Ο Τέλμαν Παπαδόπουλος είχε πάντα στη ζωή του την επιμονή για να πετύχει αυτό που θέλει. Αυτή τη σπίθα που πρέπει να έχει ο καθένας μας σε ό,τι αγαπάει για να μπορέσει να φτάνει στον τελικό του προορισμό.

Σε ηλικία 29 ετών και αφού πρώτα πάλεψε μόνος του να πάει στη Βαλένθια και μετέπειτα στη Βιγιαρεάλ για δοκιμαστικά, είδε να ανοίγει γι' αυτόν η πόρτα του Ερυθρού Αστέρα. Μπήκε μέσα και έμεινε εκεί κάνοντας αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει, την προπονητική.

Ως αποτέλεσμα ήταν μέσα σε τέσσερα χρόνια να αναλαμβάνει πόστα στις ακαδημίες του συλλόγου αλλά και ως μέλος της πρώτης ομάδας, έχοντας την ευκαιρία να συνεργαστεί με τέσσερις προπονητές. Τους Ντέγιαν Στάνκοβιτς, Βλάνταν Μιλόγεβιτς, Μίλος Μιλόγεβιτς και Μπαράκ Μπαχάρ.

Ο κύκλος αυτός έκλεισε και παίρνει τις ανάσες του για τον επόμενο. Πριν προχωρήσει όμως ο Τέλμαν Παπαδόπουλος μίλησε στο SPORT24 για όσα έζησε στο Βελιγράδι. Η εξέλιξή που είχε ο ίδιος, η συνύπαρξη με τους σπουδαίους προπονητές, καθώς και η πρώτη εμπειρία του να γίνεται μέλος της πρώτης ομάδας.

Αρχικά ξεκίνησες δοκιμαστικά βλέποντας προπονήσεις επί ώρες της ομάδας και εν τέλει πέτυχες να σε κρατήσουν. Πώς εξελίχθηκε η πορεία σου στον Ερυθρό; "Ναι έτσι ξεκίνησα. Αρχικά ως βοηθός προπονητή στην Κ17 του Ερυθρού Αστέρα και μετέπειτα στην Κ19. Μετά μεταπήδησα στην Κ14 αρχικά ως βοηθός προπονητή στην Κ14 για τρεις μήνες σε πιο ενεργό ρόλο και στη συνέχεια ως πρώτος.

Τότε αναγνώρισαν ότι μπορούσα να αναλάβω ως πρώτος προπονητής στα μικρά ηλικιακά γκρουπ και μου ανατέθηκε για μια χρόνια να αναλάβω την Κ16 και την επόμενη χρονιά την Κ18. Ήταν μια μεγάλη τιμή για μένα αυτό που συνέβη και είμαι περήφανος γι' αυτό που πέτυχα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στη Σερβία δεν υπάρχουν πολλοί ξένοι προπονητές και στον Ερυθρό Αστέρα ήμουν ο μόνος ξένος και δεν θυμάμαι κάποιον Έλληνα να έχει δουλέψει σε αυτή την ομάδα στο επίπεδό μου, γιατί σίγουρα πρώτο προπονητή Έλληνα ο Ερυθρός δεν είχε ποτέ".

Μόνο στο μπάσκετ υπήρξαν Έλληνες προπονητές. Τώρα στον Ερυθρό είναι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Αλήθεια κατάφερες να τον γνωρίσεις; "Οι Σέρβοι είναι ευχαριστημένοι με τον Σφαιρόπουλο, ακούω πολύ καλά λόγια από παντού. Γενικά είναι ευχαριστημένοι μαζί του και για την εικόνα που παρουσιάζει ο Ερυθρός αλλά και τη συμπεριφορά του. Από τις πρώτες μέρες μπήκε στο κλίμα της ομάδας και αυτό που έχει πετύχει κόντρα στην Παρτίζαν, τις οκτώ νίκες σε οκτώ ντέρμπι, είναι κάτι πολύ μεγάλο και καθόλου εύκολο.

Ήμασταν περίπου 10 μήνες μαζί στο ίδιο κλαμπ, είχα στο νου μου συνεχώς κάποια στιγμή να πάω να τον γνωρίσω και δεν θα ήταν δύσκολο, αλλά δυστυχώς και με τις υποχρεώσεις της δικής μου ομάδας αλλά και της πρώτης υπό τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς δεν είχα χρόνο, αλλά θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω κάποια στιγμή".

