"Μα καλά στη Γ’ Εθνική;". Μία ερώτηση την οποία ο Γιάννης Κοντοές άκουσε πολλές φορές από το 2020 μέχρι και σήμερα. Πολλοί ήταν εκείνοι που αναρωτήθηκαν γιατί κάποιος να φύγει από το εξωτερικό και να επιστρέψει στην Ελλάδα, πόσο μάλλον σε μία ομάδα όπως ο Πανιώνιος που υποβιβάστηκε το 2020 και αγωνίζεται στην Γ’ Εθνική.

Η απάντηση για εκείνον ήταν απλή. Άλλωστε, λένε πως νιώθεις καλά εκεί που είναι το σπίτι σου. Και το σπίτι του Γιάννη Κοντοέ είναι στη Νέα Σμύρνη, στον Πανιώνιο με τους Πάνθηρες. Πέρασε από ΑΕΚ, Αστέρα, Ατρόμητο και Απόλλωνα, είδε πολλά, έζησε ακόμα περισσότερα και έπειτα από 12 χρόνια στη Super League είναι έτοιμος να ξετυλίξει το κουβάρι της καριέρας του.

Συνέντευξη στη Μαρία Κουβέλη

Δεν μασάει τα λόγια του, αυτό που έχει να πει το λέει ευθέως και χρειάζονται μόλις λίγα λεπτά συζήτησης μαζί του για να το αντιληφθεί κανείς. Ο Γιάννης Κοντοές μίλησε στο SPORT24 για το παρελθόν, αλλά και μέλλον, τον παίκτη, τον τεχνικό διευθυντή και τον "πυροσβέστη" Κοντοέ, ενώ τάραξε τα νερά υπενθυμίζοντας σε όλους μας το τεράστιο πρόβλημα των οφειλών που έχουν ελληνικές ομάδες προς ποδοσφαιριστές και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για νέο περιστατικό αυτοκτονίας, όπως του Νίκου Τσουμάνη που είχε συγκλονίσει τον κόσμο του ποδοσφαίρου και όχι μόνο.

Ο Πανιώνιος: Αφετηρία και τερματισμός

Φόρεσε την κυανέρυθρη φανέλα για πρώτη φορά το 2007 και την αποχωρίστηκε το 2011 όταν και έκανε το επόμενο βήμα στην ΑΕΚ. Η αγάπη του για την ομάδα είναι γνωστή. Οι δρόμοι τους έμελλε να ξανασμίξουν τον Οκτώβριο του 2020. Όταν από την Κλουζ και τη Ρουμανία γύρισε στο μέρος από όπου άρχισε αυτό το ωραίο ταξίδι. Ήρθε πάλι στην αφετηρία του.

"Ήταν όνειρο ζωής για μένα να παίξω στον Πανιώνιο. Γεννήθηκα στο γήπεδο του Πανιωνίου και η αλήθεια είναι πως όταν έφυγα από την ομάδα για να πάω στην ΑΕΚ, δεν έφυγα με τις καλύτερες συνθήκες. Δεν παύει όμως, να μεγάλωσα εδώ. Δεν έχει σημασία αν έχει κατακριθεί η απόφασή μου ή όχι. Όλοι ξέρουν πως αγαπάω την ομάδα, για τους δικούς μου λόγους, για τα δικά μου αισθήματα, τις δικές μου στιγμές μέσα στον Πανιώνιο.

Δεν έχω ζήσει ακόμα την καλύτερη στιγμή στο ποδόσφαιρο, δεν έχει έρθει ακόμα, θα έρθει μέσα από τον Πανιώνιο

Η αγάπη μου για την ομάδα δεν είναι για να τη διατυμπανίζω. Ποτέ δεν είπα ότι ήρθα να βοηθήσω, ότι ήρθα για να σώσω τον Πανιώνιο. Με έχουν ρωτήσει ποια ήταν η καλύτερή σου στιγμή και έχω απαντήσει πως δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά θα έρθει μέσα από τον Πανιώνιο. Πολλές φορές μου λένε: "Μα καλά στην Γ’ Εθνική;". Εγώ ονειρεύομαι άλλα πράγματα και νιώθω περήφανος που φοράω τη φανέλα του Πανιωνίου. Όποιος έρχεται, έτσι κι αλλιώς έρχεται για να βοηθήσει, απλώς εγώ πλέον μπορώ να το κάνω σ’ ένα μεγαλύτερο πλαίσιο.

