Μεσημέρι Κυριακής στο λιμάνι των Φούρνων. Περιμένουμε τον Νέρι Καστίγιο για να βγούμε με το σκάφος του μια βόλτα, όχι μεγάλη γιατί φυσάει. Έχουμε περάσει την προηγούμενη μέρα μαζί του, από τις 11 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα, μετά τη λήξη του τελικού Κυπέλλου του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ.

Η γυναίκα του η Μαριάννα περιμένει μαζί μας και της το λέω όπως το σκέφτομαι, μετά την εκρηκτική ημέρα που έχουμε περάσει με τον Νέρι. "Ίσως θα έπρεπε να πάρω συνέντευξη από σένα, όχι από εκείνον. Ίσως εσύ θα μου εξηγούσες καλύτερα τι άνθρωπος είναι".

"Είναι μοναδικός άνθρωπος, ξεχωριστός. Είμαι πολύ τυχερή που τον γνώρισα και τον έχω στη ζωή μου. Είναι παθιασμένος, πιστεύει πολύ και μάχεται για τη δική του αλήθεια" είναι η απάντησή της.

Ναι, αλλά τι γίνεται όταν δεν δέχεται την αλήθεια των άλλων ή όταν η δική του είναι λάθος; "Τον αφήνεις να πάει στο δρόμο του, μέχρι να το καταλάβει μόνος του. Και το καταλαβαίνει, το βλέπει, γυρίζει πίσω και σου λέει πως είχες δίκιο".

ΟΚ, αυτό ίσως να είναι το μυστικό. Γιατί δεν είναι εύκολο να συζητάς μαζί του. Κάποιες φορές διαπιστώνεις ότι το δίκιο του είναι βουνό και δεν μπορείς να πεις κουβέντα. Κάποιες άλλες δεν λες κουβέντα γιατί καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να δει το λάθος του.

Οι κάτοικοι των Φούρνων που συναντήσαμε δεν φάνηκαν να συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς. Τον χαιρετάει και του μιλάει όλος ο κόσμος, τον λατρεύουν. "Είναι ο πιο καλός, τον αφομοιώσαμε αμέσως", λέει ο κύριος Μιχάλης. Ο Γιώργος ο πιτσιρικάς πάει μαζί του για ψάρεμα κι ο Νέρι τον πειράζει ότι αυτός του τα έμαθε όλα.

Ο αγαπημένος του "μπάρμπας" θέλει να μιλάει συνέχεια μαζί του. Ο Νέρι του δίνει ψάρια, σε όλους δίνει δηλαδή, ο,τι βγάζει τους το μοιράζει. Ο "μπάρμπας" θα μπει μαζί μας στο πλοίο για τον Πειραιά, θα πάει για εξετάσεις τη Δευτέρα. Ο Νέρι του έχει καλύψει το ποσό, θέλει να βοηθήσει τον φίλο του.

Αυτός είναι ο Νέρι Καστίγιο των Φούρνων. Ήρεμος, χαλαρός, νησιώτης. Ασχολείται όλη τη μέρα με το ψάρεμα και την οικογένειά του, τη γυναίκα του και την κόρη του. Πέρασαν εκεί τη δεύτερη καραντίνα, χωρίς κρούσματα και φόβους.

Είναι ξέγνοιαστος, σε άλλους ρυθμούς. Μέχρι να αρχίσει η κουβέντα για το ποδόσφαιρο, για την καριέρα του. Μέχρι να πατηθεί το REC και στο δικό μου κινητό και στο δικό του.

"Θα κάνουμε ωραία συνέντευξη, θα ηχογραφούμε και οι δύο", μου λέει και γελάει. Το έχει πει ήδη πολλές φορές όταν κανονίζαμε να πάω στο νησί του να τον βρω. “Θα γράφω κι εγώ, δεν θέλω να βάλεις κάτι που δεν έχω πει”. Του είπα ότι θα βάλω όσα πει, όλη του την αλήθεια κι έκανα τα πάντα για να τη χωρέσω σ'αυτό το κείμενο.

Εννιά ώρες ηχογραφημένες συνομιλίες, ακόμα και με εντάσεις μεταξύ μας, δεν ήταν εύκολο. Όταν πήγαμε στο γήπεδο να παίξουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες, μου βάρεσε πέντε πέναλτι και μου είπε ότι δεν θέλει να βάλουμε τίτλους, να φαίνεται να ρίχνει βόμβες.

"Με τόσα που έχεις πει, πως θα γίνει να μην τα βάλω στον τίτλο;" ήταν η πρώτη απάντησή μου. Και μετά, μπροστά στην κόρη του και τη γυναίκα του, τον ρώτησα αν ξέρει τι σημαίνει το όνομά του. Κάπου στο internet του λέω βρήκα ότι Nery είναι ο θεός του κεραυνού. Στα εβραϊκά είναι το φως που καίει ή πνεύμα του ωκεανού.

"Αυτή είναι η ζωή σου, ρε Νέρι. Φως που καίει όταν έπαιζες, πνεύμα του ωκεανού τώρα που ψαρεύεις". Του άρεσε, άρχισε να παίζει με τη κόρη του και να κάνει ότι ρίχνει κεραυνούς.

Κάποια στιγμή όταν μιλούσαμε μου είπε "αυτά που σου λέω, είναι ο,τι καλύτερο για σένα, σαν δημοσιογράφο, κι ο,τι χειρότερο για μένα. Και θα το βάλεις αυτό στη συνέντευξη. Γιατί είμαι ένας που τα λέω κι είναι εύκολο να σε σβήνουν. Θα τα διαβάσουν, αλλά δεν θα τα συζητήσουν, γιατί πολλούς δεν τους συμφέρει".

Κυρίες, κύριοι, αυτοί είναι οι κεραυνοί του Νέρι Καστίγιο.

"Μετά το ποδόσφαιρο, επειδή δεν είμαι απ’αυτούς που μιλάνε για να ανοίξουν πόρτες και να βρουν δουλειές, ασχολήθηκα μ’αυτό που μου άρεσε από μικρό παιδί. Ψάρευα στην Ουρουγουάη από έξι χρόνων, με τους θείους μου και τα ξαδέρφια μου. Απλώς εσείς δεν το ξέρατε και σας φάνηκε παράξενο, τι έπαθε αυτός, το έριξε στο ψάρεμα;

Δεν ξεκίνησα ποτέ το ψάρεμα, γιατί ποτέ δεν το είχα σταματήσει. Κάθε καλοκαίρι, τις διακοπές μου τις έκανα για να ψαρεύω. Ακόμα και στη Μύκονο, για ψάρεμα πήγα.

Και στους Φούρνους έτσι βρέθηκα. Εγώ ψαρεύω με ψεύτικα, όχι με δολώματα. Έτσι ψαρεύεις ή στα λιμάνια τα βράδια ή τη μέρα στα βράχια. Και ψάχνεις να βρεις πιο νησί σου ταιριάζει. Και έτσι ήρθα εδώ πριν πέντε χρόνια, δεν το ήξερα το μέρος.

Κι ήρθα κι έγινε χαμός. Βέβαια τα ψάρια έμαθαν, τώρα είναι πιο δύσκολο. Και ο,τι πιάνω το χαρίζω στον κόσμο, δώρα όλα. Δεν τα πουλάω, δεν έχω ανάγκη να πουλήσω, ρώτα τους όλους.

Ήρθα πέρυσι για ψάρεμα, είχα γίνει φίλος με τον γιατρό, τον Στέλιο τον Καραλή, και με βρήκε εδώ η καραντίνα η πρώτη. Έμεινα 2-3 μήνες και γύρισα πριν το καλοκαίρι. Και όταν θα άνοιγαν τα σχολεία κι αυτά, μου είπε η γυναίκα μου να μείνουμε εδώ με τη μικρή. Γι’αυτούς έμεινα περισσότερο, για να είμαστε εδώ καλύτερα με τον κορονοϊό.

Εντάξει, το χειμώνα είναι δύσκολα. Άμα δεν σ’αρέσει το ψάρεμα, εδώ δεν αντέχεις εύκολα. Πριν έρθεις, όλες τις μέρες μας έκανε πισίνες. Τώρα που ήρθες εσύ έβαλε αέρα. Και ήμασταν με τις ώρες μέσα. Τώρα παίρνω ένα οικόπεδο για να χτίσω σπίτι, να έχω δικό μου.

Ναι, όλοι φίλοι μου είναι, γιατί σε παραξενεύει; Όταν είσαι καλός άνθρωπος και τα λες τα πράγματα όπως είναι, γιατί να μη σε έχουν φίλο; Παρότι με κοιτάς έτσι. Άμα δεν λες ψέμματα, μπορείς να κάνεις λάθος, αλλά δεν θα βρεις έναν να πει κάτι. Σέβομαι τον κόσμο, δεν το παίζω, ούτε με έχουν αλλάξει τα λεφτά.

Εγώ ήρθα εδώ και δεν το παίζω τίποτα. Γι’αυτό με αγαπάνε εδώ. Και δεν χρειάζεται να τα λέω συνέχεια, γιατί δεν με ενδιαφέρει, δεν με ενδιαφέρει τι γνώμη έχεις εσύ για μένα, τώρα που μιλάμε μαζί.

Δεν με ενδιαφέρει, είμαι χαρούμενος με αυτά που έχω, που με κάνουν χαρούμενο. Δεν χρειάζομαι άλλα, δεν θέλω άλλο νησί, θέλω αυτό.

Ναι, είμαι ευτυχισμένος εδώ. Δεν θα σου πω ότι εδώ είναι το καλύτερο μέρος στον πλανήτη, έχω πάει και σε καλύτερα. Αλλά εμένα εδώ μ’αρέσει, εδώ είμαι έτσι όπως μου αρέσει. Και το ξέρουν και οι φίλοι μου στην Αθήνα. Μ’αρέσει η ηρεμία, να πίνω έναν καφέ με 2-3 ανθρώπους, με ησυχία, να είναι καλοί άνθρωποι. Τι να μου πει εμένα να πιω έναν καφέ μαζί σου και να φύγω και να με κράζεις. Δεν λέω για σένα, λέω γενικά.

Εσύ πως μιλάς για ποδόσφαιρο χωρίς να έχεις παίξει; Δεν μπορείς να μιλάς, δεν γίνεται.

Άλλο να μιλάμε για μπάλα, άλλο να πιούμε ένα ποτό, δεν έχω πρόβλημα. Στην Ελλάδα βλέπετε τους παίκτες, φοράνε κοστούμι και γραβάτα, πάνε στην καλή καφετέρια, μπουζούκια, όπου αλλού. Και τους βλέπετε οι δημοσιογράφοι και λέτε “κύριε τάδε”, δεν θέλω να πω όνομα. Και δεν είναι κύριος, είναι μούφα, είναι απατεώνας, είναι ψεύτης, ρουφιάνος, πολλά πράγματα.

