Ο Στιβ Κωνσταντινίδης στο SPORT 24
Το SPORT 24 ξεφυλλίζει το ημερολόγιο του ''ιεραπόστολου της μπάλας'' Στιβ Κωνσταντινίδη
Νεπάλ, Ινδία και τώρα Μαλάουι είναι τρεις χώρες που ο «ιεραπόστολος της μπάλας» διέδωσε το μήνυμα του ποδοσφαίρου αλλά ο καημός για να βρεθεί σε ομάδα της Ελλάδας παραμένει άσβεστος.
Ιδίως τώρα που όπως αποκαλύπτει στο SPORT 24 το ποτήρι της ανοχής για την κατάσταση που επικρατεί στο Μαλάουι ξεχείλισε και έλαβε απόφαση ότι θα πρέπει να αποχωρήσει από εκεί, ειδοποιώντας την ομοσπονδία.
Το κατάλληλο χρονικό σημείο για τον 46χρονο προπονητή, που εκτιμά ο Αρσέν Βενγκέρ και ο Μαρκ Χιούζ του πρότεινε θέση σκάουτερ, προκειμένου να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο.
"Ένα πράγμα υπάρχει στη ζωή μου το ποδόσφαιρο" λέει με εξομολογητικό ύφος στο SPORT 24 από το σπίτι του στο Μαλάουι, όπου τα... κουνούπια μοιάζουν με σμήνος από τα "Πουλιά" του Χίτσκοκ.
Άλλωστε το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τη διαφυγή του. Μια απόδραση από την εισβολή στην Αμμόχωστο από τους Τούρκους, τον θάνατο της μητέρας του το 1975, τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Η εξωτική πρόταση, η... αγελάδα και το νερό στους αστράγαλους
Η καριέρα του ως προπονητή άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου είχε πάει να συναντήσει τον αδερφό του. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1992, όπου για δύο χρόνια ήταν προπονητής στον Απόλλωνα Λεμεσού.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Κύπρο άρχισε να δικτυώνεται και το 1999 ήλθε η πρώτη…εξωτική πρόταση.
"Συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα για το ασιατικό ποδόσφαιρο υπό την αιγίδα της αγγλικής ομοσπονδίας. Μετά από 6-7 μήνες με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν αν θέλω να δουλέψω στο Νεπάλ. Και δέχθηκα".
Η αρχή ενός ποδοσφαιρικού παραμυθιού. Για μια ομάδα που ουσιαστικά δεν υπήρχε και σε μια κοινωνία με εντελώς ξένη κουλτούρα από τη δική του. "Μόλις έφτασα φύγαμε από το αεροδρόμιο με ένα αυτοκίνητο που είχε έλθει να με παραλάβει.
Στη μέση του δρόμου είδα μια αγελάδα να κάθεται άνετα και να έχει διακόψει την κυκλοφορία. Όλα τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, είχε δημιουργηθεί ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο και εγώ αναρωτιόμουν γιατί δεν τη μετακινούσε κάποιος.
"Όποιος την αγγίξει θα φάει φυλακή δέκα χρόνια" μου είπε ο οδηγός αποστομωτικά» και ο Κωνσταντινίδης άρχισε να εισέρχεται σε έναν κόσμο που ούτε καν είχε φανταστεί.
"Η πρώτη προπόνηση στο Νεπάλ συνέπεσε με την εποχή των βροχών. Η ομίχλη ήταν έντονη και οι σκνίπες έκαναν ανυπόφορη την ατμόσφαιρα. Η βροχή ήταν κατακλυσμιαία.
Όταν έφτασα στο γήπεδο είδα τους παίκτες να φορά ο καθένας διαφορετική στολή και το νερό να τους έχει καλύψει τα πόδια μέχρι τον αστράγαλο. Κυριεύθηκα από απογοήτευση και αναρωτήθηκα φωναχτά: Που είμαι;"
Σε εκείνο το γήπεδο τα τέρματα δεν είχαν δίχτυα, οι παίκτες έτρωγαν τρεις φορές την ημέρα ρύζι και οι μπάλες ήταν σαν τις…χελώνες καρέτα –καρέτα. Είδος προς εξαφάνιση.
Κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να τους συμμαζέψει και να φτάσει εκεί όπου πέφτει επιβλητικά η σκιά του Έβερεστ στο αποκορύφωμα της καριέρας του, συμμετέχοντας στον τελικό του κυπέλλου Νοτιανατολικής Ασίας, χάνοντας τελικά 4-0 από τη μετέπειτα ομάδα του την Ινδία.
"Η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν αυτή. Κανείς δεν το περίμενε. Εκείνη την ημέρα οι οδηγοί που ήταν εκεί για να πηγαίνουν τους ορειβάτες στο Έβερεστ πραγματοποίησαν απεργία για να δουν την αναμέτρηση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μείζον ζήτημα για τον τουρισμό.
Ήταν μαγικές στιγμέςς. Ο πρίγκιπας του Νεπάλ μετά τον ημιτελικό έστειλε τον προσωπικό του φρουρό και πήγα στον θρόνο. Ήταν στιγμή έντασης. Τον πρίγκιπα στο Νεπάλ δεν μπορείς να τον αγγίξεις, δεν μπορείς καν να τον κοιτάξεις.
Με είδε και με ανοιχτά τα χέρια κατευθύνθηκε προς τα πάνω μου. Μου είπε: Έκανες τη χώρα μας υπερήφανη. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή όταν τιμήθηκα από το βασιλιά καθώς έγινα ο πρώτος ξένος που λαμβάνει τέτοια τιμή".
Στο Νεπάλ έμεινε για δύο χρόνια και οι αναμνήσεις είναι οι θετικότερες. "Είναι πολύ ζεστοί άνθρωποι. Δεν γκρινιάζουν πολύ και είναι καλοί τεχνίτες. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλοί αλλά μπορούν να παίξουν αρκετά σκληρά, αν το θελήσουν. Αν είχαν τις γηπεδικές εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε καλούς παίκτες".
Το μελίσσι κόσμου, η Μίλγουολ και ο σωματοφύλακας
Η καλή δουλειά του είχε προκαλέσει ήδη αντίκτυπο και η πρόταση της Ινδίας έγινε αποδεκτή. "Όταν προσγειώθηκα στη Βομβάη είδα ένα μελίσσι κόσμου να τρέχει αριστερά και δεξιά.
Πολύς κόσμος, αφού αναρωτήθηκα τι γίνεται; Μου είπαν ότι είναι φυσιολογικό να βρίσκεται τόσος κόσμος στο δρόμο. Μπορεί να ήταν και 100000".
Η ζωή δεν ήταν εύκολη ούτε εκεί. Η ανέχεια ήταν πρωταγωνίστρια στους δρόμους της Ινδίας, όπου διέσχιζε ο Κωνσταντινίδης προκειμένου να ανακαλύψει ταλέντα.
"Έπαιρνα το τρένο από Βομβάη – Καλκούτα. Τριάντα ώρες απόσταση. Πήγαινα έβλεπα παιχνίδια, όπως και στη Γκόα. Το επίπεδο ήταν αρκετά υψηλό. Οι παίκτες δεν έκαναν άλλη δουλειά και ασχολούνταν μόνο με το ποδόσφαιρο.
Ταξίδευα κάθε ημέρα για να βλέπω ματς. Κερδίσαμε το LG Cup και την Μποταφόγκο και είχαμε μια αρκετά καλή ομάδα. Ο αρχηγός μας μάλιστα έπαιζε στην Μπέρι για τρία χρόνια. Αν δεν υπήρχε η πρόταση από τη Μίλγουολ μπορεί να είχα μείνει".
Στη Μίλγουολ η εμπειρία ήταν μοναδική, αν και εκεί υπήρχαν δυσκολίες όταν κλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2005 να αναλάβει κόουτς της ομάδας. Μερικές στιγμές όμως χαράχτηκαν στη μνήμη του.
"Κληρωθήκαμε με την Έβερτον στο κύπελλο Αγγλίας. Την ημέρα του αγώνα βγήκα στο Γκούντισον Παρκ με το κοντομάνικο μπροστά σε 35000 ανθρώπους. Στάθηκα εκεί, περιστράφηκα γύρω από τον εαυτό μου και ψέλισα "This is it"!
Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αλλά κάτι καταφέραμε. Στην αρχή ενώ ήμασταν εφτά ματς χωρίς νίκη καταφέραμε να σπάσουμε το αήττητο των Γουλβς του Γκλεν Χοντλ".
Η Μίλγουολ υποβιβάστηκε από την Τσάμπιονσιπ εκείνη τη σεζόν έχοντας αλλάξει τρεις μάνατζερ και με μοναδική σταθερά τον κόουτς Στιβ Κωνσταντινίδη. Η ισχυρότερη ανάμνηση πάντως ήταν η εξέδρα.
"Οι οπαδοί μας είναι σκληροί αλλά απίστευτοι. Εγώ είχα έναν σωματοφύλακα τον Τρέβορ όμως και μου έλεγε συνέχεια Στιβ μην αγχώνεσαι, όσο είμαι μαζί σου δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα".
Οι 30 μπάλες, το AIDS και το football manager
Η πρόταση από το Μαλάουι δεν άργησε να έλθει. Η πρόταση έγινε αποδεκτή αλλά ούτε ο ίδιος δεν γνώρισε τι πρόκειται να συναντήσει. "Από πού να ξεκινήσω. Συνάντησα το απόλυτο χάος. Ομάδες που δεν είχαν μπάλες για να αγωνιστούν.
Παιδιά που έπαιζαν στους δρόμους χωρίς παπούτσια. Ήταν οι χειρότερες δυνατές συνθήκες αλλά εκεί βρήκα και το περισσότερο ταλέντο από όλες τις χώρες που επισκέφτηκα. Δεν είχανε τίποτα σχεδόν. Ούτε στολές, ούτε μπάλες. Η ΦΙΦΑ μας έστειλε 30 μπάλες και έτσι αρχίζαμε να προπονούμαστε. Γενικά η κατάσταση είναι η χειρότερη. Να φανταστείς ότι κάθε πολίτης του Μαλάουι κερδίζει μόλις 30 δολάρια τον μήνα"
.
Η ζωή, όπως αντιλαμβάνεται κανείς κάθε άλλο παρά εύκολη είναι στην αφρικάνικη χώρα. "Στο Μαλάουι υπάρχει μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας, κυρίως από το AIDS . Οι γυναίκες δεν έχουν πρόβλημα να πάνε με οποιονδήποτε χωρίς προφυλάξεις και καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων είναι τα 45 χρόνια. Έπαιρνα προληπτικά χάπια για 3 μήνες και κάνω συνεχώς εξετάσεις.
Άλλα έτσι και αλλιώς εγώ είμαι καλό παιδί. Δεν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω. Είμαι σε ένα ωραίο σπίτι και συνήθως παίζω football manager και παρακολουθώ δορυφορική τηλεόραση. Βλέπω και τι γίνεται στην Ελλάδα"
, τη χώρα όπου θα ήθελε να συνεχίσει την καριέρα του καθώς από τον Ιούνιο θα είναι ελεύθερος.
Η απογοήτευση, ο Βενγκέρ και η συγκίνηση από την κόρη του
"Ξέρω ότι αν βρεθώ σε μια ομάδα μπορώ να κάνω την διαφορά. Είμαι όμως λίγο απογοητευμένος γιατί δεν μου έχει δοθεί μια ευκαιρία. Σε προκαλώ να βρεις προπονητή με τον ίδιο ζήλο. Έχω απίστευτο πάθος. Θυμάμαι όταν αντιμετωπίσαμε τη Νότια Αφρική, ο Παρέιρα μετά το τέλος του ματς με ρώτησε έκπληκτος "τι έκανες σε αυτούς; Πόσο καιρό είσαι στην ομάδα".
