OI 10 κορυφαίοι ξένοι τεχνικοί όλων των εποχών!
Αγγλικό μέσο έκανε αφιέρωμα στους 10 κορυφαίους ξένους τεχνικούς που έχουν περάσει από την Πρέμιερ Λιγκ, με τους Βενγκέρ-Μουρινιο-Μπενίτεθ να συνθέτουν την πρώτη τριάδα
Με αφορμή την έλευση του "Φελιπάο" στο αστραφτερό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ, η αγγλικη εφημερίδα "Sun" αναρωτιέται αν ο νυν τεχνικός της Εθνικής Πορτογαλίας θα καταφέρει να μπει στο πάνθεον των ξένων τεχνικών που έχουν περάσει (ή είναι ακόμα) στο "Νησί", παρουσιάζοντας ταυτόχρονα το Top-10 των πιο επιτυχημένων προπονητών που έχουν καθήσει σε πάγκο ομάδας του αγγλικού πρωταθλήματος.
Ιδού η λίστα των "εκλεκτών" του συγκεκριμένου αγγλικού μέσου:
Νο 10: Μάρτιν Γιολ (Τότεναμ)
Ο Ολλανδός ανέλαβε στο τιμόνι της ομάδας του "Γουάιτ Χαρτ Λέιν", μόλις πέντε μήνες μετά την έλευσή του το 2004 ως βοηθός του Ζακ Σαντινί. Πρώτος στόχος που έθεσε, ήταν η Τότεναμ να "χτυπήσει" την Άρσεναλ και να καταφέρει να μπει στην προνομιούχο πρώτη τετράδα που δείχνει να είναι "κλειστό κλαμπ" τα τελευταία χρόνια. Σε δύο περιπτώσεις δεν τα κατάφεραν για πολύ λίγο (5η), όμως με την απόκτηση παικτών της κλάσης του Ντίμιταρ Μπερμπάτοβ, η Τότεναμ έγινε σοβαρός διεκδικητής. Οι οπαδοί έμειναν άναυδοι όταν απολύθηκε την περασμένη σεζόν.
Νο 9: Σβεν Γκόραν Έρικσον (Μάντσεστερ Σίτι)
Ο Σουηδός μπορεί να μην ικανοποίησε απόλυτα τον Τάκσιν Σιναβάτρα, το σίγουρο είναι πως ανέβασε επίπεδο πέρυσι τη Σίτι. Το περασμένο καλοκαίρι έκανε ηχηρές μεταγραφές, με σημαντικότερες αυτές των Πετρόβ, Τσορλούκα και Ελάνο, με όλους αυτούς τους παίκτες να είναι η βάση της νέας ομάδας του διαδόχου του, Μαρκ Χιουζ. Μπορεί οι οπαδοί της ομάδας να στενοχωρήθηκαν για την ήττα με 8-1 από τη Μίντλεσμπρο την τελευταία αγωνιστική, όμως πανηγύρισαν νταμπλ νικών μετά από 34 χρόνια επί της Γιουνάιτεντ.
Νο 8: Κλαούντιο Ρανιέρι (Τσέλσι):
Ο Ρανιέρι δεν είχε τύχη να επιβιώσει μετά την έλευση του Ρόμαν Αμπράμοβιτς στο "Στάμφορντ Μπριτζ", καθώς δεν είχε πάρει κάποιον τίτλο στην ομάδα σε τέσσερα χρόνια παρουσίας του. Στην πρώτη σεζόν του Ιταλού, η Τσέλσι τερμάτισε στη βαθμολογία πιο κάτω και από την Ίπσουιτς, όμως στην τελευταία του σεζόν (2003-04) οι Λονδρέζοι ήρθαν δεύτεροι στο πρωτάθλημα ενώ έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Νο 7: Χουάντε Ράμος (Τότεναμ)
Τα "σπιρούνια" περίμεναν εννέα χρόνια για ένα τρόπαιο όμως ο Ράμος χρειάστηκε μόλις τέσσερις μήνες στον πάγκο για να "διορθώσει" αυτό το πρόβλημα, οδηγώντας τους στην κατάκτηση του Κάρλινγκ Καπ (2-1 στον τελικό την Τσέλσι). Οι οπαδοί είναι ενθουσιασμένοι από τα προηγούμενα κατορθώματά του στη Σεβίλλη και τώρα μένει να αποδειχθεί αν μπορεί να μεταμορφώσει την Τότεναμ σε ομάδα που "χτυπάει" τετράδα.
