O Tζόρτζεβιτς στο SPORT 24
Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μιλά στο SPORT 24 για το φετινό νταμπλ των "ερυθρολεύκων" και τον Λεμονή
"Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει, να ακούγονται και να γράφονται διάφορα. Αλλά εμείς συνηθίζουμε να απαντάμε στο γήπεδο. Έτσι κάναμε και εφέτος, ίσως στην πιο επιτυχημένη μας χρονιά στην ιστορία. Πήραμε και τα τρία τρόπαια που διεκδικήσαμε στην Ελλάδα και φτάσαμε στους "16" του Τσαμπίονς Λίγκ, όπου αποκλειστήκαμε από την φιναλίστ, του τελικού Τσέλσι. Τι άλλο να κάναμε δηλαδή.
Eμείς μιλάμε στο γήπεδο
Ας λένε λοιπόν οι άλλοι ότι θέλουν, τη δουλειά τους κάνουν, ψάχνοντας δικαιολογίες. Εμείς μιλάμε στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλη ομάδα, με πολύ κόσμο, ισχυρή διοίκηση και πάντα θα έχει υψηλότερους στόχους".
Χείμαρρος, αλλά πάντα με ήρεμο τόνο στη φωνή του, ο αρχηγός των "ερυθρολεύκων", λίγο μετά τον τελικό και την άρση μιας ακόμα κούπας, δίνει τις δικές του απαντήσεις για το "φαινόμενο" Ολυμπιακός αλλά και το δικό του, μέσω της συνέντευξής του στο "SPORT 24", δείχνοντας μάλιστα...αχόρταγος και για τη νέα χρονιά:
"Θέλουμε τουλάχιστον να πετύχουμε τα ίδια, αν και δεν μπορούμε"! λέει και μας ξαφνιάζει, αλλά πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε, μας εξηγεί το γιατί: "Του χρόνου λογικά δεν θα γίνει τελικός σούπερ κάπ, αφού πήραμε το ντάμπλ και είμαστε και πρωταθλητές και κυπέλλούχοι. Αρα δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε τρία κύπελλα!
Πάντως μην ξεχνάμε και την Ευρώπη, που θα έχουμε και προκριματικό γύρο. Πρέπει πάση θυσία να μπούμε στους ομίλους, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε εφέτος. Ήταν μεγάλη υπόθεση και το θέλουμε όλοι.
Άλλωστε λίγος καιρός μένει για ξεκούραση και για πανηγυρισμούς. Σε ένα μήνα, τα κεφάλια πάλι μέσα και δουλειά για να είμαστε πανέτοιμοι για τη νέα σεζόν"
λέει ο αειθαλής "μπαλαδόρος" που σε αντίθεση με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές, που ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς στα πόδια, για τον ίδιο, οι πόνοι είναι συνήθως στους...ώμους.
Παίξαμε έξυπνα-μέτρησε η εμπειρία
Βλέπετε σε μια δωδεκαετία, που κλείνει αισίως στον Ολυμπιακό, έχει σηκώσει 16 κούπες (!) και συνεχίζει απτόητος. Αν και όπως δηλώνει: "Αυτός είναι ο πιο γλυκός πόνος. Δεν κουράζεσαι ποτέ να σηκώνεις κύπελλα. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα, η καταξίωση" λέει ο εν δυνάμει ηγέτης αυτής της ομάδας που μαζί της στο χρόνο, γράφει τη δική του "χρυσή ιστορία". Και παιχνίδια σαν τον τελικό της Θεσσαλονίκης, τα έχει για...ψωμοτύρι:
"Παίξαμε πολύ έξυπνα και πιστεύω ότι δίκαια πανηγυρίσαμε στο τέλος. Θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι από μέρους μας. Όχι το καλύτερο εφέτος, διότι έστω και αν δεν παίξαμε πολύ καλά στην Ελλάδα, νομίζω ότι είχαμε και καλύτερα ματς. Απλά εδώ μέτρησε ιδιαίτερα, καθώς κρινόταν ένα τρόπαιο" λέει ο πολυνίκης παίκτης του ελληνικού ποδοσφαίρου, που αποκαλύπτει και το μυστικό της επιτυχίας:
"Μέτρησε η εμπειρία μας, σε τέτοιους τελικούς, κάτι που εκμεταλλευτήκαμε πάρα πολύ καλά. Γνωρίζαμε ότι βρισκόμασταν εδώ και ένα μήνα σε αγωνιστική απραξία, σε αντίθεση με τον Άρη, που εκτός της καλής του παρουσίας όλη τη χρονιά, είχε το πολύ σημαντικό αβαντάζ των επίσημων παιχνιδιών. Και εμείς παίξαμε κάποια φιλικά, αλλά τα επίσημα δεν συγκρίνονται με τίποτε.