Ο Κωνσταντινίδης με τη βαθιά γνώση του για το ποδόσφαιρο της Αφρικής θα μπορούσε εύκολα να καταδείξει στόχους από την Μαύρη Ήπειρο, όπου θα αγοράζονταν έναντι πινακίου φακής και θα μεταπωλούνταν σε τιμή χρυσαφιού.
"Η αλήθεια είναι ότι πλέον έχω τεράστιες διασυνδέσεις εδώ. Μπορώ δηλαδή να προσφέρω από αρκετά πόστα. Το όνειρο μου είναι να βρεθώ στην Ελλάδα. Αυτό που ήθελα είναι να βρίσκομαι σε μια ομάδα στην Ελλάδα.
Παρότι γνωρίζω ότι δεν υπάρχει όραμα και δεν έχουν υπομονή παρά ταύτα θέλω να δοκιμάσω"
λέει ο Κωνσταντινίδης ο οποίος είχε επαφή κάποτε με Νίκη και Ολυμπιακού Βόλου χωρίς να ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις. .
Τακτικός συνομιλητής του Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος του είχε πει "γιατί δεν μένεις στην Ευρώπης. Αν είχες πετύχει στην Ευρώπη αυτά που πραγματοποίησες με την Ινδία τότε θα βρισκόσουν στο Τσάμπιονς Λιγκ" θέλει πλέον μια ευκαιρία.
Έτσι ώστε να βρεθεί πιο κοντά στην οικογένεια του. Τη γυναίκα του Λουκία και τις τρεις κόρες του. Στις μακρές τηλεφωνικές επικοινωνίες ο Κωνσταντίνιδης συγκινείται όταν ακούει: “I love you daddy. Ήθελα να κλάψω όταν το άκουσα για πρώτη φορά” λέει και αυτό αποτελεί τη κινητήριο δύναμη του για να αφήσει τα πάντα πίσω του και να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό του όνειρο.
Ιδίως τώρα που όπως αποκαλύπτει στο SPORT 24 το ποτήρι της ανοχής για την κατάσταση που επικρατεί στο Μαλάουι ξεχείλισε και έλαβε απόφαση ότι θα πρέπει να αποχωρήσει από εκεί, ειδοποιώντας την ομοσπονδία.
Το κατάλληλο χρονικό σημείο για τον 46χρονο προπονητή, που εκτιμά ο Αρσέν Βενγκέρ και ο Μαρκ Χιούζ του πρότεινε θέση σκάουτερ, προκειμένου να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο.
"Ένα πράγμα υπάρχει στη ζωή μου το ποδόσφαιρο" λέει με εξομολογητικό ύφος στο SPORT 24 από το σπίτι του στο Μαλάουι, όπου τα... κουνούπια μοιάζουν με σμήνος από τα "Πουλιά" του Χίτσκοκ.
Άλλωστε το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τη διαφυγή του. Μια απόδραση από την εισβολή στην Αμμόχωστο από τους Τούρκους, τον θάνατο της μητέρας του το 1975, τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Η εξωτική πρόταση, η... αγελάδα και το νερό στους αστράγαλους
Η καριέρα του ως προπονητή άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου είχε πάει να συναντήσει τον αδερφό του. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1992, όπου για δύο χρόνια ήταν προπονητής στον Απόλλωνα Λεμεσού.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Κύπρο άρχισε να δικτυώνεται και το 1999 ήλθε η πρώτη…εξωτική πρόταση.
"Συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα για το ασιατικό ποδόσφαιρο υπό την αιγίδα της αγγλικής ομοσπονδίας. Μετά από 6-7 μήνες με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν αν θέλω να δουλέψω στο Νεπάλ. Και δέχθηκα".
Η αρχή ενός ποδοσφαιρικού παραμυθιού. Για μια ομάδα που ουσιαστικά δεν υπήρχε και σε μια κοινωνία με εντελώς ξένη κουλτούρα από τη δική του. "Μόλις έφτασα φύγαμε από το αεροδρόμιο με ένα αυτοκίνητο που είχε έλθει να με παραλάβει.
Στη μέση του δρόμου είδα μια αγελάδα να κάθεται άνετα και να έχει διακόψει την κυκλοφορία. Όλα τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, είχε δημιουργηθεί ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο και εγώ αναρωτιόμουν γιατί δεν τη μετακινούσε κάποιος.
"Όποιος την αγγίξει θα φάει φυλακή δέκα χρόνια" μου είπε ο οδηγός αποστομωτικά» και ο Κωνσταντινίδης άρχισε να εισέρχεται σε έναν κόσμο που ούτε καν είχε φανταστεί.
"Η πρώτη προπόνηση στο Νεπάλ συνέπεσε με την εποχή των βροχών. Η ομίχλη ήταν έντονη και οι σκνίπες έκαναν ανυπόφορη την ατμόσφαιρα. Η βροχή ήταν κατακλυσμιαία.
Όταν έφτασα στο γήπεδο είδα τους παίκτες να φορά ο καθένας διαφορετική στολή και το νερό να τους έχει καλύψει τα πόδια μέχρι τον αστράγαλο. Κυριεύθηκα από απογοήτευση και αναρωτήθηκα φωναχτά: Που είμαι;"
Σε εκείνο το γήπεδο τα τέρματα δεν είχαν δίχτυα, οι παίκτες έτρωγαν τρεις φορές την ημέρα ρύζι και οι μπάλες ήταν σαν τις…χελώνες καρέτα –καρέτα. Είδος προς εξαφάνιση.
Κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να τους συμμαζέψει και να φτάσει εκεί όπου πέφτει επιβλητικά η σκιά του Έβερεστ στο αποκορύφωμα της καριέρας του, συμμετέχοντας στον τελικό του κυπέλλου Νοτιανατολικής Ασίας, χάνοντας τελικά 4-0 από τη μετέπειτα ομάδα του την Ινδία.
"Η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν αυτή. Κανείς δεν το περίμενε. Εκείνη την ημέρα οι οδηγοί που ήταν εκεί για να πηγαίνουν τους ορειβάτες στο Έβερεστ πραγματοποίησαν απεργία για να δουν την αναμέτρηση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μείζον ζήτημα για τον τουρισμό.
Ήταν μαγικές στιγμέςς. Ο πρίγκιπας του Νεπάλ μετά τον ημιτελικό έστειλε τον προσωπικό του φρουρό και πήγα στον θρόνο. Ήταν στιγμή έντασης. Τον πρίγκιπα στο Νεπάλ δεν μπορείς να τον αγγίξεις, δεν μπορείς καν να τον κοιτάξεις.
Με είδε και με ανοιχτά τα χέρια κατευθύνθηκε προς τα πάνω μου. Μου είπε: Έκανες τη χώρα μας υπερήφανη. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή όταν τιμήθηκα από το βασιλιά καθώς έγινα ο πρώτος ξένος που λαμβάνει τέτοια τιμή".
Στο Νεπάλ έμεινε για δύο χρόνια και οι αναμνήσεις είναι οι θετικότερες. "Είναι πολύ ζεστοί άνθρωποι. Δεν γκρινιάζουν πολύ και είναι καλοί τεχνίτες. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλοί αλλά μπορούν να παίξουν αρκετά σκληρά, αν το θελήσουν. Αν είχαν τις γηπεδικές εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε καλούς παίκτες".
Το μελίσσι κόσμου, η Μίλγουολ και ο σωματοφύλακας
Η καλή δουλειά του είχε προκαλέσει ήδη αντίκτυπο και η πρόταση της Ινδίας έγινε αποδεκτή. "Όταν προσγειώθηκα στη Βομβάη είδα ένα μελίσσι κόσμου να τρέχει αριστερά και δεξιά.
Πολύς κόσμος, αφού αναρωτήθηκα τι γίνεται; Μου είπαν ότι είναι φυσιολογικό να βρίσκεται τόσος κόσμος στο δρόμο. Μπορεί να ήταν και 100000".
Η ζωή δεν ήταν εύκολη ούτε εκεί. Η ανέχεια ήταν πρωταγωνίστρια στους δρόμους της Ινδίας, όπου διέσχιζε ο Κωνσταντινίδης προκειμένου να ανακαλύψει ταλέντα.
"Έπαιρνα το τρένο από Βομβάη – Καλκούτα. Τριάντα ώρες απόσταση. Πήγαινα έβλεπα παιχνίδια, όπως και στη Γκόα. Το επίπεδο ήταν αρκετά υψηλό. Οι παίκτες δεν έκαναν άλλη δουλειά και ασχολούνταν μόνο με το ποδόσφαιρο.
Ταξίδευα κάθε ημέρα για να βλέπω ματς. Κερδίσαμε το LG Cup και την Μποταφόγκο και είχαμε μια αρκετά καλή ομάδα. Ο αρχηγός μας μάλιστα έπαιζε στην Μπέρι για τρία χρόνια. Αν δεν υπήρχε η πρόταση από τη Μίλγουολ μπορεί να είχα μείνει".
Στη Μίλγουολ η εμπειρία ήταν μοναδική, αν και εκεί υπήρχαν δυσκολίες όταν κλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2005 να αναλάβει κόουτς της ομάδας. Μερικές στιγμές όμως χαράχτηκαν στη μνήμη του.
"Κληρωθήκαμε με την Έβερτον στο κύπελλο Αγγλίας. Την ημέρα του αγώνα βγήκα στο Γκούντισον Παρκ με το κοντομάνικο μπροστά σε 35000 ανθρώπους. Στάθηκα εκεί, περιστράφηκα γύρω από τον εαυτό μου και ψέλισα "This is it"!
Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αλλά κάτι καταφέραμε. Στην αρχή ενώ ήμασταν εφτά ματς χωρίς νίκη καταφέραμε να σπάσουμε το αήττητο των Γουλβς του Γκλεν Χοντλ".
Η Μίλγουολ υποβιβάστηκε από την Τσάμπιονσιπ εκείνη τη σεζόν έχοντας αλλάξει τρεις μάνατζερ και με μοναδική σταθερά τον κόουτς Στιβ Κωνσταντινίδη. Η ισχυρότερη ανάμνηση πάντως ήταν η εξέδρα.
"Οι οπαδοί μας είναι σκληροί αλλά απίστευτοι. Εγώ είχα έναν σωματοφύλακα τον Τρέβορ όμως και μου έλεγε συνέχεια Στιβ μην αγχώνεσαι, όσο είμαι μαζί σου δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα".
Οι 30 μπάλες, το AIDS και το football manager
Η πρόταση από το Μαλάουι δεν άργησε να έλθει. Η πρόταση έγινε αποδεκτή αλλά ούτε ο ίδιος δεν γνώρισε τι πρόκειται να συναντήσει. "Από πού να ξεκινήσω. Συνάντησα το απόλυτο χάος. Ομάδες που δεν είχαν μπάλες για να αγωνιστούν.
Παιδιά που έπαιζαν στους δρόμους χωρίς παπούτσια. Ήταν οι χειρότερες δυνατές συνθήκες αλλά εκεί βρήκα και το περισσότερο ταλέντο από όλες τις χώρες που επισκέφτηκα. Δεν είχανε τίποτα σχεδόν. Ούτε στολές, ούτε μπάλες. Η ΦΙΦΑ μας έστειλε 30 μπάλες και έτσι αρχίζαμε να προπονούμαστε. Γενικά η κατάσταση είναι η χειρότερη. Να φανταστείς ότι κάθε πολίτης του Μαλάουι κερδίζει μόλις 30 δολάρια τον μήνα"
.
Η ζωή, όπως αντιλαμβάνεται κανείς κάθε άλλο παρά εύκολη είναι στην αφρικάνικη χώρα. "Στο Μαλάουι υπάρχει μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας, κυρίως από το AIDS . Οι γυναίκες δεν έχουν πρόβλημα να πάνε με οποιονδήποτε χωρίς προφυλάξεις και καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων είναι τα 45 χρόνια. Έπαιρνα προληπτικά χάπια για 3 μήνες και κάνω συνεχώς εξετάσεις.
Άλλα έτσι και αλλιώς εγώ είμαι καλό παιδί. Δεν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω. Είμαι σε ένα ωραίο σπίτι και συνήθως παίζω football manager και παρακολουθώ δορυφορική τηλεόραση. Βλέπω και τι γίνεται στην Ελλάδα"
, τη χώρα όπου θα ήθελε να συνεχίσει την καριέρα του καθώς από τον Ιούνιο θα είναι ελεύθερος.
Η απογοήτευση, ο Βενγκέρ και η συγκίνηση από την κόρη του
"Ξέρω ότι αν βρεθώ σε μια ομάδα μπορώ να κάνω την διαφορά. Είμαι όμως λίγο απογοητευμένος γιατί δεν μου έχει δοθεί μια ευκαιρία. Σε προκαλώ να βρεις προπονητή με τον ίδιο ζήλο. Έχω απίστευτο πάθος. Θυμάμαι όταν αντιμετωπίσαμε τη Νότια Αφρική, ο Παρέιρα μετά το τέλος του ματς με ρώτησε έκπληκτος "τι έκανες σε αυτούς; Πόσο καιρό είσαι στην ομάδα".
Ο Κωνσταντινίδης με τη βαθιά γνώση του για το ποδόσφαιρο της Αφρικής θα μπορούσε εύκολα να καταδείξει στόχους από την Μαύρη Ήπειρο, όπου θα αγοράζονταν έναντι πινακίου φακής και θα μεταπωλούνταν σε τιμή χρυσαφιού.
"Η αλήθεια είναι ότι πλέον έχω τεράστιες διασυνδέσεις εδώ. Μπορώ δηλαδή να προσφέρω από αρκετά πόστα. Το όνειρο μου είναι να βρεθώ στην Ελλάδα. Αυτό που ήθελα είναι να βρίσκομαι σε μια ομάδα στην Ελλάδα.
Παρότι γνωρίζω ότι δεν υπάρχει όραμα και δεν έχουν υπομονή παρά ταύτα θέλω να δοκιμάσω"
λέει ο Κωνσταντινίδης ο οποίος είχε επαφή κάποτε με Νίκη και Ολυμπιακού Βόλου χωρίς να ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις. .
Τακτικός συνομιλητής του Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος του είχε πει "γιατί δεν μένεις στην Ευρώπης. Αν είχες πετύχει στην Ευρώπη αυτά που πραγματοποίησες με την Ινδία τότε θα βρισκόσουν στο Τσάμπιονς Λιγκ" θέλει πλέον μια ευκαιρία.
Έτσι ώστε να βρεθεί πιο κοντά στην οικογένεια του. Τη γυναίκα του Λουκία και τις τρεις κόρες του. Στις μακρές τηλεφωνικές επικοινωνίες ο Κωνσταντίνιδης συγκινείται όταν ακούει: “I love you daddy. Ήθελα να κλάψω όταν το άκουσα για πρώτη φορά” λέει και αυτό αποτελεί τη κινητήριο δύναμη του για να αφήσει τα πάντα πίσω του και να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό του όνειρο.