Νο 6: Τζανλούκα Βιάλι (Τσέλσι)
Οι οπαδοί της Τσέλσι έμειναν έκπληκτοι όταν ο Βιάλι είδε την πόρτα της εξόδου του "Στάμφορντ Μπριτζ" στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Ρουντ Γκούλιτ στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ιταλός παίκτης-προπονητής ξεκίνησε την καριέρα του, οδηγώντας την Τσέλσι στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Λιγκ Καπ. Ακολούθησαν το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Αγγλίας, όμως αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε ο Βιάλι να γλυτώσει την απόλυση το 2000.
Νο 5: Άβραμ Γκραντ (Τσέλσι)
Ένα ακόμα κεφάλαιο στην ιστορία της Τσέλσι με πρόσληψη και γρήγορη απόλυση. Ο Γκραντ ανέλαβε την ομάδα τον περασμένο Σεπτέμβριο μετά την αποχώρηση του Ζοσέ Μουρίνιο, όμως η έλειψη εμπειρίας σε υψηλό επίπεδο τον κατέστησε άμεσα ανεπαρκή για να παραμείνει για μεγάλο διάστημα. Ο Ισραηλινός "απάντησε" πάντως στους επικριτές του, χάνοντας το πρωτάθλημα μόλις την τελευταία αγωνιστική, ενώ αν ο Τζον Τέρι έστελνε το πέναλτι έξι ίντσες πιο αριστερά, τώρα ο Άβραμ Γκραντ θα ήταν κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ.
Νο 4: Ζεράρ Ουγιέ (Λίβερπουλ)
Ο Γάλλος, που ήταν κάποτε δάσκαλος στην πόλη του Λίβερπουλ, έγινε ο ήρωας της πόλης όταν οδήγησε την ομάδα στο τρεμπλ του 2001, Κύπελλο Αγγλίας, Λιγκ Καπ και Κύπελλο UEFA. Μολονότι όμως έφερε αυτή την επιτυχία, οι κακές επιλογές στις μεταγραφές έκαναν τη Λίβερπουλ ανήμπορη να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Παρότι όλοι τον θυμούνται, ο διάδοχός του τον ξεπέρασε σε επιτυχίες.
Νο 3: Ράφα Μπενίτεθ (Λίβερπουλ)
Η αποστολή του ήταν να ξανακάνει τη Λίβερπουλ μεγάλη δύναμη και στην πρώτη του σεζόν οδήγησε την ομάδα στο θρίαμβο του 2005, με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη. Ένα χρόνο αργότερα προστέθηκε στη συλλογή του και το Κύπελλο Αγγλίας, μετά από έναν τελικό θρίλερ με τη Γουέστ Χαμ. Το 2007 ο Μπενίτεθ πήγε τη Λίβερπουλ σε έναν ακόμα τελικό στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αυτή τη φορά η Μίλαν ήταν καλύτερη. Η επιτυχία πάντως στο πρωτάθλημα δεν έχει έρθει ακόμα.
Νο 2: Ζοσέ Μουρίνιο (Τσέλσι)
Ο Σκολαρι μπορεί να είναι τώρα το αφεντικό στο Στάμφορντ Μπριτζ, όμως το... φάντασμα του Μουρίνιο εξακολουθεί να περιφέρεται σε κάποια γωνιά του Δυτικού Λονδίνου. Όταν ο Αμπράμοβιτς απαίτησε το τρόπαιο του πρωταθλητή στην Αγγλία απευθύνθηκε στον εκκεντρικό Πορτογάλο. Ο Μουρίνιο έφερε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, όμως ο στόχος της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ δεν επετεύχθη. Οι οπαδοί της Τσέλσι θα παρακολουθούν πάντως στενά την δουλειά του στην Ίντερ.
