Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο SPORT24 και στον Editorial Director, Παντελή Βλαχόπουλο. Ο πρωθυπουργός της χώρας φιλοξενήθηκε στο νέο υπερσύγχρονο στούντιο του SPORT24 και αναφέρθηκε σε όλα τα καυτά θέματα του ελληνικού αθλητισμού, προχωρώντας σε αποκαλύψεις.

Η παρουσία δύο ελληνικών ομάδων στο Final Four της EuroLeague , η συμμετοχή του Ολυμπιακού στον τελικό του Conference League, η οπαδική βία, τα δεδομένα για το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ, οι ήρωες της παιδικής ηλικίας του, ο στόχος των Ευρωεκλογών, καθώς και το πολιτικό μέλλον του.

• Το πρωτάθλημα που κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική
• Διαιτησία και λάθη: Το VAR έχει αλλάξει πολλά πράγματα
• Τα 80s, η αγάπη για το ποδόσφαιρο ως παιδί και το NBA
• Νίκος Αναστόπουλος, ο ορισμός του γκολτζή
• Η σχέση με τον Γιάννη Ιωαννίδη
• Ο Παναγιώτης Γιαννάκης που άλλαξε τους κανόνες
• Νίκος Γκάλης, ο καλύτερος όλων και η κοπάνα για να τον δει στο Αλεξάνδρειο
• Το σχόλιο για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο
• Το μεγάλο το comeback του μπασκετικού Παναθηναϊκού
• Το Final Four και η παρουσία στον τελικό
• Ο Ολυμπιακός που θυμίζει Euro 2004

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα από τα λόγια του

Για την εκπληκτική χρονιά του ελληνικού αθλητισμού: Είναι μία εξαιρετική χρονιά για τον ελληνικό αθλητισμό, ειδικά για τον επαγγελματικό ελληνικό αθλητισμό. Όχι πρώτη φορά δύο ομάδες στο Final Four, αλλά με την ελπίδα ότι πρώτη φορά θα έχουμε δύο ομάδες στον τελικό του Final Four. Και βέβαια, πρώτη φορά μετά το 1971 ελληνική ομάδα σε τελικό κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Αλλά και ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, το οποίο κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική. Ο πρωταθλητής άλλαξε τρεις φορές μέσα σε ένα ημίχρονο ουσιαστικά.

Και ένα πρωτάθλημα το οποίο χαίρομαι διότι ολοκληρώθηκε σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από αυτές με τις οποίες ξεκίνησε. Αναφέρομαι στα ζητήματα της εικόνας των γηπέδων, στις δύσκολες αποφάσεις που είχαμε πάρει, οι οποίες ήταν αντικείμενο εκτενούς σχολιασμού όταν πάρθηκαν στα μέσα της χρονιάς.

Η εικόνα που αποκόμισα, όχι μόνο ως Πρωθυπουργός αλλά ως φίλαθλος, από τα γήπεδα στα playoff, ήταν μία εικόνα που έμοιαζε περισσότερο με ευρωπαϊκά γήπεδα ή με ευρωπαϊκούς αγώνες και λιγότερο με αυτά τα οποία είχαμε συνηθίσει να συμβαίνουν στα ελληνικά γήπεδα στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Για τη βία στα γήπεδα: Νομίζω ότι έχουμε όλοι τραυματιστεί πολλαπλά από εικόνες του παρελθόντος σχετικά με φαινόμενα πολύ σκληρής βίας. Τα είδαμε και φέτος, με τη δολοφονία του Γιώργου Λυγγερίδη. Τα είδαμε και με τις δολοφονίες φιλάθλων τα τελευταία χρόνια.

Τι έχει αλλάξει όμως από τότε; Πρώτον, η απόλυτη αποφασιστικότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα τα οποία έχει στη διάθεσή της για να βάλει σε τάξη αυτό το πρόβλημα, το οποίο είναι ένα πρόβλημα όχι μόνο δημόσιας τάξης αλλά και ανάγκης των φιλάθλων. Διότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άνθρωποι που πηγαίνουν στο γήπεδο είναι φίλαθλοι οι οποίοι χαίρονται το άθλημα και θέλουν να υποστηρίξουν την ομάδα τους. Αυτό οφείλουμε να διαφυλάξουμε.

