Ο Μίμης Δομάζος θυμάται το Ουέμπλεϊ
Ο Μίμης Δομάζος μοιράζεται με το SPORT 24 αναμνήσεις του από τον τελικό του Ουέμπλεϊ (vid)
Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό,έχω στο Λονδίνο μια δουλειά. Βρήκα σ’ ένα σύντομο λογαριασμό, πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά. Ένα γκολ, δύο γκολ, στον αέρα, Πάντσο η ομάδα πετά.Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα, άνοιξη έχει η καρδιά.Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ, όσο μ’ αγαπάς πως σ’ αγαπώ. Πράσινο μαντίλι δέσε στα μαλλιά, τώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά.Ζένες Ες με θυμάσαι ακόμα, Σλόβαν με ξέρεις καλά.Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα, πράσινη πήρε μπογιά.Με ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξαναδώσε τη μάχη άλλη μια φορά, Παναθηναϊκέ!Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω, μέσα σ’ ένα κύπελλο χρυσό. Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό, να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό.Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια, στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά. Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια, μόνο η Ελλάδα γεννά!
Αυτή τη μουσική επιτυχία που δεν θα την βρείτε στα χιτς των Μπιτλς (η μουσική τους απλά «ντύνει» το τραγούδι με τους στίχους του Φραγκίσκου Σούρπη), ήταν το σουξέ της εποχής τη δεκαετία του 1970, για το καμάρι της Ελλάδας τον Παναθηναϊκό, που είχε φτάσει στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών.Σαν σήμερα, 2 Ιουνίου του 1971 το «τριφύλλι» είχε ανθίσει στον ναό του ποδοσφαίρου το Γουέμπλεϊ, έστω και αν τελικά ηττήθηκε από τον μεγάλο Αγιαξ με 2-0.
Για τη φανέλα...
Το απόγευμα οι παλαίμαχοι άσοι των «πρασίνων» έχουν την δική τους εκδήλωση όπως κάθε χρόνο, στη θύρα 10 και 11 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και μετά θα έχουν την ευκαιρία να ξαναθυμηθούν αυτές τις μοναδικές στιγμές απέναντι, στο μαγαζί του Βλάση Σταθοκωστόπουλου, που πάντα είναι δίπλα τους.Ο μεγάλος Μίμης Δομάζος, αρχηγός του Παναθηναϊκού τότε, μιλώντας στο SPORT 24, θυμίζει (και θυμάται) μεγάλες στιγμές από την πορεία του «τριφυλλιού», αλλά παράλληλα αναρωτιέται:
«Θέλω να δω πόσοι θα μας θυμηθούν και θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους από το ΔΣ του Παναθηναϊκού. Γιατί ωραία είναι στα λόγια, αλλά όποιος ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος. Μετά από 38 χρόνια θέλω να δω πόσοι θα έρθουν απόψε και θα είναι κοντά μας» λέει ο «Στρατηγός» που μαζί με τους συμπαίκτες του έζησε μοναδικές στιγμές τότε.
«Σε μια εποχή ρομαντική, όπου η ομάδα μας απαρτιζόταν μόνο από Έλληνες παίκτες. Δεν υπήρχε αυτό το φαινόμενο με τους δεκάδες ξένους. Επίσης ήμασταν ερασιτέχνες και κάναμε και άλλη δουλειά οι περισσότεροι για να ζήσουμε, δεν είχαμε τις ανέσεις του σήμερα. Και δεν εννοώ μόνο τα χρήματα, διότι και αυτά τα λεφτά τα σημερινά να παίρναμε τότε, πάλι με το ίδιο πάθος θα παίζαμε, αφού λατρεύαμε τη φανέλα, την ομάδα και αυτό που κάναμε».
"Με τον Ηλυσιακό παίζουμε"!
Ο Παναθηναϊκός τότε είχε αποκλείσει μεγαθήρια της εποχής και ο Μίμης Δομάζος μας θυμίζει: «Η Σλόβαν είχε στη σύνθεσή της τη βάση της εθνικής Τσεχοσλοβακίας που έκανε μεγάλη πορεία στη δεκαετία του 1970 με αποκορύφωμα την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1976. Η Εβερτον, τι να πούμε, μια από τις μεγαλύτερες Αγγλικές ομάδες, από τα φαβορί τότε για το τρόπαιο. Δεν θα ξεχάσω την πίεση που είχαμε δεχτεί στο Γκούτισον Πάρκ.
