Ετσι χτύπησε όταν έπρεπε σχεδόν με την λήξη. Σε ένα σημείο που δεν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Σε ένα σημείο που «πεθαίνεις» τον αντίπαλο. Σε ένα σημείο που θύμισε εποχή Καπουράνη, όταν και πάλι στο Καραϊσκάκη, οι «πράσινοι» ήρωες χτυπούσαν στις καθυστερήσεις.
Το πάθος του Δημήτρη Σαλπιγγίδη να ακολουθήσει και να κλέψει την μπάλα από τον Ανατολάκη και η απόλυτη ψυχραιμία του Δημήτρη Παπαδόπουλο να πλασάρει σωστά τον Αντώνη Νικοπολίδη, έγραψαν τους τίτλους τέλους σε μια περιπέτεια, που έμοιαζε να μην έχει καλό σενάριο.

Οι «πράσινοι» χωρίς να αποδώσουν τα μέγιστα και με αρκετά ανορθόδοξο τρόπο ανάπτυξης στην πλειοψηφία του ματς, πήρε αυτό που ήθελε γνωρίζοντας ένα πράγμα. Την αδυναμία του αντίπαλου στην αμυντική γραμμή. Εκεί και χτύπησε.

Ηρωες του έργου… Εκτός του σκόρερ Παπαδόπουλου, τα βραβεία πρώτων ρόλων κέρδισαν αναμφισβήτητα ο Πιερ Εμπεντε που είχε κατεβάσει τα ρολά έχοντας και συνένοχό την τύχη αλλά και τον Αντρέας Ιβανσιτς που έδειχνε πως ήθελε να κερδίσει μόνος του τους αντιπάλους του.

Σκηνοθέτης του έργου αυτού, ο «παθιασμένος» Βίκτορ Μουνιόθ που πνίγηκε στις αγκαλιές των ανθρώπων του πάγκου μόλις ο αρχηγός του «τριφυλλιού» πανηγύριζε το 0-1.

Στο πρώτο ημίχρονο οι «πράσινοι» έδειξαν σε αρκετά σημεία πως δεν ήταν συγκεντρωμένοι αλλά τα προσωπικά λάθη (Εμπεντε, Μόρις κ.α.) δεν στοίχησαν για την ομάδα του Μουνιόθ, ο οποίος όρθιος συνεχώς έδειχνε αρκετά εκνευρισμένος από την εικόνα της ομάδας του.

Μια ο Γκούμας με προβολή στον Καστίγιο (στο λάθος του Εμπεντε) και μια ο Εμπεντε απέκρουσε το σουτ του Μάριτς στο λάθος του Μόρις (ενώ νωρίτερα είχε πέσει και στα πόδια του Μεξικάνου επιθετικού των «ερυθρόλευκων» και μπλόκαρε) διατήρησαν το μηδέν.

Οι «πράσινοι» στις λιγοστές επιθετικές τους ενέργειες στα πρώτα 45 λεπτά, είχαν δύο σουτ έξω από την περιοχή των γηπεδούχων με τους Σαλπιγγίδη και Ιβανσιτς ενώ οποιαδήποτε άλλη επιθετική ενέργεια προσπαθούσαν να βγάλουν δεν τα κατάφερναν. Από τα πλάγια τόσο ο Νίνης όσο και ο Ιβανσιτς δεν μπορούσαν να πετύχουν πολλά πράγματα ενώ οι μακρινές μπαλιές με σκοπό τους Σαλπιγγίδη και Παπαδόπουλο σταματούσαν από τους αμυντικούς του Ολυμπιακού.

Αμυντικά οι «πράσινοι» είχαν αλληλοβοήθειες στο μαρκάρισμα των Ριβάλντο, Καστίγιο και Τοροσίδη παρόλο που έπαιζαν χωρίς προσωπικά μαρκαρίσματα, αλλά με ζώνη, που είχε σε καλή μέρα και τους τέσσερις (Γκούμας, Μόρις, Νίλσον και Λεοντίου).

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ισπανός τεχνικός έχοντας δώσει εντολή μόνο στον Σεμπαστιάν Ρομέρο να κάνει προθέρμανση έδειχνε να έχει εμπιστοσύνη στους 11 ποδοσφαιριστές που είχε ως αρχικές επιλογές. Ο 49χρονος τεχνικός υπομονετικά περίμενε βλέποντας τον χρόνο να κυλάει και τους παίκτες του να μην μπορούν να κάνουν παιχνίδι σήκωσε από τον πάγκο και τους Μπίσκαν, Βύντρα και Μάνζτιο (προς το τέλος).

Τελικά, ο τεχνικός των φιλοξενούμενων δικαιώθηκε για την επιλογή του να κρατήσει το «δίδυμο» των Παπαδόπουλου-Σαλπιγγίδη μέχρι το τέλος, αφού με δύο προσωπικές ενέργειες, πέτυχαν το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης και έστειλαν στα ουράνια τον ίδιο αλλά και τους χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Οι «πράσινοι» μπορεί να μην κατακτήσουν (εκτός και αν ο Ολυμπιακός αυτοκτονήσει) τον τίτλο, ωστόσο θα μπορέσουν να λένε ότι κέρδισαν με το ίδιο σκορ τους «ερυθρόλευκους» μέσα και έξω από την έδρα τους ενώ σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα είναι και το απόλυτο φαβορί για την κατάληψη της δεύτερης θέσης μετά και την συντριβή της ΑΕΚ πριν λίγο καιρό.