Ο Μανώλης Σάλιακας στο SPORT24: "Με κούρασε η τοξικότητα, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι πάντα στο στόχαστρο"

Υπομονή. Ουσιαστικό. Γένους θηλυκού. Η ικανότητα κάποιου να περιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα αποτέλεσμα ή μία εξέλιξη. Δίπλα σε αυτή τη λέξη δεν θα ήταν υπερβολή αν βάζαμε ως συνώνυμο το όνομα του Μανώλη Σάλιακα. Ο 25χρονος αμυντικός γνωρίζει πολύ καλά τη συγκεκριμένη αρετή.

Μόχθησε, αμφισβητήθηκε, έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε σκληρά. Και τώρα, ύστερα από αρκετές δυσκολίες που συνάντησε στο διάβα του, θα καταφέρει να ζήσει το όνειρο του εξωτερικού.

Συνέντευξη στον Ηλία Καλλονά

Από την επόμενη σεζόν ο κορυφαίος δεξιός μπακ του πρωταθλήματος την τελευταία διετία θα αγωνίζεται στα γήπεδα της Γερμανίας με τη φανέλα της Ζανκτ Πάουλι. Μία από τις ιστορικότερες και πιο ξεχωριστές ομάδες του πλανήτη. Η ανταμοιβή ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Με τον Σάλιακα πιο ώριμο, πιο ήρεμο και πιο αποφασισμένο από ποτέ. Δεν το λέμε εμείς, αλλά ο ίδιος.

Ποδόσφαιρο με πορτοκάλια και Ολυμπιακός

Το SPORT24 τον συνάντησε λίγες ημέρες πριν αναχωρήσει για το Αμβούργο προκειμένου να ενσωματωθεί στην προετοιμασία της Ζανκτ Πάουλι. Τα παιδικά χρόνια στο Ηράκλειο, η εμπειρία στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού, οι δανεισμοί, η εξαιρετική πορεία με τον ΠΑΣ, οι δύσκολες στιγμές. Όλα είναι εδώ. Με τον διεθνή να παρουσιάζει όλες τις πτυχές του. Αθλητικές και μη.

"Η αγάπη για το ποδόσφαιρο προέκυψε μέσω του πατέρα μου, ο οποίος αγωνιζόταν σε ερασιτεχνικό επίπεδο στον οικισμό Φορτέτζα του Ηρακλείου, από όπου και κατάγομαι. Πηγαίναμε κάθε εβδομάδα στο γήπεδο και βλέπαμε την τοπική ομάδα, τη Μινωική, οπότε ήταν λογικό να κολλήσω με το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία.

Βέβαια, στην αρχή οι γονείς μου μας έστειλαν, μαζί με τον αδερφό μου, στο κολυμβητήριο. Σε εκείνον άρεσε, εν αντιθέσει με εμένα. Εγώ έβγαινα έξω από το κολυμβητήριο, στον περιβάλλοντα χώρο και έπαιζα ποδόσφαιρο με κάτι πορτοκάλια (σ.σ. γέλια). Από τότε κατάλαβαν πως αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό το λόγο με έστειλαν στις Ακαδημίες του Εργοτέλη και έτσι έγινε η αρχή".

Από πολύ μικρός κατάφερε να ξεχωρίσει με το ταλέντο του. Στα τμήματα υποδομής του Εργοτέλη άρχισε την καριέρα του ως φορ, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως εξτρέμ. Αλλά η ποδοσφαιρική ζωή του επιφύλασσε άλλη εξέλιξη στην πορεία.

Όταν πήγα στον Ρέντη, είχα πυρετό για μία εβδομάδα. Ήταν από την στεναχώρια που αποχωρίστηκα την οικογένειά μου

"Τότε, θυμάμαι, πως καλούσαν στην Εθνική Κ17 τρεις παίκτες από κάθε Μικτή. Μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ. Προπονητής ήταν ο κ. Θόδωρος Παχατουρίδης. Μάλιστα, σε ένα παιχνίδι με την Ιταλία με ξεχώρισε ο κ. Γιώργος Κοκολάκης, ο οποίος ήταν σκάουτ στον Ολυμπιακό και εισηγήθηκε την απόκτησή μου.