Κάποια στιγμή, κοιτάξαμε το γήπεδο από την πλευρά μας και ήταν όλο πατημασιές, αφού μας έπαιζαν πραγματικά στο μισό γήπεδο. Στο άλλο κομμάτι, το έβλεπες να μην έχει πατηθεί καθόλου! Περνάγαμε δύσκολες στιγμές, αλλά ο Φραγκίσκος Σούρπης, φρόντισε να μας αποφορτίσει από την πίεση: «Τι έχετε πάθει ρε παιδιά, με τον Ηλυσιακό παίζουμε, μην κάνετε έτσι. Πάμε λίγο πιο δυνατά» μας έλεγε για να ξεχαστούμε.
Τα λόγια του Πούσκας και το πριμ του Γουλανδρή!
Ηταν μεγαλειώδης η πρόκριση, όμως και με τον μεγάλο Ερυθρό Αστέρα. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του αείμνηστου Φέρεντς Πούσκας: «Έντεκα αυτοί, έντεκα και εσείς, μην φοβάστε τίποτε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτε και αν δεν προκριθείτε κανείς δεν θα σας πει τίποτε. Αν όμως τα καταφέρετε θα γίνετε ήρωες, όπως και έγινε», θυμάται ο Μίμης Δομάζος, που αναπολεί επίσης την ρομαντική εποχή όπου όλοι ήταν με τον Παναθηναϊκό, ανεξάρτητα ποια ομάδα υποστήριζαν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμά το πριμ που πήγε να τους προσφέρει ο μεγάλος πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο αείμνηστος Νίκος Γουλανδρής όταν επέστρεψαν από το Λονδίνο.
«Μας πλησίασε στο κέντρο στα Δειλινά και ως αρχηγός με φώναξε και μου παρέδωσε μια επιταγή με ένα μεγάλο για την εποχή ποσό. «Πάρτε το γιατί το αξίζετε» μου είπε, αλλά του απάντησα: «Κύριε πρόεδρε δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτά τα χρήματα. Εκπροσωπείτε μια μεγάλη ομάδα, αλλά δεν θα τα πάρουμε» και δεν τα πήρα. Δεν θέλαμε να μας βγάλουν τη ρετσινιά που συνηθίζουν στην Ελλάδα και φανταστείτε τι θα γινόταν μετά από μια ήττα από τον Ολυμπιακό, έστω και αν χάναμε σπάνια τότε. Πάντως ο άνθρωπος ήταν αγνός και πραγματικός φίλαθλος και το έκανε με την καρδιά του. Ενα δώρο μας είχε κάνει και ο αείμνηστος Ωνάσης και εκείνο το δεχτήκαμε, αλλά το άλλο δεν μπορούσαμε».
Οι επόμενες γενιές και η Εθνική ομάδα
Ο «Στρατηγός» θα ήθελε να δει στο μέλλον μια ελληνική ομάδα να ισοφαρίσει αυτό το ρεκόρ με τη συμμετοχή σε έναν τελικό. «Θα ήταν εκπληκτικό. Ο Παναθηναϊκός το «άγγιξε» δύο φορές, αλλά δεν τα κατάφερε, το 1985 και το 1996. Έφτασε στη βρύση και δεν ήπιε νερό. Μακάρι να το πετύχει στο μέλλον. Θεωρώ ότι τότε η ψαλίδα ήταν πιο μεγάλη και τώρα έχει μικρύνει, αφού μπορούν οι ελληνικές ομάδες να φέρουν μεγάλους παίκτες και από το εξωτερικό. Επίσης με το σύστημα των ομίλων, έχεις και δεύτερη ευκαιρία. Να, ο Παναθηναϊκός έκανε δύο ήττες εφέτος και όμως βγήκε πρώτος. Εμείς με μια ήττα σε έναν αγώνα θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε».
