Ο Nuno Reis βρίσκεται στην Αθήνα, όπου ταξίδεψε έπειτα από σχετική πρόσκληση του Παναθηναϊκού . Οι "πράσινοι" κάλεσαν τον Πορτογάλο να υπογράψει τριετές συμβόλαιο, αφού προηγουμένως τους διαβεβαίωσε ο Ζιλμπέρτο Σίλβα πως μπορεί να καλύψει τα "θέλω" του Αντρεά Στραματσόνι και σε ό,τι αφορά τον "κόφτη" που αναζητούσε, αλλά και να κάνει τη δουλειά του στόπερ, που επίσης έψαχνε ο Ιταλός προπονητής. Κοινώς, ο 25χρονος θα είναι... το δύο σε ένα. Αλλά ποιος είναι ο Nuno Miguel Pereira Reis;

Οι γονείς του βρίσκονταν στην πόλη Murten, της Ελβετία, μεταξύ της Βέρνης και της Λωζάνης, όταν τον απέκτησαν (31/1/1991). Πριν προλάβει να αρθρώσει τις πρώτες του λέξεις, η οικογένεια είχε επιστρέψει στην Πορτογαλία. Στα 6 ξεκίνησε να ασχολείται με το σπορ που λέγεται ποδόσφαιρο, όχι σε οργανωμένο επίπεδο. Στη γειτονιά έπαιζε, με τον πατέρα του και τους φίλους του "για να διασκεδάζω". Στα 9 απέκτησε το πρώτο του δελτίο: ήταν στην Associação Desportiva Recreativa Cultural Vasco da Gama, με έδρα στην πόλη της Fátima, των 7.756 κατοίκων.

Εκεί τον είδαν οι "κατάσκοποι" της Sporting Portugal και τον κάλεσαν στην ακαδημία τους (Academia de Talentos), τρία χρόνια αργότερα. "Τότε κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει σοβαρή δουλειά για εμένα". Για να μην μπερδεύεσαι, βρισκόμαστε αισίως στο 2003. Η θέση του ήταν στο κέντρο "αλλά ο πατέρας μου, ο οποίος αγωνιζόταν ως αμυντικός, μου είπε να πάω προς τα πίσω. Μου είπε και ότι αν το κάνω αυτό, θα πρέπει να είμαι δυνατός, σκληρός, αλλιώς δεν θα επιβιώσω ως ο τελευταίος παίκτης πριν τον τερματοφύλακα".

Για εκείνους που τυχόν δεν θυμούνται, η Sporting είναι μια από τις "Três Grandes" (τις τρεις μεγάλες) ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας και αν σε ενδιαφέρει, η έκτη στη λίστα με τους οργανισμούς που έχουν τα περισσότερα μέλη στον κόσμο. Σύμφωνα με τις φετινές εκτιμήσεις, έφτασε τους 140.000. Ο Reis έμεινε στα Leões (βλ. λιοντάρια) για επτά σεζόν. Πήρε τις σχετικές προαγωγές, όπως κέρδιζε οκτώ τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων πέντε εθνικών τίτλων. Στην τελευταία αγωνιστική περίοδο στο "σχολείο", τη σεζόν 2009-10, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και κλήθηκε δυο φορές στην ανδρική ομάδα -αλλά δεν πάτησε σε αγωνιστικό χώρο.

Στις 15 Ιουνίου του 2010 τον ζήτησε η Cercle Bruges KSV, μαζί με τον Renato Neto, ως δανεικούς. Η βελγική ομάδα είχε συνάψει εκείνη την περίοδο συμφωνία συνεργασίας με τη Sporting και την εγκαινίασαν οι συγκεκριμένοι παίκτες. Μετά την πρώτη του εμφάνιση, ο προπονητής του Bob Peeters δήλωσε ότι " δεν εξεπλάγην που έπαιξε αμέσως καλά. Θα γίνει ακόμα καλύτερος. Πιστεύω ότι στην παρούσα φάση βρίσκεται στο 30%".

Πολύ σύντομα, είχε γίνει βασικό στέλεχος της νέας του ομάδας, ξεκίνησε σε 32 παιχνίδια, μετείχε και στα 6 ματς κυπέλλου και σκόραρε ένα γκολ. Τον Ιούνιο του 2011 η Cercle ενημέρωσε πως "επειδή οι παίκτες ανταποκρίθηκαν με επιτυχία, στις απαιτήσεις, θα τους κρατήσουμε για άλλον ένα χρόνο". Οι Πορτογάλοι χρειάστηκαν τρεις μήνες να τελειώσουν τη δουλειά, διότι είχαν εκλογές και ανακατατάξεις μέσα στο σύλλογο, αλλά... την τελείωσαν.

