Ο Γιώργος Κούδας στο SPORT24: "Αν δεν ζω όταν γίνει η νέα Τούμπα, θα πετάω από πάνω της σαν αετός"

Με τον Γιώργο Κούδα μπορείς να μιλάς ώρες ολόκληρες για το ποδόσφαιρο, τον ΠΑΟΚ, την καριέρα του, για τη μεταγραφή που δεν έγινε ποτέ στον Ολυμπιακό- "την περιπέτεια μου" λέει όταν αναφέρεται σε εκείνη τη διετία- αλλά και την ίδια τη ζωή και τις εμπειρίες της.

Το ότι θα ακούσεις πράγματα που έχουν ειπωθεί ήδη είναι μάλλον δεδομένο. Άλλωστε για τον "Μεγαλέξανδρο του ΠΑΟΚ" και του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν γίνει αφιερώματα, τηλεοπτικές εκπομπές, έχουν γραφτεί βιβλία, μέχρι και τραγούδια. Πάντοτε όμως προκύπτουν νέες ιστορίες, νέα στιγμιότυπα που δίνουν επιπλέον ενδιαφέρον σε μια συζήτηση με τον άνθρωπο που αποτελεί τη σημαία, τη ζωντανή ιστορία του Δικεφάλου.

Έχετε άραγε ακούσει ποτέ για τον προπονητή που ο Κούδας, ως αρχηγός έδιωξε από τον ΠΑΟΚ λέγοντας στον Γιώργο Παντελάκη "Ή αυτός ή εγώ;" Ξέρατε για το "καρφί" που υπήρχε στα αποδυτήρια του μεγάλου ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 1970; Γνωρίζετε ποιον αποκαλούσε "Νέτσερ του ΠΑΟΚ" ο Γκιούλα Λόραντ, αλλά δεν τον έβαζε να παίζει;

Γνωρίζατε ότι υπήρξε και δεύτερη φορά, πολλά χρόνια μετά την πρώτη, που ο Κούδας συζήτησε για μεταγραφή με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και πως την σταμάτησε και πάλι ο Παντελάκης;

Υπάρχουν και πιο πρόσφατες ιστορίες για τον Ιβάν Σαββίδη με τον οποίο συναντήθηκε τρία περίπου χρόνια μετά την εμπλοκή του στα διοικητικά του Δικεφάλου και που κάποτε του είπε: "Να ξέρεις έχω γίνει περισσότερο ΠΑΟΚ από σένα".

Ο Κούδας μιλά για τον Βιεϊρίνια, που είναι και αυτός Μεγάλος Αρχηγός όπως ήταν ο ίδιος και που έχει πάρει το DNA, για τον Ίβιτς και τον Γκαρσία, που αυτός πρότεινε ως προπονητές στον Σαββίδη. Μιλά για τον Λουτσέσκου, που είναι ο πιο πετυχημένος τεχνικός που έχει περάσει από την Τούμπα.

Ο Κούδας μιλά για όλους και για όλα πάντα με την ευγένεια και το σεβασμό που έδειχνε προς όλους ακόμη και όταν μεγαλουργούσε και πάντα με μια ειλικρίνεια που λέει τα πράγματα με το όνομα τους ακόμη και όταν θα πρέπει να ειπωθούν σκληρές αλήθειες. "Να ξέρεις", λέει, "εγώ εκείνο το πανό θα το κατέβαζα. Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να προσβάλει τον ΠΑΟΚ, τα τέσσερα γράμματα"

Συναντηθήκαμε μαζί του την Τρίτη του Πάσχα μια ημέρα μετά την ονομαστική γιορτή του και από εκεί ξεκίνησε η συζήτηση μας.

"Θα ήμουν αγνώμων αν έλεγα ότι το ποδόσφαιρο δεν μου έδωσε τα περισσότερα από όσα έχω. Από 12 χρονών παιδί είμαι στον ΠΑΟΚ και συμπληρώνω τα 76 τον Νοέμβριο. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι η δεύτερη μου οικογένεια. Πήγαινα θυμάμαι σε νυχτερινό σχολείο και εκεί με το ζόρι αφού από 17 χρονών έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα.

Είχα όμως την τύχη να έχω ανθρώπους σημαντικούς δίπλα μου. Αυτούς που εμείς τότε τους λέγαμε παράγοντες. Τέτοιες ημέρες πέρυσι έφυγε από τη ζωή ένας από αυτούς ο Γιώργος Σαρασίδης. Όλα αυτά ήταν για μένα ένα ανοικτό πανεπιστήμιο, όλες αυτές οι προσωπικότητες που γνώρισα.

Και ξέρεις μου έλεγαν όλοι πράγματα τα οποία εγώ επεξεργαζόμουν και κρατούσα τα θετικά τους. Γιατί υπήρχαν και εκείνοι που έρχονταν δίπλα μου μόνο και μόνο επειδή ήμουν ο Γιώργος Κούδας για να φαίνονται και να επωφελούνται. Ευτυχώς είχα πάρει αρχές και από την οικογένεια μου και από τους ανθρώπους αυτούς που είχα δίπλα μου και μπορούσα να ξεχωρίσω. Το ποδόσφαιρο για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο.

