Ο Ότο... Σκίμπε, το "κλειστό κλαμπ" και οι νέοι ηγέτες
Η Εθνική γίνεται ξανά "κλειστό κλαμπ", όπου δεν μπαίνει όποιος να 'ναι, θυμίζει ξανά ομάδα, επιστρέφει σε ράγες επιτυχίας και ο Σκίμπε έχει βρει τους ηγέτες της σε αυτή την καινούργια προσπάθεια. Το Sport24.gr παρουσιάζει.
Η διετία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Βραζιλίας κύλησε εφιαλτικά για την Εθνική μας ομάδα, η οποία έκανε... άλματα προς τα πίσω και θύμισε εποχές που θέλουμε να ξεχάσουμε. Ό,τι έχτιζε για μια και πλέον δεκαετία με τους Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος, γκρεμίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και μεταλλάχθηκε σε ένα σύνολο χωρίς καμία ταυτότητα, χωρίς μέταλλο και χωρίς αρχή, μέσο και τέλος στο παιχνίδι της. Η τελευταία θέση στα προκριματικά του Euro της Γαλλίας ήταν ό,τι ακριβώς της άξιζε...
Η συμφωνία με τον Μίχαελ Σκίμπε το Νοέμβριο του 2015 έβαζε την γαλανόλευκη σε μια νέα εποχή. Η Εθνική "ήθελε τον Γερμανό της" για να πάψει να είναι σκορποχώρι και να προκαλεί λύπη στο χορτάρι. Γιατί δυστυχώς εκεί είχε καταντήσει, να χάνει δυο φορές από τα Νησιά Φερόε και να φαίνεται... νορμάλ βάσει της εικόνας της. Η ομάδα δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι και ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής είχε πολλή δουλειά μπροστά του για να ανοικοδομήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Τα δείγματα γραφής του 2016 είναι θετικά.
Το Sport24.gr κάνει φλας μπακ και θυμίζει τι κατάφερε η Εθνική μας μέσα στο ημερολογιακό έτος "2016". Τα φιλικά προετοιμασίας που έδειξαν ότι κάτι πάει να αλλάξει, το "κλειστό κλαμπ" που θέλει να δημιουργήσει ο προπονητής, προκειμένου να δίνει μάχη για να μπορεί κάποιος να βρίσκεται στις κλήσεις και τα πρώτα επίσημα ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, τα οποία κρίνονται θετικά. Η ομάδα δείχνει να φτιάχνει ξανά τον χαρακτήρα της και να γίνει εκ νέου δυσκολοκατάβλητη. Ο Σκίμπε φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα, αν και ακόμα υπάρχει πολύς δρόμος.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΗΡΘΕ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Προτού μπει στη μάχη των προκριματικών, η Εθνική έδωσε μέσα στο 2016 πέντε φιλικούς αγώνες, όπου μέτρησε τρεις νίκες και δυο ισοπαλίες. Στις 24 Μαρτίου επικράτησε 2-1 του Μαυροβουνίου στο Φάληρο, παίζοντας αρκετά καλό ποδόσφαιρο και αυτή ήταν και η πρώτη νίκη με τον Μίχαελ Σκίμπε στην τεχνική ηγεσία., ενώ πέντε ημέρες μετά (29/3) ακολούθησε η ήττα στο ίδιο γήπεδο από την Ισλανδία με 3-2, αν και προηγήθηκε 2-0. Εν αντιθέσει με το προηγούμενο φιλικό, φάνηκαν αρκετές αμυντικές παθογένειες που έπρεπε πάση θυσία να βελτιωθούν για την συνέχεια.
Τον Ιούνιο, η Εθνική πραγματοποίησε ταξίδι στην Αυστραλία, προκειμένου να δώσει δυο φιλικά με τα "καγκουρό" και συνάμα να την δουν από κοντά οι χιλιάδες ομογενείς που μένουν εκεί. Και αν στο πρώτο φιλικό (4/6) η εικόνα δεν ήταν καλή, με τους παίκτες σαφώς επηρεασμένους και από το μακρινό ταξίδι (ήττα με 1-0), στο δεύτερο τρεις ημέρες μετά (7/6) η γαλανόλευκη πραγματοποίησε σούπερ εμφάνιση, επιβλήθηκε 2-1 με... κερασάκι την γκολάρα του Μανιάτη πίσω από το κέντρο, δείχνοντας σημάδια βελτίωσης. Χρειαζόταν όμως σταθερότητα, αυτό ήταν που της έλειπε.
Τρεις μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 2 Σεπτεμβρίου, η Εθνική μας αγωνίστηκε στο Αϊντχόφεν με την Ολλανδία του Ντάνι Μπλιντ και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ, έδειξε χαρακτήρα, έπαιξε πολύ όμορφο ποδόσφαιρο απέναντι στους "οράνιε" και έφερε τούμπα το ματς, επικρατώντας 2-1. Δεύτερη σερί νίκη ύστερα από πολύ καιρό και καλή σημάδια ενόψει της έναρξης των προκριματικών. Καλά τα φιλικά, όμως σημασία είχε να παρουσιαστεί η ομάδα συμπαγής εκεί που έπρεπε και κάθε αποτέλεσμα μετρούσε.
ΤΟ 3Χ3 ΚΑΙ Η ΙΣΟΠΑΛΙΑ-ΒΑΛΣΑΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΣΝΙΑ
Για να φτάσουμε στα προκριματικά του Μουντιάλ, όπου η Εθνική έπρεπε να αφήσει πίσω της τα παλιά και να δείξει χαρακτήρα. Το πρόγραμμα βόλευε, διότι ξεκινούσε με τα εύκολα παιχνίδια που έπρεπε να πάρει, προτού δώσει το πρώτο σοβαρό κρας-τεστ με την Βοσνία. Αν μη τι άλλο, η συγκομιδή κρίνεται κάτι παραπάνω από θετική. Η ομάδα πήρε τα τρία πρώτα παιχνίδια και σχετικά εύκολα με Γιβραλτάρ, Κύπρο και Εσθονία και έβαλε γερές "βάσεις" για την συνέχεια. Αν ισχύει το "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός", τότε η γαλανόλευκη μπορεί να αισιοδοξεί για την συνέχεια. Είπαμε όμως, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη...
Στις 6 Σεπτεμβρίου αντιμετώπισε το Γιβραλτάρ στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας και επικράτησε 4-1 με συνοπτικές διαδικασίες, μπαίνοντας με το...δεξί. Το τρίποντο μάλιστα κρίθηκε από το πρώτο ημίχρονο, με τα γκολ των Μήτρογλου, Φορτούνη, Τοροσίδη και το αυτογκόλ του Βάισμαν, ενώ είχε ισοφαρίσει προσωρινά ο Γουόκερ για τους γηπεδούχους. Πρώτο τρίποντο, αλλά απέναντι στον ασθενέστερο αντίπαλο.
Ένα μήνα μετά, η Εθνική είχε να δώσει δυο αγώνες που έπρεπε να πάρει πάση θυσία, αν ήθελε να ελπίζει στην 2η θέση που είναι και ο ρεαλιστικός στόχος, αν υποτεθεί η πρωτιά είναι καπαρωμένη από το Βέλγιο. Στις 7 Οκτωβρίου, νίκησε 2-0 την Κύπρο στο Φάληρο, χωρίς πάντως να βγάλει μάτια (σημαντικό να νικάει και όταν δεν παίζει καλά), ενώ τρεις ημέρες μετά πέρασε με 2-0 από το Ταλίν απέναντι στην Εσθονία. Ένα ματς που η Εθνική έδειξε χαρακτήρα, καθώς ο Παπασταθόπουλος στο 7' και ο Τοροσίδης στο 18' έγιναν αναγκαστικά αλλαγή. Με εμφάνιση από τα παλιά όμως, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κράτησε το μηδέν και πήρε μια επαγγελματική νίκη. Σαν αυτές που μας είχε συνηθίσει. Μετά το ματς, ο Χοσέ Χολέμπας γνωστοποίησε πως σταματάει από την Εθνική ομάδα.
Το πρώτο πραγματικά δύσκολο ματς ήταν αυτό με την Βοσνία στο Φάληρο στις 13 Νοεμβρίου (λίγες ημέρες πριν, 9/11, υπέστη φιλική ήττα 1-0 από τη Λευκορωσία στο Φάληρο, όπου έγιναν πολλές αλλαγές). Η Εθνική έπρεπε τουλάχιστον να μην χάσει και να διατηρήσει το +3, μένοντας στην 2η θέση. Και αν το αυτογκόλ του Καρνέζη στο 32' φάνηκε να ορίζει τη μοίρα του αγώνα, ήρθε ο Τζαβέλλας στο 95' να ισοφαρίσει με ένα υπέροχο γκολ. Η Εθνική ήταν κακή στο πρώτο μέρος, βελτιωμένη στο δεύτερο, δεν τα παράτησε, κυνήγησε το γκολ μέχρι τέλους και η λύτρωση ήρθε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Η ομάδα έδειξε χαρακτήρα και διατήρησε το βαθμολογικό "μαξιλαράκι". Επόμενη πρόκληση στις 25 Μαρτίου με τους πανίσχυρους Βέλγους στις Βρυξέλλες...
ΞΑΝΑ "ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΛΑΜΠ" Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ
Αν κάτι χαρακτήρισε την Εθνική ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ και σε μεγάλο βαθμό αυτή του Φερνάντο Σάντος, ήταν το γεγονός πως δεν έμπαινες εύκολα στις κλήσεις και έπρεπε να παλέψεις πολύ για να αποτελέσεις μέλος της. Οι 40 και πλέον κλήσεις σε τέσσερα ματς επί Κλάουντιο Ρανιέρι και οι 50+ που έφτασαν από τους διαδόχους του, αποτελούσαν πλέον παρελθόν. Ο Μίχαελ Σκίμπε το είχε ξεκαθαρίσει από την συνέντευξη Τύπου της παρουσίασής του, πως σκόπευε να ξανακάνει την ομάδα "κλειστό κλαμπ". Θέλει να φτιάξει έναν κορμό παικτών που θα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της γαλανόλευκης και από 'κει και πέρα θα γίνονται προσθαφαιρέσεις αναλόγως με τραυματισμούς, τιμωρίες και πιθανό φορμάρισμα κάποιων παικτών μια δεδομένη χρονική στιγμή. Με λίγα λόγια, θέλει να υπάρξει χημεία στην Εθνική και να αποκτήσει σιγά σιγά αγωνιστική ταυτότητα. Αυτό άλλωστε ήταν και η μεγάλη επιτυχία του χερ-Ότο, έστω και αν κατηγορήθηκε από πολλούς εκείνη την περίοδο.
ΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ: Καπίνο, Καρνέζης, Γλύκος, Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Οικονόμου, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Τοροσίδης, Τζαβέλλας, Σταφυλίδης, Μανιάτης, Σάμαρης, Τζιόλης, Πέτσος, Χολέμπας, Μπακασέτας, Μάνταλος, Γιαννιώτας, Φορτούνης, Διαμαντάκος, Καρέλης, Μήτρογλου, Βέλλιος
ΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΥΠΡΟ - ΕΣΘΟΝΙΑ: Καπίνο, Καρνέζης, Γλύκος, Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Οικονόμου, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Τοροσίδης, Τζαβέλλας, Σταφυλίδης, Μανιάτης, Ταχτσίδης, Τζιόλης, Πέτσος, Χολέμπας, Μπακασέτας, Μάνταλος, Γιαννιώτας, Φορτούνης, Διαμαντάκος, Καρέλης, Μήτρογλου και Βέλλιος.
ΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ - ΒΟΣΝΙΑ: Καπίνο (Κυριακίδης στη θέση του λόγω τραυματισμού), Καρνέζης, Γλύκος, Παπασταθόπουλος, Οικονόμου, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Τοροσίδης, Τζαβέλλας, Σταφυλίδης, Κουτρουμπής, Μανιάτης, Σάμαρης, Ταχτσίδης (Σιώπης στη θέση του λόγω τραυματισμού), Τζιόλης, Πέτσος, Μπακασέτας, Μάνταλος, Γιαννιώτας, Φορτούνης, Διαμαντάκος, Καρέλης, Μήτρογλου και Βέλλιος.
ΠΑΙΚΤΕΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΙΜΠΕ
Τέλος, πρέπει να σταθούμε λίγο στα πρόσωπα που δείχνουν να παίρνουν τα ηνία στη νέα Εθνική και να αποτελούν σημεία αναφορά στο παιχνίδι της. Ο Κώστας Φορτούνης, όπως συμβαίνει και στον Ολυμπιακό, είναι παίκτης-κλειδί σε αυτή την Εθνική ομάδα. Αν ο Τρικαλινός μεσοεπιθετικός είναι καλά, ανεβαίνει αυτόματα επίπεδο όλη η ομάδα. Οι περισσότερες μπάλες περνάνε από τα δικά του πόδια, εκείνος δίνει το ρυθμό, είναι ο "πλέι μέικερ" στον αγωνιστικό χώρο. Αν δεν είναι καλά, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι, διότι παίκτες με τα δικά του προσόντα δεν υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Σκίμπε τον πιστεύει πολύ, ποντάρει πάνω του, του έχει δώσει την... μπαγκέτα της Εθνικής και ο Φορτούνης είναι από εκείνους που βγαίνουν μπροστά σε αυτό το νέο ξεκίνημα.
Αν κάτι αποτελούσε μέγιστο πρόβλημα για την γαλανόλευκη στη μετά-Σάντος εποχή, ήταν το ότι αποχαιρέτησε όλη η παλιά φουρνιά που μεγαλούργησε. Δεν είχε μείνει πλέον κανένας, δεν υπήρχε ο ηγέτης των αποδυτηρίων, ο "παλιός" που θα μιλούσε και θα μπορούσε να εμπνεύσει και να κρατήσει τα χαλινάρια. Καλώς ή κακώς, προσωπικότητες όπως οι Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Καραγκούνης δεν υπήρχαν πλέον στην Εθνική και αυτό ήταν πρόβλημα. Έπρεπε να βρεθούν οι διάδοχοι, να βγουν μπροστά και να εμπνεύσουν.
Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος επίσης είναι ένας τέτοιος παίκτης και περιμένει πολλά ο Σκίμπε. Το γεγονός ότι παίζει στην Μπουντεσλίγκα και αντιλαμβάνεται την γερμανική νοοτροπία, βοηθάει πολύ στο να βρει κώδικες επικοινωνίας με τον ομοσπονδιακό προπονητή, αντιλαμβάνεται απόλυτα αυτά που ζητάει και μπορεί να προσαρμοστεί πολύ πιο εύκολα στην δική του νοοτροπία. Ο "Πάπα" είναι ο ηγέτης της άμυνας, ο ογκόλιθος πίσω, έχοντας στο πλάι του έναν επίσης εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, τον Κώστα Μανωλά. Προσθέστε μαζί τους και τον πολύπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο, Βασίλη Τοροσίδη.
Φυσικά, σημείο αναφοράς στην επίθεση εξακολουθεί να είναι ο Κώστας Μήτρογλου, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει αντίπαλο για την γραμμή κρούσης, ενώ σιγά σιγά ενσωματώνεται και το φρέσκο αίμα. Μέσα στο 2017 θα δούμε και τον Κάρλος Ζέκα στις κλήσεις του προπονητή, καθώς γίνονται όλες οι ενέργειες για να αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο. Ο προπονητής τον περιμένει πώς και πώς, έχοντας αντιληφθεί την λειψανδρία που υπάρχει στην θέση του αμυντικού μέσου, όπου εξακολουθούν να καλούνται οι Μανιάτης και Τζιόλης, ασχέτως αν παραμένουν ανενεργοί εδώ και πολύ καιρό από τις ομάδες τους.
ΕΧΕΙ ΔΡΟΜΟ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ
Η Εθνική ομάδα έχει δρόμο ακόμα να διαβεί, προφανώς και δεν έχει φτάσει στα επίπεδα που θέλει ο προπονητής, όμως φαίνεται να βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Έχει μάθει ξανά να νικάει είτε παίζει καλά είτε όχι, βγάζει χαρακτήρα, ανακτά και πάλι την χαμένη της αυτοπεποίθηση και ένας άνεμος αισιοδοξίας πνέει πάνω από τον Άγιο Κοσμά. Ο μεγάλος στόχος είναι η πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ, κάτι άλλωστε που έχει και ο ίδιος ο Μίχαελ Σκίμπε κατ' επανάληψη. Το πιθανότερο είναι πως αυτό θα συμβεί μέσω της 2ης θέσης που οδηγεί στα μπαράζ. Η ομάδα δείχνει να έχει τον χαρακτήρα να μείνει στο κόλπο μέχρι τέλους. Το 2017 είναι κομβικό και κρίνει τα πάντα....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