Ας επιστρέψουμε σε εσένα και στον Ερυθρό. Πώς ήταν για σένα αυτή η εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια; "Στην αρχή το συναίσθημα ήταν εξωπραγματικό. Μπήκα σε μια τόσο μεγάλη ομάδα έστω και εθελοντικά και μετά από ένα χρόνο αφού εκτιμήθηκε η δουλειά μου και οι γνώσεις πάνω στο αντικείμενο της προπονητικής, αποφάσισαν να μου κάνουν συμβόλαιο. Το θεώρησα μεγάλο επίτευγμα για μένα, να έχω υπάρξει μέλος στη μοναδική βαλκανική ομάδα που κατέκτησε το Champions League και κατάλαβα ότι ένα από τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα.

Σκαλί - σκαλί έπαιρνα και έδινα πράγματα στην ομάδα. Μέχρι να με πάρουν σου είχα πει ότι έμενα για ώρες στο προπονητικό κέντρο. Αυτό δεν άλλαξε αφού με πήραν, καθώς εκτός από τις προπονήσεις των δικών μου ομάδων έβλεπα είτε τη δεύτερη ομάδα είτε την πρώτη ομάδα. Πρόλαβα τον Στάνκοβιτς, τον Μίλος Μιλόγεβιτς, τον Μπαράκ Μπακχάρ και τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Καθόμουν και έβλεπα τη δουλειά τους και σημείωνα πράγματα που δούλευαν είτε τα ζωγράφιζα (γέλια), ενώ παράλληλα μεγάλωνα τον κύκλο μου όλα αυτά τα χρόνια.

Και στον Ερυθρό αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε αυτή η θέρμη που είχα για τη δουλειά και γι' αυτό μπήκα και εγώ στη διαδικασία του να είμαι και να συμμετέχω στις προπονήσεις και την προετοιμασία της πρώτης ομάδας για τους αγώνες της. Όλη αυτή η εμπειρία και ειδικά φέτος που έζησα από κοντά όσα έζησε ο Ερυθρός στο Champions League με τη Σίτι, τη Λειψία και τη Γιουνγκ Μπόις με έχουν ανεβάσει και βλέπω πολλά πράγματα ως προς το ποδόσφαιρο διαφορετικά".

Πώς δουλεύουν τα τμήματα υποδομής στη Σερβία;
"Στον Ερυθρό Αστέρα η κεντρική ιδέα που έχουν είτε από τα παιδιά τους είτε από αυτά που μελετούν στο σκάουτινγκ από όλη τη πρώην Γιουγκοσλαβία τα προσέχουν πάρα πολύ. Συνήθως ξεχωρίζουν από πέντε μέχρι δέκα παίκτες, τους καλύτερους της ηλικίας τους που τους προσέχουν πάρα πολύ.

Δηλαδή την εβδομάδα τους βάζουν τουλάχιστον μια ώρα να κάνουν έξτρα προπόνηση μετά τα 15 να εξειδικευτούν σε μια - δύο θέσεις. Ένας μπακ για παράδειγμα πρέπει να μαθαίνει να προωθείται, να παίζει ένας με έναν και να κάνει γεμίσματα στην περιοχή. Επίσης ένας παίκτης που έχει κάτι πολύ καλό, για παράδειγμα μια αρκετά μεγάλη ακρίβεια στις μακρινές μεταβιβάσεις με το δεξί πόδι.

Το βάρος πέφτει αυτό να μπορεί να το κάνει τέλεια και όχι να μπορεί και με το αριστερό. Γίνεται προφανώς δουλειά και στα πιο αδύναμα σημεία, αλλά στον Ερυθρό το βάρος πέφτει εκεί, να τελειοποιηθούν τα δυνατά σημεία των μικρών παικτών. Γενικά δουλεύονται απλά πράγματα από πλευράς τακτικής και τεχνικής όχι κάτι πολύ δύσκολο. Αυτά τα παιδιά όταν φτάσουν στην Κ19 γνωρίζουν ότι μπορούν να σταθούν ως μέλη της πρώτης ομάδας.