Έτσι αγωνιστήκαμε με μυαλό, περιμένοντας τον αντίπαλο και χτυπώντας στις αντεπιθέσεις, εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία μας. Ήμασταν πολύ προσεκτικοί όπως έπρεπε για να τα καταφέρουμε" συνεχίζει ο Σέρβος μπαλαντέρ, που ήρθε...παιδάκι στον Πειραιά, στο παιδομάζωμα του Ντούσαν Μπάγιεβιτς το 1996 και έγινε άνδρας σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Μάλιστα κάθε χρόνο (με εξαίρεση το ολυμπιακό έτος 2004) σήκωνε τουλάχιστον μια κούπα, με αποκορύφωμα τα τρία ντάμπλ την τελευταία τετραετία!
"Οταν έχεις κίνητρα στη ζωή, δεν βαριέσαι ποτέ, αντίθετα έχεις όλο και μεγαλύτερη όρεξη σαν να ξεκινάς από την αρχή. Δεν θέλω να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποιον τίτλο, αφού όλοι είναι ξεχωριστοί, έστω και αν ως νούμερα, τόσο ο 7ος όσο και ο 11ος, όσον αφορά τα πρωταθλήματα, είναι αυτοί που με χαροποίησαν λίγο παραπάνω" μας λέει ο άνθρωπος που δεν δίστασε κάποια στιγμή να δακρύσει μέσα στη χρονιά, λέγοντας ότι νιώθει σαν να είναι σε κώμα. Άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε τα λόγια του.
"Ο τελικός του κυπέλλου, ήταν η πιο γλυκιά γεύση για το φινάλε μιας πολύ δύσκολης χρονιάς. Είναι η πιο πετυχημένη, αν και στην Ελλάδα δεν παίξαμε το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε στα περισσότερα παιχνίδια. Ρίξαμε λίγο παραπάνω το βάρος στην Ευρώπη, είχαμε και κάποια εσωτερικά προβλήματα, αλλά ας μην ψάχνουμε δικαιολογίες, φταίμε όλοι.
Σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας στον Λεμονή
Ομως το τέλος καλό όλα καλά είναι αυτό που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Η χρονιά τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο" τονίζει ο 36χρονος αρχηγός των νταμπλούχων, που δεν ξέχασε και τον απόντα του τελικού, πρώην προπονητή του Τάκη Λεμονή:
"Του ανήκει ένα μεγάλο μέρος από αυτή την επιτυχία του ντάμπλ. Οταν έφυγε η ομάδα ήταν πρώτη και στα προημιτελικά του κυπέλλου. Κάναμε μεγάλη πορεία στην Ευρώπη και αυτά δεν διαγράφονται. Είχε την ομάδα από την αρχή, κάναμε μαζί του προετοιμασία, είχε όλη την ευθύνη. Του αξίζει σημαντικό μερίδιο για όλη τη σεζόν".
Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κέρδισε πέναλτι με τον Μήτρογλου δεν ήταν λίγοι οι φίλοι της ομάδας, στις εξέδρες που "καρφώθηκαν" πάνω στον "Τζόλε" περιμένοντας να χριστεί σκόρερ και ο αρχηγός και να "σφραγίσει" με τον καλύτερο τρόπο την κατάκτηση του κυπέλλου. Ομως την μπάλα πήρε ο Γκαλετι, την έστησε στη βούλα, αλλά αστόχησε.
