Ο Βίκτορ Σάντσεθ στο SPORT 24
O Βίκτορ Σάντσεθ δήλωσε στο SPORT 24 πως έχει πράσινη καρδιά. "Νίκη στο ντέρμπι"(Pics)
Ο Victor Sanchez del Amo γεννήθηκε το 1976 στη Μαδρίτη και από μικρός μπήκε στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός με την πρώτη ομάδα των «μπλάνκος» την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1995-96. Την επόμενη χρονιά ο Καπέλο τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες. Ο Βίκτορ παρέμεινε στην «βασίλισσα» μέχρι και το 1998, κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα (1996-97), ένα ισπανικό Super Cup (1997) και ένα Τσάμπιονς Λιγκ (1998). Στη συνέχεια έπαιξε ένα χρόνο στο Σανταντέρ και ακολούθως μεταγράφηκε στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, όπου αγωνίστηκε για 7 χρόνια, κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα (1999-00), ένα κύπελλο Ισπανίας (2001-02) και δυο ισπανικά Super Cup (2000 & 2002).
Στις 8 Αυγούστου του 2006 ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την απόκτησή του για δυο χρόνια και ο Βίκτορ έφτασε στην Ελλάδα, έτοιμος για μια καινούργια εμπειρία, αφού για πρώτη φορά θα αγωνιζόταν εκτός Ισπανίας. Τελικά ένας τραυματισμός δεν τον άφησε να δείξει την μεγάλη ποδοσφαιρική του αξία και στο τέλος της σεζόν 2006-07 αποδεσμεύτηκε από τους «πράσινους», τερματίζοντας άδοξα την ελληνική του περιπέτεια. Κορυφαία του στιγμή στον Παναθηναϊκό υπήρξε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 5 Νοεμβρίου του 2006, όπου πρωταγωνίστησε στη φάση του μοναδικού γκολ που έδωσε τη νίκη στην ομάδα του. Συνολικά έπαιξε σε 12 ματς πρωταθλήματος. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ισπανία, φόρεσε τη φανέλα της Έλτσε για ένα χρόνο (2007-08) και αμέσως μετά εγκατέλειψε την ενεργό δράση.
Σήμερα ζει με την οικογένειά του στη Μαδρίτη και παρακολουθεί τη σχολή προπονητών της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Με την ευκαιρία του κυριακάτικου ντέρμπι των «αιωνίων», το SPORT 24 μίλησε με τον Βίκτορ για το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα, τους τότε συμπαίκτες του, το ισπανικό «el clasico» και πολλά άλλα ενδιαφέροντα, ενώ δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα νίκης στους φίλους του «τριφυλλιού».
SPORT 24: Βίκτορ ας αρχίσουμε με το πέρασμά σου από τον Παναθηναϊκό. Τι αναμνήσεις έχεις από την ελληνική σου «περιπέτεια»;
V. Sanchez:
Οι αναμνήσεις μου από την Ελλάδα έχουν όλες «πράσινο» χρώμα. Πέρασα πολύ όμορφα στον Παναθηναϊκό και παρόλο που έμεινα μόνο ένα χρόνο, δέθηκα με την ομάδα και τον κόσμο της. Νομίζω ότι αν δεν είχα εκείνο τον καταραμένο τραυματισμό, όλα θα ήταν καλύτερα. Και το λέω αυτό γιατί είχα όρεξη για ποδόσφαιρο, ήθελα να προσφέρω, δεν ήρθα μόνο για τα χρήματα, όπως ίσως νόμισαν κάποιοι. Στα 30 μου χρόνια ένιωθα νέος, με φιλοδοξίες, ενθουσιασμένος με την προοπτική να αγωνιστώ σε μια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού. Αναπολώντας την χρονιά στην Ελλάδα, αισθάνομαι «οργή» που δεν μπόρεσα να δείξω αυτό που άξιζα. Όμως να είσαι σίγουρος ότι δεν ήμουν ο μόνος που έφταιγε.
SPORT 24: Τι εννοείς με αυτό;
V. Sanchez:
Εννοώ τον τεχνικό διευθυντή του Παναθηναϊκού, τον Βέλιτς. Όταν είχα τραυματιστεί και η αποθεραπεία μου δεν πήγαινε καλά, του είχα ζητήσει να με αφήσει να επισκεφτώ τους γιατρούς της Ρεάλ στην Ισπανία. Δεν το επέτρεψε και έτσι η αποχή μου από τα γήπεδα παρατάθηκε περισσότερο από το αναμενόμενο. Και το καλοκαίρι, όταν δεν έκανα ούτε μια μέρα διακοπές, αλλά φρόντισα την αποθεραπεία μου με ειδικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης και ήμουν μια χαρά, εκείνος δεν πίστεψε σε μένα. Έλεγε συνεχώς ότι δεν με θέλει και τελικά πέρασε το δικό του, αφού δεν μπόρεσα να παραμείνω και για τη δεύτερη χρονιά, όπως προέβλεπε το συμβόλαιό μου. Αντί να με βοηθήσει να επιστρέψω, έκανε ό,τι μπορούσε για να με δυσκολέψει.