Βρισκόμουν στη Ρουμανία εν μέσω κορονοϊού όταν έπεσε η ομάδα. Είχα αποφασίσει ότι τελειώνει το εξωτερικό για μένα, γιατί δεν μπορούσα να ζήσω άλλο μακριά από την οικογένειά μου. Το δοκίμασα, μου άρεσε, ήθελα να δω και κάτι καινούριο. Στην Κλουζ δεν έπαιξα.

Ήμουν επιλογή του προέδρου, όμως εκεί έκανε κουμάντο ο προπονητής, Νταν Πετρέσκου. Δεν μπορέσαμε να συνυπάρξουμε, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος. Ήθελα να φύγω δανεικός και τότε αν και είχα προτάσεις και από την Ελλάδα ήθελαν να παραμείνω στη Ρουμανία, ώστε να με παρακολουθούν.

Λόγω κορονοϊού τα πράγματα άλλαξαν και δεν μπορούσα να βλέπω πλέον την οικογένειά μου συχνά. Έτσι, σχεδόν μετά από δύο μήνες που είχα να τους δω και είδα την κόρη μου είπα τέλος, δεν ξαναφεύγω ούτε καν από την Αθήνα. Δόξα τον Θεό έχω κάνει έναν μεγάλο κύκλο στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Κάπου εκεί υπήρξε ενδιαφέρον από ομάδα της Super League 1, όπως και από τον Πανιώνιο. Μου έκαναν την πρόταση και το είδα ως μία εξέχουσα ευκαιρία να βοηθήσω κι εγώ. Αλλά δεν γύρισα για να βοηθήσω μόνο. Ειλικρινά απολαμβάνω την κάθε μέρα στον σύλλογο και ένας λόγος ακόμα που με κάνει περήφανο η επιστροφή μου είναι ότι ξαναβρέθηκα με τον κόσμο, με αποδέχθηκαν.

Πήραμε τον Πανιώνιο στην Δ’ κατηγορία και προσπαθήσαμε να ξαναστήσουμε την ομάδα από την αρχή

Δεν έχει σημασία ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο τότε, αλλά το σημαντικό είναι πως είμαι ξανά εδώ. Νιώθω δημιουργικός, υπάρχουν πολλά πράγματα που βελτιώνουμε συνεχώς, ανεξαρτήτως του αν ο Πανιώνιος είναι στην τρίτη κατηγορία και αγωνίζεται στην τέταρτη. Πέρυσι που ήταν και ο Γιάννης Μανιάτης και ο Νίκος Σπυρόπουλος δημιουργήσαμε ένα πολύ δυνατό team.

Δεν κατακρίναμε προηγούμενες διοικήσεις ούτε ασχοληθήκαμε με το τι συνέβαινε πριν. Πήραμε τον Πανιώνιο στην Δ’ κατηγορία, ήρθαμε εγώ, ο Γροντής και τα παιδιά της Β’ ομάδας και προσπαθήσαμε να τους μυήσουμε στον επαγγελματισμό και να ξαναστήσουμε την ομάδα από την αρχή. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να αλλάξουμε ΑΦΜ και να χάσουν οι άνθρωποι τα δεδουλευμένα τους.

Υπάρχουν οι συνθήκες που συναντάς και οι συνθήκες που δημιουργείς. Δεν περιμένεις την ευτυχία να σου τη δώσει κάποιος άλλος, τη δημιουργείς εσύ. Έτσι πορευτήκαμε και κάναμε μεγάλα άλματα προόδου σε όλα τα επίπεδα και τις δύο χρονιές. Ανεξαρτήτως αν η ομάδα δεν ανέβηκε φέτος και βγήκαμε δεύτεροι. Σίγουρα, είναι ένα μελανό σημείο και σίγουρα αγωνιζόμαστε σε ένα πρωτάθλημα ειδικών συνθηκών".