Χθες Αγίου Γεωργίου το κινητό το δικό μου, της γυναίκας μου και τα δυο σταθερά του σπιτιού δεν σταμάτησαν να χτυπάνε από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Για να δεις την αγάπη. Ο χαρακτήρας μου ήταν πάντα ο ίδιος, δεν είχα ποτέ έπαρση ή κάτι τέτοιο.

Να σας εξηγήσω. Τον έχω γνωρίσει προσωπικά και μερικές φορές βρεθήκαμε μαζί και μιλήσαμε τα χρόνια της… αποστασίας μου. Μιλάω για τον Γιώργο το Σιδέρη. Είναι μεγαλύτερος μου και γι' αυτό εγώ του τηλεφώνησα για να του πω "χρόνια πολλά" . Μου τηλεφώνησε ο Αριστείδης Καμάρας του Παναθηναϊκού για να μου ευχηθεί. Ο Φυλακούρης Πόσα παιδιά, όλοι.

Διάβασε αυτό το μήνυμα σε παρακαλώ (δείχνει ένα μήνυμα με ευχές από τον Γιάννη Ζουγανέλη). Όλη αυτή η αγάπη που εισπράττω είναι η αποταμίευση που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Έχω γνωρίσει και έχω συνδεθεί κοινωνικά με μεγάλες προσωπικότητες όπως το Μίκη Θεοδωράκη.

Ίσως όλοι βλέπουν σε μένα την ανθρωπιά. Όλοι αυτοί οι συμπαίκτες μου -γιατί για μένα συμπαίκτες ήταν έστω και αν παίζαμε αντίπαλοι- σου μιλάω τον Καμάρα, τον Αντωνιάδη Σιδέρη, τον Δομάζο, τον Φυλακούρη για όλους αυτούς. Γι' αυτούς με τους οποίους έπαιξα μαζί στον ΠΑΟΚ και μου τηλεφώνησαν από όλη την Ελλάδα. Είχα με αυτά τα παιδιά κοινωνικές σχέσεις, σχέσεις ανθρώπινες που για μένα ήταν όλες σημαντικές.

"Αν γυρίσεις στον ΠΑΟΚ, δεν θέλω να έρθεις να με δεις ούτε στον τάφο μου", αυτό μου είπε ο πατέρας μου

Τα πρώτα χρήματα που πήρα μαζεμένα ήταν όταν έκλεισα την 12ετία στον ΠΑΟΚ. Ο πατέρας μου είχε ακόμη μεγάλη κόντρα με τον Παντελάκη. Δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει. Και για αυτό όταν μετά την "περιπέτεια" μου αποφάσισα να γυρίσω στον ΠΑΟΚ μου είπε την πολύ σκληρή για μένα κουβέντα τότε. Μου είπε: "Αν γυρίσεις πίσω στον ΠΑΟΚ δεν θέλω να έρθεις να με δεις ούτε στον τάφο μου".

Είχα έρθει σε σύγκρουση με δυο οικογένειες. Την οικογένεια μου τη βιολογική και την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Και γύρισα στη Θεσσαλονίκη το 1968 γεμάτος πόθο να βγάλω στον ΠΑΟΚ όσα είχα στερηθεί σε εκείνα τα δυο χρόνια που έμεινα μακριά από το ποδόσφαιρο. Όσο βρισκόμουν εν μέσω μιας μεγάλης σύγκρουσης των δυο οικογενειών μου και δυο ισχυρών προσωπικοτήτων όπως ήταν ο εγωιστής και αυταρχικός πατέρας μου και ο Παντελάκης. Γύρισα εδώ και έχτισα όλο αυτό που κατάφερα.

Πες μου όμως εσύ έναν αθλητή που από το Απρίλιο του '67 μέχρι και τον Αύγουστο του '68 που θα άντεχε να είναι εντελώς μακριά από αυτό που αγαπά. Γιατί αν εξαιρέσεις το Παγκόσμιο Ενόπλων στη Βαγδάτη που το κατακτήσαμε, ήμουν σε απραξία. Νωρίτερα πήγαινα κι έκανα προπονήσεις. Δεν ξέρω τι λένε στον Ολυμπιακό.

Από τον Απρίλιο του '67 κόπηκαν όλα αυτά και πήγαινα και έτρεχα στα βουνά μόνος μου. Ή πήγαινα με το φιλαράκι μου τον γιο του Σιδέρη ή τον Φυλακούρη στη Σωματική Αγωγή στην Γλυφάδα και στα βουνά για να κλωτσήσω λίγο μπάλα.

Από χρήματα; Όταν επέστρεψα στον ΠΑΟΚ μου έδωσε ο Ασλανίδης. το Υπουργείου Αθλητισμού της Χούντας εκείνα τα χρόνια, 3.000 δραχμές και την άδεια για ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ. Χρήματα μαζεμένα στην 12ετία μου έδινε 3 εκατομμύρια ο Παντελάκης. Και του λέω "Συγνώμη πρόεδρε μου δίνεις αυτά τα λεφτά για τα χρόνια που έπαιξα ή αυτά που θα παίξω; Γιατί εμένα από τον ΠΑΟΚ δεν θα με διώξει κανείς, ούτε ο κόσμος ούτε ο Παντελάκης. Από τον ΠΑΟΚ θα φύγω όταν το θελήσω εγώ".