Ο τελικός στόχος είναι να φτάσουν εκεί και είτε να μείνουν εκεί για πολλά χρόνια είτε να πωληθούν. Χτίζεται δηλαδή ένας παίκτης από τα 14 μέχρι και τα 17-18 μέχρι και τον τελικό στόχο. Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο δεξιός μπακ Κόστα Νεντέλκοβιτς που πωλήθηκε στην Άστον Βίλα και ο Μιγιάτοβιτς που είναι επίσης του 2005 και τώρα ανήκει στη New York City".

Οι δύο που ανέφερες είναι και οι καλύτεροι που πέρασαν από τα χέρια σου; "Αρκετά παιδιά έχουν περάσει που είναι σε καλό επίπεδο. Άλλα μπορεί να είναι πιο ταλαντούχα και έπαιξαν στην Γ' Εθνική της Σερβίας. Ο Νεντέλκοβιτς με εμένα δεν ξεχώρισε τόσο πολύ.

Το "μπαμ" το έκανε στη δεύτερη ομάδα και αναγνωρίστηκε κατευθείαν από τον Ερυθρό και προωθήθηκε. Στην πρώτη ομάδα βρίσκεται επίσης ο Ογκνιέν Μίμοβιτς που είναι αγαπημένο παιδί. Τώρα παίζει δεξί μπακ, εγώ τον είχα ως "δέκα". Στην πρώτη ομάδα είδαν ότι μπορεί να παίξει εκεί και να βοηθήσει. Τώρα παίζει συχνά και πιστεύω ότι είναι ο επόμενος που θα πωληθεί από τον Ερυθρό αν συνεχίζει να παίζει μέσα στο επόμενο διάστημα".

Ο Στάνκοβιτς με αγκάλιασε από την πρώτη μέρα, ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ήταν έκπληκτος που είδε Έλληνα στον Ερυθρό

Πόσο εύκολη ήταν αυτή η εναλλαγή στις ηλικιακές ομάδες που ήσουν προπονητής; "Κάθε ηλικιακή ομάδα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και πρέπει να προσαρμόζεις τη δουλειά σου. Υπήρχε σε όλους ποιότητα και ένταση στο ψηλό σημείο. Η μετάβαση έχει μεγάλο ενδιαφέρον, έβλεπες το σώμα τους να αναπτύσσεται και άλλαζαν οι δυνατότητες των παικτών. Έτσι στο ασκησιολόγιο αλλάζουν κυρίως οι χρόνοι όχι τόσο η δουλειά.

Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι σε μια ομάδα που θέλει να βγάζει ποδοσφαιριστές, οι προπονητές των ακαδημιών είναι καλύτεροι από αυτούς της πρώτης ομάδας γιατί έχουν μεγαλύτερη τεχνογνωσία και επιμορφώνονται περισσότερο πάνω σε πολλά κομμάτια τα οποία δεν χρειάζεται να κάνεις ένας προπονητής της πρώτης ομάδας που έχει ένα επιτελείο από πίσω του που μπορεί να τον βοηθάει. Οι προπονητές των ακαδημιών θα μάθουν τα παιδιά κάποιες νόρμες στο ποδόσφαιρο και τη ζωή τους και όχι αυτοί της πρώτης ομάδας".

Είδες εξέλιξη στον εαυτό σου; "Σίγουρα. Δεν μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου ως ολοκληρωμένο προπονητή, αλλά σίγουρα είμαι πολύ καλύτερος από πριν με μεγαλύτερη τεχνογνωσία και εμπειρία. Δεν είναι μόνο τα διπλώματα αλλά και η κατανόηση ενός αγώνα, να μπορείς να προλαμβάνεις κάποιες καταστάσεις. Μετά προφανώς απέκτησα μια μεγάλη ατζέντα από τον Ερυθρό και έφυγα ως φίλος. Και γενικώς σε πολλούς συναδέλφους και φίλους του επιπέδου μου έχω συστήσει να πάνε στο εξωτερικό. Ο Γιώργος Παντελίδης για παράδειγμα είναι στη Μόλντε γυμναστής. Κάνεις θυσίες, βγαίνεις από το comfort zone σου, αλλά έχεις να κερδίσεις πολλά πράγματα".

