Οι 10 καλύτερες ομάδες όλων των εποχών!
Αφιέρωμα στις 10 κορυφαίες ομάδες που σημάδεψαν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, έκανε αγγλικό σάιτ (vds)!
Ποιες είναι όμως αυτές οι ομάδες που στη συνείδηση των περισσοτέρων έχουν ξεχωριστή θέση; Η αγγλική ιστοσελίδα "The Spoiler" επιχείρησε να παρουσιάσει ένα Top-10 με τις καλύτερες των καλυτέρων, και τα αποτελέσματα είναι αρκετά ενδιαφέροντα.
Η Βραζιλία των πέντε παγκόσμιων τίτλων σε Μουντιάλ κατέχει δύο θέσεις στη λίστα με τις ομάδες του 1970 και του 1982, οι δύο μεγαλύτερες σε τίτλους αγγλικές ομάδες Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ δίνουν το "παρών", ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η "βασίλισσα" Ρεάλ Μαδρίτης που σήκωνε το "ιερό δισκοπότηρο" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου από το 1956 μέχρι το 1960 χωρίς κανένα... διάλειμμα.
Αναλυτικά η λίστα με τις 10 μεγαλύτερες ομάδες όλων των εποχών σύμφωνα με την ιστοσελίδα:
Βραζιλία 1982 ( Βαλντίρ Πέρες, Λεάντρο, Όσκαρ, Λουιζίνιο, Σερέσο, Ζούνιορ, Σόκρατες, Σερζίνιο, Ζίκο, Έντερ, Φαλκάο)
Η "Σελεσάο" πρόσφερε μερικές αξέχαστες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας πριν αποκλειστεί στο νοκ-άουτ ματς από την Ιταλία με 3-2, με τα τρία γκολ του "ήρωα" για τους Ιταλούς Πάολο Ρόσι. Το συγκεκριμένο ματς χαρακτηρίζεται ακόμα και σήμερα από τους Βραζιλιάνους ως "η καταστροφή του Σαρία" από το όνομα του γηπέδου στο οποίο έλαβε χώρα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι την επομένη του αγώνα ιταλική εφημερίδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Εμείς είμαστε η Βραζιλία".
Αγγλία 1966 (Μπανκς, Κόχεν, Τζάκι Τσάρλτον, Μουρ, Γουίλσον, Στάιλς, Μπολ, Μπόμπι Τσάρλτον, Πίτερς, Χερστ, Χαντ)
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία των "λιονταριών" για τον απλούστατο λόγο ότι το μοναδικό διεθνές τρόπαιο στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας ήταν το Μουντιάλ του 1966 που διεξήχθη στο σπίτι της.
Ρεάλ Μαδρίτης 1960 (Ντομίνγκες, Μαρκίτος, Σανταμάρι, Πάτσιν, Βιδάλ, Θαράγα, Κανάριο, Ντελ Σολ, Ντι Στέφανο, Πούσκας, Χέντο)
Η Ρεάλ ήταν η απόλυτη κυρίαρχος στα πρώτα χρόνια από τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και με τους πέντε συνεχόμενους τίτλους που κατέκτησε ανακηρύχτηκε δικαιωματικά "βασίλισσα της Ευρώπης". Μάλιστα το 1960 ήταν το αποκορύφωμα της δυναστείας της, με την παρέα των Ντι Στέφανο και Πούσκας να συντρίβουν με 7-3 την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στο "Χάμπτεν Παρκ".
Λίβερπουλ 1984 (Γκρόμπελααρ, Νιλ, Κένεντι, Χάνσεν, Λόρενσον, Γουίλαν, Νταλγκλίς, Λι, Ρας, Τζόνστον, Σούνες)
Η Λίβερπουλ απέκτησε εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο για τους αμέτρητους τίτλους και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που έπαιξε στο "Νησί" για δύο δεκαετίες ('70, '80), ωστόσο η ομάδα του 1984 κέρδισε ίσως τις περισσότερες δάφνες από κάθε άλλη των "κόκκινων" καθώς συνέδεσε το όνομά της με την κατάκτηση του 4ου Κυπέλλου Πρωταθλητριών νικώντας στον τελικό του "Ολίμπικο" την ουσιαστικά γηπεδούχο Ρόμα.