SPORT 24: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σε συμπάθησε και σε στήριξε.
V. Sanchez:
Το ξέρω και όπως σου είπα και πριν, δέθηκα πολύ μαζί τους. Πρόκειται για ένα κοινό πολύ παθιασμένο, που αγαπάει και νιώθει τα «χρώματα» της ομάδας. Νομίζω ότι τους αξίζουν τα καλύτερα, έτσι κι αλλιώς ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα, που έχει τον σεβασμό ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Όταν στηρίζεις τους παίκτες από την κερκίδα με τόση ένταση και φανατισμό, τότε αυτόματα μετατρέπεσαι σε ανεκτίμητο «όπλο». Αρκεί βέβαια να μην ξεπερνάς τα όρια που χωρίζουν το πάθος από τη βία. Το ποδοσφαιρικό κοινό του ΠΑΟ στην συντριπτική του πλειοψηφία, γνωρίζει και σέβεται αυτά τα όρια.
SPORT 24: Τη χρονιά που έπαιξες στον ΠΑΟ, ο Βίκτορ Μουνιόθ εξέπληξε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα, δίνοντας θέση βασικού σε έναν πιτσιρικά που δεν είχε κλείσει τα 17 του...
V. Sanchez:
Α, ο Νίνης! Καταπληκτικός ο μικρός και πραγματικά άξιζε την ευκαιρία. Στην Ισπανία έχουμε συνηθίσει να μην κοιτάμε την ταυτότητα των παικτών. Η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο. Είναι η αξία του καθενός αυτή που καθορίζει το αν θα παίξει ή όχι. Από εκεί και μετά, εξαρτάται από τον ίδιο τον παίκτη αν θα μπορέσει να διαχειριστεί σωστά την ευκαιρία που του δίνεται. Ο Νίνης είχε φοβερό ταλέντο, νομίζω ότι θα μπορούσε εύκολα να αγωνιστεί και σε ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν.
Μαθαίνω ότι πλέον πρωταγωνιστεί στον Παναθηναϊκό και ειλικρινά χαίρομαι γιατί αποδείχτηκε ότι εκμεταλλεύτηκε σωστά το ταλέντο του. Όταν πρωτόπαιξε, προσπαθήσαμε όλοι να τον βοηθήσουμε, ειδικά εμείς οι μεγαλύτεροι, οι πιο έμπειροι. Πάντως τον συμπαθούσε όλη η ομάδα, κυρίως επειδή είναι ένα παιδί γεμάτο μετριοφροσύνη και πραγματική αγάπη για το ποδόσφαιρο. Μακάρι να τον θαυμάσουμε όλοι μας του χρόνου και στο Μουντιάλ.
SPORT 24: Ποιοι συμπαίκτες σου ήταν αυτοί που σε εντυπωσίασαν ως ποδοσφαιρικές αξίες;
V. Sanchez:
Σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, υπάρχουν πάντοτε πολλοί παίκτες εγνωσμένης αξίας. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους από εκείνη τη χρονιά, θα διαλέξω τέσσερις. Τον Σαλπιγγίδη, που ήταν το στιλ του επιθετικού που μου αρέσει. Κινητικός, γρήγορος, έξυπνος και μαχητής από τους λίγους. Επίσης ο Λεοντίου, ένας παίκτης ντελικάτος, με υψηλή τεχνική κατάρτιση. Μετά ο Νίνης, για τον οποίο τα είπαμε πριν και τέλος ο Αλέξης Τζόρβας. Με τον Τζόρβα είχαμε πολύ καλή σχέση, τον έβλεπα στις προπονήσεις και μου έκαναν φοβερή εντύπωση τα προσόντα του.
Όμως τότε είχε μπροστά του τον Γκαλίνοβιτς και τελικά έφυγε και πήγε δανεικός. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα όταν είδα φάσεις από το παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδας στην Ουκρανία και τον είδα να υπερασπίζεται με απόλυτη επιτυχία την εστία. Μαθαίνω ότι φέτος έχει καθιερωθεί και στον Παναθηναϊκό και του εύχομαι κάθε επιτυχία γιατί πραγματικά το αξίζει. Και ενθουσιάστηκα με το γκολ του Σαλπιγγίδη που έδωσε την πρόκριση στην Ελλάδα. Υπέροχη φάση, τρομερή πάσα και μαγικό τελείωμα από τον Δημήτρη.
SPORT 24: Διατηρείς επαφή με τους πρώην συμπαίκτες σου;
V. Sanchez:
Όχι, δυστυχώς έχουμε χαθεί. Λίγο η γλώσσα που δε βοηθάει, λίγο η απόσταση, λίγο οι υποχρεώσεις που τρέχουν, ξέρεις πώς είναι αυτά. Είχα καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Κυρίως με τον Σάλπι, τον Τζόρβα, τον Γκαλίνοβιτς, τον Παπαδόπουλο. Όμως η ζωή συνεχίζεται. Πάντως παρακολουθώ την πορεία του ΠΑΟ και χαίρομαι που φέτος η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή, διατηρώντας μέχρι στιγμής το αήττητο στο πρωτάθλημα.
SPORT 24: Και την Κυριακή έχουμε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
V. Sanchez:
Ναι, το ξέρω! Στην έδρα του Ολυμπιακού. Δύσκολο ματς, αλλά σε κάτι τέτοια παιχνίδια πρέπει να κάνεις την υπέρβαση και να δείχνεις ποιο είναι το «αφεντικό». Μακάρι να πάρει ο Παναθηναϊκός το «διπλό» και να αυξήσει ακόμα περισσότερο τη διαφορά. Η ομάδα φέτος διαθέτει πολύ σπουδαίους ξένους παίκτες, όπως ο Σίλβα και ο Σισέ. Ελπίζω να είναι καλά και να αγωνιστούν, γιατί είναι ικανοί να κάνουν τη διαφορά.
SPORT 24: Πάμε και πάλι στη δική σου σεζόν στον ΠΑΟ. Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή σου στην Ελλάδα;
V. Sanchez:
Δεν θέλει καθόλου σκέψη. Το ντέρμπι στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η νίκη μας επί του Ολυμπιακού με 1-0. Χαίρομαι πολύ που ήμουν εγώ αυτός που έκανε τη φάση από την οποία προήλθε το γκολ της νίκης. Εκπληκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τρομερή η στιγμή των πανηγυρισμών αμέσως μετά το γκολ. Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω από τη θητεία μου στον Παναθηναϊκό και νιώθω τυχερός που έχω συνδεθεί με μια νίκη επί του «αιώνιου» αντιπάλου.
SPORT 24: Εκτός από το δικό μας ντέρμπι, την Κυριακή στην Ισπανία έχετε το «el clasico». Να υποθέσω ότι θα είσαι με τη Ρεάλ;
V. Sanchez:
Να μην το υποθέσεις, να είσαι τελείως σίγουρος. Εννοείται ότι θα είμαι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Υπήρξε η πρώτη μου ομάδα, στις ακαδημίες της έμαθα το ποδόσφαιρο, εκεί κέρδισα τους πρώτους μου τίτλους, είμαι κάτοικος Μαδρίτης, οπότε το σύνθημα για μένα είναι μόνο ένα: «Hala Madrid!».
SPORT 24: Πως βλέπεις τις δυο ομάδες; Περιμένεις θέαμα ή κλειστό παιχνίδι;
V. Sanchez:
Η Μπαρτσελόνα είναι μια φανταστική ομάδα. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έχει σαρώσει όλους τους τίτλους. Ο Γουαρδιόλα έχει κάνει φοβερή δουλειά από τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Για μένα ήταν παίκτης παγκόσμιος κλάσης με μοναδική προσωπικότητα και έχει καταφέρει να βάλει τη σφραγίδα του στον τρόπο παιξίματος του συνόλου. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του είναι ότι έχει ενώσει όλους τους άσους που διαθέτει, τους έχει βάλει στην «ίδια βάρκα» και όλοι μαζί «κωπηλατούν στην σωστή πορεία». Φέτος μπορεί να έχασε τον Ετό που είναι ένας «φονιάς» μέσα στην περιοχή, αλλά πήρε τον Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος κάνει περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο και είναι συνολικά πιο χρήσιμος.
Από την άλλη μεριά η Ρεάλ ενισχύθηκε με τεράστιες μεταγραφές. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ φιλοδοξεί για δεύτερη φορά να ξαναφέρει τη Ρεάλ στην κορυφή και οι κινήσεις του είναι εντυπωσιακές. Η ομάδα μπορεί να μην έχει βρει ακόμα τους απαραίτητους αυτοματισμούς και να μην πείθει με την απόδοσή της, αλλά το γεγονός ότι πάει στο «Καμπ Νόου» ως πρωτοπόρος, λέει πολλά. Είμαι σίγουρος ότι μόλις τα «αστέρια» γίνουν σύνολο και βρει ο καθένας το ρόλο του, όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα απολαύσουν θέαμα υψηλότατου επιπέδου.
SPORT 24: Ξεκίνησες την πορεία σου από τη Ρεάλ και η ποδοσφαιρική σου ακμή ήρθε στην επταετία της Ντεπορτίβο. Ποια θεωρείς ως την κορυφαία στιγμή της καριέρας σου;
V. Sanchez:
Θα διαλέξω δυο: το πρωτάθλημα που πήρα το 1997 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ο πρώτος μου τίτλος στην πρώτη χρονιά μου στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ! Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς στους δρόμους της Μαδρίτης και το μπάνιο στο σιντριβάνι της Κυβέλης! Ο Καπέλο ήταν αυτός που με πίστεψε και με προώθησε στην πρώτη ομάδα. Του χρωστάω πολλά. Και μετά το πρωτάθλημα του 2000 με την Ντεπορτίβο, το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου. Άλλα πανηγύρια εκεί, ολόκληρη η Κορούνια στο πόδι για μέρες ολόκληρες! Όσο και αν σου κάνει εντύπωση, αυτοί οι δυο τίτλοι είναι πιο σημαντικοί για μένα από το Τσάμπιονς Λιγκ του 1998. Η περίφημη «septima» (σ.σ. η έβδομη κούπα) έρχεται στην τρίτη θέση.
Θέλω όμως να κάνω και μια αναφορά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 21 που κέρδισα με την Εθνική Ελπίδων το 1998, αντιμετωπίζοντας μάλιστα στον τελικό την Ελλάδα. Είχαμε νικήσει τότε 1-0 με ένα γκολ του Ιβάν Πέρεθ. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που αντιμετώπιζα ελληνική ομάδα. Στη συνέχεια βέβαια έπαιξα με τη Ρεάλ εναντίον του Ολυμπιακού και με την Ντεπορτίβο εναντίον του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού.
SPORT 24: Ας περάσουμε και στο Μουντιάλ του καλοκαιριού. Θεωρείς ότι η «furia roja» πηγαίνει στη Νότια Αφρική ως φαβορί;
V. Sanchez:
Ναι, συμφωνώ σε αυτό. Η Ισπανία διαθέτει μια εκπληκτική ομάδα, γεμάτη αστέρια και δουλεμένο σύνολο. Ξεχειλίζει από ταλέντο και έχει εναλλακτικές λύσεις υψηλού επιπέδου σε όλες τις γραμμές. Αυτό που την διαφοροποιεί σε σχέση με τις Εθνικές Ισπανίας προηγούμενων διοργανώσεων, είναι ο χαρακτήρας νικητή που απέκτησε με την κατάκτηση του EURO, αποκτώντας έτσι τρομερή αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι μαζί με την Βραζιλία αποτελούν τα δυο μεγάλα φαβορί του Μουντιάλ. Από εκεί και μετά, θεωρώ ότι υπάρχουν άλλες τρεις Εθνικές που θα διεκδικήσουν με ίσους όρους το τρόπαιο. Ιταλία, Γερμανία και Αργεντινή είναι ομάδες που διαθέτουν εμπειρία, αξία και παίκτες ικανούς για οτιδήποτε. Υπάρχει και η Γαλλία, αλλά την βλέπω λίγο πεσμένη, είναι ερωτηματικό για μένα.
SPORT 24: Τον Ιούλιο του 2008 σταμάτησες την ενεργό δράση. Ασχολείσαι με κάτι σχετικό με το ποδόσφαιρο;
V. Sanchez:
Ναι, παρακολουθώ τη σχολή προπονητών της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Πριν λίγο καιρό πήρα το πρώτο πτυχίο που μου επιτρέπει να προπονώ ομάδες νέων σε ακαδημίες και μέχρι του χρόνου θα ολοκληρώσω τη σχολή με το δίπλωμα ΟΥΕΦΑ, οπότε θα μπορώ να προπονώ οποιαδήποτε ομάδα.
SPORT 24: Τελειώνοντας, θέλεις να ευχηθείς κάτι στους φίλους του Παναθηναϊκού;
V. Sanchez:
Να βρίσκονται πάντα στο πλευρό της ομάδας, να την υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος και είμαι σίγουρος ότι φέτος θα είναι η χρονιά του. Μακάρι στο τέλος της χρονιάς να πάρει όλους τους τίτλους, δημιουργώντας την αρχή της δικής του δυναστείας. Και εύχομαι η αρχή να γίνει από την Κυριακή με μια μεγάλη εμφάνιση και νίκη μέσα στο «Καραϊσκάκη». Όσο για μένα, τα συναισθήματά μου για την ομάδα είναι πάντα και μόνο πράσινα!
Στις 8 Αυγούστου του 2006 ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την απόκτησή του για δυο χρόνια και ο Βίκτορ έφτασε στην Ελλάδα, έτοιμος για μια καινούργια εμπειρία, αφού για πρώτη φορά θα αγωνιζόταν εκτός Ισπανίας. Τελικά ένας τραυματισμός δεν τον άφησε να δείξει την μεγάλη ποδοσφαιρική του αξία και στο τέλος της σεζόν 2006-07 αποδεσμεύτηκε από τους «πράσινους», τερματίζοντας άδοξα την ελληνική του περιπέτεια. Κορυφαία του στιγμή στον Παναθηναϊκό υπήρξε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 5 Νοεμβρίου του 2006, όπου πρωταγωνίστησε στη φάση του μοναδικού γκολ που έδωσε τη νίκη στην ομάδα του. Συνολικά έπαιξε σε 12 ματς πρωταθλήματος. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ισπανία, φόρεσε τη φανέλα της Έλτσε για ένα χρόνο (2007-08) και αμέσως μετά εγκατέλειψε την ενεργό δράση.
Σήμερα ζει με την οικογένειά του στη Μαδρίτη και παρακολουθεί τη σχολή προπονητών της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Με την ευκαιρία του κυριακάτικου ντέρμπι των «αιωνίων», το SPORT 24 μίλησε με τον Βίκτορ για το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα, τους τότε συμπαίκτες του, το ισπανικό «el clasico» και πολλά άλλα ενδιαφέροντα, ενώ δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα νίκης στους φίλους του «τριφυλλιού».
SPORT 24: Βίκτορ ας αρχίσουμε με το πέρασμά σου από τον Παναθηναϊκό. Τι αναμνήσεις έχεις από την ελληνική σου «περιπέτεια»;
V. Sanchez:
Οι αναμνήσεις μου από την Ελλάδα έχουν όλες «πράσινο» χρώμα. Πέρασα πολύ όμορφα στον Παναθηναϊκό και παρόλο που έμεινα μόνο ένα χρόνο, δέθηκα με την ομάδα και τον κόσμο της. Νομίζω ότι αν δεν είχα εκείνο τον καταραμένο τραυματισμό, όλα θα ήταν καλύτερα. Και το λέω αυτό γιατί είχα όρεξη για ποδόσφαιρο, ήθελα να προσφέρω, δεν ήρθα μόνο για τα χρήματα, όπως ίσως νόμισαν κάποιοι. Στα 30 μου χρόνια ένιωθα νέος, με φιλοδοξίες, ενθουσιασμένος με την προοπτική να αγωνιστώ σε μια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού. Αναπολώντας την χρονιά στην Ελλάδα, αισθάνομαι «οργή» που δεν μπόρεσα να δείξω αυτό που άξιζα. Όμως να είσαι σίγουρος ότι δεν ήμουν ο μόνος που έφταιγε.
SPORT 24: Τι εννοείς με αυτό;
V. Sanchez:
Εννοώ τον τεχνικό διευθυντή του Παναθηναϊκού, τον Βέλιτς. Όταν είχα τραυματιστεί και η αποθεραπεία μου δεν πήγαινε καλά, του είχα ζητήσει να με αφήσει να επισκεφτώ τους γιατρούς της Ρεάλ στην Ισπανία. Δεν το επέτρεψε και έτσι η αποχή μου από τα γήπεδα παρατάθηκε περισσότερο από το αναμενόμενο. Και το καλοκαίρι, όταν δεν έκανα ούτε μια μέρα διακοπές, αλλά φρόντισα την αποθεραπεία μου με ειδικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης και ήμουν μια χαρά, εκείνος δεν πίστεψε σε μένα. Έλεγε συνεχώς ότι δεν με θέλει και τελικά πέρασε το δικό του, αφού δεν μπόρεσα να παραμείνω και για τη δεύτερη χρονιά, όπως προέβλεπε το συμβόλαιό μου. Αντί να με βοηθήσει να επιστρέψω, έκανε ό,τι μπορούσε για να με δυσκολέψει.
SPORT 24: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σε συμπάθησε και σε στήριξε.
V. Sanchez:
Το ξέρω και όπως σου είπα και πριν, δέθηκα πολύ μαζί τους. Πρόκειται για ένα κοινό πολύ παθιασμένο, που αγαπάει και νιώθει τα «χρώματα» της ομάδας. Νομίζω ότι τους αξίζουν τα καλύτερα, έτσι κι αλλιώς ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα, που έχει τον σεβασμό ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Όταν στηρίζεις τους παίκτες από την κερκίδα με τόση ένταση και φανατισμό, τότε αυτόματα μετατρέπεσαι σε ανεκτίμητο «όπλο». Αρκεί βέβαια να μην ξεπερνάς τα όρια που χωρίζουν το πάθος από τη βία. Το ποδοσφαιρικό κοινό του ΠΑΟ στην συντριπτική του πλειοψηφία, γνωρίζει και σέβεται αυτά τα όρια.
SPORT 24: Τη χρονιά που έπαιξες στον ΠΑΟ, ο Βίκτορ Μουνιόθ εξέπληξε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα, δίνοντας θέση βασικού σε έναν πιτσιρικά που δεν είχε κλείσει τα 17 του...
V. Sanchez:
Α, ο Νίνης! Καταπληκτικός ο μικρός και πραγματικά άξιζε την ευκαιρία. Στην Ισπανία έχουμε συνηθίσει να μην κοιτάμε την ταυτότητα των παικτών. Η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο. Είναι η αξία του καθενός αυτή που καθορίζει το αν θα παίξει ή όχι. Από εκεί και μετά, εξαρτάται από τον ίδιο τον παίκτη αν θα μπορέσει να διαχειριστεί σωστά την ευκαιρία που του δίνεται. Ο Νίνης είχε φοβερό ταλέντο, νομίζω ότι θα μπορούσε εύκολα να αγωνιστεί και σε ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν.
Μαθαίνω ότι πλέον πρωταγωνιστεί στον Παναθηναϊκό και ειλικρινά χαίρομαι γιατί αποδείχτηκε ότι εκμεταλλεύτηκε σωστά το ταλέντο του. Όταν πρωτόπαιξε, προσπαθήσαμε όλοι να τον βοηθήσουμε, ειδικά εμείς οι μεγαλύτεροι, οι πιο έμπειροι. Πάντως τον συμπαθούσε όλη η ομάδα, κυρίως επειδή είναι ένα παιδί γεμάτο μετριοφροσύνη και πραγματική αγάπη για το ποδόσφαιρο. Μακάρι να τον θαυμάσουμε όλοι μας του χρόνου και στο Μουντιάλ.
SPORT 24: Ποιοι συμπαίκτες σου ήταν αυτοί που σε εντυπωσίασαν ως ποδοσφαιρικές αξίες;
V. Sanchez:
Σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, υπάρχουν πάντοτε πολλοί παίκτες εγνωσμένης αξίας. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους από εκείνη τη χρονιά, θα διαλέξω τέσσερις. Τον Σαλπιγγίδη, που ήταν το στιλ του επιθετικού που μου αρέσει. Κινητικός, γρήγορος, έξυπνος και μαχητής από τους λίγους. Επίσης ο Λεοντίου, ένας παίκτης ντελικάτος, με υψηλή τεχνική κατάρτιση. Μετά ο Νίνης, για τον οποίο τα είπαμε πριν και τέλος ο Αλέξης Τζόρβας. Με τον Τζόρβα είχαμε πολύ καλή σχέση, τον έβλεπα στις προπονήσεις και μου έκαναν φοβερή εντύπωση τα προσόντα του.
Όμως τότε είχε μπροστά του τον Γκαλίνοβιτς και τελικά έφυγε και πήγε δανεικός. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα όταν είδα φάσεις από το παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδας στην Ουκρανία και τον είδα να υπερασπίζεται με απόλυτη επιτυχία την εστία. Μαθαίνω ότι φέτος έχει καθιερωθεί και στον Παναθηναϊκό και του εύχομαι κάθε επιτυχία γιατί πραγματικά το αξίζει. Και ενθουσιάστηκα με το γκολ του Σαλπιγγίδη που έδωσε την πρόκριση στην Ελλάδα. Υπέροχη φάση, τρομερή πάσα και μαγικό τελείωμα από τον Δημήτρη.
SPORT 24: Διατηρείς επαφή με τους πρώην συμπαίκτες σου;
V. Sanchez:
Όχι, δυστυχώς έχουμε χαθεί. Λίγο η γλώσσα που δε βοηθάει, λίγο η απόσταση, λίγο οι υποχρεώσεις που τρέχουν, ξέρεις πώς είναι αυτά. Είχα καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Κυρίως με τον Σάλπι, τον Τζόρβα, τον Γκαλίνοβιτς, τον Παπαδόπουλο. Όμως η ζωή συνεχίζεται. Πάντως παρακολουθώ την πορεία του ΠΑΟ και χαίρομαι που φέτος η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή, διατηρώντας μέχρι στιγμής το αήττητο στο πρωτάθλημα.
SPORT 24: Και την Κυριακή έχουμε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
V. Sanchez:
Ναι, το ξέρω! Στην έδρα του Ολυμπιακού. Δύσκολο ματς, αλλά σε κάτι τέτοια παιχνίδια πρέπει να κάνεις την υπέρβαση και να δείχνεις ποιο είναι το «αφεντικό». Μακάρι να πάρει ο Παναθηναϊκός το «διπλό» και να αυξήσει ακόμα περισσότερο τη διαφορά. Η ομάδα φέτος διαθέτει πολύ σπουδαίους ξένους παίκτες, όπως ο Σίλβα και ο Σισέ. Ελπίζω να είναι καλά και να αγωνιστούν, γιατί είναι ικανοί να κάνουν τη διαφορά.
SPORT 24: Πάμε και πάλι στη δική σου σεζόν στον ΠΑΟ. Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή σου στην Ελλάδα;
V. Sanchez:
Δεν θέλει καθόλου σκέψη. Το ντέρμπι στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η νίκη μας επί του Ολυμπιακού με 1-0. Χαίρομαι πολύ που ήμουν εγώ αυτός που έκανε τη φάση από την οποία προήλθε το γκολ της νίκης. Εκπληκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τρομερή η στιγμή των πανηγυρισμών αμέσως μετά το γκολ. Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω από τη θητεία μου στον Παναθηναϊκό και νιώθω τυχερός που έχω συνδεθεί με μια νίκη επί του «αιώνιου» αντιπάλου.
SPORT 24: Εκτός από το δικό μας ντέρμπι, την Κυριακή στην Ισπανία έχετε το «el clasico». Να υποθέσω ότι θα είσαι με τη Ρεάλ;
V. Sanchez:
Να μην το υποθέσεις, να είσαι τελείως σίγουρος. Εννοείται ότι θα είμαι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Υπήρξε η πρώτη μου ομάδα, στις ακαδημίες της έμαθα το ποδόσφαιρο, εκεί κέρδισα τους πρώτους μου τίτλους, είμαι κάτοικος Μαδρίτης, οπότε το σύνθημα για μένα είναι μόνο ένα: «Hala Madrid!».
SPORT 24: Πως βλέπεις τις δυο ομάδες; Περιμένεις θέαμα ή κλειστό παιχνίδι;
V. Sanchez:
Η Μπαρτσελόνα είναι μια φανταστική ομάδα. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έχει σαρώσει όλους τους τίτλους. Ο Γουαρδιόλα έχει κάνει φοβερή δουλειά από τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Για μένα ήταν παίκτης παγκόσμιος κλάσης με μοναδική προσωπικότητα και έχει καταφέρει να βάλει τη σφραγίδα του στον τρόπο παιξίματος του συνόλου. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του είναι ότι έχει ενώσει όλους τους άσους που διαθέτει, τους έχει βάλει στην «ίδια βάρκα» και όλοι μαζί «κωπηλατούν στην σωστή πορεία». Φέτος μπορεί να έχασε τον Ετό που είναι ένας «φονιάς» μέσα στην περιοχή, αλλά πήρε τον Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος κάνει περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο και είναι συνολικά πιο χρήσιμος.
Από την άλλη μεριά η Ρεάλ ενισχύθηκε με τεράστιες μεταγραφές. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ φιλοδοξεί για δεύτερη φορά να ξαναφέρει τη Ρεάλ στην κορυφή και οι κινήσεις του είναι εντυπωσιακές. Η ομάδα μπορεί να μην έχει βρει ακόμα τους απαραίτητους αυτοματισμούς και να μην πείθει με την απόδοσή της, αλλά το γεγονός ότι πάει στο «Καμπ Νόου» ως πρωτοπόρος, λέει πολλά. Είμαι σίγουρος ότι μόλις τα «αστέρια» γίνουν σύνολο και βρει ο καθένας το ρόλο του, όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα απολαύσουν θέαμα υψηλότατου επιπέδου.
SPORT 24: Ξεκίνησες την πορεία σου από τη Ρεάλ και η ποδοσφαιρική σου ακμή ήρθε στην επταετία της Ντεπορτίβο. Ποια θεωρείς ως την κορυφαία στιγμή της καριέρας σου;
V. Sanchez:
Θα διαλέξω δυο: το πρωτάθλημα που πήρα το 1997 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ο πρώτος μου τίτλος στην πρώτη χρονιά μου στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ! Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς στους δρόμους της Μαδρίτης και το μπάνιο στο σιντριβάνι της Κυβέλης! Ο Καπέλο ήταν αυτός που με πίστεψε και με προώθησε στην πρώτη ομάδα. Του χρωστάω πολλά. Και μετά το πρωτάθλημα του 2000 με την Ντεπορτίβο, το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου. Άλλα πανηγύρια εκεί, ολόκληρη η Κορούνια στο πόδι για μέρες ολόκληρες! Όσο και αν σου κάνει εντύπωση, αυτοί οι δυο τίτλοι είναι πιο σημαντικοί για μένα από το Τσάμπιονς Λιγκ του 1998. Η περίφημη «septima» (σ.σ. η έβδομη κούπα) έρχεται στην τρίτη θέση.
Θέλω όμως να κάνω και μια αναφορά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 21 που κέρδισα με την Εθνική Ελπίδων το 1998, αντιμετωπίζοντας μάλιστα στον τελικό την Ελλάδα. Είχαμε νικήσει τότε 1-0 με ένα γκολ του Ιβάν Πέρεθ. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που αντιμετώπιζα ελληνική ομάδα. Στη συνέχεια βέβαια έπαιξα με τη Ρεάλ εναντίον του Ολυμπιακού και με την Ντεπορτίβο εναντίον του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού.
SPORT 24: Ας περάσουμε και στο Μουντιάλ του καλοκαιριού. Θεωρείς ότι η «furia roja» πηγαίνει στη Νότια Αφρική ως φαβορί;
V. Sanchez:
Ναι, συμφωνώ σε αυτό. Η Ισπανία διαθέτει μια εκπληκτική ομάδα, γεμάτη αστέρια και δουλεμένο σύνολο. Ξεχειλίζει από ταλέντο και έχει εναλλακτικές λύσεις υψηλού επιπέδου σε όλες τις γραμμές. Αυτό που την διαφοροποιεί σε σχέση με τις Εθνικές Ισπανίας προηγούμενων διοργανώσεων, είναι ο χαρακτήρας νικητή που απέκτησε με την κατάκτηση του EURO, αποκτώντας έτσι τρομερή αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι μαζί με την Βραζιλία αποτελούν τα δυο μεγάλα φαβορί του Μουντιάλ. Από εκεί και μετά, θεωρώ ότι υπάρχουν άλλες τρεις Εθνικές που θα διεκδικήσουν με ίσους όρους το τρόπαιο. Ιταλία, Γερμανία και Αργεντινή είναι ομάδες που διαθέτουν εμπειρία, αξία και παίκτες ικανούς για οτιδήποτε. Υπάρχει και η Γαλλία, αλλά την βλέπω λίγο πεσμένη, είναι ερωτηματικό για μένα.
SPORT 24: Τον Ιούλιο του 2008 σταμάτησες την ενεργό δράση. Ασχολείσαι με κάτι σχετικό με το ποδόσφαιρο;
V. Sanchez:
Ναι, παρακολουθώ τη σχολή προπονητών της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Πριν λίγο καιρό πήρα το πρώτο πτυχίο που μου επιτρέπει να προπονώ ομάδες νέων σε ακαδημίες και μέχρι του χρόνου θα ολοκληρώσω τη σχολή με το δίπλωμα ΟΥΕΦΑ, οπότε θα μπορώ να προπονώ οποιαδήποτε ομάδα.
SPORT 24: Τελειώνοντας, θέλεις να ευχηθείς κάτι στους φίλους του Παναθηναϊκού;
V. Sanchez:
Να βρίσκονται πάντα στο πλευρό της ομάδας, να την υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος και είμαι σίγουρος ότι φέτος θα είναι η χρονιά του. Μακάρι στο τέλος της χρονιάς να πάρει όλους τους τίτλους, δημιουργώντας την αρχή της δικής του δυναστείας. Και εύχομαι η αρχή να γίνει από την Κυριακή με μια μεγάλη εμφάνιση και νίκη μέσα στο «Καραϊσκάκη». Όσο για μένα, τα συναισθήματά μου για την ομάδα είναι πάντα και μόνο πράσινα!