Ο Ρίμπο και... τα βολέ!
To SPORT 24 αναλύει την εικόνα της ΑΕΚ στο πρώτο δυνατό φιλικό επί ολλανδικού εδάφους
Δεν υπάρχουν όμως μόνο ενθαρρυντικά στοιχεία όταν βλέπει κανείς έναν τερματοφύλακα (Μορέτο) που θυμίζει… ερασιτέχνη με τη μπάλα στα πόδια και τον Λυμπερόπουλο να μην βρίσκεται καθόλου με τον Ρίμπο. Το
SPORT 24 είδε έτσι το πρώτο σοβαρό φιλικό της ΑΕΚ με τη Στεάουα Βουκουρεστίου:
Επιτέλους έχει πλάγια μπακ!
Χωρίς καμία μομφή για τα παιδιά που μόχθησαν και προσπάθησαν φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ, η αλήθεια είναι ότι με βασικούς τον Κόντη και τον Τζιωρτζιόπουλο, καμία ομάδα δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Ακόμη και ο πολύτιμος Γεωργέας έχει σημαντικές ατέλειες στο παιχνίδι του. Όχι βέβαια ότι ο Έντσο Ράμος είναι τέλειος, μόλις έκλεισε τα 20, μαθαίνει τη θέση ακόμα. Ο Μάρτιν Αρουαμπαρένα όμως είναι το τέλειο μπακ, τουλάχιστον για μια ομάδα του βεληνεκούς της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Ο Αργεντινός είναι απροσπέλαστος αμυντικά κι εκτός από την πλευρά του, στην οποία απαγορεύει στον εαυτό του να χάσει μονομαχία, καλύπτει και ως τρίτος στόπερ όλες τις ατέλειες που στην παρούσα φάση (κι είναι λογικό αφού τώρα μαθαίνουν ο ένας τον άλλον) παρουσιάζει το δίδυμο Δέλλας - Άλβες. Η οξυδέρκειά του είναι το προσόν που του επιτρέπει να διαβάζει τα κενά και να καλύπτει τους δύο κεντρικούς αμυντικούς.
Κάτι που αναμφίβολα δεν είναι σε θέση να κάνει ακόμα ο Ράμος, ο οποίος ωστόσο έδειξε πολύ καλά στοιχεία γιατί έπαιξε όλη την πλευρά με συνέπεια και σιγουριά. Δεν έκανε λάθη, δεν πούλησε μπάλες, αντιθέτως βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη από τις πτέρυγες ενώ και στην άμυνα έδειξε βελτίωση. Το πρόβλημα της ΑΕΚ στα άκρα ήταν έντονο τα τελευταία χρόνια και για να ακριβολογούμε, από τότε που οι Κασάπης και Μπορμπόκης αποχώρησαν από την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Φαίνεται όμως ότι οι Ράμος και Αρουαμπαρένα θα δώσουν και πάλι οντότητα στα άκρα της ομάδας.
Η μία φάση του Ρίμπο
Για τον Ριβάλντο δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Η ΑΕΚ τον απέκτησε για να «καθαρίζει» τα ματς που είτε δυσκολεύεται από τη δυναμική του αντιπάλου, είτε έχει κακή απόδοση ή απλά ταλαιπωρείται από γκίνια. Ο Βραζιλιάνος θα κάνει την ενέργεια που απαιτείται για να φύγει νικητής από το γήπεδο, όπως ακριβώς το έπραξε στο πρώτο ημίχρονο. Με μια ατομική ενέργεια που δύσκολα μπορεί να κάνει άλλος παίκτης της Ένωσης περισσότερες από 2-3 φορές σε μια σεζόν. Εκείνος σαφώς και το μπορεί σε κάθε αγώνα!
Η ποιότητα του Ριβάλντο καθιστά την επιθετική γραμμή της ΑΕΚ επικίνδυνη ακόμα και στην πιο κακή βραδιά της. Ωστόσο παρατηρείται μια δυσλειτουργία… Ο Λυμπερόπουλος δεν είναι ο φορ που θα κινηθεί με τη μπάλα μπροστά του, τη θέλει στα πόδια του. Όμως στους χώρους που κινούνταν πέρυσι, δεσπόζει πλέον η μεγαλειώδης φιγούρα του Ρίμπο. Είναι νωρίς για συμπεράσματα, αλλά έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε το πώς οι δυο τους θα βρουν την απαραίτητη χημεία στη συνεργασία τους. Γιατί ο Λύμπε αποχώρησε από το γήπεδο και στην έκφρασή του ήταν φανερός ο προβληματισμός μετά από τόσο κακή απόδοση.
Μάθε παιδί μου… βολέ!
Είναι περίπτωση τελικά ο Μαρτσέλο Μορέτο. Τα πλούσια σωματικά προσόντα του, ο τσαμπουκάς του, οι φωνές του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα σε «ψήνουν» ότι πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση τερματοφύλακα. Καλά όλα αυτά, μέχρι να έρθει η μπάλα στα πόδια του. Γιατί ως ποδοσφαιριστής ο Βραζιλιάνος είναι επικίνδυνος. Στο πρώτο ημίχρονο απομάκρυνε τη μπάλα με τα πόδια επτά φορές και ιδού η στατιστική του: τρία πλάγια άουτ, τρεις πάσες στον αντίπαλο (η μία εκ των οποίων στο ύψος της μεγάλης περιοχής) και μόλις μία σωστή μεταβίβαση. Στο δεύτερο μέρος έκανε 5 βολέ και μόλις 2 βρήκαν συμπαίκτη του.
Πολύ σημαντικό πρόβλημα για μια ομάδα που είχε μάθει να ξεκινά το παιχνίδι της από τον τερματοφύλακά της. Θυμηθείτε απλώς πόσες φορές η ΑΕΚ ανέβαινε πάνω από τη μεσαία γραμμή και ο Σορεντίνο προωθούσε τη μπάλα έξω από την περιοχή του για να «ξεκινήσει» την επίθεση της ομάδας. Ο Μορέτο δεν τολμά να βγει ούτε από το… μικρό κάδρο με τη μπάλα στα πόδια ενώ κάθε πάσα του μοιάζει με… ωρολογιακή βόμβα. Τη γνωρίζαμε την αδυναμία του, αλλά με αυτά που έδειξε, ο Φερέρ δύσκολα θα τον εμπιστευτεί ως βασικό.
Δίδυμο δύναμης
Ο Τραϊανός Δέλλας δείχνει ότι διανύει ημέρες 2004. Στεγνός, έχοντας αποβάλει τα περιττά κιλά, δίχως τον φόβο του μυϊκού τραυματισμού να τον τρενάρει, δυνατός και αποφασιστικός στις επεμβάσεις του. Όπως τότε, στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Είναι φανερό ότι μυϊκά και πνευματικά βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση των τελευταίων δύο ετών που αγωνίζεται στην ΑΕΚ και αυτό τον γεμίζει αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του.
Εξίσου καλός ήταν όμως και ο Ζεράλδο Άλβες. Πάντα πρώτος στην μπάλα, δεν έχασε καμία προσωπική μονομαχία, κάλυπτε με τις εξαιρετικές τοποθετήσεις του τη φανερή αδυναμία του: την έλλειψη ταχύτητας. Με τον Δέλλα συνεργάζεται άψογα, μοναδικό ψεγάδι αυτής της συνεργασίας φαντάζει η έκρηξη που λείπει και από τους δύο. Πρόκειται για δύο αργά σέντερ μπακ τα οποία πρέπει να δούμε και απέναντι σε επιθετικούς διαφορετικού τύπου από τα βαριά φορ της Στεάουα. Γενικά πάντως δείχνουν ότι βρίσκονται μέσα στο γήπεδο και ότι έχει καταλάβει ο ένας τον ρόλο του άλλου.
Επιτέλους έχει πλάγια μπακ!
Χωρίς καμία μομφή για τα παιδιά που μόχθησαν και προσπάθησαν φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ, η αλήθεια είναι ότι με βασικούς τον Κόντη και τον Τζιωρτζιόπουλο, καμία ομάδα δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Ακόμη και ο πολύτιμος Γεωργέας έχει σημαντικές ατέλειες στο παιχνίδι του. Όχι βέβαια ότι ο Έντσο Ράμος είναι τέλειος, μόλις έκλεισε τα 20, μαθαίνει τη θέση ακόμα. Ο Μάρτιν Αρουαμπαρένα όμως είναι το τέλειο μπακ, τουλάχιστον για μια ομάδα του βεληνεκούς της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Ο Αργεντινός είναι απροσπέλαστος αμυντικά κι εκτός από την πλευρά του, στην οποία απαγορεύει στον εαυτό του να χάσει μονομαχία, καλύπτει και ως τρίτος στόπερ όλες τις ατέλειες που στην παρούσα φάση (κι είναι λογικό αφού τώρα μαθαίνουν ο ένας τον άλλον) παρουσιάζει το δίδυμο Δέλλας - Άλβες. Η οξυδέρκειά του είναι το προσόν που του επιτρέπει να διαβάζει τα κενά και να καλύπτει τους δύο κεντρικούς αμυντικούς.
Κάτι που αναμφίβολα δεν είναι σε θέση να κάνει ακόμα ο Ράμος, ο οποίος ωστόσο έδειξε πολύ καλά στοιχεία γιατί έπαιξε όλη την πλευρά με συνέπεια και σιγουριά. Δεν έκανε λάθη, δεν πούλησε μπάλες, αντιθέτως βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη από τις πτέρυγες ενώ και στην άμυνα έδειξε βελτίωση. Το πρόβλημα της ΑΕΚ στα άκρα ήταν έντονο τα τελευταία χρόνια και για να ακριβολογούμε, από τότε που οι Κασάπης και Μπορμπόκης αποχώρησαν από την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Φαίνεται όμως ότι οι Ράμος και Αρουαμπαρένα θα δώσουν και πάλι οντότητα στα άκρα της ομάδας.
Η μία φάση του Ρίμπο
Για τον Ριβάλντο δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Η ΑΕΚ τον απέκτησε για να «καθαρίζει» τα ματς που είτε δυσκολεύεται από τη δυναμική του αντιπάλου, είτε έχει κακή απόδοση ή απλά ταλαιπωρείται από γκίνια. Ο Βραζιλιάνος θα κάνει την ενέργεια που απαιτείται για να φύγει νικητής από το γήπεδο, όπως ακριβώς το έπραξε στο πρώτο ημίχρονο. Με μια ατομική ενέργεια που δύσκολα μπορεί να κάνει άλλος παίκτης της Ένωσης περισσότερες από 2-3 φορές σε μια σεζόν. Εκείνος σαφώς και το μπορεί σε κάθε αγώνα!
Η ποιότητα του Ριβάλντο καθιστά την επιθετική γραμμή της ΑΕΚ επικίνδυνη ακόμα και στην πιο κακή βραδιά της. Ωστόσο παρατηρείται μια δυσλειτουργία… Ο Λυμπερόπουλος δεν είναι ο φορ που θα κινηθεί με τη μπάλα μπροστά του, τη θέλει στα πόδια του. Όμως στους χώρους που κινούνταν πέρυσι, δεσπόζει πλέον η μεγαλειώδης φιγούρα του Ρίμπο. Είναι νωρίς για συμπεράσματα, αλλά έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε το πώς οι δυο τους θα βρουν την απαραίτητη χημεία στη συνεργασία τους. Γιατί ο Λύμπε αποχώρησε από το γήπεδο και στην έκφρασή του ήταν φανερός ο προβληματισμός μετά από τόσο κακή απόδοση.
Μάθε παιδί μου… βολέ!
Είναι περίπτωση τελικά ο Μαρτσέλο Μορέτο. Τα πλούσια σωματικά προσόντα του, ο τσαμπουκάς του, οι φωνές του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα σε «ψήνουν» ότι πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση τερματοφύλακα. Καλά όλα αυτά, μέχρι να έρθει η μπάλα στα πόδια του. Γιατί ως ποδοσφαιριστής ο Βραζιλιάνος είναι επικίνδυνος. Στο πρώτο ημίχρονο απομάκρυνε τη μπάλα με τα πόδια επτά φορές και ιδού η στατιστική του: τρία πλάγια άουτ, τρεις πάσες στον αντίπαλο (η μία εκ των οποίων στο ύψος της μεγάλης περιοχής) και μόλις μία σωστή μεταβίβαση. Στο δεύτερο μέρος έκανε 5 βολέ και μόλις 2 βρήκαν συμπαίκτη του.
Πολύ σημαντικό πρόβλημα για μια ομάδα που είχε μάθει να ξεκινά το παιχνίδι της από τον τερματοφύλακά της. Θυμηθείτε απλώς πόσες φορές η ΑΕΚ ανέβαινε πάνω από τη μεσαία γραμμή και ο Σορεντίνο προωθούσε τη μπάλα έξω από την περιοχή του για να «ξεκινήσει» την επίθεση της ομάδας. Ο Μορέτο δεν τολμά να βγει ούτε από το… μικρό κάδρο με τη μπάλα στα πόδια ενώ κάθε πάσα του μοιάζει με… ωρολογιακή βόμβα. Τη γνωρίζαμε την αδυναμία του, αλλά με αυτά που έδειξε, ο Φερέρ δύσκολα θα τον εμπιστευτεί ως βασικό.
Δίδυμο δύναμης
Ο Τραϊανός Δέλλας δείχνει ότι διανύει ημέρες 2004. Στεγνός, έχοντας αποβάλει τα περιττά κιλά, δίχως τον φόβο του μυϊκού τραυματισμού να τον τρενάρει, δυνατός και αποφασιστικός στις επεμβάσεις του. Όπως τότε, στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Είναι φανερό ότι μυϊκά και πνευματικά βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση των τελευταίων δύο ετών που αγωνίζεται στην ΑΕΚ και αυτό τον γεμίζει αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του.
Εξίσου καλός ήταν όμως και ο Ζεράλδο Άλβες. Πάντα πρώτος στην μπάλα, δεν έχασε καμία προσωπική μονομαχία, κάλυπτε με τις εξαιρετικές τοποθετήσεις του τη φανερή αδυναμία του: την έλλειψη ταχύτητας. Με τον Δέλλα συνεργάζεται άψογα, μοναδικό ψεγάδι αυτής της συνεργασίας φαντάζει η έκρηξη που λείπει και από τους δύο. Πρόκειται για δύο αργά σέντερ μπακ τα οποία πρέπει να δούμε και απέναντι σε επιθετικούς διαφορετικού τύπου από τα βαριά φορ της Στεάουα. Γενικά πάντως δείχνουν ότι βρίσκονται μέσα στο γήπεδο και ότι έχει καταλάβει ο ένας τον ρόλο του άλλου.