Η Νέα Σαλαμίνα αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη του κυπριακού ποδοσφαίρου, καθώς βρίσκεται στην 5η θέση της βαθμολογίας και μετράει πέντε σερί νίκες στο πρωτάθλημα, αλλά και μία στο Κύπελλο, όπου συμμετέχει στα προημιτελικά του θεσμού.

Μεταξύ των πρωταγωνιστών της ομάδας του Σάββα Πουρσαϊτίδη είναι ο Νίκος Μελίσσας. Ο 29χρονος έμπειρος τερματοφύλακας μίλησε στο Show Must Go On και στους Παντελή Διαμαντόπουλο, Ηλία Καλλονά για την εξαιρετική πορεία με την κυπριακή ομάδα, τη διαφορά από την Ελλάδα, την περίοδο στον ΠΑΟΚ, αλλά και τους ποδοσφαιριστές που τον έχουν δυσκολέψει περισσότερο.

Για την απόφαση να πάει στην Κύπρο: "Ήθελα μία αλλαγή διότι στην Ελλάδα αγωνίστηκα σε μικρομεσαίες. Ήθελα κάτι διαφορετικό και ενδιαφέρθηκε για εμένα η Νέα Σαλαμίνα, οπότε άρχισα να ψάχνομαι για την Κύπρο. Ρώτησα κάποιους ανθρώπους και μου είπαν τα καλύτερα. Ήταν μία απόφαση της στιγμής. Καλό είναι κάποιες φορές να παίρνουμε και τέτοιες αποφάσεις και να μην φοβόμαστε".

Για το γεγονός ότι έχει κάνει μία γεμάτη σεζόν: "Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ το γεγονός ότι έχω πάρει τόσα συνεχόμενα παιχνίδια. Ήταν μία επιθυμία μου να αγωνιστώ μία φουλ σεζόν. Να νιώσω περισσότερο και να απολαύσω το ποδόσφαιρο. Να νιώθω μεγαλύτερη ικανοποίηση. Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα παίζεις δέκα παιχνίδια και χαίρεσαι τα τρία. Τις υπόλοιπες επτά φορές δεν είναι ότι σιχαίνεσαι το ποδόσφαιρο, αλλά δεν νιώθεις τόσο ποδοσφαιριστής. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση συνεχίζεται στην Ελλάδα. Βλέπουμε να μην διεξάγονται αγώνες για δοκάρια. Γίνονται στις αίθουσες δικαστηρίων. Έχουμε επίσης καταστάσεις με απλήρωτους ποδοσφαιριστές. Καταστάσεις που δεν αρμόζουν σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Εγώ είχα την τύχη να είμαι σε συλλόγους που σε έκαναν να νιώθεις επαγγελματίας. Εδώ, στην Κύπρο, είναι πιο ανθρώπινα τα δεδομένα. Μπορώ να πω ότι απολαμβάνω περισσότερο το ποδόσφαιρο, παρότι το επίπεδο δεν είναι το ίδιο με της Ελλάδας. Είναι ένα κλικ πιο κάτω".

Για τον ΠΑΟΚ και τον Ραζβάν Λουτσέσκου: "Είμαι γέννημα-θρέμμα του ΠΑΟΚ. Ανήκα για 14 χρόνια στην ομάδα. Εκεί μεγάλωσα, όλα στην καριέρα μου τα οφείλω στον ΠΑΟΚ. Γενικά φέτος βλέπω ότι ο ΠΑΟΚ κρατάει ένα πλάνο από την αρχή. Έχει ένα νέο προφίλ με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Βλέπουμε σιγά-σιγά πως βγαίνει το πλάνο. Η ομάδα παρουσιάζει όμορφο θέαμα και παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Έχει μέταλλο ως ομάδα. Φάνηκε κι από τους αγώνες με τον Παναθηναϊκό που τον νίκησε δύο φορές και πήρε μία ισοπαλία σε μία εβδομάδα. Πρέπει να στηριχθεί το πλάνο διότι βγαίνει και στο γήπεδο. Δεν ξέρω αν φτάνει για να κάνει η ομάδα την υπέρβαση, αλλά η εικόνα είναι πολύ θετική. Χρειάζεται ένα... κλικ για να κάνει πρωταθλητισμό.

Με τον κύριο Λουτσέσκου δεν έχω συνυπάρξει. Δούλεψα μόνο μία εβδομάδα. Ξέρω, όμως, πως είναι ένας προπονητής που βρίσκεται κοντά στους παίκτες. Τους βοηθάει και σε προσωπικό επίπεδο και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δηλαδή, να έχεις έναν προπονητή που είναι κοντά σου, ξέρει τι θέλει από εσένα, στο μεταδίδει και έχεις να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Ενώ υπάρχουν άλλοι που σου λένε γενικά πράγματα και είναι πιο δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή να αποδώσει".

Για τον πιο δύσκολο παίκτη που έχει αντιμετωπίσει: "Ο ένας είναι ο Ελ Αραμπί. Ο άλλος που... τρόμαξα όταν έπαιξα ήταν ο Τσόρι Ντομίγνκες. Ήμουν στον Φωκικό στη Β' Εθνική και παίζαμε με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη για το Κύπελλο. Ήμασταν 20 χρονών παιδιά. Είναι το σκορ 4-1 στο 70' και τρέχει ο Ντομίνγκες να πάρει την μπάλα από τα δίχτυα και να την στήσει στη σέντρα. Και εκεί σου κόβονται τα πόδια. Λες τι γίνεται εδώ; Δηλαδή πόσα θέλει να βάλει; (σ.σ. γέλια). Έπαιρνε την μπάλα, έκανε αλλαγές, σούταρε. Ήταν υπερπαίκτης".

Παρακολουθήστε εδώ ολόκληρη τη συζήτηση: