Ο Γκιγιέρμο Μολίνς στο SPORT24: "Δεν ξεχνιέται αυτό το γκολ στην Τούμπα, ήταν η δική μας απάντηση"

Υπάρχουν ορισμένοι ποδοσφαιριστές, που αν και δεν... τρελαίνουν κόσμο με τα στατιστικά τους και τις επιδόσεις τους, όταν έρχεται η ώρα να φύγουν, αφήνουν πίσω τους -σαν μια μικρή "κληρονομιά"- μία στιγμή, μία φάση, ένα καρέ που τους κρατάει για πάντα στο μυαλό του κόσμου.

Συνολικά 10 γκολ και 4 ασίστ σε 36 αγώνες μέτρησε με τον Παναθηναϊκό ο Γκιγέρμο Μολίνς στον ενάμισι χρόνο που φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, σε μία τρομερά δύσκολη περίοδο για τους "πράσινους".

Στο φινάλε της "εποχής Μπεργκ" και στην απαρχή της πολύ δύσκολης τριετίας που καταρράκωσε τον Παναθηναϊκό οικονομικά, μα πάνω απ’ όλα αγωνιστικά. Κι όμως ακόμη και σ’ αυτό το 18μηνο, πρόλαβε να αφήσει πίσω του αυτό το σημάδι, αυτή τη μία φάση...

Αν πεις σήμερα σε κάποιον φίλο του "τριφυλλιού" το όνομα του Σουηδού με τις ουρουγουάνικες καταβολές, η πρώτη σκέψη που θα κάνει θα είναι εκείνη η απίθανη κεφαλιά-ψαράκι στο 93ο λεπτό του αγώνα της 31ης Μαΐου 2017 με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, στην τελευταία πράξη των playoffs της σεζόν 2016/17, που χάρισε στον Παναθηναϊκό ένα τεράστιο διπλό ψυχολογίας (3-2), μετά τα όσα είχαν γίνει εκείνη τη χρονιά.

Ένα ξεχωριστό γκολ που μνημονεύεται ακόμη και σήμερα, καθότι είναι το τελευταίο νικητήριο γκολ του Παναθηναϊκού στην Τούμπα, πριν ξεκινήσει ένα αρνητικό σερί 10 αγώνων για τους "πράσινους".

Πέρασαν 5,5 χρόνια από τότε, αλλά και του Μολίνς το... λέει ακόμη η καρδούλα. Περπατώντας το 35ο έτος της ηλικίας του συνεχίζει να σκοράρει και να "σερβίρει" στη μακρινή Νορβηγία με τη φανέλα της Σάρπσμποργκ (5 γκολ, 4 ασίστ σε 23 ματς) κι όπως λέει στο SPORT24 "θα συνεχίσω να παίζω μέχρι την στιγμή που θα νιώσω πως δεν ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω μέσα στο γήπεδο. Προς το παρόν όμως είμαι και νιώθω ακόμα πολύ καλά και πνευματικά και σωματικά".

Η Μάλμε ήταν η ομάδα που τον σημάδεψε, αφού μαζί της έχτισε το όνομά του στα σκανδιναβικά γήπεδα, όμως στην καρδιά του υπάρχει πάντα μία μεγάλη θέση για τον Παναθηναϊκό, τον οποίο δε έπαψε ποτέ να "ακολουθεί" απ’ το καλοκαίρι του 2018 όταν έφυγε πίσω στη Σουηδία, δηλώνοντας παντοτινός οπαδός του.

Παρότι δεν τον "έζησε" στα καλά του. Χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό ακόμα και τώρα όταν μιλάει για τον Παναθηναϊκό και βεβαίως δεν ξεχνάει εκείνο το γκολ. Γενικά δεν... ξεχνάει, όπως φαίνεται και στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SPORT24.

