Όταν δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα, είναι πάντα μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε οτιδήποτε άλλο μπορεί να σχετίζεται με τον Ολυμπιακό. Ενώ οι παίκτες ξεκουράζονται (όχι όλοι βέβαια αφού παίζουν και οι Εθνικές), έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον… πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε ο Ολυμπιακός στη μεγάλη οθόνη του κινηματογράφου καθώς και μεγάλες μορφές του που ποτέ δεν μπόρεσαν να κρύψουν την αγάπη τους για τον πειραϊκό σύλλογο, μέσω του θέματος που ετοίμασε η ιστοσελίδα RedPlanet.gr .

Ξεκινώντας λοιπόν αυτό το ταξίδι στην έβδομη τέχνη θα βρούμε πολλές ταινίες που να έχουν σαν πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό και τους ποδοσφαιριστές του. Ταινίες ελληνικές αλλά και ξένες, τις οποίες όποτε τις βλέπουμε θα σκάσουμε και ένα χαμόγελο παραπάνω.

GOAL 2, Ζώντας το όνειρο (2007)

Μεγάλη παραγωγή που αποτελεί την συνέχεια της επιτυχημένης ταινίας GOAL. Σε αυτή ο νεαρός ποδοσφαιριστής Σαντιάγκο Μούνιεζ έχει πάρει μεταγραφή από την Νιουκάστλ στην Ρεάλ Μαδρίτης και πραγματοποιεί το ντεμπούτο του σε αγώνα Champions League. Ο αντίπαλος της «Βασίλισσας» είναι ο Ολυμπιακός και τα στιγμιότυπα που έχουν «δανειστεί» για τις ανάγκες της ταινίας είναι από το παιχνίδι του 2005 στο Μπερναμπέου, εκεί που με ένα γκολ του Σολδάδο στις καθυστερήσεις, η Ρεάλ είχε επιβληθεί του Ολυμπιακού με 2-1. Το παιχνίδι το θυμόμαστε και εμείς για την πολύ καλή παρουσία των ερυθρολεύκων, αλλά και για το ωραιότατο γκολ του Παντελή Καφέ.

Παρακολουθώντας την εν λόγω σκηνή, διακρίναμε αρκετούς από τους τότε ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, όπως ο Ριβάλντο, ο Νικοπολίδης, ο Τουρέ, ο Τζόρτζεβιτς, ο Κωστούλας αλλά δεν αργήσαμε να βρούμε και ορισμένα… λάθη που ομολογουμένως ήταν διασκεδαστικά! Είδαμε τον Κωνσταντίνου με μακρύ μαλλί, τον Αρχηγό Τζόρτζεβιτς με… μαλλί και τον Νικοπολίδη με… αραιά, στο μέτωπο, ξανθά μαλλιά! Παρόλα αυτά η σκηνή αυτή είναι ιδιαίτερα ευχάριστη αφού ο Ολυμπιακός «ταξίδεψε» μέσω αυτής στις περισσότερες κινηματογραφικές αίθουσες του κόσμου.

Ο ΤΡΕΛΑΡΑΣ (1963)

Δεκαετία 60, και στην ταινία «ο τρελάρας» με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο και τον Κώστα Δούκα έχει σκηνές από ντέρμπι της εποχής στο γήπεδο της Λεωφόρου. Η εν λόγω σκηνή που θα παρακολουθήσουμε, περιγράφει άριστα την τότε… καθεστηκυία τάξη στα γήπεδα, με τους φιλάθλους να παρακολουθούν τα ντέρμπι στις εξέδρες «ανακατεμένοι».

Φυσικά υπήρχαν και τότε τα «παρατράγουδα» αλλά τις περισσότερες φορές η κατάσταση δεν υπερέβαινε τα όρια της καθιερωμένης «καζούρας»! Ενώ λοιπόν ο Βέγγος, δεδηλωμένος φίλαθλος του Παναθηναϊκού και στη ζωή του, κάθεται τουλάχιστον 2 ώρες στις κερκίδες της Λεωφόρου και παίζει τάβλι με τον φίλαθλο του Ολυμπιακού και… μέλλοντα πεθερό του, Κώστα Δούκα, στην διάρκεια του αγώνα ανοίγει μια ομπρέλα με τριφύλλια, γεγονός που προκαλεί του δυσφορία!

Ακόμα περισσότερο όταν ακυρώνεται ένα γκολ του Παναθηναϊκού, λέγονται κάποιες κουβέντες παραπάνω και στο τέλος πιάνονται στα χέρια. Ακόμα πιο δυσάρεστη έκπληξη περιμένει τον Βέγγο όταν το ίδιο βράδυ, εν αγνοία του στο σπίτι του Δούκα να ζητήσει την κόρη του! Η συνέχεια επί της οθόνης, σε μια απολαυστική κωμωδία που αξίζει να δούμε όλοι για μία ακόμα φορά!

ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Ίσως να μην υπήρχε ηθοποιός, πιο φανατικός Ολυμπιακός από τον Νίκο Σταυρίδη! Σε αρκετές από τις ταινίες του, αλλά και επί σκηνής, δεν έχανε την ευκαιρία να αναφερθεί στην αγαπημένη του ομάδα!

Στην ταινία του 1963 «ο διαιτητής», εμφανίζεται να διαιτητεύει έναν αγώνα του Ολυμπιακού στην Ριζούπολη. Επρόκειτο για πραγματικό αγώνα και τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο ημίχρονο. Εκεί έχουμε και την περίφημη φωτογραφία του ηθοποιού με τον Γιώργο Σιδέρη αγκαλιά.

Στην ταινία του 1962 «ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης» με τον Μίμη Φωτόπουλο, διαβάζει ένα γράμμα που του η γραμματέας του, Μάριον Σίβα και τον κάνει πολύ χαρούμενο με αποτέλεσμα να αναφωνήσει «ΖΗΤΩΩΩ»! Επειδή όμως και ο Φωτόπουλος ενδιαφέρεται για την εν λόγω κυρία, ο Σταυρίδης προσπαθεί αμέσως να μην καρφωθεί και συμπληρώνει την φράση του: «ΖΗΤΩΩΩ… Ο Ολυμπιακός»!

Στο θέατρο, επί σκηνής δεν μπορούσε να μην αναφωνήσει την αγαπημένη ιαχή των Ολυμπιακών «Υβ, Υβ, Υβ», γεγονός που καμιά φορά προκαλούσε «δυσφορία» της πλατείας και αν βρισκόταν και κάποιος να του την πει, ο ίδιος διέκοπτε το νούμερο και έπιανε κουβέντα μαζί του σε πιο έντονο ύφος, χωρίς ωστόσο να ξεφεύγει ποτέ από τα όρια της πλάκας!

ΟΙ ΔΟΣΑΤΖΗΔΕΣ (1959)

Βέγγος και Σταυρίδης στα καλύτερα τους! Σαν δοσατζήδες προσπαθούν να βγάλουν το μεροκάματο και μηχανεύονται ένα σωρό τρόπους για να «ξετρυπώσουν» τους… καλοπληρωτάδες πελάτες τους, που τους έχουν φορέσει τα φέσια «μέχρι τον αστράγαλο», όπως έλεγε και ο Σταυρίδης.

Στην προσπάθεια αυτή, ο Βέγγος προσπαθεί να ξετρυπώσει έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και Πρόεδρο της ομάδας της γειτονιάς του. Αφού όλα τα άλλα αποτυγχάνουν, ο ίδιος παίρνει το μικρόφωνο και ξεκινάει να μεταδίδει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο! Η σκηνή της περιγραφής ξεκινά στο 04.50!

ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ (1963)

Εναλλακτικός τίτλος «Κυριακάτικοι Ήρωες». Πρόκειται για μία ταινία που περιγράφει άψογα την ρομαντική ποδοσφαιρική εποχή της δεκαετίας του 60, όταν όλοι οι παίκτες, ασχέτως ομάδων ήταν φίλοι μεταξύ τους, και αντίπαλοι μονάχα για 90 λεπτά, όσο δηλαδή διαρκούσε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Στην ταινία αυτή εμφανίζονται μεγάλες δόξες του Ελληνικού ποδοσφαίρου και ανάμεσα στους Πούλη, Μανταλόζη, Πετρόπουλο και Λινοξυλάκη πρωταγωνιστεί και ο Θρυλικός «Μιζούρι», Ανδρέας Μουράτης. Η ταινία ναι μεν αναφέρεται μόνον σε αγώνες της Εθνικής Ελλάδος και στο θερμό επεισόδιο με την αντίστοιχη του Ισραήλ που είχε σαν αποτέλεσμα την τιμωρία του Μουράτη, αλλά έδειχνε στο έπακρο πόσο καλές ήταν οι σχέσεις των φιλάθλων, ασχέτως ομαδικών προτιμήσεων, αλλά και τις πολύ δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές, εν αντιθέσει με τις πολυτέλειες και τα αγαθά που απολαμβάνουν οι άσσοι του παρόντος.

Είναι μια πάρα πολύ ωραία ταινία με τους ποδοσφαιριστές, που μην έχοντας γνώσεις υποκριτικής, δίνουν ρεσιτάλ ερμηνεύοντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους. Στο τέλος της ταινίας γίνεται αναφορά και στην ήρεμη ζωή του Ανδρέα Μουράτη μετά τις λαμπρές ποδοσφαιρικές του μέρες με τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδος.

Με λίγα λόγια, βλέπουμε τη ρομαντική εποχή του ποδοσφαίρου, που οι παίκτες έπαιζαν για την φανέλα και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν το φαγητό και το νοίκι του σπιτιού τους. Αν κάποιος δεν την έχει δει, τότε να αφιερώσει το χρόνο του στην ταινία, ενώ συστήνεται… αυστηρώς για τους μικρούς φιλάθλους, όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και κάθε ομάδας.

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (1960)

Η ταινία που, με τις ερμηνείες της Μελίνας Μερκούρη, του Γιώργου Φούντα, του Ζύλ Ντασέν, του Τίτου Βανδή αλλά και την μουσική του Μάνου Χατζηδάκι, «ταξίδεψε» τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό στα πέρατα του κόσμου. Από την Ελλάδα στο Φεστιβάλ Καννών κι από εκεί σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εδώ μπορεί να μην είχαμε κάποιον αγώνα, αλλά η σκηνή που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει είναι εκεί που η Μελίνα ερμηνεύει τα βραβευμένα με Όσκαρ το 1961, Παιδιά του Πειραιά και κρατάει στα χέρια της την φωτογραφία με την ενδεκάδα του Ολυμπιακού εκείνης της εποχής. Στην συνέχεια, εμφανίζεται φορώντας και την ερυθρόλευκη με το νούμερο 4.

Ποιος είπε λοιπόν, ότι το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους της 7ης Τέχνης; Σαφώς και υπάρχουν πολύ περισσότερες Ελληνικές ταινίες στις οποίες εμφανίζεται ο Ολυμπιακός. Εμείς επιλέξαμε ένα μικρό δείγμα από αυτές και φυσικά περιμένουμε και τα δικά σας σχόλια με τις δικές σας ταινίες που έχετε να θυμηθείτε.

Πηγή: RedPlanet.gr