Ολλανδία 1974 (Γιόνγκμπλοντ, Κρολ, Ρίσμπεργκεν, Ζουρμπίερ, Χάαν, Φαν Χάνεγκεμ, Γιάνσεν, Νέεσκενς, Κρόιφ, Ρέσενμπρικ, Ρεπ)
Αναμφίβολα η Ολλανδία έχει γίνει διάσημη για δυό πράγματα: το ένα είναι πως επινόησε το "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο", με τον Άγιαξ της δεκαετίας του '70 να είναι η βάση των "οράνιε", και το δεύτερο είναι πως δεν κατάφερε να ανταμειφθεί με την κατάκτηση ενός τίτλου, καθώς ηττήθηκε σε δύο συνεχόμενους τελικούς Μουντιάλ (1974, 1978) πέφτοντας ισάριθμες φορές πάνω στους διοργανωτές Γερμανούς και Αργεντινούς αντίστοιχα.
Μίλαν 1989 (Γκάλι, Τασότι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Μαλντίνι, Αντσελότι, Ράικαρντ, Κολόμπο, Ντοναντόνι, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν)
Το μείγμα Ιταλών αμυντικών και Ολλανδών επιθετικών έκανε "θραύση" προς τα τέλης της δεκαετίας του '80, με τον Αρίγκο Σάκι να οδηγεί τη Μίλαν στην κατάκτηση δύο σερί Πρωταθλητριών, με το πρώτο να έρχεται με επιβλητικό τρόπο: το 4-0 επί της Στεάουα στο "Καμπ Νόου".
Γαλλία 1984 (Μπατς, Μπατιστόν, Λε Ρου, Μποσίς, Ντομεργκέ, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ, Πλατινί, Λακόμπ, Ζενζινί)
Τώρα ο Μισέλ Πλατινί διαφεντεύει τις τύχες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο ως πρόεδρος της UEFA, όμως τη δεκαετία του '80 ήταν "αφεντικό" στα γήπεδα. Αυτό το πιστοποίησε ειδικότερα στα μέσα εκείνης της δεκαετίας με τη φανέλα της Γιουβέντους (καλύτερος Ευρωπαίκτης παίκτης από το 1983 μέχρι το 1985) αλλά και της Γαλλίας, με τους "τρικολόρ" να κατακτούν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο το 1984.
Σέλτικ 1967 (Σίμπσον, Κρεγκ, Τζέμελ, Μέρντοκ, ΜακΝιλ, Κλαρκ, Τζόνστον, Γουάλας, Τσάλμερς, Ολντ, Λένοξ)
Οι οπαδοί της Σέλτικ καυχιόνται ακόμα και σήμερα για το γεγονός πως η ομάδας του έγινε το 1967 η πρώτη βρετανική που κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, με τον Τζίμι Τζόνστοουν να θεωρείται από τους "κέλτες" κάτι σαν τον Λιονέλ Μέσι εκείνης της εποχής.
Βραζιλία 1970 (Φέλιξ, Μπρίτο, Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνο)
Η "σελεσάο" του 1970 θεωρείται από πολλούς ως το πληρέστερο σύνολο που έκανε ποτέ την εμφάνισή της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με τον Πελέ στην καλύτερη περίοδο της καριέρας του, τον Ριβελίνο να σκοράρει σε όλα τα ματς εκείνης της διοργάνωσης και τον Κάρλος Αλμπέρτο "πατέρα" του ωραιότερου γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ, δεν ήταν δυνατό να χαθεί εκείνο το τρόπαιο από τα χέρια της "βερντεόρο".
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1999 (Σμάιχελ, Γ.Νέβιλ, Σταμ, Γιόνσεν, Έργουιν, Μπέκαμ, Κιν, Σκόουλς, Γκιγκς, Γιορκ, Κόουλ)
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρίσκει εύκολα θέση σε αυτό το Top-10 καθώς όχι μόνο έγινε η πρώτη ομάδα στην Αγγλία που κατέκτησε το τρεμπλ αλλά πήρε και Τσάμπιονς Λιγκ στον αλησμόνητο τελικό του "Καμπ Νόου" με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, παίρνοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα των Βαυαρών.
Η Βραζιλία των πέντε παγκόσμιων τίτλων σε Μουντιάλ κατέχει δύο θέσεις στη λίστα με τις ομάδες του 1970 και του 1982, οι δύο μεγαλύτερες σε τίτλους αγγλικές ομάδες Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ δίνουν το "παρών", ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η "βασίλισσα" Ρεάλ Μαδρίτης που σήκωνε το "ιερό δισκοπότηρο" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου από το 1956 μέχρι το 1960 χωρίς κανένα... διάλειμμα.
Αναλυτικά η λίστα με τις 10 μεγαλύτερες ομάδες όλων των εποχών σύμφωνα με την ιστοσελίδα:
Βραζιλία 1982 ( Βαλντίρ Πέρες, Λεάντρο, Όσκαρ, Λουιζίνιο, Σερέσο, Ζούνιορ, Σόκρατες, Σερζίνιο, Ζίκο, Έντερ, Φαλκάο)
Η "Σελεσάο" πρόσφερε μερικές αξέχαστες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας πριν αποκλειστεί στο νοκ-άουτ ματς από την Ιταλία με 3-2, με τα τρία γκολ του "ήρωα" για τους Ιταλούς Πάολο Ρόσι. Το συγκεκριμένο ματς χαρακτηρίζεται ακόμα και σήμερα από τους Βραζιλιάνους ως "η καταστροφή του Σαρία" από το όνομα του γηπέδου στο οποίο έλαβε χώρα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι την επομένη του αγώνα ιταλική εφημερίδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Εμείς είμαστε η Βραζιλία".
Αγγλία 1966 (Μπανκς, Κόχεν, Τζάκι Τσάρλτον, Μουρ, Γουίλσον, Στάιλς, Μπολ, Μπόμπι Τσάρλτον, Πίτερς, Χερστ, Χαντ)
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία των "λιονταριών" για τον απλούστατο λόγο ότι το μοναδικό διεθνές τρόπαιο στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας ήταν το Μουντιάλ του 1966 που διεξήχθη στο σπίτι της.
Ρεάλ Μαδρίτης 1960 (Ντομίνγκες, Μαρκίτος, Σανταμάρι, Πάτσιν, Βιδάλ, Θαράγα, Κανάριο, Ντελ Σολ, Ντι Στέφανο, Πούσκας, Χέντο)
Η Ρεάλ ήταν η απόλυτη κυρίαρχος στα πρώτα χρόνια από τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και με τους πέντε συνεχόμενους τίτλους που κατέκτησε ανακηρύχτηκε δικαιωματικά "βασίλισσα της Ευρώπης". Μάλιστα το 1960 ήταν το αποκορύφωμα της δυναστείας της, με την παρέα των Ντι Στέφανο και Πούσκας να συντρίβουν με 7-3 την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στο "Χάμπτεν Παρκ".
Λίβερπουλ 1984 (Γκρόμπελααρ, Νιλ, Κένεντι, Χάνσεν, Λόρενσον, Γουίλαν, Νταλγκλίς, Λι, Ρας, Τζόνστον, Σούνες)
Η Λίβερπουλ απέκτησε εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο για τους αμέτρητους τίτλους και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που έπαιξε στο "Νησί" για δύο δεκαετίες ('70, '80), ωστόσο η ομάδα του 1984 κέρδισε ίσως τις περισσότερες δάφνες από κάθε άλλη των "κόκκινων" καθώς συνέδεσε το όνομά της με την κατάκτηση του 4ου Κυπέλλου Πρωταθλητριών νικώντας στον τελικό του "Ολίμπικο" την ουσιαστικά γηπεδούχο Ρόμα.
Ολλανδία 1974 (Γιόνγκμπλοντ, Κρολ, Ρίσμπεργκεν, Ζουρμπίερ, Χάαν, Φαν Χάνεγκεμ, Γιάνσεν, Νέεσκενς, Κρόιφ, Ρέσενμπρικ, Ρεπ)
Αναμφίβολα η Ολλανδία έχει γίνει διάσημη για δυό πράγματα: το ένα είναι πως επινόησε το "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο", με τον Άγιαξ της δεκαετίας του '70 να είναι η βάση των "οράνιε", και το δεύτερο είναι πως δεν κατάφερε να ανταμειφθεί με την κατάκτηση ενός τίτλου, καθώς ηττήθηκε σε δύο συνεχόμενους τελικούς Μουντιάλ (1974, 1978) πέφτοντας ισάριθμες φορές πάνω στους διοργανωτές Γερμανούς και Αργεντινούς αντίστοιχα.
Μίλαν 1989 (Γκάλι, Τασότι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Μαλντίνι, Αντσελότι, Ράικαρντ, Κολόμπο, Ντοναντόνι, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν)
Το μείγμα Ιταλών αμυντικών και Ολλανδών επιθετικών έκανε "θραύση" προς τα τέλης της δεκαετίας του '80, με τον Αρίγκο Σάκι να οδηγεί τη Μίλαν στην κατάκτηση δύο σερί Πρωταθλητριών, με το πρώτο να έρχεται με επιβλητικό τρόπο: το 4-0 επί της Στεάουα στο "Καμπ Νόου".
Γαλλία 1984 (Μπατς, Μπατιστόν, Λε Ρου, Μποσίς, Ντομεργκέ, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ, Πλατινί, Λακόμπ, Ζενζινί)
Τώρα ο Μισέλ Πλατινί διαφεντεύει τις τύχες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο ως πρόεδρος της UEFA, όμως τη δεκαετία του '80 ήταν "αφεντικό" στα γήπεδα. Αυτό το πιστοποίησε ειδικότερα στα μέσα εκείνης της δεκαετίας με τη φανέλα της Γιουβέντους (καλύτερος Ευρωπαίκτης παίκτης από το 1983 μέχρι το 1985) αλλά και της Γαλλίας, με τους "τρικολόρ" να κατακτούν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο το 1984.
Σέλτικ 1967 (Σίμπσον, Κρεγκ, Τζέμελ, Μέρντοκ, ΜακΝιλ, Κλαρκ, Τζόνστον, Γουάλας, Τσάλμερς, Ολντ, Λένοξ)
Οι οπαδοί της Σέλτικ καυχιόνται ακόμα και σήμερα για το γεγονός πως η ομάδας του έγινε το 1967 η πρώτη βρετανική που κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, με τον Τζίμι Τζόνστοουν να θεωρείται από τους "κέλτες" κάτι σαν τον Λιονέλ Μέσι εκείνης της εποχής.
Βραζιλία 1970 (Φέλιξ, Μπρίτο, Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνο)
Η "σελεσάο" του 1970 θεωρείται από πολλούς ως το πληρέστερο σύνολο που έκανε ποτέ την εμφάνισή της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με τον Πελέ στην καλύτερη περίοδο της καριέρας του, τον Ριβελίνο να σκοράρει σε όλα τα ματς εκείνης της διοργάνωσης και τον Κάρλος Αλμπέρτο "πατέρα" του ωραιότερου γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ, δεν ήταν δυνατό να χαθεί εκείνο το τρόπαιο από τα χέρια της "βερντεόρο".
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1999 (Σμάιχελ, Γ.Νέβιλ, Σταμ, Γιόνσεν, Έργουιν, Μπέκαμ, Κιν, Σκόουλς, Γκιγκς, Γιορκ, Κόουλ)
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρίσκει εύκολα θέση σε αυτό το Top-10 καθώς όχι μόνο έγινε η πρώτη ομάδα στην Αγγλία που κατέκτησε το τρεμπλ αλλά πήρε και Τσάμπιονς Λιγκ στον αλησμόνητο τελικό του "Καμπ Νόου" με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, παίρνοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα των Βαυαρών.