το ποδόσφαιρο με τον Έλληνα γκολκίπερ να τονίζει: "Ο Γιόχανσον σταμάτησε το καλοκαίρι το ποδόσφαιρο, είναι λυπηρό όταν ένας ποδοσφαιριστής σταματάει και πόσο μάλλον για τον Γιάκομπ που έβαλε τέλος στην καριέρα του όχι επειδή μεγάλωσε αλλά επειδή λόγω τραυματισμού δεν άντεχε άλλο το γόνατο του να συνεχίσει".

Παράλληλα στο σύλλογο της Σουηδίας υπήρξε συμπαίκτης και με τον Χάμσικ, έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή ο οποίος βγάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα σε σχέση με το πως είναι στις προπονήσεις και τους αγωνιστικούς χώρους: "Τον έβλεπα στη Νάπολι και εγώ πίστευα πως θα είναι ιδιόρρυθμος και περίεργος σαν χαρακτήρας. Αλλά ήταν ακριβώς το αντίθετο. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, δουλευταράς, στο γυμναστήριο πριν και μετά την προπόνηση. Ποιοτικά ήταν ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα αλλά και σαν άνθρωπος ήταν πάντα εκεί, δίπλα σου, να σε βοηθήσει, να συζητήσει διάφορα θέματα".

Βέβαια παρά τους καλούς παίκτες που είχε η Γκέτεμποργκ, πλην του Κυπέλλου, δεν μπόρεσε να κάνει το κάτι παραπάνω στο πρωτάθλημα. Τι έφταιξε: "Πριν πάω εγώ το 2019 η ομάδα είχε κάποια οικονομικά προβλήματα και άρχισαν να στηρίζονται στα νέα παιδιά για να έχουν έσοδα και σιγά-σιγά όσο περνάει ο καιρός πιστεύω πως θα ανεβαίνει επίπεδο. Όπως πήραμε πέρυσι το Κύπελλο και από εδώ και στο εξής θεωρώ πως η ομάδα θα αρχίσει να διεκδικεί ξανά την έξοδο στην Ευρώπη και τίτλους".

Τώρα που φεύγει από τη Σουηδία όμως είναι κάτι που θα του λείψει: "Ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο πάρα πολύ. Θα μου λείψει η νοοτροπία που έχουν εκεί, ο κόσμος και οι ομάδες. Εμπιστεύονται νέους παίκτες, αυτό είναι σημαντικό για τις ακαδημίες τους για να έχουν έσοδα και αυτό που δεν θα μου λείψει είναι ο καιρός και τα γήπεδα γιατί κάποιες ομάδες, λόγω του κρύου, έπαιζαν σε πλαστικό χορτάρι".

Αν γυρίσει το χρόνο πίσω, οι καλύτερες στιγμές στην καριέρα του ήταν το πρωτάθλημα και το Κύπελλο με την ΑΕΚ και το Κύπελλο με την Γκέτεμποργκ, ποια είναι όμως η χειρότερη: "Δεν θα το έλεγα ότι ήταν η χειρότερη αλλά θα έλεγα η περίοδος που έμεινα έξι μήνες εκτός ομάδας μετά από το πέρασμα μου από το Ισραήλ και έκανα ατομικές προπονήσεις για να κρατιέμαι σε ρυθμό και να μπορέσω να βρω τον επόμενο σταθμό της καριέρας μου".

