Ήταν (μακράν) η πιο ακριβή επένδυση σε συμβόλαιο που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 13 χρόνια και σαφώς η πιο "λαμπερή" μεταγραφή του "τριφυλλιού" μετά την εποχή της πολυμετοχικότητας.

Δεν είναι εύκολο για ποδοσφαιριστές με το όνομα, το βιογραφικό, τις παραστάσεις και τις εμπειρίες του Μπερνάρ Ντουάρτε να έρχονται πλέον στα μέρη μας, όμως οι "πράσινοι" βρήκαν τον τρόπο και το κατάλληλο timing για να προσεγγίσουν και να κλείσουν τον Βραζιλιάνο "αρτίστα", προλαβαίνοντας τον περασμένο Αύγουστο πολλές ευρωπαϊκές (αλλά κι ελληνικές) ομάδες που είχαν κάνει κίνηση για να τον ξαναφέρουν στην Ευρώπη, μετά από μία σεζόν στα Η.Α.Ε.

Ο τρόπος με τον οποίο πλησίασαν τον 30χρονο άσο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι διοικούντες τον Παναθηναϊκό, ήταν το "κλειδί" για να πει το "ναι" στο "τριφύλλι", δηλώνοντας πλέον αποφασισμένος για να γράψει Ιστορία με την "πράσινη" φανέλα. Όσο κι αν στα λόγια του ο Μπερνάρ είναι πάντα "μετρημένος", οι φιλοδοξίες του για όσα θέλει να ζήσει με το κλαμπ είναι τεράστιες, απ’ την στιγμή που όπως τονίζει όλοι στο κλαμπ δουλεύουν με τον σωστό τρόπο για να πετύχουν.

Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός άνοιξε την καρδιά του στο SPORT24 στο φινάλε της χειμερινής προετοιμασίας του Παναθηναϊκού στην Πέγεια της Κύπρου, μίλησε για το "κλειδί" του "τριφυλλιού" σ’ αυτό το πρώτο μισό της σεζόν, τη Βραζιλία και την ευκαιρία της σ’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι "πράσινοι" στο δεύτερο κομμάτι της χρονιάς, την "τρέλα" των φίλων της ομάδας, αλλά και για πολλά πρόσωπα: Απ’ τον σπουδαίο Ζιλμπέρτο Σίλβα, μέχρι τον "Lord Of The Rings" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου Κάρλο Αντσελότι.

Κι απ’ τον πρώτο προπονητή του στην Ατλέτικο Μινέιρο που του έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως... δεξιός φουλ μπακ (!), μέχρι τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για τον οποίο δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για το πώς προσεγγίζει τους παίκτες και πως αντιλαμβάνεται συνολικά το ποδόσφαιρο... Μια βαθιά... ανάσα και πάμε.

-Θυμάμαι πριν από λίγους μήνες, στις πρώτες δηλώσεις σου σαν παίκτης του Παναθηναϊκού, πως είχες αναφέρει ως βασική αιτία της μεταγραφής σου στην Ελλάδα τον τρόπο με τον οποίο σε είχαν προσεγγίσει ο κόουτς Γιοβάνοβιτς και τα στελέχη της ομάδας. Τι ήταν αυτό που σου έδειξαν και σε έπεισαν να πεις το "ναι" στον Παναθηναϊκό;

"Υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή και στο ποδόσφαιρο που είναι πολύ πιο σημαντικά. Σίγουρα παίζουν ρόλο και τα χρήματα, δουλεύουμε, παίζουμε για τα χρήματα, είναι κι αυτό μέρος του ποδοσφαίρου...

Όμως αυτό που με έκανε να αισθανθώ απ’ την πρώτη στιγμή πως ο Παναθηναϊκός θα ήταν η σωστή επιλογή ήταν το πώς ρύθμισαν και τακτοποίησαν τα πάντα για μένα.

Πως προετοίμασαν όλο αυτό. Πως με ηρέμησαν και με καθησύχασαν. Πως μου εξήγησαν τα πάντα γύρω απ’ την ομάδα και το πώς και που ήθελαν να παίξω.