Δεν είναι μόνο ο αρχηγός του Πανιωνίου. Είναι κόμματι του συλλόγου, μέρος της ιστορίας της ομάδας και ο άνθρωπος που η διοίκηση εμπιστεύεται και εκτιμά. Το έδειξε άλλωστε, έμπρακτα ο σύλλογος αυτό όταν τον Μάιο του 2021 ανακοίνωσε πως αναλαμβάνει παράλληλα, καθήκοντα τεχνικού διευθυντή στις ακαδημίες της ομάδας.

"Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές και αν ο Πανιώνιος σταθεί η αφορμή για να συμβεί αυτό θα είναι ευχής έργο για μας. Όσοι βρίσκονται πίσω από την ομάδα δεν είναι επαγγελματίες παράγοντες. Είναι απλοί φίλαθλοι που έχουν μία οικονομική άνεση, αγαπούν τον Πανιώνιο και πίστεψαν σε άτομα που έχουν την εμπειρία και τη γνώση, γι’ αυτό μου ανέθεσαν και τις Ακαδημίες.

Ο κόσμος είναι το μεγαλύτερο όπλο του Πανιωνίου

Έχουμε κάνει πολύ σημαντική δουλειά. Τουλάχιστον οι τρεις ηλικίες κάτω από την πρώτη ομάδα, δουλεύουν κανονικά όπως η πρώτη ομάδα: ίδια τακτικά μοντέλα, ίδια προπονητικά πρωτόκολλα. Είναι σημαντικό που η Κ17 και η Κ19 παίζουν στη Super League. Έχει αναγνωριστεί από όλους τους αντιπάλους μας η δουλειά που κάνουμε, ότι υπάρχει βελτίωση και πλέον ανταγωνιζόμαστε όλες τις ομάδες. Παιδιά που έφυγαν το καλοκαίρι επειδή έπεσε η ομάδα μάς παίρνουν τηλέφωνο για να γυρίσουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για μας.

Αυτή τη στιγμή ο Πανιώνιος έχει ανάγκη την υποστήριξη όλης της κοινότητας της Νέας Σμύρνης. Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια. Ήρθαν παίκτες υψηλότερων κατηγοριών και παίκτες που έχουν ξαναφορέσει τη φανέλα και εντυπωσιάστηκαν από την προσέλευση του κόσμου. Γιατί είναι σημαντικό ο φίλαθλος να πηγαίνει στο γήπεδο ανεξαρτήτων αντιπάλου. Τη δεδομένη στιγμή πιστεύω πραγματικά πως ο κόσμος είναι το μεγαλύτερο όπλο του Πανιωνίου".

Η απουσία Ελλήνων ποδοσφαιριστών, οι οφειλές και η απόγνωση

Όντας από τους πιο παλιούς Έλληνες παίκτες με μεγάλη "προϋπηρεσία" στη Super League και τις ελληνικές ομάδες, ο Γιάννης Κοντοές εκτός από το ότι αγαπάει και νοιάζεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διστάζει να εκθέσει δημόσια τα σοβαρά προβλήματα και τις παθογένειές του.

Μίλησε για τον ψυχολογικό βιασμό που υφίστανται τα νεαρά παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, ενώ με αφορμή την αυτοκτονία του Νίκου Τσουμάνη υπενθυμίζει ότι το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, υπάρχει και δηλώνει παρών, όσο κι αν επιλέγουμε να μην το βλέπουμε ή να το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

"Η απουσία Ελλήνων ποδοσφαιριστών από τις ομάδες είναι κάτι που αποθαρρύνει τους παίκτες μικρότερων ηλικιών στο να συνεχίσουν να ακολουθούν το ποδόσφαιρο, απογοητεύονται και ανησυχούν.

