Οι 10 χειρότερες μεταγραφές της Τσέλσι
Οι δέκα χειρότερες μεταγραφές στην εποχή Αμπράμοβιτς στην ιδιοκτησία της Τσέλσι
Νο.10
Καλίντ Μπουλαρούζ: Ο Ζοζέ Μουρίνιο ήθελε σαν τρελός τον "Κανίβαλο", όπως είναι το ψευδώνυμο του, αφού πίστευε ότι θα αποτελούσε τον βασικό παρτενέρ του Τζον Τέρι. Ωστόσο ο ίδιος δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να ανταποκριθεί με αποτέλεσμα να πάει δανεικός στην Σεβίλη και στην συνέχεια στο Αμβούργο.
Νο.9
Ντελ Όρνο: Άλλη μια επιλογή του Μουρίνιο που σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να στεριώσει στην Τσέλσι, στοίχισε 10 περίπου εκ. ευρώ και τελικά κατέληξε στην Βαλένθια όπου και βγάζει σήμερα το ψωμί του.
Νο.8
Σκοτ Πάρκερ: Κανείς δεν κατάλαβε γιατί δαπανήθηκαν 12 εκ. ευρώ για την απόκτηση του αφού παρότι πραγματοποίησε μια εκπληκτική χρονιά με την Τσάρλτον, σε καμία περίπτωση τα χρήματα που δόθηκαν δεν ανταποκρίνονταν στην αξία του. Σαν αποτέλεσμα ήρθε η πώληση του στην Νιούκαστλ με τα μισά χρήματα.
Νο.7
Γκέρεμι: Ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην Τσέλσι στην εποχή Αμπράμοβιτς από την Ρεάλ Μαδρίτης, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει καλές εμφανίσεις, λόγος για τον οποίο έμεινε ελεύθερος.
Νο.6
Ντάμιεν Νταφ: Η Νιούκαστλ θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη με την τακτική της Τσέλσι, αφού όποιον παίκτη διώχνουν οι "Μπλε" φροντίζουν να τον αρπάξουν αμέσως, το ίδιο συνέβηκε και με τον Νταφ ο οποίος αποκτήθηκε για 22 εκ. ευρώ όμως κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Νο.5
Σον Ράιτ Φίλιπς: 24 εκ ευρώ έδινε η Τσέλσι με σκοπό να βρει τον κατάλληλο για το δεξιό άκρο του κέντρου, ο... τυχερός ήταν ο Φίλιπς που πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Ζοζέ Μουρίνιο χωρίς όμως να καταφέρει τίποτε, το αποτέλεσμα γνωστό, ο παίκτης έφυγε, ευτυχώς όχι για την Νιούκαστλ, για μόλις 11 εκ. ευρώ
Νο.4
Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν: Το 2003 ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ήθελε να φέρει ένα μεγάλο όνομα που θα έκανε γκελ στους φίλους της Τσέλσι και αυτό του Βερόν ήταν το πρώτο στην λίστα. Ο Αργεντινός μέσος που αγωνιζόταν τότε στην Γιουνάιτεντ έψαχνε τρόπο για να φύγει από τους "Κόκκινους Διαβόλους" και η Τσέλσι με 15 εκ. ευρώ του έδωσε την λύση, παρόλα αυτά μετά από ένα χρόνο έφυγε δανεικός και στην συνέχεια έμεινε ελεύθερος.
Νο.3
Άντριαν Μούτου: Η ιστορία του είναι γνωστή καθώς λίγο μετά την απόκτηση του από την Τσέλσι πιάστηκε σε έλενχο για ντόπινγκ να είναι θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Η υπόθεση του ωστόσο πήρε άλλη τροπή αφού η Τσέλσι διεκδικεί αποζημίωση από τον ίδιο για τα χρήματα που ξόδεψε για να τον αποκτήσει.
Νο.2
Ερνάν Κρέσπο: Το 2003 οι άνθρωποι της Τσέλσι πίστεψαν ότι βρήκαν έναν επιθετικό που θα λύσει το πρόβλημα πρόβλημα στο σκοράρισμα, όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμεναν αφού ο Αργεντινός στράικερ δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να δοθεί δανεικός για αρκετές σεζόν.
Νο.1
Αντρέι Σεφτσένκο: Μια γυναίκα λένε μπορεί να φέρει την καταστροφή, κάτι τέτοιο φαίνεται ότι ισχύει και στην περίπτωση του Ουκρανού επιθετικού αφού το 2006 η Τσέλσι δαπάνησε 32 εκ. ευρώ για να τον αγοράσει από την Μίλαν. Ο ίδιος βέβαια δεν ήθελε να φύγει από το Μιλάνο όμως η γυναίκα του τον πίεσε να αποχωρίσουν αφού ήθελε να ζήσει στο Λονδίνο.
