Ο Γιώργος Περπερίδης εξήγησε τους λόγους που ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από το 0-0 , στο πρώτο παιχνίδι με τη Χάποελ Μπερ Σεβά, στο "Γ. Καραϊσκάκης". Και δεν έγραψε κάτι για την άμυνα. Τουναντίον, είχε λεπτομερή στοιχεία για τον τρόπο που δεν λειτούργησε η επίθεση. Παρ' όλα αυτά, στις αποδοκιμασίες είχε την... τιμητική του ο Manuel da Costa. Όχι. Δες.

Η πραγματικότητα θέλει μερίδα των φαν που βρέθηκαν στο γήπεδο (ενδεχομένως και άλλων που παρακολούθησαν το ματς από το σπίτι τους) να συνόδευε με γιουχαΐσματα κάθε επαφή του Μαροκινού με την μπάλα, απ' όταν μπήκε για να αντικαταστήσει τον τραυματία Σιόβα, στο 39ο λεπτό.

Τα σχόλια τώρα, που αφήνουν οι αναγνώστες στα κείμενα που τον αφορούν -και στα posts στο Facebook- είναι ενδεικτικά επί της άποψης που 'χει πλήθος κόσμου και κατά την οποία ο 30χρονος αμυντικός δεν αξίζει να είναι παίκτης των "ερυθρόλευκων". Η φράση που θα διαβάσεις πολλές φορές, αν ρίξεις μια ματιά, είναι το " δεν είναι καλός παίκτης". Αρκετές φορές, βέβαια συνοδεύεται με το επεξηγηματικό "δεν φταίει αυτός, αλλά αυτοί που τον έφεραν. Τόσα ξέρει, τόσα κάνει". Τι ξέρει να κάνει; Να σου πω τι έχει ήδη κάνει, για να καταλήξουμε κάπου.

Ο Manuel Marouane da Costa Trindade Senoussi γεννήθηκε στη Γαλλία (στα βορειοανατολικά της χώρας, στο Saint-Max των 11 χιλιάδων κατοίκων, μικρή πόλη της Lorraine στο Nancy) και είναι παιδί μεταναστών. Ο πατέρας του είναι από το Μαρόκο και καθολικός -εργαζόταν σε αυτοκινητοβιομηχανία- και η μητέρα του από την Πορτογαλία και μουσουλμάνα -εργαζόταν ως νταντά. Εκείνος είναι το μόνο αγόρι της οκταμελούς οικογένειας. Εκείνος έως την U23 έπαιζε με τους Πορτογάλους -παρ' ότι δεν ήξερε τη γλώσσα καλά, εξήγησε ότι ένιωθε Πορτογάλος-, πριν περάσει στους Μαροκινούς. Τους Γάλλους δεν τους διάλεξε ποτέ. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν τον διάλεξαν, γιατί το έκαναν, αλλά εκείνος απαντούσε αρνητικά.

Παρ' όλα αυτά, τον διάλεξε η Nancy το 2004 -στην επιστροφή στην πρώτη κατηγορία- και με αυτή ξεκίνησε την επαγγελματική διαδρομή, στη Ligue 1. Τον πρώτο χρόνο τον "έφαγε" στη Jarville της Λορένης, με το σύλλογο που είχε τα δικαιώματα του να του δίνει και δεύτερη ευκαιρία. Είπε να μην την πετάξει και αυτή στον κάλαθο των αχρήστων. Έπαιξε σε δέκα ματς, τη σεζόν 2005-06. Το πρώτο ήταν τον Γενάρη: επρόκειτο για ημιτελικό του League Cup με τη Le Mans. Σκόραρε, οι "chardons" πήγαν στον τελικό και σήκωσαν την κούπα, για πρώτη φορά στην ιστορία τους Παράλληλα, προκρίθηκαν και στο UEFA Cup. Το video παρακαλώ.