Για να μείνουν Έλληνες παίκτες στην Ελλάδα και να μείνουν οι καλοί παίκτες και να αποκτήσει αξία το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να μπουν κανόνες, να υπάρξουν ρόλοι και να μπει και ελεγκτικός μηχανισμός, ο οποίος θα είναι αξιοκρατικός και δεν θα έχει διακοσμητικό ρόλο.

Δεν υφίσταται ομάδα Α’ και Β΄ κατηγορίας, η οποία δεν έχει γήπεδο και προπονητικό. Φτάσαμε 2022 να λέμε "Α, φτιάχτηκε το γήπεδο της Χ,Ψ ομάδας". Δεν γίνεται να ακούμε σε επίπεδο Super League 2 ότι δεν κατέβηκε η τάδε ομάδα γιατί δεν είχε έξοδα για το ταξίδι ή ότι παίζει χωρίς τερματοφύλακα.

Θα έχουμε κι άλλη αυτοκτονία, γνωρίζω παίκτη που του χρωστάνε οι ομάδες και είναι σε απόγνωση

Και όταν είναι το όνειρό σου να γίνεις ποδοσφαιριστής και να ασχοληθείς επαγγελματικά με το άθλημα, τότε μιλάμε για ψυχολογικό βιασμό.

Και πρέπει να θίξουμε κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Είχε βγει μία στατιστική έρευνα από τον ΠΣΑΠΠ με τις οφειλές ελληνικών ομάδων σε ποδοσφαιριστές ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, περίπου 25 εκατ. Πρόκειται για ένα ποσό που αν θέλουν μπορούν μέσα 2-3 χρόνια να το ελαχιστοποιήσουν ή και να το εξαφανίσουν.

Όταν γίνεται κάτι σοβαρό πέφτουμε όλοι πάνω και ενδιαφερόμαστε, αλλά μόλις περάσει η μπόρα το ξεχνάμε. Πριν λίγο χρονικό διάστημα είχαμε την αυτοκτονία ενός παίκτη. Γνωρίζω προσωπικά ότι θα ξαναέχουμε κι άλλη. Γνωρίζω από παίκτη που του χρωστάνε οι ομάδες ότι είναι σε απόγνωση.

Και θα έχουμε δεύτερο περιστατικό και πάλι όλοι θα ευαισθητοποιηθούν για λίγο. Θα έχουμε και δεύτερο περιστατικό, επειδή κάποιες ομάδες δεν του έχουν δώσει τα δεδουλευμένα του. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα".

Οι χαοτικές μέρες πριν τον υποβιβασμό στην ΑΕΚ

Η πρώτη σεζόν στην ΑΕΚ για τον Γιάννη Κοντοέ ήταν ονειρική. Με προπονητή τον Μανόλο Χιμένεθ τη σεζόν 2011/12 η Ένωση τερμάτισε πέμπτη. Τα πράγματα όμως, δεν εξελίχθηκαν έτσι και τη δεύτερη σεζόν. Ο έμπειρος μπακ δεν έζησε τον υποβιβασμό, βίωσε όμως το χάος λίγο πριν την τελική πτώση.

Κι όμως, στο μυαλό του έχει μείνει ανεξίτηλη η αγάπη που πήρε από τον κόσμο, οι στιγμές που έζησε, αλλά και οι εμπειρίες που αποκόμισε.

Ο κόσμος της ΑΕΚ με σταματούσε, ρωτούσε και δεν μπορούσα να τον κοροϊδέψω και να του πω πως όλα είναι καλά. Γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω

"Ο Χιμένεθ είναι τρελός και το ξέρει και ο ίδιος, ζει πολύ έντονα την καθημερινότητα. Από τη στιγμή που ερχόταν στο προπονητικό κέντρο το μάτι του γυάλιζε. Σκεφτόταν τον αγώνα της Κυριακής, της Τετάρτης. Το έβλεπες ότι ήταν εκεί 100%. Ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία η ΑΕΚ.

