Υποτίθεται ότι η πολυδιαφημισμένη και κυρίως πολυδάπανη απόκτηση του Ρομέλου Λουκάκου από την Ίντερ θα έλυνε σε βάθος το επιθετικό πρόβλημα της Τσέλσι. Άλλωστε ο 28χρονος Βέλγος φορ ερχόταν από τα 64 γκολ της προηγούμενης διετίας με τους Νερατζούρι. Προτού συμπληρωθούν πέντε μήνες από τις 12 Αυγούστου, την ημέρα ανακοίνωσης της μεταγραφής, οι Μπλε κλήθηκαν να διαχειριστούν μια κρίση που δεν πηγάζει μόνο από τ' αποτελέσματα (τέσσερις ισοπαλίες στα τελευταία πέντε ματς στην Premier League) και της απόστασης που αυτά δημιούργησαν από την πρωτοπόρο Μάντσεστερ Σίτι.

Στις 30/12 ο Λουκάκου βρήκε κάπου παρατημένο το κουτί με τα σπίρτα, έβγαλε ένα έξω, το έσυρε με δύναμη στην πλαϊνή επιφάνεια κι αντί ν' ανάψει στο τζάκι του σπιτιού του, περνώντας πλάι στις φλόγες από τα κούτσουρα τις χριστουγεννιάτικες ημέρες του, έβαλε... φωτιά στ' αποδυτήρια του λονδρέζικου κλαμπ.

"Μετά από δύο χρόνια στην Ιταλία, στη διάρκεια των οποίων δούλεψα πολύ με γυμναστές και διατροφολόγους, σωματικά είμαι καλά. Αλλά δεν είμαι χαρούμενος με την κατάσταση, είναι φυσιολογικό. Πιστεύω ότι ο προπονητής έχει επιλέξει να παίζει με διαφορετικό σύστημα. Απλώς δεν πρέπει να εγκαταλείψω, αλλά να συνεχίσω να δουλεύω παραμένοντας επαγγελματίας. Δεν είμαι χαρούμενος με ό,τι συμβαίνει, αλλά είμαι ένας εργάτης και δεν πρέπει να σταματήσω", δήλωσε άνευ τακτ ή προειδοποίησης στο ιταλικό Skysports και εμμέσως πλην σαφέστατα έθεσε θέμα αποχώρησής του από το Στάμφορντ Μπριτζ. Ή τουλάχιστον επαναπροσδιορισμού της σχέσης του με το αγγλικό κλαμπ.

Ο Τούχελ έτσι έπαιζε

Γι' αυτήν την παρέμβασή του ο Ρομέλου Λουκάκου επικαλέστηκε την αλλαγή συστήματος από τον Τόμας Τούχελ. Ότι, δηλαδή, έχει διαφοροποιηθεί το πλάνο, με αποτέλεσμα να μην τον βολεύει. Ισχυρίστηκε μεν ότι δεν θα πάψει να δουλεύει, τιμώντας το συμβόλαιό του, αλλά ταυτόχρονα άφησε αιχμές για τον τρόπο που χρησιμοποιείται από κάποια στιγμή κι έπειτα.

Μόνο που ο Γερμανός προπονητής δεν έχει πειράξει οτιδήποτε. Κάτι από το οποίο, αν είχε συμβεί, ο Λουκάκου θα μπορούσε όντως να πιαστεί για να εκφράσει, δημοσίως κυρίως, τα παράπονά του. Αντίθετα - και σχεδόν εμμονικά - ο Τούχελ έχει επιμείνει να στηρίζει το σχέδιο που έχει στο μυαλό του και να μην παρεκκλίνει. Είναι μάλιστα κάτι για το οποίο έχει δεχθεί κριτική από τον αγγλικό Τύπο, δεδομένου ότι σε αυτή τη φάση δεν αποδίδει και έχει αρνητικές επιπτώσεις στην προσπάθεια της Τσέλσι να διεκδικήσει τον τίτλο στην Αγγλία.

