Η μετάβαση στην Α’ Εθνική

Βρήκαμε τον Μιχάλη Βουτσαρά στο πρακτορείο ΠΡΟΠΟ δίπλα στο δεύτερο σπίτι του, το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εκεί όπου κατακτήθηκε το πρώτο πρωτάθλημα της μεγάλης κατηγορίας από τον ίδιο και τους συμπαίκτες του. Η μετάβαση πάντως δεν ήταν και κάτι το συγκλονιστικό.

"Η μετάβαση δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, ότι γινόταν στα τοπικά συνέβη και τότε, απλά οι καλύτερες ομάδες κάθε Ένωσης συγκεντρώθηκαν και δημιούργησαν την Α’ Εθνική".

Ωραίο και δύσκολο...



Το έργο του Παναθηναϊκού δεν ήταν εύκολο, καθώς η ΑΕΚ ήταν μονίμως κοντά στο τριφύλλι με τις δύο ομάδες να ολοκληρώνουν το πρωτάθλημα με 79 βαθμούς και τους πράσινους να κατακτούν το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ με σκορ 2-1 και σκόρερ τους Παπαεμμανουήλ και Πανάκη.

"Ήταν ένα πολύ ωραίο και δύσκολο πρωτάθλημα. Είχαμε την τύχη εμείς να έχουμε στον πάγκο μας το Μηγιάκη, τον Σούτσο και τον Σίμο οι οποίοι δημιούργησαν μια ομάδα πρωταθλήτρια. Τολμώ να πω ότι εκείνη η ομάδα ήταν η καλύτερη όλων των εποχών για τον Παναθηναϊκό".

Η βάση του Γουέμπλεϊ


"Μπορεί μερικά χρόνια μετά η ομάδα να έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϊ, αλλά εμείς ήμασταν η βάση εκείνης της ομάδας. Από εμάς ξεκίνησαν οι Δομάζος, Φυλακούρης, Καμάρας και όλοι εκείνοι που πέτυχαν αυτό το κατόρθωμα".

Νικούσαμε πάντα τον ΠΑΟΚ


Σήμερα οι πράσινοι φιλοξενούν τον ΠΑΟΚ για την Superleague. Ο Μιχάλης Βουτσαράς είναι σήμερα 74 ετών και έχει αγωνιστεί σε αμέτρητα τέτοια παιχνίδια. Οι λεπτομέρειες έχουν ξεθωριάσει πια, μιλάμε για 49 χρόνια πίσω στο χρόνο. Εκείνη τη χρονιά ο Βουτσαράς δεν είχε χάσει παιχνίδι και φυσικά ήταν παρών στην πρώτη νίκη του Τριφυλλιού επί του ΠΑΟΚ στη μεγάλη κατηγορία.

Στις 7 Φεβρουαρίου του 1960 οι πράσινοι επικρατούν στη Λεωφόρο του ΠΑΟΚ με 1-0 χάρη σε γκολ του Βαγγέλη Πανάκη.

"Στον Παναθηναϊκό ήμουν 11 χρόνια, σταμάτησα το 1967 και αυτό που θυμάμαι είναι ότι σε όλα τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ δε χάναμε ποτέ. Είτε παίζαμε καλύτερα είτε όχι κατά έναν περίεργο τρόπο δε χάναμε ποτέ ούτε στην Αθήνα ούτε στη Θεσσαλονίκη".

Η κοινωνία ήταν πιο ειλικρινής

Οι αναμνήσεις από τον πόλεμο ήταν ακόμα νωπές. Η Ελλάδα προσπαθούσε να ορθοποδήσει και πολλές φορές το ποδόσφαιρο αποτελούσε ένα μέσο ψυχαγωγίας κι έναν τρόπο να ξεχάσει κανείς κατάλοιπα του πρόσφατου τότε παρελθόντος. Κάπου εκεί ανάμεσα γεννήθηκε η Α΄Εθνική.

"Η κοινωνία τότε ήταν πιο συγκρατημένη. Είχε ειλικρίνεια… Όλοι όσοι ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο ήταν πραγματικοί φίλαθλοι. Στο γήπεδο δεν πήγαιναν μόνο οπαδοί μιας ομάδας, αλλά ποτέ δεν είχαμε τα έκτροπα που γίνονται σήμερα. Σίγουρα κάποιες φορές είχαμε επεισόδια στην εξέδρα, αλλά ότι γινόταν τότε ήταν αγνό. Αμέσως επενέβαιναν άλλοι φίλαθλοι και το περιστατικό έληγε. Χαιρόσουν να πηγαίνεις στο γήπεδο".



Η τελευταία φράση του Μιχάλη Βουτσαρά στη συνομιλία μας έχει το πιο απλό και συνάμα το πιο βαθύ νόημα:

"Εμείς τότε ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι και χαρούμενοι..."

...Εμείς, τώρα;