Την επόμενη σεζόν από ένα σημείο και μετά είχαμε καταλάβει ότι η ομάδα δεν είχε διοίκηση σταθερή και ότι τα πράγματα δεν κυλούσαν ομαλά. Ο κόσμος με σταματούσε, ρωτούσε και δεν μπορούσα να τον κοροϊδέψω και να του πω πως όλα είναι καλά. Γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω. Ακόμα και τώρα όταν με συναντούν φίλαθλοι βλέπω ότι υπάρχει μία αγάπη προς το πρόσωπό μου, που δεν την περίμενα. Όμως, στο τέλος της ημέρας ο κόσμος ξέρει να κρίνει.

Εκείνη την περίοδο ήταν μία ακέφαλη ΑΕΚ που είχε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν να λογοδοτήσουν πουθενά

Τα πράγματα ήταν δύσκολα πριν φύγω, αλλά κι αυτό είναι μέρος του ποδοσφαίρου. Το σημαντικό για μένα ήταν πως κοιμόμουν ήσυχος. Ήξερα πως κάνω το καλύτερο δυνατόν και για την ομάδα μου και για τον εαυτό μου και γι’ αυτό δεν με άγγιξε τόσο όλος αυτός ο χαμός που έγινε με τους οπαδούς και την κατάληψη στα Σπάτα και όλα αυτά τα περιστατικά.

Εκείνη την περίοδο ήταν μία ακέφαλη ΑΕΚ, που είχε ανθρώπους οι οποίοι με τους νόμους που έχουν αλλάξει δεν έχουν να λογοδοτήσουν πουθενά, ανεξαρτήτως το αν οι υπάλληλοι είχαν πάρει τα χρήματά τους ή όχι. Γι’ αυτό και το ελληνικό ποδόσφαιρο θα παίζει με μέτριους ξένους παίκτες και όταν βγαίνουμε στην Ευρώπη τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.

Όλο αυτό που βιώναμε ήταν πράγματι πολύ έντονο, αλλά δεν υπήρξαν τόσα έντονα περιστατικά όπως εκείνο με τον Φουρτάδο. Είχε κάνει μία χειρονομία προς τις εξέδρες που ασφαλώς είναι κατακριτέα και υπήρξε μία ένταση με τους οπαδούς στην προπόνηση. Όμως, δεν υπήρξε βία, επειδή ήμουν μπροστά στο περιστατικό. Σίγουρα βέβαια, θα μπορούσαν να είχαν ξεφύγει τα πράγματα, όμως αποσβέσαμε εμείς την ένταση.

Σίγουρα δεν είναι ωραία γεγονότα, αλλά προσωπικά ποτέ δεν αισθάνθηκα φόβο ή κάτι τέτοιο. Όταν υπάρχουν όμως όλες αυτές οι καταστάσεις, όπως η αβεβαιότητα στον σύλλογο, βρίσκουν χώρο οποιεσδήποτε κακές συμπεριφορές. Η αστάθεια είναι αλήθεια πως φέρνει πίεση και επηρεάζει τους παίκτες, αλλά εκεί μετά έχει να κάνει και με τα ψυχικά αποθέματα που έχει κανείς. Ένας ποδοσφαιριστής ξεχωρίζει για το ταλέντο του, τη φυσική του κατάσταση και τα ψυχικά αποθέματα που έχει.

Αυτό που λέω συνέχεια στα παιδιά στις ακαδημίες είναι πως το άθλημα είναι ατομικό. Εννοώ πως θα έχεις να διαχειριστείς καλές και κακές συμπεριφορές, αλλά αν δεν μπορέσεις να χαλιναγωγήσεις τα συναισθήματά σου θα έχεις πρόβλημα. Τα ψυχικά αποθέματα είναι ίσως το ισχυρότερο όπλο ενός ποδοσφαιριστή.