Είχε ξεχωρίσει για την προσωπικότητα του, τη φυσική δύναμη και εύλογα κέρδισε το ενδιαφέρον πολλών. Το καλοκαίρι του 2006 βρέθηκε με διάφορες προσφορές στα χέρια. Μια ήταν της Bordeaux. Μια άλλη της Paris Saint-Germain, ενώ πρόταση του έκανε και η Newcastle United. Επέλεξε να πάει στην Ολλανδία, για την PSV Eindhoven, για να 'χει τη δυνατότητα να ζήσει την εμπειρία του Champions League. Στα 20 λοιπόν, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο και έγινε η δεύτερη μεταγραφή του Ronald Koeman, για εκείνο το καλοκαίρι, στην τιμή του 1.000.000 ευρώ.

Δήλωσε ενθουσιασμένος με την ευκαιρία που είχε να εξελιχθεί. Είχε δίπλα του παίκτες όπως οι Phillip Cocu (αρχηγός), Ibrahim Afellay, Michael Reiziger, Alex και Salcido. Ο Cocu ήταν αυτός που του έδωσε την μπάλα, στην πρώτη του εμφάνιση για να σκοράρει στα δίχτυα της Alkmaar, στις 22/10, στο 1-3 της παρέας του.

Απέκτησε ιδία γνώση του για το Champions League, στις 31/10 στο 2-0 επί της Galatasaray. Στο τέλος της σεζόν είχε μετρήσει 18 συμμετοχές, 1 γκολ και 2 κίτρινες κάρτες -αυτό κράτα το για τη συνέχεια. Ο Koeman τον είχε επιλέξει για να αντικαταστήσει τον τραυματία Alex. Δεν ανταποκρίθηκε. Όχι γιατί δεν είχε τα... υλικά, αλλά έδειχνε να προσεγγίζει την ιστορία χωρίς πάθος και θέληση. Ήταν ανώριμος, οξύθυμος. Φερόταν σαν βεντέτα. Κάποιοι είπαν πως "πνίγηκε" στο άγχος. Άλλοι ότι είχε "ψηλώσει" χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος. Τα λεπτά συμμετοχής μειώθηκαν τη σεζόν 2007-08 και ουδείς εξεπλάγη όταν στις 29/1 του 2008 ο GM της PSV Eindhoven, Stan Valckx ομολόγησε πως υπάρχει συμφωνία με τη Fiorentina, για τον 21χρονο που πανηγύρισε δυο Eredivisie.

Ο προπονητής Sef Vergoossen πρόσθεσε ότι " ένιωσα ότι ήθελε να βάλει την καριέρα του και πάλι σε ορθή πορεία". Εκείνος επέμενε πως " δεν είμαι κακό παιδί. Έκανα λάθη. Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα, γιατί δεν άντεχα να είμαι μακριά από την οικογένεια μου". Για να κάνει αυτή τη στροφή, για να πάρει χρόνο και εμπειρίες, έπρεπε να παίζει. Ο Cesare Prandelli ήταν αυτός που τον ζήτησε στην ιταλική ομάδα. Τον χαρακτήρισε μάλιστα ως " έναν από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη". Η οικογένεια Della Valle έκανε την επένδυση των 5 εκατ. ευρώ, αλλά ο προπονητής δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα δοτικός -ενδεχομένως να είχαν βάση οι φήμες για την κακότροπη συμπεριφορά του παίκτη στα αποδυτήρια και τους ουκ ολίγους τσακωμούς με τον κόουτς. Ο da Costa πήγε στην Ιταλία στις 29/1 του 2008 και έπαιξε για πρώτη φορά στις 14/9, στη Νάπολι. Η Fiorentina έχασε, εκείνος δεν ήταν χειρότερος από τους υπολοίπους, αλλά... πλήρωσε τη νύφη.

Μετά, εξαφανίστηκε και πάλι, για να παίξει στο δεύτερο γύρο του ιταλικού κυπέλλου με την Torino. Η ομάδα του έχασε ξανά και εκείνος έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος. Οι φαν εναντιώθηκαν, ζήτησαν να ξαναδούν το παιδί με το Νο25, επισήμαιναν ότι τον χρειάζεται η ομάδα στην άμυνα. Ο Prandelli δεν ένιωσε και στις 30/9 του 2009 τον έδωσε δανεικό στη Sampdoria, έως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Μια νέα περιπέτεια ξεκινούσε για τον 21χρονο που είχε την ευκαιρία να επαναπροσδιοριστεί. Δεν τα κατάφερε. Είχε 158 λεπτά συμμετοχής, σε 4 ματς. Ένα ήταν το πρώτο ματς των ημιτελικών του Copa Italia, εναντίον της Inter. Η ομάδα του νίκησε 3-0 και πήγε στον τελικό -όπου έχασε από τη Lazio.

