Συνέντευξη του Βλάνταν Ίβιτς στον Σάκη Γκίνα

Λείπει τέσσερα χρόνια από τα ελληνικά γήπεδα, αλλά δεν έχει αλλάξει καθόλου. Άνθρωποι σαν τον Βλάνταν Ίβιτς, άλλωστε, έχουν ένα δικό τους κώδικα αρχών και συμπεριφοράς, τον οποίο ακολουθούν χωρίς εκπτώσεις. Ποτέ δεν έκανε δημόσιες σχέσεις, ούτε ως ποδοσφαιριστής, ούτε ως προπονητής. Δύσκολα κερδίζεις την εμπιστοσύνη του.

Όλοι ξέρουν πως είναι αντιδημοσιογραφικός, μιλάει σπάνια δημόσια, δεν είναι εύκολος στις συνεντεύξεις. Παρότι η συνεργασία του στη Γουότφορντ λύθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, έμεινε στην Αγγλία μέχρι τα τέλη Ιουνίου, αξιοποιώντας τις παροχές του συμβολαίου του, που παρέμεναν σε ισχύ. Επέστρεψε πριν από 15 ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Όταν του τηλεφώνησα και του ζήτησα συνέντευξη δέχτηκε. Την ώρα και το σημείο συνάντησης τα καθόρισε ο ίδιος.

Το ραντεβού έγινε το πρωί του Σαββάτου 10 Ιουλίου στον κήπο μαγαζιού στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης. “Είμαι σε διακοπές. Ξεκίνησαν πριν από λίγες ημέρες, όταν τελείωσε και τυπικά το συμβόλαιό μου με την Γουότφορντ και επέστρεψα στην Ελλάδα με την οικογένειά μου. Δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει με την προπονητική. Ελπίζω να γίνει γρήγορα κάτι. Στη δουλειά του προπονητή ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να χτυπήσει το τηλέφωνο αύριο, μπορεί και μετά από έξι ή οχτώ μήνες. Ελπίζω να καταφέρω να κάνω και λίγες διακοπές. Με το καλό εάν υπάρξει κάτι, θα το μάθετε. Πάντως, προτεραιότητά μου είναι το εξωτερικό” είπε αρχικά.

Με την φωτογράφιση διαχρονικά δεν τα πάει καλά. “Δεν μ' αρέσει να ποζάρω” τόνισε και προσαρμοστήκαμε στις επιθυμίες του. Ήρθε με αγγλικό λουκ και μιλήσαμε για όλα. Ή σχεδόν για όλα.

Για την πρώτη του επαφή με την μπάλα, για την εποχή που πήρε το καπελάκι του κι έφυγε από τον ΠΑΟΚ σαν κύριος πριν από τέσσερα χρόνια, για τον Ιβάν Σαββίδη, για τον Ολυμπιακό, για τον Γιώργο Μασούρα, για τον Αντελίνο Βιεϊρίνια, για τον Πάμπλο Γκαρσία, για την εμπειρία του στην Αγγλία και στο Ισραήλ, για τον Φερνάντο Σάντος, για τον Πεπ Γκουαρδιόλα, για τον Γκάρι Λίνεκερ, για τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς, για το μπουκάλι στο Καραϊσκάκη, για τις ιστορικές δηλώσεις του μετά την ήττα από τον Ατρόμητο στη Τούμπα, για τους ξένους διαιτητές στην Ελλάδα, για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία, για τον Μαντσίνι, τον Κιέζα, τον Μέσι, τον Ρονάλντο, τον Τζόκοβιτς, τις σχέσεις του με τον Τύπο και άλλα πολλά.

Ασυμβίβαστος, παρορμητικός, απρόβλεπτος και απόλυτος. Όπως πάντα. Ο Βλάνταν Ίβιτς σε μία συνέντευξη δύο ωρών ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής του.

Έπαιζα μπάλα με τον Ίλια σε ένα δωμάτιο 12 τ.μ.

"Με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω. Περίπου 40. Δεν ξέρω εάν τα θυμηθώ όλα ή όχι. Ελπίζω να καταφέρω να θυμηθώ αρκετά. Όπως όλα τα παιδιά, ιδίως τα αγόρια, μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα να παίζω μπάλα μέσα στο σπίτι μαζί με τον μεγαλύτερο κατά έξι χρόνια αδερφό μου. Ήταν και πιο προχωρημένος ποδοσφαιρικά από εμένα. Δίπλα του έμαθα τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα. Ζούσαμε σε ένα μικρό διαμέρισμα με τους γονείς μας. Το δικό μας δωμάτιο πολλές φορές ήταν άνω, κάτω από τα χτυπήματα της μπάλας, γιατί προσπαθούσαμε μέσα σε ένα πολύ στενό χώρο να παίξουμε ποδόσφαιρο. Ήταν ένα μικρό δωμάτιο, όχι πάνω από 12 τ.μ. Τριών, τεσσάρων χρονών κλότσησα για πρώτη φορά μπάλα.

Γεννήθηκα στο Ζρένιανιν της Σερβίας το 1977. To Ζρένιανιν είναι βόρεια, 60 χιλιόμετρα πάνω από το Βελιγράδι, στη Βοϊβοντίνα. Είναι μία ωραία και ήσυχη περιοχή. Οι ρίζες των γονιών μου είναι από την Βοσνία, αλλά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Βοσνία ήταν πολύ ταλαιπωρημένη, οι άνθρωποι αλλά και η γη, είχαν υποστεί πολλά, πολλές οικογένειες μεταφέρθηκαν από την Βοσνία στην υπόλοιπη τότε Γιουγκοσλαβία. Έτσι μετακομίσαμε κι εμείς στην Βοϊβοντίνα.

Οι γονείς μας ο Μίλος και η Βούκιτσα ζούσαν για εμένα και τον αδερφό μου. Ήταν συνέχεια δίπλα μας. Χάσαμε τον πατέρα μου το 2002, η μαμά μου, δόξα το Θεό, είναι καλά. Είχαμε παιδική ηλικία κι εγώ και ο αδερφός μου πολύ χαρούμενη. Ήμασταν όλη η οικογένεια μαζί, κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Όπως σου είπα, ζούσαμε σε ένα μικρό διαμέρισμα 50 – 55 τ.μ. Η μητέρα μου ήταν δασκάλα βιολογίας και ο πατέρας μου οικονομικός σύμβουλος. Ήταν γεμάτο πάντα το τραπέζι. Η μητέρα μου ήταν καλή μαγείρισσα. Είχα μία πολύ ωραία παιδική ηλικία, όλα όσα χρειάζεται ένα παιδί για να είναι ευτυχισμένο.

Στη πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι 20 χρονών δεν πηγαίνω συχνά, πλέον. Ζω στο Βελιγράδι, όπως και η μητέρα μου. Έχω φίλους, βέβαια, εκεί, διατηρώ επαφές μαζί τους. Όταν πηγαίνω στο Βελιγράδι πάντα περνάω και από το Ζρένιανιν, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Στο Βελιγράδι έχω τρία χρόνια να πάω, λόγω της δουλειάς και του κορονοϊού. Δεν μπορείς να ταξιδεύεις τόσο συχνά, όπως στο παρελθόν.

Έβλεπα συχνά ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε το στυλ του Γκάρι Λίνεκερ, ήταν πολύ καλός παίκτης σε εκείνη την εποχή. Είχε το εύκολο γκολ. Όταν είσαι μικρός θαυμάζεις κάποιον. Όπως συμβαίνει και την τελευταία δεκαετία 15ετία με τον Μέσι και με τον Ρονάλντο που πέτυχαν πράγματα πρωτόγνωρα στο ποδόσφαιρο. Βέβαια, όταν μεγάλωνα εγώ μεσουρανούσε και ο Μαραντόνα. Απίστευτος παίκτης. Ίσως ο καλύτερος απ΄ όλους στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Απολάμβανες να τον βλέπεις να παίζει ποδόσφαιρο. Ήταν άλλη κατηγορία.

