Οι 12 "ναοί" των Ελλήνων

Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και Αστέρας Τρίπολης θα δοκιμαστούν στις έδρες των αντιπάλων τους για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Γνωρίστε τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τις ελληνικές ομάδες. Από την ιστορικότητα των "Βιθέντε Καλδερόν" και "Αρτέμιο Φράνκι" μέχρι το... νεόδμητο στάδιο της Γιουβέντους και το μικροσκοπικό αλλά συνάμα ιδιαίτερο γήπεδο της Εστορίλ.

Εστάδιο Βιθέντε Καλδερόν

Έτος κατασκευής: 1966

Χωρητικότητα: 54.907 θεατές

Χτισμένο στη γειτονιά Ιμπεριάλ (αυτοκρατορική) της Μαδρίτης, κοντά στον ποταμό Μανθανάρες, όνομα το οποίο υπήρξε και πρότερο του Βιθέντε Καλδερόν. Πέντε περίπου χρόνια έργων μέχρι να πάρει την πρωτότυπη μορφή του. Βιθέντε Καλδερόν, ήταν ένας Ισπανός επιχειρηματίας και πρόεδρος των "κολτσονέρος" για 21 έτη, ο μακροβιότερος στην ιστορία τους. Ανήκει στην Ατλέτικο, είναι το καμάρι της, και πολλές φορές το (απόρθητο) κάστρο της. Ιστορικότητα, ευλάβεια πάντα υπό τη μελωδία των συνθημάτων των "ροχιμπλάνκος".

Γιουβέντους Στάντιουμ

Έτος κατασκευής: 2011

Χωρητικότητα: 41.254 θεατές

(Νεό)δμητο στη γειτονιά Βαλέτε του Τορίνο, αντικαθιστώντας το παλιό και ένδοξο "Ντέλε Άλπι". Πληροί όλα τα περιβαλλοντικά και οικολογικά κριτήρια, έχει μουσείο που αρμόζει σε μία "Μεγάλη Κυρία". Έχει δυνατότητες επέκτασης και (περαιτέρω) βελτίωσης. Είναι ακόμη Γιουβέντους Στάντιουμ, όχι τόσο πολύ λόγω ρομαντικότητας στα ιδεώδη των "μπιανκονέρι", αλλά πολύ περισσότερο λόγω αδυναμίας εξεύρεσης του κατάλληλου χορηγού που θα αναλαμβάνει και τα κατάλληλα έξοδα.

Μάλμε Στάντιον

Έτος κατασκευής: 1958

Χωρητικότητα: 26.500 θεατές

Αν το πείτε και σκέτο Στάντιον, κανένας (Σουηδός) δε θα σας παρεξηγήσει. Αρχικά χτίστηκε για το Μουντιάλ του 1958, αλλά χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα του σήμερα φιλοξενεί εκτός από παιχνίδια της Μάλμε, αγώνες ερασιτεχνικών ομάδων, μέχρι και συναυλίες. Έχει παίξει ο Πελέ εκεί, άρα η κουβέντα για ιστορικότητα πάει... περίπατο. Φιλοξένησε και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992, ανάμεσα σε άλλες διοργανώσεις. Το πιο νότιο κομμάτι της Σουηδίας έχει λόγους να καυχιέται ότι έχει το δικό του στολίδι, έστω και αν το Μάλμε δεν είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας.

Αρένα Κίμκι

Έτος κατασκευής: 2008

Χωρητικότητα: 18.636 θεατές

Χτισμένο στην ομώνυμη γειτονιά της Μόσχας. Αρχικά φιλοξένησε και την ομώνυμη ομάδα, ύστερα το "καπηλεύτηκε" (ποιητική αδεία), η Ντίναμο. Στη Ρωσία δεν το εκτιμούν ιδιαίτερα, στην UEFA και με το παραπάνω. Έχει διεξαχθεί και ματς Τσάμπιονς Λιγκ εκεί, με τους "αστυνομικούς¨να φιλοξενούν τη Σέλτικ. Το χρησιμοποιούν και οι μικρές εθνικές ομάδες της Ρωσίας, το χρησιμοποιεί και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Την Κυριακή με τη Ροστόφ εκεί θα παίξει.

Φίλιπς Στάντιον

Έτος κατασκευής: 1910

Χωρητικότητα: 35.200 θεατές

Μάστορες της αρχιτεκτονικής οι Ολλανδοί έχουν καταφέρει να προσδώσουν σε ένα γήπεδο παλιό, το χαρακτήρα του ιστορικού. Το τρίτο μεγαλύτερο στη χώρα, κρατά το όνομα της μαμάς - εταιρίας (πασίγνωστης) ηλεκτρικών ειδών Φίλιπς, από εργάτες της οποίας και χτίστηκε. PSV, οράνιε, αλλά και... 'Ερος Ραματσότι. Καλές οι συγκοινωνίες όσον αφορά την πρόσβαση. Το έχουν επισκεφτεί αρκετές φορές οι ελληνικές ομάδες

Εστάντιο Αντόνιο Κοΐμπρα

Έτος κατασκευής: 1939

Χωρητικότητα: 5.000 θεατές

Το Εστορίλ είναι το προάστιο της Λισαβόνας. Φημίζεται πιο πολύ για τους μπακαλιάρους του, παρά για το ποδόσφαιρο του. Ωστόσο, την Κυριακή οι πιστοί, με όριο αυστηρό τις 5.000, πηγαίνουν στο Αντόνιο Κοϊμπρα. Παλιό είναι και... φαίνεται. Έχει την πορτογαλική κουλτούρα. Δε γέμισε, ακόμη και όταν αγωνίστηκε η εθνική Πορτογαλίας στο ράγκμπι. Θα ντυθεί ευρωπαϊκά. Το Κασκάις (η ευρύτερη γειτονιά) ετοιμάζεται για τη γιορτή αυτή και το γήπεδο θα έχει την τιμητική του.