"Ήταν δεδομένο ότι δεν θα το χτύπαγα εγώ. Μετά το χαμένο πέναλτι στην ΑΕΚ, ήθελα λίγο να ξεκουραστώ από τις εκτελέσεις πέναλτι, που κάνω τόσα χρόνια. Ξέρω ότι το πέναλτι φαίνεται εύκολο σε πολλούς, αλλά δεν είναι έτσι απλό. Θέλει συγκέντρωση. Τουλάχιστον για εφέτος ήθελα λίγη...αποτοξίνωση στο φινάλε, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι για του χρόνου. Δεν είπα ότι δεν θα ξαναχτυπήσω πέναλτι".
Κάπου εκεί πρέπει να τον αφήσουμε, για να πάει με τους συμπαίκτες του να διασκεδάσει. Στα μπουζούκια και με τη βούλα αυτή τη φορά!
"Μα και την άλλη, με τη βούλα ήταν ξεσπαθώνει. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλές υπερβολές, για μια απλή έξοδο. Είμαστε 100% επαγγελματίες και νομίζω ότι το αποδεικνύουμε τόσα χρόνια στα γήπεδα. Απλά βγήκαμε μια φορά για να γιορτάσουμε το πρωτάθλημα, δεν κάναμε κανένα έγκλημα. Κάθε χρόνο το επαναλαμβάνουμε αυτό και έτσι έγινε και εφέτος. Όλα τα άλλα είναι απλά για να λέμε. Κρίμα", καταλήγει ο ρέκορντμαν του ελληνικού ποδοσφαίρου με 11 πρωταθλήματα, που όπως μας είπε:
"Εύχομαι στο μέλλον να καταφέρει και άλλος ποδοσφαιριστής αυτό το επίτευγμα. Σίγουρα είναι σημαντικό, γιατί δείχνει και τη διάρκεια, αλλά παίζει ρόλο και το ότι όλα αυτά τα χρόνια, παίζω στην καλύτερη και μεγαλύτερη ομάδα".
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο "Τζόλε" έχει κατακτήσει σχεδόν μια ντουζίνα (11) πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008), 4 κύπελλα (1999, 2005, 2006, 2008) και 1 σούπερ καπ (2007).
Από την πρώτη του συμμετοχή με τα "ερυθρόλευκα" εκείνο το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1996, στην Καστοριά (σκόραρε μάλιστα στο 5-0), η σταθερή αξία του Ολυμπιακού, συμπλήρωσε με την "ερυθρόλευκη" φανέλα 320 συμμετοχές στην α’ εθνική (άλλες 31 είχε με τον Πανηλειακό).
Μάλιστα κατέχει αρκετά ρεκόρ και εντυπωσιακές επιδόσεις, όπως το γεγονός ότι είναι ο πρώτος ξένος σκόρερ του Ολυμπιακού (152 γκολ), αλλά και σε παραμονή στην ομάδα (12 χρόνια) έχοντας υπογράψει ως τώρα 6 συμβόλαια!
Είναι ο ποδοσφαιριστής (μεταξύ Ελλήνων και ξένων) με τα περισσότερα πρωταθλήματα (11) στην Ελλάδα, και τέταρτος σκόρερ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα (124 γκολ, μόλις οκτώ πίσω από τον Αλέξη Αλεξανδρή).
Όμως και στην Ευρώπη δεν πάει πίσω. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού σε συμμετοχές (76), πρώτος σκόρερ (14 γκολ μαζί με Αναστόπουλο) και πρώτος σε συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ (62).
