Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θέλει να "σβήσει" Μέσι - Ρονάλντο από τον χάρτη

Το ποδόσφαιρο, ακόμα και στην αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, Βόρεια Κορέα, είναι ένα λαοφιλές άθλημα. Ισως να μην ήταν, αν δεν το επέτρεπε ο μεγάλος ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν, ωστόσο ακόμα και ο Νο1 παγκόσμιος κίνδυνος, εκτός από τη λατρεία για τις πυρηνικές δοκιμές, τον αφανισμό των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και του Γκουάμ, είναι και θιασώτης του αθλητισμού.

Ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας πιθανώς στα νιάτα του σπούδασε στην Ελβετία... ινκόγκνιτο και έτσι αγάπησε τον δυτικό αθλητισμό. Την αγάπη του για τα σπορ και για το ποδόσφαιρο την έχει περάσει, θέλοντας και μη, στον λαό της χώρας του, ο οποίος παρακολουθεί, όταν το καθεστώς το επιτρέπει, ποδοσφαιρικούς αγώνες σε τηλεοράσεις και γήπεδα. Οπως, για παράδειγμα, στο «Στάδιο της Πρωτομαγιάς», το οποίο, σύμφωνα με τη βορειοκορεατική προπαγάνδα, έχει χωρητικότητα 150.000 θεατών, ενώ αναφορές από Δυτικούς που το έχουν επισκεφθεί κάνουν λόγο για χωρητικότητα μάξιμουμ 70.000 θεατών.

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ ΟΥΝ

Εκτός από το πάθος του για το ποδόσφαιρο (σ.σ.: κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι και τόσο ένθερμος υποστηρικτής της μπάλας, αλλά του μπάσκετ, καθώς έχει και φίλο τον πρώην NBAer Ντένις Ρόντμαν), ο Κιμ θέλει να «αφανίσει» και τους Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο, καθώς και τους υπόλοιπους αστέρες που μεσουρανούν στις μέρες μας. Οχι, δεν επιθυμεί να ρίξει πυραύλους στα σπίτια τους, ούτε να τους φυλακίσει, αλλά το καθεστώς έχει βαλθεί να δημιουργήσει μεγάλα ποδοσφαιρικά ταλέντα, που μια μέρα θα παίξουν στην αγαπημένη του, κατά τα αγγλικά ταμπλόιντ, Γιουνάιτεντ, στην Ισπανία, αλλά και στην Ιταλία.

Αυτό αποκάλυψε ένας Ιταλός γερουσιαστής, ο Αντόνιο Ράντζι, που επισκέπτεται ενίοτε την ασιατική χώρα, ενώ δηλώνει και στενός φίλος του Κιμ. Προς το παρόν, τα ευρωπαϊκά γήπεδα κοσμούν ο Γιονγκ Ιλ Γκουάν της Λουκέρνης και ο Χαν Κουάν Σανγκ, ένας 19χρονος που παίζει στην Περούτζια. Για τον τελευταίο, το ότι αγωνίζεται 8.794 χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα του δεν σημαίνει ότι είναι και ανεξάρτητος. Και αυτό γιατί όταν του ζητήθηκε να βγει ζωντανά στην «Αθλητική Κυριακή» της RAI, έπεσε τηλεφώνημα από άνθρωπο του προέδρου και του κόπηκε η χαρά, αν και είχαν δοθεί ήδη οι ερωτήσεις και ήταν αμιγώς ποδοσφαιρικές.

ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ

Το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, το οποίο, όπως όλα τα άλλα, διεξάγεται υπό άκρα μυστικότητα και καθεστώς λογοκρισίας, άρχισε μόλις το 2010, όταν και συστάθηκε η Λίγκα, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το κράτος και πρόεδρός της είναι ένας στρατηγός, ο οποίος είναι παράλληλα και υπουργός Αθλητισμού. Το πρωτάθλημα μοιάζει περισσότερο με μια σειρά τουρνουά κατά τη διάρκεια του χρόνου, παρά με κανονική δομή Λίγκας. Κατόπιν, τα αποτελέσματα αθροίζονται και ο πρωταθλητές καθορίζεται από αυτά.

Πρόκειται για ποδόσφαιρο εγχώριας κατανάλωσης, καθώς εξαιτίας της γενικής απροθυμίας του ποδοσφαιρικού συστήματος της Βόρειας Κορέας να ακολουθήσει τους γενικούς κανόνες μεταγραφών παγκοσμίως, λόγω του πολιτικού συστήματος της χώρας, οι νικητές του πρωταθλήματος δεν είναι επιλέξιμοι για οποιοδήποτε τουρνουά συλλόγων της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι έλαβαν μέρος στο AFC President's Cup για πρώτη φορά το 2014.

Ετσι, λοιπόν, επέρχονται και κυρώσεις από την Παγκόσμια Ομοσπονδία και χάνονται κονδύλια, τα οποία η χώρα τα έχει ανάγκη, καθώς επενδύει σημαντικά στον αθλητισμό και ο προϋπολογισμός αυξάνεται σταδιακά κάθε χρόνο. Η πιο επιτυχημένη ομάδα, με 16 κατακτήσεις πρωταθλημάτων, είναι η «25η Απριλίου» - ή αλλιώς 4.25. Το όνομα της ομάδας προέρχεται από την ημέρα ίδρυσης του στρατού και το κλαμπ ανήκει στον Κορεατικό Λαϊκό Στρατό. Η «μισητή» αντίπαλος είναι η Pyongyang City Sports Club, η οποία εδρεύει στην πρωτεύουσα.

ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ...

Ο Αγγλος δημοσιογράφος, Τιμ Χάρτλεϊ, παρακολούθησε από κοντά την αναμέτρηση ομάδας της Πιονγιάνγκ με την Αμρογκάνγκ. Καταγράφοντας την εμπειρία του στο BBC, έκανε λόγο για sold out-έκπληξη, απουσία ουρών, τουρνικέ, καντινών με χοτ ντογκ και γηπεδικής βαβούρας. Ολοι ήταν ντυμένοι στα ίδια χρώματα, φορούσαν κονκάρδες με τον Κιμ στο αριστερό τους πέτο, ενώ στις κερκίδες βρίσκονταν και αρκετοί στρατιώτες, που δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται ή να αντιλαμβάνονται τα όσα γίνονταν στον αγωνιστικό χώρο.

Ο ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ 1966 ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΠΑΤΣΟ ΤΟΥ 2010

Το κεφάλαιο «εθνική ομάδα» έχει μεγάλη ιστορία, της οποίας το κουβάρι ξετυλίχθηκε για πρώτη φορά το 1966. Η Βόρεια Κορέα έδωσε το «παρών» στο Μουντιάλ της Αγγλίας, προκαλώντας παγκόσμιο πονοκέφαλο, καθώς κανείς δεν τους ήθελε εκεί. Ωστόσο, έκανε πάταγο και πέτυχε τη νίκη του αιώνα. Αρχισε στον όμιλο με ήττα 0-3 από την ΕΣΣΔ, πήρε ισοπαλία 1-1 από τη Χιλή και για να προχωρήσει έπρεπε να νικήσει τη δις παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία.

Τελικά, οι Βορειοκορεάτες κατάφεραν το ακατόρθωτο! Νίκησαν 1-0 και έκαναν το κοινό του Μίντλεσμπρο να παραληρεί και να γίνεται ένθερμος υποστηρικτής μιας χώρας την οποία μόλις 10 χρόνια πριν οι Αγγλοι πολεμούσαν. Υπήρχε μια συνωμοσιολογία που ήθελε τους Βορειοκορεάτες να αλλάζουν όλη την ομάδα στο ημίχρονο με την Ιταλία, καθώς, όπως έλεγαν, ήταν όλοι ίδιοι! Στη συνέχεια έπεσαν πάνω στην Πορτογαλία και παρότι προηγήθηκαν με 3-0 στο 25' (!), ο Εουσέμπιο οδήγησε τους Ιβηρες σε μεγάλη ανατροπή (5-3), σημειώνοντας τέσσερα γκολ.

ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Η επόμενη φορά που οι Βορειοκορεάτες έδωσαν το «παρών» σε τελική φάση Μουντιάλ ήταν το 2010, στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής, όπου είχαν μάλιστα και οπαδούς... στρατιωτάκια ακούνητα. Φήμες που κυκλοφόρησαν ήθελαν τους οπαδούς να είναι Κινέζοι ηθοποιοί, καθώς, όπως έλεγαν οι συνωμοσιολόγοι, από τη χώρα του Κιμ δεν βγαίνει κανείς - ειδικά για ταξιδάκι αναψυχής...