Θυμάμαι πως με είχε φωνάξει ένας άνθρωπος του Εργοτέλη και με ρώτησε αν θα ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό. Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα. Μου φάνηκε κάπως. Μίλησα, λοιπόν, με τους γονείς μου και αποφασίσαμε πως είναι το καλύτερο βήμα για την καριέρα μου, καθώς από πολύ μικρός είχα αποφασίσει πως θέλω να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο.

Γενικά, ήμασταν τυχεροί διότι εκείνη την περίοδο ο Εργοτέλης είχε εξαιρετικές Ακαδημίες. Δουλεύαμε σωστά, οργανωμένα, είχαμε καλό κλίμα και μας δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστούμε στο υψηλότερο επίπεδο. Μην ξεχνάμε πως βγήκαν παίκτες όπως ο Ανδρέας Μπουχαλάκης και ο Μανώλης Τζανακάκης.

Για ένα νεαρό παιδί, βέβαια, δεν είναι εύκολο να αφήνει την οικογένειά του. Θυμάμαι, όταν πήγα στον Ρέντη, είχα πυρετό για μία εβδομάδα. Δεν είχα άλλα συμπτώματα, μόνο πυρετό και δεν μου έπεφτε με τίποτα. Πιστεύω πως ήταν από την στεναχώρια που αποχωρίστηκα την οικογένειά μου".

Η συμβολή του Γεωργάτου και Τσιμίκας

Στην Κ17 του Ολυμπιακού αγωνιζόταν ως αριστερός χαφ με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια. Διέθετε εξαιρετικά στοιχεία και είχε καταφέρει να ξεχωρίσει από τους συμπαίκτες του. Ωστόσο, οι άνθρωποι της "ερυθρόλευκης" Ακαδημίας, προεξάρχοντος του Γρηγόρη Γεωργάτου, διέκριναν κάποια στοιχεία στο παιχνίδι του που θα μπορούσαν να τον μετατρέψουν σε έναν εξαιρετικό μπακ. Άλλωστε, ο Γρηγόρης Γεωργάτος είχε κάνει το ίδιο... δρομολόγιο ως παίκτης, από την επίθεση στην άμυνα, με τεράστια επιτυχία.

"Μία ημέρα, κατά τη διάρκεια της προπόνησης, με δοκίμασαν ως δεξιό μπακ και τους έκανα το ‘κλικ’, διότι ήμουν επιθετικογενής παίκτης και ταίριαζα στη λογική και τη φιλοσοφία ενός σύγχρονου μπακ. Τότε υπεύθυνος των Ακαδημιών ήταν ο Γρηγόρης Γεωργάτος. Πέρα από εμένα, είχαν γυρίσει κι ως αριστερό μπακ τον Κώστα Τσιμίκα, ο οποίος έπαιζε πιο μπροστά. Ο κ. Γρηγόρης μας εξέφρασε την πεποίθηση ότι μπορούμε να κάνουμε καριέρα στη συγκεκριμένη θέση, διότι διαθέτουμε τα κατάλληλα χαρακτηριστικά.

Η αλήθεια είναι πως το πρώτο διάστημα ήταν λίγο παράξενο για εμένα να αγωνίζομαι ως δεξιός μπακ, διότι είχα μάθει διαφορετικά και μου άρεσε το επιθετικό παιχνίδι. Ωστόσο, όταν σου λέει ένας τέτοιος άνθρωπος, όπως ο Γρηγόρης Γεωργάτος, ότι είναι καλύτερο για την καριέρα σου να αλλάξεις θέση, τότε οφείλεις να τον ακούσεις και να κάνεις το καλύτερο για εσένα".

Το ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα δεν θα αργήσει να έρθει. Στις 4 Απριλίου του 2014, ο Μίτσελ θα του δώσει φανέλα βασικού στην αναμέτρηση με τον ΠΑΣ Γιάννινα για την 33η αγωνιστική πρωταθλήματος. Ο Σάλιακας, σχεδόν έξι μήνες πριν ενηλικιωθεί, θα φορέσει την ερυθρόλευκη ριγωτή σε επίσημο παιχνίδι. Τα συναισθήματα; Ανεπανάληπτα.