Δυο μήνες μετά, στις 16/8 του 2011, ήταν στο World Cup U21 της Κολομβίας. Δεν είχε "κλείσει" καν τα 20, αλλά... δεν είχε σημασία. Χαρακτηρίστηκε ως ο παίκτης-σήμα κατατεθέν της προόδου των Πορτογάλων ποδοσφαιριστών. Είχε προηγηθεί η νίκη επί της αήττητης Αργεντινής, που εναντίον της παρέας του Reis δεν έβαλε γκολ και έχασε. "Αυτό απαιτεί σιδηρά πειθαρχία, εκπληκτική αυτοσυγκέντρωση και άμυνα από γρανίτη" είχε γράψει η ιστοσελίδα fifa.com, πριν συμπληρώσει "όλα αυτά είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία του Nuno Reis".

Ο αρχηγός αυτής της ομάδας είχε σχολίασε μετά την πρόκριση της Selecçao das Quinas στα ημιτελικά πως " η ομάδα μας είναι γρήγορη, δυνατή και έχει τεράστια θέληση. Έχουμε ομαδικό πνεύμα, αλλά πρωτίστως είμαστε φίλοι που ορθώνουν το ανάστημα τους και δεν τα παρατούν πριν τελειώσει ο όποιος αγώνας". Το ματς με την Αργεντινή κρίθηκε στα πέναλτι. Η Πορτογαλία είχε βρεθεί μάλιστα, στο 1-3 πριν κάνει την ανατροπή. " Όταν αστόχησαν οι Danilo και Roderick, έπρεπε κάτι να κάνω για να μην απογοητευθούν όλοι. Τους μάζεψα και τους είπα πως δεν είχε τελειώσει κάτι ακόμα και ότι ακόμα δεν είχε έλθει η ώρα να βάλουμε τα κλάματα".

Ευχήθηκε και να αρχίσει κάποια στιγμή η ομάδα του να σκοράρει (τι νομίσατε; Μόνο αυτοί που είναι στο Euro 2016 έχουν... θεματάκι με τα γκολ;) " γιατί παίζουμε πάρα πολύ καλά, αλλά δεν έχουμε λύσει το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε: το σκοράρισμα. Αν δεν κάνουμε κάτι για αυτό άμεσα, θα γυρίσει μπούμερανγκ. Πρέπει να "παίρνουμε" τα ματς που ξεκάθαρα μπορούμε να "πάρουμε", να συνεχίσουμε να παίζουμε εξαιρετική άμυνα, αλλά να βάλουμε και την μπάλα στα δίχτυα, όπως κινούμαστε όλοι μαζί στην επίθεση. Όχι μόνο οι επιθετικοί".

Υπέρμαχος του έξυπνου παιχνιδιού

Στο μυαλό του " κάθε ομάδα πρέπει να παίζει έξυπνα. Υπάρχουν αυτά που μαθαίνεις στις προπονήσεις, που τα προετοιμάζεις εκεί αφότου έχεις μελετήσει τον αντίπαλο και εκείνα που έρχονται ενστικτωδώς και ανάλογα με το πώς εξελίσσεται ένας αγώνας. Οι καλές ομάδες οφείλουν να προσαρμόζονται. Και τι κάνουν οι παίκτες; Το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει πιο εύκολο, όταν χρησιμοποιείς το μυαλό σου". Παρεμπιπτόντως, η U21 πέρασε τη Γαλλία στα ημιτελικά και έχασε στον τελικό, από τη Βραζιλία. Εκείνος ψηφίστηκε μεταξύ των μελών, της καλύτερης ομάδας της διοργάνωσης.

Το καλοκαίρι του 2012 επέστρεψε στη Λισαβόνα, έγινε μέλος της δεύτερης ομάδας και τον Δεκέμβριο δόθηκε ξανά ως δανεικός. Αυτή τη φορά στην Olhanense, με έδρα στην παραλιακή πόλη Olhão. Τότε αγωνιζόταν στην ελίτ των πρωταθλημάτων -τώρα βρίσκεται στην LigaPro. Η Olhanense είχε "φτιάξει" ήδη όνομα, ως η ομάδα που "έχτιζε" ξανά καριέρες νέων, πολλά υποσχόμενων, παικτών από την Πορτογαλία και την Ισπανία. Στη λίστα υπήρχαν οι André Castro, Daniel Carriço, Salvador Agra και Fabiano Freitas.

Να σου πω βέβαια, ότι η σεζόν 2012-13 ήταν η χειρότερη στην ιστορία της Sporting. Τερμάτισε στην έβδομη θέση της βαθμολογίας, τη χαμηλότερη που είχε εμφανιστεί ποτέ στο τέλος του πρωταθλήματος και έμεινε εκτός των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Αποκλείστηκε δε, από το Europa League στη φάση των ομίλων, για πρώτη φορά από τότε που δημιουργήθηκε ο σύλλογος (1906).

Στη νέα πόλη του Reis, όλοι είχαν να λένε για την ωριμότητα του. Έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα "Vavel" και εξήγησε πως " όταν δουλεύεις με φίλους, με ανθρώπους που μπορούν να σε κάνουν καλύτερο σε κάθε προπόνηση, σε κάθε λεπτό του όποιου αγώνα, τότε δεν μπορείς να αποτύχεις. Δουλεύω σκληρά κάθε μέρα και δεν ξεχνώ ότι είμαστε 25 παίκτες στο ρόστερ, οι οποίοι διεκδικούμε επί ίσοις όροις τις θέσεις. Όλοι θέλουν να είναι σημαντικοί, αλλά αυτό δεν γίνεται. Είναι σημαντικό πως ο προπονητής μας (Sergio Conceicao) έδειξε να με εμπιστεύεται από την αρχή".

Τον ρώτησαν σε ποια θέση του αρέσει να παίζει, γιατί είχε διαφανεί ότι... δεν έχει κάποιο θέμα, είτε παίζει ως στόπερ, είτε ως αμυντικός χαφ, είτε ως δεξιός μπακ. " Είμαι ένας νέος παίκτης που έχει ως προτεραιότητα το να μπορεί να παίζει -όχι τη θέση. Μπορώ και προσαρμόζομαι εύκολα, είμαι... πολυχρηστικός". Ξεκαθάρισε πως δεν σκεφτόταν τι θα είχε γίνει, αν έμενε στην Sporting " γιατί δεν έχει την παραμικρή σημασία. Αφοσιώνομαι πάντα, σε αυτό που έχω".

Τον είχαν ρωτήσει και αν η Sporting θα καταφέρει να ορθοποδήσει. Σημειωτέον, εκείνος δεν έπαιζε σε αυτά τα ματς "από επιλογή, όχι λόγω συμφωνίας κυρίων" είχε σπεύσει να διευκρινίσει ο προπονητής της Olhanense, Manuel Cajuda.

Ας επιστρέψω όμως, στην ερώτηση... για την πρώτη του επαγγελματική ομάδα. Απάντησε " ελπίζω πως ναι, γιατί είναι μεγάλη ομάδα και πρέπει να βρεθεί ξανά μαζί με τις Benfica και Porto". Στο δικό του μέλλον τι έβλεπε; " Δεν ξέρω. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι τον περιμένει. Το βέβαιο είναι πως η Olhanense παρέχει σε νέους παίκτες την ευκαιρία να κάνουν το επόμενο, μεγάλο, βήμα". Το καλοκαίρι του 2014 έφυγε ξανά για το Βέλγιο και τη Cercle Bruges KSV, πριν ανακληθεί ο δανεισμός και επιστρέψει στη η δεύτερη ομάδα της Sporting, με την οποία έπαιξε σε 31 ματς στη δεύτερη κατηγορία.

Με το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, τελείωσε και το συμβόλαιο που τον "έδενε" με τα "λιοντάρια". Περίμενε να δει ποιοι τον θέλουν. Διάλεξε τη Metz, όπως ανακοίνωσε στις 25 Ιουνίου του 2015. Η συμφωνία ήταν διετούς διάρκειας. Υπεύθυνος για το deal ήταν ο Carlos Freitas, αθλητικός διευθυντής της γαλλικής ομάδας. " Με ξέρει καλά. Ήμασταν παρέα στην Sporting. Γνωρίζει τα χαρακτηριστικά μου, ως παίκτη και τι μπορώ να προσθέσω στο σύνολο. Είναι μια νέα αρχή, μια νέα φάση της καριέρας μου. Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω να εξελίσσομαι. Ελπίζω να τα καταφέρω".

Όταν πήγε στη Γαλλία, του είχαν ζητήσει να συστηθεί. " Προτιμώ να το κάνει κάποιος άλλος, γιατί δεν μπορώ να μιλώ για τον εαυτό μου" είπε, πριν επιμείνει το... κοινό και αρκεστεί στο "παίζω ποδόσφαιρο από όταν ήμουν 6".

Είχε συμμετοχή σε 31 παιχνίδια (είδε 7 κίτρινες κάρτες) και ήταν στον αγωνιστικό χώρο για συνολικά 2.575 λεπτά. Στα θετικά είναι ότι δεν έχει υποστεί ποτέ κάποιον τραυματισμό, από εκείνους που αφήνουν τους παίκτες εκτός υποχρεώσεων για τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Επίσης, δεν έχει τιμωρηθεί ή αποβληθεί και δεν δείχνει να 'χει κάποιο θέμα με τον αριθμό που έχει η φανέλα του. Ιδανικά θα ήθελε το 4 (το 'χει στις εθνικές U20 και U21 και στην Olhanense), ενώ γενικά έχει βάλει τρεις φορές το 44 (Sporting CP B, Sporting CP, τις σεζόν 2014-15 και 2013-14), το 20 (Mets), ενώ στο Βέλγιο είχε το 5, το 10 και το 19.