Αν θα το έβλεπα αν έπαιζαν στη μία ή στην άλλη θέση μέσα στο γήπεδο. Τα πάντα. Μίλησα πολλές φορές με τους ανθρώπους του κλαμπ, τον προπονητή και τον Χρήστο (σ.σ. Κόντη) πριν υπογράψω και ήταν πολύ σημαντικό για μένα το πόσο πολύ με ήθελαν στον Παναθηναϊκό και μου το έδειξαν αυτό απ’ την πρώτη στιγμή.

Δεν ήταν κάτι ψυχρό, με τη λογική ‘σου στείλαμε μία πρόταση, σε θέλουμε κι έλα εδώ’. Μου είπαν όλα όσα περίμεναν και ήθελαν από εμένα, όλες τις λεπτομέρειες. Κι όλα αυτά έκαναν πολύ πιο εύκολη την απόφασή μου να έρθω στον Παναθηναϊκό".

-Περίμενες αυτή την υποδοχή και την αποδοχή απ’ τον κόσμο;

"Είχα μπει σε μία διαδικασία να παίζω χωρίς κόσμο στις εξέδρες για περίπου τρία χρόνια. Τα δύο χρόνια λόγω των συνθηκών που είχαν δημιουργηθεί παγκοσμίως -και στην Αγγλία βεβαίως- με τον Covid και τον τελευταίο χρόνο στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου γενικά εκεί ο κόσμος δεν πάει πολύ στο γήπεδο.

Όταν έφτασαν λοιπόν στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό ήταν κάτι το καταπληκτικό αυτό που έζησα. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο από τα πρώτα ματς, η αγάπη του κόσμου για την ομάδα ήταν κάτι τρομερό.

Την τελευταία φορά που το ένιωσα ήταν όταν έπαιζα ακόμα στη Βραζιλία, γιατί κι εκεί οι αγώνες είναι όπως εδώ, όπως είναι στην Ελλάδα. Ο κόσμος λατρεύει το ποδόσφαιρο, γεμίζει τα γήπεδα και το λάτρευα όλο αυτό.

Ήταν όλα καινούργια για μένα, αλλά ήθελα τόσο πολύ να επιστρέψω στην Ευρώπη σε μία μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός".

-Νιώθεις λοιπόν σαν στο "σπίτι" σου, διότι στην "τρέλα" των γηπέδων και στην ατμόσφαιρα, οι Έλληνες μοιάζουν πολύ με τους Βραζιλιάνους.

"Ακριβώς! Και η γυναίκα μου αυτό ακριβώς μου είπε, πως ο κόσμος αλλά κι όλα τα υπόλοιπα εδώ είναι σαν τη Βραζιλία. Ο καιρός, το φαγητό που είναι φανταστικό και μοιάζει σε πολλά με την πατρίδα μας, όλα...

Όλα αυτά είναι μικρά, αλλά σημαντικά πράγματα για να αποφασίσεις. Και χαίρομαι που πήρα τη σωστή απόφαση να παίξω για τον Παναθηναϊκό".

-Είναι σαν να ακούω ακριβώς τα ίδια λόγια μετά από 11 χρόνια, απ’ την εποχή που στον Παναθηναϊκό έπαιζε ένας άλλος πολύ σπουδαίος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Συνυπήρξατε σαν συμπαίκτες στην Ατλέτικο Μινέιρο.

"Ναι, τότε εγώ ήμουν στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου κι εκείνος πλησίαζε προς το φινάλε. Παίξαμε μαζί κάτι περισσότερο από έναν χρόνο. Ήταν τρομερή η εμπειρία να είσαι συμπαίκτης με τον Ζιλμπέρτο.

Ο Ζιλμπέρτο είναι ένας πραγματικός μύθος

Βεβαίως, ήταν ήδη ένα τεράστιο όνομα για όλους εμάς, ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος.

Μοναδικός, ένας πραγματικός ‘μύθος’ για το ποδόσφαιρο της χώρας μου. Ένας απόλυτος επαγγελματίας, που ήταν πάντα δίπλα στα νέα παιδιά, μας συμβούλευε, μας εξηγούσε και μας έδινε παραδείγματα σε όλους εμάς που τότε ξεκινούσαμε τα πρώτα βήματά μας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Μας έδειξε το δρόμο κι αυτόν τον δρόμο το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον ακολουθήσεις και δεν θα χάσεις ποτέ".

-Πόσο περίεργη είναι όμως και η ζωή. Σχεδόν έντεκα χρόνια μετά ακολουθείς και στην Ελλάδα τον ίδιο δρόμο κι έχεις μπροστά σου την "αποστολή" να συνεχίσεις την παράδοση των Βραζιλιάνων παικτών στον Παναθηναϊκό...