Επαναλαμβάνω: τα μέτρα τα οποία πήραμε, δηλαδή κάμερες σε όλα τα γήπεδα, μπήκανε. Ηλεκτρονικό και εξατομικευμένο εισιτήριο, υλοποιείται. Αυτοματοποιημένες ποινές. Στέκομαι πολύ σε αυτό, επέμενα προσωπικά σε αυτή την παρέμβαση. Κάποιοι θεωρούν ότι κάναμε και μια ενδεχομένως εισπήδηση στα ζητήματα του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου. Δεν το πιστεύω και δεν πρόκειται να αλλάξουμε θέση σε αυτό.

Θα γνωρίζουν όλοι: έπεσε κροτίδα; Μια αγωνιστική. Έπεσε φωτοβολίδα; Μια αγωνιστική. Χωρίς δράμα, χωρίς φασαρίες, χωρίς ενστάσεις. Και είδατε ότι τα μέτρα αυτά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, απέδωσαν. Γιατί είχαμε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με πολύ μεγάλη ένταση στο γήπεδο. Είχαμε, επιτρέψτε μου να το πω κι αυτό, όσο το κρίνω, καλές διαιτησίες, δεν είχαμε παράπονα για τις διαιτησίες.

Ό,τι και να λέμε, το VAR έχει αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα. Δηλαδή, το 90% των περιπτώσεων αντιμετωπίζονται από το VAR. Πάντα και το VAR μπορεί να κάνει λάθος. Το είδαμε. Ή να γίνει μια λανθασμένη ερμηνεία και του VAR. Το είδαμε, εξάλλου, και σε πρωταθλήματα πολύ μεγαλύτερα, όπως στην Premier League. Πάντα ο διαιτητής μπορεί να κάνει λάθη. Αλλά, μην κοροϊδευόμαστε, το VAR έχει αλλάξει πάρα πολλά πράγματα σχετικά με την διαιτησία.

Και βέβαια, να το πω και αυτό, δεν είναι λύση να φέρνουμε μόνο ξένους διαιτητές. Κάποια στιγμή θα πρέπει να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε και να οικοδομήσουμε και να επενδύσουμε σε μια νέα γενιά Ελλήνων διαιτητών, τους οποίους θα εμπιστευόμαστε να μπορούν να διαιτητεύουν και τα μεγάλα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος.

Αλλά, ως μεταβατική λύση, εν πάση περιπτώσει, οι διαιτητές από το εξωτερικό φαίνεται να έλυσαν το πρόβλημα, σε μεγάλο βαθμό, της αντικειμενικής διαιτησίας.

Δεν γίνεται να υπάρχουν συμμορίες στα γήπεδα. Εγκληματικές οργανώσεις. Και εκεί, όπως βλέπετε, πια η Ελληνική Αστυνομία, θα έλεγα με εχεμύθεια και με απόλυτη διακριτικότητα, που επιβάλλει μια τέτοια έρευνα, έχει θέσει στη διάθεση της Δικαιοσύνης το ανακριτικό υλικό. Από εκεί και πέρα, η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει για το ποιοι είναι οι ένοχοι.

Αλλά νομίζω ότι η εποχή πια όπου εγκληματικές οργανώσεις, "φίλαθλοι", "οπαδοί", δημιουργούσαν τέτοιες καταστάσεις στα γήπεδα, πιστεύω ότι τις εποχές αυτές τις έχουμε αφήσει πίσω μας.

Και πρέπει να οικοδομήσουμε -και απευθύνομαι και στις ομάδες και στην ΕΠΟ- πάνω στα θετικά κεκτημένα του τέλους του πρωταθλήματος του 2023-2024, για να μπορέσουμε το 2024-2025 να έχουμε ένα ακόμα καλύτερο, ακόμα ασφαλέστερο πρωτάθλημα και να γίνεται πια και στο ποδόσφαιρο αυτό που γίνεται στο μπάσκετ.

Στο μπάσκετ γίνεται αυτό. Να πηγαίνεις, δηλαδή, στο γήπεδο με το παιδί σου και να μην αισθάνεσαι σε καμία περίπτωση ότι κινδυνεύεις και να είναι το γήπεδο μια γιορτή και όχι μια αρένα.