Και τότε αυτός με το χαρτί και με το μολύβι ως λογιστής μου είπε "τόσα έχω". Μιλάμε τώρα για το 1980. Και μου τηλεφωνεί ο πατέρας μου, γιατί άκουγε και αυτός και διάβαζε και μου λέει "έλα εδώ, θα σου δώσουνε τα χρήματα που θέλεις".

Είχα προτάσεις από τον Κρόιφ, αλλά δεν ήθελα να φύγω

Κατεβαίνω λοιπόν στον Πειραιά πηγαίνω στο Νταϊφά ελεύθερος πλέον με 12ετία. "Με πήρε ο Παντελάκης" μου λέει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. "Μου είπε ότι σου δίνει 3 εκατομμύρια και με προειδοποίησε ότι αν σου δώσω έστω και 1 παραπάνω θα γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος". "Ευχαριστώ πολύ" απαντώ και φεύγω.

Κατεβαίνοντας από τα γραφεία με σταματούν δυο παράγοντες του Ολυμπιακού. Δεν ξέρω αν είναι ακόμη στη ζωή: Κωνσταντινίδης και Τσαχειλίδης. Αυτός μερικές ημέρες μετά ήρθε στη Θεσσαλονίκη και πήρε με 17 εκατομμύρια τον Κώστα Ορφανό. Μου δίνουν δύο επιταγές, ανοικτές και μου λένε "Πάρε και βάλε το ποσό που θέλεις".

Τους απαντώ "Δώστε από 4 και 5 εκατομμύρια και υπογράφω τώρα. Έχετε τα…κάκαλα; που λένε οι Πόντιοι. Λεφτά κάτω από το τραπέζι εγώ δεν παίρνω" τους λέω. Πηγαίνω λοιπόν στον πατέρα μου το λέω τι έγινε και γυρίζω στη Θεσσαλονίκη.

Ο Εθνικός με ήθελε με 20 εκατομμύρια, αλλά εγώ δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των χρημάτων. Ήθελα λιγότερα για να βελτιώσω απλά το επίπεδο της ζωής μου. Μου τηλεφωνούσαν και από το εξωτερικό, είχα ήδη γίνει φίλος με τον Κρόιφ, αλλά τότε είχα γνωρίσει και τη γυναίκα μου, τη Μαρίζα μου, με την οποία παντρεύτηκα το '82 και δεν ήθελα να φύγω.

Είχα προτάσεις από έξω από τον Κρόιφ, αλλά μερικές φορές ήταν σαν μην είχα τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Να φύγω από εδώ και να πάω σε μια ξένη χώρα, ή να κάθομαι στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και να παίρνω μόνο χρήματα. Αυτά ήταν πράγματα που δεν μπορούσα να διαχειριστώ.

Έρχονταν οι παράγοντες του ΠΑΟΚ ο Καλαφάτης, ο Καλογιάννης για να με πείσουν και τελικά υπέγραψα και έμεινα στον ΠΑΟΚ. Πήρα 4 ή 5 εκατομμύρια, δεν θυμάμαι και καλά. Το έμαθε και ο πατέρας μου και με έβρισε πάλι και όχι μόνο εμένα αλλά και τη γυναίκα μου.

Αν έπαιρνα τις δύο επιταγές, δεν θα είχα το πρόσωπο να επιστρέψω στην πόλη και αυτό ήταν κάτι που δεν θα το άντεχα ποτέ

Γι' αυτό σου λέω αυτά που έχω περάσει. Πολλά έχουν ήδη δημοσιοποιεί, αλλά όχι όλα όσα συζητάμε τώρα. Πάλεψα πολύ για να κρατήσω τον χαρακτήρα μου. Θα μπορούσα να έχω πάρει εκείνες τις δυο επιταγές, αλλά δεν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω στη Θεσσαλονίκη.

Δεν γινόταν όμως. Εδώ γεννήθηκα, αυτή την πόλη αγάπησα και αν θέλεις, εδώ κιόλας μεγαλούργησα. Θα έπρεπε να μην γυρίσω ποτέ. Δεν θα είχα το... πρόσωπο για να επιστρέψω και αυτό ήταν κάτι που δεν θα το άντεχα ποτέ.

Να σου πω την μεγάλη αλήθεια. Όταν έχεις μεγαλώσει σε αυτό το σωματείο και έχεις γνωρίσει εκείνες τις γενιές δένεσαι μαζί του. Να βλέπεις να χτίζεται το γήπεδο του ΠΑΟΚ... Τα πρώτα χρόνια πήγαινα στο Συντριβάνι, στο πρώτο γήπεδο και περνούσα από κάτω από τα τουρνικέ και παρακαλούσα "Θείο βάλε με.."

Πήγαινα σε μια μικρή κερκίδα και δίπλα ήταν τα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ. Έβλεπα εκείνη τη γενιά Γιεντζής, Κουιρουκίδης, Παπαδάκης, Κεμανίδης… και μου έδινε ο Τσαρπανάς μια μπάλα και μου έλεγε έλα εδώ. Έπεσε το γήπεδο και γινόταν το καινούργιο και πήγα εκεί και δοκιμάστηκα.

Τελείωναν τη δουλειά, λέγανε "ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί" και χτίζανε το γήπεδο τούβλο-τούβλο

Μου λένε "έλα εδώ φωτογραφία δελτίο υπέγραψε". Ερχόταν η προσφυγιά, που έμενε στα στρατιωτικά τα τολ δέκα δεκαπέντε είκοσι οικογένειες που έμεναν εκεί. Τελείωναν τη δουλειά του και χτίζανε το γήπεδο τούβλο τούβλο και λέγανε "ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί". Όλη αυτή η προσφυγιά που μετά τους δώσανε σπίτια στην Τούμπα έχτισε το γήπεδο. Όταν βλέπεις τέτοια πράγματα..

Όταν λοιπόν ξεκίνησα να παίζω έβγαζα όλο αυτό το πάθος του κόσμου που ερχόταν να μας δει όταν 12 χρονών παίζαμε αγώνα πριν από την μεγάλη ομάδα και έλεγαν "δες αυτό το εφταράκι στα τσικό".

Στα εγκαίνια του νέου γηπέδου στο φιλικό με την ΑΕΚ φορούσα μια φανέλα "Ούζο 12" και κυνηγούσα την μπάλα, μία είχαμε τότε στους αγώνες. Ο πρώτος που με είδε ήταν ο Κώστας Νεστορίδης ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ. Έπιανα την μπάλα και έκανα "τσαλιμάκια" και ήρθε και με αγκάλιασε. Κάτι είδε και αυτός που ήξερε μπάλα.

Στον τελικό του 1972 ήταν η πρώτη φορά που μετά το γκολ πήγα πρώτα στην κερκίδα

Όλα αυτά δεν φεύγουν από το μυαλό σου. Και δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ! Αυτό το πάθος του κόσμου και ο πόθος τους να δουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο. Θυμάμαι τον πρώτο τίτλο που πήραμε στον τελικό με τον Παναθηναϊκό στο "Καραϊσκάκης".

Εγώ έλεγα πάντα στους συμπαίκτες μου: "Ο κόσμος στην κερκίδα χαίρεται αυτό που κάνουμε. Εμείς όμως είμαστε εδώ μέσα στο γήπεδο και μόνο". Εκεί για πρώτη φορά όταν έβαλα το δεύτερο γκολ δεν πανηγύρισα με τους συμπαίκτες μου, αλλά πήγα στον κόσμο στην κερκίδα.

Σ' εκείνο τον τελικό με τον Παναθηναϊκό ήθελα να πάρουμε το κύπελλο πρώτα πρώτα για τον κόσμο που τόσα χρόνια, από το 1959 έβλεπε την ομάδα του να είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χωρίς κανένα τρόπαιο. Έτσι μόλις έβαλα το γκολ πήγα πρώτα στην κερκίδα και μετά στους συμπαίκτες μου για πρώτη φορά στην καριέρα μου.

Ήμουν τόσο δεμένος με τον ΠΑΟΚ που σε όλη μου την καριέρα προσπαθούσα να μην κάνω κάποιος λάθος που θα εμπόδιζε να γίνουν όσα τελικά πέτυχα. Το "λάθος" που έκανα εκείνα τα δυο χρόνια, της σύγκρουσης των δυο οικογενειών μου έπρεπε να το ξεπεράσω. Έπρεπε να δείξω στον κόσμο ποιος είμαι. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο για μένα.

Είμαι ευτυχής στη ζωή μου. Μπορεί σήμερα να μην είμαι εκατομμυριούχος, αλλά την αγάπη του κόσμου, τις προσωπικότητες που γνώρισα μέσω του ποδοσφαίρου και όσα μου είπαν, πάντα τις διαχειρίστηκα σωστά.

Ακόμη και σήμερα περπατάω στο δρόμο και με φωνάζουν "Γιωργάκη" σε αυτή την ηλικία σημαίνει τόσα πολλά για μένα. "Ο Γιώργος είμαι τους λέω. Έφτασα 75. Δεν είμαι εκείνο το παιδί που γνωρίσατε στα 12 του χρόνια . Ούτε είμαι ο παίκτης που σταμάτησε το ποδόσφαιρο στα 36, 37 χρόνια". ¨

Η αναγνώριση αυτή είναι το κάτι άλλο, είναι τεράστια τιμή. Μου λένε κάποιοι "καλά κανένας δεν θα πει κακιά κουβέντα για σένα;" "Πώς να πει;" τους απαντάω. "Αφού όλοι με γνωρίζουν. Και αν δεν με έχει δει ο ίδιος με γνωρίζει από αυτά που του έχει πει ο πατέρας του ή ο παππούς του".

Όταν έρχονταν μετά από ένα παιχνίδι είτε είχαμε χάσει, είτε κερδίσαμε και με αγκάλιασαν, εγώ συζητούσα μαζί τους και τους άκουγα πάντα με προσοχή. Κανείς δεν μπορούσε να πει "Κοίτα πως έγινε, ένας παλιοχαρακτήρας, Τον άχρηστο... άλλαξε επειδή έγινε ποδοσφαιριστής".

Αν ήμουν στην Τούμπα, εκείνο το πανό θα το κατέβαζα, δεν ανέχομαι να έχουν κάνει κάποιοι ένα έγκλημα και να το φορτώσουν στη δική μου οικογένεια

Όταν φοράς τη φανέλα με το σήμα και τα τέσσερα γράμματα, τον ΠΑΟΚ, πρέπει να σέβεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό, να είσαι διπρόσωπος. Για αυτό και είχα πει ότι αν ήμουν στην Τούμπα εκείνο το πανό που αναρτήσανε στον αγώνα με την Γάνδη εγώ θα το κατέβαζα.