Από μικρός ήμουν φίλαθλος της Παρτίζαν. Ο μπαμπάς μου ήταν Παρτίζαν, κι έγινα κι εγώ. Και σήμερα η αγαπημένη μου ομάδα είναι η Παρτίζαν. Και σήμερα όταν με ρωτάει κάποιος “τι ομάδα είσαι” του απαντάω “είμαι Παρτίζαν, μόνο Παρτίζαν”. Σε όλες τις άλλες ομάδες που ήμουν παίκτης ή προπονητής συμπεριφέρθηκα 100% επαγγελματικά.

Βέβαια, σε όποια ομάδα ήμουν πάικτης ή προπονητής ήταν η πιο σημαντική για εμένα εκείνη την περίοδο. Και την Παρτιζάν εάν είχα αντίπαλο θα πήγαινα να την κερδίσω. Πέρασα σε κάποιες ομάδες παραπάνω χρόνο και σε άλλες λιγότερο. Τρέφω για όλες, όμως, μεγάλο σεβασμό".

Η πρόταση της Γιουβέντους, η Παρτίζαν και η ΑΕΚ

"Μου λες ότι διάβασες πως έκανε πρόταση να με αποκτήσει η Γιουβέντους, όταν ήμουν νέος ποδοσφαιριστής. Ισχύει. Το 1998 έγινε αυτό. Στην Παρτίζαν έπαιζα. Ήταν η τελευταία χρονιά του κυπέλλου Κυπελλούχων και ήμασταν αντίπαλοι με τη Λάτσιο. Η Λάτσιο ήταν τότε η πιο ακριβοπληρωμένη ομάδα στο κόσμο. Παίξαμε το πρώτο ματς στην Ιταλία και φέραμε νομίζω 0-0 και στο Βελιγράδι χάσαμε 3-2.

Μετά απ' αυτό το παιχνίδι με ενημέρωσαν πως ήρθε πρόταση από τη Γιουβέντους. Αλλά μόλις είχα πάει στην Παρτίζαν, η οποία αρνήθηκε την πρόταση. Από το 1998 μέχρι το 2004 έπαιξα έξι χρόνια στην Παρτίζαν. Έζησα πολλές ωραίες στιγμές με την αγαπημένη μου ομάδα. Κατακτήσαμε πρωταθλήματα και κύπελλα, είχα συμμετοχές και στην Εθνική ομάδα της πρώην Γιουγκοσλαβίας από νεαρή ηλικία. Θα μου μείνει αξέχαστο εκείνο το χρονικό διάστημα.

Είχα έξι χρόνια συνολικά συμβόλαιο στην Παρτίζαν και το 2004 ως ελεύθερος πήγα στην Γκλάντμπαχ. Υπέγραψα τριετές συμβόλαιο, αλλά μετά από έξι μήνες λύθηκε το συμβόλαιο, γιατί ο προπονητής που με επέλεξε έφυγε ενδιάμεσα και ο αντικαταστάτης του δεν με υπολόγιζε. Ήρθε, τότε, πρόταση από την ΑΕΚ τον Ιανουάριο του 2005, κι, έτσι, αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα.

Πρόεδρος της ΑΕΚ ήταν ο Ντέμης Νικολαΐδης και προπονητής ο Φερνάντο Σάντος. Ήξεραν και οι δύο πολύ καλά, ότι ο λόγος που δεν ήθελα να έρθω ήταν ο αδερφός μου. Ο Ίλια ήταν τεχνικός διευθυντής, τότε, στην ΑΕΚ. Δεν ήθελα να λένε πως με έφερε εδώ να παίξω ο αδερφός μου. Αλλά με πήρε ο κύριος Νικολαϊδης τηλέφωνο και μου είπε πως 'δεν έχει σχέση ότι είσαι αδερφός του Ίλια, ψάχνουμε παίκτη στη θέση σου και σε θέλει ο Σάντος'.

Μετά απ' αυτή την συνομιλία αποφάσισα να έρθω. Συνεργάστηκα και πάλι με τον Σάντος στον ΠΑΟΚ. Ήμουν 2,5 χρόνια στην ΑΕΚ. Έφυγα προς το τέλος των μεταγραφών για να αδειάσει θέση ξένου, δεν είχα χρόνο να βρω ομάδα. Είχε ελεύθερη θέση ξένου ο Άρης που έπαιζε προκριματικά του Europa League και θυμάμαι πως έκλεισα στις 31 Αυγούστου.

Μετά πήγα στον ΠΑΟΚ, έμεινα τέσσερα χρόνια και τελείωσα την καριέρα μου. Ήταν ωραία χρόνια. Ήταν και οι τρεις ομάδες που πρωταγωνιστούσαν. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός τότε ήταν ανώτερες και καλύτερες ομάδες, γιατί είχαν μεγαλύτερη οικονομική άνεση, γι' αυτό και έπαιρναν τους τίτλους.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας μου στην Ελλάδα το πέρασα με προπονητή τον Σάντος. Όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τον ξέρουν, γιατί πέρασε από τρεις μεγάλες ομάδες. Έχει πετύχει πολλά και στις ομάδες που ήταν προπονητής και στην Εθνική Πορτογαλίας. Μπορώ να πω μόνο τα καλύτερα γι' αυτόν. Είναι δίκαιος και καλός προπονητής. Προσπαθεί να πάρει το 100% από κάθε παίκτη, έχει τον τρόπο να κάνει την δουλειά του πετυχαίνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Από τον Σάντος πήρα αρκετά πράγματα, όπως και από τους άλλους προπονητές με τους οποίους δούλεψα κράτησα όσα στοιχεία με ενδιέφεραν. Από τον Σάντος, ειδικά, πήρα την νοοτροπία της ομάδας. Έλεγε πως πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι και να δίνουμε το 100% για την ομάδα, να είμαστε σοβαροί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, να είμαστεσυγκεντρωμένοι και τόνιζε κάθε φορά πως η ομάδα είναι πάνω απ' όλους. Δεν υπάρχει παίκτης που είναι πάνω από την ομάδα. Είναι μία μεγάλη αλήθεια αυτό. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα.

Ο Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς που πέρασε και από Ελλάδα, επίσης, 'σφράγισε' την καριέρα μου. Ήταν ο προπονητής μου στην Παρτιζάν. Είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Παρτιζάν. Δουλεύει πολύ με τους νέους. Μου άλλαξε τρόπο παιχνιδιού και μου έμαθε να σκέφτομαι γρήγορα".

Κορυφαίος ο Γκουαρδιόλα, προτιμώ το 4-3-3

"Ο Πεπ Γκουαρδιόλα είναι για μένα ο κορυφαίος προπονητής αυτή την στιγμή στο κόσμο. Πάνω από δέκα χρόνια έχει επιβάλλει την δική του ταυτότητα, έχει φτιάξει την δική του προπονητική σχολή ποδοσφαίρου. Παίζει φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο, έχοντας πάντα στις ομάδες του τους καλύτερους παίκτες. Κακά τα ψέματα και στην Μπαρτελόνα και στη Μπάγερν και τώρα στη Σίτι έχει παίκτες που συγκαταλέγονται ανάμεσα στους κορυφαίους στο κόσμο. Προσπαθεί να επιμορφώνεται συνεχώς. Δεν μένει στάσιμος. Αυτό φαίνεται στον αγωνιστικό χώρο από τον τρόπο που παίζουν οι ομάδες του.

Ως προπονητής αν προσπαθήσεις να αντιγράψεις κάποιον άλλον θα έχεις κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Γιατί δεν ξέρεις τι σκέφτεται ο άλλος προπονητής και τι παίκτες έχει. Εάν θέλεις να ασχοληθείς με την προπονητική πρέπει να βάλεις την δική σου σφραγίδα. Το αγαπημένο μου σύστημα εξαρτάται από τους παίκτες που έχω σε κάθε ομάδα. Μέχρι τώρα έπαιζα στις ομάδες που προπόνησα περισσότερο το 4-3-3.

Αλλά για να παίξεις 4-3-3 πρέπει να έχεις και τους ανάλογους παίκτες. Αν έχω παίκτες για 5-3-2 ή 5-2-3 κι εγώ προσπαθώ να παίξω 4-3-3 θα χάσει η ομάδα. Πιστεύω, ότι για να μπορείς να κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου πρέπει να σ' ακολουθεί και η ομάδα. Πρέπει να έχεις τους κατάλληλους παίκτες για να υποστηρίξουν το σύστημά σου.

Όταν ξεκινάω να χτίζω μία ομάδα αρχίζω από το νούμερο ένα που είναι ο τερματοφύλακας, μετά πάω στην αμυντική γραμμή, μετά στον χώρο του κέντρου και μετά μπροστά. Όλες οι θέσεις είναι εξίσου σημαντικές. Βέβαια, όλοι έχουν διαφορετικούς ρόλους και καθήκοντα μέσα στην ομάδα. Από την ποιότητα του καθένα πρέπει να επωφεληθεί η ομάδα.

Το ποδόσφαιρο μεταφέρεται στα πλάγια επειδή το τελευταίο εξάμηνο, ίσως και χρόνο, οι περισσότερες ομάδες γύρισαν με τρεις πίσω, σε ένα σύστημα που παίζονταν πριν από 20-30 χρόνια. Μπορεί να το έκαναν για μεγαλύτερη ασφάλεια, μπορεί γιατί χτίζουν έτσι πιο εύκολα επίθεση από πίσω, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Γιατί, για παράδειγμα, μπορεί μία ομάδα να μην έχει καλούς εξτρέμ, αλλά ικανούς μπακ και θέλει ο προπονητής να τους δώσει όλη την πλευρά να παίζουν. Μπορεί να εξαρτάται το σύστημα που παίζεις και από τον αντίπαλο. Από την ποιότητά του, τις αδυναμίες του και τα πλεονεκτήματά του.

Εγώ δίνω μεγάλη σημασία στις στατικές φάσεις. Από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή στις προπονήσεις το 30% με 40% του χρόνου το αφιερώνω στις στατικές φάσεις".

Σωστή απόφαση οι ξένοι διαιτητές, παίζουν 50-50

Το μυαλό των ποδοσφαιρόφιλων στην Ελλάδα κατά κοινή ομολογία πάει να "καεί". Στις συζητήσεις για ποδόσφαιρο οι περισσότεροι σκέφονται πρώτα τους πολιτικούς, μετά τους παράγοντες των ομάδων, μετά τους διαιτητές και στο τέλος καταλήγουν στη τακτική, στους ποδοσφαιριστές και στους προπονητές, ενώ αντίθετα, για το Euro, για παράδειγμα, όταν μιλούσαν, όλοι επικεντρώνονταν στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Ξαφνικά, όταν πιάνουν κουβέντα για το ελληνικό ποδόσφαιρο κάτι συμβαίνει και "μεταλλάσσονται"...

"Είναι ελληνικό φαινόμενο αυτό που μου περιγράφεις. Δούλευα πριν από τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα κι, όπως μου λες, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένας λάθος ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων. Η λειτουργία είναι λάθος. Ο ερχομός ξένων διαιτητών στην Ελλάδα ήταν σωστή απόφαση. Βοήθησαν, γιατί δεν μπορεί να πει κανένας τίποτα, ειδικά, από την στιγμή που καθιερώθηκε και το VAR.

Ένας ξένος διαιτητής, που θα έρθει να παίξει ένα ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός – ΑΕΚ, ΠΑΟΚ - Άρης από την Φινλαδία, την Σκωτία, ή οπουδήποτε αλλού, θα παίξει 50-50, δεν τον ενδιαφέρει, ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε ο Άρης. Βέβαια κι αυτός μπορεί να κάνει λάθη, αλλά τα λάθη είναι ανθρώπινα.

Το καλύτερο θα ήταν να παίζουν Έλληνες διαιτητές σε όλα τα παιχνίδια, αλλά υπάρχει καχυποψία. Θέλω να πω κάτι πάνω σ' αυτό. Μετά την Ελλάδα, πήγα στο Ισραήλ, στην μεγαλύτερη ομάδα του Ισραήλ. Όπως εδώ είναι ο Ολυμπιακός η Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι στο Ισραήλ. Οι διαιτητές είναι μόνο Ισραηλινοί και κάνουν κι αυτοί πολλά λάθη, όπως κάνουν και οι προπονητές και οι παίκτες.

Αλλά αυτό που μου προκάλεσε εντύπωση ήταν πως και στα δικά μας παιχνίδια, αλλά και στα παιχνίδια των άλλων μεγάλων ομάδων, όπως της Μακάμπι Χάιφα ή της Μπερσέβα, τα λάθη των διαιτητών ευνοούσαν την μικρότερη ομάδα, όχι την μεγαλύτερη. Την αμφισβητούμεηη φάση την έδιναν υπέρ της αδύναμης ομάδας. Πάντα μετά από παιχνίδια είναι λογικό να είσαι θυμωμένος. Δεν είχα, όμως, πρόβλημα με τους διαιτητές στο Ισραήλ.

Η καλύτερη χώρα για το ποδόσφαιρο είναι μακράν και χωρίς συζήτηση η Αγγλία. H Championship είναι το καλύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μετά τα πέντε μεγάλα. Όταν είσαι εκεί, θέλεις να μείνεις, κι αν φύγεις, θέλεις να επιστρέψεις. Είναι σαν το ΝΒΑ στο μπάσκετ.

Δεν μπορείς να συγκρίνεις το αγγλικό πρωτάθλημα, ούτε με την La Liga, ούτε με το Campionato, γιατί το αγγλικό ποδόσφαιρο έχει άψογη οργάνωση, στην Αγγλία δίνουν μεγάλη σημασία στο ποδόσφαιρο, αγαπούν το ποδόσφαιρο, γίνονται μεγάλες επενδύσεις στο ποδόσφαιρο και από το κράτος και από τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Είναι καταπληκτική η οργάνωση, μοναδική.

Δεν υπάρχει άλλη χώρα στο κόσμο, που μπορεί να συγκριθεί με την Αγγλία. Ο ανταγωνισμός είναι υγιής 100%. Στην Championship δεν είχε VAR πέρυσι, στην Premier League είχε. Κάνουν λάθη, βέβαια, κι εκεί οι διαιτητές, αλλά και εναντίον σου και υπέρ σου, προσπαθούν να παίξουν 50-50. Εμείς που ζούμε το ποδόσφαιρο επαγγελματικά μπορούμε να καταλάβουμε εάν έχει κάποιος διαιτητής έχει πρόθεση να σε αδικήσει. Είναι ολοφάνερο. Ένας φίλαθλος ίσως δεν θα το καταλάβει, ένας επαγγελματίας, όμως, το αντιλαμβάνεται αμέσως.