Γι’ αυτό και τελειώνουμε πια με αυτές τις πρακτικές. Δεν θα κάνουμε πίσω. Και θα φτάσουμε όπου πρέπει να φτάσουμε. Κρατώ την εικόνα των ελληνικών γηπέδων. Γνωρίζω ότι μπορεί επειδή είστε πολύ δημοφιλές μέσο και επειδή παρακολουθώ, μου αρέσει πάντα να ακούω και τα σχόλια τα οποία γίνονται, ακούω συχνά και αθλητικά ραδιόφωνα, πάντα υπάρχει μια καχυποψία: "έλα μωρέ, εντάξει τώρα, θα ξαναγίνουν".

Ναι, αλλά ας το πιστέψουμε και όλοι μαζί ότι αυτά δεν πρέπει να ξαναγίνουν, διότι από όλους μας τελικά εξαρτάται. Διότι και ο φίλαθλος ο απλός γνωρίζει ότι αν ο διπλανός του πάει να πετάξει μία κροτίδα, θα τιμωρηθεί η ομάδα συνολικά και ο φίλαθλος δεν θα μπορεί να είναι μετά. Οπότε, όλα αυτά νομίζω ότι δουλεύουν τελικά προς την ίδια κατεύθυνση.

Για το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ: Ναι, να πάμε να τα δούμε λίγο τα γήπεδα γιατί νομίζω έχει μια σημασία. Έχουμε δύο γήπεδα, την "OPAP ARENA, την "Αγία Σοφία" και το "Καραϊσκάκη", τα οποία είναι γήπεδα υπερσύγχρονων προδιαγραφών. Ο Παναθηναϊκός προχωράει το δικό του γήπεδο.

Για τον ΠΑΟΚ, θέλω να τονίσω ότι η ελληνική πολιτεία έχει κάνει ό,τι της έχει ζητηθεί στα ζητήματα των χρήσεων γης γύρω από την Τούμπα. Απομένει πια στον επενδυτή να προχωρήσει το έργο υλοποίησης του νέου γηπέδου και εμείς και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας θα στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.

Σε όλα τα γήπεδα έχουν μπει κάμερες. Άρα, γίνεται μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού και των παλαιότερων γηπέδων. Και βέβαια, για το μπάσκετ κάναμε αυτή την κίνηση με τον Παναθηναϊκό, νομίζω στη σωστή κατεύθυνση. Γιατί; Γιατί έχουμε ένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο θέλουμε να το εκμεταλλευτεί μία ομάδα μακροπρόθεσμα και να επενδύσει στο γήπεδο. Αυτό γίνεται από τον Παναθηναϊκό. Το ίδιο θέλουμε να κάνουμε και με το ΣΕΦ, με τη διοίκηση του Ολυμπιακού. Θα γίνει και πρέπει να γίνει.

Για τον Νίκο Αναστόπουλο: Νομίζω, ήταν ο ορισμός του γκολτζή. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Είναι κάτι το οποίο ξεχωρίζει όλους τους πολύ μεγάλους στράικερ. Τι να πω; Τον Γκερντ Μίλερ. Έλεγαν ότι δεν είναι φοβερός μπαλαδόρος, αλλά την μπάλα στο πλεκτό την έβαζε. Οπότε, πολύ ταυτισμένος, και θυμάμαι όταν έπαιζε ο Ολυμπιακός ευρωπαϊκά ματς και στο ΟΑΚΑ και γινόταν…

Για τον Δημήτρη Σαραβάκο: Εντάξει, αυτός και αν ήταν παικταράς. Εμείς μεγαλώσαμε με αυτούς τους παίκτες. Και βέβαια, θα δω και τη φωτογραφία αυτού που του έδινε τις πάσες, έτσι δεν είναι; Γιατί και Ζάετς ήταν πολύ μεγάλος παίκτης, μπροστά από την εποχή του τότε. Τώρα θα τα ακούν αυτά οι νεότεροι, θα λένε "ποιος Ζάετς; Τι λένε, αυτοί;

Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη: Εντάξει, εγώ τον ξέρω τον Παναγιώτη. Τον βλέπω και στο Κολλέγιο πού και πού. Είναι καταρχάς ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος ο Παναγιώτης. Ένας άνθρωπος με συγκρότηση, με πειθαρχία. Και βέβαια και αυτός για την εποχή του άλλαξε τους κανόνες για το πώς έβλεπε κανείς και τη θέση στην οποία έπαιζε. Και μόνο το σώμα του. Δηλαδή έβλεπες τώρα στις φωτογραφίες και έβλεπες ο Γιαννάκης είχε ένα σώμα από τότε που είναι σώμα όχι.

