Η 21η Μαρτίου έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο ως η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων, όμως αυτή του 2013 είχε ακόμα μεγαλύτερη σημασία από τις άλλες, τουλάχιστον στο κομμάτι που αφορά τον αθλητισμό.

Το βράδυ της Πέμπτης στο "Παλάτι των Εθνών" της Γενεύης έλαβε χώρα μία σημαντική εκδήλωση με θέμα την καταπολέμηση του ρατσισμού, στην οποία έλαμψε με την παρουσία του και -πολύ περισσότερο- με την ομιλία του ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ.

Ο άσος της Μίλαν ήταν το κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς, ως προσκεκλημένος (μαζί με τον Πατρίκ Βιεϊρά και παράγοντες της UEFA και της FIFA) της Νοτιοαφρικανής Επιτρόπου των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Νάβι Πιλάι, και η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχη επιλογή.

Για τον απλούστατο λόγο πως ο Γκανέζος διεθνής μέσος είναι ο ποδοσφαιριστής που όχι μόνο είχε τη δύναμη να βροντοφωνάξει κατά του ρατσισμού σε μία εποχή όπου η απάθεια σε τέτοια φαινόμενα χτυπάει... κόκκινο αλλά και που πέτυχε να διακόψει ένα ποδοσφαιρικό ματς και να περάσει μηνύματα που άλλοι θέλουν χρόνια για να τα καταφέρουν .

Αναφερόμαστε φυσικά στο ματς στο φιλικό ματς Προ Πάτρια-Μίλαν της 3ης Ιανουαρίου του 2013, στο οποίο ο Μπόατενγκ αντί να γυρίσει και το άλλο μάγουλο ακούγοντας τους αντίπαλους οπαδούς να τον "λούζουν" με ρατσιστικά συνθήματα, κατάφερε να τους "κλείσει το στόμα" και ταυτόχρονα να αναγκάσει το υπόλοιπο υγιές κομμάτι της κερκίδας να τον χειροκροτήσει αυθόρμητα.

Αφού πρώτα έστειλε το πρώτο μήνυμα κλωτσώντας τη μπάλα με δύναμη προς τους υβριστές του, ακολούθως έβγαλε τη φανέλα του και αποχώρησε διαμαρτυρόμενος προς τα αποδυτήρια, με τους συμπαίκτες του, λες και τινάχτηκαν όλοι σαν ελατήρια, να τον ακολουθούν.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Χωρίς δισταγμό, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς διαβουλεύσεις, χωρίς συννενοήσεις. Όλοι μαζί έφυγαν και όλοι μαζί έστειλαν το μήνυμα πως δεν πάει άλλο με αυτή τη σύγχρονη μάστιγμα των γηπέδων, πως το κακό παράγινε.

"Enough is enough" λοιπόν ή όπως είπε χαρακτηριστικά εκείνο το απόγευμα ο αρχηγός των "ροσονέρι" Μάσιμο Αμπροζίνι "έπρεπε να δοθεί το μήνυμα αυτό στους απολίτιστους".

Εκείνη την ημέρα, η συγκεκριμένη κίνηση είχε εγκωμιαστεί από σύσσωμη την ποδοσφαιρική κοινότητα, η οποία έβρισκε την ευκαιρία χάρη στον "μπροστάρη Μπόατενγκ" να κάνει το εξής (ρητορικό όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα) ερώτημα σε Πλατινί και Μπλάτερ:

"Κύριοι, μήπως θα ήταν καλό να εξετάσουμε εκ νέου το θέμα αποχώρησης από το γήπεδο όταν ακούγονται ρατσιστικά συνθήματα από την εξέδρα";

Ανεξάρτητα πάντως από το τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον, το σίγουρο είναι πως ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ κέρδισε αμέτρητους πόντους στη συνείδηση του κόσμου (φίλαθλου και μη) τον Ιανουάριο και το βράδυ της Πέμπτης έφτασε η στιγμή να εξαργυρώσει μερικούς από αυτούς.

Ο άσος των "ροσονέρι" ταξίδεψε στη Γενεύη μαζί με τη σύντροφό του Μελίσα Σάτα και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης εκφώνησε έναν λόγο διάρκειας δέκα λεπτών για το θέμα των φυλετικών διακρίσεων, τον οποίο προετοίμαζε με προσοχή για δύο ολόκληρους μήνες μαζί με τον δικηγόρο και μάνατζέρ του.