Νο 1: Αρσέν Βενγκέρ (Άρσεναλ)
Έχουν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από τότε που ο Γάλλος αφίχθη στο Βόρειο Λονδίνο για να αλλάξει για πάντα τους "κανονιέρηδες". Αφού πρώτα αντικατέστησε τους γηγενείς ήρωες της Άρσεναλ με νέους ξένους αστέρες, στη συνέχεια άρχισε να κερδίζει τίτλους. Η αρχή έγινε με το νταμπλ του 1998, ενώ ακολούθησαν δύο ακόμα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Αγγλίας. Μάλιστα πριν 2 χρόνια η Άρσεναλ βρέθηκε 14 λεπτά μακριά από το να πανηγυρίσει το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ιδού η λίστα των "εκλεκτών" του συγκεκριμένου αγγλικού μέσου:
Νο 10: Μάρτιν Γιολ (Τότεναμ)
Ο Ολλανδός ανέλαβε στο τιμόνι της ομάδας του "Γουάιτ Χαρτ Λέιν", μόλις πέντε μήνες μετά την έλευσή του το 2004 ως βοηθός του Ζακ Σαντινί. Πρώτος στόχος που έθεσε, ήταν η Τότεναμ να "χτυπήσει" την Άρσεναλ και να καταφέρει να μπει στην προνομιούχο πρώτη τετράδα που δείχνει να είναι "κλειστό κλαμπ" τα τελευταία χρόνια. Σε δύο περιπτώσεις δεν τα κατάφεραν για πολύ λίγο (5η), όμως με την απόκτηση παικτών της κλάσης του Ντίμιταρ Μπερμπάτοβ, η Τότεναμ έγινε σοβαρός διεκδικητής. Οι οπαδοί έμειναν άναυδοι όταν απολύθηκε την περασμένη σεζόν.
Νο 9: Σβεν Γκόραν Έρικσον (Μάντσεστερ Σίτι)
Ο Σουηδός μπορεί να μην ικανοποίησε απόλυτα τον Τάκσιν Σιναβάτρα, το σίγουρο είναι πως ανέβασε επίπεδο πέρυσι τη Σίτι. Το περασμένο καλοκαίρι έκανε ηχηρές μεταγραφές, με σημαντικότερες αυτές των Πετρόβ, Τσορλούκα και Ελάνο, με όλους αυτούς τους παίκτες να είναι η βάση της νέας ομάδας του διαδόχου του, Μαρκ Χιουζ. Μπορεί οι οπαδοί της ομάδας να στενοχωρήθηκαν για την ήττα με 8-1 από τη Μίντλεσμπρο την τελευταία αγωνιστική, όμως πανηγύρισαν νταμπλ νικών μετά από 34 χρόνια επί της Γιουνάιτεντ.
Νο 8: Κλαούντιο Ρανιέρι (Τσέλσι):
Ο Ρανιέρι δεν είχε τύχη να επιβιώσει μετά την έλευση του Ρόμαν Αμπράμοβιτς στο "Στάμφορντ Μπριτζ", καθώς δεν είχε πάρει κάποιον τίτλο στην ομάδα σε τέσσερα χρόνια παρουσίας του. Στην πρώτη σεζόν του Ιταλού, η Τσέλσι τερμάτισε στη βαθμολογία πιο κάτω και από την Ίπσουιτς, όμως στην τελευταία του σεζόν (2003-04) οι Λονδρέζοι ήρθαν δεύτεροι στο πρωτάθλημα ενώ έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Νο 7: Χουάντε Ράμος (Τότεναμ)
Τα "σπιρούνια" περίμεναν εννέα χρόνια για ένα τρόπαιο όμως ο Ράμος χρειάστηκε μόλις τέσσερις μήνες στον πάγκο για να "διορθώσει" αυτό το πρόβλημα, οδηγώντας τους στην κατάκτηση του Κάρλινγκ Καπ (2-1 στον τελικό την Τσέλσι). Οι οπαδοί είναι ενθουσιασμένοι από τα προηγούμενα κατορθώματά του στη Σεβίλλη και τώρα μένει να αποδειχθεί αν μπορεί να μεταμορφώσει την Τότεναμ σε ομάδα που "χτυπάει" τετράδα.