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούν οι παίκτες του Παναθηναϊκού το μεγάλο τους κατόρθωμα και μάλιστα ο Μίμης Δομάζος το «έζησε» και στον αγώνα που έδωσαν οι βετεράνοι των δύο ομάδων σε μια από τις επετείους αυτού του αγώνα και τον οποίο νίκησε ο Παναθηναϊκός (1-0) με εκπληκτικό δικό του γκολ.
«Τότε δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακριβώς, αλλά τώρα καταλαβαίνουμε κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Τότε ξεκίναγε η μεγάλη ομάδα του Αγιαξ που κυριάρχησε στην Ευρώπη και όμως μας είχαν φοβηθεί. Δεν θα ξεχάσω πως αγκαλιάστηκαν μετά το δεύτερο γκολ στο 85ο λεπτό, όπου εξασφάλισαν τη νίκη. Τους κοιτάξαμε στα μάτια και αντί να καταρρεύσουμε μετά το γρήγορο γκολ που δεχτήκαμε, βγήκαμε μπροστά, αλλά ήμασταν άτυχοι» λέει ο Μίμης Δομάζος που συμμετείχε σε μια μεγάλη φουρνιά παικτών εκείνης της εποχής.
«Οχι μόνο του Παναθηναϊκού και δεν θα ξεχάσω ποτέ την εθνική ομάδα του 1970. Μπορεί η ομάδα του 2004 να πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μπράβο της, αλλά εκείνη η ομάδα δεν θα ξαναβγεί. Χάσαμε στην ισοβαθμία από την Ρουμανία την πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου στο Μεξικό, όπου μάλιστα θα πέφταμε στον όμιλο με την μεγάλη Βραζιλία του Πελέ. Θα μπορούσαμε να είχαμε μεγαλουργήσει, ήταν πολύ μεγάλη ομάδα. Κρίμα γιατί χάθηκε τεράστια ευκαιρία».
Κλείνοντας δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, που εξασφάλισε την Κυριακή τη συμμετοχή του στα προκριματικά του τσάμπιονς λίγκ: «Ηταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν και κανείς Παναθηναϊκός δεν συμβιβάζεται με τη δεύτερη θέση. Θα πρέπει να γίνουν προσεκτικές και σοβαρές κινήσεις για τη στελέχωση της ομάδας. Τώρα ακόμα δεν μπορούμε να πούμε τίποτε, θα το πράξουμε σε κανέναν μήνα όταν και δούμε τους παίκτες που θα πάρει η ομάδα μας. Τότε θα πούμε και πάλι την αλήθεια, όπως κάνουμε πάντα, είτε είναι ωραία, είτε να πληγώνει ορισμένους».
Δείτε εδώ τα γκολ του τελικού
Δείτε εικόνες από τις μέρες του Ουέμπλεϊ και ακούστε το σουξέ της εποχής
Αυτή τη μουσική επιτυχία που δεν θα την βρείτε στα χιτς των Μπιτλς (η μουσική τους απλά «ντύνει» το τραγούδι με τους στίχους του Φραγκίσκου Σούρπη), ήταν το σουξέ της εποχής τη δεκαετία του 1970, για το καμάρι της Ελλάδας τον Παναθηναϊκό, που είχε φτάσει στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών.Σαν σήμερα, 2 Ιουνίου του 1971 το «τριφύλλι» είχε ανθίσει στον ναό του ποδοσφαίρου το Γουέμπλεϊ, έστω και αν τελικά ηττήθηκε από τον μεγάλο Αγιαξ με 2-0.
Για τη φανέλα...
Το απόγευμα οι παλαίμαχοι άσοι των «πρασίνων» έχουν την δική τους εκδήλωση όπως κάθε χρόνο, στη θύρα 10 και 11 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και μετά θα έχουν την ευκαιρία να ξαναθυμηθούν αυτές τις μοναδικές στιγμές απέναντι, στο μαγαζί του Βλάση Σταθοκωστόπουλου, που πάντα είναι δίπλα τους.Ο μεγάλος Μίμης Δομάζος, αρχηγός του Παναθηναϊκού τότε, μιλώντας στο SPORT 24, θυμίζει (και θυμάται) μεγάλες στιγμές από την πορεία του «τριφυλλιού», αλλά παράλληλα αναρωτιέται:
«Θέλω να δω πόσοι θα μας θυμηθούν και θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους από το ΔΣ του Παναθηναϊκού. Γιατί ωραία είναι στα λόγια, αλλά όποιος ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος. Μετά από 38 χρόνια θέλω να δω πόσοι θα έρθουν απόψε και θα είναι κοντά μας» λέει ο «Στρατηγός» που μαζί με τους συμπαίκτες του έζησε μοναδικές στιγμές τότε.