Πώς ήταν η συνύπαρξη με τον Στάνκοβιτς: "Ο Ντέγιαν Στάνκοβιτς που είναι ένας θρύλος του ποδοσφαίρου με έκανε να νιώσω δέος. Αυτός ήταν ταπεινός με αγκάλιασε κατευθείαν. Από την πρώτη μέρα με ρωτούσε τι παρατήρησα από την προπόνηση και κατευθείαν ήθελε να με κάνει να νιώσω μέλος της ομάδας, ότι μπορώ να συμμετέχω και όχι απλά παρατηρητής. Σιγά σιγά μπήκα στα γραφεία μαζί με τους προπονητές για την οργάνωση της προπόνησης της πρώτης ομάδας.

Όλους τους προπονητές τους ένοιαζε η ακαδημία, αλλά ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς μου έθεσε περισσότερες ερωτήσεις για τη δουλειά μου. Ο Νέμποσαν Μιλόσεβιτς ήταν κοινός παρονομαστής αυτών των δύο προπονητών ως συνεργάτης τους και αυτός που οργανώνει τις προπονήσεις τους. Αυτός ερχόταν πολύ συχνά και έβλεπε αγώνες των ομάδων μου, ίσως θέλοντας να δει την πρόοδο των παικτών και ειδικά αυτών που προορίζονται για την πρώτη ομάδα".

Πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει εκεί που ήταν ως ποδοσφαιριστής. Να αναλάβει την Ίντερ κάποια στιγμή; "Ως ποδοσφαιριστής πέτυχε πολλά, κατέκτησε το Champions League και τίτλους με την Ίντερ. Στο γήπεδο ήταν ένας leader. Ως προπονητής είχε μικρή εμπειρία. Παρακολούθησε στην Ιταλία κάποια σεμινάρια και γρήγορα μπήκε στα βαθιά αναλαμβάνοντας τον Αστέρα.

Δεν πέρασε μια περίοδο μεγάλης εκπαίδευσης σε τμήματα υποδομής, όπως έκαναν για παράδειγμα ο Ζιντάν και ο Τσάμπι Αλόνσο που πέρασαν πρώτα από τις ακαδημίες. Αυτό το κενό το καλύπτει με όσα έχει αποκομίσει από τους προπονητές που είχε στην καριέρα του, αλλά και τις γνώσεις που ούτως ή άλλως έχει στο ποδόσφαιρο. Σίγουρα μπορεί να φτάσει μέχρι την Ίντερ, τώρα αν θα τα καταφέρει είναι άλλο θέμα. Πιστεύω ότι μπορεί να την κουμαντάρει κάποια στιγμή στο μέλλον. Στη Σαμπντόρια δεν τα πήγε καλά, σε μια άλλ συνθήκη στη Serie A. Στον Ερυθρό και στη Φερεντσβάρος τα πήγε καλά, αν και με τους Ούγγρους δεν είχε καλή πορεία στην Ευρώπη".
.

Ο Μιλόγεβιτς πώς ένιωσε που είδε έναν Έλληνα στην ομάδα; "Η πρώτη κουβέντα μας ήταν στα ελληνικά. Έμεινε έκπληκτος που στην ομάδα υπήρχε Έλληνας. Του είπα την ιστορία μου εν συντομία και του άρεσε. Μου είπε ότι όποτε ήθελα μπορούσα να πάω στην προπόνησή του. Μετά μιλούσαμε στα σερβικά, γιατί ήθελα να εξασκώ τη γλώσσα και να μπορώ να συνεννοούμαι και με τους άλλους.

Στην πορεία μπορεί να λέγαμε καλημέρα στα ελληνικά και μετά τα υπόλοιπα σέρβικά. Γενικώς ο Μιλόγεβιτς παρακολουθεί πολύ το ελληνικό πρωτάθλημα. Από ό,τι ξέρω έχει διπλή υπηκοότητα. Μιλούσαμε για τα ντέρμπι, μιλάμε για τένις, μου έκαναν πλάκα όλοι στην ομάδα όταν ο Τζόκοβιτς κέρδιζε τον Τσιτσιπά. Γενικώς στην ομάδα κατάφερε να χτίσει ένα πολύ καλό κλίμα και αυτό έχει αποτυπωθεί στο γήπεδο".