Ο κύκλος που είχε "κλείσει" στη ΑΕΚ και ο ποιοτικότερος Ολυμπιακός

Έχουν περάσει 3,5 χρόνια από τη στιγμή που έφυγε από την ΑΕΚ. Μια ομάδα με την οποία είχε 90 και πλέον συμμετοχές, ήταν βασικός στο ξεκίνημα της σεζόν που η ένωση έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου μετά από αρκετά χρόνια αλλά στο δεύτερο μισό έμεινε εκτός με το συμβόλαιο του να μην ανανεώνεται το καλοκαίρι του 2018. Έχει καταλήξει όμως στο τι έφταιξε ή απλά έκλεισε ο κύκλος;

"Πέρασα όμορφα χρόνια στην ΑΕΚ, κερδίσαμε τίτλους, το πρωτάθλημα το Κύπελλο. Είχα αποφασίσει τότε με την οικογένεια μου ότι θέλαμε να ζήσουμε το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό, να δούμε πως είναι και πιστεύω πως είχε έρθει η ώρα να τελειώσει ο κύκλος μου στην Ελλάδα για να ζήσουμε κάτι διαφορετικό".

Και προσθέτει: "Θεωρώ πως ήταν το καλύτερο τάιμιγνκ και η καλύτερη στιγμή να φύγω από Ελλάδα και να παίξω στο εξωτερικό".

Θα συζητούσε όμως μια ενδεχόμενη επιστροφή στην ΑΕΚ και την ευκαιρία να παίξει στην "Αγιά Σοφιά": "Αυτή τη στιγμή ο πρωταρχικός μου στόχος είναι να συνεχίσω στο εξωτερικό αλλά από εκεί και πέρα ποτέ μην λες ποτέ. Η ΑΕΚ είναι μια μεγάλη ομάδα, διεκδικεί πάντα τίτλους και όπως παρακολουθώ από φωτογραφίες και βίντεο η «Αγιά Σοφιά» θα είναι ένα από τα καλύτερα γήπεδα στην Ελλάδα. Αλλά δεν ξέρω τι θα συμβεί".

Όπως είναι φυσικό ο Έλληνας γκολκίπερ παρακολουθεί τι γίνεται στη χώρα μας και έχει βγάλει το συμπέρασμα πως ο Ολυμπιακός είναι ένα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους: "Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος, έχει παίκτες με ποιότητα, έχει μια καλή ομάδα και πιστεύω ότι αν η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και από κοντά και ο Παναθηναϊκός ανεβάσουν την απόδοση τους και μπορέσουν να βρεθούν πιο κοντά στον Ολυμπιακό, να μειώσουν τη διαφορά μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, θα δούμε ένα πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα στα playoffs. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός δείχνει πως βρίσκεται ένα επίπεδο παραπάνω".

Ο Ολυμπιακός έχει έναν προπονητή πολλά χρόνια και παίκτες έμπειρους στο ανώτερο επίπεδο

Τι είναι αυτό που κάνει τους "ερυθρόλευκους" να ξεχωρίζουν: "Έχει έναν προπονητή που είναι τρία-τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Ξέρει τη νοοτροπία της χώρας μας, γνωρίζει τους περισσότερους ποδοσφαιριστές, έχει κρατήσει έναν κορμό και προσθέτει κάποιους παίκτες που λείπουν από το ρόστερ του. Έχει έμπειρους ποδοσφαιριστές και επειδή έχουν αγωνιστεί και στο κορυφαίο επίπεδο, το Champions League, μπορούν να διαχειριστούν τις κακές στιγμές στο γήπεδο. Ενώ οι άλλες ομάδες αλλάζουν προπονητές συνέχεια, με αποτέλεσμα να μην διατηρούν τον κορμό τους. Δεν έχουν ένα σταθερό πλάνο και για αυτό πιστεύω ο Ολυμπιακός, όπως είπα και πριν, είναι ένα επίπεδο πάνω".

Όταν αγωνιζόταν βασικός στην ΑΕΚ είχε καταφέρει να βρεθεί και στην Εθνική Ελλάδας, αλλά δεν είχε παίξει, ένα από τα απωθημένα που έχει ο Έλληνας τερματοφύλακας και για το οποίο θα προσπαθήσει μέσα από τη νέα του ομάδα: "Κάθε ποδοσφαιριστής και κάθε αθλητής γενικότερα θέλει να φοράει το εθνόσημο και να αγωνίζεται για τη χώρα του. Φυσικά το έχω στο μυαλό μου αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να βρω το νέο σταθμό της καριέρας μου και μέσα από τις εμφανίσεις μου και της καθημερινής μου δουλειάς να καταφέρω να επιστρέψω στην Εθνική".