"Αλήθεια τώρα; Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια, ε; Τι βραδιά, τι νίκη!" ήταν η πρώτη απάντησή του, όταν του αποκαλύψαμε τον λόγο για τον οποίο τον καλέσαμε, για να ξεκλειδώσουμε το κουτί των αναμνήσεών του από το "τριφύλλι".

"Το ξέρω ότι παίζουμε την Κυριακή (σ.σ. 2/10) με τον ΠΑΟΚ εκεί, στην έδρα τους. Μακάρι να το ξανακάνουμε, έχουμε πραγματικά πολύ καλή ομάδα φέτος. Θα ήταν σούπερ να νικήσουμε...".

-Είσαι πάντως φουλ "διαβασμένος". Παρακολουθείς ακόμα τον Παναθηναϊκό όπως φαίνεται...

"Μη το συζητάς. Εννοείται ότι παρακολουθώ συνέχεια τι κάνει. Όλα αυτά τα χρόνια. Κι έχω δει και πάρα πολλά παιχνίδια του απ’ την ημέρα που έφυγα. Από τα φετινά έχω δει τα περισσότερα στο πρωτάθλημα. Ξεκίνησε τρομερά η ομάδα, έχει σερί νίκες, είναι στην πρώτη θέση μετά από πολλά χρόνια. Αυτό είναι υπέροχο. Μακάρι να συνεχίσει έτσι και στα υπόλοιπα παιχνίδια. Και ειδικά σ’ αυτά με τις θεωρητικά πιο ‘μικρές’ ομάδες, γιατί αυτά δίνουν τους τίτλους.

Είδα επίσης και τα ευρωπαϊκά προκριματικά το καλοκαίρι. Ήταν πολύ σκληρός ο τρόπος που αποκλειστήκαμε. Ειδικά στον δεύτερο αγώνα παίξαμε καταπληκτικά κι έπρεπε να έχουμε πετύχει κι άλλα γκολ. Αλλά, οκέι, δεν μπορούν να γίνουν όλα τόσο σύντομα. Θέλει υπομονή. Και στον Παναθηναϊκό φαίνεται ότι την έχουν και στο τέλος θα δικαιωθούν...".

Χαίρομαι πολύ που ξαναβρίσκει το δρόμο του ο Παναθηναϊκός

-Άλλαξαν πολλά πλέον τα τελευταία δύο χρόνια και τα πράγματα είναι σίγουρα, πολύ-πολύ καλύτερα απ’ την εποχή που ήσουν μέλος του Παναθηναϊκού.

"Ναι, το γνωρίζω. Σου λέω, παρακολουθώ τα πάντα. Τι μεταγραφές έχουν κάνει, την πορεία τους πέρσι, το πρότζεκτ που ξεκίνησε με δυσκολίες στην αρχή, αλλά στη συνέχεια βρήκε τη σταθερότητα που χρειαζόταν, την κατάκτηση του Κυπέλλου. Γνωρίζω πως από τη δική μου φουρνιά έχουν παραμείνει μόνο ο Δημήτρης, ο "κάπτεν" μας και ο Σωκράτης (σ.σ. Διούδης).

Λογικό, έγιναν πολλές αλλαγές στα τελευταία χρόνια. Όμως παρακολουθώ τα πάντα γύρω απ’ το κλαμπ. Ξέρεις, έμεινα λίγο στον Παναθηναϊκό, αλλά έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στο μυαλό μου. Είναι πολύ ξεχωριστή ομάδα, ένα τεράστιο κλαμπ.

Το μόνο που με στεναχωρεί είναι πως στο διάστημα που ήμουν εγώ στην Ελλάδα, δεν πέτυχα τον σύλλογο σε καλή περίοδο. Αλλά και πάλι απόλαυσα κάθε στιγμή που ήμουν μέλος του. Και ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ, μέσα από την καρδιά μου που έχει αρχίσει να βρίσκει ξανά το δρόμο του κι έρχεται ξανά κοντά στο κανονικό του μέγεθος.

Όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι στον κόσμο περνούν δύσκολες περιόδους, με κρίσεις, οικονομικές ή αγωνιστικές, αλλά ποτέ δεν παύουν να είναι μεγάλοι, διότι έχουν πίσω τους εκατομμύρια φιλάθλων. Αυτό ισχύει και με τον Παναθηναϊκό. Θα ξαναγίνει αυτό που ήταν, να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα και υπομονή, αλλά θα γίνει πάλι το κλαμπ που ήταν...".

-Είσαι στα αποδυτήρια το βράδυ της Κυριακής, λίγο πριν αρχίσει το ματς με τον ΠΑΟΚ. Τι θα έλεγες στους σημερινούς παίκτες του Παναθηναϊκού;

"Α, ξέρουν πολύ καλά, καλύτερα από μένα και ο κόουτς και οι ποδοσφαιριστές τι πρέπει να κάνουν. Το μόνο που θα τους έλεγα είναι βγείτε έξω και παίξτε όπως ξέρετε. Είστε σε ένα πολύ μεγάλο κλαμπ, έχετε μία πολύ καλή ομάδα, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα και κανέναν".

Ο Βίκτωρας το έκανε αυτό το γκολ πολύ... εύκολο

-Το θυμάσαι ακόμη αυτό το νικητήριο γκολ στην Τούμπα;

"Ασφαλώς και το θυμάμαι. Ήταν μία τεράστια νίκη στο τέλος. Μία νίκη που μπορεί να μην άλλαζε κάτι για εμάς στη βαθμολογία, αλλά ήταν πολύ σημαντική για το γόητρό μας, για την ψυχολογία μας. Ήταν η δική μας ‘απάντηση’ για όσα είχαν γίνει εκείνη τη χρονιά. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια απ’ το συγκεκριμένο παιχνίδι. Προηγήθηκαν, ισοφαρίσαμε, σκόραραν ξανά, απαντήσαμε πάλι και στο τέλος πήραμε τη νίκη. Μία τρομερή κίνηση του Κλωναρίδη από τα δεξιά, απέναντι σε δύο αντιπάλους και η τέλεια σέντρα.

Εκεί που η μπάλα εννέα φορές στις δέκα περνάει από τον τερματοφύλακα και σερβίρεται στη μικρή περιοχή. Δεν ήταν πολύ δύσκολο από εκεί και πέρα για μένα. Ο Βίκτωρας είχε κάνει όλη τη... δουλειά και το έκανε πολύ απλό για μένα, για να πάρω την κεφαλιά και να σκοράρω. Τρομερό συναίσθημα! Νικητήριο γκολ στο 93! Και ξέρεις, είχαμε πάει στη Θεσσαλονίκη για το συγκεκριμένο παιχνίδι με... μισή ομάδα. Έλειπε ο Μάρκους (σ.σ. Μπεργκ) που ήταν τιμωρημένος, έλειπε ο Μολέδο, ο Εμποκού, πολλά παιδιά.

Παίξαμε με τον Μαρινάκη αμυντικό χαφ και στο δεύτερο ημίχρονο με τον Ευαγγέλου στο κέντρο που ήταν 18 χρονών και κεντρικός αμυντικός (σ.σ. απίστευτη μνήμη!). Κι όμως τους νικήσαμε, γιατί παίξαμε με μεγάλη καρδιά όλοι και δεν παρατήσαμε το ματς. Σε έναν αγώνα που ο ΠΑΟΚ ήθελε οπωσδήποτε τη νίκη για να πάρει τη 2η θέση και να πάρει το εισιτήριο για το Champions League. Κι εμείς τους... κόψαμε το δρόμο. Το χαρήκαμε πάρα πολύ, πάρα πολύ...".

Να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια της ομάδας

-Η επόμενη χρονιά όμως ήταν πολύ, πολύ δύσκολη...

"Ναι... Άλλαξαν πολλά στην ομάδα. Άλλαξε το μισό ρόστερ. Ξεκινήσαμε καλά στον πρώτο προκριματικό στην Ευρώπη και μετά αποκλειστήκαμε από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, παρότι στον πρώτο αγώνα στη Λεωφόρο παίξαμε φανταστικά για 60-65 λεπτά. Αυτός κι αν ήταν σκληρός αποκλεισμός.

Έπειτα ξεκινήσαμε τη σεζόν με -2 βαθμούς (σ.σ. από τιμωρία που "κουβαλούσε" ο Παναθηναϊκός απ’ τα playoffs της περασμένης σεζόν) κι από ένα σημείο και μετά ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα. Ήταν όπως το είπες, πολύ δύσκολη σεζόν. Όμως να σου πω κάτι; Και πάλι όσοι παίκτες μείναμε πίσω παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις για να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια της ομάδας.

Υπήρχαν τρομερά προβλήματα καθημερινά, κάποια στιγμή σταματήσαμε για 1-2 μέρες τις προπονήσεις, όμως οι πιο έμπειροι μαζέψαμε όλα τα παιδιά και είπαμε ‘γ… το, πάμε να παίξουμε για την ομάδα και για εμάς’. Και την Κυριακή νικήσαμε! Ήταν τρελή περίοδος, αλλά παίξαμε με περηφάνια ως το τέλος.

Τα θυμάμαι όλα αυτά πολύ καλά γιατί εκείνη τη σεζόν ήμουν δεύτερος αρχηγός στην ομάδα και τα συζητούσαμε όλα μαζί με τον Δημήτρη (σ.σ. Κουρμπέλη) και τους άλλους αρχηγούς της ομάδας. Προσπαθήσαμε όλοι να κρατήσουμε την ομάδα σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση και να βγει η σεζόν με αξιοπρέπεια. Και σε ένα μεγάλο βαθμό το καταφέραμε.

Οκέι, σου είπα, όλες οι μεγάλες ομάδες περνούν και τις δυσκολίες τους. Το σημαντικό είναι πως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα για να ξαναβρούν το δρόμο τους. Κι ο Παναθηναϊκός πλέον είναι καλά. Κι αυτό είναι το πιο βασικό. Χαίρομαι πάρα πολύ που όλα αυτά είναι πλέον παρελθόν και η ομάδα έχει αρχίσει να δείχνει αυτό που είναι. Ένα τεράστιο κλαμπ...".

-Κι ο κόσμος το αναγνωρίζει αυτό και φέτος σε κάθε ματς η Λεωφόρος είναι γεμάτη...

"Η Λεωφόρος... Απίστευτο γήπεδο. Θα σου πω κάτι. Δεν με απασχολεί τι λένε ορισμένοι κι αν το θεωρούν παλιό γήπεδο ή μικρό. Είναι κάτι απίστευτο να παίζεις εκεί ποδόσφαιρο με γεμάτο το γήπεδο. Έχει τρομερή ‘ενέργεια’ αυτό το γήπεδο, σου δίνει τρομερή ώθηση. Τη νιώθεις στο κορμί σου όταν παίζεις κι όταν είσαι στον πάγκο, θες να μπεις μέσα σαν τρελός.

Είναι τρομερό το συναίσθημα να παίζεις στη Λεωφόρο, δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν το ζήσεις. Το λατρεύω και χαίρομαι που όσο έμεινα στην ομάδα, ειδικά τους πρώτους μήνες, κάναμε ορισμένες πολύ μεγάλες νίκες. Και με τον Ολυμπιακό και με την ΑΕΚ και με τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο...".

-Μπορεί να έρθεις ως φίλαθλος πλέον...

"Ναι, αυτό θα το κάνω. Όχι ακόμα, αλλά μόλις μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά μου θα το κάνω. Θα τα φέρω για να νιώσουν λίγο αυτό το συναίσθημα και θα προσπαθήσω να τα πάω στο πέταλο. Θα ξετρελαθούν. Σίγουρα θα το κάνω κάποια στιγμή...".