"Ο κ. Μίτσελ ήταν μία τεράστια προσωπικότητα. Όταν μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ με την πρώτη ομάδα η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα. Αγχώθηκα, ίδρωνα, ξεΐδρωνα, αλλά με βοήθησαν πολύ οι συμπαίκτες μου. Θυμάμαι πως είχε αγωνιστεί ως αριστερός εξτρέμ σε εκείνον τον αγώνα. Ήταν προτελευταία αγωνιστική, είχαμε πάρει το πρωτάθλημα, οπότε ο κ. Μίτσελ είχε αποφασίσει να δώσει ευκαιρίες και σε νεαρότερους παίκτες.

Γενικά, έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα από εκείνον. Δεν δίσταζε να ρίχνει στα… βαθιά τα νέα παιδιά, όπως έκανε για παράδειγμα με τον Νίκο Βέργο στο Ολντ Τράφορντ, όταν τον πέρασε ως αλλαγή σε νοκ άουτ αγώνα του Champions League με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήταν ένας προπονητής που του άρεσε η πειθαρχία και λάτρευε να εξελίσσει τους ποδοσφαιριστές του.

Εκείνα τα χρόνια, ο ποδοσφαιριστής που ήταν πιο κοντά μου, με στήριζε και μου έδινε συμβουλές ήταν ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Με βοηθούσε πάρα πολύ τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Με καθοδηγούσε και με είχε δίπλα του. Μου έλεγε να προσέχω την καθημερινότητά μου, να είμαι σωστός επαγγελματίας και εγώ προσπαθούσα, από την πλευρά μου, να τα εφαρμόζω".

Θεωρούσα πως έχανα χρόνια με τους δανεισμούς, αλλά έκανα λάθος

Από τον Απρίλιο του 2014 έως τον Αύγουστο του 2016 θα αγωνιστεί συνολικά σε έξι αγώνες με την πρώτη ομάδα, κυρίως για τον θεσμό του Κυπέλλου. Σε ηλικία 20 ετών, αποφασίζεται να δοθεί δανεικός κατά σειρά σε Καρμιώτισσα και Χανιά.

"Οι δανεισμοί θεωρώ πως έκαναν καλό στην καριέρα μου. Πήγα στην Κύπρο και την Καρμιώτισσα, έπαιξα σε όλα τα παιχνίδια και πήρα μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ακολούθησε μία διετία στα Χανιά, όπου το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό. Εγώ, βέβαια, τότε θεωρούσα πως έχανα χρόνια από την καριέρα μου με τους δανεισμούς. Ότι θα μπορούσα να είχα κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα. Ωστόσο, τώρα που κοιτάζω πίσω, είμαι βέβαιος ότι πήρα τις σωστές αποφάσεις. Διότι μέσα από τις δυσκολίες γίνεσαι ακόμη καλύτερος.

Το καλοκαίρι του 2019 είχα συμβόλαιο γι’ άλλον έναν χρόνο με τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, αποφασίσαμε από κοινού, πως θα ήταν καλύτερο να μην συνεχίσω στην ομάδα. Τότε βρέθηκε η Λαμία, η οποία μέσω του κ. Μάκη Χάβου έδειξε πόσο πολύ με θέλει. Και θέλω να τον ευχαριστήσω διότι μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω σε μία ομάδα Α’ Εθνικής, σε μία περίοδο που ήταν δύσκολο να παίξεις προερχόμενος από τη δεύτερη κατηγορία.

Θυμάμαι, μάλιστα, πως ο κ. Χάβος μού είχε πει: ‘Μαζί μου, θα παίξεις στην Εθνική Ελλάδος’. Κι εγώ έλεγα από μέσα μου: 'Τι λέει τώρα αυτός…'

Μπορεί να έφυγε νωρίς από την ομάδα, αλλά η αλήθεια είναι πως με βοήθησε αρκετά ο κ. Χάβος. Είχε έναν πολύ καλό χαρακτήρα και του οφείλω πολλά. Το θετικό ήταν πως, παρά τις αλλαγές προπονητών, πήρα αρκετά παιχνίδια και λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου ο κ. Χριστοβασίλης. Μου παρουσίασε το πρότζεκτ του ΠΑΣ, το οποίο και μου άρεσε αρκετά. Γι’ αυτό αποφάσισα να συνεχίσω εκεί, αφού στη Λαμία δεν θα ήταν τόσο μεγάλος ο χρόνος συμμετοχής μου".

Κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως ρίσκο την απόφαση να πάει στον ΠΑΣ Γιάννινα, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει στη Super League Interwtten. Ο ίδιος δεν το είδε ποτέ έτσι.

"Όχι, δεν ήταν ρίσκο. Το είδα ως μία καλή προοπτική για την καριέρα μου. Υπήρχαν, άλλωστε, πολλοί ποδοσφαιριστές που έκαναν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους μέσω του ΠΑΣ. Ο Πασχαλάκης, ο Βελλίδης, ο Κούτρης, ο Κοροβέσης και πολλοί άλλοι. Βοήθησε, βέβαια, το γεγονός πως είχα αρκετούς φίλους στου Γιάννινα. Τον Παντελάκη, τον Χουτεσιώτη, με τους οποίους ήμασταν μαζί στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού.

Και δύο χρόνια αργότερα, μόνο δικαιωμένος μπορώ να αισθάνομαι για την απόφασή μου. Ευχαριστώ πολύ τον πρόεδρο (σ.σ. Γιώργος Χριστοβασίλης) για την εμπιστοσύνη που έδειξε προς το πρόσωπό μου. Κάναμε δύο εξαιρετικές χρονιές, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και μόνο καλά πράγματα θα έχω να θυμάμαι".

Ο Γιαννίκης είναι πολύ καλός προπονητής, δεν σημαίνει κάτι ότι δεν πέτυχε στην ΑΕΚ

Την πρώτη χρονιά στον ΠΑΣ, προπονητής ήταν ο Αργύρης Γιαννίκης. Ένας άνθρωπος που εκτιμά ιδιαίτερα, καθώς κατάφερε να ξεδιπλώσει τις αρετές του μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

"Ο Αργύρης Γιαννίκης ήταν ένας προπονητής που στηριζόταν πολύ στο κομμάτι της προπόνησης. Ήθελε να δίνουμε πάντα το 100% και να υπάρχει πειθαρχία. Εμένα, προσωπικά, μου άρεσε ο τρόπος παιχνιδιού του, διότι στην πραγματικότητα ανέδειξε τις αρετές μου. Και γι’ αυτό λόγο κλήθηκα και στην Εθνική ομάδα τότε.

Τον θεωρώ έναν πολύ καλό προπονητή. Δεν σημαίνει κάτι το γεγονός ότι δεν πέτυχε στην ΑΕΚ. Είναι άλλη η πίεση στον ΠΑΣ Γιάννινα σε σχέση με μία μεγάλη ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως γενικότερα δεν υπάρχει υπομονή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επομένως, δεν μου κάνει εντύπωση που αποχώρησε τόσο γρήγορα".

Όταν με κάλεσε ο Κώστας Κωνσταντινίδης για την Εθνική νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα

Ο Μανώλης Σάλιακας πέτυχε κάτι σπάνιο για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κλήθηκε στην Εθνική ομάδα παρότι δεν αγωνιζόταν σε ομάδα του Big-5. Ξεχωριστό επίτευγμα

"Θυμάμαι πως είχε τελειώσει μόλις το πρωτάθλημα και κατέβαινα με το αυτοκίνητο στην Αθήνα για να πάρω το αεροπλάνο και να πάω στην Κρήτη. Ξαφνικά βλέπω να με καλεί ένα άγνωστο νούμερο. Το σηκώνω και ήταν ο Τεχνικός Διευθυντής της Εθνικής, Κώστας Κωνσταντινίδης.

Στην αρχή νόμιζα πως μου κάνουν πλάκα (σ.σ. γέλια), αλλά τελικά όντως, όπως με ενημέρωσε, είχα κληθεί στην προεπιλογή. Σίγουρα τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα. Είχα συγκινηθεί διότι είναι διαφορετικό να καλείσαι ενός παίζεις σε μία μεγάλη ομάδα ή στο εξωτερικό και διαφορετικό όταν είσαι στον ΠΑΣ Γιάννινα. Το είδα ως μία δικαίωση των κόπων μου.