"Ασφαλώς και το γνωρίζω. Όμως θα πω το εξής: Ακόμη κι αν δεν είχαν αγωνιστεί εδώ στο παρελθόν Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές, καταλαβαίνω απόλυτα τη μεγάλη ευθύνη που έχω φορώντας αυτή τη φανέλα και πόσο σημαντικό είναι να εκπροσωπώ τον Παναθηναϊκό μέσα στο γήπεδο.

Για τον κόσμο του που αγαπάει το ποδόσφαιρο, που σέβεται την ομάδα του, για όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού που περιμένουν την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος εδώ και 12-13 χρόνια. Όλα αυτά δείχνουν την ευθύνη που έχω και θα δουλεύω κάθε μέρα, θα την σκέφτομαι κάθε μέρα.

Είμαι εδώ για να προσπαθήσω να γράψω ιστορία με τον Παναθηναϊκό και θα δίνω το 100% καθημερινά για να τα καταφέρω...".

-Ο πρώτος γύρος του Παναθηναϊκού στη σεζόν ήταν ονειρικός, ο καλύτερος στη νεότερη Ιστορία του κλαμπ με 12 νίκες και μία ισοπαλία. Σας περιμένει ένα ακόμη πιο δύσκολο δεύτερο μισό, διότι όλοι πάντα προσπαθούν να "γκρεμίσουν" αυτόν που είναι στην κορυφή. Έχεις πλέον μία πλήρη εικόνα όλων των αντιπάλων σας. Ποιο ήταν το "κλειδί" για τον Παναθηναϊκό σ’ αυτό το πρώτο κομμάτι της αγωνιστικής περιόδου;

"Η σωστή προσέγγιση δεν είναι να δούμε τι είχαμε εμείς ως ομάδα και τι δεν είχαν οι αντίπαλοι. Το πιο σημαντικό είναι πως ξέρουμε τι έχουμε κάνει καλά ως τώρα.

Πήγαμε καταπληκτικά, αλλά ακόμα δεν έχουμε κάνει τίποτα

Σίγουρα είναι εντυπωσιακό το αήττητο σερί μας και πολύ καλό για όλους μας και για εμάς τους παίκτες, το τεχνικό τιμ, αλλά κι όλους όσοι εργάζονται καθημερινά στο κλαμπ, αλλά πίστεψέ με, ξέρουμε ότι ακόμη δεν έχουμε κάνει τίποτα.

Αν σταματήσουμε τώρα, που θα επιστρέψουμε στα επίσημα παιχνίδια, αν δεν νικήσουμε στον επόμενο αγώνα δεν θα πετύχουμε τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι στο τέλος της σεζόν να είμαστε πρώτοι, να πάρουμε το τρόπαιο, να γίνουμε πρωταθλητές.

Γνωρίζουμε όμως ότι για να φτάσουμε εκεί, είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε βήμα με το βήμα, να σκεφτόμαστε πάντα το επόμενο ματς σαν να είναι αυτό το πιο σημαντικό της σεζόν. Ξέρω πολύ καλά πως όλοι όσοι ανήκουμε στην ομάδα έχουμε ακριβώς αυτή τη νοοτροπία.

Έχουμε ένα γκρουπ που είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους καταστάσεις και αυτός είναι τρόπος για μένα. Ξέρουμε πως έχουμε κάνει καλή δουλειά ως τώρα, αλλά ξέρουμε επίσης πως πρέπει να κάνουμε ακόμη περισσότερα, πρέπει να πιέσουμε τους εαυτούς μας ακόμη περισσότερο, διότι το υπόλοιπο κομμάτι της σεζόν θα είναι ακόμη πιο δύσκολο".

-Έχεις παίξει σε διαφορετικές θέσεις στην καριέρα σου. Στα "φτερά" της επίθεσης, σαν "δεκάρι", σαν εσωτερικός χαφ. Σου αρέσει η νέα θέση κι ο ρόλος που σου έχει αναθέσει ο κ. Γιοβάνοβιτς;

"Ναι, μου αρέσει! Θα σου πω μία ιστορία όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Ήμουν στην Ατλέτικο Μινέιρο το 2011 και είχαμε μία πραγματικά σπουδαία ομάδα. Ήμουν πιο μικρός, 18 χρονών κι έκανα προπονήσεις με την ανδρική ομάδα και δεν μπορούσα να βρω πολλές ευκαιρίες για να παίξω ή να προπονηθώ περισσότερο και να εξελιχθώ σαν ποδοσφαιριστής στη θέση που έμαθα να παίζω.

Στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας με έβαζαν δεξιό φουλ μπακ σε σχήμα με τρεις κεντρικού αμυντικούς. Ο βασικός φουλ μπακ είχε τραυματιστεί και ο προπονητής με έβαζε εκεί για να καλύψει το κενό στις προπονήσεις, παρότι δεν ήξερα τη θέση.

Μετά από μία εβδομάδα προπονήσεων, ο δεύτερος δεξιός φουλ μπακ τραυματίστηκε επίσης και δύο μέρες πριν από τον αγώνα ο προπονητής ήρθε και με ρώτησε. ‘Σου αρέσει η θέση; Θες να παίξεις εκεί;’. Το μόνο που του απάντησα ήταν ‘κόουτς, παρότι δεν έχω το... ύψος (σ.σ. γελάει), αν μου δώσεις γάντια θα παίξω και τερματοφύλακας. Όπου χρειαστεί να με βάλεις, θα παίξω.

Έχω παίξει λοιπόν σε πολλές θέσεις. Δεξιός ή αριστερός εξτρέμ, ‘δεκάρι’ ακόμη και σαν αριστερός εσωτερικός μέσος, όταν αγωνιζόμουν στην Έβερτον με τον Αντσελότι.

Είναι καλό για μένα το γεγονός πως μπορώ να αντιληφθώ γρήγορα όλα όσα χρειάζεται η ομάδα εκείνη την στιγμή και τι ζητάει από εμένα ο προπονητής μου μέσα στο παιχνίδι. Μου αρέσει να ‘διαβάζω’ γρήγορα το παιχνίδι και να προσαρμόζομαι πάνω σε αυτό.

Σίγουρα θέλω και να σκοράρω και να βγάλω ασίστ, όμως αν η ομάδα κερδίσει στο τέλος της σεζόν το πρωτάθλημα και δεν είμαι στις πρώτες στατιστικές κατηγορίες στα γκολ ή στις ασίστ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Με απασχολεί πρώτα η ομάδα και μετά το τι θα κάνω εγώ σε ατομικό επίπεδο".

-Είχες την τιμή να εκπροσωπήσεις την Εθνική Βραζιλίας στο Confederations του 2013 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Είναι μακρινό όνειρο για σένα πλέον μία επιστροφή στη "σελεσάο" ή παραμένει ένας μεγάλος πόθος που θα μπορούσες να τον πετύχεις μέσω του Παναθηναϊκού;

"Η Βραζιλία έχει αυτή την στιγμή μία καταπληκτική ομάδα και ειδικά η νέα γενιά είναι όλοι τους απίστευτοι ποδοσφαιριστές. Ο Βινίσιους, ο Ραφίνια, ο Άντονι, ο Πακετά που παίζουν στο υψηλότερο επίπεδο και είναι καταπληκτικοί.

Για να είμαι ειλικρινής περίμενα την εξέλιξη αυτής της ομάδας και τα παιχνίδια που έχει κάνει ως τώρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Με τη Ν. Κορέα παίξαμε πριν από λίγους μήνες φιλικό αγώνα και είχαμε νικήσει 5-2.

Δεν μπορώ να παραπονιέμαι για όσα έζησα με την Εθνική Βραζιλίας

Για να απαντήσω σε αυτό που με ρώτησες, θα σου πω το εξής: Όποιον ποδοσφαιριστή κι αν ρωτήσεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αν σου πει πως δεν θέλει να παίξει στην Εθνική Ομάδα του, λέει ψέματα...

Ακόμη και για μένα που ένιωσα το συναίσθημα, την ατμόσφαιρα τη γεύση της συμμετοχής σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Βραζιλία και μάλιστα σε αυτό που έγινε στη χώρα μας, είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Ήμουν τόσο νέος τότε και παρότι δεν είχα πολλές παραστάσεις κι εμπειρία θα ήθελα να το ξαναζήσω. Αυτό το ζεις εκείνη την στιγμή, δεν έχει σημασία να λες τώρα τι δεν έκανες τότε ή τι θα μπορούσες να έχεις κάνει καλύτερα.

