Το ρεπορτάζ της "Κιτρινόμαυρης Ώρας" είναι αποκαλυπτικό όσον αφορά τις προθέσεις και τους ενδοιασμούς του "Τίγρη". Μπορεί στην παρούσα φάση να κρατά αποστάσεις από την αγαπημένη ομάδα του, ωστόσο το βέβαιο είναι ότι το ψάχνει το θέμα.

Ενδεχομένως με έναν πολύ ισχυρό συμπαίκτη (όπως επί παραδείγματι την περίοδο της παντοκρατορίας της ΑΕΚ, όταν είχε δίπλα του τον Γιάννη Καρρά) να το αποφάσιζε. Μόνος του διστάζει. Ειδικότερα με τη σαπίλα που βλέπει ότι επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τα νέα κρούσματα παράγκας που (λέγεται ότι) δρουν υπογείως σε αυτό.

Ο Μελισσανίδης δεν έχει κάψει ακόμα το χαρτί του. Όμως μέχρι να αποφασίσει αν θέλει, αν μπορεί, αν είναι η κατάλληλη στιγμή να επαναδραστηριοποιηθεί, ο καιρός δεν μπορεί να κυλήσει δίχως σχέδια και προγραμματισμό από τη νυν διοικούσα αρχή. Η οποία θα πορευτεί βάσει των υπαρχουσών συνθηκών και οικονομικών δυνατοτήτων.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος

Είναι αρκετοί εκείνοι που στενοχωριούνται, γκρινιάζουν ή και αναθεματίζουν την πρόθεση του Σταύρου Αδαμίδη να περικόψει σημαντικά τα κόστη του ποδοσφαιρικού τμήματος. Δικαιολογημένη εν πολλοίς η αντίδρασή τους αν αναλογιστεί κανείς πόσο τους έχει ταλαιπωρήσει αυτή η ομάδα.

Από την άλλη ωστόσο όταν δεν προκύπτουν άνθρωποι με με σημαντική οικονομική επιφάνεια, όχι απλώς για να συνδράμουν οικονομικά αλλά για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αυτή η δύσκολη οδός μετατρέπεται σε... αναγκαστικό μονόδρομο.

Αυτή η ΠΑΕ πρέπει κάποια στιγμή να εξυγιανθεί και να ξεχρεώσει. Όχι στα λόγια των προκατόχων του Αδαμίδη που άφησαν πίσω τους το ίδιο (και λίγο μεγαλύτερο) διακανονισμένο χρέος που παρέλαβαν μετά την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 44 και προκάλεσαν με τους διαδοχικούς δανεισμούς από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, αλλά στα έργα.

Περικοπές που δεν αποφεύγονται

Για να φτάσουμε στο σημείο εξυγίανσης της ΠΑΕ και αποπληρωμής των χρεών της, ο δρόμος είναι μακρύς και απαιτεί οικονομικές θυσίες. Οι οποίες δεν έγιναν από παρελθούσες διοικήσεις που λοξοδρόμησαν της πορείας κι εν τέλει έχασαν τον προσανατολισμό τους, σαφώς και επειδή το παραποδόσφαιρο στην Ελλάδα βοήθησε στο να επιτευχθεί αυτό.

Τώρα όμως τι; Πως να συντηρήσει η ΑΕΚ συμβόλαιο σαν και αυτά του Γιάχιτς, του Γκερέιρο, του Σάχα (και άλλες υπερβολικές αποδοχές) όταν τα έσοδά της εφέτος ήταν μειωμένα κατά 5 εκατ. ευρώ και από τη στιγμή που οι δύο εναπομείναντες μέτοχοι (Παππάς και Νοτιάς) έχουν ξεκαθαρίσει ότι η κάνουλα κλείνει. Μία τρυπούλα έμεινε ανοιχτή και τα ελάχιστα που θα βγαίνουν από εκεί στο εξής, θα πρέπει να ξοδεύονται με τεράστια προσοχή, λογική και σύνεση.

Η ΑΕΚ είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε ένα μοντέλο ανάλογο με εκείνο που το καλοκαίρι του 2004 δεν γέμιζε το μάτι κανενός. Πρέπει να ξεφορτωθεί κάθε λογής μισθοφόρους που έχει στο ρόστερ της και να το γεμίσει με ποδοσφαιριστές που θα έχουν ταλέντο και κίνητρο. Απαιτούνται προσεχτικές κινήσεις και τύχη, στοιχεία τα οποία επί παραδείγματι έχουν φέρει κατά καιρούς στην Ελλάδα ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξεκίνησαν από χαμηλά και γρήγορα γυάλισαν στις μεγάλες ομάδες.

Θέλετε ονόματα; Σανκαρέ, Αμπντούν, Ντουγκλάο, Μπαστία, Καρντόσο, Χαβίτο, Κόκε, Βιτόλο, Τζιμπούρ (ποιος τον ήξερε όταν αφίχθη στην Ελλάδα;) και πολλοί άλλοι. Δεν είναι αδύνατο να φτιάξεις ανταγωνιστική ομάδα με χαμηλό μπάτζετ, αρκεί να ξέρεις τι θέλεις και που θα το ψάξεις. Είδαμε και τους πολυδιαφημισμένους παικταράδες σε τι αγωνιστικό σημείο έχουν φέρει εφέτος την ΑΕΚ...