Οι 10 μεγαλύτερες "δυναστείες" του calcio!
Τις 10 μεγαλύτερες δυναστείες ομάδων στην ιστορία του calcio παρουσίασε ιταλική αθλητική ιστοσελίδα
Η Γιουβέντους των περισσοτέρων πρωταθλημάτων κρατάει τα σκήπτρα, καθώς 4 ομάδες της βρίσκονται σε αυτή την ξεχωριστή λίστα, την ακολουθεί η Μίλαν με 2 παρουσίες (με την ομάδα από το 1987-1994 να θεωρείται ως η κορυφαία όλων των εποχών) ενώ στο τοπ-10 συναντάμε την Ίντερ του Ερέρα, καθώς και τις Νάπολι, Τορίνο και Τζένοα.
10. Νάπολι 1986-1991 (1 Κύπελλο UEFA, 2 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο): Δεν είναι κάτι το μοναδικό για μία επαρχιακή ομάδα να κατακτά το σκουντέτο, όμως το να κατακτάς την Ευρώπη και να επαναλαμβάνεις την επιτυχία σου στην Ιταλία είναι κάτι το ξεχωριστό. Για τέσσερις σεζόν, η Νάπολι τερμάτιζε μέσα στις δύο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, και πέρα από τον Ντιέγκο Μαραντόνα που έγινε σύμβολο του ποδοσφαίρου εκτινάχθηκαν οι καριέρες του Τσίρο Φεράρα και του Τζανφράνκο Τζόλα.
9. Τζένοα 1898-1904 (6 πρωταθλήματα): Στα πρώτα επτά χρόνια του οργανωμένου ιταλικού ποδοσφαίρου η Τζένοα πήρε έξι πρωταθλήματα. Η κυριαρχία της Τζένοα ήταν αναμφισβήτητη σε μία περίοδο που το τουρνουά αποτελούνταν από νοκ-άουτ αγώνες. Ιδρυθείσα από Άγγλους διπλωμάτες και ναυτικούς, η ομάδα άνοιξε τις πύλες της σε Ιταλούς παίκτες το 1897. Ο Άγγλος Τζέιμς Ρίτσαρντσον-Σπένσλεϊ -ο πατέρας του calcio- ήταν το κλειδί της επιτυχίας της.
8. Μίλαν 1966-1969 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 πρωτάθλημα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Η Μίλαν παρουσίαζε σταδιακή πρόοδο ώσπου να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του '60. Μετά από τον θρίαμβο επί της Πάντοβα στο Κόπα Ιτάλια το 1967, την επόμενη σεζόν ήρθε το Κύπελλο Κυπελλούχων με τη νίκη επί του Αμβούργου και το πρωτάθλημα, ενώ η μετάβαση σε μία νέα εποχή ολοκληρώθηκε το 1969 όταν συνέτριψε με 4-1 τον Άγιαξ και κατέκτησε το δεύτερο ευρωπαϊκό της τρόπαιο.
7. Γιουβέντους 1971-1978 (1 Κύπελλο UEFA-5 πρωταθλήματα): Είναι σπάνιο για μία ομάδα να κυριαρχεί για σχεδόν μία δεκαετία, όμως αυτό έκανε η Γιουβέντους τη δεκαετία του '70. Το σκουντέτο του 1972 έδωσε τέλος στην κατάρα που την ήθελε να έχει κερδίσει μόλις έναν έναν τίτλο μέσα σε 10 χρόνια. Η ευρωπαϊκή δόξα ήρθε με την κατάκτηση του UEFA το 1977, ενώ μέσα από αυτή την γενιά βγήκαν μεγάλοι παίκτες όπως οι Ντίνο Τζοφ, Ρομπέρτο Μπέτεγκα, Κλαούντιο Τζεντίλε, Γκαετάνο Σιρέα και Αντόνιο Καμπρίνι.
6. Γιουβέντους 1930-1935 (5 πρωταθλήματα): Στα πρώτα έξι χρόνια της Serie a, η Ίντερ κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα. Τα ονόματα που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή ήταν ο γκολκίπερ Γκαμπιέρο Κόμπι, ο Ιταλο-Ουρουγουανός αμυντικός Λουίς Μόντι, ο επιθετικός Ρενάτο Τσεζαρίνι και ο Τζοβάνι Φεράρι, ενώ προπονητής αυτής της ομάδας ήταν ο Κάρλο Καρκάνο.
5. Γιουβέντους 1980-1985 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Μετά τη "χρυσή" δεκαετία του '70 ξεπήδησε την επόμενη δεκαετία μία ακόμα έξοχη γενιά της Γιουβέντους υπό την καθοδήγηση του Τζοβάνι Τραπατόνι, ο οποίος κατάφερε να σηκώσει το σημαντικότερο τρόπαιο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Σε αυτό το διάστημα οι "μπιανκονέρι" έφτασαν τα 20 πρωταθλήματα, επίτευγμα που δεν έχει ακόμα ισοφαριστεί από άλλη ομάδα, ενώ η ευρωπαϊκή δόξα ήρθε το 1985 με τη νίκη επί της Λίβερπουλ, γεγονός που έκανε τη Γιουβέντους τον πρώτο σύλλογο που κατακτά και τους τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους.