Γνωρίζει βέβαια και ο ίδιος πως ο συναγωνισμός είναι μεγάλος, υπάρχουν αρκετοί καλοί Έλληνες γκολκίπερ, όπως ο Βλαχοδήμος, ο Αθανασιάδης, ο Πασχαλάκης, ο Μπάρκας, ο Διούδης και το επίπεδο έχει ανέβει: "Αυτό είναι καλό, να υπάρχουν καλοί Έλληνες τερματοφύλακες γιατί υπάρχει και ο υγιής ανταγωνισμός και αυτό είναι κάτι που σε βοηθάει καθημερινά να βελτιώνεσαι".

Όταν είσαι απλήρωτος είναι δύσκολο να επικεντρωθείς στο ποδόσφαιρο

Ο 30χρονος κίπερ εκτός γηπέδων έχει δίπλα του τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, ένα κοριτσάκι και δύο δίδυμα αγόρια και η οικογένεια του αποτελεί το καταφύγιο του. Ενώ η σύντροφος του πολλές φορές είναι και η δική του "ψυχολόγος" παρά το γεγονός πως δεν ξέρει από ποδόσφαιρο: "Αυτό τον ρόλο τον παίζει η γυναίκα μου είναι πάντα δίπλα μου. Από την πρώτη στιγμή που έχουμε γνωριστεί με στηρίζει και είναι εκεί. Μπορεί να μην ξέρει πολλά πράγματα πάνω στο ποδόσφαιρο, αλλά μετά από ένα ματς θα τη ρωτήσω πως το είδε. Γιατί μπορεί να πάρω πράγματα από τη συζήτηση μας".

Τις τελευταίες μέρες γίνεται αρκετός λόγος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές των μικρών ομάδων, με τον πρόεδρο του ΠΣΑΠΠ Γιώργο Μπαντή να μιλάει για αυτά στο SPORT24 και ο Γιάννης Ανέστης στο παρελθόν, ως παίκτης του Πανιωνίου, βίωσε κάποιες αντίστοιχες στιγμές: "Όταν αγωνίζεσαι στην Ελλάδα και δεν είσαι σε τοπ επίπεδο υπάρχουν και αυτά δυστυχώς, οι οικονομικές οφειλές. Όσο και να θες να τα ξεχνάς όταν μπαίνεις και κάνεις προπονήσεις είσαι πάνω απ’ όλα άνθρωπος και σε επηρεάζουν πολύ αυτά. Μακάρι ο ΠΣΑΠΠ να το βελτιώσει αυτό και να βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές που δεν ανταμείβονται στην ώρα τους και με πολλά λεφτά".

Και προσθέτει: "Πέρασε μια περίοδος στον Πανιώνιο που αντιμετώπισα ανάλογο πρόβλημα αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ήταν στις χαμηλότερες κατηγορίες αλλά δεν κράτησε αρκετά, μετά ξεκίνησαν κανονικά οι πληρωμές. Όσο μπορείς προσπαθείς να το αφήσεις πίσω, αν και δεν είναι τόσο εύκολο, για να είσαι συγκεντρωμένος στις δραστηριότητες που σου βάζει η ομάδα και προσπαθείς να το ξεπεράσεις, να δείξεις τον καλύτερο σου εαυτό γιατί είσαι επαγγελματίας".

Ο ρόλος του πατέρα και το δώρο από τον Άγιο Βασίλη

Για τον ίδιο είναι δυσκολότερος ο ρόλος του τερματοφύλακα απ' αυτόν του πατέρα με τον Ανέστη να δηλώνει: "Για μένα δυσκολότερο είναι να είσαι τερματοφύλακας, πατέρας τριών παιδιών τα καταφέρνεις. Βοηθάει και η γυναίκα μου αλλά και εγώ όσο δεν λείπω για τις ποδοσφαιρικές μου υποχρεώσεις. Έχουμε και τη μικρή μας την κόρη που μπορεί να μας βοηθήσει αλλά και τα μικρά είναι αρκετά ήρεμα παιδιά έως τώρα".