Σίγουρα αρκετοί θα θέλουν να μάθουν το γιατί φύγαμε από την Γουότφορντ. Κάναμε καλή δουλειά εκεί. Η ομάδα ήταν μέσα στους στόχους της, στην πέμπτη θέση μετά από 20 αγωνιστικές, τέσσερις μόλις βαθμούς κάτω από τον δεύτερο, που ανεβαίνει στη Premier League. Μία βδομάδα πριν απολυθώ πήρα το βραβείο του καλύτερου προπονητή του μήνα. Εκεί έχει μεγάλη σημασία αυτό το βραβείο. Για τους λόγους που σταμάτησε η συνεργασία μας δεν μπορώ να μιλήσω εγώ. Ήταν απόφαση της ομάδας και δεν θέλω να πω κάτι άλλο.

Στο Ισραήλ, προηγουμένως, είχα δύο καταπληκτικές χρονιές. Με πήγε εκεί ο Τζακ Αγγελίδης. Τον γνώρισα στον ΠΑΟΚ. Όταν ήμουν προπονητής της Κ19, κι αυτός ήταν πρόεδρος της ΠΑΕ. Πριν αναλάβω την πρώτη ομάδα έφυγε ο κ. Αγγελίδης και ο Ίγκορ Τούντορ. Με ήξερε ο Αγγελίδης και μόλις πέρασε ένας χρόνος από τότε που είχα φύγει από τον ΠΑΟΚ και δεν δούλευα, με πρότεινε στον ιδιοκτήτη της Μακάμπι, τον Μίτσελ Γκόλνταρ.

Η ομάδα επί τρία χρόνια ήταν μακριά από τους τίτλους, παρότι είναι η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας. Ήταν μία νέα πρόκληση για μένα. Έψαχνα μία ομάδα για να προχωρήσω. Από τις ακαδημίες στον ΠΑΟΚ ανέβηκα στην πρώτη ομάδα που ήταν “πεινασμένη” για τίτλο, δεν είχε πάρει τίποτα επί 14 χρόνια. Όταν ξεκινάς σε μία μεγάλη ομάδα την προπονητική και παίρνεις τίτλο, λογικό είναι να ψάχνεις στην συνέχεια ομάδα πρωταγωνίστρια, στην οποία θα έχεις αντίστοιχη πίεση για να κατακτάς τίτλους. Ήταν πολύ καλή επιλογή η Μακάμπι. Πήραμε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα σούπερ καπ.

Είχα έναν σπάνιο ιδιοκτήτη για ποδοσφαιρική ομάδα. Τον συνάντησα τρεις φορές μόνο μέσα σε δύο χρόνια και άλλες τόσες φορές μίλησα τηλεφωνικά μαζί του, γιατί ζει στον Καναδά και μπορεί να περάσει ένας χρόνος για να έρθει στο Ισραήλ. Στην λίστα Forbes είναι πολύ ψηλά, είναι τεράστιος επιχειρηματίας, γνωρίζει πόσο κατέχει το ποδόσφαιρο και ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να πει ποιος παίκτης πρέπει να παίξει, τι σύστημα θα πρέπει να παίξει η ομάδα. Ποτέ, ποτέ, ποτέ... Ούτε μία φορά δεν το έκανε. Μου είχε πει θυμάμαι “πάρε το κλειδί της ομάδας και κάνε αυτό που πιστεύεις”.

Μιλάω ακόμα μαζί του, έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Είναι ο ιδιοκτήτης που σου δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη. Το τονίζω αυτό, γιατί έτσι πρέπει να είναι ένας ιδιοκτήτης. Μπορεί να σε αντικαταστήσει μετά από μερικούς μήνες, αλλά για όσο θα είσαι στη ομάδα, θα πρέπει να σε αφήνει να δουλεύεις απερίσπαστος και να σε βοηθήσει να πετύχεις, γιατί μ' αυτό τον τρόπο στο τέλος θα πετύχει κι αυτός".

Δικές μου επιλογές ήταν το ρόστερ των τίτλων, αλλά το νταμπλ του Λουτσέσκου

Στον ΠΑΟΚ "έχτισε" το καλοκαίρι του 2016 μία ομάδα από την αρχή. Την πρώτη κιόλας χρονιά έχασε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό με μόνο τρεις βαθμούς διαφορά στο γήπεδο (εάν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι άρχισε τη χρονιά με μείον τρεις, λόγω τιμωρίας). Πήρε και το κύπελλο, έναν τίτλο για τον ΠΑΟΚ μετά από 14 χρόνια. Έβαλε τις βάσεις για την ομάδα που κατέκτησε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του ΠΑΟΚ και μονοπώλησε σχεδόν την κατάκτηση κυπέλλων τα τελευταία χρόνια. Το αναγνωρίζουν όλοι. Το ερώτημα είναι, μετά απ' όλα αυτά, γιατί έφυγε.

"Ανέλαβα τον Μάρτιο του 2016 μετά τον Τούντορ. Μετά από λίγους μήνες μπήκαμε τελευταίοι στην βαθμολογία των πλέι οφ και τερματίσαμε πρώτοι. Η ομάδα αποφάσισε να συνεχίσουμε την συνεργασία μας για άλλα τρία χρόνια με συμβόλαιο 2+1 νομίζω. Αρχίσαμε να κάνουμε νέο σχεδιασμό για τα επόμενα χρόνια. Ο μοναδικός παίκτης που δεν επέλεξα εγώ το καλοκαίρι του 2016 ήταν ο Λέο Μάτος. Τον έκλεισαν πριν ανακοινώνουν την ανανέωση του συμβολαίου μου. Τον έφερε ο Λούμπος Μίχελ.

Και ο Βαρέλα ήρθε ως μεταγραφή της τελευταίας στιγμής από ρουμανική ομάδα. Ήταν μία περίπτωση που γνωρίζαμε εγώ, ο Λούμπος και ο Γιώργος Σαββίδης. Όλους τους άλλους που ήρθαν εκείνο το καλοκαίρι, τους μελέτησα επί 10 ώρες τον καθένα, πριν καταλήξω στην απόφαση να εισηγηθώ την απόκτησή τους. Δεν είδα μόνο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά κάθε παίκτη, έψαξα και τον χαρακτήρα του.

Για παράδειγμα, θα μιλήσω για τον Κρέσπο, έπρεπε να πάρω φίλους μου στην Ισπανία που έπαιξαν μαζί του για να τους ρωτήσω τι χαρακτήρας είναι. Γιατί δεν ήθελα να φέρω κάποιον που είναι καλός παίκτης, αλλά δεν είναι καλός χαρακτήρας και θα δημιουργήσει προβλήματα στα αποδυτήρια, δεν ήθελα να φέρω παίκτη που δεν θα ταιριάζει μ' αυτό που ήθελα να κάνω. Την ίδια έρευνα έκανα για όλους. Μιλάμε για εννιά παίκτες συνολικά, που ήταν καθαρές επιλογές δικές μου.

Θέλω να ξεκαθαρίσω, πάντως, ότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν μπορεί να πάρει κάτι που δεν δικαιούται. Η ομάδα πήρε το νταμπλ στη συνέχεια γιατί το άξιζε μαζί με έναν άλλο προπονητή. Εγώ είμαι χαρούμενος επειδή όλοι οι παίκτες που είχα φέρει τότε έμειναν για πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ. Αποτύχαμε μόνο στη μεταγραφή του Μπρικτς που ήρθε ως δεύτερος τερματοφύλακας του Παναγιώτη Γλύκου. Από τους 10 που φέραμε ο μοναδικός που δεν πέτυχε ήταν ο Μπρικτς που ήρθε και ως ελεύθερος, χωρίς να πληρώσει η ομάδα χρήματα για να τον αποκτήσει.

