Οι (10) σκληροί του... ποδοσφαίρου!
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αγγελικό... Η αγγλική "Sun" φιλοξένησε αφιέρωμα στους 10 πιο σκληρούς παίκτες που έχουν πατήσει το πόδι τους στα γήπεδα του κόσμου (photos)!
Ναι, υπάρχουν και αυτοί, οι λεγόμενοι "βιρτουόζοι της μπάλας", για τους οποίους μπορεί κάποιος να πει ότι
"πληρώνω εισιτήριο μόνο και μόνο για να δω σε ένα 90λεπτο μία καλή τους ενέργεια στο χορτάρι", όμως δεν είναι η μόνη κατηγορία παικτών που βρίσκεται στο προσκήνιο...
Υπάρχει και η "σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού", οι παίκτες δηλαδή που δεν έγιναν γνωστοί για το θεαματικό τους παιχνίδι ή την παραγωγή τερμάτων, αλλά το σκληρό (πολλές φορές υπέρμετρα) παιχνίδι τους, που τους έκανε απόλυτα αποτελεσματικούς για την ομάδα τους και φόβο και τρόμο των αντιπάλων.
Η αγγλική "Sun" επιχείρησε να καταγράψει τους 10 σκληρότερους των γηπέδων του κόσμου, επισημαίνοντας ότι άφησε έξω παίκτες όπως οι Μπρέμνερ, Πατρίκ Βιεϊρά και Τέρι Μπούτσερ, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού!
Ιδού η ιδιαίτερη αυτή λίστα:
Νο 10:
Ο αρχηγός της Τσέλσι πάντοτε επιδεικνύει το θάρρος ενός λιονταριού με το να ρισκάρει κατά τη διάρκεια μίας αναμέτρησης βάζοντας πότε το σώμα του, πότε τα πόδια του και πότε το κεφάλι του.
Στον τελικό του Carling Cup με αντίπαλο την Άρσεναλ ο αμυντικός της Τσέλσι είχε δεχθεί το πόδι του Αμπού Ντιαμπί στο πρόσωπο, με τον Άγγλο αμυντικό να "σωριάζεται" στον αγωνιστικό χώρο κι εν συνεχεία να διακομίζεται σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Μερικές ώρες αργότερα ο τηλεοπτικός φακός τον έπιασε να πανηγυρίζει μαζί με τους συμπαίκτες του την κατάκτηση του τροπαίου.
Νο 9:
Ο αμυντικός της Τσέλσι Ρον Χάρις ήταν γνωστός και με το παρατσούκλι ο "μπαλτάς". Μία από τις "καλύτερες" στιγμές του ήταν στον επαναληπτικό του τελικού του Carling Cup το 1970 με αντίπαλο τη Λιντς. Η... "επίθεσή" του στον Έντι Γκρέι ήταν ένας από τους λόγους όπου η Τσέλσι κατέκτησε το τρόπαιο εκείνη τη χρονιά.
Νο 8:
Σχεδόν όλοι έχουν δει τον Βίνι Τζόουνς να αρπάζει από το... γιακά το νεαρό τότε ποδοσφαιριστή Πολ Γκασκόιν. Αλλά ο ήρωας της Γουίμπλετον ήταν ένας "αυθεντικός" σκληροτράχηλος ποδοσφαιριστής και ήταν το φάουλ που έκανε στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού απέναντι στο "σκληρό" της Λίβερπουλ Στιβ ΜακΜάχον που τον έκανε δημοφιλή για το βίαιο παιχνίδι του αλλά και που τελικά έδωσε στην ομάδα του τη νίκη στον τελικό του FA Cup το 1988.
Νο 7:
Πιθανώς ο πιο βρώμικος ποδοσφαιριστής τη δεκαετία του '70. Μέλος της Λιντς, μίας από τις πιο δυναμικές ομάδες της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου που πέρα από τον Νόρμαν Χάντερ διεθέτε στις τάξεις της τους Τζακ Τσάρλτον, Μπίλι Μπρέμνερ, Τζίνι Ζιλς και Άλαν Κλαρκ.
Νο: 6
Η ασυμβίβαστη "καρδιά" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που κέρδισε πάρα πολλά τρόπαια από τη δεκαετία του '90 και μετά. Μεγαλωμένος στις κακόφημες γειτονιές του Κορκ ο Κιν πριν αποφασίσει να ακολουθήσει την καριέρα του ποδοσφαιριστή ήταν ένας πολύ ταλαντούχος μποξέρ.
Γνωστός για τον οξύθυμο χαρακτήρα του αλλά και τα σκληροτράχηλα μαρκαρίσματά του ο αρχηγός των "κόκκινων διαβόλων" έχει μείνει στην ιστορία και για το τρομακτικό του τάκλιν πάνω στον παίκτη της Μάντσεστερ Σίτι Αλφ Χάαλαντ.