"Τον πρόβαρε και τον ξαναπρόβαρε αρκετές φορές στο σπίτι και στο αεροπλάνο", αποκάλυψε η Μελίσα Σάτα, η οποία προσέθεσε:

"Είμαι υπερήφανη για αυτόν, αυτό είναι ένα ματς που θα κερδίσουμε. Ήταν συγκινημένος, δεν κατάφερε να κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ, ζούμε μία ξεχωριστή στιγμή".

Ο Μπόατενγκ λάνσαρε το σλόγκαν "Act and not react", δηλαδή καλύτερα να δρας και να προβλέπεις παρά να αντιδράς μετά, ενώ η Επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Νάβι Πιλάι, δεν έχασε την ευκαιρία να "καρφώσει" την UEFA για τα τραγικά αντανακλαστικά της σε θέματα ρατσισμού.

"Ο Μπέντνερ τιμωρήθηκε με πρόστιμο 100.000 ευρώ επειδή έδειξε έναν χορηγό στη φανέλα του ενώ η Κροατία με 12.500 ευρώ για ρατσιστικά συνθήματα των οπαδών της. Μην αφήνετε μόνα τους, παιδιά όπως ο Μπόατενγκ", ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμά της.

Παράλληλα, δεν έμεινε ασχολίαστη στην εκδήλωση και η περίπτωση του Γιώργου Κατίδη και του ναζιστικού χαιρετισμού του, με τους ανθρώπους της UEFA και της FIFA να επικροτούν την ελληνική ομοσπονδία για την απόφασή της για αποκλεισμό του παίκτη από όλες τις εθνικές ομάδες.

Το καλύτερο πάντως μήνυμα το πέρασε κάποια στιγμή ο Μπόατενγκ, κατά τη διάρκεια ερωτήσεων από δημοσιογράφους, όταν θέλησε να δώσει σε όλους να καταλάβουν πως ο αγώνας κόντρα σε αυτούς που χωρίζουν τους ανθρώπους σε στρατόπεδα δεν είναι 1,2 ή 3 ημερών αλλά... αιώνιος.

"Από μικρός αντιμετώπιζα και στη Γερμανία το ρατσισμό, δεν έχει σημασία που, πως και πότε. Όμως πριν σκεφτόμουν άλλα πράγματα, τώρα που είναι ενήλικος έχω αποφασίσει να κάνω περισσότερα επειδή δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν μέσα στο ρατσισμό.

Δεν είναι σημαντικό μόνο να βρίσκομαι εδώ απόψε. Είναι σημαντικό αύριο να ξυπνήσουμε όλοι με τη διάθεση, τη δύναμη και το κουράγιο να κάνουμε περισσότερα. Και μεθαύριο, και την επόμενη ημέρα..."

Αναλυτικά η ομιλία του Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ:

"Είναι τιμή για μένα που έχω την ευκαιρία να μιλήσω εδώ σήμερα. Είμαστε στο 2013 και ο ρατσισμός είναι ακόμα ανάμεσά μας και αντιπροσωπευεί ένα ακόμα πρόβλημα.

Ο ρατσισμός δεν είναι μόνο ένα θέμα για το History Channel η κάτι που αναφέρεται σε ιστορίες μακρινών εποχών ή κάτι που συμβαίνει απλά σε μέρη μακριά από το δικά μας. Ο ρατσισμός είναι πραγματικός και υπάρχει εδώ και τώρα.

Ο ρατσισμός βρίσκεται στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, ακόμα και στα στάδια. Υπήρχαν στιγμές στη ζωή μου που δεν ήθελα καν να αντιμετωπίσω το πρόβλημα. Προσπάθησα να αγνοήσω το ρατσισμό, σαν να ήταν πονοκέφαλος που θα περάσει αργά ή γρήγορα, αρκεί να περιμένω.

Ο ρατσισμός δεν είναι θέμα για το History Channel, υπάρχει εδώ και τώρα

Αυτό όμως ήταν μία ψευδαίσθηση. Αποφάσισα να διακόψω το παιχνίδι και πέταξα τη μπάλα στις εξέδρες επειδή αισθανόμουν βαθιά θυμωμένος και προσβεβλημένος από τις ρατσιστικές αηδίες που μου εκτόξευαν από τις εξέδρες.

Εκείνη όμως η ενέργεια από μόνη της δεν θα είχε μεγάλη απήχηση αν δεν ήταν οι συμπαίκτες μου στη Μίλαν να με ακολουθήσουν εκτός γηπέδου χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Το γεγονός πως όλη η ομάδα της Μίλαν είχε δείξει μία απόλυτη και ξεκάθαρη στάση κόντρα στις ρατσιστικές συμπεριφορές ήταν αυτή που έφερε τα πρωτοσέλιδα στα μίντια όλου του κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος της παρουσίας μου εδώ. Έχουμε την υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό και να τον καταπολεμήσουμε.