Το ζεις... Αυτή την στιγμή ζω εδώ, παίζω εδώ στον Παναθηναϊκό, το κλαμπ πληρώνει το συμβόλαιό μου και το μυαλό μου είναι μόνο στον Παναθηναϊκό. Στις προπονήσεις και στα παιχνίδια.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η ζωή κι αν θα έχεις άλλη μία ευκαιρία να παίξεις στην Εθνική. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να κρατάω τη συγκέντρωσή μου και τη θετική ενέργεια. Και δεν μπορώ να παραπονιέμαι για τίποτα. Είμαι τόσο χαρούμενος εδώ.

Η ομάδα είναι σε μία πολύ καλή περίοδο, αγαπάω πολύ αυτό που κάνω εδώ. Δεν μπορώ να ζητάω απ’ το Θεό περισσότερα απ’ όσα ζω κι έχω στο ποδόσφαιρο. Είναι ένα όνειρο το να κάνω αυτό που αγαπάω. Σίγουρα πάντα θα θέλω να πετύχω περισσότερα, όμως ορισμένα πράγματα έρχονται την κατάλληλη στιγμή...".

-Η γνώμη σου για την εφετινή Βραζιλία; Ήρθε πλέον η στιγμή της μετά από 20 χρόνια;

"Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι έχουμε μία σπουδαία ευκαιρία αυτή τη χρονιά. Έχουμε μία πάρα πολύ και ταλαντούχα ομάδα, αλλά ξέρω ότι σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, κάθε ματς στα νοκ-άουτ είναι διαφορετικό.

Έχεις μπροστά σου 90’ ή 120’ για να προκριθείς και δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου φέρει ο επόμενος αγώνας. Οπότε το πιο σημαντικό είναι να παραμένεις συγκεντρωμένος και να δίνεις μεγάλη βάση σε όλες τις λεπτομέρειες.

Μπορώ να δω όμως απ’ την πλευρά των παικτών πως το γκρουπ κι όλη η ομάδα είναι φέτος πολύ δεμένη. Είναι ‘οικογένεια’ κι έχουν μία μεγάλη ευκαιρία. Όμως υπάρχουν κι άλλες σπουδαίες ομάδες στο τουρνουά όπως η Γαλλία, η Αργεντινή. Σε αυτά τα παιχνίδια πρέπει να παίζεις με την ψυχή σου και να δίνεις τα πάντα στο χορτάρι".

-Συνεργάστηκες στην Έβερτον με τον Κάρλο Αντσελότι, έναν προπονητή που θριάμβευσε πέρσι σε συλλογικό επίπεδο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, έναν απ’ τους μεγαλύτερους προπονητικούς μύθους των τελευταίων δύο δεκαετιών. Πως είναι να δουλεύεις με έναν τέτοιο προπονητή;

"Έζησα μαζί του για σχεδόν δύο σεζόν. Την πρώτη χρονιά τερματίσαμε περίπου στη 10^η θέση. Την επόμενη χρονιά ξεκινήσαμε πολύ καλύτερα με ορισμένους παίκτες που έφερε στην ομάδα όπως ο Άλαν που παίζει σήμερα στη Νάπολι ή ο Χάμες Ροντρίγκες από τη Ρεάλ και μαζί με κάποιους άλλους παλιότερους ποδοσφαιριστές κάναμε μία καλή σεζόν. Ήταν δύσκολο να πρωταγωνιστήσεις στην Premier League με τόσες καλές ομάδες, όμως σαν προπονητής και σαν χαρακτήρας είναι τρομερός.

Μεγάλη προσωπικότητα. Έχει τρομερή αίσθηση του χιούμορ και προσπαθούσε πάντα να δημιουργεί μία οικογενειακή κατάσταση μέσα στα αποδυτήρια.

Έμενε πολλές ώρες μαζί μας παρά με την οικογένειά σου, διότι οι αγωνιστικοί ρυθμοί στην Αγγλία είναι εξαντλητικοί. Με αγώνες κάθε 2-3 μέρες και την τρελή περίοδο του Δεκεμβρίου με την Boxing-Day.

Ξέρει πώς να συμπεριφερθεί σε έναν παίκτη και είναι μέντορας για τους νεότερους. Και το επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά με την επιστροφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης κι όλα όσα έκανε και πέρσι εκεί".