Νο 5:
Ο "Σάικο" ήταν τόσο σκληροτράχηλος παίκτης ώστε προς το τέλος της καριέρας του να αψηφήσει το γεγονός πως είχε σπασμένο πόδι για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Γουέστ Χαμ. Οι οπαδοί της Νότιγχαμ Φόρεστ του κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι για την συμπεριφορά τους εντός του γηπέδου, με τον Πιρς να καλλιεργεί μία εικόνα που τον έκανε σεβαστό σε όλη τη χώρα.
Νο 4:
Εαν η Serie A τη δεκαετία του '70 είχε γίνει γνωστή για το σκληρό παιχνίδι των ομάδων, τότε ο μέσος Μπενέτι (αγωνίστηκε σε Γιουβέντους, Μίλαν, Σαμπντόρια και Ρόμα) αποτελούσε την επιτομή της σκληρότητας. Μία φορά είχε πει ένας αντίπαλος: "Ήταν σωστό τέρας. Δεν είχε σημασία αν ήταν όρθιος ή πεσμένος στο γήπεδο, εάν ερχόσουν πολύ κοντά του τότε σε έριχνε κάτω"
Νο 3:
Ο σκληρότερος ποδοσφαιριστής σε μία εποχή όπου ένα και μόνο παιχνίδι ήταν αρκετό για να δώσει τέλος στην καριέρα ενός αθλητή. Ο ΜακΚέι κατάφερε να επιστρέψει στα γήπεδα παρά το γεγονός ότι έσπασε δύο φορές το αριστερό του πόδι, για να κυριαρχήσει στο χώρο του κέντρου για την Τότεναμ τη δεκαετία του '60 πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στη Ντέρμπι.
Νο 2:
Κέρδισε επάξια τον τίτλο "ο χασάπης του Μπιλμπάο" από το εγκληματικό τάκλιν πάνω στον Ντιέγκο Μαραντόνα που άφησε τον Αργεντινό σταρ αρκετούς μήνες εκτός δράσης. Επόμενο "θύμα" του ήταν ένα ακόμη μέλος της ομάδας της Μπαρτσελόνα την εποχή εκείνη, ο Μπερντ Σούστερ, ο οποίος χρειάστηκε και αυτός να μείνει για αρκετό καιρό μακριά από τα γήπεδα. Οι αντίπαλοι παίκτες ζούσαν με το φόβο μήπως πάρουν τη μπάλα με πλάτη προς την εστία.
Νο 1:
Από που να ξεκινήσουμε; Ο Σκωτσέζος μέσος κυριάρχησε με τη δύναμή του, μαζεύοντας κόκκινες κάρτες στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιταλία. Η πιο διάσημη πράξη του έγινε πάντως στην Τουρκία, όταν ως προπονητής της Γαλατάσαραϊ (1995-96) σήκωσε σημαία της ομάδας του στο κέντρο του γηπέδου της... Φενέρμπαχτσε, λίγο πριν από ένα ντέρμπι των δύο ομάδων που "μισιούνται" θανάσιμα στην γειτονική χώρα.
Υπάρχει και η "σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού", οι παίκτες δηλαδή που δεν έγιναν γνωστοί για το θεαματικό τους παιχνίδι ή την παραγωγή τερμάτων, αλλά το σκληρό (πολλές φορές υπέρμετρα) παιχνίδι τους, που τους έκανε απόλυτα αποτελεσματικούς για την ομάδα τους και φόβο και τρόμο των αντιπάλων.
Η αγγλική "Sun" επιχείρησε να καταγράψει τους 10 σκληρότερους των γηπέδων του κόσμου, επισημαίνοντας ότι άφησε έξω παίκτες όπως οι Μπρέμνερ, Πατρίκ Βιεϊρά και Τέρι Μπούτσερ, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού!
Ιδού η ιδιαίτερη αυτή λίστα:
Νο 10:
Ο αρχηγός της Τσέλσι πάντοτε επιδεικνύει το θάρρος ενός λιονταριού με το να ρισκάρει κατά τη διάρκεια μίας αναμέτρησης βάζοντας πότε το σώμα του, πότε τα πόδια του και πότε το κεφάλι του.
Στον τελικό του Carling Cup με αντίπαλο την Άρσεναλ ο αμυντικός της Τσέλσι είχε δεχθεί το πόδι του Αμπού Ντιαμπί στο πρόσωπο, με τον Άγγλο αμυντικό να "σωριάζεται" στον αγωνιστικό χώρο κι εν συνεχεία να διακομίζεται σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Μερικές ώρες αργότερα ο τηλεοπτικός φακός τον έπιασε να πανηγυρίζει μαζί με τους συμπαίκτες του την κατάκτηση του τροπαίου.
Νο 9:
Ο αμυντικός της Τσέλσι Ρον Χάρις ήταν γνωστός και με το παρατσούκλι ο "μπαλτάς". Μία από τις "καλύτερες" στιγμές του ήταν στον επαναληπτικό του τελικού του Carling Cup το 1970 με αντίπαλο τη Λιντς. Η... "επίθεσή" του στον Έντι Γκρέι ήταν ένας από τους λόγους όπου η Τσέλσι κατέκτησε το τρόπαιο εκείνη τη χρονιά.