Τι σου έχει πει για το ελληνικό ποδόσφαιρο; "Κυρίως σχολιασμό των φετινών ντέρμπι κάναμε. Του έκανε εντύπωση πώς εξελίχθηκε αυτό το πρωτάθλημα γιατί η αλήθεια είναι δεν το έχουμε ζήσει πολύ συχνά, δεν μου έλεγε κάτι καλό ή κακό για μια ομάδα, γιατί από τις τέσσερις μεγάλες όλες έδειξαν ότι μπορούν να κερδίσουν η μια την άλλη".

Η εμπειρία μου στον Ερυθρό δεν μετριέται σε χρήματα, ο Χουάνγκ είναι ο καλύτερος παίκτης που είδα που ήρθε από την Ελλάδα

Η Σερβία είδαμε έκανε μια άνοδο στο ranking της UEFA αλλά μετά μια απότομη βουτιά. Που πιστεύεις οφείλεται αυτό; "Φέτος οι σέρβικές ομάδες οριακά δεν μπορούσαν να πάνε χειρότερα στην Ευρώπη. Οι μικρότερες ομάδες, αλλά και ο Ερυθρός και η Παρτίζαν, επιμένουν να έχουν κατά κύριο λόγο Σέρβους ποδοσφαιριστές με αποτέλεσμα να μην αγοράζουν παίκτες και να μην έχουν μεγάλη ποιότητα.

Όχι ότι έχουν τα μεγάλα οικονομικά δεδομένα. Γενικά για μένα είναι το καλύτερο μια ομάδα να χρησιμοποιεί κυρίως παίκτες της χώρας της, αλλά με αποτελέσματα. Αυτό στοχεύουν στη Σερβία. Κάποιες φορές τους βγαίνει, κάποιες άλλες όχι τόσο. Ο Ερυθρός δύσκολα μπορούσε να κάνει κάτι με τη Μάντσεστερ Σίτι και τη Λειψία. Ίσως μπορούσε να κάνει κάτι κόντρα στη Γιουνγκ Μπόις. αλλά και αυτή η ομάδα έπαιζε σε γρήγορο ρυθμό".

Είπες ότι φέτος έζησες αρκετά κοντά την πορεία του Ερυθρού στο Champions League. Πώς ήταν; "Όλη αυτή η εμπειρία σε προσωπικό επίπεδο δεν μετριέται σε χρήματα. Από το να βλέπεις μια ομάδα από το πότε τρώει και το πότε κοιμάται μέχρι τη video analysis. Σταδιακά έγινα και εγώ μέλος της πρώτης ομάδας. Πήγαινα από το πρωί στην προπόνηση της πρώτης ομάδας από τις 11 και βοηθούσα στην οργάνωσή τους και σε ό,τι άλλο χρειαζόταν και μετά έκανα τη δική μου για τη μικρότερη ομάδα. Υπήρχαν και φορές που δεν μπορούσα φυσικά, γιατί μπορεί να ταυτίζονταν οι προπονήσεις μου μαζί τους".

Στη Σερβία παρακολουθούν όσα γίνονται στην Ελλάδα; "Στη Σερβία παρακολουθούν συχνά τα ντέρμπι και αρκετές φορές τα κανάλια μεταδίδουν τους αγώνες στα ντέρμπι και γενικά τα Μέσα προβάλλουν όσα κάνουν οι Σέρβοι εδώ. Για τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς για παράδειγμα έγιναν μέχρι και αφιερώματα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ. Γενικά το θεωρούν πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα οι Σέρβοι, ίσως βέβαια γιατί οι ελληνικές ομάδες έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση".

Πρόσφατα ανέβασες μια selfie με τον Τζόκοβιτς στα social. Τι σημαίνει για τους Σέρβους ο Νόλε; "Ο Τζόκοβιτς στη Σερβία είναι Θεός. Είναι για μένα ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών. Αλλά είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος εκτός από καλός αθλητής και παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς λόγους. Εδώ αμά κατέβει για πρωθυπουργός θα βγει".

Πώς είναι η ατμόσφαιρα στο Μαρακανά; "Η ατμόσφαιρα είναι φοβερή. Το Μαρακανά τώρα χωράει 53 χιλιάδες και στα ντέρμπι με την Παρτίζαν είναι περίπου 33 ενώ δίνονται πολλά εισιτήρια στους φιλοξενούμενους. Ανάβουν αρκετούς πυρσούς σε βαθμό που κάποιες φορές δεν μπορείς να δεις και όλη την ώρα τραγούδι. Στην Ευρώπη είναι αλλιώς. Όμως ανατρίχιασα σε δύο ματς.

Στο παιχνίδι με τη Ρέιντζερς στους "8" του Europa League όταν ο Ερυθρός νίκησε 2-1 αλλά δεν πέρασε (σ.σ. είχε χάσει 2-0 στο πρώτο ματς). Η ενέργεια που έδινε ο κόσμος στην ομάδα με άφησε με το στόμα ανοικτό. Νωρίτερα στη σεζόν παίξαμε με την Μπράγκα και εκεί η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. Οι Πορτογάλοι πίεζαν και η κερκίδα ξεκίνησε το τραγούδι και κυριολεκτικά σαν 12ος παίκτης κράτησε το προβάδισμα στο σκορ για τον Ερυθρό. Ήταν σαν να σείεται το γήπεδο".

Αρκετοί παίκτες που πέρασαν από την Ελλάδα αγωνίστηκαν και στον Ερυθρό. Ποιον έχει ξεχωρίσει; "Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στον Ερυθρό τον καλύτερο παίκτη που είδα που ήρθε από Ελλάδα είναι ο Χουάνγκ. Άψογος ποδοσφαιριστής, εξαιρετικός επαγγελματίας και χαρακτήρας. Στο Champions League φάνηκε ότι είναι ποδοσφαιριστής επιπέδου Λειψίας. Μπεν και Κατάι στο σερβικό πρωτάθλημα είναι πολύ καλοί, όχι στην Ευρώπη.

Ο δεύτερος έχει το παρατσούκλι "El magico". Το ίδιο είναι και ο Μάρκο Μάριν τώρα. Ο Νέναντ Κρίστιτσιτς είχε πολύ καλή καριέρα, αλλά τα τελευταία χρόνια είχε πτωτική πορεία. Στην ΑΕΚ δε φάνηκε όσο καλός είναι, ωστόσο και στον Ερυθρό με εξαίρεση κάποια μικρά διαστήματα στη δεύτερη θητεία δεν απέδιδε βάσει δυνατοτήτων του. Ίσως και να είναι εξωγηπεδικοί λόγοι που δεν απέδιδε καλά".

Πώς αποφάσισες να βάλεις ένα τέλος στην πορεία; "Μετά από τόσα χρόνια που ήμουν στον Ερυθρό ένιωσα ότι κλείνει ένας κύκλος. Έμαθα πολλά. Όλη την προετοιμασία μιας ομάδας για ένα αγώνα είτε της πρώτης είτε μιας ομάδας της ακαδημίας. Ένιωσα γεμάτος και θα ήθελα να δω μια άλλη ομάδα στην Ευρώπη, μια άλλη σχολή και μια νέα πρόκληση. Ίσως να πάω σε επίπεδο ανδρών και όχι τμημάτων υποδομής, όχι ότι αποκλείω και τις ακαδημίες. Από τον Ιανουάριο ενημέρωσαν το κλαμπ ότι δεν θα ανανεώσω τον Ιούνιο.

Οι άνθρωποι το δέχθηκαν ζεστά και σπάσαμε σαν φίλοι. Είχα κάποιες προτάσεις από Κίνα, Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία, αλλά θα ήθελα να μείνω Ευρώπη και να πάω εκεί όσο πιο ψηλά γίνεται. Στη Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν ήταν η πρόταση για βοηθό προπονητή και στην Κίνα για Κ19. Φυσικά την προοπτική της Ελλάδας δεν την απορρίπτω, αλλά δεν είναι προτεραιότητα".

Τι τίτλο θα έβαζες σε όλη αυτή την πορεία; "Δύσκολη ερώτηση. Θα πω ότι ήταν ένα όνειρο ελίτ επιπέδου".

Έχοντας τριβή και με άλλους ρόλους στον Ερυθρό Αστέρα θα σου άρεσε εκτός από προπονητής να γίνεις και αναλυτής, ώστε να έχεις περισσότερες πόρτες ανοικτές; "Οι δύο ρόλοι που θα μπορούσα να κάνω είναι βοηθός προπονητή είτε πρώτος. Από 7-8 χρονών όταν έπαιζα ποδόσφαιρο ήμουν αρχηγός και το είχα αυτό. Ήξερα να κατευθύνω από μικρός τις ομάδες που είχα".