-Η άποψή σου για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

"Καταπληκτικός άνθρωπος και προπονητής".

-Τον νίκησες 2-0 και στο Μουντιάλ του Κατάρ την πρώτη αγωνιστική στον αγώνα της Βραζιλίας με τη Σερβία

"(σ.σ. γελάει). Αν και να σου πω την αλήθεια δεν ασχολούμαστε τόσο πολύ αυτές τις ημέρες με το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πήγαμε στην Κύπρο για να δουλέψουμε στη διακοπή των πρωταθλημάτων και να επιστρέψουμε ακόμη πιο δυνατοί στους επίσημους αγώνες. Ξέρουμε κι ο κόουτς κι εγώ πως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου μετά το ματς της Σερβίας με τη Βραζιλία.

Ο κ. Γιοβάνοβιτς είναι ένας προπονητής που νιώθει απόλυτα την ευθύνη της δουλειάς του και δίνει μεγάλο βάρος στις λεπτομέρειες σε κάθε αγώνα και σε κάθε προπόνηση.

Η δουλειά του κόουτς Γιοβάνοβιτς δείχνει γιατί έχει πάρει τόσους τίτλους

Η προσέγγισή του για το άθλημα και το πώς θέλει να παίζουμε είναι πάρα πολύ ωραία. Διότι ο τρόπος με τον οποίο παίζουμε είναι εξαιρετικός. Θέλει να κυριαρχούμε μέσα στο γήπεδο, να ανακτούμε άμεσα την μπάλα και να έχουμε εμείς τον έλεγχο του αγώνα. Κι αυτό μας βοηθάει, διότι δεν ξοδεύουμε πολύ ενέργεια μέσα στο γήπεδο με το να... κυνηγάμε την μπάλα.

Ο τρόπος με τον οποίο προετοιμαζόμαστε κάθε εβδομάδα, πως δουλεύουμε πάνω στον κάθε αντίπαλο δείχνει γιατί έχει κερδίσει τόσους τίτλους και είναι ένας προπονητής με πολύ καλό όνομα στο ποδόσφαιρο. Κάθε φορά μαθαίνεις και παίρνεις νέα πράγματα από έναν προπονητή κι αυτό προσπαθώ να κάνω πάντα στην καριέρα μου".

-Στην Ελλάδα λένε πως τα πρωταθλήματα τα κερδίζουν οι ομάδες που είναι "οικογένειες". Ο πρώτος γύρος του Παναθηναϊκού ήταν καταπληκτικός, αλλά είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να έρθουν κι άσχημα αποτελέσματα. Νιώθετε δυνατοί για να τα ξεπεράσετε κι αυτά αν προκύψουν στη διαδρομή σας;

"Ναι! Αν με ρωτήσεις για το αν θέλω να κερδίσω το πρωτάθλημα χωρίς μία ήττα, θα σου πω ‘ναι’ και θα το... πάρω αμέσως (σ.σ. γελάει) . Αλλά ίσως κάτι τέτοιο να είναι πολύ δύσκολο.

Ίσως να έρθουν στο δρόμο μας και τέτοιες στιγμές. Μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο κι αυτό και η ήττα κομμάτι του αθλήματος είναι. Αλλά αν συμβεί αυτό, δεν θα πρέπει να χάσουμε το μυαλό μας. Πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί, να παραμείνουμε ‘οικογένεια’.

Αν έρθει κάποια στιγμή η ήττα, δεν θα πρέπει να χάσουμε το μυαλό μας

Δεν θα αλλάξει κάτι τέτοιο τη δουλειά που έχουμε κάνει ως τώρα και θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Δεν έχουμε λόγο να αλλάξουμε τίποτα στο πως είμαστε και πως δουλεύουμε.

Κι ακόμη κι αν έρθει μία ήττα αυτό που θα πρέπει να κάνουμε εκείνη την στιγμή είναι να μάθουμε από αυτή. Να δείξουμε πόσο δυνατοί είμαστε και πνευματικά. Να βγάλουμε προσωπικότητα.

Νιώθω πως όλοι στην ομάδα είναι προετοιμασμένοι για όλα όσα θα έρθουν από εδώ και πέρα, σε ένα δεύτερο πολύ πιο δύσκολο δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά βεβαίως και στα playoffs".