Νο 8:
Σχεδόν όλοι έχουν δει τον Βίνι Τζόουνς να αρπάζει από το... γιακά το νεαρό τότε ποδοσφαιριστή Πολ Γκασκόιν. Αλλά ο ήρωας της Γουίμπλετον ήταν ένας "αυθεντικός" σκληροτράχηλος ποδοσφαιριστής και ήταν το φάουλ που έκανε στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού απέναντι στο "σκληρό" της Λίβερπουλ Στιβ ΜακΜάχον που τον έκανε δημοφιλή για το βίαιο παιχνίδι του αλλά και που τελικά έδωσε στην ομάδα του τη νίκη στον τελικό του FA Cup το 1988.
Νο 7:
Πιθανώς ο πιο βρώμικος ποδοσφαιριστής τη δεκαετία του '70. Μέλος της Λιντς, μίας από τις πιο δυναμικές ομάδες της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου που πέρα από τον Νόρμαν Χάντερ διεθέτε στις τάξεις της τους Τζακ Τσάρλτον, Μπίλι Μπρέμνερ, Τζίνι Ζιλς και Άλαν Κλαρκ.
Νο: 6
Η ασυμβίβαστη "καρδιά" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που κέρδισε πάρα πολλά τρόπαια από τη δεκαετία του '90 και μετά. Μεγαλωμένος στις κακόφημες γειτονιές του Κορκ ο Κιν πριν αποφασίσει να ακολουθήσει την καριέρα του ποδοσφαιριστή ήταν ένας πολύ ταλαντούχος μποξέρ.
Γνωστός για τον οξύθυμο χαρακτήρα του αλλά και τα σκληροτράχηλα μαρκαρίσματά του ο αρχηγός των "κόκκινων διαβόλων" έχει μείνει στην ιστορία και για το τρομακτικό του τάκλιν πάνω στον παίκτη της Μάντσεστερ Σίτι Αλφ Χάαλαντ.
Νο 5:
Ο "Σάικο" ήταν τόσο σκληροτράχηλος παίκτης ώστε προς το τέλος της καριέρας του να αψηφήσει το γεγονός πως είχε σπασμένο πόδι για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Γουέστ Χαμ. Οι οπαδοί της Νότιγχαμ Φόρεστ του κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι για την συμπεριφορά τους εντός του γηπέδου, με τον Πιρς να καλλιεργεί μία εικόνα που τον έκανε σεβαστό σε όλη τη χώρα.
Νο 4:
Εαν η Serie A τη δεκαετία του '70 είχε γίνει γνωστή για το σκληρό παιχνίδι των ομάδων, τότε ο μέσος Μπενέτι (αγωνίστηκε σε Γιουβέντους, Μίλαν, Σαμπντόρια και Ρόμα) αποτελούσε την επιτομή της σκληρότητας. Μία φορά είχε πει ένας αντίπαλος: "Ήταν σωστό τέρας. Δεν είχε σημασία αν ήταν όρθιος ή πεσμένος στο γήπεδο, εάν ερχόσουν πολύ κοντά του τότε σε έριχνε κάτω"
Νο 3:
Ο σκληρότερος ποδοσφαιριστής σε μία εποχή όπου ένα και μόνο παιχνίδι ήταν αρκετό για να δώσει τέλος στην καριέρα ενός αθλητή. Ο ΜακΚέι κατάφερε να επιστρέψει στα γήπεδα παρά το γεγονός ότι έσπασε δύο φορές το αριστερό του πόδι, για να κυριαρχήσει στο χώρο του κέντρου για την Τότεναμ τη δεκαετία του '60 πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στη Ντέρμπι.
Νο 2:
Κέρδισε επάξια τον τίτλο "ο χασάπης του Μπιλμπάο" από το εγκληματικό τάκλιν πάνω στον Ντιέγκο Μαραντόνα που άφησε τον Αργεντινό σταρ αρκετούς μήνες εκτός δράσης. Επόμενο "θύμα" του ήταν ένα ακόμη μέλος της ομάδας της Μπαρτσελόνα την εποχή εκείνη, ο Μπερντ Σούστερ, ο οποίος χρειάστηκε και αυτός να μείνει για αρκετό καιρό μακριά από τα γήπεδα. Οι αντίπαλοι παίκτες ζούσαν με το φόβο μήπως πάρουν τη μπάλα με πλάτη προς την εστία.
Νο 1:
Από που να ξεκινήσουμε; Ο Σκωτσέζος μέσος κυριάρχησε με τη δύναμή του, μαζεύοντας κόκκινες κάρτες στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιταλία. Η πιο διάσημη πράξη του έγινε πάντως στην Τουρκία, όταν ως προπονητής της Γαλατάσαραϊ (1995-96) σήκωσε σημαία της ομάδας του στο κέντρο του γηπέδου της... Φενέρμπαχτσε, λίγο πριν από ένα ντέρμπι των δύο ομάδων που "μισιούνται" θανάσιμα στην γειτονική χώρα.