Για τον Νίκο Γκάλη: Ο Νίκος Γκάλης ήταν το κάτι άλλο. Δηλαδή, για εμάς, εμείς μεγαλώσαμε με τον Γκάλη… Εγώ έχω κάνει κοπάνα από το σχολείο να πάω να δω ματς στη Θεσσαλονίκη, με τον Άρη τότε...Έχουμε ανέβει με φίλους μου να δούμε αυτή την ατμόσφαιρα στο "Αλεξάνδρειο". Εντάξει, ο Γκάλης είχε αυτό που το έχουν ορισμένοι παίκτες. Ήξερες λίγο πολύ τι θα έκανε και παραταύτα δεν μπορούσες να τον σταματήσεις. Δηλαδή, ήξερες ότι είχε αυτή την κίνηση προς τα δεξιά με την μικρή προσποίηση. Είτε το ήξερες είτε δεν το ήξερες, αυτό θα έκανε.

Άλλαξε τη ροή του ελληνικού αθλητισμού, όχι μόνο του ελληνικού μπάσκετ και νομίζω ότι όλη η επόμενη γενιά, δεν θέλω να κάνω διακρίσεις, αλλά ο Γκάλης ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό για εμάς που μεγαλώσαμε τουλάχιστον…

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: Εντάξει, για τον Γιάννη, εγώ τον ξέρω, δεν θα μιλήσω για τον Γιάννη ως αθλητή. Νομίζω ότι αυτά τα οποία έχει κάνει είναι από μόνα τους εκπληκτικά. Θα μιλήσω για τον Γιάννη ως άνθρωπο. Όσο καλός αθλητής είναι, τόσο μετρημένος είναι στην προσωπική του ζωή και τόσο πειθαρχημένος είναι και τόσο έχει μια φοβερή διάθεση να βελτιώνεται συνέχεια. Οικογενειάρχης, Έλληνας, Έλληνας, δηλαδή άνθρωπος που αγαπάει βαθιά την Ελλάδα.

Δύο φορές MVP στο NBA, πρωταθλητής στο NBA. Και να πω και κάτι ακόμα, γιατί και αυτό έχει σημασία: αν είσαι αθλητής, ξέρεις τι σημαίνει πόνος και τραυματισμός. Ο Γιάννης έβαλε την ομάδα πάνω από το σώμα του πολλές φορές. Δεν το κάνουν όλοι.

Για τον Μάικλ Τζόρνταν: Ο κορυφαίος όλων των εποχών. Γιατί; Έξι πρωταθλήματα, γύρισε από τη "σύνταξη" και πήρε άλλα τρία. Και βέβαια, φοβερά προσόντα. Νομίζω είναι ο παίκτης που, ως προς τα αθλητικά του προσόντα, πήγε το NΒΑ εκεί όπου είναι σήμερα. Δηλαδή ο Τζόρνταν, άμα δεις τις φάσεις και τα καρφώματά του, είναι αυτά που γίνονται σήμερα. Αυτά τα έκανε 30 χρόνια πριν. Εγώ με τον Τζόρνταν μεγάλωσα στην Αμερική, όσο ήμουν στην Αμερική…

Πολιτική και αθλητισμός: Δύο τρόποι υπάρχουν να φύγεις από την πολιτική: ή να το επιλέξεις εσύ ή να το επιλέξουν οι πολίτες. Και επειδή ο κυρίαρχος λαός είναι αυτός ο οποίος αποφασίζει, αυτός έχει και τον πρώτο λόγο τελικά. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα πολιτικών που παρέμειναν στην πολιτική πιο πολύ απ’ ό,τι τελικά θα έπρεπε.

Εγώ δεν ξέρω πόσο θα είμαι ακόμα στην πολιτική, δεν έχω καμία πρόθεση να αποσυρθώ σύντομα, αλλά ξέρω ότι θα υπάρχει μια ζωή μετά την πολιτική -γερός να είμαι, καλά να είμαστε-, ότι θα υπάρχουν και πράγματα τα οποία μπορώ να κάνω μετά την πολιτική, πολύ ενδιαφέροντα, έξω από την πολιτική. Και τα οποία νομίζω θα μου δώσουν μεγάλη χαρά.