Η εμφάνισή τους στο τουρνουά ήταν τραγική, καθώς έκαναν τρεις ήττες στον όμιλο. Μετά την ήττα με 2-1 από τη Βραζιλία, έπειτα από εξαιρετική εμφάνιση, ο Κιμ αποφάσισε να μεταδοθεί ζωντανά το επόμενο ματς, που ήταν με την Πορτογαλία. Ολοι περίμεναν να πάρει εκδίκηση η ομάδα για το 1966. Ωστόσο, ήρθε στραπάτσο άνευ προηγουμένου, με ήττα 7-0 από τους Πορτογάλους.

Η ομάδα γύρισε πίσω στην πατρίδα της και αμέσως έκαναν την εμφάνισή τους δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι τους φυλάκισαν και τους βασάνισαν. Παρόμοια δημοσιεύματα είχαν βγει στο φως της δημοσιότητας και για την ομάδα του 1966, που επειδή δεν κατάφερε να κερδίσει την Πορτογαλία, οι παίκτες περιφέρονταν στο Λίβερπουλ και έπιναν μέχρι να μεθύσουν και στην επιστροφή βασανίστηκαν...

ΕΝΑΣ "ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ"

Φτάνοντας στο «σήμερα», στον πάγκο της κάθεται ένας παλιός μας γνώριμος, ο Γιορν Αντερσεν. Ο Νορβηγός τεχνικός, που έχει θητεύσει σε Λάρισα και Ξάνθη, έγινε ο πρώτος ξένος προπονητής από το 1991 που προσελήφθη από την ομάδα του καθεστώτος. Ο Aντερσεν συνοδεύεται από τη σύζυγό του στην Πιονγιάνγκ, όπου κατοικούν στον 30ό όροφο ενός πολυτελούς ξενοδοχείου και συνοδεύονται από οδηγό και ιδιωτικό μεταφραστή. Ο Νορβηγός έχει δεχτεί σκληρή κριτική, καθώς με την πρόσληψή του δείχνει να αποδέχεται το καθεστώς του Κιμ, ωστόσο αν καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα στο Μουντιάλ του 2022, που είναι κι ο μεγάλος στόχος, ποσώς θα ασχοληθεί με τους επικριτές του...

ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει φέρει τεράστιες επιτυχίες. Η Εθνική ομάδα U-20 έφτασε μέχρι την κορυφή του κόσμου το 2016, επικρατώντας 3-1 της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Παπούας Νέας Γουινέας! Η υποδοχή από τους συμπατριώτες τους στην Πιονγιάνγκ ήταν συγκλονιστική. Τον ίδιο ενθουσιασμό σκόρπισε και η ομάδα U-17, που έφτασε κι αυτή στην κορυφή του κόσμου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιορδανίας, έναν μήνα νωρίτερα!

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ...

* O πατέρας του Κιμ Γιονγκ Ουν, Κιμ Γιονγκ Ιλ, ήταν λάτρης της μεγάλης οθόνης. Ετσι, λοιπόν, με τις συμβουλές της ομάδας που πήγε στο Μουντιάλ του 1966, έφτιαξε την ταινία «Chunganggonggyoksu», αγγλιστί «Center Forward». Σαν να λέμε εδώ «Η φανέλα με το νούμερο 9».

* Η ανεπανάληπτη νίκη έγινε και ντοκιμαντέρ («The Game of their Lives») το 2002.

* Η πρώτη δυτική ταινία που παίχτηκε στη Βόρεια Κορέα ήταν ποδοσφαιρική και ήταν το «Κάν' το όπως ο Μπέκαμ», το 2010. Ηταν οκτώ λεπτά μικρότερη, καθώς είχε υποστεί λογοκρισία.

* Ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής Κιμ Γιονγκ Χουν, μιλώντας στο ESPN στο Μουντιάλ του 2010, είχε δηλώσει: «Ο μεγάλος ηγέτης δίνει συχνά τακτικές συμβουλές κατά τη διάρκεια των αγώνων, χρησιμοποιώντας κινητά τηλέφωνα που δεν είναι ορατά στο γυμνό μάτι και τα οποία έχει αναπτύξει ο ίδιος».