4. Γιουβέντους 1994-1998 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Η Γιουβέντους είχε την ευκαιρία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη προς το τέλος της δεκαετίας του '90, όμως το γεγονός ότι παρότι δεν τα κατάφερε βρίσκεται ψηλα στη λιστα σημαίνει πολλά για τη δυναμική των "μπιανκονέρι" αυτή την εποχή. Ο Μαρτσέλο Λίπι τους οδήγησε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Πρωταθλητριών αλλά και στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων σε τέσσερα χρόνια, με τη μοναδική ομάδα που κατάφερε να σπάσει την εγχώρια κυριαρχία της μία φορά να είναι η Μίλαν.
3. Τορίνο 1942-1949 (5 πρωταθλήματα-1 Κύπελλο): Η "Μεγάλη Τορίνο" ήταν ίσως η μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Είναι σχεδόν άδικο που γίνεται προσπάθεια να αξιολογηθεί με δεδομένο ότι η βασιλεία τους κόπηκε απότομα. Με πέντε πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο, το μοναδικό που διεξήχθη εκείνη την περίοδο, ποιός ξέρει πόσους ακόμη ευρωπαϊκούς τίτλους θα προσέθεταν εάν δεν είχε συμβεί το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της Σουπέργκα.
2. Ίντερ 1962-1966 (2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 3 πρωταθλήματα, 2 Διηπειρωτικά): Ως η πρώτη ιταλική ομάδα που μπορεί να ισχυρίζεται ότι κατέκτησε την Ευρώπη, η ομάδα της Ίντερ στις αρχές της δεκαετίας του '60 θα πρέπει να θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών. Παίρνοντας τρία πρωταθλήματα και τερματίζοντας δεύτερη στο τέταρτο, το μεγαλύτερο επίτευγμα των "νερατζούρι" ήρθε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Μετά τη Μίλαν, η οποία έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Ίντερ κέρδισε δύο σερί χρονιές το τρόπαιο, το 1964 και το 1965.
1. Μίλαν 1987-1994 (3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 4 πρωταθλήματα, 2 Διηπειρωτικά): Η έλευση του Αρίγκο Σάκι ως προπονητής, το ολλανδικό τρίο των Μάρκο Φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ και Φρανκ Ράικαρντ και η ανατολή ενός νεαρού αμυντικού, του Πάολο Μαλντίνι, ήταν τα συστατικά που οδήγησαν τη Μίλαν στο σκουντέτο το 1988 και στα Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1989 και το 1990. Το δεύτερο μέρος της κυριαρχίας τους τους είδε να παίρνουν τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, κάτι που έγινε για πρώτη φορά μετά τη "Μεγάλη Τορίνο", καθώς και ένα ακόμα Κύπελλο Πρωταθλητριών.
10. Νάπολι 1986-1991 (1 Κύπελλο UEFA, 2 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο): Δεν είναι κάτι το μοναδικό για μία επαρχιακή ομάδα να κατακτά το σκουντέτο, όμως το να κατακτάς την Ευρώπη και να επαναλαμβάνεις την επιτυχία σου στην Ιταλία είναι κάτι το ξεχωριστό. Για τέσσερις σεζόν, η Νάπολι τερμάτιζε μέσα στις δύο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, και πέρα από τον Ντιέγκο Μαραντόνα που έγινε σύμβολο του ποδοσφαίρου εκτινάχθηκαν οι καριέρες του Τσίρο Φεράρα και του Τζανφράνκο Τζόλα.
9. Τζένοα 1898-1904 (6 πρωταθλήματα): Στα πρώτα επτά χρόνια του οργανωμένου ιταλικού ποδοσφαίρου η Τζένοα πήρε έξι πρωταθλήματα. Η κυριαρχία της Τζένοα ήταν αναμφισβήτητη σε μία περίοδο που το τουρνουά αποτελούνταν από νοκ-άουτ αγώνες. Ιδρυθείσα από Άγγλους διπλωμάτες και ναυτικούς, η ομάδα άνοιξε τις πύλες της σε Ιταλούς παίκτες το 1897. Ο Άγγλος Τζέιμς Ρίτσαρντσον-Σπένσλεϊ -ο πατέρας του calcio- ήταν το κλειδί της επιτυχίας της.
8. Μίλαν 1966-1969 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 πρωτάθλημα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Η Μίλαν παρουσίαζε σταδιακή πρόοδο ώσπου να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του '60. Μετά από τον θρίαμβο επί της Πάντοβα στο Κόπα Ιτάλια το 1967, την επόμενη σεζόν ήρθε το Κύπελλο Κυπελλούχων με τη νίκη επί του Αμβούργου και το πρωτάθλημα, ενώ η μετάβαση σε μία νέα εποχή ολοκληρώθηκε το 1969 όταν συνέτριψε με 4-1 τον Άγιαξ και κατέκτησε το δεύτερο ευρωπαϊκό της τρόπαιο.