Η μεγάλη του κόρη σιγά-σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει από το ποδόσφαιρο και μάλιστα σχετικά πρόσφατα τον έκανε να βουρκώσει με μια ατάκα της: "Συνέχεια λέει μπάλα-μπάλα παρότι κορίτσι. Θα σου πω μια στιγμή για την οποία συζητήσαμε νωρίτερα. Όταν ήμουν στη φυσούνα για να βραβευθώ από τους ιθύνοντες της Γκέτεμποργκ, να μου δώσουν την ανθοδέσμη με ρώτησε «μπαμπά γιατί δεν είσαι μέσα να παίξεις;» επειδή είχε συνηθίσει να με βλέπει μέσα στο γήπεδο. Εκείνη τη στιγμή βούρκωσα γιατί ήταν λίγο περίεργη στιγμή. Με είχε συνηθίσει να παίζω".

Στην έως τώρα καριέρα του ο Ανέστης έχει δώσει περισσότερα από 300 παιχνίδια και σε σχετική ερώτηση για το ματς που θα ήθελε να παίξει ξανά επέλεξε αυτό με τη Μίλαν για το Europa League της σεζόν 2017-18: "Θα ήθελα να παίξω ξανά, είναι ένα από τα καλύτερα ματς που έχω κάνει, αν όχι το καλύτερο, αυτό με τη Μίλαν για το Europa League. Να το ζήσω όλο αυτό και γιατί ήταν ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι και κόντρα σε μια σπουδαία ομάδα".

Στον αριστερό καρπό του Έλληνα γκολκίπερ ξεχωρίζουν τα 12 κομποσχοίνια που φοράει με τον ίδιο να μιλάει για την πίστη του στον Θεό λέγοντας: "Πιστεύω πάρα πολύ στο Θεό και ο λόγος που τα φοράω στο αριστερό χέρι είναι γιατί το 2013 που ήμουν στον Πανιώνιο είχα σπάσει τον αγκώνα μου και από τότε με προστατεύει".

Όσο για την ερώτηση που θα έκανε στον ίδιο του τον εαυτό, είναι τι θα άλλαζε στην επαγγελματική του καριέρα και η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση που ο ίδιος έκανε ήταν η εξής: "Αυτή τη στιγμή δεν θα άλλαζα τίποτα. Πρέπει να μετανιώνεις για πράγματα που δεν έχεις κάνει όχι για όσα έχεις κάνεις".

Διανύουμε τις μέρες των Χριστουγέννων και ο Γιάννης Ανέστης αν μπορούσε να γίνει για μια μέρα ο ίδιος Άγιος Βασίλης θα έκανε δώρο στον εαυτό του την επόμενη ομάδα του και στον κόσμο όλο υγεία: "Αρχικά θα ήθελα υγεία σε όλο τον κόσμο που είναι και το πολυτιμότερο αγαθό. Όσο για μένα να μου φέρει τη νέα μου ομάδα. Ας βάλει στον σάκο του μια από το εξωτερικό. Κάθε αθλητής έχει όνειρα φιλοδοξίες και αυτό για μένα είναι να αγωνιστώ σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα".

Μάλιστα κλείνει τη συνέντευξη του στο SPORT24 λέγοντας πως θα ήθελε να παίξει σε μια μικρότερη ομάδα, αρκεί αυτή να αγωνίζεται σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, παρά σε μια μεγάλη ομάδα σε ένα μικρότερο πρωτάθλημα, όπως συνέβη με την Γκέτεμποργκ: "Θα επέλεγα να πάω σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα και ας είναι μια ομάδα που θα παλεύει για την κατηγορία".