Επίσης πάντα στην Ευρώπη, είναι ο πρώτος σκόρερ των ελληνικών ομάδων στο Τσαμπίονς Λίγκ (9 γκολ μαζί με τον Μιχάλη Κωνσταντίνου), τρίτος ποδοσφαιριστής ελληνικών ομάδων σε συμμετοχές στην Ευρώπη (79) πίσω από Νικοπολίδη και Λυμπερόπουλo και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού με χατ-τρικ στο Τσάμπιονς Λιγκ (στο 6-2 με Λεβερκούζεν το 2002). Και το κοντέρ ακόμα γράφει...
Eμείς μιλάμε στο γήπεδο
Ας λένε λοιπόν οι άλλοι ότι θέλουν, τη δουλειά τους κάνουν, ψάχνοντας δικαιολογίες. Εμείς μιλάμε στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλη ομάδα, με πολύ κόσμο, ισχυρή διοίκηση και πάντα θα έχει υψηλότερους στόχους".
Χείμαρρος, αλλά πάντα με ήρεμο τόνο στη φωνή του, ο αρχηγός των "ερυθρολεύκων", λίγο μετά τον τελικό και την άρση μιας ακόμα κούπας, δίνει τις δικές του απαντήσεις για το "φαινόμενο" Ολυμπιακός αλλά και το δικό του, μέσω της συνέντευξής του στο "SPORT 24", δείχνοντας μάλιστα...αχόρταγος και για τη νέα χρονιά:
"Θέλουμε τουλάχιστον να πετύχουμε τα ίδια, αν και δεν μπορούμε"! λέει και μας ξαφνιάζει, αλλά πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε, μας εξηγεί το γιατί: "Του χρόνου λογικά δεν θα γίνει τελικός σούπερ κάπ, αφού πήραμε το ντάμπλ και είμαστε και πρωταθλητές και κυπέλλούχοι. Αρα δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε τρία κύπελλα!
Πάντως μην ξεχνάμε και την Ευρώπη, που θα έχουμε και προκριματικό γύρο. Πρέπει πάση θυσία να μπούμε στους ομίλους, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε εφέτος. Ήταν μεγάλη υπόθεση και το θέλουμε όλοι.
Άλλωστε λίγος καιρός μένει για ξεκούραση και για πανηγυρισμούς. Σε ένα μήνα, τα κεφάλια πάλι μέσα και δουλειά για να είμαστε πανέτοιμοι για τη νέα σεζόν"
λέει ο αειθαλής "μπαλαδόρος" που σε αντίθεση με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές, που ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς στα πόδια, για τον ίδιο, οι πόνοι είναι συνήθως στους...ώμους.
Παίξαμε έξυπνα-μέτρησε η εμπειρία
Βλέπετε σε μια δωδεκαετία, που κλείνει αισίως στον Ολυμπιακό, έχει σηκώσει 16 κούπες (!) και συνεχίζει απτόητος. Αν και όπως δηλώνει: "Αυτός είναι ο πιο γλυκός πόνος. Δεν κουράζεσαι ποτέ να σηκώνεις κύπελλα. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα, η καταξίωση" λέει ο εν δυνάμει ηγέτης αυτής της ομάδας που μαζί της στο χρόνο, γράφει τη δική του "χρυσή ιστορία". Και παιχνίδια σαν τον τελικό της Θεσσαλονίκης, τα έχει για...ψωμοτύρι:
"Παίξαμε πολύ έξυπνα και πιστεύω ότι δίκαια πανηγυρίσαμε στο τέλος. Θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι από μέρους μας. Όχι το καλύτερο εφέτος, διότι έστω και αν δεν παίξαμε πολύ καλά στην Ελλάδα, νομίζω ότι είχαμε και καλύτερα ματς. Απλά εδώ μέτρησε ιδιαίτερα, καθώς κρινόταν ένα τρόπαιο" λέει ο πολυνίκης παίκτης του ελληνικού ποδοσφαίρου, που αποκαλύπτει και το μυστικό της επιτυχίας:
"Μέτρησε η εμπειρία μας, σε τέτοιους τελικούς, κάτι που εκμεταλλευτήκαμε πάρα πολύ καλά. Γνωρίζαμε ότι βρισκόμασταν εδώ και ένα μήνα σε αγωνιστική απραξία, σε αντίθεση με τον Άρη, που εκτός της καλής του παρουσίας όλη τη χρονιά, είχε το πολύ σημαντικό αβαντάζ των επίσημων παιχνιδιών. Και εμείς παίξαμε κάποια φιλικά, αλλά τα επίσημα δεν συγκρίνονται με τίποτε.