Και βλέπεις τον άλλον που είναι απλός και λες ‘έλα μωρέ’, ενώ είναι καλός, ήρεμος, δεν είναι ρουφιάνος και όλα αυτά. Κι έτσι η Ελλάδα δεν πάει μπροστά.".

Τέλος η κουβέντα για το ψάρεμα, πάμε στο ποδόσφαιρο. Και ο Νέρι δεν περιμένει να ρωτήσω εγώ, ρωτάει αυτός.

"Έχεις παίξει ποδόσφαιρο; Πως μιλάς για ποδόσφαιρο χωρίς να έχεις παίξει; Δεν μπορείς να μιλάς. Δεν το λέω για σένα, όλοι σας δεν μπορείτε να μιλάτε. Στην Ουρουγουάη έχουν έναν παρουσιαστή και μιλάνε μόνο πρώην παίκτες, ο Μοντέρο, ο Αμπρέου, ο Λουγάνο. Στην Αργεντινή μιλάει ο Ρουτζέρι, ο Μπερμούδες, ο Κασίνι.

Εσύ δεν είσαι ο κατάλληλος. Θα μιλήσεις για δικηγορία με τον Κούγια; Θα σου πει είσαι άσχετος. Άρα δεν μπορείς να μιλάς για μπάλα".

Του απαντάω ότι και αυτοί που γράφουν για σινεμά δεν έχουν γυρίσει ταινίες. Ούτε σκηνοθέτες είναι, ούτε ηθοποιοί, αλλά γράφουν για τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς. Αυτοί που γράφουν για μουσική, δεν έχουν δικό τους συγκρότημα. Άλλη δουλειά είναι να κρίνω, άλλη να το κάνω ο ίδιος.

Δεν χρειάζεται να μπορώ να κάνω κοντρόλ για να πω ότι έκανες κακό κοντρόλ. Το βλέπω, το λέω. Ο Νέρι παίρνει φόρα και δεν σταματάει.

"Ναι, βλέπεις το κοντρόλ, αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβαίνει στις προπονήσεις. Τότε που έπαιζα, δεν έλεγαν τι γίνεται στις προπονήσεις με τον Μπάγεβιτς, τον Λεμονή, όλους. Με έκριναν, αλλά δεν ήξεραν. Έκριναν με βάση αυτά που τους έλεγαν άλλοι παίκτες, γενικοί αρχηγοί, υπάλληλοι που δούλευαν εκεί, όλοι που ήταν φίλοι με τους παίκτες.

Ήμουν επτά χρόνια στον Ολυμπιακό και κανένας δεν είχε πατήσει ποτέ στην προπόνηση, κανένας δημοσιογράφος. Πως γράφεις τότε, ξέρεις τι γίνεται; Πως έγραφαν τότε, πες το, να σε ακούσω, που σε γράφω στο κινητό".

Τι πως τα έγραφαν, μιλούσαν με τους παίκτες.

"Άρα εσείς έχετε παίκτες εδώ που ρουφιανεύουν στους δημοσιογράφους. Κι όταν ο παίκτης είναι παλιός και έχει δύναμη, βλέπει τον μικρό ότι μπορεί να του φάει τη θέση. Αυτό γίνεται κι εσείς δεν βλέπετε την προπόνηση. Άρα ό,τι σου λέει ο φίλος σου, θα το πιστέψεις. Γιατί σου είχε πει δυο αλήθειες παλιά και είστε φίλοι, τον πιστεύεις. Κι άμα το τρίτο είναι ψέμα;

Πάλευα συνέχεια με τα ψέματα. Εμένα η μόνη μου δύναμη, η μόνη μου απάντηση ήταν μέσα στο γήπεδο, γι’αυτό είμαι περήφανος.

Αυτά έλεγαν για μένα οι φίλοι των δημοσιογράφων. Και οι δημοσιογράφοι τα έβγαζαν, για να με θάψουν. Αλλά ήμουν τυχερός, γιατί ήμουν καλός, έπαιζα καλά κι ο κόσμος με αγάπησε. Ο κόσμος όμως δεν πρόλαβε να αγαπήσει και τον Μενδρινό για να τον στηρίξει, τον Φιλλιπάκο, τον Ανθούλη, έναν άλλο μικρό που θυμάμαι.

Εγώ τότε τα δύο πρώτα χρόνια δεν μπορούσα καν να διαβάσω εφημερίδες. Δεν έπαιρνα χαμπάρι τι έγραφαν, ούτε εγώ, ούτε ο πατέρας μου. Όταν άρχισα να διαβάζω, έβλεπα πράγματα που ήταν απίστευτα. Κι ήμουν μικρός, δεν είχα τη δύναμη να τα βάλω με αυτά.

Πάλευα συνέχεια με τα ψέματα. Εμένα η μόνη μου δύναμη, η μόνη μου απάντηση ήταν μέσα στο γήπεδο. Γι’αυτό είμαι περήφανος. Και είχα λίγα λεπτά, ένα ημίχρονο, είκοσι λεπτά, δέκα. Όταν έμπαινα από την αρχή, ήξερα ότι αν δεν βάλω γκολ θα βγω στο 53’. Δεν είχα τις ευκαιρίες, δεν έπαιζα χαλαρά, είχα άγχος, είχα πίεση.

Και γι’αυτό φταίτε εσείς οι δημοσιογράφοι, γι’αυτό είμαι έτσι μαζί σας. Γιατί ξέρω τι κάνατε. Κι ο κόσμος δυστυχώς πιστεύει ο,τι γράφετε. Και στους παίκτες αυτούς, εγώ τους τα λέω όταν τους βλέπω. Είναι φίλοι μου, μιλάμε, άλλα όταν μιλάμε για μπάλα, είναι άλλο κομμάτι. Δεν κρύβομαι. Το ξέρουν τώρα ότι ξέρω τι έκαναν. Αλλά ήμουν μικρός, δεν είχα δύναμη τότε να τα λέω.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν το λες εσύ, αυτό είναι το πρόβλημα. Θα βάλεις τη συνέντευξη, θα τα πω εγώ, αλλά εσύ την άλλη μέρα δεν θα πεις τίποτα. Γιατί σίγουρα ο,τι γινόταν τότε, γίνεται και τώρα, αλλά δεν θα γράψεις κουβέντα".

Ο Νέρι συνεχίζει χωρίς ανάσα και πάει σε πρόσωπα και γεγονότα. Στην περίφημη καραμέλα που ο Τζιοβάνι πέταξε όπως ανέβαιναν τις σκάλες στην προετοιμασία το 2004 και βρήκε τον Μπάγεβιτς στο κεφάλι. Ο Καστίγιο το χρεώθηκε όλο αυτό και μιλάει για το συμβάν σαν να μην έχουν περάσει 17 χρόνια, γιατί δεν έχει σβήσει μέσα του η φλόγα της αδικίας.

"Πως γίνεται να έχει πετάξει μια καραμέλα ο Τζιοβάνι στον Μπάγεβιτς, το καλοκαίρι του 2004, στην Ιταλία, και να την πληρώνω εγώ; Από πάνω, στις σκάλες. Το είδαν όλοι, όταν ανεβαίναμε τις σκάλες. Το είχε μάθει ο Μπάγεβιτς, ήξερε ποιος το έκανε, αλλά κατηγόρησαν εμένα.

Ο Μπάγεβιτς γνώριζε ότι δεν ήμουν εγώ, αλλά μου έλεγε “πες μου ποιος το έκανε, αλλιώς δεν παίζεις” και του έλεγα “δεν σου λέω, δεν υπάρχει περίπτωση κι ας μην παίζω”.

Είχε τους ρουφιάνους του. Μη με ρωτάς ποιοι ήταν, εσύ θα τους βρεις, δεν θα σου πω εγώ. Δεν θα πω εγώ ονόματα, εσύ να τα γράψεις. Εσύ να γράψεις ποιοι ήταν, όχι να ρωτάς εμένα να τα πω. Ρώτα άλλους δημοσιογράφους να σου πουν, όχι να ρωτάς εμένα. Οι παίκτες ξέρουν και ο κόσμος ξέρει, να είσαι σίγουρος.

Γι’αυτό είμαι χαρούμενος και περήφανος για μένα, γιατί εμένα δεν με βάζουν εκεί. Ο,τι κατάφερα, όσο κι αν ήταν, μικρό, μεγάλο, το έκανα μόνος μου. Δεν χρειάστηκε να θάψω παίκτη για να παίζω εγώ, δεν το χρειάστηκα.

Όταν έγινε αυτό με την καραμέλα, έφαγα έξι μήνες τιμωρία. Και ήξερα ότι ο Μπάγεβιτς γνώριζε ότι δεν ήμουν εγώ. Ήξερε ότι ήταν ο Ζίο και κάθε εβδομάδα με φώναζε στο γραφείο του και μου έλεγε να του πω ποιος το έκανε, για να πάει να τιμωρήσει τον Τζιοβάνι, για να έχει λόγο. Μου έλεγε “πες μου ποιος το έκανε, αλλιώς δεν παίζεις”. Και του έλεγα “δεν σου λέω, δεν υπάρχει περίπτωση κι ας μην παίζω”.

Ο Μπάγεβιτς μαζί μου ήταν κακός, το ξέρει μέσα στην ψυχή του, δεν μου φέρθηκε ωραία.

Αλλά ήμουν μικρός. Αν γίνονταν αυτά όταν ήμουν μεγάλος, δεν θα τα άφηνα έτσι. Θα έβγαινα να μιλήσω, θα έλεγα τι μου κάνει, ότι με φωνάζει στο γραφείο. Δεν είχα τη δύναμη τότε να το κάνω. Αν έβγαινα, θα με τελείωναν.

Δεν είχα τη δύναμη, έπρεπε να τα καταπίνω όλα αυτά. Και να είμαι στον πάγκο. Και να ξέρω ότι θα μπω, μόνο άμα δεν κερδίζουμε. Δύσκολο, γιατί στον Ολυμπιακό κερδίζαμε. Και τελικά με έβαλε όταν δεν κέρδιζε, αναγκαστικά. Έτυχε όμως, για κακή του τύχη, να μην κερδίζουμε, όπως με τον Ηρακλή μέσα, με τον Άρη έξω, που μπήκα και κάναμε τις ανατροπές.

Για κακή του τύχη, γιατί ήταν κακός. Ο Μπάγεβιτς μαζί μου ήταν κακός, το ξέρει μέσα στην ψυχή του, δεν μου φέρθηκε ωραία.

Έπρεπε να περιμένω για παίξω κι όταν παίξω, να ανατρέψω το ματς, να το πάρουμε. Αλλιώς θα έλεγαν 'μπήκες και δεν έκανες τίποτα'. Οπότε, εννοείται ότι μπαίνεις με νεύρα, με όλα αυτά.

Και έλεγαν “'μπαίνει έτσι, κάνει τάκλιν, νευριάζει'. Ναι ρε φίλε, αλλά έλα εδώ, έλα να μάθεις να δεις τι γίνεται. Αν με είχες δει στην προπόνηση, θα έγραφες 'γιατί δεν παίζει αυτός'. Θα καταλάβαινες ότι έχω νεύρα γιατί με αδικούν, πρέπει να παίζω.

Κι ο Λεμονής πήγε να φάει τον Τζιοβάνι, δεν τον έβαλε με τον Παναθηναϊκό το 2001 και μπήκε ο Ζίο κι έδωσε το γκολ στον Τζόλε.

Στην Ουρουγουάη τα βλέπουν όλα. Μόνο την τακτική δεν βλέπουν. Ξέρουν πως είναι οι παίκτες, αν πρέπει να παίζουν όχι.

Να σε ρωτήσω κάτι. Είναι φίλος μου ο Γιάννης και θα τα διαβάσει, δυστυχώς. Πως γίνεται να έπαιζε ο Οκκάς ή ο Κωνσταντίνου και να ήταν στον πάγκο ο Τζιοβάνι; Πως γίνεται αυτό; Σαν να λέμε δεν παίζει ο Μέσι για να παίξει ο Μπρεθγουέιτ. Πως γίνεται να μένει έξω ο Ζίο;"

Κάτσε, περίμενε, ο Τζιοβάνι γιατί δεν σε υπερασπίστηκε, να βγει να πει εγώ το έκανα, αφήστε τον μικρό;

"Ότι δεν το είχε κάνει εγώ το είπε. Αλλά δεν είπε ότι το έκανε αυτός. Ήταν λάθος του, του το έχω πει. Γιατί μου κόστισε σχεδόν έναν χρόνο. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, γιατί κάτι που δεν έχεις κάνει.

Αλλά δεν μου λες, γιατί δεν έπαιζε; Θα σου πω εγώ. Γιατί έληγε το συμβόλαιό του και κάποιοι ήθελαν να φύγει. Αυτό έγινε το 2004, αυτό πήγε να κάνει και ο Λεμονής το 2001.

Παίζαμε με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και τον άφησε εκτός. Κι αν είχε πάρει το ματς χωρίς τον Τζιοβάνι, θα κερδίζαμε και τα υπόλοιπα παιχνίδια, θα τον καθάριζε. Αλλά έλα που ήταν 0-0. Και μπήκε τελικά ο Ζίο και κάνει το μαγικό στο κέντρο και τη βγάζει στον Τζόρτζεβιτς, 1-0.

Τότε πήγε να τον φάει. Αλλά δεν τα γράφατε όμως. Και κοροϊδεύατε τον κόσμο, που έδινε τα λεφτά του να πάρει εφημερίδες. Ο Ζίο είχε τη θρησκεία, δεν μιλούσε, ήταν άλλος άνθρωπος. Ξεχωριστός και έκανε κακό στον εαυτό του σ’αυτό το κομμάτι.

Ο Μπάγεβιτς τους κορόιδευε όλους, πήγαινε στον Ολυμπιακό, ήταν Ολυμπιακάρα, πήγαινε στην ΑΕΚ, ήταν ΑΕΚάρα, στον ΠΑΟΚ τα ίδια. Τι μου λες η δουλειά του ήταν; Να μην έκανε έτσι.

Στη 2η θητεία του ο Μπάγεβιτς δεν έκανε τίποτα. Δεν θα το πει ούτε ο Τζόλε, ούτε ο Γεωργάτος, ούτε κανένας άλλος, θα το πω εγώ. Τίποτα δεν έκανε, στο ορκίζομαι.

Φαντάσου ότι πήρε νταμπλ και δεν έμεινε. Φαντάσου τι λάθη είχε κάνει, που τον έδιωξε ο Κόκκαλης. Γιατί ήξερε ο Σωκράτης, έβλεπε πολύ μπροστά.

Για την πρώτη του θητεία, δεν μπορώ να μιλήσω, δεν ήμουνα. Μου έλεγαν ο Ντούσαν έβγαλε παίκτες, Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλο, Γεωργάτο κι αυτούς. Ε, δεν τους έβγαλε ο Μπάγεβιτς. Ο Κόκκαλης τους έβγαλε. Αν είχε τον πρόεδρο του Πανιωνίου, θα είχε άλλους παίκτες.

Ο πρόεδρος τους έφερε αυτούς. Τι θα πει ο Μπάγεβιτς είπε να τους πάρουν; Σιγά, είναι ένα κι ένα κάνουν δύο. Άμα βλέπεις έναν παίκτη και παίζει καλά, θα τον αφήσει να τον πάρει άλλος;

Στη δεύτερη θητεία του ο Μπάγεβιτς, εγώ μπορώ να το πω. Δεν έκανε τίποτα. Δεν θα το πει ούτε ο Τζόλε, ούτε ο Γεωργάτος, ούτε κανένας άλλος, θα το πω εγώ. Τίποτα, στο ορκίζομαι. Τι μου λες πήρε 10 βαθμούς στον όμιλο του Champions League, δεν με νοιάζει, τίποτα δεν έκανε.

Κάθε χρόνο τόσους βαθμούς έπρεπε να παίρναμε. Απλώς έτυχε εκείνη τη χρονιά. Ωραία, έκανε 10 βαθμούς. Και γιατί πήγε να χάσει από τον Ηρακλή ή με τον Άρη;

Δεν υποτιμάω τις άλλες ομάδες, αλλά με τις ομάδες που είχαμε, κάθε χρόνο έπρεπε να το παίρνουμε. Ο,τι κι αν λένε οι άλλοι οπαδοί, κόκκινες, πέναλτι, οφσάιντ, όλα αυτά, ξέρουν ότι έπρεπε να το πάρει ο Ολυμπιακός. Όταν έχεις πέντε παίκτες που κάνουν τρεις φορές μεγαλύτερη διαφορά από τους άλλους, στους 30 αγώνες θα το πάρεις.

Με τέτοιους παίκτες που είχαμε, γινόταν ο Μπάγεβιτς να χάσει το πρωτάθλημα; Κι όμως, πήγε να το χάσει, γιατί έκανε τα δικά του, δεν μας έβαζε. Ήταν άτυχος που τα δικά του δεν έβγαιναν και τυχερός, γιατί όταν μας έβαζε, γυρίσαμε τα ματς.

Έγινε αυτό με την καραμέλα, ποιος την πλήρωσε; Ο μικρός, ο αδύναμος, ο πιο δίκαιος, που δεν ήταν ρουφιάνος. Πολλοί που θα τα διαβάζουν τώρα, θα γελάνε. Μέσα μου όμως ξέρω και ξέρουνε κι εκείνοι.

Γι'αυτό θα ήθελα να κάνω συζήτηση ζωντανά με δέκα δημοσιογράφους και με δέκα παίκτες. Όλοι μαζί. Δεν θα μιλήσουν, ξέρεις γιατί; Γιατί ξέρουν ότι θα πω 'ρε φίλε, εσύ έπαιζες γιατί γινόταν αυτό', δεν τον συμφέρει να μιλήσει μαζί μου".

Ο Τουρέ, ο Σούρερ και το φάουλ με το Αιγάλεω

"Με το Σόλιντ μετά έγινε το ίδιο. Και πάλι με έκριναν οι δημοσιογράφοι. Ο Σούρερ χτύπησε άσχημα τον Τουρέ σε μια φάση και μπήκα εγώ μπροστά και τον κλώτσησα.

Μια φάση ποδοσφαιρική, τίποτα. Που γίνεται σε κάθε ομάδα κάθε μήνα, για να μην πω κάθε εβδομάδα. Και στην πιο οικογενειακή ομάδα, γιατί υπάρχει ανταγωνισμός. Αυτό όμως δεν έπρεπε να βγει προς τα έξω. Λέγαμε ότι ήμασταν οικογένεια, ποια οικογένεια;

Που ο,τι γινόταν το μαθαίνατε σε δύο δευτερόλεπτα εσείς οι δημοσιογράφοι; Για ποια οικογένεια μιλάμε; Και όχι μόνο το βγάζουν, αλλά λένε ότι εγώ έφταιγα. Ξέρεις γιατί; Γιατί αν πεις ότι τσακώθηκαν Σούρερ, Τουρέ και Καστίγιο, τότε αν τους τιμωρήσεις, χάνεις τρεις παίκτες.

Δύο βασικοί, δεν γινόταν να τιμωρηθούν. Αν ήταν δημοσιογράφοι μπροστά, δεν θα μπορούσε να βγει το ψέμα. Αλλά δεν πάτε και τα κάνουν μετά όπως θέλουν. Τον χτύπησε ο μικρός, 40 μέρες έξω, έφαγα 40 μέρες.

Άκου, κάποια πράγματα εσύ δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Πρώτον, γιατί δεν έχεις παίξει ποδόσφαιρο ποτέ. Και δεύτερον, κάποια πράγματα πρέπει να έχεις αρχ...α για να τα κάνεις, δεν τα κάνεις για χαβαλέ.

Πάω την άλλη μέρα στην προπόνηση και με ενημερώνουν ότι είμαι εκτός. Κι έχω τόσα νεύρα και περιμένω τον Τουρέ, να του πω μίλα, εσύ έφταιγες. Με βλέπει, μου λέει 'φίλε μου, εγώ δεν έχω πρόβλημα μαζί σου, όλα ΟΚ'. Ο Σούρερ όμως δεν μου λέει τίποτα, έκανε τον Κινέζο.

Με τον Σούρερ κάναμε παρέα. Του λέω ‘Γκαμπριέλ, τιμωρήσανε εμένα, πες κάτι, είναι άδικο’. Και δεν είπε τίποτα, δεν πήρε το μέρος μου. Και τότε ‘σπάσαμε’.

Κι όταν ήρθε το φάουλ με το Αιγάλεω, είχαμε ήδη κόντρα".

Ωραία, σε όλα σε είχαν αδικήσει. Αλλά το φάουλ με το Αιγάλεω είναι σωστό να το πάρεις από τον συμπαίκτη σου; Να είναι έτοιμος να το εκτελέσει και να τρέχεις να το βαράς εσύ;

"Άκου, κάποια πράγματα εσύ δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Πρώτον, γιατί δεν έχεις παίξει ποδόσφαιρο ποτέ. Και δεύτερον, κάποια πράγματα πρέπει να έχεις αρχ...α για να τα κάνεις, δεν τα κάνεις για χαβαλέ. Δεν λες ‘είμαι τρελός και τα κάνω’, όχι.

Εγώ το έκανα και ήξερα ότι ή μπαίνει και με αποθεώνουν ή δεν μπαίνει και θα με πάρουν με τις πέτρες".

Και για ένα ματς τελειωμένο άξιζε το ρίσκο για όλο αυτό; Ο Ολυμπιακός τότε έγινε άνω-κάτω, ο Καψής μετά το ματς είπε στις κάμερες 'είμαστε για γέλια'.

"Έτσι είχε πει; Έπαιζε; Ήταν βασικός; Όχι, γι’αυτό το είπε. Αν έπαιζε, δεν θα έλεγε τίποτα. Το είπε για τον Σούρερ, που τον άφηνε στον πάγκο. Δεν έκανα την ομάδα άνω-κάτω. Αυτό είναι άμα το ματς είναι 1-1 και πας να βαρέσεις το πέναλτι και το χάσεις.

Το ματς είναι 4-1. Εγώ νιώθω ότι πρέπει να παίζω, αλλά δεν παίζω γι’αυτά που έγιναν. Είχα μερικά λεπτά μόνο κι αυτά επειδή με ζητούσε ο κόσμος, αλλιώς δεν θα έμπαινα. Με αγαπούσαν, γιατί έβλεπαν ότι αγαπάω την ομάδα και γιατί κι εκείνοι μάθαιναν την αλήθεια, ήξεραν τι έχει γίνει.

Το κάνω λοιπόν, μπαίνει γκολ και τρέχω στον κόσμο και πετάω τη φανέλα. Για εσάς το έκανα. Και να σου πω κάτι; Ο Μπουλούτ δεν ήταν να το βαρέσει; Ο Σούρερ τι δουλειά έχει να έρθει να με βρίζει;

Τώρα λοιπόν που σου λέω τι είχε γίνει, καταλαβαίνεις γιατί ήρθε ο Σούρερ. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα, λέγατε αλλά δεν ξέρατε το γιατί".

Η φόρα του Νέρι είναι ασταμάτητη, η γλώσσα του τρέχει πιο γρήγορα απ'ότι έτρεχαν τα πόδια του όταν έπαιζε μπάλα. Αφήνει πίσω του τα περιστατικά και πάει σε κάτι άλλο. Θέλει να με πάει βήμα-βήμα, να μου κάνει ακόμα περισσότερες ερωτήσεις, να παίξουμε πινγκ-πονγκ.

Γιατί στα αριστερά δεν έπαιρναν παίκτες όπως στις άλλες θέσεις; Περίεργο πράγμα ε;

"Όταν έφυγα από εδώ, κάποιοι ήθελα να φύγω. Και το δικαιολογώ σε κάποιο σημείο. Ποια ήταν η θέση μου; Από ποια πλευρά έπαιζα. Αριστερά. Με έβαζαν δεξιά, με έβαζαν 2ο επιθετικό. Γιατί δεν έπαιζα αριστερά;

- Γιατί έπαιζε ο Τζόλε.

"Ναι, και; Ωραία, έπαιζε ο Τζόλε, ΟΚ. Στην επίθεση ποιος έπαιζε; Ο Τζιοβάνι. Δεν τον έβγαλαν; Δεν πήραν παίκτη στη θέση του; Πήραν. Αριστερό μπακ ποιος έπαιζε; ο Γεωργάτος. Δεν πήραν παίκτη στη θέση του, δεν πήραν τον Μπουλούτ, δεν έπαιζε αυτός; Πήραν. Στα δεξιά στην επίθεση δεν έφερναν παίκτες; Γεωργιάδης, Οκκάς, Μπαμπαγκίντα.

Στο κέντρο ποιος ήταν αμυντικό χαφ; Πουρσανίδης παλιά, μετά Ζε Ελίας, Καρεμπε, μετά Στολτίδης, έφερναν παίκτες, αλλάζανε. Το ίδιο στην άμυνα. Ανατολάκης, Αμανατίδης, Μπερμούδες, Σέζαρ, Σούρερ, Άντζας. Αλλάζανε.

Γιατί στην αριστερή πλευρά δεν αλλάζανε; Περίεργο πράγμα ε;"

- ΟΚ, όχι και τόσο περίεργο, αφού ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού.

"Ποιος ήτανε; Όχι. Ο καλύτερος παίκτης ήταν ο Τζιοβάνι, κύριε, με διαφορά και 2ος ο ΡΙβάλντο. Εδώ θα σου πω ότι είσαι άσχετος. Γιατί δεν μπορείς να μου λες ότι ο Τζόλε ήταν καλύτερος από τον Τζιοβάνι. Είναι σαν να μου λέει ο Νίκος ότι ο καλύτερος στην Μπαρτσελόνα ήταν ο Ινιέστα. Καλός ήταν, αλλά καλύτερος είναι ο Μέσι. Άμα λες καλύτερος ο Τζόλε είσαι άσχετος ή φιλαράκι του".

- Τι φιλαράκι του, δεν του έχω μιλήσει ποτέ. Αλλά, ήταν και αρχηγός, φορούσε τον περιβραχιόνιο, δεν μετράει αυτό;

"Ο Ράμος είναι αρχηγός στη Ρεάλ, ο Ρονάλντο όμως ήταν ο καλύτερος παίκτης".

- Ναι, ΟΚ, αλλά ο Ράμος δεν βγήκε ποτέ, παίζει όσο θέλει. Αρά γιατί να μην κάνει το ίδιο και ο Τζόλε;

"Δεν μπορείς να το συγκρίνεις τώρα, δεν είναι το ίδιο. Εγώ σε ρωτάω κάτι. Σε όλες τις θέσεις έπαιρναν παίκτες, άλλαζαν οι παίκτες. Γιατί στην αριστερή πλευρά δεν αλλάξανε. Αυτή είναι η ερώτησή μου προς εσένα, που είσαι δημοσιογράφος και ξέρεις. Αν δεν απαντάς, θα σου πω ότι είσαι άσχετος και θα το γράψω κιόλας. Γιατί αν λες ότι ο Τζόλε ήταν καλύτερος, είσαι άσχετος.

Αν με έβαζαν αριστερά, ο Τζόλε δεν θα έπαιζε μέχρι τα 40 του στον Ολυμπιακό και το ήξερε.

Εγώ σου λέω ότι κάποιους, τους συνέφερε να φύγω. Ήμουν στην καλύτερη φόρμα μου, είχα παίξει με το Μεξικό στο Copa America. Δεν θα μπορούσαν εύκολα να με καθαρίσουν όπως τις άλλες χρονιές.

Γιατί δεν με βάζανε να παίξω αριστερά; Είναι περίεργο. Δεν έπαιζαν όλοι στη θέση τους; Γιατί εγώ να μην παίξω αριστερά; Με έβαλαν δεξιά, με έβαλαν φορ, με έβαλαν πίσω από τον φορ. Περίεργο".

- Εσύ τι θα έκανες δηλαδή αν ήσουν προπονητής; Θα έβγαζες από την ενδεκάδα τον Τζόρτζεβιτς;

"Εγώ σου λέω ότι όταν έρχεται ένας παίκτης από πίσω και ο άλλος είναι μεγάλος, τότε είναι λογικό μετά ο Τζόλε να μην έπαιζε. Λόγω ηλικίας, θα τον έσβηνα, το λέω και το εννοώ, το ξέρω. Το ήξερε κι αυτός. Αν με έβαζαν αριστερά, αυτός δεν θα έπαιζε μέχρι τα 40 στον Ολυμπιακό, το ήξερε.

Ο Τζόλε είχε τότε πολλή δύναμη στην ομάδα. Και γι’αυτόν τον λόγο δεν έβγαινε κανείς εκεί. Ο Ολυμπιακός έκανε μεταγραφές δεξιά, μπροστά, δεκάρι, αμυντικό χαφ, στόπερ, ακραία μπακ, τερματοφύλακα, παντού.

Περίεργο είναι, πολύ περίεργο που δεν γινόταν τίποτα στα αριστερά. Γελάω, αυτό θα βάλεις, ότι γελάω. Βρες μου μία ομάδα στον πλανήτη που να έχει γίνει το ίδιο. Να έχουν ακουμπήσει όλες τις θέσεις, εκτός από εκεί.

- Εσύ αν ήσουν στη διοίκηση, θα έπαιρνες παίκτη στη θέση του;

"Εγώ σου λέω ότι είναι περίεργο να μην ακουμπήσουν εκεί ποτέ. Κι άμα τραυματιζόταν, ποιον είχες; Εμένα; Αφού εγώ δεν παίζω αριστερά, δεξιά με βάζανε και στην επίθεση. Αφού δεν με χρησιμοποιείς εκεί.

Σε όλες τις θέσεις είχαν καλούς, αλλά έπαιρναν κι άλλους. Εκεί τίποτα. Αφήνω λοιπόν ένα ερωτηματικό. Στην κρίση του κόσμου.

Δεν λέω τίποτα για την αξία του. Θα το βάλεις. Ο Τζόλε ήταν πολύ καλός παίκτης, δεν αμφισβητείται αυτό.

Μου λες ότι ξέρεις από μπάλα, θα σε ρωτήσω κάτι. Το έχω πει και στον ίδιο τον Τζόλε, το ξέρει, θα το γράψεις, άμα το διαβάσει μπορεί να τσακωθούμε, δεν πειράζει. Ο,τι λέω αυτό είναι και δεν αλλάζει.

Ποιος βαράει τα πέναλτι τώρα στον Ολυμπιακό; Ο Φορτούνης. Έχει πέντε χρόνια εδώ. Έρχεται ο Μέσι μεταγραφή. Ποιος θα βαρέσει τα πέναλτι; Είσαι προπονητής, ποιος θα τα βαράει; Ο Μέσι. Είσαι πρόεδρος, ποιος θα τα βαράει; Είσαι συμπαίκτης, ποιος θα τα βαράει; Όλοι θα πουν ο Μέσι. Είσαι ο Φορτούνης ο ίδιος, ποιος θα τα βαράει; Θα τολμήσεις να πας κόντρα;

Ωραία. Ποιος τα εκτελούσε τότε; Ο Τζόλε. Ήρθε ο Τζιοβάνι, ποιος τα εκτελούσε; Ο Τζόλε. Ήρθε ο Ριβάλντο, ποιος τα εκτελούσε; Ο Τζόλε. Εσύ ποιον θα έβαζες; Τον Ριβάλντο μου λες, γιατί δεν γίνεται να μου πεις κάτι άλλο.

Αν ερχόταν ο Μέσι τώρα στον Ολυμπιακό, αυτός θα εκτελούσε τα πέναλτι. Ήρθαν τότε ο Ζίο κι ο Ρίμπο, αλλά τα εκτελούσε ο Τζόλε.

Άλλη ερώτηση. Έρχεται ο Μέσι. Τον κάνεις αλλαγή; Ποτέ. Ο Τζιοβάνι, ο Ριβάλντο, όλοι έβγαιναν άλλαγή. Ο Τζόλε ποτέ, δεν έβγαινε. Έπαιζε πάντα. Δεν έδινε ευκαιρία, ήξερε ότι υπάρχει κάποιος από πίσω. Δεν έβγαινε. Ούτε τα κύπελλα δεν άφηνε, που λέει ο λόγος, ο,τι μπορούσε έπαιζε.

Καλά έκανε, μαγκιά του, θα το βάλεις αυτό. Αλλά ήξερε ότι υπάρχει κάποιος από πίσω. Ήταν και είναι έξυπνος.

Του το έχω πει του Τζόλε μια μέρα που μιλούσαμε για ποδόσφαιρο. Πόσα γκολ έβαλαν ο Ριβάλντο και ο Τζιοβάνι; Πόσα ήταν με πέναλτι; Πόσα γκολ του Τζόλε ήταν πέναλτι και φάουλ;

Βγάλε τώρα τα γκολ αυτά και δώστα στον δικό μας τον Μέσι, τον Ζίο ή τον Ριβάλντο. Πόσα γκολ θα είχαν; Κι οι δημοσιογράφοι γράφατε ότι δεν βάζει γκολ, δεν κάνει. Δεν τα βλέπατε, δεν τα λέγατε.

Λέγανε και γράφανε παίρνει τόσα λεφτά ο Τζιοβάνι και δεν βάζει γκολ. Ναι ρε φίλε, αλλά τα γκολ που βάζει είναι δικά του, δεν είναι πέναλτι, συν τα γκολ που δίνει σε άλλους, συν οι κόκκινες που παίρνουν οι άλλοι που τον μαρκάρουν.

Κάνετε κακό στο ποδόσφαιρο. Εσύ και όλοι. Είτε γιατί γράφετε ψέματα είτε γιατί δεν πάει στο μυαλό σας να τα σκεφτείτε. Αυτά που σου λέω, δεν τα έχεις σκεφτεί καν.

Εγώ δεν είχα ούτε φάουλ, ούτε πέναλτι. Και δεν έπαιζα.

Και θα το γράψεις, εγώ δεν έχω κόντρα με τον Τζόρτζεβιτς. Πάμε για καφέ, μιλάμε. Αλλά μιλάμε τώρα για ποδόσφαιρο. Κι εγώ κι αυτός έχουμε τελειώσει το ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει κόντρα ή κάτι. Απλά συζητάμε τα πράγματα που δεν βλέπετε".

Η μεταγραφή με το ζόρι στη Σαχτάρ

Το κεφάλαιο του Ολυμπιακού έκλεισε το καλοκαίρι του 2007. Με τη μεταγραφή στη Σαχτάρ, που έδωσε 20 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει. Ο Νέρι διηγείται το παρασκήνιο της μεταγραφής.

"Εγώ τότε ήμουν στην κορυφή μου, δεν σκεφτόμουν καθόλου να φύγω. Ήταν η Μαριάννα έγκυος, που να πάω. Γύρισα από το Copa Amerixa και πήγαμε διακοπές στη Σαντορίνη. Στο αεροδρόμιο, με πλησιάζει ένας άνθρωπος και μου λέει σε θέλει η Σαχτάρ και μου δείχνει κάτι νούμερα σε ένα χαρτί.

"Του λέω my friend τι μου λες, εγώ πάω διακοπές. Είχε ξεκινήσει η προετοιμασία, αλλά εγώ ήμουν στο Copa America και είχα δύο εβδομάδες άδεια πριν μπω στο πρόγραμμα. Πάω Σαντορίνη, είμαστε στο δωμάτιο και φτιάχνουμε τα πράγματα. Χτυπάει το τηλέφωνο, 'κύριε Καστίγιο ένας άνθρωπος σας ζητάει, να κατεβείτε να σας δει'.

Εγώ πρώτη φορά πήγαινα στη Σαντορίνη, δεν ήξεραν κανέναν. Λέω καμιά έκπληξη θα είναι, κάποιος φίλος κάτι, πες του να ανέβει. Κι εμφανίζεται ο ίδιος, είχε έρθει με ιδιωτικό αεροπλάνο. Μου λέει 'πέντε λεπτά'.

Κάθεται σε ένα τραπέζι στο μπαλκόνι και μου λέει 'τα έχουμε βρει με τον Ολυμπιακό, μένει να συμφωνήσεις κι εσύ'. Τώρα σου λέω πολλά λεφτά και τρεις και τέσσερις φορές όσα έπαιρνα εδώ. Του λέω δεν θέλω. Ήμουν σίγουρος ότι θα ανανέωνα με τον Ολυμπιακό και θα έμενα πολλά χρόνια.

Ήμουν ικανοποιημένος με αυτά που θα έπαιρνα και ήθελα να μείνω, με τον κόσμο με όλα. Του λέω my friend, δεν πάω πουθενά, με τίποτα. Όσα και να βάλεις εδώ, δεν πάω. Και φεύγει, τον διώχνω.

Τρεις μέρες μετά, με παίρνει ο Πέτρος ο Κόκκαλης και μου λέει πρέπει να έρθεις να μιλήσουμε. Του λέω τώρα ήρθα, άσε με λίγο να ξεκουραστώ. Μου λέει όχι, αύριο πρέπει να είσαι εδώ, οπωσδήποτε.

Πάω την άλλη μέρα, παίρνω και τον πατέρα μου και το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν ότι ο Λεμονής δεν με υπολογίζει. Γι’αυτό σου είπα ότι κάποιους δεν του συνέφερε να μείνω εδώ. Συνδέονται όλα.

Πως γίνεται να μην υπολογίζει, όταν προέρχομαι από την καλύτερη χρονιά μου και το Copa America; Και του λέω 'ΟΚ, δεν πειράζει, θα κάτσω στον πάγκο και δεν θα παίζω'. Όπως έκανα όλα τα χρόνια, δεν θα παίζω και θα περιμένω να με ζητήσει ο κόσμος, να πάρω ευκαιρία.

Κάναμε δέκα ραντεβού και κάθε φορά πήγαινα στο σπίτι μετά κι έκλαιγα, δεν ήμουν καλά.

Μου λένε σε θέλουν Σεβίλλη, Βαλένθια, Μάνστεστερ Σίτι και Σαχτάρ. Τους λέω δεν πάω, ξεχάστε το. Όχι, πρέπει να φύγεις. Και ταυτόχρονα έλεγαν στον πατέρα μου ότι το χαρτί που είχαμε υπογράψει δεν θα ισχύει. Ότι δεν θα έχω εγώ το 15% της πώλησης.

Ο πατέρας μου λέει αυτό δεν γίνεται, εγώ το έκανα όταν ο Νέρι ήταν μικρός, δεν γίνεται να βγει. Με το που κατάλαβαν ότι δεν κάνουμε πίσω, τότε πήγε ο Ολυμπιακός και ζήτησε παραπάνω λεφτά. Και έτσι έφτασε στα 20 εκατομμύρια η Σαχτάρ.

Τώρα τι ποσοστό είχα, 15% ή κάτι άλλο, άστο. Δεν μ’αρέσει να μιλάω για νούμερα, ήταν παραπάνω από 15%. Αλλά και πάλι, δεν ήθελα να φύγω. Μου λένε με αυτά τα λεφτά θα φτιάξουμε ομάδα και τους λέω εμένα βρήκατε; Εγώ θέλω να καθίσω κι άλλα χρόνια.

Αλλά όταν έφτασαν στα 20, δεν μου άφησαν περιθώριο. Μου λένε ή φεύγεις ή δεν θα παίζεις. Πάλι έξω και η καριέρα σου πάει πάλι στον πάτο. Ε και τότε ο πατέρας μου μού είπε τώρα πρέπει να φύγεις, δεν γίνεται. Από τη στιγμή που σου λένε τέτοια, πρέπει να φύγεις. Δεν θα παίζεις, δεν θα σε πάρουν στην Εθνική ξανά.

Άντε να σε καλέσουν μια φορά. Δεν θα είσαι καλά, γιατί δεν έχεις παιχνίδια, τέλος μετά. Και τότε είπα, οκ, πρέπει να φύγω. Δεν είχα άλλη επιλογή, δεν μου άφησαν άλλη επιλογή.

Κάναμε δέκα ραντεβού και κάθε φορά πήγαινα στο σπίτι μετά κι έκλαιγα. Δεν ήμουν καλά, ήταν πολύ δύσκολα. Δεν είχα το πάνω χέρι. Ο πατέρας μου ήταν πολύ έξυπνος. Που με πήρε από την Ουρουγουάη, που βάλαμε τη ρήτρα, έβλεπε μπροστά.

Και με ρωτάς γιατί δεν έπαιξα στη Σαχτάρ; Πως να παίξεις όταν φεύγεις έτσι; Όσο τυχερός ήμουν πριν, τόσο άτυχος ήμουν μετά. Ήμουν τυχερός που ήρθα στον Ολυμπιακό, που έπαιζα μικρός, που ταίριαζα με την ομάδα, με τον κόσμο.

Έφυγα με πολλά νεύρα. Έδωσα μια συνέντευξη τότε και είπα τους λόγους. Είπα για τον Πέτρο, είπα για τον Ίβιτς, ότι αυτός δεν θα μείνει ούτε δύο χρόνια εδώ. Και έτσι έγινε, γιατί έκανε μόνο μπίζνες, δεν αγαπούσε κανέναν. Κι ο,τι είπα, έγινε.

Πήγα λοιπόν στην Ουκρανία μόνος μου, ο πατέρας μου δεν είχε βίζα, δεν μπορούσε να έρθει. Και πήγα με τον αδερφό μου και έναν άλλον άνθρωπο. Πάμε στα γραφεία της ομάδας, καθόμαστε να υπογράψουμε, είμαι μέσα στα νεύρα. Φαινόταν ότι δεν γουστάρω".

Σηκώθηκα κι έφυγα, να γυρίσω πίσω και δεν με άφησαν, μου έλεγαν στο αεροδρόμιο ότι δεν υπάρχουν εισιτήρια.

Τον ακούω να περιγράφει το ραντεβού για τη μεταγραφή της καριέρας του και θυμάμαι την ιστορία με τον Ζάχοβιτς. Ο θρύλος λέει πως εμφανίστηκε με σαγιονάρες, σορτσάκι κι ακουστικά στ'αυτιά. Ο Λούβαρης έλεγε στον Πέτρο ότι ο παίκτης δεν θέλει να έρθει και ο Πέτρος του απαντούσε 'όχι, είναι παιχταράς, να τον πάρουμε'.

"Έπαιξε τελικά ο Ζάχοβιτς; Όχι. Αλλά τον κατηγορήσατε. Τα βλέπεις; Τέλος πάντων, καθόμαστε και μου λένε άλλα απ’αυτά που είχαμε πει στην Αθήνα. Αλλιώς το ένα, αλλιώς το άλλο. Και βρίσκω την ευκαιρία και λέω 'φεύγω'.

Σηκώνομαι, φεύγω από τα γραφεία με τον αδερφό μου, παίρνω ταξί, λέω ‘αεροδρόμιο’. Φτάνουμε κι εκεί κατάλαβα σε τι πόλη ήμουν και τι γινόταν. Πάω και τους λέω εισιτήρια για Αθήνα. Μου λέει ναι, βεβαίως. Μας ζητάει διαβατήρια, με το που βλέπει τα ονόματα, μου λέει 'δεν έχει εισιτήρια για Αθήνα'. Τι δεν έχει, τώρα μου είπες να σου δώσω τα διαβατήρια. Όχι, δεν έχει.

Ωραία, Λονδίνο, Ρώμη της λέω. Δεν έχει. Σου ορκίζομαι στην κόρη μου, γιατί μπορεί να λες ότι λέω τρέλες. Με κρατάνε εκεί, μέχρι που έρχεται άνθρωπος της Σαχτάρ. Τους είχαν ειδοποιήσει να μη με αφήσουν να φύγω.

Και κλειστήκαμε σε ένα δωμάτιο και υπέγραψα στο αεροδρόμιο. Στα VIP του αεροδρομίου, δεν γυρίσαμε στα γραφεία της ομάδας. Πρώτη φορά το λέω, στο αεροδρόμιο υπέγραψα. Μου έλεγαν σόρι, κάναμε λάθος πριν που σου λέγαμε όλα.

Παίρνω τον πατέρα μου, μου λέει εντάξει, δεν γίνεται να φύγεις, μην τα κάνεις πο....να όλα. Κι έτσι υπέγραψα.

Ο Λουτσέσκου από την πρώτη μέρα μου είπε ότι δεν με θέλει. Μου είπε 'άκου, δεν σε ήθελα. Εγώ ήθελα τον Λουκαρέλι, εσένα σε ήθελε ο πρόεδρος, ο Αχμέτοφ. Να ξέρεις ότι δεν είσαι πρώτη μου επιλογή'. Δεν τον είχα δει πριν, τον είδα αφού είχε υπογράψει.

Η γυναίκα μου ήταν έγκυος, οι γονείς μου άρρωστοι στην Ελλάδα και ήμουν σε ξένο μέρος που δεν με θέλει ο προπονητής και ούτε εγώ ήθελα να είμαι εκεί. Γιατί αν εγώ είχα επιδιώξει να πάω, θα του έλεγα 'εντάξει κόουτς, θα σου δείξω εγώ τι αξίζω, για να με βάλεις, να γίνω πρώτη επιλογή'.

Αν ο Κόκκαλης δεν είχε αφήσει την ομάδα στον Πέτρο, θα έμενα. Ο Σωκράτης δεν θα με έδιωχνε ποτέ, ούτε με τόσα λεφτά.

Αλλά ούτε εγώ ήθελα, ούτε αυτοί με ήθελαν. Πες ότι εγώ σου δίνω τριπλάσια από όσα βγάζεις τώρα εκεί που δουλεύεις στο site. Αλλά, θα φύγεις από την Αθήνα και θα μείνεις το χειμώνα εδώ, στους Φούρνους. Θα είσαι με όρεξη εδώ; Πως θα ζήσεις το χειμώνα, πως θα περνάς;

Τι να σου πω, ήμουν άτυχος, έτυχαν όλα.

Ήταν το καλοκαίρι που είχε φύγει ο Κόκκαλης και είχε αφήσει την ομάδα στον Πέτρο. Αν ήταν ο Σωκράτης, δεν θα έφευγα. Θα μιλούσα μαζί του, με τον πατέρα μου μιλούσαν έτσι, κατευθείαν, στο πρόσωπο. Δεν θα με έδιωχνε ποτέ, ούτε με τόσα λεφτά.

Θα το έφτιαχναν με τον πατέρα μου, για να είμαι καλά, μπορεί και να μειώναμε το ποσοστό που είχα στο επόμενο συμβόλαιο, για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Θα τα βρίσκανε. Με τον Πέτρο ήταν μόνο μπίζνες, οπότε και ο πατέρας μου το πήγε έτσι.

Ενώ ο Σωκράτης ήταν αλλιώς. Τον ρωτούσε τον πατέρα μου για παίκτες, για προπονητές, την άποψή του. Είχαν καταλάβει ότι δεν ήταν άσχετος, ότι ξέρει".

Παρόλα αυτά κι εκείνος έβαλε το χέρι του. Στις 24 Νοεμβρίου του 2007, η Σαχτάρ έπαιζε με την αδύναμη Νάφτοβιτ, την ουραγό του Ουκρανικού πρωταθλήματος. Ο Νέρι πήρε με το έτσι θέλω την εκτέλεση πέναλτι από τον Λουκαρέλι και το έχασε. Ο Λουτσέσκου τον έκανε αλλαγή στο ημίχρονο, η Σαχτάρ έφερε τελικά 1-1 και στη συνέντευξη Τύπου πριν τον επόμενο αγώνα Champions League με τη Σέλτικ ο Ρουμάνος δήλωσε ότι ο Καστίγιο είναι εκτός ομάδας γι'αυτό που έκανε.

"Δεν το θυμάμαι αυτό που λες, ποιο πέναλτι. Που τα έχει πει ο Λουτσέσκου; Δεν το θυμάμαι. Εγώ θυμάμαι ότι ένα πέναλτι χτύπησα και το έβαλα.

Τότε παίξαμε με τη Σάλσμπουργκ προκριματικά για τον όμιλο του Champions League. Είχαμε χάσει 1-0 έξω, το κάναμε 3-1 στη ρεβάνς και περάσαμε, είχα βάλει το 2ο γκολ με πέναλτι. Οπότε μου λες για το πέναλτι που έχασα; Αφού δεν με υπολόγιζε από την πρώτη μέρα. Αφορμή βρήκε, ξεκάθαρα.

Και με τελείωσε, στους έξι μήνες πήγα δανεικός στη Σίτι. Ήταν μεγάλη ευκαιρία, αλλά κι αυτοί ήταν χάλια. Δεν ήταν η ομάδα που είναι τώρα. Τελευταία αγωνιστική χάσαμε 8-1 από την Μίντλεσμπρο. Έφυγε ο Έρικσον, έσπασα τον ώμο μου, ήρθε ο Χιουζ.

Πήγα κι ήμουν έξι μήνες απροπόνητος, χάλια. Μπορεί και να ήταν καλύτερα να μην πάω. Γιατί σου λέει δεν έπαιξες στη Σαχτάρ, δεν έπαιξες κι εκεί, δύο οι ομάδες που δεν έπαιξες. Αν γύριζα το χρόνο πίσω, θα έμενα στη Σαχτάρ.

Αλλά δεν θα άλλαζε κάτι, γιατί ήρθαν μετά αυτά που έγιναν την επόμενη χρονιά.

Ήμουν Θεσσαλονίκη, είχε διακοπή το πρωτάθλημα στην Ουκρανία, λόγω του χειμώνα. Και μαθαίνω ότι η μάνα μου έπεσε σε κώμα, πάω Αθήνα, μαζεύω ρούχα, αεροδρόμιο και φεύγω κατευθείαν για Ουρουγουάη. Φεύγω 30 Δεκεμβρίου, φτάνω 31. Η μάνα μου σε κώμα, με το που μπαίνω στο δωμάτιο, ξύπνησε, ίσα να τη δω λίγο.

Όταν ο Λουτσέσκου δεν με άφησε να πάω στην κηδεία της μάνας μου, του είπα ‘έτσι είσαι; Από σήμερα θα σας κλέβω τα λεφτά, θα είμαι εδώ, θα με πληρώνεις και δεν θα κάνω τίποτα’.

Πήγα να αλλάξω, είχα φτάσει από Θεσσαλονίκη στην Ουρουγουάη, με το που έφυγα έπεσε ξανά σε κώμα. Επτά Ιανουαρίου έπρεπε να είμαι πίσω στη Σαχτάρ. Μιλάω με τον Λουτσέσκου, του λέω 'μίστερ, η μάνα μου δεν είναι καλά, να καθίσω λίγο ακόμα;' Μου λέει 'όχι, αν δεν έρθεις, πρόστιμο ένα μήνα και δεν θα είσαι στην προετοιμασία για την επανέναρξη του πρωταθλήματος'. Μου λέει ο πατέρας μου 'η μάνα σου δεν θα αντέξει, έφτασε το τέλος, πήγαινε κι αν γίνει κάτι, θα σε πάρω να έρθεις'.

Φτάνω στις 6 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στις 7 πάω Ουκρανία, ξημερώματα για 8 Ιανουαρίου. Και πάω και κοιμάμαι στο προπονητικό, γιατί ήμουν πτώμα, να είμαι εκεί, να με ξυπνήσουν για την πρωινή προπόνηση.

Χτυπάει τηλέφωνο πρωί-πρωί, ο πατέρας μου, να μου πει ότι πέθανε η μάνα μου. Κατεβαίνω κάτω, πάω με κλάματα στον Λουτσέσκου, του λέω 'μίστερ, πρέπει να φύγω'. Μου λέει ‘που να πας, τώρα ήρθες’. Να με τιμωρήσει ο θεός αν λέω ψέματα, μου λέει ‘που να πας, πέθανε τώρα, μεγάλο ταξίδι, πολλές μέρες, πότε θα γυρίσεις’.

Με το που μου είπε αυτά, τέλος. Δεν πήγα, γιατί το πήρα εγωιστικά. Του το είπα στα ίσια ‘έτσι είσαι;, Από σήμερα θα σας κλέβω τα λεφτά, από σήμερα σας κλέβω κανονικά. Θα είμαι εδώ, θα με πληρώνεις και δεν θα κάνω τίποτα, θα τα κάνω π…α στην προπόνηση, όλα’.

Ο Αχμέτοφ μου είπε γράψε σε ένα χαρτί πόσα εκατομμύρια θες ακόμα για να παίξεις στη Σαχτάρ και του είπα ζέρο, δεν θέλω τίποτα, θέλω να γυρίσω στον Ολυμπιακό.

Γιατί τα έβαλε με τη μητέρα μου. Αυτά δεν τα λέει όμως, δεν τολμάει να τα πει. Είπε κάποτε ότι με άφησε να πάω. Όχι, δεν με άφησε, ποτέ. Άδεια είχα και ήμουν εκεί και όταν έπρεπε να με αφήσει, δεν με άφησε. Παρότι γύρισα την ημέρα που έπρεπε, ήμουν εκεί.

Αυτά που έχει πει για μένα, ότι είχα βάλει τα πόδια πάνω στο τραπέζι όταν μιλούσε και τέτοια, ναι, τα έκανα. Αλλά μετά από αυτό που έκανε. Δεν θα ξαναπαίξω; Δεν πειράζει, εγώ ασφάλισα το υπόλοιπο της ζωής μου με τα λεφτά που μου δώσατε.

Δεν φτάνει που έφυγα από τον Ολυμπιακό, δεν φτάνει που πήγα εκεί που δεν ήθελα, μου κάνεις κι αυτό;"

Ο Νέρι μιλάει και χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, τα μάτια του πετάνε φλόγες. Δεν ξέρεις αν αυτό που περιγράφει το ένιωθε περισσότερο σαν φυλακή ή σαν εξορία. Έφτασε στο Σικάγο, να παίζει στο MLS, Βάγιεκάνο, Μεξικό, Άρης. Τελικά η πολυπόθητη επιστροφή στον Ολυμπιακό δεν ήρθε ποτέ. Ο Καστίγιο δεν μιλάει γι'αυτό με οργή, αλλά με παράπονο, με αυθεντική στεναχώρια.

"Εγώ ήθελα να φύγω και τους έλεγα ‘αφήστε με να πάω στον Ολυμπιακό’. Ήξερα ότι αν γυρίσω θα είμαι καλά, θα παίξω. Και μου απαντούσαν, ‘δεν γίνεται να γυρίσεις στον Ολυμπιακό’. Όταν γύρισα από τη Σίτι, μου βγάζει ο Αχμέτοφ ένα χαρτί και μου λέει πόσα εκατομμύρια ακόμα θέλεις για να παίξεις.

Παίρνω το χαρτί, το σκίζω, του λέω τίποτα, ζέρο. Δεν θέλω λεφτά, θέλω να φύγω από εδώ. Δεν γίνεται, μου λέει, σε πληρώσαμε τόσα λεφτά, πρέπει να παίξεις, 24 εκατομμύρια δώσαμε. Του λέω 20, τι 24. Μου λέει πήρες τόσα εσύ, τόσα ο Ολυμπιακός, φτάνουν τα 20. Κι από ένα εκατομμύριο πήραν αυτός, αυτός, αυτός κι αυτός.

Έτσι μου είπε. Δεν θα σου πω ποια ονόματα μου είπε, ήταν τέσσερα ονόματα, από ένα εκατομμύριο ο καθένας. Εγώ επέμενα, άσε με να φύγω, να πάω στην Ελλάδα, δεν είμαι καλά εδώ. Μου είπε Ελλάδα δεν μπορείς να πας, στον Ολυμπιακό δεν μπορείς να γυρίσεις.

Προσπαθούσα τόσα χρόνια να γυρίσω στον Ολυμπιακό και δεν τα κατάφερα. Κι έχω μια στεναχώρια, γιατί θα επέστρεφα με ζέρο, χωρίς λεφτά, δεν είχα ανάγκη. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξαναπαίξω στον Ολυμπιακό.

Δεν ξέρω τώρα τι συμφωνία είχαν κάνει, αν ήταν κάτι με τις δόσεις των πληρωμών, αν δεν συνέφερε και τον Ολυμπιακό να γυρίσω, δεν ξέρω.

Κι έφτασε το 2010, που γύρισα. Πήγα και στα γραφεία, έκανα δηλώσεις. Είχα μιλήσει με τον Χρυσικόπουλο, ασχολιόταν τότε και ο μικρός ο Θεοδωρίδης. Ήταν ο Σωκράτης ακόμα στην ομάδα. Είχα συμφωνήσει το συμβόλαιο, όλα. Στη Σαχτάρ μου είχαν πει, βρες ομάδα και θα πας όπου θες.

Και βγαίνω από τα γραφεία, κάνω δηλώσεις, ότι γύρισα. Και μιλάνε με τη Σαχτάρ και λένε οι Ουκρανοί, όχι, δεν πας πουθενά.

Είχα τρία χρόνια ακόμα, μέχρι το 2012. Έλεγα πως θα αντέξω.

Προσπαθούσα τόσα χρόνια να γυρίσω στον Ολυμπιακό και δεν τα κατάφερα. Κι έχω μια στεναχώρια. Θα σου πω κάτι. Στην εποχή μου πέρασαν τόσοι παίκτες από τον Ολυμπιακό, παιχταράδες. Έφεραν πρωταθλήματα, αλλά δεν έφεραν λεφτά.

Κι ένας παίκτης μικρός, που τον έφερες με ζέρο, γιατί με ζέρο ήρθα, τα 300 χιλιάρικα τα έδωσαν γιατί το είπε η FIFA, σου φέρνει 20 εκατομμύρια. Αυτόν τον παίκτη, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις, είναι να τον βοηθάς. Το λιγότερο. Να λες αυτός ήταν ο πρώτος που μας έφερε τόσα λεφτά.

Μόνο ο Γρηγόρης είχε φέρει τότε και τον Γεωργάτο τον γύρισαν πίσω. Αλλά ήμουν άτυχος πάλι. Γιατί όταν τελείωσε η πενταετία και μπορούσα πια να γυρίσω, ο Ολυμπιακός είχε αλλάξει χέρια. Εγώ με τον Μαρινάκη δεν είχα επαφές και δεν ήταν ο χαρακτήρας μου να πάω να μιλήσω έτσι.

Με τον Κόκκαλη θα μπορούσα να πάω να μιλήσω. Να του πω ‘πρόεδρε, ξέρεις τι έχει γίνει, την ιστορία, πως πήγα, ότι δεν ήθελα να πάω, άσε με να γυρίσω’. Θα γύριζα, θα με άφηνε, ήταν άνθρωπος.

Όταν παίκτης σου φέρνει τόσα εκατομμύρια, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να τον βοηθάς. Κανένας άλλος δεν είχε φέρει τα λεφτά που έφερα, αλλά δεν με γύρισαν στον Ολυμπιακό να παίξω.

Θα επέστρεφα και με ζέρο, χωρίς λεφτά. Δεν είχα ανάγκη, δεν με ενδιέφεραν τα λεφτά. Το μόνο που ήθελα ήταν να παίξω ξανά στον Ολυμπιακό. Αλλά είχε φύγει ο Κόκκαλης και με τον Μαρινάκη δεν είχα επαφή.

Και άλλοι παίκτες γύρισαν, αλλά εγώ όχι. Ο Αβραάμ γύρισε, ο Τοροσίδης γύρισε. Ήταν βέβαια παίκτες με τον Μαρινάκη, οπότε είχαν επαφή.

Κι αν γύριζα, θα έπαιζα. Είσαι εκεί που σε ξέρουν, σε αγαπάνε, θες κι εσύ να τα δώσεις όλα, αλλάζει η ψυχολογία, αλλάζουν όλα.

Λίγο μετά τη μάνα μου, έχασα και τον πατέρα μου, έντεκα μήνες μετά. Γενάρη η μάνα μου, Δεκέμβριο ο πατέρας μου. Δεν ξεπερνιούνται αυτά τα πράγματα.

Αλλά αν ήμουν εδώ, μπορούσα να το ξεπεράσω. Η ζωή συνεχίζεται, προχωράς. Αλλά, δεν μπορούσαν να γυρίσω. Δεκέμβριο του 2009 χάνω και τον πατέρα μου, Ιανουάριο του 2010 προσπαθώ να γυρίσω, δεν μου κάθεται. Και πήγα στο Σικάγο, Βαγιεκάνο, Άρης, ξενέρωσα. Δεν ήμουν ευτυχισμένος πια. Μου λες είναι κρίμα, που σταμάτησα στα 30, αλλά άμα είχες περάσει αυτά που πέρασα, θα έλεγες άλλα.

Από τη στιγμή που έχασα αυτά που αγαπούσα και ταυτόχρονα δεν περνούσα καλά στο ποδόσφαιρο, δεν είχα άλλες δυνάμεις, άλλο κίνητρο. Θα μπορούσα να κοροϊδεύω και μετά τα 30, είχα προτάσεις. Να πάω Κίνα, να πάω αλλού, στην Αραβία, Μεξικό. Αλλά είπα τέρμα, δεν με γέμιζε πια.

Μου λείπει η μπάλα, πως δεν μου λείπει. Αλλά έχω κάτι άλλο στη θέση της, έχω το ψάρεμα. Αν δεν είχα το ψάρεμα, μπορεί να είχα τρελαθεί, βλέπουμε παίκτες που έχουν προβλήματα όταν σταματάνε, παθαίνουν κοκομπλόκο.

Εγώ έχω το ψάρεμα, την ηρεμία μου, δεν μου λείπει τίποτα. Η γυναίκα μου, η κόρη μου, πέντε σκυλιά, τα σπίτια μου, τα ταξίδια πριν την πανδημία. Δεν ήρθα εδώ επειδή ζορίστηκα, έμεινα γιατί μ’αρέσει.

Ο τελικός Κυπέλλου, ο Φορτούνης, ο Σεμέδο και ο Μπουχαλάκης

Ξεκινήσαμε από τη θάλασσα και καταλήξαμε πάλι σ'αυτήν. Ο κύκλός έκλεισε και ήρθε η ώρα του τελικού. Αράζουμε στην καφετέρια και η κουβέντα πηγαίνει μπρος - πίσω, από το παρελθόν του Νέρι στο παρόν του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνο οι ερωτήσεις που του κάνεις, είναι κάτι που προκαλεί κι ο ίδιος. Κάθε ποδοσφαιρικό θέμα το βλέπει με το πρίσμα του τότε.

"Τον Αλέφαντο δεν είναι ότι τον γούσταρα και δεν μπορώ να συζητήσω τι έκανε στις άλλες ομάδες. Εγώ σου λέω τι είδα, δεν τον ήξερα πριν έρθει. Εσύ τι είδες δηλαδή τότε. Α, ότι πήγε να πάρει ένα τελειωμένο πρωτάθλημα, το λες και μόνος σου. Πες το λοιπόν.

Είχαμε τον Προτάσοφ, φάγαμε επτά από τη Γιουβέντους, χάσαμε από την ΑΕΚ εντός έδρας, χάσαμε από τον ΠΑΟΚ και μείναμε πίσω στη βαθμολογία. Του δώσανε του Αλέφαντου να γυρίσει ένα πρωτάθλημα τελειωμένο και πήγε να το κάνει. Αν ο Ζίο δεν έπαιρνε κόκκινη, θα είχαμε νικήσει, να είσαι σίγουρος. Δεν γυρνούσε ποτέ, θα βάζαμε κι άλλα γκολ. Αν υπήρχε VAR, θα το παίρναμε".

- Ναι, με VAR δεν θα είχες φάει κόκκινη για την κλωτσιά στον Μπασινά στο 1-0;

"Ναι, εννοείται. Ήταν κόκκινη, κλωτσιά. Βλέπεις, εγώ δεν έχω πρόβλημα, τα λέω. Φταίω εγώ που δεν το έδωσε; Αλλά τότε τα πρωταθλήματα κρίνονταν στον πόντο. Φέτος να έκανε και πέντε Χ ο Ολυμπιακός δεν θα άλλαζε κάτι.

Τότε Παναθηναϊκός και ΑΕΚ είχαν καλές ομάδες. Εγώ τον Ντέμη τον θαύμαζα, παιχταράς, μας έπαιζε μόνος του. Κάθε χρόνο έλεγα ότι θα έρθει, αλλά κάθισε στην ΑΕΚ. Τον παραδέχθηκα γι’αυτό. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είχε ποτέ καλύτερη ομάδα από εμάς. Ούτε το 2004, δεν το δέχομαι. Απλώς εμείς δεν ήμασταν καλά.

Όταν τρώγαμε γκολ, το γήπεδο έπαιρνε φωτιά. Στον Παναθηναϊκό έτρωγαν γκολ και γινόταν το ανάποδο, τους βρίζανε.

Στον Ολυμπιακό τότε, ό,τι κι αν γινόταν, εμείς ξέραμε ότι θα κερδίσουμε. Όχι αυτά που λένε, με διαιτησίες και τέτοια. Εμείς το ξέραμε, γιατί είχαμε αυτό το παραπάνω που δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Ξέραμε ότι στα δύσκολα θα εμφανιζόταν ο Τζόλε, θα εμφανιζόταν ο Γιαννακόπολος, ο Ζιοβάνι, ο Νέρι, ο Γεωργάτος, κάποιος.

Κι αυτό σου δίνει τη νίκη. Ο τσαμπουκάς, ο κόσμος. Όταν τρώγαμε γκολ, το γήπεδο έπαιρνε φωτιά. Στον Παναθηναϊκό έτρωγαν γκολ και γινόταν το ανάποδο, τους βρίζανε. Το ίδιο και στην Ουρουγουάη, τρως γκολ και γίνεσαι πιο δυνατός".

- Ο τωρινός Ολυμπιακός σ'αρέσει;

"Οτι μ’αρέσει, μ’αρέσει. Ναι. Αλλά εξαρτάται με τις ομάδες που παίζεις. Και στην Ελλάδα και έξω. Απέκλεισαν τη Μίλαν, την Άρσεναλ. Ναι, μπράβο, δίκαια πέρασες. Αλλά ποια Μίλαν και ποια Άρσεναλ απέκλεισες. Έχουν σχέση με αυτό που ήταν στην εποχή μας; Και στην Ελλάδα, έχει σχέση ο Παναθηναϊκός με αυτό που ήταν; Που είχε Καραγκούνη, Μπασινά, όλους αυτούς.

Εμένα με μάρκαρε ο Κυργιάκος και τώρα τους μαρκάρει ο κουκουρούκου.

Τον Ελ Αραμπί τον ήξερα πολύ καλά, όπως και τον Βαλμπουενά. Για τον Γάλλο έλεγαν ότι είναι μεγάλος, για τον Μαροκινό ότι είναι άγνωστος. Τους είπα για τον Βαλμπουενά ότι θα κάνει τη διαφορά, έχει το στιλάκι του Ιμπαγάσα, και ότι ότι ο Ελ Αραμπί θα βάλει πολλά γκολ. Δεν θα περάσει τέσσερις, αλλά θα βάλει γκολ.

Αυτός που δεν μ’αρέσει, γιατί είναι επικίνδυνος, ξέρεις ποιος είναι; Α, είπες τον Σεμέδο ε; Τελικά κάτι ξέρεις, δεν είσαι τελείως άσχετος.

Είναι επικίνδυνος ο Σεμέδο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αντίπαλοι να τον ντριμπλάρουν, να τον εκθέσουν. Δεν είναι όπως παλιά ή όπως πριν από 2-3 χρόνια.

Ο Μασούρας έχει 15 γκολ; Ε, και; Εμένα με μάρκαρε ο Κυργιάκος και τώρα τους μαρκάρει ο κουκουρούκου. Πόσα θα έβαζε τώρα ο Τζόλε, πόσα θα έβαζε ο Ζίο.

Ο Φορτούνης στην τότε ομάδα που θα χωρούσε; Στον τελικό τι έκανε; Να περάσει 2-3 παίκτες, να ανοίξει την άμυνα, τίποτα. Δεν έχει πάθος, παίζει με τον ίδιο ρυθμό με όλους.

Ναι, ήταν καλός αμυντικός ο Κυργιάκος, δεν τον περνούσες. Με την μπάλα βέβαια ήταν ο Άντζας. Αυτός ήταν ο καλύτερος Έλληνας αμυντικός, μακράν.

Ο Ουάρντα ναι, για τον ΠΑΟΚ καλός είναι. Και ο Ελ Αραμπί για τον Ολυμπιακό καλός είναι, όχι για την Μπαρτσελόνα. Παίζει ρόλο για ποια ομάδα με ρωτάς.

Για πες, ο Μπουχαλάκης σ’αρέσει; Τι είπες; Ξέρει μπάλα; Δηλαδή; Εγώ τους συγκρίνω με αυτούς που πέρασαν.

- Ε, οκ, από τον Πουρσανίδη είναι καλύτερος.

"Γιατί μου λες Πουρσανίδης και δεν λες Στολτίδης; Γιατί δεν λες Καρεμπέ;

Δεν είναι αν μ’αρέσουν οι παίκτες. Πρωταθλητές είναι, όλα οκ. Αφού το πήραμε, είναι οι καλύτεροι στην Ελλάδα. Αλλά για να μιλήσω για κάποιον, πρέπει να τον συγκρίνω. Τι να μου πεις, Ελ Αραμπί με Ζίο; Χολέμπας με Γεωργάτο; Για τώρα, καλοί είναι.

Ο Φορτούνης είναι καλός παίκτης. Αλλά εγώ έμαθα με τη φουρνιά τότε. Αν μου πεις Γκαλέτι, θα σου πω ναι. Ο Φορτούνης στην τότε ομάδα που θα χωρούσε;"

- Στη θέση του Ζέτερμπεργκ, οκταροδεκάρι.

"Τι είπες; Στη θέση του Ζέτερμπεργκ; Ε, νομίζω πως ο Σουηδός ήταν καλύτερος, χωρίς να αδικώ τον Φορτούνη. Σ’αρέσει ο Φορτούνης ε;

Δεν έχει πάθος ρε φίλε. Παίζει με τον ίδιο ρυθμό με όλους. Μου είπες τον έχεις για καλό τον Μαρτίνς, αυτός γιατί δεν τον βάζει; Ο Φορτούνης δεν είναι κακός παίκτης για την Ελλάδα, αλλά αργεί το παιχνίδι. Μέχρι να κάνει ένα κοντρόλ, κλείνει η άμυνα.

Στην Ελλάδα κάνει τη διαφορά, οκ. Δεκάρι δεν παίζει; Να δούμε τι θα κάνει απόψε στον τελικό".

Ο τελικός αρχίζει, οι κάμερες δείχνουν τον Γκαρσία.

"Ο Πάμπλο πάντα μου άρεσε σαν παίκτης, τον ήθελα στον Ολυμπιακό. Ο Γκαρσία άμα είχε έρθει στον Ολυμπιακό, θα ήταν μεγαλύτερο είδωλο, γιατί έχει περισσότερο κόσμο. Ήταν ένας παίκτης που τα έδινε όλα. Φαντάσου, έγινε είδωλο στον ΠΑΟΚ, χωρίς να πάρει πρωτάθλημα, τίποτα. Τι θα γινόταν στον Ολυμπιακό; Θα έπαιρνε πρωταθλήματα, όλα.

Πόσες κόκκινες πήρε στον ΠΑΟΚ επειδή αναγκαζόταν να κάνει φάουλ ή επειδή είχε νεύρα; Άμα κερδίζεις, δεν τα κάνεις αυτά. Άμα είσαι 4-0, δεν τα κάνεις αυτά, τι νεύρα να έχεις; Δεν χρειάζεται να παίζεις τόσο δυνατά. Το ξέρει κι ο ίδιος, αλλά δεν μπορεί να το πει.

Απόψε αν φοβάμαι τον ΠΑΟΚ, είναι γι’αυτόν. Τρελός είναι, ε; Το είπα σε έναν φίλο, έχουμε ένα ΠΑΟΚτσή εδώ. Του λέω μόνο αυτόν φοβάμαι, γιατί ξέρω πως θα εμφανιστεί ο ΠΑΟΚ με αυτόν προπονητή".

Ο ΠΑΟΚ κερδίζει πέναλτι και προηγείται.

"Πέναλτι είναι. Τον βρίσκει, βλέπεις; Στο είπα πέναλτι, εσύ άργησες να το δεις. Αν το έβαζε πρώτος ο Ολυμπιακός, θα ήταν μετά 3-0 εύκολα. Αλλά άμα το τρως πρώτος, τώρα είναι δύσκολα, τελικός είναι.

Εμένα δεν μ’άρεσε στο πρωτάθλημα που δεν έπαιξαν δυνατά, νίκησαν 1-0. Πρέπει να παίζεις και να τους τελειώνεις, σε κάθε ματς. Πήρε ψυχολογία ο ΠΑΟΚ για τον τελικό.

Τώρα που ο ΠΑΟΚ έχει κλειστεί, δεν έχουμε έναν παίκτη να κάνει έτσι, να μπει. Ο Φορτούνης δεν μπορεί, δεν το έχει. Τώρα μόνο από φάουλ, κόρνερ, γκολ, ΓΚΟΛ, τι σου είπα, τι σου είπα; Μόνο από στημένη φάση.

Δεν έχεις ένα παίκτη να περάσει δυο παίκτες, να μείνει ένας μόνος του. Άμα πάνε πάσα-πάσα, δεν γίνεται. Μετά μόνο από στημένη φάση κι έτσι έγινε το 1-1.

Όπως είναι τώρα το παιχνίδι, δεν πάει παράταση. Ή το βάζει ο Ολυμπιακός ή το τρώει".

Ο Ολυμπιακός δεν το βάζει και μπαίνει ο Κρμέντσικ, που χάνει την πρώτη και τη δεύτερη ευκαιρία, αλλά στην τρίτη σκοράρει και δίνει το Κύπελλο στον ΠΑΟΚ.

"Βλέπεις τον Σεμέδο, που βγαίνει και ανοίγει την τρύπα; Όταν βγαίνεις εκεί, πρέπει να καθαρίζεις τη φάση. Μη μου λες για τον Χολέμπας, ο Σεμέδο φταίει.

Ξέρω πολλή μπάλα, Θέμη. Πολλή μπάλα, αγόρι μου. Σου είπα, το παιχνίδι δεν τελειώνει έτσι. Ποιος έκανε το λάθος; Ο Σεμέδο πάλι. Δεν σου είπα ότι κάνει πολλά λάθη φέτος; Τα ίδια κι απόψε.

Κοίτα τι στέλνω σε έναν φίλο του. 'Στα έχω πει, σε σημαντικό παιχνίδι θα κάνει λάθος και θα το φάμε, πόσο καιρό στο λέω'.

Το κατάφερες κι αυτό, ε; Αήττητος ήμουν σ’αυτήν την καφετέρια.

Τι σου είπα σήμερα, ποιον φοβάμαι; Έχει ομάδα ο ΠΑΟΚ; Ο Γκαρσία ήταν, αυτός το έκανε. Δεν έχει ομάδα να νικήσει τον Ολυμπιακό. Φοβάμαι τον Γκαρσία, γιατί είναι Ουρουγουανός, ξέρω πως θα μιλήσει. Για το ένα ματς, όχι για πρωτάθλημα, αυτό είναι άλλο.

Ο Φορτούνης τι έκανε; Τι μου λες είναι ο πιο δημιουργικός παίκτης του πρωταθλήματος, σήμερα τι έκανε. ΟΚ, έκανε μια σέντρα και ένα κόρνερ, τι άλλο; Να σου ανοίξει την άμυνα, να περάσει 2-3 παίκτες, τίποτα".