Είχε συμβόλαιο με τη Fiorentina, όπου ωστόσο δεν τον ήθελαν. Και για αυτό στις 31/8 του 2009 τον έβαλαν στο "πακέτο" που εμφάνισε τον Savio Nsereko (διεθνής επιθετικός με την U21 της Γερμανίας, ο οποίος επέστρεψε στην Ιταλία επτά μήνες μετά τη συμφωνία με τους Hammers -είχε φύγει από την Brescia-, για το ποσό των 11 εκατ. ευρώ) στη Φλωρεντία από τη West Ham, με τον Μαροκινό να ακολουθεί την αντίθετη διαδρομή. Ο προορισμός του ήταν η δεύτερη ομάδα. Η διάρκεια του deal, τριετής.

Όλοι θεωρούσαν δεδομένο πως θα προσαρμοστεί μια χαρά στις ανάγκες της αγγλικής λίγκας. Είχε και ανταγωνισμό: τους Matthew Upson, James Tomkins και Danny Gabbidon. Ίδρωσε πρώτη φορά τη φανέλα στις 22/9, στο 1-3 από την Bolton, στο League Cup. Πρεμιέρα στο πρωτάθλημα έκανε στο 1-3 από τη Manchester United, στις 22/8, ενώ σκόραρε για πρώτη φορά εναντίον της Hull City, στο 3-3 τις 21ης Νοεμβρίου. Εν πάση περιπτώσει, την πρώτη σεζόν είχε 16 συμμετοχές και 2 γκολ. Τη δεύτερη είχε 19 και άλλα 2 γκολ. Στο μεσοδιάστημα, είχε μια σύλληψη.

Κατηγορούμενος για σεξουαλική επίθεση

Την Κυριακή 17/10 του 2010 είχε βγει το παιδί, να διασκεδάσει στο nightclub "Faces" του Gants Hill του Essex, στο ανατολικό Λονδίνο. Ήπιε ένα ποτήρι παραπάνω, είχαν πιει και κάτι άλλοι τα δικά τους επιπλέον ποτήρια και την Τρίτη 19/10 συνελήφθη, ως ύποπτος για σεξουαλική επίθεση και... για απλή επίθεση. Ο 24χρονος -τότε- παίκτης της West Ham αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και ενημερώθηκε πως θα ήταν χρήσιμο να μην εγκαταλείψει τη χώρα, έως ότου καταλήξει κάπου η έρευνα. Του επισήμαναν πως ότι έπρεπε να εμφανιστεί στο τμήμα, τον Δεκέμβριο. Πήγε στο δικαστήριο με πατερίτσες, διότι είχε τραυματιστεί στο ματς με την Arsenal, τον Οκτώβριο. Ήθελε να φανεί παλικάρι, δεν αποχώρησε και η ζημιά έγινε χειρότερη. Έμεινε εκτός για 121 ημέρες -ή αν προτιμάς για 25 ματς. " Έως τότε όλα πήγαιναν καλά, μέσα και έξω από το γήπεδο, ένιωσα πως είχα μεγάλη εξέλιξη. Μετά τον τραυματισμό δεν κατάφερα να επανέλθω πλήρως".

Στις 18 Απριλίου εμφανίστηκε για πρώτη φορά ενώπιον δικαστή, για να δηλώσει "αθώος" στην κατηγορία της σεξουαλικής επίθεσης. Αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και ορίστηκε η 12η Σεπτεμβρίου, ως ημέρα της δίκης του. Εκεί διαπιστώθηκε πως είχε ακουμπήσει την καταγγέλλουσα ανάμεσα στα πόδια και στο στήθος, εκείνη τον χτύπησε στο πρόσωπο και αυτός ανταπέδωσε, σχολιάζοντας "το άξιζες".