Το "λίγο ρατσιστής" δεν υφίσταται. Δεν υπάρχουν ποσότητες ρατσισμού που είναι ανεκτές. Ο ρατσισμός είναι απαράδεκτος και ανυπόφορος ανεξάρτητα από το μέρος και τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται. Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει με τους λευκούς κόντρα στους μαύρους.

Υπάρχουν πολλοί τύποι ρατσισμού που προέρχονται από άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων και χρωμάτων. Το μεγάλο πρόβλημα του ρατσισμού είναι πως δεν υπάρχει εμβόλιο για να αντιμετωπιστεί. Δεν μπορείς να πάρεις αντιβιοτικά.

Δεν μπορείς να πάρεις αντιβιοτικά για να διώξεις τον ρατσισμό

Πρόκειται για έναν εξαιρετικά επικίνδυνο και μολυσματικό ιό, που ενισχύεται από την αδιαφορία και την ακινησία μας. Όταν έπαιξα για την Εθνική Γκάνας έμαθα για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Έμαθα πως δεν αρκεί να εμβολιάζεις τους ανθρώπους αλλά θα πρέπει να στραγγίξεις τα έλη όπου τα κουνούπια μεταφέρουν την ασθένεια και πολλαπλασιάζονται.

Πιστεύω πως η ελονοσία και ο ρατσισμός έχουν πολλά κοινά. Τα ποδοσφαιρικά στάδια, όπως και τόσα πολλά ακόμα μέρη, είναι γεμάτα από νέους ανθρώπους. Εάν δεν στραγγίξουμε τα έλη, που πολλά από αυτά είναι τώρα υγιή, κινδυνεύουμε να έχουμε εξάπλωση σε μία από τις μεγαλύτερες ασθένειες της εποχής μας.

Εμείς, που βρίσκόμαστε συνεχώς κάτω από τα μάτια της κοινής γνώμης έχουμε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να είμαστε αδιάφορο ή παθητικοί. Εμείς έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε και να αγγίξουμε την καρδιά ενός μέρους του πληθυσμού στο οποίο οι συζητήσεις σε πολιτικό επίπεδο δεν θα φτάσουν ποτέ.

Η ιστορία μας δείχνει πόσο σημαντική ήταν η συμβολή διάσημων αθλητών. Θα μου επιτραπεί να πω ότι το γεγονός πως ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει το ίδιο χρώμα στο δέρμα με εμένα δεν έχει να κάνει μόνο με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αλλά και με τον Μοχάμεντ Άλι.

Πριν από τον Ομπάμα, υπήρχε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αλλά και Μοχάμεντ Άλι

Μία από τις πιο έντονες και συγκινητικές στιγμές της μέχρι τώρα καριέρας μου ήταν όταν συνάντησα τον Νέλσον Μαντέλα κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νότιας Αφρικής το 2010. Τι εκπληκτικός άνδρας, τόσο στο μυαλό όσο και στο πνεύμα.

Η ζωή του μου έχει αποδείξει πως με το κάνεις τη φωνή σου να ακουστεί κατά του ρατσισμού είναι λιγότερο επικίνδυνο από την χαζή απάθεια. Παρόλα αυτά, είναι απόλυτως σημαντικό και απαραίτητο να αντιταχθούμε στον ρατσισμό σήμερα όπως και στο παρελθόν.

Θα πρέπει να εμπνευστούμε από τους ανθρώπους που έχουν θέσει τη ζωή τους σε κίνδυνο για αυτό το σκοπό. Είμαι πεπεισμένος πως θα διαπράξουμε ένα μοιραίο και πολύ επικίνδυνο σφάλμα αν πιστέψουμε πως μπορούμε να πολεμήσουμε τον ρατσισμό αγνοώντας τον και πιστεύοντας πως θα εξαφανιστεί από μόνος του σαν ένας ενοχλητικός πονοκέφαλος.

Δεν είναι πονοκέφαλος για να φύγει ο ρατσισμός

Αυτό δεν θα συμβεί. Οποιαδήποτε στιγμή οι δρόμοι μας διασταυρωθούν με αυτούς του ρατσισμού, το δικό μας καθήκον είναι να σηκωθούμε όρθιοι και να αντιδράσουμε, να τον εμποδίσουμε όσο είναι δυνατό, να στραγγίξουμε τις λίμνες από τις οποίες προέρχονται και μέσα στις οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί.