Ο Ντάνιελ Τέιλορ του Athletic και Φιλίπ Οκλέρ του France Football στο SPORT 24 για την ESL: "Κίνηση ορισμένη από την απελπισία"

Ντάνιελ Τέιλορ, από το 2015 βραβευμένος, διαδοχικά, κάθε χρονιά ως κορυφαίος αθλητικός συντάκτης στην Αγγλία, ρεπόρτερ πλέον και αρθρογράφος στην «The Athletic».

"Ζήσαμε το πιο τρελό 48ωρο της γενιάς μας στο ποδόσφαιρο. Τις πιο τρελές ώρες εδώ και δεκαετίες και ίσως από καταβολής του αθλήματος, σίγουρα από τότε που θεσπίστηκε το Champions League. Η πρώτη αντίδραση, αμέσως μετά την ιδρυτική διακήρυξη της European Super League ήταν αποστροφή και θυμός. Γρήγορα όμως, αυτά τα συναισθήματα κινητοποίησαν τους Αγγλους οπαδούς και σαρωτικά, σχεδόν καθολικά, μετατράπηκαν σε μια θεώρηση πως όλη αυτή η ιστορία ήταν αποτέλεσμα μιας προσπάθειας άπληστων αξιωματούχων, χωρίς καμία αγάπη και ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο, τις παραδόσεις και την ιστορία του σε αυτή τη χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Από εκείνη τη στιγμή, όλη αντίδραση ήταν καθηλωτική. Οπαδοί όλων των ομάδων, οπαδοί αντιμαχόμενοι πολλές φορές ήταν αυτοί που πραγματικά συνασπίστηκαν προκειμένου να αντιταχθούν σε αυτό το σχέδιο, διαμαρτυρόμενοι, αντιδρώντας εντονότατα, μπαίνοντας απέναντι ακόμη και στους ίδιους τους συλλόγους τους. Η οργή ήταν και πραγματική και στοχευμένη, ξεκάθαρα προς αυτούς τους άπληστους ιδιοκτήτες και το μήνυμα ήταν κρυστάλλινο: δεν υπήρχε περίπτωση να ανεχθεί κανείς τη διάλυση του ποδοσφαιρικού μας συστήματος, των ποδοσφαιρικών μας αξιών.

Προφανώς, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, με την σαρωτική μεταστροφή σε ελάχιστο χρόνο, οι ιθύνοντες του εν λόγω πλάνου σοκαρίστηκαν από τη μαζικότητα και την ένταση των αντιδράσεων, σε καμία περίπτωση δεν ήταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Και έτσι, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα διαφορετικό από το να υποχωρήσουν, άτακτα και ασύντακτα, με την ελπίδα πως λουφάζοντας ξανά η όλη αναστάτωση που πήγαν να προκαλέσουν, η αλλοίωση που επιδίωξαν θα ξεχαστεί.

Σας εγγυώμαι ζώντας στην καρδιά αυτού του θεότρελου 48ωρου πως κανείς δεν έχει καμία διάθεση να ξεχάσει τίποτα. Ούτε τους υπεύθυνους, ούτε τους ρόλους τους, ούτε τους σκοπούς και τις ενέργειες τους. Και δεν θα ξεχαστεί, δεν θα ξεχαστούν ποτέ".

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ

Φιλίπ Οκλέρ, ανταποκριτής για πάνω από δύο δεκαετίες του France Football στην Αγγλία, εξειδικευμένος όλα αυτά τα χρόνια στο ρεπορτάζ των UEFA και FIFA και υπεύθυνος για σειρά αποκαλύψεων σχετικά με διάφορα σκάνδαλα που κατά καιρούς έχουν συνταράξει τις δύο κυβερνούσες ομοσπονδίες του ποδοσφαίρου.

"Το αποτέλεσμα είναι σαφές. Σοκαριστικό βάσει της ταχύτητας με την οποία φτάσαμε σε αυτό, αλλά σαφές. Η UEFA είναι η νικήτρια σε αυτήν την μάχη, αλλά δεν πρέπει να θεωρηθεί πως ο πόλεμος ολοκληρώθηκε. Κάθε άλλο. Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν χρειάζονται European Super League για να εξυφανθούν.

Αυτό που συνέβη λοιπόν, με την βραχύβια ύπαρξη της ESL, ήταν κάτι που βλέπαμε να έρχεται εδώ και πολύ καιρό. Κάτι που ήταν αποτέλεσμα των επιλογών της UEFA εδώ και πολλά χρόνια, από το 2007 συγκεκριμένα, οπότε και στην ουσία αποφάσισε να συνταχθεί με τους συλλόγους ώστε να διευρυνθεί το Champions League και να φτάσει στο επίπεδο που τώρα είναι. Και έτσι, προσφέροντας αυτή την ευκαιρία στους συλλόγους, επέτρεψε στο σκουλήκι να μπει στο φρούτο, αφού τα clubs αξιοποίησαν τη δύναμη που τους δόθηκε και γινόντουσαν ολοένα και πιο άπληστα, πιο απαιτητικά.

Βλέποντας την οικονομική κατάσταση των ιδρυτικών 12 της ESL εύκολα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς το πόσο αδύναμοι είναι. Κάποιοι μάλιστα βρίσκονται στα πρόθυρα της διάλυσης, της χρεωκοπίας. Οπότε, και συνεπώς στα όρια της απελπισίας. Επρεπε να βρουν έναν τρόπο σωτηρίας. Σκαρφίστηκαν τη δημιουργία της ESL. Να την επισπεύσουν για την ακρίβεια. Μόνος τους στόχος λοιπόν αρχικά η επιβίωση και έκτοτε, η ανάπτυξη αποκλειστικά σε συνθήκες ίδιου οφέλους.

Δεν πρέπει όμως να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας πως όλο αυτό το σχεδίασαν σατανικοί άνθρωποι. Ακόμη και αν υπάρχουν τώρα - που αμφιβάλλω - είναι όλοι αποτέλεσμα διεργασιών και συνθηκών πολύχρονων, πολυεπίπεδων που αφορούν κάθε διοικητική και επικοινωνιακή διαδικασία ποδοσφαίρου, είτε σε θεσμικό επίπεδο, είτε σε οργανωτικό, συλλογικό και διεθνές. Δεν υπάρχουν διάβολοι μόνο από τη μία πλευρά.

Πίστευα από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της ESL πως δεν υπήρχε καμία πιθανότητα υλοποίησης και εφαρμογής. Και αυτό ανεξαρτήτως της αντίδρασης της UEFA. Ετσι κι αλλιώς υπήρχαν διάφορες τάσεις στην ομοσπονδία και δεν ήταν όλες τιμωρητικές. Σίγουρα θα λαμβάνονταν κάποια μέτρα αν φτάναμε ως εκεί, αλλά το βασικό είναι πως η ESL ήταν εξ αρχής αδύνατον να προχωρήσει, γιατί κυρίως στηρίζονταν στην ανάγκη και στον καιροσκοπισμό. Οπότε ήταν και αδύνατον να βρει ερείσματα, κοινωνικά και οικονομικά.

Ηταν σαφές εξ αρχής από τις αμφιβολίες που φαίνονταν πως υπήρχαν σε διάφορα clubs πριν καν τη μαζικότητα των αντιδράσεων πως όλοι οι τροχοί δεν ήταν καλά στερεωμένοι. Και ο πρώτος που θα λάσκαρε, ο πρώτος σύλλογος που θα υποχωρούσε και θα αποχωρούσε, τότε θα συμπαρέσυρε τα πάντα και το εγχείρημα θα βούλιαζε.

Επίσης σημαντικό και παράδοξο για ένα εγχείρημα που στόχευε ξεκάθαρα στην κερδοφορία, ήταν πως η JP Morgan που εμφανίστηκε ως οικονομικός εγγυητής, δεν χάριζε χρήματα, αλλά δάνειζε χρήματα. Χρήματα που θα έπαιρνε πίσω και έντοκα, από συλλόγους που τα έσοδα που προσδοκούσαν ήταν μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς να έχουν εμφανίσει κανένα – πλην του δανείου της JP Morgan – σχετικό πλάνο.

Καταλύτης αποδείχτηκε η FIFA. Αργησε να ξεκαθαρίσει τη θέση της. Άλλο έντονη καταδίκη και άλλο ισχυρή αποδοκιμασία, όπως αρχικά η πρώτη αντίδραση, υποδείκνυε. Στην γλώσσα της διπλωματίας χωρίζει χάος τις δύο διατυπώσεις. Ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο επανειλημμένως είχε μιλήσει για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, πρόσφατα έκανε λόγο για μια Super League στην Αφρική, οπότε η ίδρυση της ESL δεν ήταν μακριά από όσα διακήρυττε.

Και κυρίως θα οδηγούσε στο θάνατο της UEFA, κάτι για το οποίο ενδεχομένως να μην είχε και τόσες ενστάσεις. Από την στιγμή λοιπόν που μέχρι και η FIFA έφτασε να κρατάει σαφείς αποστάσεις, τότε η ESL ξέμεινε από συμμάχους. Εμφανείς και όχι. Και μοιραία οδηγήθηκε στην ταπεινωτική διάλυση.

Το ποδόσφαιρο δεν θέλει και ούτε χρειάζεται ταπεινωμένους συλλόγους. Δεν πρέπει να θεωρηθεί πως όλη αυτή η διαδικασία που κρατάει χρόνια, σταμάτησε με τη διάλυση της ESL. Το μόνο σίγουρο είναι πως το ποδοσφαιρικό σκηνικό αναδιατάσσεται, αλλάζει. Και ανεξαρτήτως ESL ή όχι, το άθλημα δεν θα είναι εφεξής το ίδιο".

ⓒ 2021 Christophe Ena/Associated Press