Δεν μπορεί να ανεβάζουμε ένα πανό που, έστω και ως υπονοούμενο, δείχνει ότι μπορεί να επικροτούμε αυτό που έγινε με τον Άλκη. Σου είπα πριν για τον ΠΑΟΚ, για αυτά τα τέσσερα γράμματα που πρέπει να τα προστατεύουμε και να τα σεβόμαστε.

Είναι προσβολή αυτών των τεσσάρων γραμμάτων. Δεν ανέχομαι να έχουν κάνει κάποιοι ένα έγκλημα και να το φορτώσουν στη δική μου οικογένεια. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να αποβάλει στοιχεία που με τις πράξεις τους αμαυρώνουν τον σύλλογο. Δεν μπορώ καν να ακούω να λένε καν άσχημες κουβέντες για αυτόν το σύλλογο, που τον δημιούργησε η προσφυγιά.

Είχαμε ένα "καρφί", ήταν ο μόνος που δεν κατάφερα να βάλω στην τροχιά που έπρεπε

Είχε ο Παντελάκης ένα "καρφί" στα αποδυτήρια και του έλεγε τα πάντα, ότι γινόταν εκεί και αυτός χαιρόταν. Ενώ εγώ δεν άφηνα κανέναν να μπαίνει μέσα στα αποδυτήρια . Μάλωνα εγώ με τον Παρίδη, ας πούμε, και πήγαινε αυτός και του του έλεγε όλα. Και σήμερα έδειξε ποιος είναι λέγοντας ότι δεν είναι ΠΑΟΚ, αλλά Ολυμπιακός. Εγώ δεν ήθελα να είμαι τέτοιος.

Αυτός, το "καρφί" ήταν ο μόνος που δεν κατάφερα να τον βάλω στην τροχιά που έπρεπε. Και τώρα έδειξε και με το παραπάνω τον χαρακτήρα. Γιατί έπρεπε να υπάρχει σεβασμός του ενός στον άλλον.

Είσαι ο Κούδας. Ε, λοιπόν δεν υπάρχει κανένας Κούδας, αν δεν έχεις τον Σαράφη, τον Τερζανίδη, αν δεν έχεις τον Φορτούλα. Αυτό είναι ομάδα. Είναι μια οικογένεια. Δεν μπορεί να μαλώσεις με τον αδερφό σου και να βγεις στην γειτονιά να πεις ότι μάλωσε μαζί του ή με τον πατέρα σου και την αδερφή σου. Εγώ είχα αυτά τα βιώματα.

Με τον Βιεϊρίνια θυμάμαι είχαμε δώσει μαζί μια συνέντευξη -μετά από έναν τελικό νομίζω- και είχε πέσει μέσα στην αγκαλιά μου. Όσες φορές μίλησα μαζί του μου έχει δώσει την εντύπωση ότι έχει πάρει το DNA του ΠΑΟΚ και πως σήμερα είναι αυτός ο μεγάλος αρχηγός μέσα στα αποδυτήρια.

Με τις σημερινές συνθήκες είναι διαφορετικά τα πράγματα, όμως πάντα πρέπει να έχεις κοντά σου τους κατάλληλους ανθρώπους. Ο Βιεϊρίνια δείχνει πάντα σεβασμό. Διαβάζω αυτά που γράφονται για να το αν θα σταματήσει ή αν θα συνεχίσει. Κανείς δεν μπορεί να του πει πότε θα αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του. Μόνος του θα πάρει αυτή την απόφαση.

Το έχουμε συζητήσει, το έχει στο μυαλό του. Του το είπα: "Πρέπει να σταματήσεις, όποτε το θέλεις εσύ. Και από χαρακτήρα πρέπει να μείνεις στον ΠΑΟΚ. Να γίνεις κάτι σαν τεχνικός διευθυντής". Όπως το έκανα και εγώ για ένα χρόνο, αλλά δεν συμφωνούσα με τη διοίκηση και σηκώθηκα και έφυγα. Βλέπω πολλά στοιχεία στον Βιεϊρίνια.

Το ποδόσφαιρο έχει ημερομηνία λήξης που την βάζει ο "κατασκευαστής". Ο παίκτης δηλαδή. Θυμάστε πώς σταμάτησα εγώ; Παίζουμε τελικό κυπέλλου με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Έλεγα ότι αυτός ήταν ο τελευταίος μου τελικός. Ήμουν πραγματικά καλός σε εκείνο το παιχνίδι. Αν δεις στιγμιότυπα, θα καταλάβεις.

Τελειώνει η σεζόν και λέω θα σταματήσω. Με πιάνει ο Παντελάκης και μου λέει "σε παρακαλώ θέλω να στήσω την καινούργια ομάδα". Τότε είχαν έρθει στον ΠΑΟΚ ο Γεωργόπουλος, ο Βασιλάκος, πολλά καινούργια παιδιά. "Θέλω να σε έχω στα αποδυτήρια μου να βοηθήσεις τους νέους" μου λέει. Μένω, κάνουμε προετοιμασία που είναι δύσκολη και την βγάζω. Όλα καλά.

Στις 22 Φεβρουαρίου νιώθω πλέον ότι δεν μπορώ μέσα στο γήπεδο να αντιπροσωπεύσω πλέον όσα έχω κάνει τα προηγούμενα χρόνια. Θέλω όμως να φύγω με ψηλά το κεφάλι. Να μην πει κανείς "γέρασε ο Κούδας". Πηγαίνω στον προπονητή, τον Τσερνάι και του λέω "εγώ σταματάω. Αν θέλεις να με έχεις για 10 ή 20 λεπτά, για μισή ώρα" .

Μόνος μου το κατάλαβα ότι πλέον δεν ήμουν ο Κούδας που έπρεπε. Φεβρουάριο μήνα το κατάλαβα.

Και ο Βιεϊρίνια μόνος του θα το καταλάβει. Τον βλέπω πάντως ότι το έχει ακόμη. Πρέπει να ξέρεις ότι ο ΠΑΟΚ σε παθιάζει. Αυτός θέλει να βγάλει όλο το πάθος για να βοηθήσει την ομάδα. Κοίτα πόσοι παίκτες έχουν έρθει στον ΠΑΟΚ από μακριά και έχουν μείνει εδώ.

Ο Γκουερίνο από την Βραζιλία , ο Φορτούλα, ο Σπάσιτς, ο Γκαρσία. Δεν σου φεύγει αυτό το συναίσθημα που βιώνεις στον ΠΑΟΚ και θέλεις να μείνεις εδώ που αγάπησες. Όσο και αν είναι σήμερα τόσο διαφορετικό το ποδόσφαιρο αυτό δεν αλλάζει.

Ο προπονητής που έδιωξε στον ΠΑΟΚ

Εγώ έναν προπονητή έδιωξα. Το παραδέχομαι υπήρξε ένας προπονητής τον οποίο εγώ έδιωξα από τον ΠΑΟΚ. Πρέπει μέσα στα αποδυτήρια εφόσον είσαι αρχηγός να μιλάς με τον προπονητή σου, να ανταλλάσσεις απόψεις μαζί. Κάθε προπονητής θέλει να κάνει το δικό του και κάθε ποδοσφαιριστής θέλει τα δικά του. Πρέπει όμως να υπάρχει σεβασμός και όρια.

Ο Λόραντ για παράδειγμα έλεγε στον Άγγελο Αναστασιάδη ότι είναι ο "Νέτσερ του ΠΑΟΚ" - ο Νέτσερ ήταν ένας τεράστιος χαφ στη Γερμανία- και όμως δεν τον έβαζε να παίζει. Τον ρωτούσα. "Γιατί δεν τον βάζεις να παίξει αφού είναι ο Νέτσερ. Ξέρεις τι μου απαντούσε; "Μα δεν κάνει αυτό που θέλω. Δεν με ακούει".

Ξέρετε ποιον προπονητή έδιωξα από τον ΠΑΟΚ; Τον Μπράνκο Στάνκοβιτς. Παίζαμε ένα παιχνίδι στην Αθήνα με τον Ολυμπιακό και αυτός ήθελε να παίζουμε man to man. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μας είχε από έναν παίκτη. Ο Σαράφης τον δικό του και εγώ είχα τον Δεληκάρη.

Είπα στον Παντελάκη "ή αυτός ή εγώ", γιατί δεν μπορείς να είσαι αρχηγός όταν δεν μπορείς να υπερασπιστείς τους συμπαίκτες σου

Εγώ όμως ήμουν δημιουργικός ποδοσφαιριστής, δεν μπορούσα να κυνηγάω έναν παίκτη. Μου ξέφυγε μια φορά έβαλε γκολ και χάσαμε 1-0. Ανεβαίνουμε πάνω, πηγαίνουμε στην Τούμπα, στο γυμναστήρια και μας μιλάει. "Δεν ακούω τίποτα από αυτά που μου λέτε. Εγώ ξέρω… ήμουν στην ΑΕΚ και στον Άρη. Κάποιοι τα πιάνουνε" και τέτοια.

Τα υπόλοιπα παιδιά με κοίταζαν. Δεν είπα τίποτα μόνο ένα νόημα έκανα. Φεύγω λοιπόν από την προπόνηση και πηγαίνω στην Παπαναστασίου στον Παντελάκη. "Κοίταξε να δεις" του λέω. "Ή αυτός ή εγώ. Εγώ για τους συμπαίκτες μου βάζω και το κεφάλι μου στην φωτιά. Και στο δηλώνω: Ή αυτός ή εγώ".

Και έτσι έφυγε από τον ΠΑΟΚ ο Στάνκοβιτς. Όταν δεν μπορείς να υπερασπιστείς τους συμπαίκτες σου, την οικογένεια σου δεν μπορείς να είσαι αρχηγός…

Ο Λουτσέσκου, ο Σαββίδης, ο Ίβιτς και ο Γκαρσία

Το λάθος του ΠΑΟΚ είναι στις αλλαγές προπονητές. Δεν λέω ότι θα πρέπει να κρατήσεις κάποιον ισόβια, αλλά δεν μπορείς να τους αλλάζεις και κάθε έναν χρόνο. Αν δεν έφευγε ο Λουτσέσκου μετά την κατάκτηση του νταμπλ - και δεν ξέρω τους λόγους για τους οποίους τελικά αποχώρησε- τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Δεν έπρεπε να φύγει μετά το νταμπλ ο Λουτσέσκου, εγώ είχα πει στον Σαββίδη να ανεβάσει Ίβιτς και Γκαρσία

Με φωνάζει ο Σαββίδης δυο φορές σε διαφορετικές περιπτώσεις. Φεύγει ο Τούντορ και μιλάω μαζί του μέσω Skype γιατί ήταν στο Ροστόφ και του λέω: "Μην ψάχνεις τώρα για προπονητή. Αυτόν που θα πάρεις τώρα θα τον διώξεις σε έξι μήνες, άντε έναν χρόνο. Τώρα χρειάζεσαι κάποιον που να ξέρει ήδη την ομάδα. Ανέβασε τον Ίβιτς". Και έτσι έγινε και ο Ίβιτς πέτυχε πράγματα.

Δεύτερη φορά και πάλι του λέω "μην ψάχνεις. Ανέβασε τον Γκαρσία". Και πήγανε καλά και οι δυο, αλλά στο τέλος έφυγαν. Σίγουρα χρειάζεσαι έναν προπονητή που να ξέρει και την Ευρώπη. Αυτοί ήξεραν τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό πρωτάθλημα.

Για μένα πάντα το κριτήριο είναι πως θα πάει καλά ο ΠΑΟΚ και αυτοί γνωρίζανε την ομάδα. Προέρχονταν από την Κ-19, αλλά ήξεραν και τον ΠΑΟΚ.

Τώρα πρέπει να κρατήσεις τον προπονητή για πολλά χρονιά. Το αν θα κρατούσα πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ τον Λουτσέσκου είναι μια δύσκολη ερώτηση. Αυτά που ξέρω είναι αυτά που βλέπω στην τηλεόραση και στον αγώνα. Δεν ξέρω τι γίνεται στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις και έτσι δεν μπορώ να κρίνω κανένα.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι ο πλέον επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Αν ήμουν μέσα στην ομάδα, ως παίκτης- αρχηγός θα ήξερα. Θα μιλούσα μαζί του, θα μιλούσα και με τον πρόεδρο και θα μπορούσα να πω την άποψη μου.

Σίγουρα είναι πετυχημένος. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι από την μια μέρα στην άλλη κανείς δεν μπορεί να χτίσει μια ομάδα. Ακόμη και φέτος έπρεπε να προσαρμοστεί στα δεδομένα και σε αυτά που ήξερε και σε αυτά που είχαν πλέον αλλάξει.

Γι' αυτό λέω ότι εξ αρχής ο Λουτσέσκου δεν έπρεπε να φύγει. Τώρα χρειάστηκε επιπλέον χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί και αυτός στην ομάδα αλλά και η ομάδα. Σε αυτό το διάστημα ο ΠΑΟΚ έκανε τις ήττες που του κόστισαν το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια έστρωσε η ομάδα. Στην αρχή δεν κρύβω ότι στεναχωριόμουν. Καλύτερα θα έπαιζα εγώ από ορισμένους, σκεφτόμουν.

Με τον Σαββίδη γνωρίστηκα το 2015, ενώ είχε ήδη δυο τρία χρόνια στον ΠΑΟΚ. Με φώναξε στο γραφείο του και μου λέει "γιατί;". Αυτό του απάντησα: "Όταν έχω φύγει από το σπίτι μου και σε αυτό έχει έρθει κάποιος περιμένω να με φωνάξει. Εμένα κανένας δεν με φώναξε. Ό,τι θέλετε όμως από μένα. Εγώ ΠΑΟΚ είμαι, ΠΑΟΚ ήμουν και ΠΑΟΚ θα είμαι".

"Πάμε, έχουμε διοικητικό συμβούλιο" μου λέει. "Εγώ στο ΔΣ δεν μπαίνω" απαντώ εγώ και με ονομάζει προσωπικό του σύμβουλο. Με συστήνει μάλιστα και στη διοίκηση: "Αυτός είναι ο Γιώργος Κούδας" - γελούσαν οι υπόλοιποι- "δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου, αλλά θα είναι δικός μου σύμβουλος". Και αυτό έγινε…

Ο Σαββίδης δεν πρόκειται να αφήσει ποτέ τον ΠΑΟΚ, αλλά στεναχωριέμαι που δεν έρχεται πλέον, έχουμε να βρεθούμε δύο χρόνια

Μου άρεσαν οι συζητήσεις μου με το Σαββίδη. Στεναχωριέμαι που δεν έρχεται πλέον. Πήγαινα και περίμενα πότε θα τελειώσει τις επαφές του για τις δουλειές του, τις συναντήσεις με πολιτικούς, επιχειρηματίες, για να μιλήσουμε. Να πιούμε ένα τσάι μαζί και να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο να κοιταζόμαστε στα μάτια. και πάντα την γλώσσα της αλήθειας.