Είχαμε τον Κλάους και θέλαμε άλλο έναν επιθετικό, αλλά η ομάδα δεν ήθελε να κινηθεί για άλλον επιθετικό και έτσι ανέβηκε ο Κουλούρης ως δεύτερος. Δυστυχώς, ο Κλάους παρά την θέληση που είχε δεν ξεκίνησε καλά εκείνη την χρονιά. Μερικές φορές οι επιθετικοί δεν έχουν ρέντα. Περιμέναμε τον Ιανουάριο και όταν πουλήθηκε ο Γκάρι Ροντρίγκες και πήγε στη Γαλατά με τα λεφτά της πώλησής του φέραμε τον Πρίγιοβιτς από την Λέγκια και τον Ενρίκε από την Ρεν.

Ο Πρίγιοβιτς ήρθε με 1,9 εκατ. ευρώ και πουλήθηκε με 10 εκατ. ευρώ! Τον Πρίγιοβιτς δεν τον ήξεραν. Ούτε ο Μίχελ. Εγώ επέμεινα για την απόκτησή του και ευτυχώς στο τέλος δικαιώθηκα από τα αποτελέσματα, γιατί στην αρχή πολλοί τον 'έκραζαν".

Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου για να μείνω σε μία ομάδα

"Επανέρχομαι τώρα στο ερώτημα “γιατί έφυγα”. Είχα τους λόγους μου. Πιστεύω, ότι όλοι τους ξέρουν. Είναι γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους έφυγα. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρω εγώ. Δεν βάζω το προσωπικό μου συμφέρον πάνω από το συμφέρον της ομάδας. Για μένα το προσωπικό μου συμφέρον είναι η επιτυχία της ομάδας.

Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου προκειμένου να μείνω σε μία ομάδα. Δεν ρίχνουμε αλλού τις ευθύνες για να παραμείνουμε στη θέση μας, όταν δεν έχουμε πού αλλού να πάμε σε περίπτωση που φύγουμε από τον ΠΑΟΚ. Δεν μ' αρέσει να συμβιβάζομαι. Πάντα παίρνω εγώ την ευθύνη και είμαι έτοιμος να πληρώσω το τίμημα της κάθε απόφάσής μου. Μετά τον ΠΑΟΚ πήγα σε δύο διαφορετικές χώρες, μπορεί να πάω και σε τρίτη και σε τέταρτη χώρα και δεν έχω πατήσει από τότε που έφυγα ποτέ στη Τούμπα.

Γιατί; Είμαι επαγγελματίας. Τελείωσε το συμβόλαιό μου και έφυγα. Είναι μέσα στη δουλειά του προπονητή να αλλάζει ομάδες. Μπορεί να πάω στο Ισραήλ, στην Αγγλία, μπορεί να πάω αύριο στη Κίνα, βμεθαύριο αλλού και ούτω καθ εξής. Αυτή είναι η μοίρα του προπονητή.

Επαναλαμβάνω. Μπορεί να μην επιστρέψω ποτέ στον ΠΑΟΚ, μπορεί και να επιστρέψω. Ποτέ δεν ξέρεις σ' αυτή τη δουλειά το μέλλον σου. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες σε όλο τον κόσμο, κι εγώ δεν έχω πρόβλημα προσαρμογής πηγαίνοντας σε μία άλλη χώρα. Αντίθετα, είναι κάτι που μου αρέσει κιόλας. Δεν έχω πρόβλημα με τον ΠΑΟΚ, εννοώ, με τον σύλλογο, με τους φιλάθλους και με τους παίκτες που συνεργάστηκα. Το πρόβλημα που με οδήγησε στην αποχώρηση το γνωρίζουν αυτοί που πρέπει να το γνωρίζουν. Είναι ξεκάθαρο.

Με ρωτάς εάν το μετάνιωσα που έφυγα τότε. Ξεκάθαρα, όχι. Όπως σου είπα είχα τους λόγους μου και όσο υπάρχουν αυτοί οι λόγοι δεν πρόκειται να γυρίσω. Τώρα, αν με ρωτήσεις, γιατί ο ΠΑΟΚ δεν ξαναπήρε πρωτάθλημα μετά το νταμπλ, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Παρακολούθησα όλο αυτό το χρονικό διάστημα λίγα παιχνίδια του ΠΑΟΚ, ωσότου, δεν μπορώ να μιλήσω για ένα θέμα στο οποίο δεν έχω προσωπική άποψη. Δεν έχω επαφή με κανέναν στην ομάδα, δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στην ομάδα και δεν μ' ενδιαφέρει, υπό την έννοια, ότι δεν βρίσκομαι πλέον στον ΠΑΟΚ. Άρα, δεν μπορώ να κάνω και κάποιο σχόλιο γι' αυτό το θέμα.

Για τον συμπατριώτη μου τον Ζίβκοβιτς, αφού με ρωτάς, έχω να πω ότι είναι καλός πάικτης. Από τότε που ήρθε στον ΠΑΟΚ βρήκε ξανά τον εαυτό του. Μετά από την αγωνιστική απραξία στημ Μπενφίκα εδώ προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί".

Δεν θα επιτρέψω ποτέ σε κανένα παίκτη να κάνει μπάχαλο την ομάδα. Εάν επέστρεφα τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκανα μετά την ήττα από τον Ατρόμητο

Ήταν 28 Νοεμβρίου του 2016. Ο ΠΑΟΚ προέρχονταν από την μεγάλη νίκη, τέσσερις ημέρες νωρίτερα, επί της Φιορεντίνα με 3-2 μέσα στο "Αρτέμιο Φράνκι" για το Europa League. Η ήττα σοκ από τον Ατρόμητο αποδείχτηκε η αφετηρία εκτόξευσης του ΠΑΟΚ προς την κατάκτηση τίτλων τα επόμενα χρόνια. Ο δικέφαλος του βορρά έχασε με 4-3 από τους Περιστεριώτες μέσα στη Τούμπα, παρότι προηγούνταν με 3-1 μέχρι το 70΄. Μετά τον αγώνα ο Ίβιτς έκανε δηλώσεις που έμειναν στην ιστορία, καταγγέλλοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι υπήρχαν παίκτες του στο συγκεκριμένο παιχνίδι που είχαν εσκεμμένα μειωμένη απόδοση.

"Δεν λέω ότι απλά κάποιοι παίκτες δεν μπορούν, μπορεί να μην θέλουν. Έχω παίξει μπάλα, ξέρω. Μπορεί να μην γούσταρα έναν προπονητή, αλλά όταν μπαίνεις να παίξεις πρέπει να δίνεις το 100%, γιατί η ομάδα σε πληρώνει γι' αυτό. Ή θα φύγουν κάποιοι, ή εγώ" είχε πει, μεταξύ άλλων, στην συνέντευξη Τύπου. Μάλιστα, λίγες ημέρες αργότερα, έγινε γνωστό πως ο Γιώργος Τζαβέλλας μεταφέρθηκε στην Κ19!

"Δεν θέλω να ξαναγυρίσω σε εκείνη την περίοδο και την ένταση που επικράτησε μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στη Τούμπα. Συνέβησαν όλα αυτά πριν από πολλά χρόνια. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εάν επέστρεφα σε εκείνη την εποχή θα έκανα ακριβώς το ίδιο. Το ίδιο λειτουργώ σε όλες ομάδες που προπονώ. Όταν δουλεύω σε μία ομάδα και υπογράφω συμβόλαιο με έναν ιδιοκτήτη είμαι υποχρεωμένος να δώσω το 100% για να πετύχει τους στόχους της αυτή η ομάδα. Δική μου είναι η ευθύνη. Πρέπει να φτιάξω μία ομάδα να παίζει καλό ποδόσφαιρο και να παίρνει αποτελέσματα και τρόπαια.

Δεν άφησα και δεν θα αφήσω ποτέ κάποιον παίκτη να δημιουργήσει προβλήματα στην ομάδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο στις ομάδες που είμαι εγώ. Είμαι ξεκάθαρος από την αρχή. Ποτέ δεν ήμουν ο προπονητής που διατάζει. Όλοι οι παίκτες μπορεί να κάνουν τεχνικά λάθη στο γήπεδο και άλλα λάθη εκτός γηπέδου, κι εγώ έκανα ως ποδοσφαιριστής, αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι να καταλάβεις όταν είσαι ποδοσφαιριστής σε μία ομάδα πως υπάρχουν άλλοι 23-24 συμπαίκτες σου, οι οποίοι είναι όλοι σημαντικοί.

Και δεν μπορεί ο ένας παίκτης, ή οι δύο ή οι τρεις να δημιουργούν θέμα, να κοστίζει αυτό στην ομάδα και να πηγαίνει χαμένη η προσπάθεια των συμπαικτών τους. Αυτό δεν το επιτρέπω. Εάν στο τακτικό κομμάτι ένας παίκτης δεν είναι αυτός που πρέπει θα πάει στον πάγκο. Μιλήσαμε πριν για τον Σάντος. Τι είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει; Ό,τι παίρνει πάντα το 100% από τους παίκτες και δεν αφήνει κανέναν παίκτη να προκαλέσει μπάχαλο στην ομάδα.

Είδαμε στο Euro, για παράδειγμα, την εθνική Ιταλίας. Γιατί έφτασε στον τελικό; Δεν έχει καλύτερες μονάδες από το Βέλγιο, την Γαλλία ή την Πορτογαλία.

Αυτές οι τρεις ομάδες έχουν καλύτερους παίκτες από την Ιταλία, αλλά η Ιταλία έχει ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, Ο Μαντσίνι δημιούργησε ένα σύνολο παικτών στο οποίο ο καθένας γνωρίζει τον ρόλο του και δίνει το 100% για την ομάδα για όσο χρονικό διάστημα κι αν παίζει. Δεν έχει σχέση εάν παίζει για πέντε, ή για δέκα, ή για είκοσι, ή για 90 λεπτά. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Δεν θα αφήσω κανέναν να προκαλέσει πρόβλημα στην ομάδα που προπονώ. Αν αφήσεις κάτι τέτοιο να συμβεί, έχασες το παιχνίδι. Αυτό το θέμα είναι από τα πιο βασικά για μένα στην προπονητική”.

Ευρωπαϊκή ομάδα ο Ολυμπιακός, MVP ο Μασούρας

"Πιστεύω πως καθαρά ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος από όλους. Παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ ανελλιπώς εδώ και πολλά χρόνια. Κατά την γνώμη μου δίκαια πήρε τα τελευταία δύο χρόνια το πρωτάθλημα με μεγάλη άνεση και με μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες.

Είναι μία ομάδα που κάνει επενδύσεις. Πουλάει και αγοράζει παίκτες, πουλάει παίκτες από τις ακαδημίες της, γενικά ο Ολυμπιακός είναι μία ευρωπαϊκή ομάδα. Και στον τρόπο λειτουργίας του. Είναι ξεκάθαρο φαβορί για το πρωτάθλημα και για τη νέα χρονιά. Για να τον πλησιάσουν οι υπόλοιπες ομάδες και για να τον φτάσουν θα πρέπει να αποκτήσουν ισχυρή οργάνωση, να διαθέτουν ανθρώπους γνώστες του ποδοσφαίρου που μπορούν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση και να δίνουν τα εφόδια στους προπονητές τους να δουλεύουν ανεμπόδιστα.

Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Εάν θέλουν οι άλλες μεγάλες ομάδες, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ να ανταγωνιστούν τον Ολυμπιακό, που είναι πολύ ισχυρός οικονομικά, οργανωτικά και παικτικά, θα πρέπει οι ιδιοκτήτες τους να δίνουν την αναγκαία πίστωση χρόνου στους προπονητές, που επιλέγουν, για να δείξουν το έργο τους.

Για μένα καλύτερος παίκτης στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι ο Μασούρας. Αν ήμουν προπονητής σε μία ομάδα του εξωτερικού και μου έλεγες “ποιον θέλεις να πάρεις από το ελληνικό πρωτάθλημα” θα σου έλεγα αυτόν. Κάνει μεγάλη διαφορά με όλους τους τρόπους και επιθετικά και αμυντικά. Αποτελεί σπουδαίο “όπλο” για την ομάδα του. Μπορεί να μην φαίνεται, όπως ο Ελ Αραμπί, που σκοράρει, ή ο Φορτούνης που είναι πρωτοκλασάτος και κάνει κι αυτός την διαφορά όταν παίζει. Κάνει, όμως, την πιο ουσιαστική δουλειά.

Ήταν λάθος το μπουκάλι που επέστρεψα στην εξέδρα στο Καραϊσκάκη, δεν είμαι περήφανος

Στην Ελλάδα έζησε πολλές καταστάσεις έντασης. Όπως το 2010 στο Καραϊσκάκη. Ήταν 12 Μαϊου του 2010. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε με δικό του γκολ τον Ολυμπιακό με 0-1 στα πλέι οφ και βγήκε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αφήνοντας εκτός Ευρώπης τους “ερυθρόλευκους”. Φεύγοντας για τα αποδυτήρια οι παίκτες του ΠΑΟΚ δέχθηκαν “βροχή” από πλαστικά μπουκάλια από την εξέδρα. Ο Ίβιτς έπιασε ένα και το πέταξες πίσω στην κερκίδα.

"Αν γύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα το ξαναέκανα. Αυτό το πλαστικό μπουκάλι νερού που είχα στο χέρι το έπιασα όταν το πέταξε κάποιος από την κερκίδα σε εμένα και το εκσφενδόνισα πίσω σ' αυτόν. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι περήφανος γι' αυτή την ενέργειά μου. Αν είχα τότε το μυαλό που έχω τώρα θα το απέφευγα. Δεν θα έριχνα στην κερκίδα κάτι που μας πέταξαν οι οπαδοί, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Κάποιες στιγμές όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Σίγουρα πρέπει να αποφεύγει ένας ποδοσφαιριστής τέτοιες κινήσεις. Στην αυριανή μου ομάδα μπορώ να δείξω στους παίκτες μου την κίνηση που έκανα, τότε, ως παράδειγμα προς αποφυγή και να τους πω ότι αυτό που έκανα ήταν λάθος και απαγορεύεται να το κάνει ένας ποδοσφαιριστής.

Με ρώτησες εάν από τότε που έφυγα από τον ΠΑΟΚ είχα προτάσεις από ελληνικές ομάδες και από ποιες. Ναι, είχα, από μια μεγάλη ομάδα, πέντε με έξι μήνες μετά την αποχώρησή μου από τον ΠΑΟΚ. Τελικά δεν πήγα, γιατί αυτό αποφάσισα εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή".

-Ήταν ο Ολυμπιακός;

"Δεν θέλω να πω ποια ομάδα ήταν".

-Από τον ΠΑΟΚ είχες πρόταση επιστροφής;

"Θα κρατήσω για τον εαυτό μου αυτή την απάντηση"

Ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είχε περισσότερες επιτυχίες με βάση τα χρήματα που επένδυσε ο Σαββίδης

"Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ένας άνθρωπος που έχει βοηθήσει πάρα πολύ την βόρεια Ελλάδα γενικότερα. Είναι ένας άνθρωπος πολύ καλοσυνάτος. Τον συμπαθώ. Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους τους οποίους έχει βοηθήσει. Είναι ένας καλός άνθρωπος. Με την οικονομική του δύναμη είναι φανερό ότι βοήθησε και τον ΠΑΟΚ να αλλάξει επίπεδο. Άργησε, όμως, η ομάδα να του φέρει τις επιτυχίες που έπρεπε σε σχέση με όσα είχε επενδύσει.

Ήρθε το καλοκαίρι του 2012, όταν εγώ σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Είναι εννιά ολόκληρα χρόνια. Κατά την άποψή μου, θα μπορούσε και θα έπρεπε η ομάδα να έχει περισσότερες επιτυχίες, με βάση τα χρήματα που έχει επενδύσει. Υπάρχουν άνθρωποι σε καίρια πόστα που πληρώνονται. Αυτοί πρέπει να του εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό. Δεν είναι δικό μου θέμα.

Δεν έχουμε διατηρήσει επαφές με τον Πάμπλο Γκαρσία. Βέβαια, αν τον συναντήσω, θα τον χαιρετήσω, εννοείται, παίξαμε μαζί για τέσσερα χρόνια, αλλά δεν έχω άποψη για την προπονητική του πορεία στον ΠΑΟΚ, γιατί είδα μόνο ένα, δύο παιχνίδια από την στιγμή που ανέλαβε την πρώτη ομάδα. Άρα, δεν θα ήταν σωστό να εκφέρω γνώμη.

Με τον Βιεϊρίνια ήμασταν συμπαίκτες στον ΠΑΟΚ και κάποια στιγμή έφυγε στη Γερμανία. Όταν ήμουν προπονητής στην πρώτη ομάδα ήθελα να τον φέρω ξανά στον ΠΑΟΚ, αλλά η ομάδα δεν μπορούσε να πληρώσει τα χρήματα που ζήτησε η Βόλφσμπουργκ, δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια ευρώ ήθελαν οι Γερμανοί. Ήταν η εποχή που ήρθε ο Πρίγιοβιτς, τον Ιανουάριο του 2017. Τότε ζήτησα από την διοίκηση να φέρει και τον Βιεϊρίνια. Τον πήρα, μάλιστα, τηλέφωνο κι εγώ ο ίδιος και του είπα πως θέλω να έρθει.

Επικοινώνησαν και άνθρωποι της διοίκησης με τον Βιεϊρίνια και μου είπαν πως όντως θέλει να γυρίσει, αλλά έχει ρήτρα και δυστυχώς, δεν μπορούσε ο ΠΑΟΚ, εκείνη την περίοδο, να την πληρώσει, δεν γνωρίζω για ποιο λόγο. Τελικά, επέστρεψε ο Βιεϊρίνια στον ΠΑΟΚ, όταν εγώ είχα φύγει. Ήρθε οχτώ μήνες αργότερα, στα τέλη Αυγούστου του 2017, όταν ο ΠΑΟΚ είχε μείνει εκτός Ευρώπης.

Θυμάμαι, λίγες ημέρες μετά, τον πέτυχα τυχαία κάπου στη Θεσσαλονίκη, είναι μικρή πόλη, ξέρετε, δεν είναι δύσκολο να συναντήσεις κάποιον τυχαία. Σε συζήτηση που είχαμε μου αποκάλυψε ότι του είπαν άνθρωποι της ομάδας, ότι δεν επέστρεψε τον περασμένο Ιανουάριο, επειδή δεν τον ήθελε ο Ίβιτς. Τον ρώτησα, λοιπόν, 'καλά, εγώ τι σου είπα τον Ιανουάριο, όταν σε πήρα τηλέφωνο; Θυμάσαι;'.'Θυμάμαι', μου απάντησε,'“γι' αυτό μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπαν'. Του λέω 'είναι δυνατόν να μην σε ήθελα και να σε πάρω τηλέφωνο; Δεν είναι λίγο περίεργο;'. 'Είναι όντως περίεργο' μου απάντησε.

Μάλιστα, προσπάθησα και πέρυσι το καλοκαίρι, πριν ανανεώσει με τον ΠΑΟΚ, να τον πάρω στην Γουότφορντ, παρά την ηλικία του. Ήθελα έναν παίκτη που μπορεί να παίζει στα πλάγια. Ξαναλέω πως, ήταν το χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν του ανανέωνε το συμβόλαιο ο ΠΑΟΚ.

Γιατί ανέφερα αυτή την ιστορία με τον Βιεϊρίνια; Ήμουν τέσσερα χρόνια παίκτης του ΠΑΟΚ, 2,5 χρόνια προπονητής στις ακαδημίες και 1,5 χρόνο στη μεγάλη ομάδα. Συνολικά, δηλαδή, ήμουν στον ΠΑΟΚ σχεδόν οχτώ χρόνια και όταν ακούς τέτοια πράγματα αρχίζεις και απομακρύνεσαι.

Είμαι επαγγελματίας, είναι η δουλειά μου. Δεν την κάνω μόνο για τα χρήματα, την κάνω και γιατί μ' αρέσει. Δεν υπάρχει ομάδα που μπορώ να πω πως αποκλείεται να πάω. Προτεραιότητά μου αυτή την στιγμή δεν είναι η Ελλάδα, είναι το εξωτερικό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη. Σας είπα, ότι είμαι φίλαθλος της Παρτίζαν. Απ' όλες τις άλλες ομάδες που πέρασα εννοείται πως τις σέβομαι και κρατάω τις ωραίες αναμνήσεις.

Και στον ΠΑΟΚ, βέβαια, πέρασα οχτώ χρόνια ως παίκτης και προπονητής. Ήταν η ομάδα που πέρασα τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου. Εννοείται πως στον ΠΑΟΚ και στη Θεσσαλονίκη αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου.Υπ' αυτή την έννοια, δεν έχω λόγο να το κρύψω, πράγματι κι ένα ξεχωριστό κομμάτι της καρδιάς μου ανήκει στον ΠΑΟΚ".

Υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν την ευκαιρία να σου κάνουν προβοκατόρικη ερώτηση

Δήλωσε αρκετές φορές στο παρελθόν, ότι μερίδα δημοσιογράφων αποτελούν μέρος των προβλημάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή στο Καραϊσκάκη, στις 24 Οκτωβρίου του 2016, μετά την ήττα με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Είχε αντιπαράθεση με ρεπόρτερ των γηπεδούχων και η συνέντευξη Τύπου διακόπηκε.

"Είναι μέρος της δουλειάς μου και όλων των προπονητών, αλλά και των παικτών οι συνεντεύξεις Τύπου. Μπορεί κι εγώ στο παρελθόν, λόγω της έντασης μετά από ένα παιχνίδι, σε κάποιες ερωτήσεις, που σου τις κάνουν για να σου βάλουν τρικλοποδιά, να απάντησα με τρόπο που εκ των υστέρων κατάλαβα ότι ήταν ίσως λανθασμένος. Πρωταγωνιστές πάντα πρέπει να είναι οι παίκτες.

Μετά από ένα κακό αποτέλεσμα θα πουλήσει η προβοκατόρικη ερώτηση σε μία συνέντευξη Τύπου. Ξέρουμε όλοι ότι υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν την ευκαιρία να σου κάνουν προβοκατόρικη ερώτηση.

Όσο περνάει ο καιρός, όμως, μαθαίνεις και γίνεσαι πιο έμπειρος στην διαχείριση του Τύπου. Ήμουν τρία χρόνια στο εξωτερικό, στο Ισραήλ και στην Αγγλία, απέναντι σε δημοσιογράφους που δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν και δεν είχα ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Οι εντάσεις που είχα στην Ελλάδα με δημοσιογράφους ήταν στο ξεκίνημά μου ως προπονητής. Όπως σας είπα, απέκτησα εμπειρία πλέον και στο κομμάτι του Τύπου και το διαχειρίζομαι καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν”.