Όταν ενσωματώθηκα στην αποστολή, ο κ. Φαν Σιπ μου είχε πει ότι παρακολουθούσε όλη την πορεία μου και ήταν η κατάλληλη ώρα για να κληθώ στην Εθνική. Αγωνίστηκα και στα δύο φιλικά και έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν πως αποτέλεσα παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά που δεν αγωνίζονται στις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Διότι τους απέδειξα ότι αν δουλεύεις σκληρά και με προσήλωση στον στόχο, όλα μπορεί να συμβούν".

Η εξαιρετική σεζόν με τον ΠΑΣ και οι διαφορές Γιαννίκη - Μεταξά

Η πορεία του ΠΑΣ τη φετινή σεζόν ήταν ακόμη καλύτερη από την περσινή. Πράγμα σπάνιο για μία επαρχιακή ομάδα, αλλά παράλληλα κι η απόδειξη της εξαιρετικής δουλειάς που γινόταν, παρά την αλλαγή προπονητή.

"Η αλήθεια είναι πως δεν αρχίσαμε καλά στην προετοιμασία και στα φιλικά. Υπήρχε μία ανησυχία στα αποδυτήρια, αλλά εμείς ως ποδοσφαιριστές γνωρίζαμε τις ικανότητες και τις δυνατότητές μας. Είχαν έρθει ένας νέος προπονητής και καινούργιοι παίκτες, οπότε ήταν λογικό να χρειαστούμε λίγο χρόνο για να δέσουμε ως ομάδα.

Το θετικό για εμάς ήταν πως αρχίσαμε εξαιρετικά το πρωτάθλημα, με διπλό στην Τούμπα και νίκη στην έδρα μας κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αυτό μας έδωσε τεράστια ώθηση για τη συνέχεια. Ταιριάξαμε στα ‘θέλω’ του προπονητή, ενώ το σημαντικότερο είναι πως πολλά παιδιά έπιασαν υψηλά στάνταρ απόδοσης ώστε η ομάδα να βρεθεί πανάξια μέσα στην πρώτη εξάδα και κατ’ επέκταση στα playoffs.

Σε σχέση με τον Γιαννίκη, ο Μεταξάς ήθελε η ομάδα να είναι πιο συμπαγής και πιο γρήγορη στο transition από την άμυνα στην επίθεση και τούμπαλιν. Γενικότερα, είναι δύο προπονητές με διαφορετική φιλοσοφία παιχνιδιού, αλλά αν είσαι 100% επαγγελματίας, μπορείς να αναδειχθείς μέσω από τα συστήματά τους".

Πολλές φορές ακούστηκε ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι η ‘εκδίκηση των αδικημένων παικτών’. Δεν συμφωνώ με αυτό. Τουλάχιστον, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Πιστεύω πως, όπως στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ο καθένας θα πάρει αργά ή γρήγορα αυτό που αξίζει. Τα όνειρα και οι στόχοι δεν σταματούν ποτέ".

Υπήρξε ενδιαφέρον από την Ελλάδα, αλλά με κέρδισε ο τρόπος της Ζανκτ Πάουλι

Μπορεί, λοιπόν, να μην συμφωνεί με την έκφραση "η εκδίκηση των αδικημένων", αλλά είναι δεδομένο πως υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας του που βίωσε δύσκολες καταστάσεις.

"Να σου πω την αλήθεια υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Ήταν κάποιες σκέψεις που έκανα ο ίδιος. Δεν το είχα πει σε κανέναν. Αλλά στο τέλος της ημέρας σκεφτόμουν ότι έχω να αποδείξω πράγματα τόσο σε εμένα όσο και σε αυτούς που δεν με πίστεψαν. Ότι είμαι ο Μανώλης, πάτησα στα πόδια μου και θα φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ.

Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να διαψεύδεις όσους δεν σε πίστεψαν. Σημαντικό ρόλο, προφανώς, στην πορεία μου έπαιξε κι η οικογένειά μου, η οποία ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριξε στις δύσκολες στιγμές. Οι γονείς μου μου έλεγαν να συνεχίσω, ότι είναι υπερήφανοι για εμένα και να μην τα παρατήσω ποτέ. Χρειάζεται να ακούσεις κάτι άλλο;"

Η νέα σεζόν, όπως προείπαμε, θα τον βρει στη Ζανκτ Πάουλι. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της σεζόν βρέθηκε στο στόχαστρο ομάδων τόσο από την Ελλάδα όσο κι από το εξωτερικό, αφού οι εμφανίσεις του δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να περάσουν απαρατήρητες.

"Ναι, υπήρξε ενδιαφέρον από ελληνικές ομάδες, αλλά είχα αποφασίσει πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κάνω το βήμα στο εξωτερικό. Να μετρήσω τις δυνάμεις μου, να βελτιωθώ και να ζήσω την εμπειρία του εξωτερικού. Η αλήθεια είναι πως με προσέγγισαν κι άλλες ομάδες από το εξωτερικό. Συγκεκριμένα, η Τβέντε, η Λέγκια και η Ραπίντ Βιέννης. Όμως, ο τρόπος των ανθρώπων της Ζανκτ Πάουλι ήταν εκείνος που έκανε τη διαφορά και με έπεισε να υπογράψω εκεί.

Είχαμε συμφωνήσει ανεξάρτητα από την κατηγορία που θα αγωνιζόταν η ομάδα. Οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι: να καταφέρω να προσαρμοστώ άμεσα σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρωτάθλημα με πολύ δυνατές ομάδες. Με υπομονή και πίστη στον εαυτό σου, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.

Προφανώς και γνώριζα την ομάδα, είναι ένα από τους ιστορικότερους συλλόγους στον κόσμο. Με έπεισε κυρίως το πρότζεκτ που μου παρουσιάστηκε. Επίσης, κι η τοξικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ειδικά απέναντι στους Έλληνες παίκτες με είχε κουράσει. Όταν γίνεται μία στραβή, πάντα στο στόχαστρο μπαίνουν οι Έλληνες. Δεν λέω να μην γίνεται κριτική, αλλά να μην αποτελούμε διαρκώς τον αποδιοπομπαίο τράγο. Στην Ελλάδα θεωρούμε πως οι παίκτες είναι μόνο… λεζάντα. Ενώ στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό. Είναι κανονικά παιδιά, όπως όλοι.

Δεν σου κρύβω ότι η γενικότερη κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο με επηρεάζει συναισθηματικά. Προσπαθώ να το βελτιώσω. Η δουλειά του ποδοσφαιριστή είναι μέσα στο γήπεδο. Δεν πρέπει να ασχολείται με τα γύρω-γύρω".

Το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού

Είναι εμφανές τόσο από τα λόγια του, όσο κι από τις πράξεις του πως πρόκειται για έναν ιδιαίτερα συναισθηματικό άνθρωπο. Το έχει επιβεβαιώσει, άλλωστε, κι ο ίδιος πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πορείας του. Όπως για παράδειγμα το 2018, όταν έκλαψε κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου σε αγώνα της Εθνικής Ελπίδων ή όταν αφιέρωσε τη νίκη στον αδερφικό φίλο του, Μανώλη Τζανακάκη, ο οποίος λίγες ημέρες νωρίτερα είχε υποστεί ρήξη χιαστού.

"Από μικρό παιδί, όταν άκουγα τον εθνικό ύμνο, συγκινούμουν. Είναι σπουδαίο πράγμα να αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου. Σου δίνει ένα έξτρα κίνητρο για να τα δώσεις όλα για την Εθνική ομάδα. Σκέφτεσαι, επίσης, πόσο τυχερός είσαι που κατάφερες να φορέσεις το εθνόσημο, καθώς πάρα πολλά παιδιά προσπάθησαν, αλλά δεν τους δόθηκε η δυνατότητα.

Στην περίπτωση του Τζανακάκη, παρότι δεν έχω υποστεί κάποιο σοβαρό τραυματισμό στην καριέρα μου, κατάλαβα πως ένιωθε και το πήρα "μέσα" μου. Με τον Μανώλη είμαστε κολλητοί, μιλάμε κάθε μέρα. Όταν έρχεται ένας σοβαρός τραυματισμός πρέπει να είσαι δίπλα στον φίλο σου, διότι περνάει μία δύσκολη περίοδο και οφείλεις να τον τονώσεις ψυχολογικά".

Με ενοχλεί που με συνδέουν εξωαγωνιστικά με τον Ολυμπιακό, είμαι απόλυτα επαγγελματίας

Επιστρέφοντας, όμως, σε... μεταγραφικά μονοπάτια, το καλοκαίρι του 2021 συνδέθηκε με τον Παναθηναϊκό. Τελικά, ποια είναι η πραγματικότητα;

"Ναι, είναι αλήθεια ότι ήμουν υποψήφιος για τον Παναθηναϊκό, μαζί με κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές. Δεν με επέλεξαν, αλλά ίσως τελικά να ήταν καλύτερο για εμένα, επειδή έκανα μία δεύτερη σερί καλή χρονιά στον ΠΑΣ Γιάννινα και μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό. Σίγουρα πείσμωσα και ήθελα να αποδείξω πόσο αξίζω. Το σημαντικότερο είναι να είσαι έτοιμος την στιγμή που θα σου δοθεί η ευκαιρία. Να είσαι καλά σε όλα τα επίπεδα.

Επίσης με ενοχλεί που με συνδέουν εξωαγωνιστικά με τον Ολυμπιακό επειδή έπαιξα εκεί στο παρελθόν. Είμαι απόλυτα επαγγελματίας, δίνω το 100% σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζομαι. Με πειράζει, αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί το ελληνικό ποδόσφαιρο".

Οι κολλητοί στον ΠΑΣ, ο πιο δύσκολος αντίπαλος και το... ξενέρωμα με τη Γιουνάιτεντ

Κλείνοντας την κουβέντα μας, ήταν αδύνατον να μην τον ρωτήσουμε για τους αγαπημένους συμπαίκτες του, τον πιο δύσκολο αντίπαλο, αλλά και την ομάδα που λατρεύει στο εξωτερικό.

"Ε, εντάξει, είναι πολλά παιδιά. Στην καριέρα μου με έχει βοηθήσει πολύ ο Ανδρέας Μπουχαλάκης με τις συμβουλές του. Από τον ΠΑΣ Γιάννινα, διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις με όλα τα παιδιά, αλλά οι Παντελάκης, Λοντίγκιν, Σιόντης, Καραχάλιος και Κάργας ήταν η παρέα μου. Δεν τους ξεχωρίζω, είναι στο ίδιο επίπεδο. Τους αγαπώ πολύ και τους ευχαριστώ για όλα όσα περάσαμε μαζί. Ήμασταν μία οικογένεια. Αυτό ήταν και το μυστικό μας. Θα μου λείψουν, αλλά είμαι βέβαιος πως κάθε αλλαγή γίνεται για καλό.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Περέα έκανε, όντως, μία εξαιρετική σεζόν. Τον βοήθησε πολύ το σύστημα που έπαιζε η ομάδα. Να σου πω την αλήθεια, θεωρώ ότι με τον Κόντε δίπλα του θα ήταν ακόμη καλύτερος. Μ’ αρέσει η μαχητικότητά του. Είναι καλός τεχνικά και αν βελτιώσει κάποια στοιχεία του παιχνιδιού του, είμαι βέβαιος πως θα τον δούμε σε μεγάλη ομάδα.

Από εκεί και πέρα, ο Ντανιέλ Μαντσίνι του Άρη ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος. Δύσκολος, διεισδυτικός. Ο Μασούρας επίσης είναι πολύ έξυπνος παίκτης. Και πολύ καλό παιδί.

Τώρα, από ομάδα του εξωτερικού, θα σου πω τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήμουν Γιουνάιτεντ, αλλά ξενέρωσα με την πορεία τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι πως η πρώτη φανέλα που πήρα ως πιτσιρικάς ήταν του Ρούνεϊ, με το Νο.8 στη Γιουνάιτεντ.

Από την Ελλάδα, η πρώτη φανέλα ήταν του Νίκου Καρέλη στον Εργοτέλη, με τον οποίο πλέον είμαστε και φίλοι. Γενικά, αγαπημένος μου παίκτης είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Διότι αποδεικνύει ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να φτάσεις στην κορυφή".