Με στενοχωρεί που έχουμε να βρεθούμε εδώ και περίπου δυο χρόνια. Να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Για μένα είναι άλλο να μιλήσω με τον Γκαγκάτση στα γραφεία ή με τον Μπότο. Εγώ μιλάω αυτή τη γλώσσα που ξέρω, τη γλώσσα της αλήθειας. Εγώ θα πω αυτό που πιστεύω ότι είναι λάθος και αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε. Έχουμε μιλήσει δυο φορές μέσω skype αλλά δεν είναι το ίδιο.

Δεν ανησυχώ με αυτά που κάποιοι λένε ότι θα φύγει από τον ΠΑΟΚ. Δεν μπορείς να ξέρεις την προσωπικότητα κάποιου στον απόλυτο βαθμό, όμως εγώ ξέρω αυτά που έχουμε συζητήσει. Κάποτε μου είπε "να ξέρεις έχω γίνει περισσότερο ΠΑΟΚ από εσένα". Αυτό εμένα μου φτάνει και αυτό με ενδιαφέρει.

Πιστεύω ότι ο Σαββίδης δεν πρόκειται να αφήσει ποτέ τον ΠΑΟΚ. Μπορεί να μην είναι εδώ, μπορεί ακόμη και κάποια στιγμή να μην εμπλέκεται ο ίδιος με την ομάδα αλλά τον ΠΑΟΚ ο Σαββίδης δεν πρόκειται να τον αφήσει.

Η νέα Τούμπα και ο τελικός του Κυπέλλου

Το να δω την Τούμπα να γκρεμίζεται θα είναι μάλλον εύκολο. Και αυτό γιατί θα σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ θα χτίζει το καινούργιο του γήπεδο. Και αυτό όλοι μας το περιμένουμε με ενθουσιασμό. Ο ΠΑΟΚ έφυγε από το Συντριβάνι, γιατί υπήρξε μια καθίζηση και έτσι έγινε η ανταλλαγή εκείνου του πρώτου του γηπέδου, που και αυτό το είχαν χτίσει οι πρόσφυγες και ήρθε εδώ που βρίσκεται σήμερα. Έγινε λοιπόν η ανταλλαγή και ξεκίνησε να χτίζεται το νέο γήπεδο.

Το DNA του ΠΑΟΚ είναι η προσφορά, δεν είναι τι θα πάρεις, αλλά τι θα δώσεις

Έτσι το δεύτερο σπίτι του ΠΑΟΚ έγινε η Τούμπα. Πολλές φορές με έχουν ρωτήσει, αν θα ήταν καλύτερο ο ΠΑΟΚ να έχτιζε ένα νέο γήπεδο κάπου αλλού. Πιστεύω ότι είναι καλύτερο να μείνει εκεί που βρίσκεται τώρα. Κι αν δεν ζω όταν γίνει η νέα Τούμπα, θα πετάω από πάνω της σαν αετός.

Το DNA του ΠΑΟΚ είναι η προσφορά. Δεν είναι τι θα πάρεις από αυτήν την ομάδα, αλλά τι θα δώσεις. Όπως έκαναν οι παλιοί παράγοντες τους οποίους γνώρισα. Η προσφορά είναι το χαρακτηριστικό του ΠΑΟΚ και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, από πατέρα σε γιο. Στον ΠΑΟΚ οι παλιοί έπαιζαν για μια γκαζόζα και αν είχαν λίγη μόρφωση τους έβρισκαν δουλειά σε καμία τράπεζα σε καμία υπηρεσία.

Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται δίκαια σε στον τελικό Κυπέλλου και απέναντι στον Παναθηναϊκό έχει σοβαρές πιθανότητες για να το κατακτήσει και πάλι. Δεν λέω ότι είναι το φαβορί. Δεν υπάρχουν φαβορί στους τελικούς και ακόμη και αν θεωρείς ότι είσαι θα πρέπει να το αποδείξεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Θα βλέπω τον τελικό και θα είμαι "ένα" με την ομάδα, θα νιώθω ότι παίζω μαζί τους

Θα είναι σπουδαίο για τον ΠΑΟΚ να κατακτήσει ένα ακόμη τρόπαιο και ετοιμάσεις μετά την ομάδα για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Γιατί για μένα είναι σημαντικό γι' αυτήν την ομάδα να έχει συνέχεια. Να γίνουν οι κινήσεις που θέλει ο προπονητής ώστε του χρόνου να πάρει και το πρωτάθλημα, να παίξει και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου και γιατί όχι να κάνει ακόμη καλύτερη πορεία στην Ευρώπη. Να παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη τη νέα σεζόν.

Χαίρομαι για αυτήν την ομάδα που έχει κερδίσει τόσα τρόπαια. Και στη δική μου εποχή παίξαμε τελικούς, αλλά εκείνα τα χρόνια ήταν πιο δύσκολα. Είχαμε καλή ομάδα και ο Παντελάκης μάς έλεγε ότι εκτός από τους αντιπάλους μας θα πρέπει να κερδίζουμε και τους διαιτητές.

Ο ΠΑΟΚ για μένα είναι η οικογένεια μου και ακόμη νιώθω ότι φορώ τη φανέλα του. Θα βλέπω τον τελικό και θα είμαι ένα με την ομάδα. Θα νιώθω ότι παίζω μαζί τους και θα παρακολουθώ την προσπάθεια τους με τα μάτια και την ψυχή του ποδοσφαιριστή εκείνης της εποχής".