Είτε καταρρέει η ομάδα είτε όχι εσύ πρέπει να το διαχειριστείς και επειδή πρόκειται και για επάγγελμα να πάρεις και τις σωστές αποφάσεις, χωρίς να μεμψιμοιρείς. Θα γίνει, έγινε, έχεις φύγει, έχεις πάει αλλού και αν είσαι καλός θα προοδεύσεις".

Ο τελικός Κυπέλλου με τον Αστέρα και η επίσκεψη στο κλαμπ των οργανωμένων του Ατρομήτου

Στην Τρίπολη έμεινε για μία σεζόν, όμως μέσα σε αυτόν τον χρόνο κατάφερε να αποκλείσει από τον ημιτελικό Κυπέλλου τον ΠΑΟΚ, με ανατροπή στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και να πάει στον τελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.

Θα ήθελα να είχαμε πάρει το Κύπελλο με τον Αστέρα γιατί είχα δει τον κόσμο και φανταζόμουν το τι είχε να γίνει μετά αν γυρνούσαμε με την κούπα στην Τρίπολη.

"Μετά την ΑΕΚ δεν μπορούσα να υπογράψω στην Κρίσταλ Πάλας, γιατί υπήρχαν εκκρεμότητες με τα δικαστήρια. Έτσι, κατέληξα στην Τρίπολη που τότε δεν το περίμενε κανένας. Έχει μείνει χαραγμένη η χρονιά στον Αστέρα. Ήταν απίστευτα τα συναισθήματα όταν πήγαμε στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ, ήταν sold out το γήπεδο κάναμε και την ανατροπή στην έδρα μας, γιατί είχαμε χάσει 2-1 στην Τούμπα και νικήσαμε 2-0 στην Τρίπολη. Ο κόσμος είναι σημαντική παράμετρος, μπορεί να βοηθήσει και να δώσει ώθηση σ’ έναν ποδοσφαιριστή, αλλά μπορεί και να τον ρίξει κιόλας.

Φτάσαμε στον τελικό στο ΟΑΚΑ και είδαμε τόσο κόσμο με μπλε και κίτρινες φανέλες και λέγαμε που ήταν όλοι αυτοί. Θα ήθελα να είχαμε πάρει το Κύπελλο με τον Αστέρα γιατί είχα δει τον κόσμο και φανταζόμουν το τι είχε να γίνει μετά αν γυρνούσαμε με την κούπα στην Τρίπολη. Η κατάκτηση σίγουρα είναι πολύ σημαντική και το θέλουμε, αλλά η αγάπη του κόσμου είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στο ποδόσφαιρο και αυτό μένει στο τέλος".

Στον Ατρόμητο με γιούχαραν, αλλά στο τέλος τους κέρδισα και με κάλεσαν στο κλαμπ για να με γνωρίσουν από κοντά

Το 2014 η ένταξη και η προσαρμογή στον Ατρόμητο δεν ήταν εύκολη. Άλλωστε, πώς να ξεχάσουν οι φίλοι της ομάδας πως ο Γιάννης Κοντοές αγωνιζόταν στον Πανιώνιο. Με τον δικό του τρόπο όμως, το γύρισε. Όχι μόνο τον αποδέχθηκαν και τον αγάπησαν, αλλά τον έβαλαν στο κλαμπ τους.

"Ήταν δύσκολα στην αρχή στον Ατρόμητο, γιατί πάντα ήμουν παιδί του Πανιωνίου. Μου είχε κάνει εντύπωση στην αρχή, στον πρώτο αγώνα όταν ενώ ήμουν μπροστά από τους οργανωμένους του Ατρομήτου με γιούχαραν. Στο τέλος όμως, τους κέρδισα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά αφού ανανέωσα το συμβόλαιό μου, γιατί αρχικά ήταν να πάω Σταντάρ Λιέγης αλλά χάλασε τελευταία στιγμή, ήρθε ένας από τους οργανωμένους και μου είπε θέλουμε να έρθεις να σε γνωρίσουμε από κοντά. Και όντως έγινε, με κάλεσαν στο κλαμπ, ήταν πολύ ωραίοι χαρακτήρες, είχε πολύ γέλιο, είχαμε περάσει πολύ ωραία και αυτό μένει. Πήρα πολλά πράγματα ως ποδοσφαιριστής από τον Ατρόμητο, αλλά και ως προπονητής από τον Τραϊανό Δέλλα".

Από τα γήπεδα στην Εύβοια με τη μάνικα στο χέρι

Λίγοι έως ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται το περασμένο καλοκαίρι, το καλοκαίρι εκείνο που γίναμε θεατές σ' ένα θρίλερ που τέλος δεν είχε. Και όταν τελικά, μπήκε η τελεία, χιλιάδες στρέμματα δάσους είχαν γίνει ήδη στάχτη.

Η κινητοποίηση του κόσμου ήταν μεγάλη, με τον καθένα να προσφέρει βοήθεια με όποιον τρόπο μπορεί: άλλοι διαθέτοντας ένα μερίδιο από το υστέρημά τους για είδη πρώτης ανάγκης, άλλοι μπαίνοντας ως εθελοντές στη μάχη της φωτιάς, όπως ο Γιάννης Κοντοές, ο οποίος μας μίλησε για τις εφιαλτικές μέρες και νύχτες που έζησε, αλλά και τη δύναμη του εθελοντισμού.

Δεν ξέρω να σβήνω φωτιές, αλλά πίστευα ότι πηγαίνοντας εκεί θα μπορώ με κάποιον τρόπο να φανώ χρήσιμος.

"Κινητοποιήθηκε πολύς κόσμος, δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος. Η φωτιά είχε ξεφύγει εντελώς. Δεν είμαστε εδώ όμως για να κατακρίνουμε αν το χειρίστηκαν σωστά ή τι πήγε λάθος; Αυτό που γνώριζα εγώ ήταν ότι δεν υπήρχε περίπτωση οι ντόπιοι να αφήσουν τα σπίτια τους. Δεν ξέρω να σβήνω φωτιές, αλλά πίστευα ότι πηγαίνοντας εκεί θα μπορώ με κάποιον τρόπο να φανώ χρήσιμος. Ότι θα μας έβλεπαν και θα σκέφτονταν ότι δεν είναι μόνοι τους. Ακόμα κι αυτό είναι σημαντικό.

Πήγα με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο που είναι εθελοντής πυροσβέστης, τον οποίο δεν τον γνώριζα. Μπήκαμε απλά στο ίδιο αυτοκίνητο για να πάμε να βοηθήσουμε. Ήταν δύσκολα, πραγματικά ήταν κατάσταση πολέμου. Το πρώτο βράδυ βάζαμε ξυπνητήρι κάθε 20’ για να μην μας πάρει ο ύπνος.

Δεν υπήρχε ρεύμα, δεν υπήρχε νερό, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Πήγαμε το πρωί να κάνουμε αντιπυρηνικές ζώνες με ό,τι μέσα διέθετε ο καθένας. Το κακό ήταν πως δεν υπήρχαν πολλά πυροσβεστικά οχήματα κι αυτά που υπήρχαν δεν είχαν συνεννόηση με τις εναέριες δυνάμεις.

Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός

Ζήσαμε δύσκολα. Από τη μία σε πιέζει ο χρόνος, νυχτώνει, ακούς, μυρίζεις τη φωτιά και είσαι απλά ένας άνθρωπος που ήθελε να βοηθήσει, αλλά ξαφνικά νιώθεις ότι βρίσκεσαι μέσα σ’ όλο αυτό.

Δεν σου κρύβω ότι μετά από όσα έζησα στην Εύβοια άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου. Άκουγα για φωτιές και παλαιότερα, αλλά ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να πάω να βοηθήσω. Ίσως ήταν και λόγω της εξοχικής κατοικίας. Όλα αυτά τα παιδιά όμως, που πήγαν να βοηθήσουν χωρίς να έχουν κάτι να χάσουν ή να κερδίσουν. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός".