Η Εθνική έβγαλε αντίδραση μετά την ισοπαλία (1-1) με το Κόσοβο, επικράτησε 2-1 της Σουηδίας στο ΟΑΚΑ και έμεινε ζωντανή στη μάχη για τη δεύτερη θέση του ομίλου. Οι παίκτες του Φαν Σιπ παρουσίασαν πολύ καλή εικόνα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, διαχειρίστηκαν σωστά το παιχνίδι και έφτασαν σε μία σημαντική νίκη-απάντηση.

Απάντηση, πρώτα απ' όλα, στον εαυτό τους, αφού αποδείχθηκε πως έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να κοντράρουν ομάδες όπως η Ισπανία και η Σουηδία. Εκεί που τα "χαλάει" η γαλανόλευκη είναι σε ματς με υποδεέστερους αντιπάλους, όπου έχει τον τίτλο του φαβορί και καλείται να έχει εκείνη τον έλεγχο του παιχνιδιού. Μία αγωνιστική φιλοσοφία που, προς το παρόν, δείχνει ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει σε απόλυτο βαθμό.

Υπάρχει μέλλον, αλλά χρειάζεται υπομονή

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, κόντρα στους Σουηδούς είναι το γεγονός ότι δεν υστέρησε κανείς και προέκυψαν αρκετοί πρωταγωνιστές. Ο Ντίνος Μαυροπάνος είχε μία ηγετική παρουσία στην άμυνα, συνδυάζοντας το σωστό διάβασμα των (περισσότερων) φάσεων με τη δημιουργία από πίσω, δείχνοντας πως είναι αισθητά βελτιωμένος με την μπάλα στα πόδια. Απόρροια της εξέλιξης που έχει αγωνιζόμενος την τελευταία διετία ως βασικός στην Στουτγκάρδη.

Την ίδια στιγμή, οι Ανδρούτσος και Τσιμίκας, εν αντιθέσει με τον αγώνα κόντρα στο Κόσοβο, είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και κατ’ επέκταση σημαντική συμβολή στο "τρίποντο". Ο Ζέκα απέδειξε πόσο έλειψε στο προηγούμενο ματς, έστω κι αν η παρουσία του Σιώπη δεν ήταν αρνητική, ο Μπουχαλάκης βγάζει ποιότητα, ενώ οι Παυλίδης και Δουβίκας δείχνουν πως η Ελλάδα μπορεί να περιμένει κάτι δυνατό στη θέση "9" τα επόμενα χρόνια.

Επιπλέον, ο Χρήστος Τζόλης επιβεβαίωσε πως είναι… wonderkid, περνώντας ως αλλαγή στο 71’ και προσφέροντας την ασίστ για το 2-0 τρία λεπτά αργότερα. Ο Φαν Σιπ γνώριζε, εξαιτίας του τραυματισμού που ταλαιπωρούσε τον 19χρονο επιθετικό, ότι δεν μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει ως βασικό και επέλεξε να τον ρίξει στη μάχη στο τελευταίο 20λεπτο. Μία απόφαση που το βγήκε 100%, αφού ο Τζόλης ανέβασε επίπεδο την επιθετική γραμμή με τις διεμβολίσεις από τα αριστερά, προσφέροντας το απροσδόκητο στο παιχνίδι της Εθνικής.

Η ηγετική φυσιογνωμία του Μπακασέτα

Ειδική αναφορά αξίζει και στον Τάσο Μπακασέτα. Ο αρχηγός της Εθνικής δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης σε μεγάλο κομμάτι του αγώνα, αλλά μίλησε την κατάλληλη στιγμή. Στο σημείο, δηλαδή, που η Εθνική χρειαζόταν έναν ηγέτη να την οδηγήσει στο γκολ που θα την έβαζε σε θέση οδηγού. Κι ο Μπακασέτας δεν την απογοήτευσε, καθώς άλλαξε ρόλους –σε σχέση με τον αγώνα στο Κόσοβο- με τον Δουβίκα, πετυχαίνοντας εκείνος το γκολ ύστερα από ασίστ του επιθετικού της Ουτρέχτης.

Όλη η φάση, από την αρχή έως το τέλος, φέρει την υπογραφή των δύο παικτών και επιβεβαιώνει πως ο Μπακασέτας είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα στη θέση "10" τη δεδομένη στιγμή. Άλλωστε, ο παίκτης της Τράμπζονσπορ είναι μεταξύ των 3-4 κορυφαίων Ελλήνων στο εξωτερικό, παρουσιάζοντας μία αξιοσημείωτη σταθερότητα στην απόδοσή του την τελευταία τριετία, όταν κι αποχώρησε από την ΑΕΚ για να πάει στην Τουρκία. Παράλληλα, έβγαλε στον… αφρό και τα ηγετική χαρακτηριστικά που διαθέτει και τα οποία δεν είχε φανερώσει σε τέτοιο βαθμό όσο καιρό αγωνιζόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Πέρα, όμως, από το αγωνιστικό κομμάτι, όταν είσαι ηγέτης και αρχηγός φαίνεται και σε κρίσιμες εξωαγωνιστικές στιγμές. Κι αποδείχθηκε περίτρανα στην κίνηση που έκανε μετά το 2-0, όταν ζήτησε απ’ όλη την ομάδα να πανηγυρίσει στον πάγκο σαν μία γροθιά. Με το επαναλαμβανόμενο "όλοι" θέλησε να στείλει ένα μήνυμα ενότητας και σύμπνοιας, σε μία περίοδο που το μέλλον του Φαν Σιπ θεωρείται κάτι παραπάνω από αβέβαιο.

Ο Τάσος Μπακασέτας είναι αρχηγός και δεν φάνηκε μόνο στο γκολ, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα. Που τις περισσότερες φορές είναι και σημαντικότερα.