Αυτό δεν ακούστηκε στο ντοκουμέντο. Το ισχυρίστηκε η γυναίκα. Όλα αυτά φάνηκαν στο video από τις κάμερες ασφαλείας του nightclub. Πριν παρουσιαστεί, ο συνήγορος του έλεγε πως η 21χρονη κοπέλα (σημειωτέον, παραδέχθηκε πως Googlαρε το όνομα του Da Costa μετά το συμβάν, για να μάθει ποιος είναι) είχε ως στόχο να πάρει λεφτά από τον παίκτη. Ο δικαστής του έριξε πρόστιμο 2000 ευρώ και αποζημίωση 500 ευρώ στην κοπέλα.

Είχε ήδη πάει στη Lokomotiv Moscow (από τον Ιούνιο του 2011), μετά τον υποβιβασμό της West Ham, για 1.5 εκατ. ευρώ. Η πρόεδρος της ρωσικής ομάδας, Olga Smorodskaya είχε εξηγήσει πως η απόκτηση του αποσκοπούσε στο να καλύψει το κενό που είχε αφήσει ο Marko Baša, όταν επέλεξε να πάει στην πρωταθλήτρια Γαλλίας, Lille OSC. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο 0-0 με τη Volga Nizhny Novgorod. Στο ίδιο παιχνίδι έκανε και σεφτέ στις κίτρινες κάρτες. Έως το τέλος της σεζόν, είχε 15 συμμετοχές και γίνει σταθερός στο ρόστερ, στο δεύτερο μισό της περιόδου. Έπαιξε και σε επτά από τα 8 ματς του Europa League.

Σε συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα sovsport.ru, ομολόγησε πως πριν υπογράψει " είχα δει φωτογραφίες στο διαδίκτυο, της ομάδας και των παικτών. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινα πολλά, γιατί ήταν στα ρώσικα, αλλά κατάλαβα τη γενική ιδέα (γελάει)". Τι έμαθε από τη μελέτη; " Τον τερματοφύλακα Guilherme και τον επιθετικό Maicon, με τους οποίους θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, γιατί ξέρω κάτι λίγα πορτογαλικά. Και ως αμυντικός θα έχω στενή συνεργασία με τον goalkeeper. Φυσικά, θα χρειαστεί να μάθω τις οδηγίες στα ρωσικά".

Έμαθε και ότι η ομάδα έχει στενούς δεσμούς με τα τρένα. " Λατρεύω να ταξιδεύω με τα γρήγορα. Τα προτιμώ από τα αεροπλάνα". Παρουσιάστηκε μαζί με τον Νιγηριανό Obinna, ο οποίος επίσης είχε φύγει από τη West Ham. " Θα έχει πλάκα" σχολίασε, ενώ όταν τον ρώτησαν για τα tattoos του, ενημέρωσε ότι " είναι μεγάλη ιστορία που... θα την κάνω μικρή για εσάς: κάθε εικόνα σχετίζεται με την παρουσία μου σε κάθε χώρα που έχω παίξει".

Ο νέος προπονητής, Slaven Bilić δεν τον χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα και τον Αύγουστο του 2012 δόθηκε ως δανεικός στην πορτογαλική CD Nacional, όπου έπαιξε σε 19 ματς και παραβίασε δυο φορές την αντίπαλη εστία. Παραβίασε και κάτι ακόμα: το όριο στην κατανάλωση αλκοόλ από οδηγούς οχημάτων. Συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος και πλήρωσε 350 ευρώ, ενώ του αφαίρεσαν το δίπλωμα για τρεις μήνες. Στην πορτογαλική ομάδα είδε και 9 φορές την κίτρινη κάρτα (δυο φορές είδε και την κόκκινη). Ήταν το νέο του ρεκόρ, μετά τις 8 της Lokomotiv. Το έσπασε στην Τουρκία (15 κίτρινες, 2 απευθείας κόκκινες), όπου πήγε στις 17/7 του 2013, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με την Sivasspor. Είπε πως " βλέπω την Sivasspor ως την ευκαιρία μου να διασκεδάσω τις εντυπώσεις και να επιστρέψω σε κορυφαίο σύλλογο της Ευρώπης".

