Δεν χρειάζονται να γίνουν και πολλά πράγματα για να πέσεις από την κορυφή και να φτάσεις στον πάτο. Λίγα επιπόλαια λάθη, κάποιες κρίσιμες αποφάσεις (που στην πορεία θα αποδειχθούν λανθασμένες) και η ανωριμότητα μπορεί να σου γκρεμίσουν ό,τι έχεις καταφέρει και από Θεός να γίνεις ανεπιθύμητος.

Η ζωή, η οικογένεια και η καριέρα, πολλές φορές κρέμονται σε μια κλωστή και όσο σίγουρος κι αν είσαι για τον εαυτό σου, όσα πράγματα κι αν έχεις πετύχει, μπορούν να σβηστούν μονομιάς μέσα σ' ένα βράδυ.

Στην περίπτωση του Ντιόγκο Λούις Σάντο ( ο οποίος επιστρέφει σήμερα 2/1 στον Πειραιά ), δεν χρειάστηκε ένα λάθος, ούτε ένα βράδυ για να πάρει η καριέρα του την κατιούσα. Ήρθε στον Ολυμπιακό ως νέος Ζιοβάνι, μάγεψε τα πλήθη την πρώτη χρονιά, όλοι μιλούσαν για ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο και έναν παίκτη που θα αφήσει εποχή, όμως τελικά άφησε την μπάλα και... στραβώθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή... Το καλοκαίρι του 2008 και συγκεκριμένα τις τελευταίες της μεταγραφικής περιόδου, ο Σωκράτης Κόκκαλης δίνει ένα καράβι λεφτά στην Πορτουγκέζα για να αποκτήσει τον πρώτο σκόρερ της Β' Κατηγορίας Βραζιλίας. Ο Ανδρέας Νινιάδης είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια και στον Πειραιά αποφάσισαν να επενδύσουν πάνω στον νεαρό Βραζιλιάνο. Το σήριαλ κράτησε πολλές μέρες , με σκληρά παζάρια και αρκετά "παιχνίδια", όμως τελικά ο Ολυμπιακός κατάφερε να τον ντύσει στα ερυθρόλευκα για τα επόμενα πέντε χρόνια όπως προβλέπει το συμβόλαιό του. Δείτε τα πρωτοσέλιδα της ημέρας που ο Ντιόγκο έφτασε στην Ελλάδα.

Την πρώτη χρονιά, ο Ντιόγκο είχε τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο και οι δύο τους απολάμβαναν τη συνεργασίας τους. Ο ένας είχε βρει έναν επιθετικό που έκανε την δουλειά που ήθελε και ο άλλος έβλεπε εμπιστοσύνη και δύσκολα έχανε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα. Απολογισμός; 40 συμμετοχές για τον Βραζιλιάνο και 16 γκολ, που τον έκαναν ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Οι συγκρίσεις με τον Ζιοβάνι είχαν ξεκινήσει, προτού καλά καλά ο Ντιόγκο πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα, οπότε μετά από την πρώτη εξαιρετική χρονιά, κάποιοι σιγουρεύτηκαν πως είναι ο διάδοχος του... μάγου. Άλλωστε και ο ίδιος ο Ζιοβάνι τον έχρισε διάδοχό του με δηλώσεις του , τον Αύγουστο του 2008.

Όλα έμοιαζαν εξαιρετικά και δεν άργησαν να έρθουν οι φήμες περί προτάσεων μεγάλων ομάδων της Ευρώπης, όπως της Τσέλσι, ενώ ο ενθουσιασμός ήταν τόσο μεγάλος που υπήρχε η πεποίθηση ότι ο Ντιόγκο δεν πωλείται ούτε με 30.000.000 ευρώ (το πρωτοσέλιδο είναι πριν από 3 χρόνια ακριβώς). Η αίσθηση στον Πειραιά το 2008-09 ήταν πως η ομάδα βρήκε έναν σύγχρονο επιθετικό που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο ή να κάνει πλούσιο τον Ολυμπιακό, ενώ και ο ίδιος απολάμβανε την αναγνώριση και κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα από την πρώτη του κιόλας χρονιά.

Την επόμενη σεζόν, ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν ήταν στον "ερυθρόλευκο" πάγκο και ο Ντιόγκο πέρασε από τα χέρια των Κετσμπάια, Ζίκο και Μπάντοβιτς. Κάπου εκεί άρχισε η κατηφόρα για τον Βραζιλιάνο, που ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να παίξει μόλις σε 22 παιχνίδια (σχεδόν τα μισά απ' ότι την πρώτη σεζόν). Ακόμα όμως και στα ματς που έπαιξε ήταν σκιά του εαυτού του. Βαρύς, επιρρεπής στο λάθος, δίχως σπιρτάδα και σωστή σκέψη και φυσικά χωρίς γκολ. Μόλις 4 πέτυχε όλη τη σεζόν και η απογοήτευση είχε κυριεύσει όλους στο Λιμάνι. Και μέσα σ' όλα αυτά, βάλτε και ένα θερμό επεισόδιο με τον Γιάννη Παπαδόπουλο στου Ρέντη.

Μετά από εκείνη την καταστροφική χρονιά τόσο για τον Ντιόγκο, όσο και για τον Ολυμπιακό (τερμάτισε τελευταίος στα πλέι οφ), όλοι ήλπιζαν σ' ένα νέο ξεκίνημα. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε αναλάβει την ΠΑΕ, ο Έβαλντ Λίνεν έδειχνε να πιστεύει στον Βραζιλιάνο και άπαντες περίμεναν την... ανάσταση. Τελικά, αυτή δεν ήρθε ποτέ. Στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς της περσινής σεζόν (Μπέσα και Μακάμπι) πέτυχε δύο γκολ, αλλά η εικόνα και η απόδοσή του ήταν το ίδιο μίζερη και αποκρουστική. Η διοίκηση του Ολυμπιακού μετά τον αποκλεισμό από την Μακάμπι έφερε τον Βαλβέρδε στη θέση του Λίνεν, ενώ ο Ντιόγκο δεν αντάμωσε με τον Ισπανό προπονητή , καθώς επέστρεψε στην πατρίδα του ως δανεικός.

Η Φλαμένγκο ήταν ο επόμενος προορισμός του, όμως ούτε η επιστροφή στο σπίτι του τον βοήθησε να ανακάμψει. Η επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα είχε χαθεί, μαζί και ο παλιός καλός εαυτός του. Η σκληρή κριτική που άκουγε στην Ελλάδα, μεταφέρθηκε στην Βραζιλία και όλα έμοιαζαν πως δεν μπορούν να αλλάξουν. Τελικά στα τέλη του Οκτώβρη (2010) κατάφερε να σκοράρει για πρώτη φορά , όμως δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Οι άνθρωποι της Φλαμένγκο είδαν πως δεν υπάρχει λύση με τον Ντιόγκο και άρχισαν οι φήμες πως επιστρέφει στην Ελλάδα , έστω κι αν στον Ολυμπιακό δεν ήταν και τόσο θετικοί σ' αυτό το σενάριο.

Κάπου εκεί μπήκε στην ιστορία η ομάδα του Πελέ και του Ζιοβάνι, που έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στον Βραζιλιάνο επιθετικό του Ολυμπιακού. Τόσο η Σάντος, όσο και ο ποδοσφαιριστής πίστεψαν πως αυτή η συνεργασία μπορεί να βγάλει και τους δύο κερδισμένους, όμως τελικά διαψεύστηκαν. Οι μήνες περνούσαν και ο καλός Ντιόγκο παρέμενε εξαφανισμένος, αγνοώντας φυσικά την γλυκιά γεύση του γκολ. Ήταν και άτυχος όμως, αφού μια φορά που σκόραρε , ακύρωσαν άδικα το γκολ και δεν τον άφησαν να το πανηγυρίσει.

Η πραγματική ατυχία ήρθε στο τέλος του περασμένου Απρίλη για τον Ντιόγκο, αφού χτύπησε και έμεινε εκτός δράσης για δύο μήνες . Παρόλα αυτά δεν έχασε την ευκαιρία να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Copa Libertadores με τους συμπαίκτες του στην Σάντος, αλλά το γεγονός πως έμενε στα pit και αρκετά πίσω από θέμα φυσικής κατάστασης, φυσικά έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο.

Ο Βραζιλιάνος επέστρεψε στην ενεργό δράση στις αρχές Ιουλίου, μαζί του όμως επέστρεψε και το φάντασμά του και έτσι ήρθε ο προβληματισμός των ανθρώπων της Σάντος, αλλά και του Τύπου, αφού μετά από 9 μήνες στην ομάδα του Πελέ, δεν είχε καταφέρει να σκοράρει! Έτσι περνούσαν οι μήνες και τελικά φτάσαμε στα μέσα του Νοέμβρη (1 χρόνο δηλαδή) για να πετύχει το πρώτο του γκολ και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο. Ο Βραζιλιάνος έχοντας περάσει τόσο δύσκολα για μεγάλη περίοδο ξέσπασε, λύγισε και πανηγύρισε κλαίγοντας.

Σεαρά - Σάντος 2-3 (γκολάρα Ντιόγκο στο 05:20)

Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Σάντος δεν θέλησε να τον κρατήσει και ο Ντιόγκο επιστρέφει στην ομάδα την οποία ανήκει. Τον Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι" θα προτιμούσαν να τον πουλήσουν , όμως δεν βρέθηκε ομάδα και έτσι θέλοντας και μη, θα τον έχουν στο ρόστερ τους. Από τη στιγμή που τα πράγματα ήρθαν έτσι, ο Βαγγέλης Μαρινάκης ζήτησε από τους οργανωμένους να τον στηρίξουν και έτσι ο Βραζιλιάνος ετοιμάζεται για τη δεύτερη και πιθανότατα τη τελευταία του ευκαιρία στον Ολυμπιακό.

Το αν ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα καταφέρει να του βγάλει τον παλιό καλό του εαυτό δεν το ξέρουμε, θα το μάθουμε όμως το αμέσως επόμενο διάστημα, όπου ο Βραζιλιάνος θα ξαναφορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα. Η περίπτωση του 24χρονου άσου, έχει πολύ ενδιαφέρον και μένει να φανεί αν η κατηφόρα στην καριέρα του θα συνεχιστεί ή θα ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο που θα φέρει την ανάσταση. Το σίγουρο είναι πως τώρα που ανήκει στο ρόστερ του Ολυμπιακού θα έχει την στήριξη απ' όλους και στο χέρι του ή καλύτερα στα πόδια του είναι να αντιστρέψει το κλίμα και να γίνει ξανά ο Ντιόγκο της πρώτης σεζόν.