«Σε μια εποχή ρομαντική, όπου η ομάδα μας απαρτιζόταν μόνο από Έλληνες παίκτες. Δεν υπήρχε αυτό το φαινόμενο με τους δεκάδες ξένους. Επίσης ήμασταν ερασιτέχνες και κάναμε και άλλη δουλειά οι περισσότεροι για να ζήσουμε, δεν είχαμε τις ανέσεις του σήμερα. Και δεν εννοώ μόνο τα χρήματα, διότι και αυτά τα λεφτά τα σημερινά να παίρναμε τότε, πάλι με το ίδιο πάθος θα παίζαμε, αφού λατρεύαμε τη φανέλα, την ομάδα και αυτό που κάναμε».
"Με τον Ηλυσιακό παίζουμε"!
Ο Παναθηναϊκός τότε είχε αποκλείσει μεγαθήρια της εποχής και ο Μίμης Δομάζος μας θυμίζει: «Η Σλόβαν είχε στη σύνθεσή της τη βάση της εθνικής Τσεχοσλοβακίας που έκανε μεγάλη πορεία στη δεκαετία του 1970 με αποκορύφωμα την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1976. Η Εβερτον, τι να πούμε, μια από τις μεγαλύτερες Αγγλικές ομάδες, από τα φαβορί τότε για το τρόπαιο. Δεν θα ξεχάσω την πίεση που είχαμε δεχτεί στο Γκούτισον Πάρκ.
Κάποια στιγμή, κοιτάξαμε το γήπεδο από την πλευρά μας και ήταν όλο πατημασιές, αφού μας έπαιζαν πραγματικά στο μισό γήπεδο. Στο άλλο κομμάτι, το έβλεπες να μην έχει πατηθεί καθόλου! Περνάγαμε δύσκολες στιγμές, αλλά ο Φραγκίσκος Σούρπης, φρόντισε να μας αποφορτίσει από την πίεση: «Τι έχετε πάθει ρε παιδιά, με τον Ηλυσιακό παίζουμε, μην κάνετε έτσι. Πάμε λίγο πιο δυνατά» μας έλεγε για να ξεχαστούμε.
Τα λόγια του Πούσκας και το πριμ του Γουλανδρή!
Ηταν μεγαλειώδης η πρόκριση, όμως και με τον μεγάλο Ερυθρό Αστέρα. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του αείμνηστου Φέρεντς Πούσκας: «Έντεκα αυτοί, έντεκα και εσείς, μην φοβάστε τίποτε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτε και αν δεν προκριθείτε κανείς δεν θα σας πει τίποτε. Αν όμως τα καταφέρετε θα γίνετε ήρωες, όπως και έγινε», θυμάται ο Μίμης Δομάζος, που αναπολεί επίσης την ρομαντική εποχή όπου όλοι ήταν με τον Παναθηναϊκό, ανεξάρτητα ποια ομάδα υποστήριζαν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμά το πριμ που πήγε να τους προσφέρει ο μεγάλος πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο αείμνηστος Νίκος Γουλανδρής όταν επέστρεψαν από το Λονδίνο.
«Μας πλησίασε στο κέντρο στα Δειλινά και ως αρχηγός με φώναξε και μου παρέδωσε μια επιταγή με ένα μεγάλο για την εποχή ποσό. «Πάρτε το γιατί το αξίζετε» μου είπε, αλλά του απάντησα: «Κύριε πρόεδρε δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτά τα χρήματα. Εκπροσωπείτε μια μεγάλη ομάδα, αλλά δεν θα τα πάρουμε» και δεν τα πήρα. Δεν θέλαμε να μας βγάλουν τη ρετσινιά που συνηθίζουν στην Ελλάδα και φανταστείτε τι θα γινόταν μετά από μια ήττα από τον Ολυμπιακό, έστω και αν χάναμε σπάνια τότε. Πάντως ο άνθρωπος ήταν αγνός και πραγματικός φίλαθλος και το έκανε με την καρδιά του. Ενα δώρο μας είχε κάνει και ο αείμνηστος Ωνάσης και εκείνο το δεχτήκαμε, αλλά το άλλο δεν μπορούσαμε».
Οι επόμενες γενιές και η Εθνική ομάδα
Ο «Στρατηγός» θα ήθελε να δει στο μέλλον μια ελληνική ομάδα να ισοφαρίσει αυτό το ρεκόρ με τη συμμετοχή σε έναν τελικό. «Θα ήταν εκπληκτικό. Ο Παναθηναϊκός το «άγγιξε» δύο φορές, αλλά δεν τα κατάφερε, το 1985 και το 1996. Έφτασε στη βρύση και δεν ήπιε νερό. Μακάρι να το πετύχει στο μέλλον. Θεωρώ ότι τότε η ψαλίδα ήταν πιο μεγάλη και τώρα έχει μικρύνει, αφού μπορούν οι ελληνικές ομάδες να φέρουν μεγάλους παίκτες και από το εξωτερικό. Επίσης με το σύστημα των ομίλων, έχεις και δεύτερη ευκαιρία. Να, ο Παναθηναϊκός έκανε δύο ήττες εφέτος και όμως βγήκε πρώτος. Εμείς με μια ήττα σε έναν αγώνα θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε».
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούν οι παίκτες του Παναθηναϊκού το μεγάλο τους κατόρθωμα και μάλιστα ο Μίμης Δομάζος το «έζησε» και στον αγώνα που έδωσαν οι βετεράνοι των δύο ομάδων σε μια από τις επετείους αυτού του αγώνα και τον οποίο νίκησε ο Παναθηναϊκός (1-0) με εκπληκτικό δικό του γκολ.
«Τότε δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακριβώς, αλλά τώρα καταλαβαίνουμε κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Τότε ξεκίναγε η μεγάλη ομάδα του Αγιαξ που κυριάρχησε στην Ευρώπη και όμως μας είχαν φοβηθεί. Δεν θα ξεχάσω πως αγκαλιάστηκαν μετά το δεύτερο γκολ στο 85ο λεπτό, όπου εξασφάλισαν τη νίκη. Τους κοιτάξαμε στα μάτια και αντί να καταρρεύσουμε μετά το γρήγορο γκολ που δεχτήκαμε, βγήκαμε μπροστά, αλλά ήμασταν άτυχοι» λέει ο Μίμης Δομάζος που συμμετείχε σε μια μεγάλη φουρνιά παικτών εκείνης της εποχής.
«Οχι μόνο του Παναθηναϊκού και δεν θα ξεχάσω ποτέ την εθνική ομάδα του 1970. Μπορεί η ομάδα του 2004 να πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μπράβο της, αλλά εκείνη η ομάδα δεν θα ξαναβγεί. Χάσαμε στην ισοβαθμία από την Ρουμανία την πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου στο Μεξικό, όπου μάλιστα θα πέφταμε στον όμιλο με την μεγάλη Βραζιλία του Πελέ. Θα μπορούσαμε να είχαμε μεγαλουργήσει, ήταν πολύ μεγάλη ομάδα. Κρίμα γιατί χάθηκε τεράστια ευκαιρία».
Κλείνοντας δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, που εξασφάλισε την Κυριακή τη συμμετοχή του στα προκριματικά του τσάμπιονς λίγκ: «Ηταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν και κανείς Παναθηναϊκός δεν συμβιβάζεται με τη δεύτερη θέση. Θα πρέπει να γίνουν προσεκτικές και σοβαρές κινήσεις για τη στελέχωση της ομάδας. Τώρα ακόμα δεν μπορούμε να πούμε τίποτε, θα το πράξουμε σε κανέναν μήνα όταν και δούμε τους παίκτες που θα πάρει η ομάδα μας. Τότε θα πούμε και πάλι την αλήθεια, όπως κάνουμε πάντα, είτε είναι ωραία, είτε να πληγώνει ορισμένους».
Δείτε εδώ τα γκολ του τελικού
Δείτε εικόνες από τις μέρες του Ουέμπλεϊ και ακούστε το σουξέ της εποχής