Καλίντ Μπουλαρούζ: Ο Ζοζέ Μουρίνιο ήθελε σαν τρελός τον "Κανίβαλο", όπως είναι το ψευδώνυμο του, αφού πίστευε ότι θα αποτελούσε τον βασικό παρτενέρ του Τζον Τέρι. Ωστόσο ο ίδιος δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να ανταποκριθεί με αποτέλεσμα να πάει δανεικός στην Σεβίλη και στην συνέχεια στο Αμβούργο.
Νο.9
Ντελ Όρνο: Άλλη μια επιλογή του Μουρίνιο που σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να στεριώσει στην Τσέλσι, στοίχισε 10 περίπου εκ. ευρώ και τελικά κατέληξε στην Βαλένθια όπου και βγάζει σήμερα το ψωμί του.
Νο.8
Σκοτ Πάρκερ: Κανείς δεν κατάλαβε γιατί δαπανήθηκαν 12 εκ. ευρώ για την απόκτηση του αφού παρότι πραγματοποίησε μια εκπληκτική χρονιά με την Τσάρλτον, σε καμία περίπτωση τα χρήματα που δόθηκαν δεν ανταποκρίνονταν στην αξία του. Σαν αποτέλεσμα ήρθε η πώληση του στην Νιούκαστλ με τα μισά χρήματα.
Νο.7
Γκέρεμι: Ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην Τσέλσι στην εποχή Αμπράμοβιτς από την Ρεάλ Μαδρίτης, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει καλές εμφανίσεις, λόγος για τον οποίο έμεινε ελεύθερος.
Νο.6
Ντάμιεν Νταφ: Η Νιούκαστλ θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη με την τακτική της Τσέλσι, αφού όποιον παίκτη διώχνουν οι "Μπλε" φροντίζουν να τον αρπάξουν αμέσως, το ίδιο συνέβηκε και με τον Νταφ ο οποίος αποκτήθηκε για 22 εκ. ευρώ όμως κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Νο.5
Σον Ράιτ Φίλιπς: 24 εκ ευρώ έδινε η Τσέλσι με σκοπό να βρει τον κατάλληλο για το δεξιό άκρο του κέντρου, ο... τυχερός ήταν ο Φίλιπς που πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Ζοζέ Μουρίνιο χωρίς όμως να καταφέρει τίποτε, το αποτέλεσμα γνωστό, ο παίκτης έφυγε, ευτυχώς όχι για την Νιούκαστλ, για μόλις 11 εκ. ευρώ
Νο.4
Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν: Το 2003 ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ήθελε να φέρει ένα μεγάλο όνομα που θα έκανε γκελ στους φίλους της Τσέλσι και αυτό του Βερόν ήταν το πρώτο στην λίστα. Ο Αργεντινός μέσος που αγωνιζόταν τότε στην Γιουνάιτεντ έψαχνε τρόπο για να φύγει από τους "Κόκκινους Διαβόλους" και η Τσέλσι με 15 εκ. ευρώ του έδωσε την λύση, παρόλα αυτά μετά από ένα χρόνο έφυγε δανεικός και στην συνέχεια έμεινε ελεύθερος.
Νο.3
Άντριαν Μούτου: Η ιστορία του είναι γνωστή καθώς λίγο μετά την απόκτηση του από την Τσέλσι πιάστηκε σε έλενχο για ντόπινγκ να είναι θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Η υπόθεση του ωστόσο πήρε άλλη τροπή αφού η Τσέλσι διεκδικεί αποζημίωση από τον ίδιο για τα χρήματα που ξόδεψε για να τον αποκτήσει.
Νο.2
Ερνάν Κρέσπο: Το 2003 οι άνθρωποι της Τσέλσι πίστεψαν ότι βρήκαν έναν επιθετικό που θα λύσει το πρόβλημα πρόβλημα στο σκοράρισμα, όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμεναν αφού ο Αργεντινός στράικερ δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να δοθεί δανεικός για αρκετές σεζόν.
Νο.1
Αντρέι Σεφτσένκο: Μια γυναίκα λένε μπορεί να φέρει την καταστροφή, κάτι τέτοιο φαίνεται ότι ισχύει και στην περίπτωση του Ουκρανού επιθετικού αφού το 2006 η Τσέλσι δαπάνησε 32 εκ. ευρώ για να τον αγοράσει από την Μίλαν. Ο ίδιος βέβαια δεν ήθελε να φύγει από το Μιλάνο όμως η γυναίκα του τον πίεσε να αποχωρίσουν αφού ήθελε να ζήσει στο Λονδίνο.