"Όχι, δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Εμπιστευόμαστε ό,τι κάνουμε και χρησιμοποιούμε το ίδιο σύστημα για να έχουμε συνεπή αποτελέσματα και ανέπαφη εστία", έλεγε στις 17/12, προτού συμπληρώσει με αφορμή τις περίφημες τοποθετήσεις του Λουκάκου πως "αν ρίξετε μια ματιά στα συστήματά μας, δεν θα βρείτε πολλές αλλαγές - αν βρείτε κάποια, βέβαια. Οπότε η συζήτηση τελειώνει εδώ".

Ο Τούχελ αρνήθηκε ξεκάθαρα μια τέτοια εκδοχή και διέψευσε κάθετα τον ποδοσφαιριστή του. Από την έναρξη της σεζόν η Τσέλσι έχει δώσει 31 παιχνίδια και είναι αλήθεια πως ο 48χρονος τελικός δεν έχει μπει στη διαδικασία να αναθεωρήσει το συσχετισμό άμυνας - επίθεσης. Η τριάδα στα μετόπισθεν είναι θέσφατο και μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις (στο 1/4) έχει εμφανίσει ενδεκάδα με δύο επιθετικούς στο κουτί (σε μορφή 3-5-2). Στους μισούς εξ αυτών ο Βέλγος δεν ήταν καν παρών.

Στο υπόλοιπο 75% των αγώνων των Λονδρέζων ο Τούχελ είχε σταθερά έναν φορ στην περιοχή και τους άλλους έξι παίκτες, είτε στον άξονα είτε στις πτέρυγές, σε άκρως υποστηρικτικό ρόλο. Συνέβη από το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς (14/8, 3-0 την Κρίσταλ Πάλας) και κατόπιν από το παρθενικό του Λουκάκου (22/8, 2-0 την Άρσεναλ), στο οποίο μάλιστα βρήκε δίχτυα.

Αυτός πίεσε για να γυρίσει στην Τσέλσι

Ο έμπειρος επιθετικός ήξερε πού ακριβώς πήγαινε όταν ζητούσε από την Ίντερ να ενδώσει στις πιέσεις των Μπλε. Εκ των προτέρων είχε ιδέα και γνώση πώς ακριβώς παίζει ο Τούχελ και πώς πρόκειται να τον χρησιμοποιήσει. Από τα τέλη του Γενάρη που ανέλαβε την Τσέλσι, αντί του Φρανκ Λάμπαρντ, μεταμορφώνοντας πλήρως την εικόνα της, ήταν ξεκάθαρος ο τρόπος που ο Γερμανός είχε επιλέξει να πορευτεί.

Ο Βέλγος φορ διάλεξε να πάει σ' ένα έτοιμο σύνολο για να κουμπώσει με τους υπόλοιπους και όχι οι υπόλοιποι να κουμπώσουν μαζί του. Πιθανόν με τον Λαουτάρο Μαρτίνες στην Ίντερ να ταίριαζε διαφορετικά. Ενδεχομένως ο Αργεντινός να 'ταν ο βολικός, ιδανικότερος από τον Βέρνερ ή όποιον άλλον έπαιζε, παρτενέρ του για να αναγεννηθεί αγωνιστικά και να βγει από τη λάσπη που είχε κολλήσει παίζοντας στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Στο τέλος όμως αυτός ήταν που πίεσε για την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Η Ίντερ είχε απορρίψει τις διαδοχικές κρούσεις των Λονδρέζων. Ακόμη κι όταν οι προσφορές ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια ευρώ, με ή χωρίς έμψυχα ανταλλάγματα, ήταν αρνητική. Ο Λουκάκου έμελλε να 'ναι ο ρυθμιστικός παράγοντας στην εξέλιξη των πραγμάτων, διότι μια μέρα πήγε στο γραφείο του Σιμόνε Ιντζάγκι και του ζήτησε να προχωρήσει η υπόθεση καθώς "το μυαλό μου δεν ήταν πλέον στο Μιλάνο και δεν θα ήθελα να χαλάσω το κλίμα". Ο Ιταλός προπονητής είχε συμπληρώσει μια εβδομάδα μόλις στη νέα δουλειά του κι έπεσε από τα σύννεφα. "Δεν ήταν καθόλου εύκολο, αλλά ένας παίκτης θέλει να φύγει...", είχε ομολογήσει πικρά.