Άρα, δεν θεωρώ ότι η ζωή μου, η επαγγελματική μου ζωή τελειώνει με το τέλος της πολιτικής μας καριέρας. Το ίδιο πρόβλημα νομίζω το έχουν και αθλητές. Οι μεγάλοι αθλητές, τους βλέπεις, ξαφνικά τελειώνει η καριέρα τους και πέφτουν σε μια κατάθλιψη. Δεν έχουν σκεφτεί την επόμενη μέρα. Οι καριέρες τελειώνουν. Έχω δει εξαιρετικά επιτυχημένα παραδείγματα αθλητών που έχουν κάνει τη μετάβαση σε κάτι άλλο πολύ επιτυχημένα. Μπορεί να έχει σχέση με τον αθλητισμό, μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό. Και άλλους που έπεσαν κυριολεκτικά σε κατάθλιψη, πήραν βάρος, έχασαν τα λεφτά τους.

Δυστυχώς και Έλληνες αθλητές, που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν την δόξα. Νομίζω ότι το χειροκρότημα μπορεί να είναι πολύ εθιστικό, είτε για τον αθλητή είτε για τον πολιτικό, αλλά πρέπει πάντα να έχει κανείς την αίσθηση ότι είναι προσωρινό. Σήμερα είναι, αύριο μπορεί να μην είναι, και οι αθλητές το ξέρουν αυτό. Από μία καταπληκτική εμφάνιση που σε εκθειάζουν όλοι, μετά πας και δεν παίζεις καλά και ακούς τα εξ αμάξης. Από αυτής της πλευράς, καλό είναι να έχουμε πάντα μία αίσθηση ότι αυτά που ζούμε και τα οποία μπορεί να είναι και ωραίες στιγμές του αθλητισμού, της πολιτικής, δεν είναι για πάντα. Δηλαδή μπορεί να γίνει κάτι και την επόμενη μέρα να πρέπει να διαχειριστούμε μία πιο δύσκολη κατάσταση.

Προβλέψεις για Final - 4: Λοιπόν, καταρχάς, τεράστια επιτυχία δύο ελληνικές ομάδες στο Final Four και δύο ομάδες με διαφορετικό σημείο αφετηρίας. Ο Ολυμπιακός, μια πιο στρωμένη ομάδα. Παναθηναϊκός, προτελευταίος πέρσι, μεγάλο comeback. Εγώ να σταθώ σε κάτι που είπε ο coach Μπαρτζώκας, "αυτά τα ματς είναι και πολύ θέμα τύχης". Ο Ολυμπιακός έχασε μια Euroleague σε ένα σουτ.

Λίγο μαρκάρισμα, λίγο άμυνα, ανταγωνιστικά πιστεύω ότι θα είναι τα ματς. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι υπάρχει εμπειρία και ψυχολογία και στις δύο ομάδες. Ο μεν Ολυμπιακός με μεγαλύτερη ίσως εμπειρία τα τελευταία χρόνια σε αυτές τις διοργανώσεις, ο Παναθηναϊκός με φοβερό momentum και με μία ομάδα που νομίζω ότι και οι δύο πιστεύουν ότι μπορεί να κερδίσουν οποιονδήποτε.

Θα ήταν πραγματικά καταπληκτικό να έχουμε έναν ελληνικό τελικό. Αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι οι ομάδες θα είναι πολύ καλά προετοιμασμένες και ότι θα τα δώσουν όλα. Έχω πει ότι εάν καταφέρουμε να έχουμε και τις δύο ομάδες στον τελικό του F4, ναι, θα προσπαθήσω να πάω, εφόσον μου βγαίνει το πρόγραμμα μου -νομίζω θα τα καταφέρω-, να πάω. Και θα πάω όχι ως φίλαθλος της μιας ομάδας, θα πάω ως Έλληνας φίλαθλος, γιατί είναι πολύ τιμητικό για το ελληνικό μπάσκετ να έχουμε δύο ομάδες.

Για Ολυμπιακός - Φιορεντίνα: Εντάξει ο Ολυμπιακός έχει το momentum μαζί του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό και επειδή το έχουμε δει το momentum, δηλαδή κάτι θυμίζει από 2004 αυτή η ιστορία. Δηλαδή κερδίζεις, κερδίζεις, κερδίζεις και κάποια στιγμή μπαίνεις και λες, "βρε παιδί μου είναι γραφτό". Αλλά επειδή τίποτα δεν είναι γραφτό, θα ιδρώσουν στο γήπεδο, θα έχει μία πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Είναι σημαντικό ότι γίνεται στην Ελλάδα.