Έτσι αγωνιστήκαμε με μυαλό, περιμένοντας τον αντίπαλο και χτυπώντας στις αντεπιθέσεις, εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία μας. Ήμασταν πολύ προσεκτικοί όπως έπρεπε για να τα καταφέρουμε" συνεχίζει ο Σέρβος μπαλαντέρ, που ήρθε...παιδάκι στον Πειραιά, στο παιδομάζωμα του Ντούσαν Μπάγιεβιτς το 1996 και έγινε άνδρας σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Μάλιστα κάθε χρόνο (με εξαίρεση το ολυμπιακό έτος 2004) σήκωνε τουλάχιστον μια κούπα, με αποκορύφωμα τα τρία ντάμπλ την τελευταία τετραετία!
"Οταν έχεις κίνητρα στη ζωή, δεν βαριέσαι ποτέ, αντίθετα έχεις όλο και μεγαλύτερη όρεξη σαν να ξεκινάς από την αρχή. Δεν θέλω να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποιον τίτλο, αφού όλοι είναι ξεχωριστοί, έστω και αν ως νούμερα, τόσο ο 7ος όσο και ο 11ος, όσον αφορά τα πρωταθλήματα, είναι αυτοί που με χαροποίησαν λίγο παραπάνω" μας λέει ο άνθρωπος που δεν δίστασε κάποια στιγμή να δακρύσει μέσα στη χρονιά, λέγοντας ότι νιώθει σαν να είναι σε κώμα. Άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε τα λόγια του.
"Ο τελικός του κυπέλλου, ήταν η πιο γλυκιά γεύση για το φινάλε μιας πολύ δύσκολης χρονιάς. Είναι η πιο πετυχημένη, αν και στην Ελλάδα δεν παίξαμε το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε στα περισσότερα παιχνίδια. Ρίξαμε λίγο παραπάνω το βάρος στην Ευρώπη, είχαμε και κάποια εσωτερικά προβλήματα, αλλά ας μην ψάχνουμε δικαιολογίες, φταίμε όλοι.
Σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας στον Λεμονή
Ομως το τέλος καλό όλα καλά είναι αυτό που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Η χρονιά τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο" τονίζει ο 36χρονος αρχηγός των νταμπλούχων, που δεν ξέχασε και τον απόντα του τελικού, πρώην προπονητή του Τάκη Λεμονή:
"Του ανήκει ένα μεγάλο μέρος από αυτή την επιτυχία του ντάμπλ. Οταν έφυγε η ομάδα ήταν πρώτη και στα προημιτελικά του κυπέλλου. Κάναμε μεγάλη πορεία στην Ευρώπη και αυτά δεν διαγράφονται. Είχε την ομάδα από την αρχή, κάναμε μαζί του προετοιμασία, είχε όλη την ευθύνη. Του αξίζει σημαντικό μερίδιο για όλη τη σεζόν".
Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κέρδισε πέναλτι με τον Μήτρογλου δεν ήταν λίγοι οι φίλοι της ομάδας, στις εξέδρες που "καρφώθηκαν" πάνω στον "Τζόλε" περιμένοντας να χριστεί σκόρερ και ο αρχηγός και να "σφραγίσει" με τον καλύτερο τρόπο την κατάκτηση του κυπέλλου. Ομως την μπάλα πήρε ο Γκαλετι, την έστησε στη βούλα, αλλά αστόχησε.