Έμεινε δύο, αγωνίστηκε σε 59 ματς, εκ των οποίων τα 49 ήταν στη Süper Lig. Την πρώτη χρονιά σκόραρε 6 φορές σε 31 παιχνίδια (25 της λίγκας, 5 του κυπέλλου), με τον Roberto Carlos να τον χρησιμοποιεί σε 43 ματς και να τον βλέπει να κάνει career high στα γκολ, με 8. Τη δεύτερη σεζόν έπαιξε σε 29 αγώνες, έβαλε τρία γκολ και έδωσε δυο ασίστ. Για να μη λες, είδε επτά κίτρινες και 0 κόκκινες!

"Θέλω να διαψεύσω τους επικριτές μου"

Στις 2 Μαρτίου του 2014 κλήθηκε από την εθνική ανδρών του Μαρόκο και αυτή τη φορά είπε το "ναι" -έχοντας κουραστεί να περιμένει τους Πορτογάλους. Δήλωσε μάλιστα, στην lionsdelatlas.net πως " μέσω της παρουσίας μου στην εθνική και στην τουρκική λίγκα, θέλω να αποδείξω σε όλους τους επικριτές μου πως έκαναν λάθος. Ότι πραγματικά αξίζω. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έμεινα μακριά από την οικογένεια μου και είχα προβλήματα. Αμφισβήτησα τα πάντα, με πρώτο το επάγγελμα μου. Η οικογένεια μου ήταν εκείνη που μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω. Που με βοήθησε να πιστέψω και πάλι στις δυνατότητες μου. Χρωστώ πάρα πολλά στον πατέρα μου".

Για το Μαρόκο είπε πως " μέχρι κάποιο σημείο η κλήση μου στην ανδρών της Πορτογαλίας έδειχνε ως η εύλογη συνέχεια όσων είχα ήδη κάνει. Τα πράγματα όμως, άλλαξαν και αποφάσισα να εκπροσωπήσω το Μαρόκο. Είμαι 100% υπερήφανος. Οφείλω ωστόσο, να διευκρινίσω ότι μέχρι τώρα το Μαρόκο δεν με είχε ζητήσει ποτέ. Οπότε... δεν έχω αρνηθεί ποτέ το Μαρόκο, όπως γράφτηκε". Έκανε την πρώτη εμφάνιση με τους Lions of the Atlas στο 4-0 επί της Μοζαμβίκης, στις 23/5 του ίδιου έτους και μετά έπαιξε στο Africa Cup of Nations του 2015.

Στις 17 Αυγούστου του ίδιου έτους, ο ύψους 1.92 κεντρικός αμυντικός δέχθηκε την πρόταση του Ολυμπιακού. Και την αποδέχθηκε. Η ομάδα του πήρε 1.2 εκατ. ευρώ και η αγορά ολοκληρώθηκε. Στις 18/7 κυκλοφόρησε η πληροφορία πως θα επιστρέψει στην Αγγλία για τη Sunderland, αφού ο Víctor Sánchez είχε αποφασίσει -λέει- να πάει σε άλλη λύση. Άλλη πληροφορία τον έστελνε στην Τουρκία. Τελικά, έμεινε εκεί που ήταν. Εκεί όπου την περασμένη σεζόν είχε παίξει σε 34 ματς, για 2.741 λεπτά και είχε σκοράρει τρεις φορές -οι κίτρινες ήταν έξι, αν ρωτάς. Το θέμα είναι ότι έχει και συμβόλαιο σε ισχύ. Και το βέβαιο είναι πως δεν... εκβίασε κάποιον για να το πάρει. Κάποιος του το έδωσε. Ούτε σηκώνεται από τον πάγκο και μπαίνει μόνος του στα ματς. Κάποιος τον βάζει. Άρα, μήπως δεν φταίει αυτός για όλα;