Οι πρωταθλητές Ιταλίας, που ούτως ή άλλως είχαν ανάγκη από τα χρήματα, ενέδωσαν για το καλό όλων. Ο Λουκάκου είχε ικανοποιήσει το "εγώ" του να ενταχθεί εκ νέου στην ομάδα που "υποστήριζα από παιδί" προκειμένου "να τη βοηθήσω να κατακτήσει περισσότερους τίτλους". Τα λόγια του κατά την παρουσίασή του από τους Λονδρέζους αντανακλούσαν αφενός επιθυμία αφετέρου γνώση της κατάστασης. Δεν πήγαινε σε άγνωστο γι' αυτόν περιβάλλον. Εξάλλου "ο τρόπος που το κλαμπ βαδίζει ταιριάζει στις φιλοδοξίες μου τέλεια", όπως συμπλήρωνε, κρίνοντας "ιδανική τη στιγμή" της επανενταξής του στην Τσέλσι δέκα χρόνια μετά την πρώτη φορά του στο Στάμφορντ Μπριτζ.

Το γκολ στο ντεμπούτο του (απέναντι την Άρσεναλ) κι ακολούθως αυτά που σημείωσε στο 3-0 επί της Άστον Βίλα (δύο) και στο 1-0 απέναντι στη Ζενίτ Αγ.Πετρούπολης, αμέσως μετά την πρώτη διακοπή για τις εθνικές ομάδες, τον ανέβασαν αυτομάτως ψηλότερα. Τότε ήταν αυτός που θα κουβαλούσε επιθετικά τους Μπλε στα δύσκολα. Ο βασικός εκφραστής των επιθετικών ενεργειών, ο θεμέλιος λίθος στη γραμμή κρούσης.

Τα κενά διαστήματα

Έκτοτε μεσολάβησαν τέσσερις "γεμάτοι" μήνες. Στη διάρκεια αυτών ο Λουκάκου έπαιξε μόνο 14 φορές, σκοράροντας τρία τέρματα και φτιάχνοντας άλλα δύο για τους συμπαίκτες του. Ο τραυματισμός στον αστράγαλο του, στο τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, του έκοψε τη φόρα. Εμφανίστηκε λίγο στα τέλη του επόμενου μήνα ως αλλαγή, αφού ο Τούχελ ήθελε να τον προστατεύσει, προτού νοσήσει από κορονοϊό και μπει αναγκαστικά σε απομόνωση. Κάκιστη συγκυρία όσο προσπαθούσε να κερδίσει το χαμένο έδαφος.

Δεν έπαιζε κι αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα που επηρέαζε το μυαλό του. Οι αναμετρήσεις με τη Ζενίτ, στο φινάλε των ομίλων του Champions League, και με τις Άστον Βίλα - Μπράιτον για το πρωτάθλημα αποκατέστησαν προσωρινά την επαφή του με τα δίχτυα. Φαινομενικά ήταν ανακουφιστικό. Αποδείχθηκε πως δεν συνέβη το ίδιο με την την αυτοπεποίθησή του. Ήταν στραπατσαρισμένη. Ένιωθε κλειδωμένος!

Μέχρι που ήρθε το ξέσπασμα στο ιταλικό μέσο και ο αποκλεισμός του από την αποστολή του αγώνα με τη Λίβερπουλ. Ο Τούχελ είχε αφουγκραστεί την υπόλοιπη ομάδα, διότι "προτού αποφασίσω ακούω τη γνώμη των παικτών και ό,τι σκέφτονται". Έκρινε ότι την προστάτευε.

Ο Λουκάκου προτίμησε να αποσπαστεί από το σύνολο. Σε πρώτη φάση όλο αυτό τον οδήγησε να απενεργοποιήσει έναν από τους λογαριασμούς του στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Τούχελ υποστήριξε ότι "πάντα υπάρχει δρόμος επιστροφής". Μάλλον, για άλλη μια φορά, ο Λουκάκου έχει αποφασίσει να τραβήξει τον δικό του. Όχι, απαραίτητα, γιατί του φταίει το σύστημα. Μένει να φανεί, αν θα βάλει όπισθεν για να γυρίσει στην αφετηρία.