Δεν είναι κρατικό μυστικό, κάθε άλλο. Δεν υπάρχει γερμανική ομάδα, ανεξαρτήτως κατηγορίας και στάτους που δεν θα βρεις, κάποιον, έναν έστω, Έλληνα στα κιτάπια της. Μα επαγγελματίας, μα στέλεχος της πρώτης ομάδας, μα νεαρός και εξελίξιμος, προπονητής, γυμναστής, βοηθός, μέλος του οργανογράμματος, κάτι, οτιδήποτε, πάντα και παντού κάποιος θα βρίσκεται.

Περιττή η αναφορά για επιβεβαίωση του κανόνα στην περίπτωση της Φρανκφούρτης. Στην σχετική αναζήτηση στην ιστοσελίδα της αποψινής αντιπάλου του ΠΑΟΚ για τη 2η αγωνιστική των ομίλων του Conference League το σκρολάρισμα σταμάτησε στην u19 του συλλόγου. Εκεί, στην τελευταία σειρά, αυτή των επιθετικών, το ονοματεπώνυμο ενός εκ των πέντε, έβγαζε μάτι.

Ραφαήλ Σαββίδης.

Συγκυρία που δεν γίνονταν να προσπεραστεί. Η περιέργεια κινητοποίησε. Ανάλογη της αμεσότητας και η ανταπόκριση από το γραφείο Τύπου των ακαδημιών (ανεξάρτητο από αυτό της πρώτης ομάδας) της Φρανκφούρτης.

Και έτσι, μέσα σε λίγες ώρες, ο γεννημένος στις 19 Απριλίου 2006 επιθετικός, μαζί με τον πατέρα του, τον Κώστα (ανώτερο στέλεχος σε κορυφαία γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία), μοιράζονταν στο SPORT24 θύμισες, πορεία και – μεταξύ άλλων και - σκέψεις για την αποψινή κόντρα, έστω εξ αποστάσεως, των… Σαββιδαίων στην Τούμπα.

Η Τούμπα, η γκολάρα του Τσίμιροτ, ο Τζίμας και ο Μπίσεσβαρ

Τρίτης γενιάς Έλληνας ο 17χρονος επιθετικός. Οι παππούδες του τόσο από την πατρική όσο και από τη μητρική πλευρά, έφτασαν στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Βορειοελλαδίτες. Από την Δράμα οι πρώτοι, από Καστοριά και Έδεσσα οι δεύτεροι. Στην Στουτγάρδη γεννήθηκαν οι γονείς του Ραφαήλ, στα περίχωρα της Στουτγάρδης και ο ίδιος με τη μεγαλύτερη αδερφή του Κατερίνα.

Η μπάλα και το σαράκι της, στην οικογένεια υπάρχει πριν καν τη μετανάστευση. Ο παππούς Τάσος (ο πατέρας του πατέρα του Ραφαήλ), πριν φύγει για τη Γερμανία ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα τσικό της Δόξας Δράμας. Και δεν το σταμάτησε πατώντας γερμανικό έδαφος. «Γερμανικά δεν ήξερε να μιλήσει, μίλαγε όμως με το ποδόσφαιρο. Έπαιξε στην Ουλμ φορώντας το 10», περιγράφει ο Τάσος Σαββίδης.

Αυτός ήταν και ο υπεύθυνος για τη μεταλαμπάδευση του «μικροβίου» του ποδοσφαίρου στον γιο του, τον Ραφαήλ. «Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στα 6 μου. Ως τότε, ως παιδί, ασχολήθηκα με διάφορα αθλήματα, από την στιγμή όμως που παίζαμε πασούλες στην αυλή του σπιτιού μας με τον πατέρα μου, δεν είχα κάτι να διαλέξω. Γράφτηκα αμέσως σε μια τοπική ομάδα και αυτό ήταν», περιγράφει ο Ραφαήλ σε άψογα ελληνικά.

Με την αδερφή του φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο, ενώ οι δεσμοί με την πατρογονική πατρίδα ενισχύονται σχεδόν κάθε χρόνο με (ως επί το πλείστων) καλοκαιρινές επισκέψεις στην Ελλάδα. Εννοείται πως το ποδόσφαιρο δεν λείπει ποτέ. Ούτε και η Τούμπα, στην οποία πριν 5,5 χρόνια ο Ραφαήλ βρέθηκε για να παρακολουθήσει ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι του ΠΑΟΚ.

«Ήταν ένα παιχνίδι με την Ολιμπίκ Ντόνετσκ. Ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει με 2-0. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα γκολ. Ήταν πολύ ωραία, αλλά ειδικά το δεύτερο ήταν φοβερό. Σουτ από τα 30 μέτρα (σ.σ. του Γκόικο Τσίμιροτ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, το σκορ είχε ανοίξει ο Ρόμπερτ Μακ).

Ήταν μια υπέροχη ατμόσφαιρα, οι οπαδοί, τα πάντα στις εξέδρες, όλα ήταν φανταστικά», θυμάται ο Σαββίδης, χωρίς πάντως να βάζει στη ζυγαριά της σύγκρισης την Τούμπα με το Deutsche Bank Park, το γήπεδο της Φρανκφούρτης.

Εικόνα πάντως από τον φετινό ΠΑΟΚ δεν έχει. Όχι πως δεν γνωρίζει όμως και τίποτα. «Παιχνίδια δεν έχω μπορέσει να δω ακόμη. Από τότε θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Από την τωρινή ομάδα γνωρίζω τον Στέφανο Τζίμα. Ήμασταν μαζί στις πρόσφατες κλήσεις της u19».

Ήταν η πρώτη κλήση για τον Σαββίδη. Winger κυρίως, με δυνατότητα να παίξει και ως δεύτερος επιθετικός, αλλά και πίσω, σε ελεύθερο ρόλο από τον φουνταριστό και ευχέρεια να χρησιμοποιεί και τα δυο του πόδια.

«Θεωρώ πως είμαι καλός finisher, έχω ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, βλέπω γήπεδο και προσπαθώ να βοηθάω και ανασταλτικά. Το παιχνίδι μου με την μπάλα στον αέρα θέλει δουλειά ακόμη», αυτό-περιγράφεται ποδοσφαιρικά ο 17χρονος επιθετικός, ο οποίος μετακόμισε στην u19 της Φρανκφούρτης μόλις το περασμένο καλοκαίρι έχοντας περάσει την προηγούμενη τετραετία στις φυτωριακές ομάδες (από u14 ως και u17 της Χόφενχαϊμ), εντοπίστηκε από τους υπεύθυνους της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

«Είναι αλήθεια πως το σκεφτόμουν πολύ πριν γίνει το οτιδήποτε με την ομοσπονδία. Δεν ήξερα τι θα κάνω, πως θα αντιδράσω. Όταν όμως μίλησα με τους ανθρώπους της ΕΠΟ και ήρθε η κλήση, ήμουν πολύ χαρούμενος, ήταν κάτι που πραγματικά ήθελα να συμβεί. Μπορεί να μην παίξαμε τον Σεπτέμβριο (σ.σ. τα φιλικά παιχνίδια με τη Βουλγαρία αναβλήθηκαν λόγω των καιρικών φαινομένων), αλλά ανυπομονώ για τα επόμενα».

"Να προκριθούν Φρανκφούρτη και ΠΑΟΚ"

Στο κλείσιμο της επικοινωνίας, μοιραία, δεν γίνονταν να μην αναφερθεί η αφορμή της. Η συνωνυμία με τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ στο πλαίσιο προφανώς της συγκυρίας του συναπαντήματος της Φρανκφούρτης με τον «δικέφαλο».

«Αμέσως μόλις έμαθα την κλήρωση το σκέφτηκα. Το πρώτο ήταν ότι ήθελα να δω τον ΠΑΟΚ στην Φρανκφούρτη και πλέον αυτό θα συνέβαινε. Το επόμενο ήταν η συνωνυμία, δεν γίνονταν να μην περάσει από το μυαλό μου.

Δεν υπάρχει κάποια οικογενειακή σχέση με τον κύριο Σαββίδη, αλλά έστω και ως απλή συνωνυμία είναι κάτι πολύ ευχάριστο και ιδιαίτερο, ειδικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Ένας Σαββίδης να είναι κομμάτι της Φρανκφούρτης και η Φρανκφούρτη να αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη».

Όσο για το ποιος Σαββίδης θα πανηγυρίζει απόψε, η απάντηση του νεαρότερου, ήταν συμβιβαστική και σαφώς πιο μακροπρόθεσμη:

«Το σημαντικότερο είναι να δούμε ένα ωραίο παιχνίδι. Εγώ υποστηρίζω την ομάδα μου, θα ήθελα όμως παρά πολύ, ανεξαρτήτως τι θα γίνει στα δύο ματς, η Φρανκφούρτη και ο ΠΑΟΚ να είναι οι δύο που θα περάσουν από τον όμιλο, συνεχίζοντας στην επόμενη φάση».

Δεκτό, καθολικά μάλλον, από το… Σαββιδέικο απανταχού.