Δίκαια η Ιταλία στην κορυφή της Ευρώπης, μου άρεσε ο Κιέζα

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε το Σάββατο πριν από τον τελικό του Euro 2020. Ο Ίβιτς έπεσε μέσα στην πρόβλεψή του για τον νικητή και το στοιχειοθέτησε.

"Είδα αρκετά καινούργια πράγματα στο Euro. Το ποδόσφαιρο αλλάζει πολύ γρήγορα, όπως και οι μέθοδοι που δουλεύεις. Όπως είδαμε, πολλές ομάδες έπαιζαν με πέντε παίκτες στην άμυνα, με 5-3-2, 5-2-3. Οι προπονητές άλλαζαν συστήματα και ζητούσαν διαφορετικά πράγματα από τους παίκτες. Τι κινήσεις θα κάνουν με την μπάλα και χωρίς αυτή, πώς θα πιέσουν ψηλά. Είδαμε, επίσης, ότι λίγες ομάδες έπαιζαν φουλ επίθεση. Οι περισσότερες έπαιζαν κλειστά και προσπαθούσαν να χτυπήσουν στην κόντρα επίθεση, γιατί ήταν τουρνουά, χωρίς δεύτερη ευκαιρία. Λογικό ήταν να κυριαρχήσει η σκοπιμότητα και το αποτέλεσμα.

Η Ιταλία και πριν το Euro στην προκριματική φάση και κατά την διάρκεια του Euro, έπαιξε για μένα το πιο ομαδικό ποδόσφαιρο. Η Αγγλία έχει καλές μονάδες και νέους παίκτες που παίζουν στις καλύτερες ομάδες της Αγγλίας. Φάνηκε ακόμα ότι οι ομάδες που έχουν περισσότερους πρωτοκλασάτους παίκτες στις ηλικίες από 22-23 έως 27-28 είναι οι πιο ανταγωνιστικές, γιατί έχουν περισσότερη ενέργεια.

Μου ζήτησες να κάνω μία πρόβλεψη για τον τελικό. Δίνω 60-40 να το πάρει η Ιταλία, γιατί τα τελευταία δύο χρόνια με τον Μαντσίνι έσπασε με την πορεία της όλα τα ρεκόρ και δικαιούται να πάρει το Euro.

Ο Κιέζα είναι για μένα ο MVP του τουρνουά. Μ' αρέσει πολύ. Είναι καλύτερος από τον πατέρα του και έχει περιθώρια περαιτέρω εξέλιξης. Δουλεύει επί 90 λεπτά, συμμετέχει πολύ στο παιχνίδι, είναι καλός και με την μπάλα και χωρίς την μπάλα, είναι ταχύτατος, παίζει για την ομάδα, ξέρει πότε θα πασάρει και πότε θα σουτάρει, ξέρει να αμύνεται. Είναι ολοκληρωμένος παίκτης.

Στο ερώτημα Ρονάλντο ή Μέσι θα πω ότι και οι δύο είναι καταπληκτικοί. Ο Μέσι είναι κάτι ιδιαίτερο, μοναδικός, όπως και ο Ρονάλντο. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον. Απλά πράγματα είναι αυτά. Αν δείτε τι έχει κατακτήσει ο Ρονάλντο και με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και με την Ρεάλ και με την Γιουβέντους και με την Εθνική Πορτογαλίας, θα καταλάβετε. Έπαιξε και στα τρία κορυφαία πρωταθλήματα και ήταν παντού ο καλύτερος. Είναι ισάξιοι. Στο ερώτημα Πελέ ή Μαραντόνα απαντώ 'Μαραντόνα' χωρίς συζήτηση.

Βλέπω τα τελευταία 15 χρόνια πολύ τένις, λόγω του Τζόκοβιτς. Παρακολουθώ τένις, και μ' αρέσει κάποιες φορές, όταν έχω χρόνο, να παίζω κιόλας. Μ΄ αρέσει να τρέχω, αλλά εάν έχω κάποιον φίλο μπορεί και να πάω να παίξω τένις.

Θα σου πω μία ιστορία για τον τελικό Τζόκοβιτς – Τσιτσιπά. Ήμουν στο Λονδίνο τότε και τον είδα. Μετά το 2-0 σετ, είχα καμιά 20αριά μηνύματα από Έλληνες φίλους μου, που μου έλεγαν “Σέρβε... τελείωσες, πήραμε το Ρολάν Γκαρός”. Όταν τελείωσε το παιχνίδι προσπάθησα να τους πάρω τηλέφωνο, αλλά τα είχαν όλοι κλειστά."

Νιώθω ωραία στη Θεσσαλονίκη, προτιμώ την κρητική κουζίνα

"Ζούσα και στην Αθήνα 2,5 χρόνια και μ' αρέσει πάρα πολύ. Δεν έχω πρόβλημα, αλλά εδώ έκανα οικογένεια, η γυναίκα μου είναι από την Θεσσαλονίκη και αισθάνομαι ωραία εδώ. Μ' αρέσει η Χαλκιδική, ειδικά το καλοκαίρι, αλλά μ' αρέσουν και τα ελληνικά νησιά. Υπάρχουν πάρα πολύ ωραία νησιά που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί. Η Ελλάδα είναι από τις ομορφότερες χώρες στον κόσμο. Έχει και καταπληκτικό φαγητό. Αλλά αν με ρωτάς τι προτιμώ, λέω ξεκάθαρα την κρητική κουζίνα"

Τι είναι για σένα η οικογένειά σου, η σύζυγός σου Άρτεμις και τα δύο σου κορίτσια;

"Τα πάντα. Η αρχή και τέλος".

Ποιο θεωρείς μεγαλύτερο προσόν σε έναν άνθρωπο;

"Την ειλικρίνεια και το να έχει αρχές, τις οποίες τηρεί".

Τι σε απωθεί;

"Να διαφημίζει ένας άνθρωπος τον εαυτό του"

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου μετά από 30 χρόνια;

"Με το καλό να φτάσουμε εκεί πρώτα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που κάνει μεγάλα σχέδια και όνειρα για το μέλλον, ούτε μένω στο παρελθόν. Δεν συζυτάω με φίλους και πρώην συμπαίκτες για αναμνήσεις του παρελθόντος. Προσπαθώ να ζω στο παρόν".

Πώς βλέπεις το ποδόσφαιρο μετά από 30 χρόνια;

"Θα είναι πολύ διαφορετικό. Αλλάζει κάθε δύο χρόνια. Δεν μπορώ να προβλέψω, όμως, τις αλλαγές που θα γίνουν".

Πιστεύεις στον Θεό;

"Με τον δικό μου τρόπο. Πάω στην εκκλησία τις στιγμές που νιώθω εγώ ότι θέλω να πάω. Δεν θεωρώ υποχρεωτικό ότι πρέπει να πηγαίνω κάθε Κυριακή".

Πώς έζησες την περιπέτεια του κορονοϊού στην Αγγλία;

"Στο σπίτι. Αρχές Δεκεμβρίου έκλεισαν ξανά όλα. Γύρω στις 20 Δεκεμβρίου σταμάτησε η συνεργασία μου με την Γουότφορντ και έμεινα κλεισμένος στο σπίτι, όπως όλοι".

Ανησυχείς για το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη;

"Ναι, ανησυχώ με όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια και όσα προβλέπονται να γίνουν. Δεν είναι χαρούμενη η ατμόσφαιρα. Με έξυπνες λύσεις, όμως, πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε τα υπάρχοντα προβλήματα και όσα συναντήσουμε στο μέλλον".

*Photo Credits: Γιάννης Παπανίκος