7. Γιουβέντους 1971-1978 (1 Κύπελλο UEFA-5 πρωταθλήματα): Είναι σπάνιο για μία ομάδα να κυριαρχεί για σχεδόν μία δεκαετία, όμως αυτό έκανε η Γιουβέντους τη δεκαετία του '70. Το σκουντέτο του 1972 έδωσε τέλος στην κατάρα που την ήθελε να έχει κερδίσει μόλις έναν έναν τίτλο μέσα σε 10 χρόνια. Η ευρωπαϊκή δόξα ήρθε με την κατάκτηση του UEFA το 1977, ενώ μέσα από αυτή την γενιά βγήκαν μεγάλοι παίκτες όπως οι Ντίνο Τζοφ, Ρομπέρτο Μπέτεγκα, Κλαούντιο Τζεντίλε, Γκαετάνο Σιρέα και Αντόνιο Καμπρίνι.
6. Γιουβέντους 1930-1935 (5 πρωταθλήματα): Στα πρώτα έξι χρόνια της Serie a, η Ίντερ κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα. Τα ονόματα που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή ήταν ο γκολκίπερ Γκαμπιέρο Κόμπι, ο Ιταλο-Ουρουγουανός αμυντικός Λουίς Μόντι, ο επιθετικός Ρενάτο Τσεζαρίνι και ο Τζοβάνι Φεράρι, ενώ προπονητής αυτής της ομάδας ήταν ο Κάρλο Καρκάνο.
5. Γιουβέντους 1980-1985 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Μετά τη "χρυσή" δεκαετία του '70 ξεπήδησε την επόμενη δεκαετία μία ακόμα έξοχη γενιά της Γιουβέντους υπό την καθοδήγηση του Τζοβάνι Τραπατόνι, ο οποίος κατάφερε να σηκώσει το σημαντικότερο τρόπαιο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Σε αυτό το διάστημα οι "μπιανκονέρι" έφτασαν τα 20 πρωταθλήματα, επίτευγμα που δεν έχει ακόμα ισοφαριστεί από άλλη ομάδα, ενώ η ευρωπαϊκή δόξα ήρθε το 1985 με τη νίκη επί της Λίβερπουλ, γεγονός που έκανε τη Γιουβέντους τον πρώτο σύλλογο που κατακτά και τους τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους.
4. Γιουβέντους 1994-1998 (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 1 Διηπειρωτικό): Η Γιουβέντους είχε την ευκαιρία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη προς το τέλος της δεκαετίας του '90, όμως το γεγονός ότι παρότι δεν τα κατάφερε βρίσκεται ψηλα στη λιστα σημαίνει πολλά για τη δυναμική των "μπιανκονέρι" αυτή την εποχή. Ο Μαρτσέλο Λίπι τους οδήγησε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Πρωταθλητριών αλλά και στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων σε τέσσερα χρόνια, με τη μοναδική ομάδα που κατάφερε να σπάσει την εγχώρια κυριαρχία της μία φορά να είναι η Μίλαν.
3. Τορίνο 1942-1949 (5 πρωταθλήματα-1 Κύπελλο): Η "Μεγάλη Τορίνο" ήταν ίσως η μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Είναι σχεδόν άδικο που γίνεται προσπάθεια να αξιολογηθεί με δεδομένο ότι η βασιλεία τους κόπηκε απότομα. Με πέντε πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο, το μοναδικό που διεξήχθη εκείνη την περίοδο, ποιός ξέρει πόσους ακόμη ευρωπαϊκούς τίτλους θα προσέθεταν εάν δεν είχε συμβεί το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της Σουπέργκα.
2. Ίντερ 1962-1966 (2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 3 πρωταθλήματα, 2 Διηπειρωτικά): Ως η πρώτη ιταλική ομάδα που μπορεί να ισχυρίζεται ότι κατέκτησε την Ευρώπη, η ομάδα της Ίντερ στις αρχές της δεκαετίας του '60 θα πρέπει να θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών. Παίρνοντας τρία πρωταθλήματα και τερματίζοντας δεύτερη στο τέταρτο, το μεγαλύτερο επίτευγμα των "νερατζούρι" ήρθε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Μετά τη Μίλαν, η οποία έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Ίντερ κέρδισε δύο σερί χρονιές το τρόπαιο, το 1964 και το 1965.
1. Μίλαν 1987-1994 (3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 4 πρωταθλήματα, 2 Διηπειρωτικά): Η έλευση του Αρίγκο Σάκι ως προπονητής, το ολλανδικό τρίο των Μάρκο Φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ και Φρανκ Ράικαρντ και η ανατολή ενός νεαρού αμυντικού, του Πάολο Μαλντίνι, ήταν τα συστατικά που οδήγησαν τη Μίλαν στο σκουντέτο το 1988 και στα Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1989 και το 1990. Το δεύτερο μέρος της κυριαρχίας τους τους είδε να παίρνουν τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, κάτι που έγινε για πρώτη φορά μετά τη "Μεγάλη Τορίνο", καθώς και ένα ακόμα Κύπελλο Πρωταθλητριών.