Νο 6: Τζανλούκα Βιάλι (Τσέλσι)
Οι οπαδοί της Τσέλσι έμειναν έκπληκτοι όταν ο Βιάλι είδε την πόρτα της εξόδου του "Στάμφορντ Μπριτζ" στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Ρουντ Γκούλιτ στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ιταλός παίκτης-προπονητής ξεκίνησε την καριέρα του, οδηγώντας την Τσέλσι στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Λιγκ Καπ. Ακολούθησαν το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Αγγλίας, όμως αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε ο Βιάλι να γλυτώσει την απόλυση το 2000.
Νο 5: Άβραμ Γκραντ (Τσέλσι)
Ένα ακόμα κεφάλαιο στην ιστορία της Τσέλσι με πρόσληψη και γρήγορη απόλυση. Ο Γκραντ ανέλαβε την ομάδα τον περασμένο Σεπτέμβριο μετά την αποχώρηση του Ζοσέ Μουρίνιο, όμως η έλειψη εμπειρίας σε υψηλό επίπεδο τον κατέστησε άμεσα ανεπαρκή για να παραμείνει για μεγάλο διάστημα. Ο Ισραηλινός "απάντησε" πάντως στους επικριτές του, χάνοντας το πρωτάθλημα μόλις την τελευταία αγωνιστική, ενώ αν ο Τζον Τέρι έστελνε το πέναλτι έξι ίντσες πιο αριστερά, τώρα ο Άβραμ Γκραντ θα ήταν κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ.
Νο 4: Ζεράρ Ουγιέ (Λίβερπουλ)
Ο Γάλλος, που ήταν κάποτε δάσκαλος στην πόλη του Λίβερπουλ, έγινε ο ήρωας της πόλης όταν οδήγησε την ομάδα στο τρεμπλ του 2001, Κύπελλο Αγγλίας, Λιγκ Καπ και Κύπελλο UEFA. Μολονότι όμως έφερε αυτή την επιτυχία, οι κακές επιλογές στις μεταγραφές έκαναν τη Λίβερπουλ ανήμπορη να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Παρότι όλοι τον θυμούνται, ο διάδοχός του τον ξεπέρασε σε επιτυχίες.
Νο 3: Ράφα Μπενίτεθ (Λίβερπουλ)
Η αποστολή του ήταν να ξανακάνει τη Λίβερπουλ μεγάλη δύναμη και στην πρώτη του σεζόν οδήγησε την ομάδα στο θρίαμβο του 2005, με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη. Ένα χρόνο αργότερα προστέθηκε στη συλλογή του και το Κύπελλο Αγγλίας, μετά από έναν τελικό θρίλερ με τη Γουέστ Χαμ. Το 2007 ο Μπενίτεθ πήγε τη Λίβερπουλ σε έναν ακόμα τελικό στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αυτή τη φορά η Μίλαν ήταν καλύτερη. Η επιτυχία πάντως στο πρωτάθλημα δεν έχει έρθει ακόμα.
Νο 2: Ζοσέ Μουρίνιο (Τσέλσι)
Ο Σκολαρι μπορεί να είναι τώρα το αφεντικό στο Στάμφορντ Μπριτζ, όμως το... φάντασμα του Μουρίνιο εξακολουθεί να περιφέρεται σε κάποια γωνιά του Δυτικού Λονδίνου. Όταν ο Αμπράμοβιτς απαίτησε το τρόπαιο του πρωταθλητή στην Αγγλία απευθύνθηκε στον εκκεντρικό Πορτογάλο. Ο Μουρίνιο έφερε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, όμως ο στόχος της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ δεν επετεύχθη. Οι οπαδοί της Τσέλσι θα παρακολουθούν πάντως στενά την δουλειά του στην Ίντερ.
Νο 1: Αρσέν Βενγκέρ (Άρσεναλ)
Έχουν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από τότε που ο Γάλλος αφίχθη στο Βόρειο Λονδίνο για να αλλάξει για πάντα τους "κανονιέρηδες". Αφού πρώτα αντικατέστησε τους γηγενείς ήρωες της Άρσεναλ με νέους ξένους αστέρες, στη συνέχεια άρχισε να κερδίζει τίτλους. Η αρχή έγινε με το νταμπλ του 1998, ενώ ακολούθησαν δύο ακόμα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Αγγλίας. Μάλιστα πριν 2 χρόνια η Άρσεναλ βρέθηκε 14 λεπτά μακριά από το να πανηγυρίσει το Τσάμπιονς Λιγκ.