"Ήταν δεδομένο ότι δεν θα το χτύπαγα εγώ. Μετά το χαμένο πέναλτι στην ΑΕΚ, ήθελα λίγο να ξεκουραστώ από τις εκτελέσεις πέναλτι, που κάνω τόσα χρόνια. Ξέρω ότι το πέναλτι φαίνεται εύκολο σε πολλούς, αλλά δεν είναι έτσι απλό. Θέλει συγκέντρωση. Τουλάχιστον για εφέτος ήθελα λίγη...αποτοξίνωση στο φινάλε, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι για του χρόνου. Δεν είπα ότι δεν θα ξαναχτυπήσω πέναλτι".
Κάπου εκεί πρέπει να τον αφήσουμε, για να πάει με τους συμπαίκτες του να διασκεδάσει. Στα μπουζούκια και με τη βούλα αυτή τη φορά!
"Μα και την άλλη, με τη βούλα ήταν ξεσπαθώνει. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλές υπερβολές, για μια απλή έξοδο. Είμαστε 100% επαγγελματίες και νομίζω ότι το αποδεικνύουμε τόσα χρόνια στα γήπεδα. Απλά βγήκαμε μια φορά για να γιορτάσουμε το πρωτάθλημα, δεν κάναμε κανένα έγκλημα. Κάθε χρόνο το επαναλαμβάνουμε αυτό και έτσι έγινε και εφέτος. Όλα τα άλλα είναι απλά για να λέμε. Κρίμα", καταλήγει ο ρέκορντμαν του ελληνικού ποδοσφαίρου με 11 πρωταθλήματα, που όπως μας είπε:
"Εύχομαι στο μέλλον να καταφέρει και άλλος ποδοσφαιριστής αυτό το επίτευγμα. Σίγουρα είναι σημαντικό, γιατί δείχνει και τη διάρκεια, αλλά παίζει ρόλο και το ότι όλα αυτά τα χρόνια, παίζω στην καλύτερη και μεγαλύτερη ομάδα".
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο "Τζόλε" έχει κατακτήσει σχεδόν μια ντουζίνα (11) πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008), 4 κύπελλα (1999, 2005, 2006, 2008) και 1 σούπερ καπ (2007).
Από την πρώτη του συμμετοχή με τα "ερυθρόλευκα" εκείνο το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1996, στην Καστοριά (σκόραρε μάλιστα στο 5-0), η σταθερή αξία του Ολυμπιακού, συμπλήρωσε με την "ερυθρόλευκη" φανέλα 320 συμμετοχές στην α’ εθνική (άλλες 31 είχε με τον Πανηλειακό).
Μάλιστα κατέχει αρκετά ρεκόρ και εντυπωσιακές επιδόσεις, όπως το γεγονός ότι είναι ο πρώτος ξένος σκόρερ του Ολυμπιακού (152 γκολ), αλλά και σε παραμονή στην ομάδα (12 χρόνια) έχοντας υπογράψει ως τώρα 6 συμβόλαια!
Είναι ο ποδοσφαιριστής (μεταξύ Ελλήνων και ξένων) με τα περισσότερα πρωταθλήματα (11) στην Ελλάδα, και τέταρτος σκόρερ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα (124 γκολ, μόλις οκτώ πίσω από τον Αλέξη Αλεξανδρή).
Όμως και στην Ευρώπη δεν πάει πίσω. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού σε συμμετοχές (76), πρώτος σκόρερ (14 γκολ μαζί με Αναστόπουλο) και πρώτος σε συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ (62).
Επίσης πάντα στην Ευρώπη, είναι ο πρώτος σκόρερ των ελληνικών ομάδων στο Τσαμπίονς Λίγκ (9 γκολ μαζί με τον Μιχάλη Κωνσταντίνου), τρίτος ποδοσφαιριστής ελληνικών ομάδων σε συμμετοχές στην Ευρώπη (79) πίσω από Νικοπολίδη και Λυμπερόπουλo και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού με χατ-τρικ στο Τσάμπιονς Λιγκ (στο 6-2 με Λεβερκούζεν το 2002). Και το κοντέρ ακόμα γράφει...