Αρτέμιο Φράνκι

Έτος κατασκευής: 1931 (ανακαινίστηκε το 1990)

Χωρητικότητα: 47.282 θεατές

Το παλιό Κομουνάλε για τους κάτοικους της Φλωρεντίας. Ο Αρτέμιο Φράνκι ήταν πρόεδρος της ομάδας, της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της UEFA. Το ρεκόρ προσέλευσης σημειώθηκε όταν το καμάρι του Φιρέντζε φιλοξένησε την Ίντερ για τη Σέριε Α το 1984. Έχει φιλοξενήσει δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1934 και 1990). Διαφορετικοί ήρωες, ίδια ιστορικότητα, ίδια ευλαβικότητα.

Ρουντουρού

Έτος κατασκευής: 1989

Χωρητικότητα: 18.256 θεατές

Είναι το δημοτικό στάδιο της πόλης. Από τη Βρετάνη προέρχεται το όνομα. Ουσιαστικά τοπωνύμιο. Είναι μικρό, αλλά ήταν ακόμη μικρότερο. Οι εργασίες για την επέκτασή του, την όποια τελοσπάντων, κολλούσαν πάνω στις τοπικές αντιδράσεις. Εγκαίνια με τη νεοσύστατη (τότε) Παρί Σεν-Ζερμέν. "Είναι μία γιορτή για την πόλη και για το γήπεδο", είπε ο Λε Μπουρί μετά την κλήρωση. Ουσιαστικά το γήπεδο θέλει να συμβάλλει προς τη κατεύθυνση του ονόματος. En avant....

Tράκτορ

Έτος κατασκευής: 1968

Χωρητικότητα: 16.500 θεατές

Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της Λευκορωσίας, και εδρεύει στην πρωτεύουσά της όπως και η ομάδα, η Ντίναμο. Σοβιετική η αρχιτεκτονική, που αναπροσαρμόστηκε και εμπλουτίστηκε εν μέρει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980. Εκ νέου θεώρηση από την UEFA ΤΟ 1987 και από το 2005 ανήκε στα χέρια και τα... ρούβλια του Βλαντιμίρ Ρομάνοφ. Σκέψεις για επέκταση του γηπέδου, περνούν μέσα από την αντίστοιχη εντός αυτού, του συλλόγου.

Γουάιτ Χαρτ Λέιν

Έτος κατασκευής: 1899

Χωρητικότητα: 36.284 θεατές

Στην καρδιά του Λονδίνου, καμαρώνει ότι είναι (ακόμη) βρετανικό. Η ιστορία ζει και βασιλεύει εκεί μέσα από το 1899, παρά της διαδοχικές επεκτάσεις που δεν αλλοίωσαν ποτέ την ταυτότητά του. Φιλοξένησε αγώνες ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, αλλά και της εθνικής Αγγλίας όταν το "Γουέμπλει" ήταν "κλειστόν λόγω έργων". Είναι η ίδια η Τότεναμ. Ο Αστέρας έχει το παράδειγμα του ΠΑΟΚ να είναι φωτεινό.

Ολυμπιακό Στάδιο Κεμάλ Ατατούρκ

Έτος κατασκευής: 1997

Χωρητικότητα: 76.992 θεατές

Οι "αετοί" έχουν μεταναστεύσει. Το "Ινονού" αναδύεται από τα έγκατα της γης ξανά και μέχρι να ολοκληρωθεί η Μπεσικτάς έχει μετακομίσει στο Κεμάλ Ατατούρκ που ενδείκνυται παντός καιρού και πασών των συνθηκών. Αφιλόξενο, άχρωμο, άοσμο λένε οι εχθροί. Μίλαν Λίβερπουλ 3-3 απαντούν αυτοί που το έχουν ζήσει...

Στάντιον Παρτιζάνα

Έτος κατασκευής: 1951

Χωρητικότητα: 32.710 θεατές

Χτισμένο στη γειτονιά Τοπτσιντέρσκο του Βελιγραδίου κάποτε το χρησιμοποιούσε και ο Ερυθρός Αστέρας. Είναι για τους παρτιζάνους ο ναός του ποδοσφαίρου. Το 2006 πήγαν να το εκμεταλλευθούν Ελβετοί, αναβαθμίζοντας το, αλλά οι Σέρβοι δεν πήραν τις εγγυήσεις που ήθελαν και σταμάτησε η προσπάθεια εν τη γενέσει της. Γήπεδο ποδοσφαιρικό (και όχι μόνο), με τις οσμές της παλιάς ένδοξης ιστορίας.